Biblio > Sources > 158

Type de textesource
TitreEpistola Leonardi Justiniani ad Cypri Reginam
AuteursGiustiniani, Leonardo
Date de rédaction:(1446)
Date de publication originale1757
Titre traduit
Auteurs de la traduction
Date de traduction
Date d'édition moderne ou de réédition1757
Editeur moderneContarini, Giovanni Battista Maria
Date de reprint

, p. 78-79

Quanta ejus dignitas apud mortales sit, multa extant exempla. Alexander ille Magnus ab Apelle aetatis suae lectissimo potissimum pingi voluit. Quid ita ? quoniam ad ipsius gloriam, cujus studiosissimus erat, non parvam ex Apellis arte futuram accessionem intelligebat : cujus non solum animo, et voluntate, sed etiam nutui patere, obsequi, et obsecundare statuit ; atque ita statuit, ut nihil tam arduum, tam difficile, tam molestum esse, quod non humile, facile, ac jocundum videretur, modo Apelli more gestum intelligeret. [[4:suite : Apelle et Campaspe]]

Dans :Apelle et Alexandre(Lien)

, p. 78-79

[[4:suit Apelle et Alexandre]] Alexander pulcherrimam, et egregiam forma nactus virginem, ob ejus singularem corporis admirationem, et muliebris staturae dignitatem, nudam ab Apelle pingi statuit, ut tam excellentem feminae, sed mortalis pulchritudinem tacita in sese imago servaret, et artis auxilio immortalitatem contineret. Id cum pararet excellentissimus artifex, se captum amore sensit. Alexander ei dono dedit gratiosam, formosam, et carissimam puellam ; rex, et juvenis magnus alioquin, sed major imperio sui, nec minor hac munificentia, quam clarus victoria, quippe se, aliorum victorem, vicit, nec thorum tantum suum, sed etiam affectum donavit artifici, quem propter pictoriae artis praestantiam honore colebat, et gratia.

Dans :Apelle et Campaspe(Lien)

, p. 78-79

Alexandre ayant découvert une jeune fille très belle et remarquable par sa beauté, décida, en raison de l’admiration qu’il éprouvait pour son corps et la noblesse de sa stature de femme, qu’elle soit peinte nue par Apelle pour que cette image, quoique muette en elle-même, conserve la beauté de cette femme, exceptionnelle mais mortelle, et lui confère l’immortalité par l’intermédiaire de son art. Alors qu’il préparait cela, ce très excellent artiste se sentit épris d’amour. Alexandre lui donna en cadeau la jeune fille gracieuse, belle et chérie ; roi et jeune, grand du reste, mais plus grand par son pouvoir, et pas moins grand par sa munificence que célèbre par sa victoire, se vainquit lui-même, lui le vainqueur de tous et il fit cadeau non seulement de sa concubine, mais aussi de son affection à l’artiste, qu’il honorait et à qui il rendait grâce en raison de la supériorité de sa peinture.

, p. 78-79

Demetrius ille cognomento Poliorcetes clarissimi pictoris Protogenis opera, summa cum admiratione conspicatus, tanta captus est voluptate, ut cum in obsidione Rhodiorum, quibus erat infensissimus, Protogenis imagines in potestatem redegisset, summis habuerit honoribus, et pictoris nobilissimi, jam mortui, gratia, oppugnationem omiserit, civitatique perpecerit.

Dans :Protogène et Démétrios(Lien)