De simplicium medicamentorum temperamentis ac facultatibus I-VI

[l. 1]  Τὰς τῶν ἁπλῶν φαρμάκων δυνάμεις
[l. 2]  ἀκριβῶς ἐπίστασθαι πηλίκον ὄφελός ἐστιν εἴς τε τὴν τῶν
[l. 3]  ποικίλων σύνθεσιν καὶ τὴν τῶν εὑρημένων ἤδη χρῆσιν εὔκαιρον,
[l. 4]  οὐ νῦν δέομαι δεικνύναι. τὸ μὲν γὰρ ἐν τοῖς τῆς περὶ
[l. 5]  φαρμάκων συνθέσεως ἀποδειχθήσεται, τὸ δὲ ἐν τοῖς τῆς
[l. 6]  θεραπευτικῆς μεθόδου γράμμασιν. ἀλλ’ ὅπερ εστὶν ἐφεξῆς
[l. 7]  τῆς περὶ κράσεων πραγματείας, τοῦτο ἐνταῦθα λεχθήσεται, [p. 11.380]
[l. 1]  πρότερόν γε διαστειλαμένων ἡμῶν τὰ σημαινόμενα τῶν λέξεων
[l. 2]  καὶ τῶν ὀνομάτων οἷς χρησόμεθα κατὰ τόνδε τὸν λόγον.
[l. 3]  φάρμακον μὲν δὴ πᾶν ὅ τί περ ἂν ἀλλοιωτικὸν ᾖ τῆς φύσεως
[l. 4]  ἡμῶν ὀνομάζομεν, ὥσπερ, οἶμαι, καὶ τροφὴν ὅ τί περ ἂν
[l. 5]  αὐξητικὸν ᾖ τῆς οὐσίας, ἄμφω γὰρ ἐν τῷ πρός τι. τὸ δὲ
[l. 6]  ἁπλοῦν φάρμακον ὠνόμασται μὲν καὶ αὐτὸ κατὰ τὴν πρὸς
[l. 7]  τὸ σύνθετον ἀντίθεσιν, ἔστι δὲ τὸ κατὰ τὴν ἑαυτοῦ φύσιν
[l. 8]  ἔχον εἰλικρινῶς. ἡ δὲ δύναμις αἰτία τίς ἐστιν δραστική.
[l. 9]  ταύτης δὲ δὴ ἡ μὲν κατ’ ἐνέργειαν, ἡ δὲ ἐν τῷ μέλλειν ἐστίν.
[l. 10]  κατ’ ἐνέργειαν μὲν ἡ τοῦ 13.2. θερμαίνειν ἐν πυρὶ καὶ τοῦ ψύχειν
[l. 11]  ἐν κρυστάλλῳ, ἐν τῷ μέλλειν δὲ ἡ τοῦ μὲν θερμαίνειν ἐν
[l. 12]  πυρέθρῳ καὶ καστορίῳ καὶ τοῖς ὁμοίοις, τοῦ δὲ ψύχειν ἐν
[l. 13]  ὑοσκυάμῳ καὶ μανδραγόρᾳ καὶ τοῖς παραπλησίοις. τὸ μὲν οὖν
[l. 14]  εἶναί τινα δύναμιν, ἔν τε τοῖς καθαρτικοῖς φαρμάκοις καθαρτικὴν
[l. 15]  καὶ τοῖς ἐμετικοῖς ἐμετικὴν καὶ τοῖς πταρμικοῖς πταρμικὴν
[l. 16]  καὶ τοῖς βηχικοῖς βηχικὴν, καὶ καθ’ ἕκαστον δὴ τῶν
[l. 17]  ἄλλων ἔργων παρώνυμον τῷ γιγνομένῳ πρὸς αὐτῶν, σχεδὸν
[l. 18]  οὐδεὶς ἀμφισβητήσει. τίς δέ ἐστιν ἡ οὐσία τῆς δυνάμεως ταύτης, [p. 11.381]
[l. 1]  ἔνιοι μὲν ἄγνωστον ὑπέλαβον, ὥσπερ οἵ τε σκεπτικοὶ
[l. 2]  φιλόσοφοι καὶ τῶν ἰατρῶν οἱ κληθέντες ἐμπειρικοί. διηνέχθησαν
[l. 3]  δὲ πρὸς ἀλλήλους καὶ οἱ γνωστὴν εἶναι φάντες. τινὲς
[l. 4]  μὲν γὰρ εἴς τε τὰ μεγέθη καὶ τὰ σχήματα καὶ τὰς θέσεις τῶν
[l. 5]  ὄγκων τε καὶ πόρων ἀναφέρουσιν, ἔνιοι δὲ εἰς θερμότητα καὶ
[l. 6]  ψυχρότητα καὶ ὑγρότητα καὶ ξηρότητα, κατὰ τὴν στοιχείωσιν
[l. 7]  ἑκάτεροι τὴν ἑαυτῶν , ὥστε καὶ ἡμεῖς διὰ τοῦ περὶ τῶν καθ’
[l. 8]  Ἱπποκράτην στοιχείων ἐδείξαμεν συγγραμμάτων, ἐκ θερμοῦ
[l. 9]  καὶ ψυχροῦ καὶ ξηροῦ καὶ ὑγροῦ τά τε τῶν ἄλλων ἁπάντων
[l. 10]  σώματα καὶ τὰ τῶν ζώων γεγονέναι. ταύτας οὐσίας θησόμεθα
[l. 11]  τῶν δραστικῶν δυνάμεων ἔν τε τοῖς ἄλλοις ἅπασι κᾀν τοῖς
[l. 12]  φαρμάκοις. οὕτω γὰρ κᾀν τῷ τρίτῳ περὶ κράσεων ἐδέδεικτο·
[l. 13]  καὶ χρή γε τὸν βουλόμενον ἕπεσθαι τοῖς νῦν λεγομένοις ἐν
[l. 14]  ἐκείνῃ γεγυμνάσθαι τῇ πραγματείᾳ· καὶ γὰρ δὴ καὶ λέλεκται
[l. 15]  πάνθ’ ὅσα χρὴ καθόλου περὶ φαρμάκων ἐπίστασθαι δι’ ἐκείνου
[l. 16]  τοῦ συγγράμματος. καὶ νῦν μὲν οὐδὲν ἐροῦμεν ἐν ὅλῳ τῷ
[l. 17]  γένει καινότερον· ὅσα δ’ ἐν ἐκείνῳ γέγραπται γενικῶς, ταῦτα
[l. 18]  ἐν τοῖσδε τοῖς ὑπομνήμασιν ἰδικῶς ἐξεργασόμεθα.

[l. 1]  Πρῶτον μὲν δὴ καὶ μάλιστα τὴν βάσανον
[l. 2]  τῆς κρινομένης δυνάμεως ἀπ’ αὐτοῦ χρὴ ποιεῖσθαι τοῦ πράγματος,
[l. 3]  πρὸς ὃ λέγεται. οὐδὲ γὰρ εἰ ἀνθρώπῳ ψυκτικὸν τὸ
[l. 4]  κώνειον, ἤδη καὶ ψαρὶ, οὐδ’ εἰ ψαρὶ ἀνθρώπων τρόφιμον, ἤδη
[l. 5]  καὶ ἀνθρώπῳ. κατὰ ταὐτὰ δὲ οὐδ’ εἰ καθαρτικὸς ὁ ἑλλέβορος,
[l. 6]  ἤδη καὶ ὀρτύγων, οὐδ’ εἰ τρόφιμος ἐκείνοις, ἤδη καὶ ἀνθρώποις.
[l. 7]  ἐφεξῆς δὲ τὸ κατὰ συμβεβηκὸς διορίζεσθαι τοῦ πρώτως
[l. 8]  τε καὶ καθ’ ἑαυτό. τὸ μὲν γὰρ ψυχρὸν ὕδωρ θέρμης ἐπανάκλησίν
[l. 9]  ποτε ποιεῖται τῷ ψύχειν τὸ δέρμα καὶ συνάγειν
[l. 10]  καὶ πυκνοῦν. ἕπεται γὰρ τούτῳ θέρμης ἐπανάκλησις, ὡς ἐν
[l. 11]  τῷ τρίτῳ περὶ κράσεων ἐδείκνυτο. τὸ δὲ αὖ θερμὸν ψύχει
[l. 12]  πολλάκις τῷ διαφορεῖν τὸν θερμαίνοντα χυμόν. εἰ γὰρ
[l. 13]  ταῦτά τις διορισάμενος ἀκριβῶς ἐπὶ τὴν ἐξέτασιν ἀφίκοιτο
[l. 14]  τῆς ζητουμένης δυνάμεως, οὐκ ἄν μοι δοκεῖ σφαλῆναι ῥᾳδίως.
[l. 15]  ἀλλὰ τὸ μὲν ἀπὸ μηδενὸς ἄλλου ποιεῖσθαι τὴν
[l. 16]  κρίσιν ἢ τοῦ πρὸς ὃ λέγεται καὶ πάνυ ῥᾴδιον, οὔτ’ εἰ
[l. 17]  φθαρτικόν ἐστιν τῶν ἐντόμων ζώων τοὔλαιον, οὔτ’ εἰ [p. 11.383]
[l. 1]  λιπαρὸν ἢ γλίσχρον ἢ κοῦφον ἐπισκοποῦντας, ὁπότε ζητοῦμεν
[l. 2]  εἰ θερμαίνειν πέφυκεν, ἢ ψύχειν, ἢ ξηραίνειν, ἢ ὑγραίνειν
[l. 3]  τὸ ἀνθρώπειον σῶμα. κατὰ δὲ τὸν αὐτὸν τρόπον οὔτ’
[l. 4]  εἰ τὴν χροιὰν ἐρυθρόν ἐστιν τὸ ῥόδον, οὔτ’ εἰ λευκὸν τὸ ψιμμύθιον.
[l. 5]  οὐ γὰρ ἐξ ἀνάγκης οὔτε τὸ ἐρυθρὸν θερμὸν οὔτε
[l. 6]  τὸ λευκὸν ψυχρόν ἐστιν, ἀλλ’ εἰ προσφερόμενα τοῖς σώμασιν
[l. 7]  ἡμῶν ἐκθερμαίνει πρώτως καὶ καθ’ ἑαυτὰ καὶ μήτε διὰ μέσου
[l. 8]  τινὸς ἑτέρου μήτε κατὰ 13.3. συμβεβηκὸς εἴη, κᾂν οὕτω γε,
[l. 9]  θερμὰ τὴν δύναμιν, ὥσπερ εἰ καὶ ψύχει, ψυχρά. ἐπεὶ πόθεν,
[l. 10]  ὦ πρὸς θεῶν, ἔχομεν εἰπεῖν εἰ θερμόν ἐστιν τὴν δύναμιν τὸ
[l. 11]  λευκὸν πέπερι καὶ ὁ κόκκος ὁ Κνίδιος καὶ ὁ κνίκος καὶ ἡ τίτανος
[l. 12]  καὶ ὁ λευκὸς ἑλλέβορος; ἢ πόθεν ὅτι ψυχρὸς ὁ Σάμιος
[l. 13]  ἀστὴρ καὶ γῆ Σελινουσία καὶ ψιμμύθιον καὶ χιὼν καὶ γάλα;
[l. 14]  λευκὰ μὲν γὰρ τὴν χρόαν ἐστὶ σύμπαντα τὰ εἰρημένα, κατὰ
[l. 15]  μέντοι τὰς δυνάμεις αὐτῶν ἐναντιώτατα. ἔστι μὲν οὖν ἡ
[l. 16]  χιών τε καὶ ἡ τίτανος τὴν χροιὰν ὁμοιότατα, κατὰ δὲ τὰς
[l. 17]  δυνάμεις αὐτῶν ἐναντιώτατα, ἀλλὰ τὴν ἐναντίωσιν ἡ αἴσθησις
[l. 18]  κρίνει. τῆς μὲν γὰρ χιόνος προσαγομένης, εὐθύς τε κατὰ [p. 11.384]
[l. 1]  πρώτην προσβολὴν ψυχρᾶς αἰσθανόμεθα καὶ μέχρι περ ἂν
[l. 2]  ἅπτηται, ψυχούσης ἀεὶ καὶ μᾶλλον. ὁρῶμεν δὲ μήθ’ ὑπομένουσαν
[l. 3]  ἔτι μήτε σωζομένην, εἰ βραχείας ἐπιλάβηται θερμότητος.
[l. 4]  ἡ δὲ τίτανος οὔτε κατὰ τὴν πρώτην προσβολὴν
[l. 5]  φαίνεται ψύχουσα, καὶ μέχρι περ ἂν ἡμῖν πλησιάζῃ, θερμαίνει
[l. 6]  σαφῶς ἀεὶ καὶ μᾶλλον. ᾧ καὶ δῆλον ὡς τῷ διαπαντὸς ἕν τι
[l. 7]  ποιεῖν, ἄχρι περ ἂν ἡμῶν ἅπτηται τὸ φάρμακον, ἡ οἰκεία
[l. 8]  αὐτοῦ δύναμις κριθήσεται.

[l. 9]  Τὸ γὰρ ἀπ’ ἀρχῆς ἄχρι τέλους ἔστ’ ἂν
[l. 10]  ὁμιλῇ, θερμαῖνον ἀεὶ καὶ μᾶλλον, οὐ κατά τι συμβεβηκὸς,
[l. 11]  ἀλλὰ κατὰ τὴν ἑαυτοῦ φύσιν ἐστὶ τοιοῦτον. οὕτω δὲ καὶ τὸ
[l. 12]  ψῦχον ἀπ’ ἀρχῆς μέχρι τέλους ψυχρόν ἐστιν κατὰ τὴν ἑαυτοῦ
[l. 13]  δύναμιν, οὐ κατὰ συμβεβηκός. εἰ δὲ μήτε ἀναμείνας
[l. 14]  χρόνον ἐξ ὑστέρου τε μετὰ τὴν πλύσιν ἐξετάσεις τὴν δύναμιν
[l. 15]  αὐτοῦ, σφαλήσῃ πολλαχόθεν. καὶ ἴσως δέ ποτε καὶ τὸ ψυχρὸν
[l. 16]  ὕδωρ οὐ ψυχρὸν μόνον ἐρεῖς τὴν δύναμιν, ἀλλὰ καὶ
[l. 17]  θερμόν. ὅτε μὲν ψῦχον φαίνεται, διὰ παντὸς, ἔστ’ ἂν ἡμῖν
[l. 18]  πλησιάζῃ, ψυχρὸν, ὅτε δὲ πολλάκις ἐπανάκλησιν θερμότητος [p. 11.385]
[l. 1]  ἤνεγκεν θερμόν. οὔκουν χρὴ ταῦτα παραλιπεῖν ἀδιόριστα καὶ
[l. 2]  τῶν κρινομένων ἕκαστον φαρμάκων, ὡς κᾀν τοῖς περὶ κράσεως
[l. 3]  ἐλέγετο. μηδεμιᾶς ἐπικτήτου ψύξεως ἢ θερμότητος
[l. 4]  ἔστω μετέχον, ἵνα μὴ νοθεύσῃ τὴν φυσικὴν αὐτοῦ δύναμιν
[l. 5]  ἡ ἐπίκτητος ποιότης. ἔτι τε πρὸς τούτοις, ὡς καὶ ταῦτ’ ἐλέγετο,
[l. 6]  2.6. διωρίσθω σοι καὶ τροφὴ φαρμάκου καὶ μνημονευέσθω
[l. 7]  πρός τι μὲν ἄμφω λεγόμενα, πολλαχόθι δὲ περὶ μίαν
[l. 8]  οὐσίαν συνιστάμενα, καθ’ ὅ τι καὶ τοῦτο ἐπεδείξαμεν. οὐδὲν
[l. 9]  δὲ ἧττον ὅτι τὰ μὲν ὅλαις ταῖς οὐσίαις εἰς ἄλληλα δρᾷ καὶ
[l. 10]  πάσχει, τὰ δὲ κατὰ μίαν ἢ δύο ποιότητας· καὶ πρὸς τούτοις
[l. 11]  τὰ μὲν εἶναι λεπτομερῆ, τὰ δὲ παχυμερῆ· λεπτομερῆ μὲν
[l. 12]  ὅσα ῥᾳδίως εἰς λεπτὰ καταθραύεται, παχυμερῆ δὲ τἀναντία.
[l. 13]  ἁπλῶς δὲ εἰπεῖν ἁπάντων μεμνῆσθαι χρὴ τῶν ἐν τῷ τρίτῳ
[l. 14]  περὶ κράσεων εἰρημένων διορισμῶν, ἵνα κατ’ ἐκείνους ἐξετάζηται
[l. 15]  τῶν πάντων εἴδους φαρμάκων ἡ δυνάμις.

[l. 16]  13.4. Ἔστω δὴ πρῶτον ἡμῖν ὕδωρ εἰς σκέψιν
[l. 17]  προβεβλημένον, ὅτι καὶ κοινότατον ἅπασιν ἀνθρώποις ἐστὶν [p. 11.386]
[l. 1]  ὑγιαίνουσί τε καὶ νοσοῦσιν καὶ ἀναγκαιότατον εἰς τὴν ζωήν.
[l. 2]  καὶ πρῶτον μὲν εὐκράτῳ σώματι προσφερέσθω μήτε ψυχρὸν
[l. 3]  ἐπισήμως μήτε θερμόν. ἐφεξῆς δὲ καὶ τοῖς δυσκράτοις φύσει
[l. 4]  καὶ τρίτοις τοῖς κατὰ πάθος· οὕτω γὰρ ἀκριβῶς ἐπὶ πάντων
[l. 5]  ἐξετάσαιμεν ἂν αὐτοῦ τὴν οἰκείαν δύναμιν. τῷ μὲν οὖν
[l. 6]  εὐκράτῳ προσφερόμενον ἐν χρόνῳ πλείονι καταψύξει πάντως
[l. 7]  αὐτὸ, τῷ δὲ δυσκράτῳ θᾶττον μὲν τὸ ψυχρότερον ψύξει,
[l. 8]  βραδύτερον δὲ τὸ θερμότερον. ἀεὶ δὲ πάντα ψύξει, κᾂν εἰ
[l. 9]  μὴ πολλαῖς ἐφεξῆς ἡμέραις, ἀλλὰ μιᾷ τις αὐτῷ χρήσαιτο ἢ
[l. 10]  πλείοσιν ὥραις οὐδὲ γὰρ ἐπανάκλησιν ἐπ’ οὐδενὸς αὐτῶν
[l. 11]  τόγε τοιοῦτον ποιήσεται θερμότητος. ἀκραιφνὲς γὰρ ψυχρὸν,
[l. 12]  εὐσάρκῳ καὶ νέᾳ φύσει σώματος ὀλιγοχρονίως ὁμιλῆσαι ἀνακαλεῖται
[l. 13]  θερμασίαν· ἄλλως δὲ χρωμένων ἀεὶ καταψύξει. καὶ
[l. 14]  μὲν δὴ κᾂν εἰ τοῖς ἁπλῷ τινι νοσήματι νοσοῦσιν ἤτοι θερμῷ
[l. 15]  τὴν κρᾶσιν ἤ ψυχρῷ προσαχθείη τὸ τοιοῦτον ὕδωρ, ἐμψύξει
[l. 16]  καὶ τούτους σαφῶς· ἁπλοῦν γὰρ εἶναι χρὴ τὸ πάθος, ὡς κᾀν
[l. 17]  τῷ τρίτῳ περὶ κράσεων διώριστο, χάριν τοῦ μὴ κατὰ συμβεβηκὸς, [p. 11.387]
[l. 1]  ἀλλὰ διὰ τὴν ἑαυτοῦ φύσιν ἐμψύχειν τὸ προσαγόμενον.
[l. 2]  ἐπείτοι πολλάκις συνθέτου τῆς διαθέσεως οὔσης πρώτως
[l. 3]  μὲν ἄλλο τι γίνεται πρὸς τοῦ φαρμάκου, κατὰ συμβεβηκὸς
[l. 4]  δὲ ἄλλο, καθάπερ ἐν ταῖς φλεγμοναῖς. ἔγγονον
[l. 5]  μὲν γάρ ἐστι θερμοῦ ῥεύματος καὶ πολλοῦ τὸ πάθος. ὅσα
[l. 6]  δὲ θερμαίνει μετρίως φάρμακα κενοῦντα τὸ περιττὸν, εὐθὺς
[l. 7]  οἶμαι καὶ ψυχρότερον τὸ πεπονθὸς ἐργάζεται. ἀλλ’ ὅταν
[l. 8]  ἁπλῆ καὶ μία διάθεσις ᾖ τὸ κατὰ συμβεβηκὸς, ἐπ’ αὐτῆς
[l. 9]  οὐκ ἐγχωρεῖ γενέσθαι. οὕτω γοῦν ἐξετάζοντί σοι πανταχόθεν
[l. 10]  φανεῖται τὸ πότιμον ὕδωρ ψυχρόν. οὐ μὴν τῶν ἄλλων
[l. 11]  γε ὑδάτων τῶν αὐτοφυῶν, ὅσα δὴ θειώδη τε καὶ ἀσφαλτώδη
[l. 12]  καὶ νιτρώδη ταῖς ποιότησίν ἐστιν, ἡ αὐτὴ δύναμις·
[l. 13]  οὐδὲν γὰρ αὐτῶν ὅταν ἐπικτήτου θερμότητος ἤ φυχρότητος
[l. 14]  χωρισθὲν προσφέρηται, ψύχειν φαίνεται. καὶ μέν γε
[l. 15]  καὶ ἡ θάλαττα καὶ αὐτὴ, πρὶν ἐπίκτητον ψύξιν ἀκραιφνῆ
[l. 16]  προσλάβῃ, οὐ πάνυ τι φαίνεται ψύχουσα. κατὰ μὲν γὰρ
[l. 17]  τὸ πότιμον ὕδωρ, εἴ τις δι’ ὅλης ἡμέρας ἐννήχοιτο, μὴ
[l. 18]  πάνυ ψυχρὸν ὑπάρχον, ἀλλ’ ὡς ἐξ ἡλίου χλιαρὸν ἐξ ἀνάγκης [p. 11.388]
[l. 1]  ψυγήσεται. θάλατταν δ’ ἀλύπως ἤνεγκαν, οὐ δι’ ὅλης ἡμέρας
[l. 2]  μόνον, ἀλλὰ καὶ διὰ νυκτὸς ἐνίοτε πάμπολλοι τῶν
[l. 3]  νέων. ᾧ δῆλον ὡς τὸ μὲν ὕδωρ τὸ γοῦν πότιμον καὶ
[l. 4]  γλυκὺ κατὰ τὴν ἑαυτοῦ φύσιν ἀεὶ ψυχρόν ἐστιν, ἡ θάλαττα
[l. 5]  δ’ οὐχ ὁμοίως· εἰ δὲ καὶ μὴ προσθείη μέν ποτε ἐν τῷ
[l. 6]  λόγῳ τὸ πότιμον, ἀλλ’ ἁπλῶς εἴποιμεν ὅσον ἐφ’ ἑαυτὸ
[l. 7]  ψυχρὸν εἶναι τὸ ὕδωρ, οὐ χρὴ συκοφαντεῖν ὡς ἐλλιπῶς ἢ
[l. 8]  ἀδιορίστως εἰρηκότας. ὅ τι γὰρ ἂν ἀκριβῶς τε καὶ εἰλικρινῶς
[l. 9]  ὕδωρ ᾖ πάσης ἑτέρας οὐσίας ἄμικτον, ἐξ ἀνάγκης
[l. 10]  ἐκεῖνο ψυχρόν ἐστι κατὰ τὴν ἑαυτοῦ δύναμιν· εἰ δ’ ἤτοι δι’
[l. 11]  ἀσφαλτώδους, ἢ θειώδους, ἢ νιτρώδους, ἢ στυπτηριώδους
[l. 12]  χωρίου διηθούμενον ῥύπτοιτό τι τῆς οὐσίας αὐτοῦ καὶ
[l. 13]  ἅμα ἑαυτῷ παρασύροι, μικτὸν ἤδη τὸ τοιοῦτόν ἐστι καὶ
[l. 14]  οὐκ ἀκριβῶς ὕδωρ, ὥσπερ εἰ καὶ σὺ βουληθείης αὐτὸς ἢ
[l. 15]  ἁλῶν, ἢ στυπτηρίας, ἤ τινος ἑτέρου τοιούτου μῖξαι συχνὸν
[l. 16]  ὕδατι ποτίμῳ, 13.5. καθάπερ καὶ ποιοῦμεν πολλάκις, ὅταν
[l. 17]  ἀποροῦντες θαλάττης ἅλμην σκευάσαι βουληθῶμεν. ἐμβάλλομεν
[l. 18]  γὰρ τηνικαῦτα τῶν ἁλῶν τῷ ὕδατι, καὶ τοσοῦτον [p. 11.389]
[l. 1]  ἄρα τὸ διαλλάττον ἐστὶν τῆς δυνάμεως, ὥστε τὸ μὲν ὕδωρ
[l. 2]  αὐτὸ τὸ γλυκὺ δηλονότι, τὸ μήτε ψυχρὸν ἐπιφανῶς μήτε
[l. 3]  θερμὸν, ἀλλ’ οἷον τὸ καλούμενον εἱληθερὲς, εἰ προσφέρεις
[l. 4]  ἐρυσιπέλατι, βλάβην οὐδεμίαν ἐργάσῃ περὶ τὸ σῶμα τἀνθρώπου.
[l. 5]  θάλατταν δὲ ἢ ἅλμην ἤ τι τοιοῦτον ὕδωρ ἐπίμικτον,
[l. 6]  ἀσφαλτῶδες ἢ θειῶδες εἰ προσενέγκῃς, οὕτως βλάψαις τὸν
[l. 7]  ἄνθρωπον, ὡς ἐπικαῦσαι τὸ μέρος. ὕδωρ μὲν οὖν αὐτὸ καθ’
[l. 8]  ἑαυτὸ ψυχρὸν τὴν δύναμίν ἐστιν· εἰ δ’ ἐπίκτητον αὐτῷ
[l. 9]  θερμότητα προσάψας ἐθέλοις καταντλεῖν ἀνθρώπου σῶμα,
[l. 10]  νομιεῖς μὲν ἴσως ἁπλοῦν τι καὶ φυσικὸν προσενηνοχέναι, τὸ
[l. 11]  δ’ ἄρα σύνθετόν πώς ἐστιν, ἤτοι μοῖράν τινα τῆς οὐσίας τοῦ
[l. 12]  πυρὸς, ἢ τήν γε ποιότητα πάντως προσειληφώς. ὡς γὰρ εἰ
[l. 13]  καὶ τῶν ἁλῶν ἐμεμίχεις αὐτῷ, σύνθετον ἂν ἦν ὁμολογουμένως,
[l. 14]  οὕτω καὶ μᾶλλον ἐπειδὴ πυρὸς ἔμιξας εἴτ’ οὖν ποιότητος
[l. 15]  εἴτ’ οὐσίας εἰργάσω πως καὶ νῦν σύνθετον. ἔστι δὲ
[l. 16]  δήπου καὶ τὸ ἰλυῶδες ὕδωρ σύνθετον ὡς καὶ τὸ τοῦ Νείλου
[l. 17]  καὶ κατ’ Αἴγυπτον, ἀλλὰ διὰ τῶν κεραμίων ἀγγείων διηθούμενον
[l. 18]  ἀκριβῶς γίνεται καθαρὸν. χρὴ δὲ μὴ ἅπαξ, ἀλλὰ καὶ [p. 11.390]
[l. 1]  δὶς ἢ τρὶς διηθεῖν αὐτὸ, καίτοι καὶ οὕτως ἴσως ἀδύνατον
[l. 2]  ἀκριβῶς ἐργάσασθαι καθαρόν· ἀλλ’ ὅταν ἐκφύγῃ πᾶσαν
[l. 3]  αἴσθησιν ἡ ἐπιφερομένη τοῖς ὕδασιν ἰλὺς, ἀρκεῖ πρὸς γε
[l. 4]  τὴν τοιαύτην χρείαν τὰ τοιαῦτα καθαρὰ καὶ εἰλικρινῆ λέγειν
[l. 5]  ὕδατα.

[l. 6]  Τρισὶ δ’ αἰσθήσεσιν κρίνεται ταῦτα, γεύσει
[l. 7]  καὶ ὄψει καὶ ὀσφρήσει. γεύσει μὲν καθαρὸν, εἰ μηδεμιᾶς
[l. 8]  προσλάβοι ποιότητος, ἀλλ’ ἀκριβῶς ἄποιον φαίνοιτο· τῇ
[l. 9]  δ’ ὄψει καθαρὸν, ὅταν εἰλικρινὲς ᾖ καὶ διαυγὲς ἀκριβῶς.
[l. 10]  οὕτω δὲ καὶ πρὸς τὴν ὀσμὴν οὐδεμίαν ἐμφαίνειν αὐτῷ χρὴ
[l. 11]  ποιότητα, καθάπερ ἔνια τῶν ἐσχάτως μοχθηρῶν ὀξύτητος,
[l. 12]  ἢ δριμύτητος, ἢ ἅλμης, ἢ σηπεδόνος, ἤ τινος ἄλλης κακίας
[l. 13]  ἀῤῥήτου προσβάλλει. τὸ τοίνυν ἐκτὸς ἁπάντων τούτων ὕδωρ
[l. 14]  ἔστι μὲν οὐδ’ αὐτὸ πρὸς γε τὴν φύσιν εἰλικρινὲς ἀκριβῶς,
[l. 15]  ὥσπερ οὐδ’ ἄλλο τι τῶν τεττάρων στοιχείων τῶν αἰσθητῶν,
[l. 16]  ὡς μέντοι πρὸς αἴσθησίν τε καὶ χρείαν εἰλικρινὲς ὑπάρχει.
[l. 17]  τὸ γοῦν τοιοῦτόν ἐστι καὶ ψυχρὸν, ὡς εἴρηται, κατὰ τὴν
[l. 18]  ἑαυτοῦ φύσιν, ἐπεί τοι θερμήνας σφοδρῶς οὐχ ὕδωρ μόνον, [p. 11.391]
[l. 1]  ἀλλὰ καὶ μανδραγόραν καὶ ὑοσκύαμον καὶ κώνειον καὶ μηκώνιον,
[l. 2]  οὐ μόνον ἂν ἐκθερμήναις προσφέρων, ἀλλὰ καὶ καύσειας
[l. 3]  ἀνθρώπειον σῶμα. πάντ’ οὖν τὰ δοκιμαζόμενα φάρμακα
[l. 4]  πάσης ἐπικτήτου τε καὶ σφοδρᾶς θερμότητός τε καὶ
[l. 5]  ψύξεως ἐκτὸς ἔστωσαν, μὴ μόνον ὕδωρ.

[l. 6]  Ὅτι δὲ ψύχει σαφῶς ἅπαν ὕδωρ γλυκὺ
[l. 7]  μάθοις ἂν κἀνθένδε. κηρωτὴν ὑγρὰν, εἰ δι’ ὕδατος ψυχροῦ
[l. 8]  μαλάξας καὶ ἀναδεύσας ἐπιμελῶς ἐπιθείης13.6.  θερμῷ τινὶ
[l. 9]  παθήματι, παραχρῆμα καταψύξεις αὐτό. χρὴ δ’ ὡς ὅτι
[l. 10]  πλεῖστον μιγνύναι τοῦ ὕδατος, γένοιτο δ’ ἂν ἡ μίξις ᾧδέ
[l. 11]  πως ἄριστα. καθαρὸν ὡς ἔνι μάλιστα κηρὸν ἐλαίῳ χρὴ
[l. 12]  τήξαντας ὑγρὰν ποιῆσαι κηρωτὴν, ἔπειτα ψύξαντάς τε καὶ
[l. 13]  ξύσαντας ἐν θυείᾳ μαλάττειν διὰ τῶν χειρῶν ὕδωρ ψυχρὸν
[l. 14]  παραχέοντας, εἰς ὅσον ἂν ἡ κηρωτὴ δύνηται δέχεσθαι καὶ
[l. 15]  μήπως περιῤῥέῃ τὸ ὕδωρ. ἐμψύχει τοῦτο καὶ τοὺς ἐν πυρετῷ
[l. 16]  καυσουμένους, εἰ κατὰ τῶν ὑποχονδρίων2.7.  ἐπιτεθείη
[l. 17]  καὶ φλεγμονὴν ἅπασαν, ὡσαύτως ἕρπητάς τε καὶ ἄνθρακας,
[l. 18]  ἐρυσιπέλατα καὶ φύγεθλα καὶ πάντα ἁπλῶς εἰπεῖν τὰ [p. 11.392]
[l. 1]  θερμὰ νοσήματα. μὴ τοίνυν ὕδωρ γλυκὺ, ἀλλὰ καὶ θάλατταν
[l. 2]  ἢ ἅλμην αὐτῷ παραμίξας ἐφ’ ἑνὸς τῶν εἰρημένων ὅτου
[l. 3]  βούλῃ χρήσασθαι, θεάσῃ γὰρ αὐτίκα διαφορὰν οὐ σμικρὰν,
[l. 4]  οὐ μόνον οὐκ ἐμψύχοντος ἔτι τοῦ γενομένου φαρμάκου τῶν
[l. 5]  εἰρημένων διαθέσεων οὐδεμίαν, ἀλλὰ καὶ προεκκαίοντος.
[l. 6]  οὕτως ἄρα πολλὴ διαφορὰ τῶν ποτίμων ὑδάτων ἐστὶν πρὸς
[l. 7]  ἅλμην τε καὶ θάλατταν. οὐχ ἧττον δ’ ἅλμης καὶ θαλάττης
[l. 8]  τὰ θειώδη καὶ ἀσφαλτώδη, νιτρώδη καὶ χαλκάνθου καὶ μίσυος
[l. 9]  καὶ χαλκίτεως, ἤ τινος ἁπλῶς τῶν φύσει θερμῶν φαρμάκων
[l. 10]  ἐμφαίνοντος τῇ γεύσει, πολέμια πάντα ταῖς θερμαῖς τοῦ
[l. 11]  σώματος ἡμῶν διαθέσεσιν ὑπάρχει. ᾧ δῆλον ὡς ταυτὶ μὲν
[l. 12]  ἅπαντα θερμὰ ταῖς δυνάμεσίν ἐστιν. τὸ δὲ πότιμον ὕδωρ
[l. 13]  μόνον ψυχρόν.

[l. 14]  Ὅτι δὲ καὶ ὑγρὸν τοῦτο μόνον τῶν εἰρημένων
[l. 15]  ὑδάτων ἀκριβῶς ἐκ τῆς αὐτῆς ἐπιγνώσῃ μεθόδου. τά
[l. 16]  τε γὰρ ἕλκη τὰ πέρα τοῦ δέοντος αὐχμώδη καὶ ξηρὰ τούτῳ
[l. 17]  τέγγων, αὐτίκα μάλα ποιήσεις ὑγρὰ καὶ πλαδαρὰ, τῶν ἄλλων
[l. 18]  ἁπάντων ὑδάτων ξηραινόντων τὰ ἕλκη, τά τε τῶν ἁλιέων [p. 11.393]
[l. 1]  ξηρά τε καὶ τεταριχευμένα φαίνεται, τά τε τῶν βαλανέων
[l. 2]  ὑγρὰ καὶ πλαδαρά. κἂν εἰ βουληθείης δὲ βρέχων μότον
[l. 3]  ἐπιτιθέναι τοῖς ἕλκεσιν, ὑγρὰ μὲν ὑπὸ τοῦ ποτίμου, ξηρὰ
[l. 4]  δὲ ὑφ’ ἅλμης τε καὶ θαλάττης εὑρήσεις γινόμενα. τὰ μέντοι
[l. 5]  στυπτηριώδη τῶν ὑδάτων, οἷον τὰ κατὰ τὴν Ἰταλίαν
[l. 6]  Ἄλβουλα προσαγορευόμενα, καὶ τοῖς ἄλλοις μὲν ἕλκεσίν
[l. 7]  ἐστιν ἐπιτήδεια καὶ τὰ ῥευματικὰ δὲ πάντα ξηραίνει ῥᾳδίως.
[l. 8]  οὕτως ἄρα τῶν ἄλλων ὑδάτων οὐδὲν ὑγραίνειν πέφυκεν,
[l. 9]  ὅτι μηδ’ ὕδωρ ἐστὶν ἀκριβῶς, ἀλλ’ ἐπίμικτόν τε καὶ νόθον
[l. 10]  ἤτοι στυπτηρίας τε καὶ χαλκίτεως, ἢ ἁλῶν, ἤ τινος ἄλλου
[l. 11]  τοιούτου προσειληφός. ὅθεν αὐτῶν ἔνια παροξυντικὰ τῶν
[l. 12]  ἑλκῶν ἐστιν, ὅσα τε δριμέα ἱκανῶς ὑπάρχει καὶ δακνώδη.
[l. 13]  καὶ μὲν δὴ καὶ διψῶντι τὸ μὲν ὕδωρ παρηγορικὸν ἴαμα,
[l. 14]  τὰ δ’ ἄλλα πάντα παροξυντικὰ, καὶ τοῖς ὑδερικοῖς ἐναντιώτατον
[l. 15]  μὲν καὶ πόμα καὶ λουτρὸν τὸ ὕδωρ τὸ γλυκὺ,
[l. 16]  τὰ δ’ ἁλμυρώδη καὶ νιτρώδη καὶ θειώδη καὶ ἀσφαλτώδη
[l. 17]  πάντα χρηστά· καὶ μιμήσασθαι δ’ ἂν δύναιο, καθάπερ [p. 11.394]
[l. 1]  θάλατταν, οὕτω καὶ τῶν ἄλλων ἕκαστον ἐπιμιξίᾳ τῆς
[l. 2]  οὐσίας, ἥτις ἂν ἐν ἑκάστῳ φαίνηται κρατεῖν. θεῖον μὲν
[l. 3]  γὰρ ἐμβαλὼν ὕδατι γλυκεῖ θειῶδες ὕδωρ ἐργάσῃ, στυπτηρίαν
[l. 4]  δὲ στυπτηριῶδες, καὶ τῶν ἄλλων ἕκαστον.

[l. 5]  13.7. Αὕτη μὲν οὖν ἡ οἰκεία φύσις τοῦ ὕδατος
[l. 6]  ὑγρά τε ἐστι καὶ ψυχρά. προσλαμβάνον δ’ ἐπίκτητον
[l. 7]  θερμότητα, θερμαίνει μὲν καὶ ὑγραίνει τὰ πλησιάζοντα, πλὴν
[l. 8]  οὐχ ὁμοίως ἄμφω πέφυκε δρᾷν ἅμα, ἀλλ’ ὑγραίνει μὲν ἄκρως,
[l. 9]  ἄν τε χλιαρὸν ἄν τ’ εὔκρατον ἄν τε καὶ θερμότερον ὑπάρχῃ.
[l. 10]  θερμαίνει δ’ οὐκ ἄκρως τό γε μὴ ζέον ἐσχάτως. ἐξεταζέσθω
[l. 11]  δ’ ὁ λόγος ἐπὶ τῆς εὐκράτου φύσεως πρῶτον. ἂν τοίνυν
[l. 12]  ταύτῃ προσφέρῃς ὕδωρ εὐκράτως θερμὸν, εἴτε λούων εἴτε
[l. 13]  καταντλῶν ὃ τι δή ποτε μέρος, ὑγρότερον ἀποδείξεις ἑαυτοῦ
[l. 14]  καὶ θερμότερον ἐν αὐτῷ τῷ χρόνῳ τῆς καταντλήσεως. εἰ δ’
[l. 15]  ἐπὶ τούτῳ παύσαιο μὴ συναγαγὼν καὶ πιλήσας καὶ πυκνώσας
[l. 16]  τὸ σῶμα ψυχροῦ χρήσει, μικρὸν ὕστερον εὑρήσεις αὐτὸ
[l. 17]  ψυχρότερον ἑαυτοῦ γεγονέναι· ἀραιούμενον γάρ τι τὸ σῶμα
[l. 18]  ψυχρότερον γίνεται, διαπνεομένης ἀμετρότερον τῆς ἐμφύτου [p. 11.395]
[l. 1]  θερμασίας. οὐ μὴν ὥσπερ ψυχρότερον ἐς ὕστερον ἡ τοῦ θερμοῦ
[l. 2]  χρῆσις, οὕτω καὶ ξηρότερον ἀποδείκνυσι τὸ σῶμα. καίτοι
[l. 3]  καὶ τοῦτ’ ἂν δόξῃ γίγνεσθαι διά τε τὴν ἀραίωσιν τῶν
[l. 4]  πόρων καὶ μαλακότητα τοῦ σώματος καὶ χύσιν τῆς οὐσίας,
[l. 5]  ἀτμίζειν γὰρ ἀνάγκη πλέον ἐπὶ ταῖς τοιαύταις διαθέσεσιν,
[l. 6]  ὁ δ’ ἀτμὸς ὑγρόν ἐστι λελεπτυσμένον. ἀλλὰ γὰρ οὐχ ᾧδ’
[l. 7]  ἔχει τἀληθές. ἥ τε γὰρ μαλακότης, ἣν ἐπὶ ταῖς θερμολουσίαις
[l. 8]  ἐπικτᾶται τὰ σώματα, μόνης ὑγρότητος ἴδιον καὶ ἀχώριστον
[l. 9]  σημεῖον ἐν ζώου σώματι, καθάπερ ἐν τοῖς περὶ κράσεων
[l. 10]  ἐδείξαμεν, ἥ τ’ ἐν τοῖς ἡλκωμένοις μορίοις σὰρξ ἐναργῶς
[l. 11]  τὸ τοιοῦτον ἐμφαίνει, πλαδαρὰ καὶ βρυώδης ἐπὶ ταύταις
[l. 12]  ταῖς δι’ ὕδατος θερμοῦ καταντλήσεσιν ἀποτελουμένη. κενοῦται
[l. 13]  μέντοι τὸ σῶμα κατὰ τὰς τοιαύτας διαθέσεις, ὡς ἔλαττον
[l. 14]  ἴσχειν ὑγρότητος ἐν ἑαυτῷ νῦν ἢ πρόσθεν. καὶ συγγνοίη τις
[l. 15]  ἂν τοῖς οἰομένοις ἐπί τε ταῖς θερμολουσίαις καὶ ταῖς καταντλήσεσι
[l. 16]  τοῦ συμμέτρου θερμοῦ ξηραίνεσθαι τὸ σῶμα. παραπλήσιον
[l. 17]  γάρ τι σφάλλονται τοῖς ὑπολαμβάνουσι τοὺς γέροντας [p. 11.396]
[l. 1]  τῶν νεανίσκων ὑγροτέρους εἶναι. περιττώματα μὲν γὰρ
[l. 2]  ὑγρὰ πλείω τοῖς γέρουσιν, αὐτὰ δὲ τὰ πεφυκότα καὶ ὀργανικὰ
[l. 3]  μόρια τοῖς νεανίσκοις ὑγρότερα, καθ’ ὅ τι δέδεικται καὶ
[l. 4]  διὰ τοῦ δευτέρου περὶ κράσεων. οὕτω δὲ κἀπὶ τῶν καταιονήσεών
[l. 5]  τε καὶ λουτρῶν ἔχει καὶ πάσης ἁπλῶς τῆς δι’ ὕδατος
[l. 6]  θερμοῦ τέγξεως. αἱ μὲν γὰρ ἐν τοῖς ἀγγείοις καὶ ταῖς ἄλλαις
[l. 7]  χώραις ταῖς κεναῖς ὑγρότητες ἐκκενοῦνται πᾶσαι, τὰ σώματα
[l. 8]  δ’ αὐτὰ τῶν ἀγγείων καὶ σύμπαν τὸ σαρκῶδες γένος ὑγρότερον
[l. 9]  ἑαυτοῦ γίνεται. καὶ ταύτην μόνην, ὡς ἔοικεν, οὐδέποτε
[l. 10]  ἀποβάλλει τὴν δύναμιν τὸ ὕδωρ τὸ γλυκὺ δηλοσότι.
[l. 11]  οὐδὲ γὰρ ὅταν ζέον κατακαύσῃ τὰ σώματα, ξηρὰ τὰ καυθέντα
[l. 12]  γίνεται, ὡς ἐν τοῖς ὑπὸ πυρὸς ὀπτηθεῖσιν. ὡσαύτως οὐδ’
[l. 13]  ἐπειδὰν ἄκρως ψυχρὸν γενόμενον δι’ ὅλης ἡμέρας ἢ καὶ
[l. 14]  πλείονι χρόνῳ καταντλῆταί τινος μορίου, ξηρότερον ἀπεργάζεται
[l. 15]  τοῦτο, καίτοι ῥυσσόν γε φαίνεται καὶ πάνυ μικρόν.
[l. 16]  ἀλλὰ ταῦτα μὲν αὐτῷ διὰ τὸ κεκενῶσθαι τὴν ἐκ τῶν ἀγγείων
[l. 17]  τε καὶ τῶν ἄλλων 13.8. χωρίων ὑγρότητα συμβαίνει, τὰ πεφυκότα
[l. 18]  δ’ αὐτὰ κατ’ οὐδὲν ἑαυτῶν γίνεται ξηρότερα, καὶ χρὴ [p. 11.397]
[l. 1]  μεμνῆσθαι καὶ τούτου καὶ παρ’ ὅλον ἀεὶ φυλάττειν τὸν λόγον,
[l. 2]  ὡς ἔκ τε τῶν ἐναργῶς φαινομένων συλλογίζεσθαι τὴν δύναμιν
[l. 3]  ἑκάστου τῶν φαρμάκων, ἀεί τε πρὸς ὃ λέγεται θερμὸν ἢ ψυχρὸν
[l. 4]  ἢ ὑγρὸν ἢ ξηρὸν εἶναι, πρὸς τοῦτο δοκιμάζειν.

[l. 5]  Ἐξ ἐπιμέτρου δ’ εἰ βούλοιτό τις ἀπὸ τῶν
[l. 6]  ἔξωθεν ἐπάγειν τὰς πίστεις, οὐ κωλύω μὲν οὐδὲ τοῦτο,
[l. 7]  προσέχειν δ’ ἀκριβῶς τὸν νοῦν αὐτῷ συμβουλεύω. παραλογισμοὺς
[l. 8]  γὰρ ἴσχει συχνούς· ἀλλὰ τούτους μὲν ἐν τοῖς ἐφεξῆς
[l. 9]  ἐρῶ. ὃ δὲ μόνον ἄν τις ἀπὸ τῶν ἔξωθεν εἰς πίστιν τοῦ θερμαίνειν
[l. 10]  ἢ ψύχειν τὸ κρινόμενον φάρμακον λαμβάνοι, τὸ
[l. 11]  κατὰ τὴν τοῦ πυρὸς ὁμιλίαν ἐστίν. οὐ γὰρ ἄπο τρόπου τὸ
[l. 12]  ῥᾳδίως ἐκπυρούμενον ὑπολαμβάνειν θερμὸν εἶναι δυνάμει.
[l. 13]  μεμνήμεθα γὰρ, οἶμαι, τῶν τοῦ δυνάμει σημαινομένων
[l. 14]  ἁπάντων ἐν τῷ τρίτῳ περὶ κράσεων διῃρημένων. ἓν οὖν ἐξ
[l. 15]  αὐτῶν ἦν καὶ τὸ κατὰ τὴν οἰκείαν ὕλην τοῦ λεγομένου, τόδε
[l. 16]  τι κατὰ δύναμιν ὑπάρχειν. εἰ δέ τι ῥᾳδίως εἰς πῦρ μεταβάλλοι,
[l. 17]  δυνάμει τοῦτο πῦρ ἐστιν, οὐκ ἐνεργείᾳ δηλονότι. τουτὶ [p. 11.398]
[l. 1]  μὲν γὰρ τὸ δυνάμει τῷ κατ’ ἐνέργειαν ἀντιδιαιρεῖται, θάτερον
[l. 2]  δὲ τὸ καθ’ αὑτὸ τῷ κατὰ συμβεβηκός. ἐν τούτῳ τοίνυν
[l. 3]  τῷ τρόπῳ τῆς κρίσεως ἐπισκέπτεσθαί τε καὶ διορίζεσθαι
[l. 4]  προσήκει.

[l. 5]  Μεταβαίνειν δ’ ἀσφαλῶς βουλόμενον ἀπὸ
[l. 6]  τῶν ἔξωθεν ἐπὶ τὰ τῶν ζώων σώματα σκοπεῖσθαι πρῶτον
[l. 7]  μὲν εἰ λεπτομερές ἐστιν, ἢ παχυμερὲς τὸ δοκιμαζόμενον φάρμακον,
[l. 8]  δεύτερον δὲ εἰ συνεχὲς αὑτῷ καὶ πυκνὸν ὅλον, ἢ διαλείμματ’
[l. 9]  ἔχον καὶ ἀραιόν. καὶ διὰ 2.8. τοῦτο χρὴ πλείονα καὶ
[l. 10]  περὶ τούτου ποιήσασθαι λόγον. ἀρχὴ γάρ τις ἔοικεν εἶναι καὶ
[l. 11]  αὐτὸ καὶ οἷον στοιχεῖον τι παμπόλλης θεωρίας δεόμενον.

[l. 12]  Φαίνεται τοίνυν οὐδὲν τῶν ὁμολογουμένων
[l. 13]  θερμῶν ταῖς δυνάμεσιν ἡμᾶς θερμαῖνον, πρὶν εἰς λεπτὰ καταθραυσθῆναι.
[l. 14]  πέπερι οὖν ἁδρομερὲς εἴ τις ἐπιπάττοι τῷ δέρματι,
[l. 15]  θερμότητος οὐκ ἂν οὐδεμιᾶς αἴσθοιτο. κατὰ ταὐτὰ δὲ
[l. 16]  κᾂν εἰ κατὰ γλώττης ἐπιθείη, κᾂν εἰ καταπίοι, κᾂν ὁπωσοῦν
[l. 17]  ἄλλως ἁδρομερεῖ χρήσαιτο, μὴ λειώσας ἀκριβῶς καὶ διασήσας
[l. 18]  καὶ πάνυ λειώσας, ὡς χνοῶδες γενέσθαι. τὸ μὲν γὰρ ὡς [p. 11.399]
[l. 1]  χνοῦς λεπτὸν κατὰ τοῦ δέρματος ἐπιπαττόμενον θερμαίνει,
[l. 2]  καὶ μᾶλλον, εἰ ἀνατρίψαις αὐτὸ καὶ κατὰ τὴν 13.9. γλῶτταν
[l. 3]  ἐπιβαλλόμενον καὶ εἰς τὴν γαστέρα καταπινόμενον· ὁλοσχερὲς
[l. 4]  δὲ καὶ ἁδρομερὲς ἐπιτιθέμενον οὔτε δέρμα θερμαίνει καὶ τῇ
[l. 5]  γλώττῃ καὶ τῇ γαστρὶ βραχεῖαν θερμότητος αἴσθησιν ἐπιφέρει.
[l. 6]  ἐπεὶ τοίνυν λεπτομερὲς μὲν καλεῖται τὸ ῥᾳδίως εἰς λεπτὰ
[l. 7]  καταθραυόμενον, ἁδρομερὲς δὲ τὸ ἐναντίον, ὑπάρχει δὲ τοῖς
[l. 8]  μὲν σκληροῖς καὶ γλίσχροις ἢ μόγις καὶ χαλεπῶς ἤ οὐδ’ ὅλως
[l. 9]  εἰς λεπτὰ καταθραύεσθαι, τοῖς δὲ κραύροις καὶ μαλακοῖς
[l. 10]  ἄνευ γλισχρότητος ἑτοίμως εἰς λεπτότατα λύεσθαι, πρόδηλον,
[l. 11]  οἶμαι, τοὐντεῦθεν ὡς πολλὰ δυνάμει μέν ἐστι θερμὰ
[l. 12]  καὶ ῥᾳδίως ἐκπυροῦται, θερμαίνει δὲ οὐ ῥᾳδίως ἡμᾶς. τὸ
[l. 13]  μὲν γὰρ πῦρ ἁπάντων λεπτομερέστατόν τε ἅμα καὶ θερμότατον
[l. 14]  ὑπάρχον εἴς τε τὸ βάθος αὐτὸ διικνεῖται ῥᾳδίως καὶ
[l. 15]  καταθραύει καὶ λεπτύνει καὶ μεταβάλλει καὶ νικᾷ καὶ πρὸς
[l. 16]  τὴν ἑαυτοῦ μεθίστησι φύσιν, ὁμιλοῦν πάντῃ καὶ κρατοῦν
[l. 17]  τοῦ πλησιάζοντος, ἡ δ’ ἡμετέρα θερμασία πρὸς τῷ παχυμερὴς
[l. 18]  εἶναι καὶ ἀτμώδης ἔτι καὶ ἀσθενής ἐστιν, ὡς μὴ ῥᾳδίως [p. 11.400]
[l. 1]  μεταβάλλειν τὸ πλησιάζον. ἐδείχθη δὲ ἐν τῷ τρίτῳ περὶ κράσεων,
[l. 2]  οὗ χωρὶς ἕπεσθαι τοῖς ἐν τῷδε λεγομένοις ἀδύνατον,
[l. 3]  ὡς οὐδὲν τῶν θερμαίνειν ἡμᾶς φαινομένων ὁμοίως τῷ πυρὶ
[l. 4]  θερμαίνειν πέφυκεν, ἀλλ’ ὡς εὐέξαπτος ὕλη. τὴν γὰρ ἀρχὴν
[l. 5]  τῆς μεταβολῆς ἐκ τῆς ἐν ἡμῖν θερμότητος λαμβάνοντα, καθάπερ
[l. 6]  οἱ ξηροὶ κάλαμοι παρὰ τοῦ πυρὸς ἀντιθερμαίνει τε
[l. 7]  ἡμᾶς καὶ οἷον μόρια ἄττα τῆς ἐμφύτου γίνεται θερμασίας,
[l. 8]  ὡς ἐκεῖνοι τοῦ πυρός. ὃ γὰρ ἦν πρότερον κάλαμος, τοῦτο
[l. 9]  νῦν γίνεται πῦρ, ὥστε καὶ τὴν οὐσίαν ὅλην αὐξάνειν τοῦ
[l. 10]  μεταβάλλοντος αὐτὸ πυρός. ἐδείχθη δὲ καὶ ὡς ἔνια βραχείας
[l. 11]  μεταβολῆς ἔξωθεν τυχόντα κατὰ τὴν ἑαυτῶν ἤδη φύσιν
[l. 12]  ἐπὶ πλεῖστον ἀλλοιώσεως προέρχεται. ὥστ’ οὐδὲν θαυμαστὸν,
[l. 13]  εἰ τὴν μὲν ἀρχήν τι τῶν φαρμάκων τῆς πρώτης μεταβολῆς
[l. 14]  ἐκ τῆς ἐν ἡμῖν ἴσχει θερμασίας, ἐπὶ πλέον δ’ ἐντεῦθεν καὶ
[l. 15]  αὐτοῦ τοῦ μεταβάλλοντος προέρχεται. ἡ γὰρ ἰδιότης ἑκάστου
[l. 16]  τῶν σωμάτων ἡ μὲν εὐφυὴς, ἡ δὲ ἀφυὴς εἰς θερμασίαν
[l. 17]  ὑπάρχουσα ταῖς ἴσαις ἀρχαῖς οὐκ ἴσην τὴν αὔξησιν ἑπομένην
[l. 18]  ἴσχει.

[l. 1]  Καὶ μὴν ὅτι γε τὸ μὲν σμικρὸν πάνυ σῶμα
[l. 2]  ῥᾳδίως ἀλλοιοῦταί τε καὶ μεταβάλλεται πρὸς τοῦ πλησιάζοντος,
[l. 3]  τὸ δὲ μεῖζον ἐν χρόνῳ τε καὶ μόλις αἰσθητὴν ἴσχει
[l. 4]  τὴν ἀλλοίωσιν, οὐ τοῖς φυσικοῖς μόνοις ἀνδράσιν ἀποδεδειγμένον,
[l. 5]  ἀλλὰ καὶ πρὸς ἁπάντων ἀνθρώπων ἐξ αὐτῆς τῆς
[l. 6]  τοῦ γινομένου πείρας πεπιστευμένον, ἱκανῶς μαρτυρεῖ τοῖς
[l. 7]  νῦν λεγομένοις. εἰ γὰρ τὰ τοῦ πεπέρεως μόρια δεῖται ἀρχήν
[l. 8]  τινα μεταβολῆς λαβεῖν ἐξ ἡμῶν, λαμβάνειν δὲ ῥᾷον ὅσῳπερ
[l. 9]  ἂν ᾖ σμικρότερα, θαυμαστὸν οὐδὲν, εἰ θᾶττον αὐτῶν αἰσθανόμεθα
[l. 10]  θερμαινόντων, ὅσῳπερ ἂν ἐπιμελέστερον εἰς ἐλάχιστα
[l. 11]  καταθραύσωμεν.

[l. 12]  13.10. Ἀλλὰ μὴν ὅτι γε τὸ μὲν ἐκτὸς πέρας
[l. 13]  τοῦ δέρματος καὶ τυλῶδές ἐστι καὶ σκληρὸν καὶ ψυχρὸν, τὸ
[l. 14]  δ’ ὑπ’ αὐτὸ βάθος ἅπαν, ὅσῳπερ ἂν εἴσω προερχώμεθα,
[l. 15]  τοσούτῳ θερμότερον, οὐδεὶς ἀμφισβητεῖ. προσθεὶς δὴ τούτῳ
[l. 16]  τῷ λόγῳ δύο ἑτέρας ἀρχὰς, ἐν ἄλλαις ἡμῖν πραγματείαις
[l. 17]  ἀποδεδειγμένας, οὕτως ἤδη συλλογίζεσθαι δυνήσῃ τὸ πᾶν.
[l. 18]  ἡ μὲν ἑτέρα τῶν εἰς τὴν ἀπόδειξιν ἀρχῶν, ἢ λημμάτων, ἢ [p. 11.402]
[l. 1]  ἀξιωμάτων, ἢ προτάσεων, ἢ ὅπως ἂν ἐθελήσῃς ὀνομάζειν,
[l. 2]  ἐν τοῖς περὶ κράσεων ὑπομνήμασιν ἀποδέδεικται, συνεχὲς μὲν
[l. 3]  ἑαυτῷ τὸ πᾶν εἶναι δέρμα κατὰ τὴν ἐξ ἀρχῆς γένεσιν, ἐν
[l. 4]  χρόνῳ δὲ κατατιτρᾶσθαί τε καὶ πόρους ἔχειν παμπόλλους
[l. 5]  ὁμοίως τοῖς κοσκίνοις. ἡ δ’ ἑτέρα τῶν εἰς τὸν συλλογισμὸν
[l. 6]  χρησίμων προτάσεων ἐστὶ τὸ ἔκπνουν εἶναι καὶ εἴσπνουν τὸ
[l. 7]  σῶμα πᾶν, ὡς Ἱπποκράτης ἔλεγεν. εἴρηται δὲ καὶ περὶ ταύτης
[l. 8]  ἐπιπλέον ἐν τῷ περὶ χρείας σφυγμῶν, ἐπιδεικνύντων
[l. 9]  ἡμῶν ὡς, ἐπειδὰν εἰς ἑαυτὰς ἕλκωσιν αἱ ἀρτηρίαι διαστελλόμεναι
[l. 10]  πανταχόθεν καὶ διὰ πάντων ἐπισπώμεναι τῶν πόρων,
[l. 11]  οὐκ ἀέρα μόνον ἢ ἀτμὸν ἕλκουσιν, ἀλλὰ καὶ πᾶν ὅ τι ἂν
[l. 12]  εὔελκτόν τε καὶ λεπτομερὲς ὑπάρχον τῇ ῥύμῃ τῆς πνευματικῆς
[l. 13]  οὐσίας ἑτοίμως ἕπεται. τούτων οὕτως ἐχόντων πολλαὶ
[l. 14]  φλέβες καὶ ἀρτηρίαι ἀναστομοῦνται εἴς τε τοὺς πόρους τοῦ
[l. 15]  δέρματος καὶ εἰς τὴν ἐντὸς αὐτοῦ ἐπιφάνειαν, εἴς τε τὰς τῶν
[l. 16]  πόρων κατατρήσεις οὐκ ὀλίγα στόματα διήκειν ἀρτηριῶν τε
[l. 17]  καὶ φλεβῶν ὑποληπτέον. οὐχ ἧττόν τε πρὸς τὴν ἐκτὸς ἐπιφάνειαν
[l. 18]  ὡς περαίνειν τοῖς στόμασιν. ὅσον δὲ ἀκριβῶς χνοῦς [p. 11.403]
[l. 1]  ἐγένετο τοῦ πεπέρεως, ἐπισπᾶσθαι τὰς ἀρτηρίας ἅμα τῷ
[l. 2]  πέριξ ἀέρι, εὐθὺς δὲ καὶ τοῦτο καὶ μεταβάλλεσθαι ὑπὸ τῆς
[l. 3]  ἐμφύτου θερμότητος, διά τε σμικρότητα καὶ σύμφυτον ἐπιτηδειότητα,
[l. 4]  πρὸς τὴν ὑπὸ τῆς θερμασίας ἀλλοίωσιν. οὐ
[l. 5]  γὰρ ἄλλο γέ τι ἦν αὐτῷ τῷ θερμῷ κατὰ δύναμιν ὑπάρχειν,
[l. 6]  ἔξω τοῦ πεφυκέναι θερμαίνεσθαι ῥᾳδίως. εἰ δ’ ἅπαξ ὑπάρξει
[l. 7]  τοῦτο αὐτῷ, θαυμαστὸν οὐδὲν ἐστι πάντη τοῦ σώματος
[l. 8]  ἐν τῷ χρόνῳ φερόμενον ἀντιθερμαίνειν αὐτὸ, καὶ διὰ τοῦτο
[l. 9]  πρῶτα μὲν καὶ μάλιστα πρὸς τῶν τοιούτων φαρμάκων θερμαίνεσθαι
[l. 10]  τὰ πρώτως ψαύσαντα μόρια, δεύτερα δὲ τὰ τούτοις
[l. 11]  συνεχῆ καὶ οὕτως ἐφεξῆς ἤδη τρίτα τε καὶ τέταρτα
[l. 12]  κατὰ τὴν τῆς θέσεως ἐγγύτητα συνεκθερμαίνεσθαι τῷ πρώτως
[l. 13]  θερμανθέντι. ταῦτα ἐπιστημονικὴν μὲν ἔχει τὴν ἀπόδειξιν,
[l. 14]  οὐ μὴν πιστήν γε τοῖς ἀγυμνάστοις περὶ τὰ πρῶτα.
[l. 15]  χρὴ γὰρ κᾀν τοῖς περὶ στοιχείων λογισμοῖς γεγυμνάσθαι, κᾀν
[l. 16]  τοῖς περὶ κράσεων τε καὶ περὶ χρείας σφυγμῶν ὑπομνήμασιν
[l. 17]  καὶ πρὸ τούτων ἁπάντων ἐν ταῖς ἀποδεικτικαῖς ἠσκῆσθαι
[l. 18]  μεθόδοις. ὀλίγοι μέν εἰσιν οἱ διὰ πάντων ἰέναι δυνάμενοι. [p. 11.404]
[l. 1]  πλὴν καὶ τούτοις ἀρκέσει, κατὰ γε τὴν ἐμὴν γνώμην, ἐν
[l. 2]  αὐτοῖς τοῖς ἐναργέσιν ἀναστρέφεσθαι, βραχέων ἐπιλογισμῶν
[l. 3]  ἁπτομένοις, ὥστε τὴν μὲν αἰτίαν δι’ ἣν οὐ θερμαίνει τὰ
[l. 4]  τῶν ἀνθρώπων σώματα τὰ παχυμερῆ προσαγόμενα, κᾂν
[l. 5]  θερμὰ τὴν φύσιν ὑπάρχη, μόνοις τοῖς ἕπεσθαι δυναμένοις
[l. 6]  εἰρῆσθαι νομιζέτωσαν, αὐτοὶ δὲ διαρκείσθωσαν τῷ φαινομένῳ
[l. 7]  διὰ τῶν αἰσθήσεων ἐναργῶς. φαίνεται δὲ ἐναργῶς
[l. 8]  μηδὲν τῶν παχυμερῶν, πρὶν ἀκριβῶς 13.11. καταθραυσθῆναί
[l. 9]  τε καὶ λεπτυνθῆναι, μήτ’ αὐτὸ πάσχειν ὑπὸ τοῦ σώματος
[l. 10]  ἡμῶν μήτ’ ἀντιδρᾶσαί τι δυναμένου. οὐ γὰρ μόνον ἐπὶ
[l. 11]  πεπέρεως, ἢ νάπυος, ἢ κάγχρυος, ἢ τῶν ἄλλων ἁπάντων
[l. 12]  τῶν θερμαινόντων ἡμᾶς, ἀλλὰ καὶ ἐπὶ τῶν ψυχρῶν ταῖς
[l. 13]  δυνάμεσιν ὡσαύτως ἔχει. μανδραγόρου γοῦν ῥίζης φλοιὸν,
[l. 14]  εἴ τις εἰς μεγάλα καταθραύσας ἐπιθείη κατὰ τοῦ δέρματος, ἢ
[l. 15]  καταπλάττοι ἢ καταπίοι παντελῶς, οὐδὲν 2.9. ἀνύσει, λεπτουργηθεὶς
[l. 16]  δ’ ἱκανῶς ψύχειν πέφυκε. οὕτω δὲ καὶ τὸ τῆς μήκωνος
[l. 17]  σπέρμα καὶ τὸ τοῦ κωνείου, καίτοι τοῦτό γε σφοδρότατον
[l. 18]  ὑπάρχει τῶν ψυγόντων πρὶν ἀκριβῶς καταθραυσθῆναι, πλησιάζον [p. 11.405]
[l. 1]  ἡμῶν τῷ δέρματι, παντάπασιν ἀσθενὲς ὑπάρχει. μὴ
[l. 2]  τοίνυν θαυμάσῃς, εἰ κάλαμοι ξηροὶ καὶ τρίχες εὐέκκαυτα μὲν
[l. 3]  οὐ μὴν ἡμᾶς γε θερμαίνει πλησιάζοντα. τὴν ἀρχὴν γὰρ, οὐδὲ
[l. 4]  μεταβάλλεται πρὸς τῆς ἐν ἡμῖν θερμασίας, ἵνα ἀντιθερμάνῃ
[l. 5]  διὰ τὸ μὴ δύνασθαι καταθραυσθῆναι χνοωδῶς· ἐπεὶ ὅ γε
[l. 6]  κάλαμος ὁ ἐξ Ἰνδίας, ὃν καὶ ἀρωματίτην ὀνομάζουσιν, τῷ
[l. 7]  κόπτεσθαί τε καὶ διασσᾶσθαι καὶ ὅλως τῷ καταθραύεσθαι,
[l. 8]  μᾶλλον τοῦ παρ’ ἡμῖν ἐναργῶς φαίνεται θερμαίνων, ὡς καὶ
[l. 9]  τοῖς πρεσβυτέροις ἡμῶν ἰατροῖς ὡμολόγηται πᾶσιν.

[l. 10]  Ἐπισκέπτεσθαι δὲ, ὡς εἴρηται, μὴ μόνον
[l. 11]  εἰ παχυμερής ἐστιν ἢ λεπτομερὴς ἡ τῶν ἐξεταζομένων φαρμάκων
[l. 12]  οὐσία, ἀλλ’ εἰ καὶ ἀραιὰ καὶ πυκνή. λέγω δὴ ἀραιὰν
[l. 13]  ἧς τὰ μόρια διαλαμβάνεται χώραις κεναῖς, ἐπισταμένων ἡμῶν
[l. 14]  δηλονότι καὶ μεμνημένων ἀεὶ πῶς λέγεται χώρα κενὴ πρὸς
[l. 15]  τῶν ἡνῶσθαι φασκόντων τὴν οὐσίαν, ὅτι μὴ καθάπερ Ἐπικούρῳ
[l. 16]  καὶ Ἀσκληπιάδῃ δοκεῖ, ἀλλ’ ἔστιν ἀέρος πλήρης ἐν
[l. 17]  ἅπασι τοῖς ἀραιοῖς σώμασιν ἡ κενὴ χώρα. τοιαύταις οὖν [p. 11.406]
[l. 1]  εὐρυχωρίαις πολλαῖς, ὅταν ᾖ διειλημμένον τὸ σῶμα, ῥᾷον
[l. 2]  ἐκπυροῦται τῶν πυκνῶν, κᾂν ὁμοίως αὐτοῖς τῆς κατὰ τὸ
[l. 3]  θερμόν τε καὶ ψυχρὸν ἔχει κράσεως. ὁ γὰρ ἐν ταῖς εὐρυχωρίαις
[l. 4]  ἀὴρ εὐπαθέστατος ὑπάρχων ἐκφλογοῦται μὲν αὐτὸς
[l. 5]  εὐθέως κατὰ τὴν πρώτην τοῦ πυρὸς προσβολὴν, συνεκκαίει
[l. 6]  δ’ αὐτῷ καὶ τὸ πᾶν σῶμα, πανταχόθεν ἕκαστον αὐτοῦ μόριον
[l. 7]  προσλαμβάνον. εἴπερ οὖν τὰ σμικρὰ σώματα περιεχομένης
[l. 8]  αὐτοῖς ἐν κύκλῳ φλογὸς ἐξάπτεται ἑτοίμως· φαίνεται
[l. 9]  γὰρ τοῦτο ἐναργῶς εὐλόγως, τὸ ἀραιὸν σῶμα ταχέως ἐκπυροῦται,
[l. 10]  τῶν ἐν τῷ βάθει μορίων ἁπάντων αὐτοῦ ψαυούσης
[l. 11]  τῆς φλογός. οὕτως οὖν καὶ τοὺς ξηροὺς καλάμους τὸ πῦρ
[l. 12]  ἐκκαίει ταχέως, κᾂν ἧττον ἑτέρας οὐσίας ὦσι θερμοὶ, διὰ
[l. 13]  τὸ πλῆθος τῶν πόρων, οὓς πρότερον μὲν ἀὴρ κατειλήφει,
[l. 14]  ψαύσαντος δὲ τοῦ πυρὸς ἡ φλὸξ ἐπινέμεται. ἀὴρ μὲν γὰρ
[l. 15]  ἐκπυρωθεὶς φλόξ ἐστι, γῆ δὲ ἄνθραξ. ὅτι δ’ ἀερώδεις πόρους
[l. 16]  παμπόλλους ὁ ξηρὸς κάλαμος ἔχει μέγιστον τεκμήριον ἡ κουφότης
[l. 17]  αὐτοῦ. ξηρὸν γὰρ φύσει σῶμα κοῦφον ἄλλως οὐκ ἐγχωρεῖ [p. 11.407]
[l. 1]  γενέσθαι, εἰ μὴ ἔχει κενότητα. κατὰ δὲ τὸν αὐτὸν τρόπον
[l. 2]  καὶ κίσσηρις καὶ σπογγιὰ ξηρὰ καὶ πάνθ’ ὅσα σηραγγώδη καὶ
[l. 3]  πολύκενα, κοῦφα τοῖς σταθμοῖς ἐστιν. οὕτω μὲν καὶ ὁ
[l. 4]  κάλαμος οὐχὶ τῷ ξηρὸν εἶναι μόνον, ἀλλὰ καὶ τῷ πλείστου
[l. 5]  μετέχειν ἀέρος, ἑτοίμως ἐκφλογοῦται, τῷ δ’ ἡμετέρῳ σώματι
[l. 6]  δυσθέρμαντός ἐστιν, διὰ τὸ παχυμερὲς τῆς οὐσίας. 13.12. ὅταν
[l. 7]  οὖν τινος τῶν φαρμάκων ἐκ τῆς πρὸς τὸ πῦρ ὁμιλίας τεκμαιρόμενοι
[l. 8]  τὴν κρᾶσιν, εἰ καὶ πρὸς ἡμᾶς φαίνεται τοιοῦτον,
[l. 9]  ἐθέλομεν ἐξευρεῖν, εἰς τὴν τῆς οὐσίας αὐτοῦ σύστασιν ἀποβλεπτέον.
[l. 10]  εἰ μὲν γὰρ λεπτομερής ἐστι καὶ συνεχὴς ἑαυτῇ, τὴν
[l. 11]  αὐτὴν καὶ πρὸς ἡμᾶς ἐπιδείξεται φύσιν, ἥνπερ καὶ πρὸς τὸ
[l. 12]  πῦρ. εἰ δὲ ἀραιά τε καὶ παχυμερὴς, ἐνδέχεται πρὸς μὲν τοῦ
[l. 13]  πυρὸς ἀλλοιοῦσθαι ῥᾳδίως αὐτὴν, οὐ μὴν πρός γε τῆς ἐν ἡμῖν
[l. 14]  θερμασίας, καὶ διὰ τοῦτο μηδὲ ἀντιθερμαίνειν ἡμᾶς.

[l. 15]  Ὅτε τοίνυν ταῦθ’ οὕτω διώρισται, πάλιν
[l. 16]  ἐπανέλθωμεν ἐπὶ τὸν περὶ τοῦ ὕδατος λόγον. ὅτι μὲν γὰρ
[l. 17]  λεπτομερές ἐστιν ἐκ τοῦ διαῤῥεῖν ἑτοιμότατα καὶ πλοκάμων
[l. 18]  καὶ ὑφασμάτων ἔνεστι τεκμήρασθαι. διά τε γὰρ ὑγρότητα [p. 11.408]
[l. 1]  καὶ μαλακότητα καὶ τὸ μηδὲν ἔχειν γλίσχρον, εὔθραυστα
[l. 2]  κέκτηται τὰ μόρια καὶ μέχρι σμικροτάτου, ῥᾳδίως διαιρούμενα·
[l. 3]  τοιοῦτον δὲ ὂν ὅμως οὐδ’ ἡμᾶς θερμαίνει κατὰ τὴν
[l. 4]  ἑαυτοῦ φύσιν οὔτ’ ἔστιν οἰκεία τροφὴ πυρὸς, ἀλλὰ πᾶν τοὐναντίον
[l. 5]  ἀντίκειταί τε καὶ στασιάζει καὶ κατασβέννυσιν, ὡς
[l. 6]  ἐναντιώτατον ὑπάρχον αὐτοῦ. καὶ οὐδὲν θαυμαστὸν, εἰ θερμοτάτῳ
[l. 7]  καὶ ξηροτάτω τὴν φύσιν ὑπάρχοντι τῷ πυρὶ ψυχρὸν
[l. 8]  καὶ ὑγρὸν ὂν ἀντιτέτακται τὸ ὕδωρ. στοχάζεται τοίνυν, ὡς
[l. 9]  εἴρηται, κᾀκ τῆς πρὸς τὸ πῦρ ὁμιλίας, ὅπως ἔχει θερμότητος
[l. 10]  ἢ ψύξεως ἕκαστον τῶν φαρμάκων. οὐ μὴν εὐθύς γε καὶ πρὸς
[l. 11]  ἡμᾶς νομίζειν φαίνεσθαι τοιοῦτον, εἰ καὶ μὴ λεπτομερὲς εἴη καὶ
[l. 12]  πυκνόν. οὕτω γοῦν καὶ τοὔλαιον, καίτοι ῥᾳδίως ἐκφλογούμενον
[l. 13]  οὐ πάνυ τι ταχέως οὐδ’ ἐναργῶς ἡμᾶς θερμαίνει τῷ γλίσχρῳ
[l. 14]  καὶ παχυμερεῖ τῆς οὐσίας, δυσαπολύτως ἐμπλαττόμενον
[l. 15]  οἷς ἂν ὁμιλήσῃ πρώτοις. καὶ διὰ τοῦτο μέχρι πλείστου
[l. 16]  παραμένει πᾶσιν οἷς ἂν ἐπαλείφηται, μήθ’ ὑπὸ τοῦ περιέχοντος
[l. 17]  λεπτυνθῆναί τε καὶ διαφορηθῆναι ῥᾳδίως δυνάμενον,
[l. 18]  ἀλλὰ μηδ’ εἴσω τοῦ σώματος ἑτοίμως μεταληφθῆναι. τὸ [p. 11.409]
[l. 1]  ὕδωρ τοὐναντίον εἰς ἀτμοὺς τάχιστα διαλυόμενον ἑτοίμως
[l. 2]  διαφορεῖται. καὶ διὰ τοῦτο, κᾂν ἕψῃς, εἰς ταὐτὸν ἀγγεῖον
[l. 3]  ἐμβάλλων ἔλαιον ὕδατι, πρῶτον διαφορεῖται καὶ ἐκδαπανᾶται
[l. 4]  τὸ ὕδωρ. οὕτω κᾂν λιθάργυρον, ἢ ψιμμύθιον ἢ ὁτιοῦν
[l. 5]  ἄλλο μίξας ἀκριβῶς, ἀμφότερα ἑψεῖν ἐθελήσῃς, πρῶτον ὄψει
[l. 6]  διαφορούμενον τὸ ὕδωρ.

[l. 7]  Οὐκοῦν ἁπλῶς ὅ τι περ ἂν ἐκπυροῦται
[l. 8]  θᾶττον, εὐθὺς τοῦτο καὶ πρὸς ἡμᾶς φαίνεται θερμότερον.
[l. 9]  ἐδείχθη γὰρ καὶ πρόσθεν ὡς τῶν ἐνεργείᾳ θερμαινόντων τὸ
[l. 10]  μὲν ἁπλῶς ἦν θερμὸν, ὥσπερ τὸ πῦρ, τὸ δ’ ἐπικρατείᾳ θερμὸν,
[l. 11]  ὥσπερ τὸ ἐν ἡμῖν. οὕτω καὶ τῶν δυνάμει θερμῶν τὸ
[l. 12]  μὲν ὡς πρὸς τὸ πρῶτόν τε καὶ ἁπλῶς θερμὸν εἶναι τοιοῦτον,
[l. 13]  τὸ δ’ ὡς πρὸς τὸ κατ’ ἐπικράτειαν λεγόμενον. ὥστ’ οὐχ ἁπλῶς
[l. 14]  ἀπὸ τῆς πρὸς τὸ πῦρ σχέσεως τῶν κρινομένων φαρμάκων
[l. 15]  προσήκει μεταβαίνειν ἐφ’ ἡμᾶς, ἀλλὰ μετὰ τὸ διορίσασθαι
[l. 16]  τὸν εἰρημένον διορισμόν.

[l. 17]  13.13. Ὁ δ’ αὐτὸς οὗτος διορισμὸς ἀναγκαῖός
[l. 18]  ἐστι κᾀπειδὰν ἐκ τοῦ πήγνυσθαί τι ῥᾳδίως ψυχρὸν εἶναι [p. 11.410]
[l. 1]  συλλογιζώμεθα. τῶν γὰρ ὡσαύτως ἐχόντων κατὰ λεπτομερὲς
[l. 2]  ἢ παχυμερὲς τῆς συστάσεως τὸ θᾶττον ὑπὸ τοῦ ψυχροῦ
[l. 3]  πηγνύμενον ψυχρότερόν ἐστι τὴν κρᾶσιν. ὡς εἴη τὸ μὲν
[l. 4]  λεπτομερέστερον, ὡς οἶνος εἰ τύχοι, τὸ δὲ παχυμερέστερον,
[l. 5]  ὡς ἔλαιον, οὐκ ἀναγκαῖόν ἐστι θᾶττον ἢ μᾶλλον
[l. 6]  πήγνυσθαι τὸ ψυχρότερον. ἀλλ’ εἰ μὲν ὅσῳ θάτερόν ἐστι
[l. 7]  ψυχρότερον, τοσούτῳ θάτερον εἴη παχυμερέστερον, ἅμα
[l. 8]  μὲν ἄμφω παγήσεται, μᾶλλον δ’ ἂν δόξειε πεπῆχθαι τῇ
[l. 9]  σκληρότητι τῆς συστάσεως τὸ παχυμερέστερον. εὔλογον γὰρ
[l. 10]  οἶμαι τῶν ὁμοίως πεπηγότων τὸ παχυμερέστερον καὶ σκληρότερον
[l. 11]  γίνεσθαι. εἰ δ’ ἤτοι πλέον ψυχρότερον εἴη θάτερον,
[l. 12]  ἢ παχυμερέστερον τὸ λοιπὸν, ἢ ἔμπαλιν ἧττον ψυχρότερον
[l. 13]  τὸ ἕτερον αὐτῶν, παχυμερέστερον δὲ τὸ λοιπὸν,
[l. 14]  οὐκ ἔτ’ ἐν ἴσῳ χρόνῳ πήγνυσθαι τούτοις δυνατὸν, ἀλλὰ τὸ
[l. 15]  μὲν πλέον ψυχρότερον ἢ παχυμερέστερον θάτερον, ἐν ἐλάττονι
[l. 16]  χρόνῳ, τὸ δ’ ἧττον ψυχρότερον ἢ παχυμερέστερον τὸ
[l. 17]  λοιπὸν ἐν πλείονι. οὕτω δὲ καὶ τὸ μᾶλλον ἢ ἧπτον φαίνεσθαι [p. 11.411]
[l. 1]  σκληρὸν ὁπότερον αὐτῶν, ἀνάλογον τῷ μεγέθει τῆς
[l. 2]  ὑπεροχῆς ἀναγκαῖον ἀποβαίνειν.

[l. 3]  Τούτων οὖν μεμνῆσθαι χρὴ, καὶ ὡς οὐ
[l. 4]  ταὐτόν ἐστι τὸ ψύχεσθαι τῷ πήγνυσθαι, κᾂν ὅτι μάλιστα
[l. 5]  διὰ τὸ ψύχεσθαι γίγνηται. τὸ μὲν γὰρ ψύχεσθαι ψυχράν
[l. 6]  ἐστιν ἐπιδέχεσθαι ποιότητα, τὸ δὲ πήγνυσθαι σκληρύνεσθαι
[l. 7]  διὰ ψύξιν. ὅσα τοίνυν ἐστὶ λεπτομερῆ σώματα, τῷ
[l. 8]  πάσχειν ῥᾳδίως ἑτοίμως μὲν θερμαίνεταί τε καὶ 2.10. ψύχεται,
[l. 9]  πήγνυται δὲ οὐκ ἔθ’ ἑτοίμως, ὥσπερ ἀήρ τε καὶ πῦρ.
[l. 10]  τὸ μὲν γὰρ ὅλως οὐ πήγνυται, ὁ δ’ οὐχ ὁμοίως ὑάλῳ καὶ
[l. 11]  πίττῃ καὶ κηρῷ καὶ ῥητίνῃ καὶ ἀσφάλτῳ, καίτοι θερμοτάτη
[l. 12]  γε ἡ ἄσφαλτος, ἀλλὰ τὸ παχυμερὲς αὐτῆς καὶ γεῶδες
[l. 13]  εἰς τὸ πάχος τῆς πήξεως συντελεῖ. καὶ ἁψάμενος ἂν
[l. 14]  εὕρῃς ἔτι θερμὴν ἤδη πεπηγυῖαν τελέως, ὥσπερ, οἶμαι,
[l. 15]  καὶ ὁ μόλυβδος καὶ ὁ κασσίτερος ἔτι ζέοντα πέπηγεν
[l. 16]  ὁμοίως. οὕτω τοι καὶ τὸ ὕδωρ Ἱπποκράτης ἔλεγεν, τὸ
[l. 17]  ταχέως θερμαινόμενον καὶ ταχέως ψυχόμενον ἀεὶ κουφότατον.
[l. 18]  ὅσῳ γὰρ ἂν ᾖ λεπτομερέστερον, τοσούτῳ ῥᾷον πάσχει. [p. 11.412]
[l. 1]  λεπτομερέστερον δὲ τὸ γεώδους ἰλύος ἥκιστα μετέχον.
[l. 2]  οὐχ ἁπλῶς οὖν οὐδ’ ὡς ἔτυχεν ἐκ τῶν πρὸς τὸ πῦρ
[l. 3]  παθῶν τῆς ὕλης τεκμαίρεσθαι χρὴ τὴν πρὸς ἡμᾶς δύναμιν
[l. 4]  αὐτῆς, ἀλλὰ μετὰ τῶν εἰρημένων διορισμῶν. ὅθεν οὐδ’
[l. 5]  ἀσφαλὴς ἡ κρίσις ὁμοίως τῆς πρὸς ἡμᾶς αὐτούς. ἡ δὲ καὶ
[l. 6]  ταύτης ἔτι προσωτέρω μετάβασις παντάπασιν σφαλερά·
[l. 7]  καίτοι γε χρῶνται ταύτῃ πάμπολλοι τῶν ἰατρῶν, οἱ μὲν
[l. 8]  πᾶν τὸ γλίσχρον θερμὸν εἶναι λέγοντες, οἱ δὲ πᾶν τὸ
[l. 9]  στῦφον, οἱ δὲ πᾶν τὸ γλυκὺ, τὸ δ’ αὐστηρὸν ἢ τὸ στρύφνὸν
[l. 10]  ἕτεροι. τινὲς δὲ καθ’ ἕκαστον αὐτῶν τἀναντία τιθέμενοι.
[l. 11]  περὶ μὲν δὴ τῶν ἐν τούτοις σφαλμάτων ἐφεξῆς
[l. 12]  ἐρῶ. 13.14. νυνὶ δὲ συντελέσαι βούλομαι τὸν ἐνεστῶταστρυφνὸν λόγον,
[l. 13]  ὡς εἰ κᾀκ τῆς πρὸς τὸ πῦρ κοινωνίας ἐθέλοι τις
[l. 14]  κρίνειν τὴν ὕλην, οὐχ ἁπλῶς οὐδ’ ἀορίστως προσήκει κρίνειν,
[l. 15]  οὐδ’ ὡσαύτως ἔχειν ἡγεῖσθαι τῶν κρινομένων ἕκαστον,
[l. 16]  πρὸς ἄνθρωπόν τε καὶ πῦρ. ὕδωρ μὲν οὖν ἐναντιώτατόν
[l. 17]  ἐστιν πυρὶ, ψυχρὸν καὶ ὑγρὸν ὑπάρχον τὴν δύναμιν. [p. 11.413]
[l. 1]  ἅλμη δὲ καὶ θάλαττα καὶ τὸ ἀσφαλτῶδες ὕδωρ
[l. 2]  καὶ τὸ θειῶδες οὐκ ἔθ’ ὡσαύτως. ἀποκεχώρηκε γὰρ ἅπαντα
[l. 3]  τὰ τοιαῦτα τοῦ ὕδατος ἐπὶ τὸ θερμότερον. ἀλλὰ περὶ μὲν
[l. 4]  τῶν αὐτοφυῶν ὑδάτων ἱκανὰ καὶ ταῦτα. καθ’ ἕκαστον γὰρ
[l. 5]  τῶν φαρμάκων, ὧν τὰς ποιότητας αὐτὸ τὸ ὕδωρ δέδεκται,
[l. 6]  τὸν λόγον ποιούμενοι, κᾂν εἴ τι νῦν ὑπὲρ αὐτῶν ἀσαφέστερον
[l. 7]  ἢ ἐλλιπέστερον εἴρηται προσθήσομεν.

[l. 8]  Ἐπὶ δὲ τὰ λοιπὰ τῶν ὑγρῶν φαρμάκων
[l. 9]  ἤδη μεταβαίνωμεν, ὧν ἐν τοῖς μάλιστα περὶ ὄξους ἠμφισβήτηται,
[l. 10]  τῶν μὲν ψυχρὸν εἶναι λεγόντων αὐτὸ, τῶν δὲ θερμὸν,
[l. 11]  ἐνίων δὲ τινὰ μὲν θερμότητα διδόντων αὐτῷ, τινὰ δ’ ἀφαιρουμένων.
[l. 12]  ὥσπερ οἱ λέγοντες οἶνον τεθνεῶτα καὶ νεκρὸν
[l. 13]  εἶναι τὸ ὄξος. οὗτοι γὰρ ἀπολωλεκέναι μὲν αὐτό φασι τὴν
[l. 14]  οἰκείαν οἴνου θερμότητα, σηπεδονώδη δέ τινα προσειληφέναι.
[l. 15]  καὶ ἔγωγ’ ἂν ἐπῄνεσα τὴν γνώμην αὐτῶν, κἀξ ἑτοίμου προσηκάμην
[l. 16]  καὶ συνεκινδύνευσα περὶ τὴν ἀπόφασίν τε καὶ δόξαν,
[l. 17]  εἴ τινα μηχανὴν ἐξευρεῖν ἠδυνάμην, ὥσπερ ἐν γάλακτι τῶν [p. 11.414]
[l. 1]  ἐναντίων μορίων τῆς διακρίσεως, οὕτω κᾀνταῦθα. νυνὶ δ’
[l. 2]  ὅτι μὲν τὸ γάλα μὴ σύμπαν ὁμοιομερές ἐστι, μηδὲ ταὐτὸν
[l. 3]  ἑαυτῷ πάντη, σαφῶς ἐπιδείκνυσιν ἡ σχίσις αὐτοῦ πολλῶν
[l. 4]  τοῖς ἀνθρώποις ἐξευρημένων τρόπων εἰς τὴν διάκρισιν τῶν
[l. 5]  τυρωδῶν μορίων ἀπὸ τῶν ὀῤῥωδῶν. οὐ μὴν ἐπί γε τοῦ
[l. 6]  ὄξους οὔθ’ εὕρηταί τι τοιοῦτον οὔτ’ ἐναργῶς ἀποδεῖξαι
[l. 7]  δυνατὸν ὡς ὅσον μὲν αὐτοῦ λεπτὸν καὶ ὑγρὸν ἀκριβῶς ἐστιν,
[l. 8]  τοῦτο μὲν ψύχει, τὸ δὲ κατὰ τὴν τρυγὸς οὐσίαν ἐμφερόμενον
[l. 9]  αὐτῷ, καθάπερ κᾀν τοῖς οἴνοις θερμαίνει· μόνως γὰρ ἂν
[l. 10]  οὕτως ἐναργῶς ἐπιδείξειέ τις ἐξ ἐναντίων ταῖς δυνάμεσι συγκείμενον
[l. 11]  αὐτὸ μορίων, ὥσπερ τὸ γάλα. πᾶσι μὲν οὖν τοῖς
[l. 12]  ἐκ καρπῶν ἀποθλιβομένων γιγνομένοις ὑγροῖς ἐμφέρεταί τι
[l. 13]  παχυμερὲς, ὃ δὴ καὶ ὑφιζάνει τῷ χρόνῳ, τρὺξ μὲν ἐπὶ τῶν
[l. 14]  οἴνων, ἀμόργη δ’ ἐπ’ ἐλαίου καλούμενον. ἀνάλογον δὲ κᾀπὶ
[l. 15]  τῶν ἄλλων ἁπάντων ὑπάρχει, κᾂν εἰ μὴ τέτευχεν ἰδίων ὀνομάτων,
[l. 16]  ἡ οἷον τρὺξ ἐν αὐτοῖς. ἔστι δή τι τοιοῦτον κᾀν τῷ
[l. 17]  ὄξει καὶ τάχα, τὸ μὲν τῆς θερμότητος μετέχον ἐστὶ τοῦτο τὸ
[l. 18]  δὲ τῆς ψύξεως, τὸ λεπτόν. ἴσως δὲ καὶ κατ’ αὐτὸ τὸ λεπτὸν [p. 11.415]
[l. 1]  ἐμφέρεταί τι σμικρὸν ἐν πολλῷ παρεσκευασμένον, τῆς ἑτέρας
[l. 2]  φύσεως ἢ τὸ ὅλον ἐστιν. ὅτι μὲν γὰρ πλείονι μοίρᾳ ψυχρὸν
[l. 3]  ἢ θερμόν ἐστιν, ἐναργῶς οἶμαι φαίνεσθαι τοῖς ἀληθῶς ἐξετάζουσιν
[l. 4]  τὴν αὐτοῦ δύναμιν.

[l. 5]  Καὶ θαυμάζω γε ὅπως εἰς τοσοῦτόν τινες
[l. 6]  ἀπεφήναντο θερμὸν εἶναι τὸ ὄξος, ὡς καυτῆρι προσεοικέναι.
[l. 7]  13.15. ταύτῃ γοῦν φασι καὶ τὰς αἱμοῤῥαγίας ἐπέχειν αὐτό.
[l. 8]  πρῶτον μὲν γὰρ οὐκ ἂν ἐλάνθανε τὴν αἴσθησιν ἡμῶν ἡ
[l. 9]  τοσαύτη θερμότης. ἔπειτα δὲ καὶ κατὰ τὴν αὐτῶν ἐκείνων
[l. 10]  τῶν θερμῶν εἰκόνα πάντως ἄν που τοιοῦτον ὑπάρχον ἐσχάραν
[l. 11]  εἰργάζετο τοῖς θερμοῖς φαρμάκοις ὁμοίως. ὁρῶμεν γὰρ
[l. 12]  ἐπὶ τούτων ἐναργῶς, ὅταν αἷμα δι’ αὐτῶν ἐπισχεῖν βουληθῶμεν,
[l. 13]  ἐσχάραν οὐ μικρὰν γενομένην, ὡς εἴ γε μὴ ποιήσῃς
[l. 14]  ἐσχάραν, οὐδ’ ἐπέχεις τὸ αἷμα. γίγνεται γὰρ οἷον ἐπίθεμά τι
[l. 15]  τῶν αἱμοῤῥαγούντων σωμάτων αὕτη. καὶ διὰ τοῦτο καὶ τὰ
[l. 16]  καυτήρια προσφέρομεν αὐτοῖς ἀκριβῶς ἐκπεπυρωμένα, γινώσκοντες,
[l. 17]  οἶμαι, τὰ μὴ τοιαῦτα πρὸς τῷ μηδὲν ἀνύειν ἔτι
[l. 18]  καὶ βλάπτοντα καὶ παροξύνοντα τὰς αἱμοῤῥαγίας. οὐ γὰρ [p. 11.416]
[l. 1]  δὴ κατὰ τὸν ἑαυτοῦ λόγον οὐδὲ τῷ θερμαίνειν τὸ πῦρ ἐφίστησιν
[l. 2]  αὐτὰς, ἀλλὰ τὸ κατακαῦσαν οἷς ἂν ἐπιπέσοι, τὸ οἷον
[l. 3]  ὑπόλειμμα τῆς καύσεως ἀπεργάζεται πῶμα τῶν ὑποκειμένων,
[l. 4]  ὅπερ ἔθος ὀνομάζειν ἐστὶ τοῖς Ἕλλησιν ἐσχάραν. ἀλλὰ τό
[l. 5]  γε ὄξος οὐδενὶ τῶν ἐσχαρούντων φαρμάκων ὁμοίως, ἀλλὰ
[l. 6]  μᾶλλον, ὡς τὰ στύφοντα χωρὶς ἐσχάρας ἐπέχει τὰς αἱμοῤῥαγίας,
[l. 7]  ὥστε ταύτῃ μὲν οὖν οὐ θερμαίνειν ἄκρως, ἀλλὰ ψύχειν
[l. 8]  ὑποληφθείη. κάλλιον μέντοι, καθότι καὶ πρόσθεν εἴρηται,
[l. 9]  τῶν τοιούτων ἀποχωρῆσαι τεκμηρίων· οὐ γὰρ ἐπὶ τὴν
[l. 10]  αἴ θησίν ἀνάγει τὴν κρίσιν, οὐδ’ ἐκ τῶν παρακειμένων οὐδ’
[l. 11]  ἐγγύθεν, ἀλλὰ πόῤῥωθέν τε καὶ διὰ μακρῶν λημμάτων συλλογίζεται.
[l. 12]  καὶ δείξω τὴν ἀτοπίαν αὐτῷ ἐπὶ πλέον ἐν τοῖς
[l. 13]  ἑξῆς λόγοις.

[l. 14]  Ἡμεῖς μὲν οὖν κατὰ τὴν ἐξ ἀρχῆς μέθοδον
[l. 15]  ἐπί τε τῶν ἀμέμπτως ὑγιαινόντων πειρασόμεθα τῆς
[l. 16]  δυνάμεως αὐτοῦ, κᾄπειτ’ ἐφεξῆς ἐπὶ τῶν δυσκράτων, εἶτα
[l. 17]  καὶ τῶν νοσούντων. σπόγγον οὖν ἢ ἔριον ὄξει βρέξαντες ἐπιθήσομεν
[l. 18]  ὁτῳδήποτε μορίῳ τῶν ὑγιεινῶν σωμάτων, εἶθ’ [p. 11.417]
[l. 1]  ὥσπερ εἴρηται ἔμπροσθεν, ἔν τε τῷ παραχρῆμα πευσόμεθα
[l. 2]  τῶν ἰδιωτῶν, ἀδεκάστως γὰρ ἐκεῖνοι τὰ τοιαῦτα κρινοῦσιν
[l. 3]  τῷ μὴ δουλεύειν δόγματι, πότερα ψύξεως ἢ θερμασίας αἰσθάνονται.
[l. 4]  δῆλον δ’ ὡς οὔτε ψυχρὸν ἄκρως οὔτε θερμὸν αὐτὸ
[l. 5]  προσοίσομεν. εἴρηται γὰρ ἤδη καὶ περὶ τούτου πρόσθεν. εἰ
[l. 6]  δὴ τοιοῦτον εἴη τὸ προφερόμενον ὄξος, καὶ μάλιστα εἰ μὴ παλαιὸν
[l. 7]  σφόδρα μηδ’ ἐσχάτως δριμὺ, σαφοῦς αἰσθήσονται
[l. 8]  ψύξεως, ἐκ τοῦ παραχρῆμα καὶ μετὰ μίαν ὥραν καὶ δύο καὶ
[l. 9]  τρεῖς καὶ τέτταρας, ἐξ ὑστέρου μέντοι καὶ θερμασίας τινὸς
[l. 10]  ἤδη κατὰ βραχὺ γεννωμένης ἐν τῷ μορίῳ, φαντασίαν τινὰ
[l. 11]  ἕξουσιν. δριμέος δ’ ἰσχυρῶς ὄντος τοῦ ὄξους κατὰ μὲν τὴν
[l. 12]  ἀρχὴν κᾀπὶ τούτῳ ψύχεσθαι φήσουσιν, ταχέως μέντοι τῆς
[l. 13]  ὑποστρεφομένης αἰσθήσονται θερμασίας καὶ οὐ μετὰ πολὺν
[l. 14]  χρόνον, ὡς ἐπὶ τοῦ νεωτέρου τε καὶ μὴ πάνυ δριμέος ὄξους.
[l. 15]  ἐξ ὧν δῆλον ὡς ἔστι ψυχρὸν μὲν πάντως, ἤδη δὲ καὶ θερμασίας
[l. 16]  τινὸς 2.11. ὀλίγης μετέχον, ἣ τῷ λόγῳ τῆς δριμύτητος
[l. 17]  κατά τι συμβεβηκὸς ἐν τῷ χρόνῳ μετρίως ὑποθερμαίνει τὰ [p. 11.418]
[l. 1]  σώματα, καίτοι γ’ οὐδὲ τοῦτο διαπαντὸς, ἀλλ’ ἐπ’ ἐνίων πέφυκε
[l. 2]  δρᾷν. ὅσα οὖν χαῦνα καὶ ἀνώδυνα τῶν οἰδημάτων οὔτ’
[l. 3]  ἐντῷ13.16.  παραχρῆμα θερμασίας αἴσθησιν, οὔτ’ εἰς ὕστερον
[l. 4]  ἔχει χρωμένων ὄξει. κνῆσις μέντοι ἐπ’ αὐτῶν γίγνεται, δι’ ἣν
[l. 5]  καὶ πολλάκις τοῖς ἄκρως χρωμένοις ἔρευθος ἐπιτρέχει λεπτὸν,
[l. 6]  ὥστ’ οὐδὲ πρώτως, οὐδὲ κατὰ τὴν οἰκείαν τάξιν ὑποθερμαίνειν
[l. 7]  δόξειεν ἂν, ἀλλ’ ἐρεθίζειν τῇ δήξει τῆς δριμύτητος.
[l. 8]  ἐπεὶ δὲ ἅπαξ ἐπὶ τὰ παθήματα μετέβημεν ἀπὸ τῶν ὑγιαινόντων
[l. 9]  σωμάτων, ἀναμνήσωμεν ὅσα πέφυκε δρᾷν ἐπὶ ταῖς
[l. 10]  θερμοτάταις τε καὶ ψυχροτάταις διαθέσεσιν. ὅταν οὖν τις
[l. 11]  ὑπὸ θαψίας ἐπαλειφθείσης διακαίηται, κατασβέννυσιν ὄξος
[l. 12]  τὸ καῦμα. καὶ τοῦτ’ ἔξεστι τῷ βουλομένῳ πείρᾳ μαθεῖν,
[l. 13]  ὥσπερ καὶ ἡμεῖς ἐποιήσαμεν ἐφ’ ἡμῶν αὐτῶν, ἐπὶ τῷ βάσανον
[l. 14]  ἀκριβῆ λαβεῖν τῆς τοῦ φαρμάκου δυνάμεως, ἐπαλείψαντες
[l. 15]  πολλαχόθι τὰς κνήμας, ἡνίκα μετὰ τέτταρας ὥρας καὶ πέντε
[l. 16]  διακαίεσθαί τε καὶ φλεγμαίνειν ὑπήρξαντο, τῷ μὲν ὄξους, τῷ
[l. 17]  δ’ ὕδατος προσεῤῥαίνομεν, ἑτέρῳ δ’ ἔλαιον, ἄλλο δὲ ῥοδίνῳ
[l. 18]  ἐπηλείφομεν, ἄλλῳ δ’ ἄλλο τι τῶν ἢ δριμύτητας ἀμβλύνειν [p. 11.419]
[l. 1]  ἢ θερμότητας ἐμψύχειν πεπιστευμένων, καὶ πάντων αὐτῶν
[l. 2]  ἐνεργέστερον τὸ ὄξος ηὑρίσκετο. δῆλον οὖν ὡς οὐχὶ τῷ τὰς
[l. 3]  δριμύτητάς τε καὶ δήξεις ἀμβλύνειν, ὁμοίως ἐλαίῳ τε καὶ
[l. 4]  ῥοδίνῳ, καὶ γὰρ καὶ αὐτὸ πέφυκε ποιεῖν ταῦτα, ἀλλὰ τῷ ψύχειν.
[l. 5]  εἰ γάρ οὐκ ἐνδέχεται μὲν ἄλλως ἰᾶσθαι τὰς ἀπὸ τῆς
[l. 6]  θαψίας φλεγμονὰς αὐτὸ, πλὴν ἢ τῷ ψύχειν ἢ τῷ τὰς δήξεις
[l. 7]  τε καὶ δριμύτητας ἀμβλύνειν, οὐχ ὑπάρχει δ’ αὐτῷ θάτερον,
[l. 8]  ἀνάγκη ἄρα κατὰ τὸ λοιπὸν ἰᾶσθαι· καὶ τῶν ἄλλων δὲ τῶν
[l. 9]  θερμῶν ἁπάντων παθημάτων, τῶν μὲν μᾶλλον, τῶν δ’ ἧττον
[l. 10]  ἐμψυκτικὸν ὑπάρχει, φλεγμονῶν, ἑρπήτων, φυγέθλων, ἐρυσιπελάτων,
[l. 11]  ἀνθράκων. ὥστε εἰ μὴ τὸ σφοδρόν τε καὶ τραχύ
[l. 12]  τῆς δυνάμεως αὐτῷ λυπηρὸν ἦν, οὐκ ἂν ἄλλῳ τινὶ πρὸς ἔμψυξιν
[l. 13]  ἐχρώμεθα.

[l. 14]  Καίτοι τινὲς αὐτὸ δὴ τοῦτο μέγιστον γνώρισμα
[l. 15]  τίθενται τῆς θερμότητος αὐτοῦ. μὴ γὰρ ἄν φασιν μήτε
[l. 16]  δριμὺ μήτε δακνῶδες εἶναι μήτε διαβρωτικὸν μήτε τραχυντικὸν,
[l. 17]  εἰ μή γε θερμότητος αὐτῷ μέτεστι δαψιλοῦς. ὡς γὰρ
[l. 18]  τοῦ ψυχροῦ τὸ συνάγειν τε καὶ πυκνοῦν, οὕτω τοῦ θερμοῦ [p. 11.420]
[l. 1]  τὸ τέμνειν τε καὶ διαιρεῖν ὑπάρχον ἴδιον, ὅπερ οὐχ ἥκιστα
[l. 2]  προσεῖναι τῷ ὄξει. τέμνειν γὰρ αὐτὸ καὶ διαβιβρώσκειν οὐ
[l. 3]  τὰ τῶν ζώων σώματα μόνον, ἀλλὰ καὶ θρόμβους καὶ πώρους
[l. 4]  καὶ λίθους καὶ κέραμον καὶ χαλκὸν καὶ σίδηρον καὶ μόλυβδον
[l. 5]  καὶ σχεδὸν ὥσπερ τῷ πυρὶ καὶ τούτῳ πάντ’ εἶναι βάσιμά τε
[l. 6]  καὶ πόριμα, μηδεμίας οὐσίας ὑπομενούσης αὐτὸ μηδ’ ἀντιστῆναι,
[l. 7]  ἢ ἀντισχεῖν τῷ βιαίῳ τῆς διεξόδου δυναμένης. εἶναι
[l. 8]  γὰρ δὴ καὶ λεπτομερὲς αὐτὸ, παραπλησίως τῷ πυρὶ, καὶ τούτου
[l. 9]  μαρτύριον οὐ σμικρὸν μὲν οὐδὲ τὴν ἁφὴν ὑπάρχειν, ἀλλὰ
[l. 10]  γευομένοις τοιοῦτον φαίνεσθαι καὶ διηθεῖσθαι τῶν λεπτοτάτων
[l. 11]  ὑφασμάτων, ἑτοιμότερον ὕδατος καὶ πάντα διαβιβρώσκειν,
[l. 12]  ὡς ὀλίγῳ πρόσθεν εἴρηται. καὶ τί γὰρ ἄλλο ἢ πῦρ
[l. 13]  τῷ λόγῳ τὸ ὄξος ἀποφαίνουσιν; ὥσπερ ἀμέλει καὶ οἱ τῇ
[l. 14]  ψύξει φάσκοντες αὐτὸ διαλύειν τοὺς θρόμβους, ἐκ τοῦ θλίβειν
[l. 15]  τε καὶ πιλεῖν καὶ σφίγγειν, ἅπαντα πανταχόθεν ὥσπερ
[l. 16]  ἂν εἰ καὶ τοῖς δακτύλοις τις τοῖς ἑαυτοῦ ἔθλασε λαμβάνων.
[l. 17]  13.17. ὑπερεκπίπτουσι δὲ καὶ αὐτοὶ πάλιν εἰς τοσοῦτον, ὡς
[l. 18]  καὶ τῆς χιόνος ἀποφαίνειν αὐτὸ ψυχρότερον. ἀλλὰ τῆς μὲν [p. 11.421]
[l. 1]  ἀμετρίας ἑκατέροις ἐπιτιμῆσαι δίκαιον. οὔτε γὰρ εἰ ψυχρὸν,
[l. 2]  ἤδη καὶ χιόνος ἀποφαίνειν αὐτὸ ψυχρότερον· οὔτε εἰ θερμὸν,
[l. 3]  θερμότατον. οὐδὲ γὰρ οὐδ’ ἂν ἠμφισβητεῖτο περὶ τῆς δυνάμεως
[l. 4]  αὐτοῦ, μὴ παρὰ τὸ μέσον πως τεταγμένου καὶ πολὺ
[l. 5]  τῶν ἄκρων ἑκατέρων ἀποκεχωρηκότος. οὔτε γὰρ περὶ κωνείου
[l. 6]  τις ἢ μανδραγόρου τῆς δυνάμεως ἠμφισβήτησεν οὔθ’ ὑπὲρ
[l. 7]  καρδαμώμου καὶ κάγχρυος, ἀλλὰ τὰ μὲν ἅπασι τοῖς ἰατροῖς
[l. 8]  ὡμολόγηται ψυχρὰ, τὰ δὲ θερμά. κατὰ δὲ τὸν αὐτὸν τρόπον
[l. 9]  ὑοσκύαμος μὲν καὶ μηκώνιον ψυχρὰ, πέπερι δὲ καὶ νᾶπυ
[l. 10]  θερμά. καὶ πρὸς τούτοις ἕτερα μυρία τὰ μὲν δυνάμει θερμὰ,
[l. 11]  τὰ δὲ ψυχρὰ, πᾶσι τοῖς ἰατροῖς συμπεφώνηται.

[l. 12]  Τὸ δ’ ὄξος, ὥσπερ οὖν καὶ τὸ ῥόδινον, ὅτι
[l. 13]  μὲν οὔτ’ ἄκρως ψυχρὸν οὔτε θερμόν ἐστιν, ἐξ αὐτοῦ τοῦ
[l. 14]  διστάζεσθαι πρόδηλον. οὐδέτερον δέ πως ἑκάτερον αὐτῶν
[l. 15]  ἀναγκαῖον εἶναι. τριχῶς δὲ τῶν οὐδετέρων λεγομένων, ὥσπερ
[l. 16]  καὶ Ἡρόφιλος διῃρεῖτο, τῶν μὲν τῷ μετέχειν ἴσον ἀμφοτέρων
[l. 17]  τῶν ἄκρων, τῶν δὲ τῷ μηδετέρου, τῶν δὲ νῦν μὲν τοῦδε,
[l. 18]  νῦν δὲ τοῦδε, πάντως που καὶ ταῦτα ἢ κατά τι τῶν σημαινομένων, [p. 11.422]
[l. 1]  ἤ τινα τῆς τῶν οὐδετέρων ἐστὶ φύσεως. ἐμοὶ μὲν
[l. 2]  δὴ μᾶλλον δοκεῖ, τῷ μετέχειν ἑκατέρων τῶν ἄκρων καὶ τῷ
[l. 3]  νῦν μὲν θερμαίνειν αἰσθητῶς δοκεῖν, αὖθις δὲ ψύχειν. οὕτως
[l. 4]  οὖν οὐδέτερα λεχθείη ἂν καὶ ὄξος καὶ ῥόδινον. εἰ δέ τις καὶ
[l. 5]  τῷ μηδετέρου τῶν ἄκρων μετέχειν ἐπιχειρήσειεν οὐδέτερα
[l. 6]  δεικνύειν, εὐπορήσει μὲν ἴσως καὶ οὗτός τινων λόγων πιθανῶν,
[l. 7]  οὐ μὴν ἀποδεικτικῶν τε καὶ ἐπιστημονικῶν. ἀκριβῶς
[l. 8]  τοῦτο γινώσκειν μοι δοκῶ, καὶ μάλιστα περὶ ὄξους. τὸ μὲν
[l. 9]  γὰρ ἑκατέρους εὐπορεῖν ἐπιχειρημάτων πιθανῶν, τούς τε ψυχρότατον
[l. 10]  ἀποδεικνύντας αὐτὸ καὶ τοὺς θερμότατον, οὐ σμικρὸν
[l. 11]  τεκμήριόν ἐστι τοῦ μετέχειν ἀμφοτέρων αὐτό. χαλεπὸν
[l. 12]  μὴν ἱκανῶς πιστώσασθαι τῷ λόγῳ τὴν τῶν ἐναντίων μέθεξιν,
[l. 13]  οὐκ ἔχοντας λῦσαι καὶ σχίσαι τὴν οὐσίαν αὐτοῦ, καθάπερ
[l. 14]  ἐπί τε γάλακτος ἐργαζόμεθα καὶ ἄλλων παμπόλλων, ἃ
[l. 15]  προϊὼν ὁ λόγος ἐκδείξει πάντα. καὶ διὰ τοῦτο ἐναργεστέρας
[l. 16]  καὶ ἀκινδυνοτέρας ἀρχῆς ἐπιλαβέσθαι ποθοῦμεν. ἔστι δὲ,
[l. 17]  ὡς ἐμοὶ φαίνεται, τὴν ἀρχὴν ἐκείνην θηρατέον, ἐκ τῆς λεπτομεροῦς [p. 11.423]
[l. 1]  τε καὶ παχυμεροῦς φύσεως, ὑπὲρ ἧς εἴρηται μέντοι
[l. 2]  μοι καὶ πρόσθεν, ἀλλὰ καὶ νῦν ἄμεινον ἐπιπλέον ὑπὲρ αὐτῆς
[l. 3]  διελθεῖν, ἐπειδὴ καὶ Πλάτων φησὶ, περὶ τῶν ἀρχῶν χρὴ τοὺς
[l. 4]  πλείστους γίγνεσθαι λόγους.

[l. 5]  Τὸν ἀέρα τοίνυν οὐκ ἔστιν ὅστις οὐκ
[l. 6]  εἶπε λεπτομερῆ, τῷ καταθραύεσθαι δηλονότι ῥᾳδίως εἰς
[l. 7]  λεπτὰ μόρια καὶ διὰ πυκνοτάτων σωμάτων ἑτοίμως διέρχεσθαι,
[l. 8]  13.18. ἢ, εἴπερ ἐξ ἄλλου τινὸς ἐπιφέρουσιν αὐτῷ τὸ
[l. 9]  λεπτομερὲς ὄνομα, διδασκόντων ἡμᾶς σαφῶς. οὐ γὰρ δὴ ἐξ
[l. 10]  ὄγκων γε λεπτῶν, ὡς οἱ τῆς ἑτέρας αἱρέσεως εἴποιεν ἂν
[l. 11]  ἡγεμόνες, ἐροῦμεν καὶ ἡμεῖς συγκεῖσθαι τὸν ἀέρα. συνεχὴς
[l. 12]  γάρ ἐστιν καὶ εἷς ὅλος, οὐδαμόθι κενὸν ἐν ἑαυτῷ περιέχων
[l. 13]  οὐδέν. ἐν δὲ τοιαύτῃ φύσει σώματος ἡ λεπτομέρεια,
[l. 14]  τῷ τάχει τῆς εἰς μικρὰ διαιρέσεως ἐπινοεῖται μόνῳ. ἀλλ’
[l. 15]  εἴπερ διὰ τοῦτο λεπτομερὴς ὁ ἀὴρ, οὐχ ἅπαν πῦρ ἔσται
[l. 16]  λεπτομερές. ἔστι μὲν γὰρ δήπου καὶ χαλκὸς καὶ σίδηρος
[l. 17]  καὶ λίθος καὶ ξύλον καὶ πᾶν ὅπερ ἀνθρακωθῇ πῦρ, οὐ
[l. 18]  μὴν λεπτομερέστερον νῦν ἢ πρόσθεν. αἱ μέντοι φλόγες, [p. 11.424]
[l. 1]  ἕτερόν τι γένος πυρὸς, ὄντως εἰσὶ λεπτομερεῖς. οὔτ’ οὖν
[l. 2]  πᾶν πῦρ λεπτομερὲς οὔτε λεπτομερὲς ἅπαν πῦρ. ὅτε γὰρ
[l. 3]  ἄνθραξ πῦρ μὲν, οὐ λεπτομερὲς δὲ, ὅ τε ἀήρ λεπτομερὴς
[l. 4]  μὲν, οὐ πῦρ δὲ, τί ποτε ἐξ ἑτοίμου λαμβάνουσιν ὀλίγου
[l. 5]  δεῖν ἅπαντες ἰατροί τε καὶ φιλόσοφοι τὰς προτάσεις πάσας,
[l. 6]  τὴν τε τὸ πῦρ ἅπαν ἀποφαίνουσαν λεπτομερὲς τήν τε
[l. 7]  τὸ λεπτομερὲς ἅπαν πυρῶδες;2.12.  εἰ γὰρ ἐπιστήσειέ τις
[l. 8]  ἀκριβῶς καὶ προσέχοι τοῖς πράγμασιν τὸν νοῦν, οὐκ ἂν
[l. 9]  εἴποι τὸν ἄνθρακα λεπτομερέστερον ἀέρος. ἀναμνησθῶμεν
[l. 10]  γὰρ ἐν κρύει σφοδρῷ καὶ βορείᾳ καταστάσει τὸ καθαρὸν
[l. 11]  τοῦ περιέχοντος ἡμᾶς ἀέρος καὶ παραβάλλωμεν αὐτὸν, εἰ
[l. 12]  βούλει, σιδήρῳ διαπύρῳ· γνωσόμεθα γὰρ ἐκ τῶν τοιούτων
[l. 13]  παραδειγμάτων, ὡς ἔστι τι καὶ ψυχρὸν ἀκριβῶς λεπτομερὲς
[l. 14]  καὶ θερμὸν παχυμερές.

[l. 15]  Ὥσθ’ ὅταν ἐπὶ τοῦ δακνῶδες εἶναι τὸ
[l. 16]  ὄξος, ὅτι λεπτομερές ἐστι καὶ θερμὸν ἀναλογίζονταί τινες, [p. 11.425]
[l. 1]  οὐ συγχωρητέον αὐτοῖς. οὐ γὰρ ἅπαν τὸ λεπτομερὲς θερμὸν
[l. 2]  ἴσως μὲν οὖν οὐδὲ τὸ δακνῶδες ἅπαν λεπτομερές. ἀλλ’ ἔν
[l. 3]  γε τῷ παρόντι συγκεχωρήσθω, καίτοι γ’ εἴχομεν λέγειν καὶ
[l. 4]  χιὼν καὶ βοῤῥὰς καὶ ὕδωρ ψυχρὸν, οὐκ ὀφθαλμοῖς μόνον,
[l. 5]  ἀλλὰ καὶ τοῖς ἕλκεσι καὶ πᾶσι τοῖς ἀραιοῖς σώμασιν ὑπάρχει
[l. 6]  δακνῶδες· καθότι καὶ Ἱπποκράτης ἔλεγεν τὸ μὲν
[l. 7]  ψυχρὸν δακνῶδες· ἀλλ’ εἰ καὶ τοῦτό τις, ὡς ἔφην, συγχωρήσειε,
[l. 8]  τὸ πᾶν δακνῶδες εἶναι καὶ λεπτομερὲς, οὐκ εὐθὺς
[l. 9]  καὶ θερμὸν εἶναι συγχωρήσει. οὐκοῦν τὸ ὄξος, ὅτι δακνῶδες,
[l. 10]  διὰ τοῦτο καὶ θερμὸν, ἀλλὰ λεπτομερὲς μὲν ὥσπερ ἀὴρ
[l. 11]  βόρειος, οὐ μὴν θερμόν γε.

[l. 12]  Πόθεν οὖν ἐνίοις αἴσθησις γίνεται θερμότητος
[l. 13]  ἀμυδρᾶς; τάχα μὲν, ὡς ἔφην καὶ πρόσθεν, ἐξ ἐναντίων
[l. 14]  σύγκειται δυνάμεων, ὁμοίως τῷ γάλακτι, τάχα δὲ καὶ
[l. 15]  τῷ θερμότητος ἐπανάκλησιν ποιεῖσθαι. δύναιτο δ’ ἂν καὶ
[l. 16]  τὸ τραχεῖάν τε καὶ ἀνιαρὰν ἔχον τὴν διέξοδον ἄλγημα ποιεῖν,
[l. 17]  ἐπισπᾶσθαί τε ῥεῦμα θερμὸν τῷ τόπῳ. καὶ γὰρ τοῦτο
[l. 18]  ἐναργές ἐστιν, ὡς ἐπιῤῥεῖ τι τοῖς ὀδυνωμένοις μορίοις. ἀλλὰ [p. 11.426]
[l. 1]  πολὺ μὲν οὐκ ἂν ἐπιῤῥυῇ, τῷ ψυχρὸν εἶναι τὸ ὄξος καὶ
[l. 2]  ἀποκρούεσθαι τὸ ἐπιφερόμενον. ὅσον δ’ ἀκριβῶς λεπτόν
[l. 3]  ἐστι, 13.19. διαφεῦγον τοῦτο τὰς λαβὰς τοῦ φαρμάκου
[l. 4]  παραῤῥεῖ τε καὶ στηρίζεται κατὰ τὸ μόριον, οὐκέτι παλινδρομοῦν,
[l. 5]  ὥσπερ τὸ παχύτερον, ὀπίσω. φαίνεται γὰρ οὖν δὴ
[l. 6]  καὶ λεπτὸν ἀκριβῶς, ἐπανθοῦν ἔρευθος τοῖς ὑπ’ ὄξους ἐρεθισθεῖσι
[l. 7]  μορίοις. ἴσως δὲ καὶ ἄλλη τίς ἐστιν αἰτία γνωσθῆναι
[l. 8]  μὴ δυναμένη. δι’ αὐτὸ γὰρ δὴ τοῦτο καὶ πόῤῥωθεν
[l. 9]  ἄρχεσθαι τῆς τῶν δυνάμεων ἐξετάσεως ἐκώλυον, ὅτι περιπίπτειν
[l. 10]  ἀναγκαῖόν ἐστι φυσικοῖς προβλήμασιν, οὐ σμικρὰς
[l. 11]  ἔχουσιν ἀπορίας· ἡμῖν δὲ νῦν οὐχ ὡς φυσικοῖς ἀνδράσι
[l. 12]  πρόκειται πάντων τῶν πραγμάτων τὰς αἰτίας ἐξευρίσκειν,
[l. 13]  ἀλλὰ τὰς δυνάμεις τῶν φαρμάκων ἐπιγνῶναι, πρὸς τὸ χρήσασθαί
[l. 14]  τε δεξιῶς αὐτοῖς ἀγαθούς τε δημιουργοὺς γίγνεσθαι
[l. 15]  τῶν συνθέτων. ὅτι γὰρ οὐχ οἷόν τε καλῶς οὔτ’
[l. 16]  αὐτὸν συνθεῖναι φάρμακον οὔθ’ ὑπ’ ἄλλου συγκειμένῳ
[l. 17]  χρήσασθαι, πρὸ τοῦ τὰς τῶν ἁπλῶν φαρμάκων δυνάμεις
[l. 18]  εἰδέναι, διά τε τῆς θεραπευτικῆς μεθόδου καὶ τῆς περὶ [p. 11.427]
[l. 1]  συνθέσεως φαρμάκων ἱκανῶς ἐπιδείκνυται. τοῦτον οὖν
[l. 2]  τὸν σκοπὸν ἐχούσης τῆς ἐνεστώσης πραγματείας, ἐπειδὰν
[l. 3]  πρῶτον εὕρωμεν τὸ πρὸς αὐτῶν χρηστὸν, ἀποχωρεῖν δεῖ
[l. 4]  προβλημάτων φυσικῶν, ἀπορίας ἐχόντων συχνάς. ὑπὸ τίνος
[l. 5]  γὰρ κράσεως ἐν τῷ καθόλου πέφυκεν ὀξύτης καὶ γλυκύτης
[l. 6]  καὶ πικρότης, ἁλυκότης τε καὶ αὐστηρότης καὶ δριμύτης,
[l. 7]  ἑκάστη τε τῶν ἄλλων ποιοτήτων γίγνεσθαι; καὶ αὐτοῖς τοῖς
[l. 8]  φυσικοῖς ἀνδράσι ζητοῦσιν ἀπορίαι μέγισταί τε καὶ πάμπολλαι
[l. 9]  κατὰ τοὺς λόγους ἀναφαίνονται. ταύτας οὖν ἐγὼ
[l. 10]  φυλάττεσθαι παραινῶ καθάπερ τινὰ κρημνὸν, ἔχοντάς γε
[l. 11]  λεωφόρον ὁδὸν, ᾖ κρίνειν ἐγχωρεῖ τὰ φάρμακα, καὶ πρῶτον
[l. 12]  μὲν ὅπερ ἤδη μοι καὶ μικρὸν ἔμπροσθεν εἴρηται, λογίζεσθαι
[l. 13]  τὸ μηδεμίαν ἀμφισβητεῖσθαι δύναμιν τῶν ἰσχυρῶς
[l. 14]  θερμαινόντων ἢ ψυχόντων φαρμάκων, ἀλλ’ οἷς τοῦτο συμβέβηκεν,
[l. 15]  οὐδετέρας ὑπάρχειν. ἔπειτα δὲ ὡς ἐξ ἐναντίων
[l. 16]  δυνάμεων σύγκειται πολλὰ τῶν ἁπλῶν ὡς πρὸς αἴσθησιν.
[l. 17]  οὐ γὰρ τὸ γάλα μόνον, ἀλλὰ καὶ τὰ θειώδη καὶ τὰ ἀσφαλτώδη
[l. 18]  καὶ τὰ νιτρώδη καὶ πάνθ’ ὅσα τοιαῦτα τῶν αὐτοφυῶν [p. 11.428]
[l. 1]  ὑδάτων ἐστὶν, ἐξ ἐπιμιξίας ἐγένετο τῶν ἐναντίων δυνάμεων,
[l. 2]  εἴ γε ψυχρὸν μὲν καὶ ὑγρόν ἐστι κατὰ τὴν ἑαυτοῦ
[l. 3]  φύσιν τὸ ὕδωρ, ἄσφαλτος δὲ καὶ θεῖον καὶ μῖσυ καὶ χαλκῖτις
[l. 4]  καὶ τἄλλα τὰ τοιαῦτα θερμά. μεμνῆσθαι δὲ καὶ
[l. 5]  τοῦ πολλὰ μὲν τῶν θερμῶν εἶναι παχυμερῆ, πολλὰ δὲ τῶν
[l. 6]  ψυχρῶν λεπτομερῆ καὶ κατὰ ταύτας τὰς ἀρχὰς ἀσφαλῶς
[l. 7]  ἀποφαίνεσθαι περὶ τῆς τῶν φαρμάκων δυνάμεως. αὐτίκα
[l. 8]  γὰρ ἀρκεῖ λεπτομερὲς εἰπεῖν. καὶ ψυκτικὸν καὶ ξηραντικὸν
[l. 9]  τὸ ὄξος, ἀποχωρήσαντα τῶν φυσικωτέρων ὑπὲρ αὐτοῦ
[l. 10]  λογισμῶν. ἐκ γὰρ τοῦ ταῦτα γινώσκειν εἴσεταί τις ὅπως
[l. 11]  χρὴ μιγνύναι τοῖς ἄλλοις φαρμάκοις αὐτό.

[l. 12]  Ταῦτα μὲν οὖν μέμφομαι τοῖς ἀδολεσχήσασιν
[l. 13]  περὶ τῆς δυνάμεως αὐτοῦ μακρὰ, καὶ τούτων ἔτι
[l. 14]  μᾶλλον ὀλίγου δεῖν ἅπασι τοῖς ἰατροῖς, ὅτι μὴ διεστήσαντο
[l. 15]  κατὰ τὸ μᾶλλόν τε καὶ ἧττον ἁπάντων τῶν ἁπλῶν
[l. 16]  φαρμάκων ἤρκεσεν αὐτοῖς ταυτὶ μὲν, εἰ τύχοι, θερμαίνειν
[l. 17]  φάναι, ταυτὶ δὲ ψύχειν, καὶ ταυτὶ μὲν ξηραίνειν, ταυτὶ δὲ
[l. 18]  ὑγραίνειν, οὐ γὰρ τοῦτο χρήσιμον13.20.  ἁπλῶς οὑτωσὶ γνωσθὲν, [p. 11.429]
[l. 1]  ἀλλὰ μέχρι πόσου μὲν ψύλλιον ψύχει, μέχρι πόσου καὶ
[l. 2]  στρύχνος ἢ σκάνδυξ ἢ ψιμμύθιον, ἀνδράχνη τε καὶ θριδακίνη,
[l. 3]  καὶ μέχρι πόσου μὲν κασία θερμαίνει, μέχρι δὲ πόσου
[l. 4]  κινάμωμον, ἢ ἄμωμον ἢ ἀμάρακον. οὕτω δὲ καὶ ἐπὶ τῶν
[l. 5]  ξηραινόντων τε καὶ ὑγραινόντων ταῖς δυνάμεσι φαρμάκων,
[l. 6]  οὐ τὸ καθόλου μόνον ἐπίστασθαι χρὴ, ἀλλὰ τί μὲν πρῶτον
[l. 7]  ἀποκεχώρηκεν τοῦ συμμέτρου τε καὶ μέσου τῶν ἐναντίων
[l. 8]  ταῖς δυνάμεσιν, τί δ’ ἐφεξῆς ἐκείνῳ, καὶ τρίτην δὴ καὶ
[l. 9]  τετάρτην καὶ πέμπτην, εἰ δυνατὸν, ἀπόστασιν οὕτω διαστείλασθαι,
[l. 10]  σαφέσιν ὅροις ὁρισάμενον. ἐν γὰρ τῇ τοιαύτῃ
[l. 11]  τῶν δυνάμεων ἐπιγνώσει τό τε τοῖς ἁπλοῖς αὐτοῖς χρῆσθαι
[l. 12]  τεχνικῶς καὶ τὸ συνθεῖναι δύνασθαι κατὰ μέθοδον ἡμῖν
[l. 13]  ὑπάρξει, καὶ πρὸς τούτοις καὶ αὐτοῖς ἤδη συγκειμένοις
[l. 14]  ὀρθῶς χρήσασθαι. ἔστι μὲν οὖν χαλεπώτατον τοῦτο καὶ
[l. 15]  πολλῆς ἀκριβείας τε καὶ τριβῆς δεόμενον, ἄρχεσθαι μὲν γὰρ
[l. 16]  ἀπὸ τῆς πείρας ἐν ἅπασι τοῖς τοιούτοις ἀναγκαῖόν ἐστιν,
[l. 17]  ὥσπερ ἤδη εἴρηται, ἀσφαλῶς δὲ συλλογίσασθαι φυλαττόμενον [p. 11.430]
[l. 1]  ἐμπλέκειν ἑαυτὸν ἀπόροις ζητήμασιν. ᾧ καὶ θαυμάσειεν
[l. 2]  ἄν τις τῶν τὰ τοιαῦτα ζητησάντων, ὁρῶν περιπίπτοντας
[l. 3]  αὐτοὺς ἑαυτῶν χερσὶν ἐν τοῖς πλείστοις οἷς
[l. 4]  ζητοῦσί τε καὶ γράφουσιν, ὥσπερ Ἡρόδοτον.

[l. 5]  Ἐξ ἁπάσης γὰρ τῆς παλαιοτάτης ἱστορίας
[l. 6]  ἀρχόμενοι τῶν συνθέτων φαρμάκων, ἐπὶ τὴν ἐξέτασιν
[l. 7]  ἔρχονται τῶν ἐν αὐτοῖς ἁπλῶν. ἐπειδὴ τοῖσδέ τισι τῶν
[l. 8]  φαρμάκων θερμαίνουσιν, εἰ τύχοι, μέμικται τὸ ὄξος, οὕτως
[l. 9]  ἤδη καὶ αὐτὸ θερμὸν ἀποφαίνοντες. οὔτε γὰρ εἰ καλῶς
[l. 10]  μέμικται δῆλον τῷ πρὶν ἐξευρεῖν αὐτοῦ μόνον τὴν δύναμιν,
[l. 11]  οὔτ’ εἰ καὶ συγχωρηθείη, γινώσκομεν ἤδη τὴν μέθοδον
[l. 12]  τῆς συνθέσεως τῶν φαρμάκων, ᾗ κρίνοντες ἐξευρήσομεν
[l. 13]  ᾧτινι μέμικται λόγῳ θερμαίνουσιν πολλοῖς φαρμάκοις ἓν
[l. 14]  ἐμψῦχον, ἢ δή διαψύχουσιν θερμαῖνον. ὅτε δὲ καὶ διαθέσεων
[l. 15]  ἀδήλων μνημονεύωσιν πρὸς ἃς ἁρμόττειν δοκεῖ, κᾄπειτα
[l. 16]  δογματικαῖς ὑπολήψεσιν συνάπτωσιν παραλογισμοὺς
[l. 17]  ἑτέρους, ἐκ ζητουμένων ζητούμενα καὶ ἐξ ἀδήλων ἄδηλα [p. 11.431]
[l. 1]  δι’ ἀλλήλων συλλογιζόμενοι, τότε δὴ καὶ μάλιστα καταμαθεῖν
[l. 2]  ἐστιν αὐτῶν τὴν ἀδολεσχίαν.

[l. 3]  Τῷ γὰρ λέγειν ὅτι καὶ τοῖς ἐμπειρικοῖς
[l. 4]  ἀφορμὴν ἀντιλογίας παρασκευάζουσιν,2.13.  ἐξ ὧν ἑτοίμως
[l. 5]  πιστεύουσιν ἁπάσαις ταῖς συνθέτοις δυνάμεσιν, ὥσπερ οὐκ
[l. 6]  ἐγχωρεῖν ἡμαρτῆσθαί γε πολλὰς αὐτῶν καὶ μοχθηρῶς συγκεῖσθαι.
[l. 7]  φήσουσι γὰρ οἶμαι καθάπερ καὶ λέγουσι, μάτην
[l. 8]  ἡμῖν ζητεῖσθαι τὰς πρώτας τε καὶ δραστικὰς δυνάμεις ἑκάστου
[l. 9]  τῶν φαρμάκων, φθανούσης τῆς ἐμπειρίας ἀναρίθμητόν
[l. 10]  τι ἔχειν φαρμάκων ἁπλῶν καὶ συνθέτων πλῆθος, ἃ καὶ παρ’
[l. 11]  αὐτοῖς πεπίστευται τοῖς μάτην ζητοῦσι 13.21. τὰς πρώτας
[l. 12]  δυνάμεις. εἰ γὰρ ἅπασαι μὲν αἱ κατὰ μέρος χρήσεις αὐτῶν
[l. 13]  γινώσκονταί τε καὶ συμφωνοῦνται πᾶσιν, αἱ δ’ αἰτίαι καθ’
[l. 14]  ἃς ἐνεργεῖ μήπω συμπεφώνηνται, δῆλον ὡς οὐκ ἐκ τῆς
[l. 15]  τῶν πρώτων δυνάμεων γνώσεως οὔθ’ ἡ σύνθεσις οὔθ’ ἡ
[l. 16]  χρῆσις εὕρηται τῶν φαρμάκων, ἀλλ’ ἡ μὲν ἐμπειρία ταῦτα
[l. 17]  συνέθηκεν, ὁ λόγος δ’ ἄχρι τοῦ πιθανοῦ προέρχεται μόνον.
[l. 18]  ταῦτα μὲν οὖν καὶ τοιαῦθ’ ἕτερα πολλὰ καλῶς δόξουσι [p. 11.432]
[l. 1]  λέγειν οἱ ἀπὸ τῆς ἐμπειρίας ἰατροὶ πρὸς τοὺς ἅπασι τοῖς
[l. 2]  ὁπωσοῦν γεγραμμένοις φαρμάκοις πιστεύοντας, αἰτίας τε
[l. 3]  πιθανὰς ἐφαρμόττειν ταῖς ἐπαγγελίαις αὐτῶν προαιρουμένους.
[l. 4]  ἐγὼ δὲ πρὸς τούτοις ἔτι κᾀκεῖνο εἴποιμ’ ἄν, ὡς
[l. 5]  Ἡρόδοτος μὲν ἁπάσας τὰς ἄλλας αἱρέσεις μοχθηρὰς ὑπολαμβάνων,
[l. 6]  πλὴν τῆς πνευματικῆς, Μητρόδωρος δὲ πλὴν τῆς
[l. 7]  Ἀσκληπιάδου, καὶ Ζήνων πλὴν τῆς Ἡροφίλου, καὶ Ἑρμογένης
[l. 8]  πλὴν τῆς Ἐρασιστράτου, καὶ ἄλλος τις ἄλλος ἁπάσας
[l. 9]  πλὴν τῆς ἑαυτοῦ, περὶ τῶν συνθέτων φαρμάκων μόνων
[l. 10]  ἀβασανίστως πιστεύουσιν ἅπασι τοῖς συγγράμμασιν, εἴθ’
[l. 11]  ὁμοδόξων εἴτε καὶ τῶν ἐπιτυχόντων εἴη, καὶ πολλάκις γε
[l. 12]  αἰτίας ἀποδιδόναι πειρῶνται πιθανὰς κάκιστα συγκειμένων
[l. 13]  φαρμάκων· καὶ τὸ τούτου θαυμασιώτερον, ὅτι μηδεμίαν
[l. 14]  ἔχοντες ὧν ἐπαινοῦσι πεῖραν, ἀλλ’ ἑτέροις πεπιστευσκότες,
[l. 15]  ὥσπερ τις ἔναγχος ἐπαίνους μὲν διῄει πολλοὺς καὶ μεγάλους
[l. 16]  φαρμάκου ποδαγρικοῦ, μεταξὺ δ’ αὐτοῦ λέγοντος ἐπιστάντος
[l. 17]  τινὸς ποδαγρικοῦ μετρίως οὕτως ἔχοντος ὡς βαδίζειν
[l. 18]  δύνασθαι, καὶ ἡμῶν κελευσάντων ἐπ’ ἐκείνου πρώτου [p. 11.433]
[l. 1]  πεῖραν αὐτοῦ παρασχεῖν, ὁ μὲν ἐπέθηκε τῷ ποδὶ τὸ φάρμακον,
[l. 2]  ὁ δ’ ἄνθρωπος ἄγρυπνός τε τῆς νυκτὸς ὅλης ἐγένετο
[l. 3]  καὶ κατὰ τὴν ὑστεραίαν οὐ μόνον οὐ βαδίζειν ὡς
[l. 4]  πρόσθεν, ἀλλ’ οὐδὲ φέρεσθαι δυνατὸς ἦν. οὕτως ἀβασανίστως
[l. 5]  τε καὶ προπετῶς οἱ μὲν ἑτέροις πιστεύουσιν, οἱ δ’
[l. 6]  ἑκόντες ἄλλους ἐξαπατῶσιν. εἰ δὲ καὶ πᾶσαι καλῶς εἶχον
[l. 7]  αἱ συνθέσεις τῶν φαρμάκων ὧν μνημονεύουσιν, ἀλλὰ τήν
[l. 8]  γε χρεῖαν τῆς θεωρίας αὐτῶν ἀνατρέπουσιν ἐξ ὧν πράττουσιν.
[l. 9]  φασὶ γὰρ ἕνεκα τῆς τῶν συνθέτων φαρμάκων
[l. 10]  κατασκευῆς τε καὶ χρήσεως ἐπισκέπτεσθαι τῶν ἁπλῶν τὰς
[l. 11]  δυνάμεις, καὶ τούτων μάρτυρας ἐπικαλοῦνται σχεδὸν ἅπαντας
[l. 12]  τοὺς παλαιοὺς, Ἐρασίστρατον, Ἡρόφιλον, Φιλότιμον, Διοκλέα,
[l. 13]  Πραξαγόραν καὶ αὐτὸν Ἱπποκράτην. παραγενόμενοι δ’
[l. 14]  ἐπὶ τὴν ἐξέτασιν αὐτῶν, ὡς γινώσκουσιν ἡμῖν ἤδη τὰς
[l. 15]  συνθέτους δυνάμεις ἁπάσας, οὕτω διαλέγονται. καὶ πῶς
[l. 16]  οὐ μάτην ζητεῖτε τὰς τῶν ἁπλῶν, εἴποι τὶς οἶμαι πρὸς [p. 11.434]
[l. 1]  αὐτοὺς, εἰ τὰς τῶν συνθέτων ἤδη γινώσκετε; εἰ γὰρ ὧν
[l. 2]  ἕνεκα τὴν ζήτησιν τῶν ἁπλῶν ἐνεστήσασθε, ταύτας ἤδη
[l. 3]  γινώσκετε, περιττὸν τὸ ζητεῖν ἐκείνας. εἰ καὶ τοῦτό τις
[l. 4]  αὐτοῖς συγχωρήσειεν, ἀλλὰ τό γε καὶ πρόσθεν ἤδη λελεγμένον
[l. 5]  οὐκ οἶδ’ ὅπως ἀνάσχοιτ’ ἄν τις, ὅταν ἐναντία τοῖς
[l. 6]  ἐναργῶς φαινομένοις, ἐκ λόγων μακρῶν ἐπιχειρῶσι
[l. 7]  κατασκευάζειν.

[l. 8]  Ἤδη γάρ τινος εἰς τοσοῦτον ἐμπληξίας
[l. 9]  ἥκοντος ἐπειράθην, ὡς καταφρονεῖν ἀξιοῦντος τῶν αἰσθήσεων.
[l. 10]  ὃν εὐθὺς μὲν ἤρετό τις, εἰ τὸ λευκὸν αὐτῷ πέπερι
[l. 11]  δοκοίη θερμὸν ὑπάρχειν. ὁ δ, ὡς τὸ εἰκὸς, ὡμολόγησεν, εἶτ’
[l. 12]  αὖθις ἐρωτηθεὶς ὁπόθεν γινώσκεις τοῦτο; καὶ τοιοῦτον
[l. 13]  φαίνεσθαι φήσας, εἰκότως ὑπὸ τῶν παρόντων κατεγελάσθη
[l. 14]  μὴ συνιεὶς ὅπερ ἐφθέγγετο. τοῦτο γὰρ αὐτὸ τὸ φαίνεσθαι
[l. 15]  πιστὴν αὐτῷ τὴν αἴσθησιν ἀπέφαινεν, ἧς ὀλίγον ἔμπροσθεν
[l. 16]  ὡς ἀπίστου κατεγίνωσκεν. ἐπεὶ πόθεν, ὦ πρὸς θεῶν,
[l. 17]  ὅτι θερμόν ἐστι τὸ πῦρ ἴσμεν, ἐκ τίνος συλλογισμοῦ μαθόντες; [p. 11.435]
[l. 1]  ἢ διὰ ποίας ἀποδείξεως πιστωσάμενοι; πόθεν δ’
[l. 2]  ὅτι ψυχρὸς ὁ κρύσταλλος ἄλλοθεν ἢ ἐκ τῆς αἰσθήσεως
[l. 3]  ἐμάθομεν; εἶτά τις ταύτην ἐάσας ἀναπίμπλησι τὰ βιβλία
[l. 4]  προβλημάτων φυσικῶν, ἢ οὐκ ἐξ ἐκείνων ἐστὶ καὶ τὸ διὰ
[l. 5]  τίνα αἰτίαν ἀναζυμοῖ τὴν γῆν τὸ ὄξος; ἔνεστι γὰρ, οἶμαι,
[l. 6]  λέγειν ἡμῖν ὡς ἀγνοοῦμεν, ὥσπερ καὶ ἄλλα πολλὰ τῶν τοιούτων
[l. 7]  προβλημάτων. ἢν δέ τις ἐκ προχείρου λαμβάνῃ, διότι
[l. 8]  θερμὸν ἢ διότι ψυχρὸν, ἑκάτερα γὰρ λέγουσιν, εἰς ἀμφισβητουμένους
[l. 9]  καὶ εἰς ἀσαφεῖς ἑαυτὸν ἐμβάλλει λόγους.

[l. 10]  Ἐγὼ δὲ ἀγαπήσαιμ’ ἂν, εἰ καὶ τὰ παρακείμενα
[l. 11]  τοῖς διὰ τῶν αἰσθήσεων φαινομένοις ἐξευρεῖν ἀκριβῶς
[l. 12]  δυναίμην, ἀφορίζων ἐν αὐτοῖς καὶ διακρίνων τὸ καθ’ ἑαυτὸ
[l. 13]  τοῦ κατὰ συμβεβηκὸς, οἷον αὐτίκα θέρους ὥρᾳ πιόντες ὀξύκρατον
[l. 14]  ἔνιοι, σαφῶς ἐμψύχονταί τε καὶ ἄδιψοι διατελοῦσιν,
[l. 15]  ἀλλ’ οὔπω δῆλον εἰ διὰ τὸ ὄξος, ὀλίγον γὰρ πολλῷ τῷ ὕδατι
[l. 16]  κεραννύντες αὐτὸ καὶ οὐδὲ θερμὸν, ἀλλὰ ψυχρὸν ὡς ἔνι
[l. 17]  μάλιστα προσφέρονται. τάχα οὖν τις φαίη, διότι βραδύτερόν
[l. 18]  ἐστι τὸ ὕδωρ καὶ πλεῖστον χρόνον ἐν τοῖς ὑποχονδρίοις διαμένει, [p. 11.436]
[l. 1]  μήθ’ ὑποβιβαζόμενον μήτ’ ἀναδιδόμενον, διὰ τοῦτο
[l. 2]  αὐτῷ μίγνυσθαι τὸ ὄξος, οἷον ὄχημά τι τῆς πάντη φορᾶς
[l. 3]  γενησόμενον. οὕτω δὲ κᾂν μετ’ οἴνου ποθῇ τὸ ὕδωρ, ἀδιψότερον
[l. 4]  ὑπάρχειν ἤπερ καθ’ αὑτὸ, ποδηγοῦντος αὐτὸ πρὸς
[l. 5]  τὴν ἀνάδοσιν τοῦ οἴνου. τὴν μὲν οὖν ἔμψυξίν τε καὶ τὴν
[l. 6]  τοῦ δίψους ἴασιν ἐπὶ τῷ ὕδατι γίγνεσθαι, ψυχρῷ καὶ ὑγρῷ
[l. 7]  τὴν φύσιν ὑπάρχοντι. βοήθημα δ’ αὐτὸ καὶ οἷον πτέρωμα
[l. 8]  τῆς εἰς πάντα τὰ μόρια τοῦ ζώου φορᾶς, τὸν
[l. 9]  οἶνόν τε γίγνεσθαι καὶ ὄξος, οὐκ αὐτὰ ψύχοντά τε καὶ
[l. 10]  ὑγραίνοντα. μόνα γὰρ ἂν οὕτω γε δίδοσθαι μᾶλλον ἢ
[l. 11]  μετὰ ὕδατος, ὅτι ῥᾳδίως ὑπὸ λεπτότητος ἀναδίδοται καὶ
[l. 12]  ἀποχωρεῖ τῶν ὑποχονδρίων. ἐπεὶ δὲ ἅπαξ εἰς τοῦτον ἀφικόμεθα
[l. 13]  τὸν λόγον, οὐ χεῖρον ἀκριβῶς ἅπαντα διελθεῖν
[l. 14]  αὐτόν. ὅτι μὲν γὰρ ἐγχωρεῖ καὶ ποδηγεῖν τῷ ὕδατι τὸ
[l. 15]  ὄξος, οὐκ ἐμψύχειν αὐτὸ καὶ μὴ ποδηγεῖν μόνον, ἀλλὰ καὶ
[l. 16]  ψύχειν, ἄντικρυς δῆλον. ὁπότερον δ’ ἀληθές ἐστιν ἐπισκέψεως
[l. 17]  δεῖται. διορισθείη δ’ αὐτό γε τοιοῦτον, εἰ δοίη μέν [p. 11.437]
[l. 1]  τινι καὶ οἶνον καὶ ὄξος, ἑκάτερον ἰδίᾳ καθ’ αὑτό. φαίνεται
[l. 2]  γὰρ ἐπὶ μὲν τῷ οἴνῳ διψωδέστερος ἀεὶ γιγνόμενος ὁ
[l. 3]  ἄνθρωπος, ἐπὶ δὲ τῇ τοῦ ὄξους πόσει ποτὲ μὲν διψωδέστερός
[l. 4]  ἐστιν, ποτὲ δὲ ἀδιψότερος,

[l. 5]  ὅτι καὶ τὸ δίψος αὐτὸ διττῶς γίνεται,
[l. 6]  τὸ μὲν ὑγρότητος ἐνδείᾳ, τὸ δὲ πλεονεξίᾳ θερμότητος· ὥστ’
[l. 7]  οὐδὲν θαυμαστὸν εἰ τὸ μὲν πρότερον οὐκ ἰᾶται, θάτερον δ’
[l. 8]  ἰᾶται. ὑγραίνειν μὲν γὰρ 13.23. οὐ δύναται, ψύχει δὲ οὐκ
[l. 9]  ἀγεννῶς. οὔκουν οὔτε τὴν ἐπὶ ξηρᾷ διαθέσει δίψαν οὔτε τὴν
[l. 10]  ἐπὶ θερμῇ καὶ ξηρᾷ δύναιτ’ ἄν ποτε ἰᾶσθαι πινόμενον ὄξος.
[l. 11]  εἰ δὲ συνδράμῃ ποτὲ εἰς ταυτὸν ὑγρότης θερμότητι, τῆς
[l. 12]  τοιαύτης δίψης ἄριστον ἴαμα τὸ ὄξος ἔσται. σπανία δὴ
[l. 13]  τοιαύτη διάθεσις, ἐν ὑδρωπικαῖς ἐνίοτε παρεγχύσεσιν γι
[l. 14]  2.14. γνομένη, πλήθους ὑγροῦ ἁλμώδους ἠθροισμένου κατὰ τὴν
[l. 15]  γαστέρα καὶ ὅσοις ἁλμυρὸν φλέγμα κατ’ αὐτὴν ἐμπέπλασται.
[l. 16]  τοῖς δ’ ἄλλως διψώδεσιν ἔν τε καύσοις πυρετοῖς καὶ τοῖς
[l. 17]  περικαέσιν ἅπασιν καὶ τοῖς ἐν θέρει καὶ θάλπει σφοδρῷ [p. 11.438]
[l. 1]  σύνθετος ἡ διάθεσίς ἐστιν ἐκ θερμότητός τε καὶ ξηρότητος,
[l. 2]  ὥστ’ εἰκότως αὐτοῖς ἐστι σύνθετον καὶ τὸ ἴαμα, τὸ μὲν ὄξος
[l. 3]  οὐκ ἀγεννῶς γε ψῦχον καὶ πάντη ῥᾳδίως διϊὸν, τὸ ὕδωρ δὲ
[l. 4]  πρὸς τῷ ψύχειν ἔτι καὶ ὑγρότατον ἁπάντων ὑπάρχον· οὐδὲν
[l. 5]  γάρ ἐστιν ὑγρότερον ὕδατος.

[l. 6]  Ὥσπερ οὖν οὐκ ἀσφαλής ἐστιν ὁ πόῤῥω
[l. 7]  τῆς αἰσθήσεως τοῦ δοκιμαζομένου φαρμάκου συλλογισμὸς,
[l. 8]  οὕτως οὐδ’ ἡ τοῦ μιχθέντος ἑτέρῳ χρῆσις. αὐτὸ γὰρ χρὴ
[l. 9]  καθ’ αὑτὸ μόνον ἐξετάζεσθαι τὸ κρινόμενον ἐπὶ τε τῶν
[l. 10]  ὑγιαινόντων σωμάτων εὐκράτων τε καὶ δυσκράτων ἐπί τε
[l. 11]  τῶν νοσούντων. εὐκράτων μὲν οὖν, ὥσπερ καὶ πρόσθεν
[l. 12]  εἴρηται· δυσκράτων δὲ, ὥσπερ Ἱπποκράτης ἔλεγε, πικροχόλοις
[l. 13]  μὲν φύσεσιν χρηστότατον ὑπάρχει ὄξος, ἐναντιώτατον
[l. 14]  δ’ εἶναι μελαγχολικοῖς τὴν κρᾶσιν. ἐπὶ δ’ αὖ τῶν νοσούντων,
[l. 15]  εἰ ἁπλοῦν ἐξ ἁπλῆς ἐξετάζοιτο διαθέσεως. εἰ δὲ καὶ
[l. 16]  μίγνυτό ποτε μετ’ ἄλλου, χρὴ τὸ μιγνύμενον αὐτῷ μέσον
[l. 17]  εἶναι τὴν κρᾶσιν, ὡς ἐφ’ ὕδατός τε καὶ κηρωτῆς ὁ πρόσθεν [p. 11.439]
[l. 1]  λόγος ἀπέδειξεν. εὐλόγως γὰρ, οἶμαι, τὸ τῷ μηδετέρῳ
[l. 2]  τῶν ἄκρων κατὰ τὴν κρᾶσιν, ἀλλ’ ὡς οἷόν τε μέσῳ
[l. 3]  συμπεπλεγμένον αὐτὸ, τῶν ἀποτελουμένων αἴτιον γίγνεσθαι.
[l. 4]  τῇ γοῦν ἁπλῇ κηρωτῇ μήτε θερμαινούσῃ μήτε ψυχούσῃ
[l. 5]  τὸ ψυχρὸν ὕδωρ μιχθὲν ἔψυξεν ὅτι ψυχρὸν ἦν τῇ
[l. 6]  κράσει. εἰ δέ γε τῶν θερμαινόντων ἔμιξάς τι τῇ τοιαύτῃ
[l. 7]  κηρωτῇ, θερμαῖνον ἄν σοι τὸ φάρμακον ἐγένετο, καθάπερ
[l. 8]  πολλάκις εὐφόρβιον, ἢ καστόριον ἐπεμίξαμεν ἐπὶ πολλῶν
[l. 9]  διαθέσεων. οὕτως οὖν, εἴπερ ὄξος ἀναμίξαις ἀκριβῶς ἁπλῇ
[l. 10]  κηρωτῇ, ψυχρότερον ἐργάσῃ πολλῷ τῆς κηρωτῆς τὸ φάρμακον,
[l. 11]  ὡς ἂν ψυχροῦ τοῦ μιχθέντος ὑπάρχοντος. καί σοι
[l. 12]  τοῦτο πρὸς ἐρυσιπέλατα καὶ φλεγμονὰς ἕρπητάς τε καὶ
[l. 13]  ἄνθρακας ἀγαθὸν ἔσται φάρμακον· εἰ δέ γε τὸ μικτὸν ὡς
[l. 14]  ἁπλοῦν ἐξετάζοις, καὶ γὰρ αὖ καὶ τοῦτο ποιοῦσιν, ἁμαρτήσεις
[l. 15]  τὰ μέγιστα. κολλητικὸν γὰρ ἑλκῶν οὐκ ὄξος χρὴ
[l. 16]  λέγειν, ἀλλ’ ὀξύκρατον, ἕτερόν τι παρὰ πολὺ τὴν φύσιν [p. 11.440]
[l. 1]  ὄξους ὑπάρχον. ὥσπερ γὰρ οὐδὲ σαρκωτικὸν ἑλκῶν ἰὸς,
[l. 2]  ἀλλ’ ἡ κηρωτὴ προσλαβοῦσα βραχὺ μόριον ἰοῦ, κατὰ τὸν
[l. 3]  αὐτὸν τρόπον οὐδ’ ὄξος κολλητικὸν, ἀλλ’ ὕδωρ ὄξους ἐλάχιστον
[l. 4]  προσλαβὸν, αὐτὸ δὲ καθ’ ἑαυτὸ μόνον καὶ ψιλὸν
[l. 5]  ὄξος ἱκανῶς παροξύνει τὰ κολλήσεως δεόμενα τῶν ἑλκῶν,
[l. 6]  ὡς ἂν τῇ λεπτομερείᾳ διαβρωτικόν τε καὶ ὀδυνηρὸν ὑπάρχον.
[l. 7]  οὔτ’ οὖν τὰ τοιαῦτα δεόντως λέγουσιν οὔθ’ ὅταν
[l. 8]  ἀγνώστοις ἄγνωστα συνάπτωσιν.

[l. 9]  13.24. Οὐδὲν γὰρ ἀποδείξαντες ἰδίᾳ περὶ
[l. 10]  τῶν κολληθησομένων, ἢ σαρκωθησομένων, ἢ ἐπουλωθησομένων
[l. 11]  ἑλκῶν ἐξ ἐπαγωγῆς συλλογίζονται, τὰ στύφοντα πάντα
[l. 12]  φάσκοντες ἑλκῶν εἶναι κολλητικά. χρὴ δ’ οὐκ ἐξ ἐπαγωγῆς,
[l. 13]  ἀλλὰ δι’ ἀποδείξεως ἐν τῷ καθόλου τὰ τοιαῦτα λαμβάνεσθαι,
[l. 14]  καθάπερ ἡμεῖς ἐν τοῖς τῆς θεραπευτικῆς μεθόδου ποιήσομεν
[l. 15]  ὑπομνήμασιν, ἀλλ’ ἁπλῶς γε οὕτως ῥηθὲν ὁτιοῦν τῶν τοιούτων
[l. 16]  οὐ μόνον ἀναπόδεικτον, ἀλλὰ καὶ ψεῦδός ἐστιν. οὔτε
[l. 17]  γὰρ χαλκῖτις, οὔτε κηκὶς, οὔτε αὐτὰ τὰ λέμματα τῶν ῥοιῶν, [p. 11.441]
[l. 1]  οὔτε ὀμφάκιον, οὔτε στυπτηρία, πολὺ δὲ μᾶλλον οὔτε χαλκὸς
[l. 2]  κεκαυμένος, οὔτε λεπὶς, οὔτε μίσυ κολλᾷν ἕλκη πέφυκεν,
[l. 3]  ἕτερά τε μυρία τῶν στυφόντων ἐστὶν ἀδύνατα κολλᾷν. εἰ
[l. 4]  δ’ ἄρα καὶ μὴ τοῦτό τις, ἀλλὰ τὰ κολλητικὰ πάντα στυπτικὰ
[l. 5]  λέγοι, δειχθήσεται κᾀνταῦθα πολλὰ κολλῶντα χωρὶς
[l. 6]  τοῦ στύφειν. οὐδέτερος οὖν ἀληθὴς λόγος ἁπλῶς καὶ
[l. 7]  ἀδιορίστως λεχθεὶς, οὔθ’ ὅταν ἅπαντα φάσκωσι τὰ στύφοντα
[l. 8]  κολλᾷν ἕλκος, οὔθ’ ὅταν πάντα τὰ κολλώμενα διὰ
[l. 9]  τῶν στυφόντων κολλᾶσθαι. πολὺ δὲ δὴ καὶ τούτων ἔτι
[l. 10]  μᾶλλον ἄτοπά τε καὶ ψεύδη λέγουσιν ἤδη καὶ περὶ τὴν
[l. 11]  αἴσθησιν, ὅταν καὶ τὰ δακνώδη καὶ τὰ δριμέα καὶ τὰ
[l. 12]  πικρὰ καὶ τὰ ἁλυκὰ καὶ πρὸς τούτοις ἔτι τὰ μαλακώτατα
[l. 13]  καὶ ἥδιστα ταῖς ποιότησι στύφειν λέγουσιν, ὥσπερ οὐ τῆς
[l. 14]  γεύσεως αἰσθητὸν τὸ στῦφον ὑπάρχον, ἀλλ’ ἐκ τῆς ἐκείνων
[l. 15]  νομοθεσίας λαμβανόμενον. ἡ μὲν γὰρ ῥοιὰ καὶ τὸ μῆλον,
[l. 16]  εἰ τύχοι, καὶ τὸ μέσπιλον, ἀπίων τέ τινα γένη καὶ μύρτα
[l. 17]  καὶ οὖα καὶ οἶνος Ἀμυναῖος καὶ Μαρσὸς ἐναργῶς ἡμᾶς
[l. 18]  στύφει. πυροὶ δὲ καὶ ζειαὶ καὶ κέγχροι Ἡρόδοτον μὲν [p. 11.442]
[l. 1]  ἴσως ἔστυφον, τῶν δ’ ἄλλων ἀνθρώπων οὐδένα. μυρίων
[l. 2]  γὰρ ἐπυθόμην ἐγὼ καὶ περὶ τούτων καὶ πολὺ μᾶλλον ἔτι
[l. 3]  περὶ ἀμύλου, καὶ γὰρ καὶ τοῦτο στύφειν Ἡρόδοτός φησιν,
[l. 4]  ὥσπερ οὖν καὶ τὸ πέπερι, στῦφον μηδ’ αὐτὸ μηδένα τῶν
[l. 5]  ἄλλων ἀνθρώπων, ὅσοι καθαρῶς καὶ ἀδεκάστως ἐξετάζουσιν
[l. 6]  τὰς ποιότητας. ἀλλ’ Ἡρόδοτος μὲν συνέχεεν εἰς ταὐτὸν
[l. 7]  ἅπαντα, καὶ τὰ δριμύτατα ταῖς δυνάμεσιν καὶ τὰ ἄκρως διαβρωτικὰ
[l. 8]  καὶ τὰ μαλακώτατα καὶ τὰ προσηνέστατα. πάντα
[l. 9]  στύφειν ἔφησεν, ὡς ἐν τῷ καταψεύσασθαί τισι τῆς αἰσθήσεως
[l. 10]  τὸ τοῦ νικᾷν ὑπάρχοντος. ἀλλ’ οὐκ αὐτὸ δή τοῦτο μέγιστον
[l. 11]  δεῖγμα τῆς τῶν λόγων αὐτοῦ μοχθηρίας ἐσόμενον.

[l. 12]  Ὥσπερ δὲ ὑπερβάλλεσθαι βουλόμενος αὐτὸν
[l. 13]  τοῖς κατὰ τῶν αἰσθήσεων ψεύσμασιν ὁ Ἀσκληπιάδης
[l. 14]  Μητρόδωρος, ἄλλά τε καὶ ῥητίνην καὶ ἄσφαλτον οὐχ ὁμολογεῖ
[l. 15]  θερμαίνειν ἡμᾶς, ἅπαντά τε τὰ στύφοντα καὶ ψύχειν
[l. 16]  φησὶν, εἰ καὶ μηδενὸς ἄλλου χαλκίτεώς τε καὶ χαλκάνθης καὶ
[l. 17]  μίσυος ἱκανῶς μὲν στυφόντων, εἰς τοσοῦτον δ’ ἡκόντων δ’ ἡκόντων θερμότητος,
[l. 18]  ὥστε καίειν ἡμᾶς. οὔκουν ἔτι θαυμαστὸν οὐδὲν εἰ [p. 11.443]
[l. 1]  ληροῦσί τε πολλὰ καὶ παραλογίζονται σφᾶς αὐτοὺς οἱ ἄνθρωποι,
[l. 2]  μηδὲ περὶ τῶν ἐναργῶς φαινομένων ὁμολογῆσαι τἀληθὲς
[l. 3]  τολμῶντες.

[l. 4]  Εἶτά τινες ἐξ αὐτῶν, ὥσπερ Ἡρόδοτος
[l. 5]  καὶ Διοσκουρίδης, ἐκ τοῦ φάρμακα ἄττα διαῤῥοίας τε καὶ
[l. 6]  δυσεντερίας ὠφελεῖν συλλογίζονται στύφειν αὐτὰ, καίτοι μηδ’
[l. 7]  ἐλαχίστης μετέχοντα στύψεως, ἀλλ’ αὐτὸ τοὐναντίον ἀραιότερα
[l. 8]  τε καὶ χαλαστικὰ ταῖς δυνάμεσιν ὑπάρχοντα τῶν στυφόντων,
[l. 9]  συναγαγόντων τε καὶ πιλούντων καὶ πυκνούντων
[l. 10]  καὶ σφιγγόντων τὰ σώματα. καταφρονήσαντες γὰρ ἅπαξ τῆς
[l. 11]  αἰσθήσεως ἀνέτρεψαν ἅπαντα καὶ συνέχεαν ἃ σαφῶς ἐστιν
[l. 12]  αἰσθήσει διαγνῶναι, ταῦτα μοχθηρῷ λόγῳ πιστούμενοι. τὸ
[l. 13]  γοῦν αἴγειον στέαρ ἐναντιώτατόν ἐστιν τοῖς στύφουσιν
[l. 14]  ἅπασι καὶ γεύσει καὶ δυνάμει, καθάπερ καὶ τὸ τῶν πυρῶν
[l. 15]  ἄλευρον, ἄμυλόν τε καὶ ἄλλα μυρία τῶν ἐμπλασάντων τε καὶ
[l. 16]  παρηγορούντων καὶ δριμύτητας ἀμβλυνόντων καὶ ταύτῃ τοῖς
[l. 17]  δακνώδη τε καὶ δριμέα διαχωροῦσιν ἀρηγόντων. καὶ εἰ διὰ
[l. 18]  ταῦτα στύφει, ἔστω δὴ καὶ τὸ ἔλαιον ἡμῖν τῶν στυφόντων, [p. 11.444]
[l. 1]  ὅτι δὴ καὶ πολλάκις ὠφέλησεν τοὺς σφοδρῶς δακνομένους
[l. 2]  ἐνεθέν. ἔσται δὲ καὶ κηρὸς καὶ στέαρ χοίρειον, ὀρνίθειόν
[l. 3]  τε καὶ χήνειον καὶ χόνδρου καὶ τράγου χυλός. ἐνίεμεν γὰρ
[l. 4]  καὶ ταῦτα καὶ κηρωτὴν ἐνίοτε τοῖς δακνομένοις ἰσχυρῶς,
[l. 5]  ὥσπερ καὶ τὸ αἴγειον στέαρ. ἐναργεστέραν δὲ τὴν ὠφέλειαν
[l. 6]  τὸ αἴγειον ἐπιδείκνυται τῷ ῥᾳδίως πήγνυσθαι ἐπαλείφεσθαί
[l. 7]  τε τοῖς ἐντέροις καὶ περιμένειν ἐπὶ πλεῖστον. εἴτε
[l. 8]  δὲ διὰ πάχος, εἴτε δι’ 2.15. ἄλλην τινὰ αἰτίαν πήγνυται
[l. 9]  ταχέως, οὐδὲν δέομαι τάδε νῦν ζητεῖν ἐναργῶς φαινομένου
[l. 10]  τοῦ πράγματος. ἀλλ’ ὥσπερ ὅτι καὶ πήγνυται τάχιστα
[l. 11]  καὶ τὰς δήξεις τῶν ἐντέρων ἀμβλύνει, τῷ φαίνεσθαι πιστότερόν
[l. 12]  ἐστιν, οὕτω δὴ καὶ ὅτι μηδεμιᾶς αὐτῷ μέτεστι
[l. 13]  ψύξεως ἢ στύψεως. οὗτοι μὲν οὖν ἐξ ἀδήλων ὑπὲρ τῶν
[l. 14]  φαινομένων συλλογίζονται. μᾶλλον δ’, εἰ χρὴ τἀληθὲς
[l. 15]  εἰπεῖν, παραλογίζονται σφᾶς αὐτοὺς, ἡμᾶς δὲ τοσῷδε μᾶλλον
[l. 16]  ἐπὶ τὴν αἴσθησιν ἀνέρχεσθαι προσῆκεν, ἐπιμελῶς τε
[l. 17]  προσέχειν αὐτῇ διὰ παντὸς, ὅσῳ καὶ μᾶλλον οὐκ ὀλίγα
[l. 18]  καταψεύδονται πάντες αὐτῆς οἱ σοφισταί. πάλιν οὖν ἀναμνήσαντες [p. 11.445]
[l. 1]  αὐτοὺς, ὅτι ἃ τοῖς μὲν ἰδιώταις ἐστὶ δῆλα καὶ
[l. 2]  τούτοις ἦν, ὅτ’ οὔπω διὰ φιλονεικίαν ὑπερεφρόνουν τῶν
[l. 3]  αἰσθήσεων, ὕστερον δ’ ἀπώλετο διὰ περιττὴν σοφίαν, ἐπὶ τὸ
[l. 4]  συνεχὲς τοῦ λόγου μεταβήσομαι.

[l. 5]  Ἑκάστη τις φύσις τῶν αἰσθητῶν ἰδίᾳ
[l. 6]  ὑποβέβληται· θερμότης μὲν καὶ ψυχρότης καὶ σκληρότης καὶ
[l. 7]  μαλακότης ἁφῇ, λευκότης δὲ καὶ μελανότης καὶ ξανθότης,
[l. 8]  ἐρυθρότης τε καὶ συλλήβδην εἰπεῖν ἅπαν τὸ τῶν χρωμάτων
[l. 9]  γένος ὄψει, πικρότης τε καὶ γλυκύτης, αὐστηρότης τε καὶ
[l. 10]  στρυφνότης, ὀξύτης τε καὶ ἁλυκότης καὶ δριμύτης, γεύσει καὶ
[l. 11]  μαίνεσθαι δόξει σαφῶς, εἴ τις ἤ τὰς χροιὰς τῇ γεύσει κρίνειν
[l. 12]  ἐπιχειρήσειεν, ἢ τοὺς χυμοὺς τῇ ὄψει. κατὰ ταὐτὰ δὲ καὶ
[l. 13]  περὶ τῆς ἁφῆς χρὴ γινώσκειν καὶ περὶ τῶν ἄλλων αἰσθήσεων,
[l. 14]  ὡς τὰς μὲν ἁπτὰς διαφορὰς ἁφῇ κριτέον ἐστὶ, τὰς δ’ ἀκουστὰς
[l. 15]  ἀκοῇ, τὰς δ’ ἐν ἀτμοῖς ὀσφρήσει. τούτων οὖν οὕτως
[l. 16]  ἐχόντων ἀκούσωμεν εἰ βούλεσθε καὶ Πλάτωνος ὑπὲρ τῶν
[l. 17]  γευστῶν διαφορῶν ἐξηγουμένου. χρὴ δὲ οὐ τῇ φυσιολογίᾳ
[l. 18]  προσέχειν αὐτοῦ τὸν νοῦν. οὐ γὰρ ἂν ἐν καιρῷ μοι νῦν εἴη [p. 11.446]
[l. 1]  μνημονεύειν αὐτῆς, 13.26. οὐδ’ εἰς τοῦτο καλῶ μάρτυρα τὸν
[l. 2]  ἄνδρα, μόνον δ’ ὑπὲρ τοῦ δεῖξαι κατὰ τίνος πράγματος ἕκαστον
[l. 3]  τῶν ὀνομάτων ἔθος ἐστὶν ἐπιφέρειν τοῖς Ἕλλησιν. ἄκουε
[l. 4]  τοίνυν τοῦ Πλάτωνος λέγοντος· ὅσα μὲν γὰρ εἰσιόντα περὶ
[l. 5]  τὰ φλεβία, οἷόν περ δοκίμια τῆς γλώττης, τεταμένα δ’ ἐπὶ
[l. 6]  τὴν καρδίαν εἰς τὰ νοτερὰ τῆς σαρκὸς καὶ ἁπαλὰ ἐμπίπτοντα
[l. 7]  γήϊνά τινα μέρη κατατηκόμενα ξυνάγει τὰ φλεβία καὶ ἀποξηραίνει,
[l. 8]  τραχύτερα μὲν ὄντα στρυφνὰ, ἧττον δὲ τραχύνοντα
[l. 9]  αὐστηρὰ λέγεται. τὰ δὲ τούτων ῥυπτικὰ καὶ πᾶν τὸ
[l. 10]  περὶ τὴν γλῶτταν ἀποπλύνοντα πέραν μὲν τοῦ μετρίου
[l. 11]  τοῦτο δρῶντα καὶ προσεπιλαμβανόμενα, ὥστε ἀποτήκειν
[l. 12]  αὐτῆς τι τῆς φύσεως, οἷον ἡ τῶν νίτρων δύναμις, πικρὰ πάνθ’
[l. 13]  οὕτως ὠνόμασται. τὰ δὲ ὑποδεέστερα τῆς νιτρώδους ἕξεως,
[l. 14]  ἐπὶ τὸ μέτριόν τε τῇ ῥύψει χρώμενα, ἁλυκὰ ἄνευ πικρότητος
[l. 15]  τραχείας καὶ φίλα μᾶλλον ἡμῖν φαντάζεται. τὰ δὲ τῇ τοῦ
[l. 16]  στόματος θερμότητι κοινωνήσαντα καὶ λεαινόμενα ὑπ’ αὐτοῦ
[l. 17]  συνεκπυρούμενα καὶ πάλιν αὐτὰ ἀντικάοντα τὸ διαθερμῆναν,
[l. 18]  φερόμενά τε καὶ ὑπὸ κουφότητος ἄνω πρὸς τὰς τῆς κεφαλῆς [p. 11.447]
[l. 1]  αἰσθήσεις, τέμνοντά τε πάνθ’ ὁπόσα ἂν προσπίπτῃ διὰ ταύτας
[l. 2]  τὰς δυνάμεις, δριμέα πάντα τὰ τοιαῦτα ἐλέχθη. τῶν δὲ
[l. 3]  αὐτῶν προλελεπτυσμένων μὲν ὑπὸ σηπεδόνος, εἰς δὲ τὰς
[l. 4]  στενὰς φλέβας ἐνδυομένων καὶ ἐνοῦσιν αὐτόθι μέρεσι γεώδεσιν
[l. 5]  καὶ ὅσα ἀέρος συμμετρίαν ἔχοντα, ὥστε κινήσαντα περὶ
[l. 6]  ἄλληλα ποιεῖν κυκᾶσθαι, κυκώμενα δὲ περιπίπτειν τε καὶ εἰς
[l. 7]  ἕτερα ἐνδυόμενα ἕτερα κοῖλα ἀπεργάζεσθαι περιτεινόμενα
[l. 8]  τοῖς εἰσιοῦσιν, ἃ δὴ νοτίδος περὶ ἀέρα κοίλης περιταθείσης
[l. 9]  ποτὲ μὲν γεώδους, ποτὲ δὲ καὶ καθαρᾶς, νοτερὰ ἀγγεῖα ἀέρος
[l. 10]  ὕδατα κοῖλα περιφερῆ τε γενέσθαι καὶ τὰ μὲν τῆς καθαρᾶς
[l. 11]  εἰς διαφανεῖς περιστῆναι, κληθείσας ὄνομα πομφόλυγας, τὰ
[l. 12]  δὲ τῆς γεώδους, ὁμοῦ κινουμένης τε καὶ αἰρομένης, ζέσιν τε
[l. 13]  καὶ ζύμωσιν ἐπίκλην λεχθῆναι. τὸ τούτων αἴτιον τῶν παθημάτων
[l. 14]  ὀξὺ προσρηθῆναι. ξύμπασι δὲ τοῖς περὶ ταῦτα εἰρημένοις
[l. 15]  πάθος ἐναντίον ἀπ’ ἐναντίας ἐστὶ προφάσεως, ὁπόταν
[l. 16]  ἡ τῶν εἰσιόντων ξύστασις ἐν ὑγροῖς, οἰκεία τῇ τῆς
[l. 17]  γλώττης ἕξει πεφυκυῖα, λεαίνῃ μὲν ἐπαλείφουσα τὰ τραχυνθέντα,
[l. 18]  τὰ δὲ παρὰ φύσιν συνεστῶτα ἢ κεχυμένα, τὰ μὲν [p. 11.448]
[l. 1]  συνάγῃ, τὰ δὲ χαλῇ καὶ πάνθ’ ὅτι μάλιστα ἱδρύῃ κατὰ φύσιν,
[l. 2]  ἡδὺ καὶ προσφιλὲς παντὶ πᾶν τὸ τοιοῦτον ἴαμα τῶν
[l. 3]  βιαίων παθημάτων γιγνόμενον, κέκληται γλυκύ. διὰ ταύτης
[l. 4]  ἁπάσης τῆς ῥήσεως ὁ Πλάτων ἐξηγήσατο τίνα μὲν ἔθος
[l. 5]  ἐστὶν ὀνομάζειν αὐστηρὰ, τίνα δὲ στρυφνὰ, καὶ τίνα μὲν
[l. 6]  ἁλυκὰ καὶ νιτρώδη, τίνα δὲ πικρὰ, καὶ τίνα μὲν δριμέα, τίνα
[l. 7]  δὲ ὀξέα, τίνα δὲ γλυκέα. τὸ δὲ πρὸς ἡμῶν στῦφον αὐστηρὸν
[l. 8]  δηλονότι προσαγορεύων, οὕτω γὰρ ὠνομάζετο παρὰ τοῖς
[l. 9]  παλαιοῖς Ἕλλησιν. οὐ μὴν εἰς ταὐτόν γε συγχεῖ πάντα, καθάπερ
[l. 10]  οὗτοι, καὶ τὸ πέπερι στύφειν φάσκοντες ἐκ τῆς τῶν δριμέων
[l. 11]  φύσεως ὑπάρχον καὶ τὸ ὄξος ἐκ τῆς τῶν ὀξέων, οὐκ
[l. 12]  αἰδούμενοι δὲ καὶ τῶν γλυκυτάτων ἔνια τοῖς στύφουσι προσνέμειν.
[l. 13]  ἅτ’ οὖν ἁπάντων αὐτοῖς συγκεχυμένων, εὐθὺς κατ’
[l. 14]  ἀρχὰς οὐδὲ δυνάμεις εὑρεθῆναι δύνανται. πάσης γὰρ εὑρέσεώς
[l. 15]  τε καὶ ἀποδείξεως ἀρχαὶ τὰ πρὸς αἴσθησίν τε καὶ
[l. 16]  νόησίν ἐστιν ἐναργῆ. ταράττουσι δὲ οὗτοι ταῦτα ἀμφότερα
[l. 17]  καὶ συγχέουσιν εἰς ταὐτὸν ἅπαντα, τά τε τῶν αἰσθήσεων
[l. 18]  ἔργα τε καὶ πάθη καὶ πολὺ δὴ μᾶλλον ἔτι τὰ τῆς νοήσεως, [p. 11.449]
[l. 1]  ἅτε μὴ γεγυμνασμένα κατὰ λογικὴν θεωρίαν, ὥστ’ ἔργον εἶναι
[l. 2]  φυλάξασθαι τὴν ἀδολεσχίαν αὐτῶν καὶ μὴ συναπολαῦσαί τι
[l. 3]  τῆς αὐτῶν οὕτω πολλῆς καὶ ματαίας φλυαρίας ἔργον δ’ οὐ
[l. 4]  σμικρὸν καὶ τὸ μεταδιδάξαι καὶ μεταλλάξαι τοὺς διεστραμμένους
[l. 5]  ὑπ’ αὐτῶν εἰς τοσοῦτον, ὡς καταφρονεῖν τε τῶν αἰσθήσεων,
[l. 6]  ἀγυμνάστους τε κατὰ λογικὴν εἶναι θεωρίαν, ἀνηκόους
[l. 7]  δὲ καὶ τῶν περὶ φύσεως λογισμῶν, οὓς οἱ φιλόσοφοι διασκέπτονται.
[l. 8]  13.27. πάντως γὰρ ἄν που τό γε τοσοῦτον ἐπεγίνωσκον,
[l. 9]  ὧς δεδιέναι χρὴ καὶ φυλάττεσθαι τὰς ἐν αὐτοῖς ἀπορίας
[l. 10]  καὶ ταῖς αἰσθήσεσιν ἐπιτρέπειν μᾶλλον ἢ λόγοις κιβδήλοις
[l. 11]  ὑπὲρ τῆς τῶν ἁπλῶν φαρμάκων δυνάμεως.

[l. 12]  Ἀλλὰ τοὺς μὲν τοιούτους οὐκ ἐγχωρεῖ
[l. 13]  μεταδιδάξαι· τῶν δ’ ἄλλων ἕνεκα τῶν ὠφεληθῆναι δυναμένων
[l. 14]  ἀναληπτέον ἐστὶν καὶ διοριστέον ἀκριβῶς τὸν περὶ τῶν
[l. 15]  ἰδίων τῆς γλώττης αἰσθητῶν λόγον. ὀνομάζεται μὲν οὖν ὑπὸ
[l. 16]  τῶν περὶ Θεόφραστόν τε καὶ Ἀριστοτέλην καὶ Μνησίθεον
[l. 17]  τὸν ἰατρὸν ἡ γευστὴ δύναμις χυμὸς, ἀπὸ τοῦ μ στοιχείου τῆς [p. 11.450]
[l. 1]  δευτέρας συλλαβῆς ἀρχομένης. ἡ δ’ ἐξ ὑγροῦ καὶ ξηροῦ
[l. 2]  σύστασις ὑπὸ θερμότητος πεφθέντων χυλὸς, ἀπὸ τοῦ λ
[l. 3]  τῆς δευτέρας ἀρχομένης συλλαβῆς. παρὰ μέντοι τοῖς παλαιοτέροις
[l. 4]  αὐτῶν οὐκ Ἀττικοῖς μόνον, ἀλλὰ καὶ Ἴωσιν ἑκάτερα
[l. 5]  διὰ τοῦ μ γέγραπται. καὶ γὰρ καὶ παρὰ Πλάτωνι τῷ φιλοσόφῳ
[l. 6]  καὶ παρ’ Ἱπποκράτει καὶ παρὰ τοῖς παλαιοῖς κωμικοῖς
[l. 7]  οὕτως εὑρίσκεται. λελέχθω δ’ ἔν γε τῷ παρόντι λόγῳ πρὸς
[l. 8]  ἡμῶν ἕνεκα σαφοῦς διδασκαλίας ἡ μὲν γευστὴ δύναμις, ἢ
[l. 9]  ποιότης, ἢ ὅπως ἄν τις ὀνομάζειν ἐθέλῃ, διὰ τοῦ μ στοιχείου
[l. 10]  χυμὸς, ἡ δ’ ἔν τε τοῖς ζώοις καὶ φυτοῖς ὑγρότης πεπαχυσμένη
[l. 11]  χυλὸς, ἀπὸ τοῦ λ τῆς δευτέρας ἀρχομένης συλλαβῆς.
[l. 12]  ἰστέον οὖν ὡς οἱ μὲν καθ’ ἕκαστον φυτόν τε καὶ ζῶον, ἤδη
[l. 13]  δὲ καὶ οἱ κατὰ τὴν γῆν εὑρισκόμενοι χυμοὶ πάμπολλοί τινές
[l. 14]  εἰσι καὶ οὐκ εὐαρίθμητοι ταῖς ἰδέαις. αἱ δ’ ἐν αὐτοῖς γευσταὶ
[l. 15]  διαφοραὶ τοῖς μὲν ὀκτὼ τὸν ἀριθμὸν ἔδοξαν εἶναι, τοῖς δὲ
[l. 16]  ἑπτὰ, τοῖς δὲ καὶ 2.16. τούτων ἐλάττους. ὁ μὲν οὖν Πλάτων ἐν
[l. 17]  Τιμαίῳ διὰ τῆς προγεγραμμένης ῥήσεως πρῶτον μὲν δυοῖν
[l. 18]  μέμνηται χυμῶν ὁμοειδῶν μὲν, ἀλλὰ τῷ μᾶλλόν τε καὶ ἧττον [p. 11.451]
[l. 1]  διαφερόντων. ὀνομάζει δ’ αὐτῶν τὸν μὲν αὐστηρὸν, τὸν δὲ
[l. 2]  στρυφνόν. εἴη δ’ ἂν ὁ μὲν αὐστηρὸς κατὰ τὸν ὑφ’ ἡμῶν
[l. 3]  στύφοντα προσαγορευόμενος, ὁ δὲ στρυφνὸς ἐπιτάσει τούτου
[l. 4]  γιγνόμενος, ὥσπερ οὖν καὶ αὐτὸς ὁ Πλάτων ἐδήλωσεν. τούτους
[l. 5]  μὲν οὖν ὡς ἓν εἶδος ἀριθμητέον· ἕτερον δὲ τὸ τῶν
[l. 6]  ἀντικειμένων αὐτοῖς τῶν νιτρωδῶν τε καὶ ἁλυκῶν καὶ πικρῶν.
[l. 7]  ἔστι δὲ κᾀν τούτοις ὁ μὲν πικρὸς ἐξ ἐπιτάσεως τοῦ νιτρώδους
[l. 8]  γενόμενος, ὁ δὲ ἁλυκὸς ἤτοι τοῦ νιτρώδους ἀσθενέστερος,
[l. 9]  ἢ καὶ στύψεώς τι προσλαμβάνων. ἑξῆς δὲ ὑπὸ Πλάτωνος
[l. 10]  μὲν ὁ δριμὺς εἴρηται καὶ μετ’ αὐτὸν ὁ ὀξὺς καὶ τελευταῖος ὁ
[l. 11]  γλυκύς. ὑπὸ Θεοφράστου δὲ καὶ ὁ λιπαρὸς πρόσκειται, παραλελειμμένος
[l. 12]  μὲν ὑπὸ τοῦ Πλάτωνος ἐν τῷ περὶ τῶν τῆς
[l. 13]  γλώττης ἰδίων αἰσθητῶν λόγῳ, γεγραμμένος δ’ ἐν τοῖς τῶν
[l. 14]  φυτῶν χυλοῖς ἔμπροσθεν εὐθὺς, ἐν οἷς διῃρεῖτο τὸν οἰνώδη
[l. 15]  τοῦ ἐλαιώδους τε καὶ μελιτώδους. ἀλλ’ ἐν ἐκείνῳ μὲν τῷ λόγῳ
[l. 16]  πρὸς τοῖς τρισὶν οἷς εἴρηκα νῦν τέταρτον ἐτίθει γένος χυμοῦ
[l. 17]  περιλαμβάνων ἑνὶ προσρήματι καὶ καλῶν ὀπόν. ἐν οἷς δὲ
[l. 18]  ἐπὶ τὰ τῇ γεύσει αἰσθητὰ μετέβη, τοῦ μὲν γλυκέος εὐθὺς ἐν
[l. 19]  αὐτοῖς ἐμνημόνευσεν. οὐδὲν γὰρ διαφέρει δήπου γλυκὺ ἢ [p. 11.452]
[l. 1]  μελιτῶδες φάναι, καθάπερ οὐδὲ λιπαρὸν ἢ ἐλαιῶδες. παραλέλοιπε
[l. 2]  δὲ τὸν λιπαρὸν ὡς οὐδὲν προσήκοντα τῇ γεύσει.

[l. 3]  Ἐρμηνεῦσαι μὲν ἀκριβῶς οὐχ οἷόν τε, διότι
[l. 4]  μηδ’ ἄλλο τι τῶν αἰσθητῶν παθῶν, ἀναμνῆσαι μέντοι τὸν
[l. 5]  τῆς αὐτῆς 13.28. αἰσθήσεως κεκοινωνηκότα δυνατόν. εἰ δέ τις
[l. 6]  ἐγεύσατό ποτε κυδωνίων, ἢ μήλων, ἢ μύρτων, ἢ μεσπίλων,
[l. 7]  οἶδε μὲν σαφῶς ἑτέραν μὲν τὴν ἀπὸ τούτων αἴσθησιν ἡμῖν ἐν
[l. 8]  τῇ γλώττῃ γιγνομένην, ἑτέραν δὲ τὴν ἀπὸ τῶν στυφόντων
[l. 9]  σωμάτων. τὰ μὲν γὰρ στύφοντα ἢ ψύχοντα συνωθεῖν ἔσω
[l. 10]  φαίνεται τὸ ψαῦον ἡμῶν μόριον ἐκ παντὸς μέρους ὁμαλῶς,
[l. 11]  οἷον ὠθοῦντά τε καὶ πιλοῦντα καὶ συνάγοντα· τὰ δ’ αὐστηρὰ
[l. 12]  κατὰ βάθους τε διαδύεσθαι δοκεῖ καί τινα τραχεῖάν τε καὶ
[l. 13]  ἀνώμαλον αἴσθησιν ἐπάγειν, ὡς ἀναξηραίνοντα καὶ πᾶσαν
[l. 14]  ἐκβοσκόμενα τὴν ἰκμάδα τῶν αἰσθητικῶν σωμάτων, ὥσθ’
[l. 15]  ἑτέραν εἶναι τὴν τῶν παθῶν ἰδιότητα, μηδὲ ῥηθῆναι σαφῶς
[l. 16]  δυναμένην, ἀπό τε τῶν στυφόντων ἡμᾶς σωμάτων καὶ τῶν
[l. 17]  αὐστηρῶν χυμῶν. ἀλλ’ ὅστις γε ἄνθρωπος νοῦν ἔχει οἶδεν [p. 11.453]
[l. 1]  ὃ λέγω. ὅταν δὲ τὸ πλησιάζον τῇ γλώττῃ σῶμα σφοδρῶς
[l. 2]  ξηραίνῃ καὶ ξυνάγῃ καὶ τραχύνῃ μέχρι βάθους πλέονος αὐτὴν,
[l. 3]  ὥσπερ ἀχράδες ἄωροι καὶ κράνες στυφνὸν ἅπαν τὸ τοιοῦτον
[l. 4]  ὀνομάζεται, τῶν αὐστηρῶν ἐπιτάσει διαφέρον. ὃ δὲ
[l. 5]  καλοῦμεν ἡμεῖς στῦφον, οὐ πάνυ μέντοι πρὸς τῶν περὶ
[l. 6]  τὸν Θεόφραστον εὑρεῖν ἔστιν εἰρημένον. ἔοικε δή τι ταὐτὸν
[l. 7]  δηλοῦν τῷ αὐστηρῷ, ἢ κοινὸν εἶναί τι γένος τούτου
[l. 8]  τε καὶ στρυφνοῦ. ὅσα δ’ ἐν τῷ ψαύειν τῆς γλώττης οὐ
[l. 9]  συνάγει μὲν αὐτὴν, οὐδὲ σφίγγει καθάπερ τὰ στύφοντα,
[l. 10]  τὸ δ’ ἐναντίον ἅπαν φαίνεται ποιοῦντα, ῥύπτοντα καὶ
[l. 11]  ἀποπλύνοντα, κᾂν εἴ τι τῶν στυφόντων παρακέοιτο, ταῦτα
[l. 12]  σύμπαντα προσαγορεύομεν ἁλυκά. τὰ δ’ ἔτι μᾶλλον τούτων
[l. 13]  ῥύπτοντα, μέχρι τοῦ καὶ τραχύνειν ἀνιαρῶς, πικρὰ
[l. 14]  προσαγορεύεται. τὰ δέ γε δάκνοντά τε καὶ διαβιβρώσκοντα
[l. 15]  μετὰ θερμότητος ἰσχυρᾶς δριμέα. τὰ δ’ ἄνευ αὐτῆς δάκνοντα
[l. 16]  καλεῖται μὲν ὀξέα, πρόσεστι δὲ αὐτοῖς καὶ τὸ
[l. 17]  ζυμοῦν. ὅσα δ’ οἷον ἐπαλείφει τε καὶ ἀναπληροῖ καὶ καθίστησι
[l. 18]  τὰ τετραχυμένα τε καὶ οἷον διαβεβρωμένα τῆς [p. 11.454]
[l. 1]  γλώττης μόρια, ταῦτα μετὰ μὲν ἡδονῆς ἐναργοῦς ψαύοντα
[l. 2]  γλυκέα, χωρὶς δὲ ταύτης λιπαρὰ προσαγορεύεται. ἐγὼ μὲν
[l. 3]  οὖν, ὡς οἷόν τέ μοι μάλιστα λόγῳ διελθεῖν ἐπεχείρησα
[l. 4]  δυσερμήνευτα πράγματα. θαυμάζω δὲ τῶν ἑτοίμως ἅπαντα
[l. 5]  στύφοντα προσαγορευόντων, καὶ τὰ δριμέα καὶ τὰ πικρὰ
[l. 6]  καὶ τὰ γλυκέα καὶ τὰ λιπαρὰ καὶ τὰ ὀξέα. καὶ γὰρ ὀνόματα
[l. 7]  διαφέροντα κεῖται τοῖς πράγμασιν εὐθὺς ἐκ παλαιοῦ
[l. 8]  καὶ τῶν αἰσθητῶν παθῶν. οὐ σμικρά τις ἡμῖν ἐστιν ἡ
[l. 9]  διαφορά. βέλτιον δ’ ἦν ἴσως, εἶπερ ἐβούλοντο φυσιολογεῖν,
[l. 10]  οὐκ ἀνατρέπειν τὰ φαινόμενα καὶ συγχεῖν τὰς προσηγορίας,
[l. 11]  ἀλλὰ ζητῆσαι τίνος μὲν κράσεως ἢ διαθέσεως, ἢ
[l. 12]  κατασκευῆς σώματος, ἢ ὅπως ὀνομάζειν ἐθέλωσιν, ἔγγονος
[l. 13]  γίνεται στύψις, τίνος δ’ ἁλυκότης καὶ πικρότης ὀξύτης
[l. 14]  τε καὶ δριμύτης καὶ γλυκύτης καὶ λιπαρότης, ἅπερ οἱ περὶ
[l. 15]  Πλάτωνά τε καὶ Ἀριστοτέλην καὶ Θεόφραστον ἐπειράθησαν
[l. 16]  διορίσασθαι. δῆλον γὰρ ὡς εἴπερ ἐκ θερμοῦ καὶ
[l. 17]  ψυχροῦ καὶ ξηροῦ καὶ ὑγροῦ συνιόντων κέκραται πάντα,
[l. 18]  καὶ τῶν εἰρημένων ἑκάστη ποιότης ἐκ τῆς τούτων κράσεώς [p. 11.455]
[l. 1]  ἐστιν. εἰ μὲν οὖν ὅπως τῶν εἰρημένων ἕκαστος γίνηται
[l. 2]  χυμῶν ἐπιχειροῖεν ἐξηγεῖσθαι, κᾂν ἡδέως ἐπακούσαιμι καὶ
[l. 3]  χάριν γνοίην αὐτοῖς οὐ μικράν. εἰ δὲ οὐδὲ τοῦτο ποιοῦσιν, ἔτι
[l. 4]  τε συγχέουσιν εἰς ταὐτὸν ἁπάσας τὰς αἰσθητὰς διαφορὰς, ὡς
[l. 5]  κινδυνεύειν ἅπαντα τὰ σώματα στύφοντα προσαγορεύειν,
[l. 6]  οὔτ’ ἂν αὐτοὺς ἐπακούειν ἐθέλοιμι, κᾀκείνους ἂν εὐξαίμην
[l. 7]  παύσασθαι ματαίου φιλονεικίας.

[l. 8]  13.29. Ἀλλ’ ἡμεῖς μὲν ἐν τοῖς μετὰ ταῦτα πειρασόμεθα
[l. 9]  δεῖξαι τίνος ἕκαστος τῶν χυμῶν ἐστι κράσεως ἔγγονος.
[l. 10]  ἐν δὲ τῷ παρόντι τὸ χρήσιμον εἰς τὴν τέχνην αὐτὸ
[l. 11]  μόνον ἐθίσαι βούλομαι, πρότερον ἐκλέγειν τοὺς μανθάνοντας
[l. 12]  ἐπὶ τὴν πεῖραν ἐρχομένους, ἐπειδὰν κρῖναι βουληθῶσιν ὅπως
[l. 13]  ἡμᾶς ἕκαστον τῶν φαρμάκων διατίθησιν. οὐ γὰρ δὴ καθ’
[l. 14]  αὑτό γε καὶ πρὸς τὴν ὅλην φύσιν ὁποῖόν ἐστιν ἐπισκεπτόμεθα.
[l. 15]  δῆλον γὰρ ὡς οὕτω μὲν οὔτ’ ἂν ὄξος οὔτε θάλαττα
[l. 16]  λέγοιτο ξηραῖνον ἡμᾶς, ἢ ξηρὸν εἶναι τὴν δύναμιν. ἐνεργείᾳ
[l. 17]  γάρ ἐστιν ἑκάτερον αὐτῶν ὑγρὸν, ἀλλ’ ἐὰν ξηραίνειν ἡμᾶς [p. 11.456]
[l. 1]  φαίνηται, ξηρὰ λεχθήσεται πρὸς ἡμᾶς δηλονότι καὶ τὴν ἡμετέραν
[l. 2]  φύσιν, ἐν ἴσῳ τῷ ξηραντικά. καὶ δὴ καὶ θερμὰ καὶ
[l. 3]  ψυχρὰ καὶ ὑγρὰ κατὰ τὸν αὐτὸν τρόπον, ὅταν ἡμᾶς θερμαίνῃ
[l. 4]  καὶ ψύχῃ καὶ ὑγραίνῃ, λεχθήσεται πρὸς ἡμᾶς, οὐ πρὸς
[l. 5]  τὴν ὅλην οὐσίαν, οὐδὲ καθ’ ἑαυτά. καὶ μὴν εἴπερ τούτου
[l. 6]  μόνου μνημονεύοιμεν, ἡ πεῖρα μόνη κριτήριον ἁπάντων
[l. 7]  ἔσται βεβαιότατον, ὥσθ’ ὅσαι ταύτην καταλιπόντες ἑτέρωθεν
[l. 8]  ἐπιχειροῦσιν οὐ ψεύδονται μόνον, ἀλλὰ καὶ τὸ χρήσιμον
[l. 9]  ἀνατρέπουσι τῆς πραγματείας. ἡμῖν γὰρ οὐχ οἷόν τι κατὰ
[l. 10]  τὴν ἑαυτοῦ φύσιν ἕκαστον τῶν φαρμάκων ἐστὶ πρόκειται
[l. 11]  ζητεῖν, ἀλλ’ οἷόν τι δρᾷν πέφυκεν εἰς ἡμᾶς. ὁ μὲν δὴ πρῶτός
[l. 12]  μοι λόγος ἐνταυθοῖ τελευτάτω. κατὰ δὲ τὸν ἐφεξῆς ἔτι
[l. 13]  τὸν δεύτερον, ἔλαιόν τε καὶ ῥόδινον ἐν παραδείγματι τῷ
[l. 14]  λόγῳ προχειρισάμενος ἐπιδείξω κᾀνταῦθα τὰς μοχθηρὰς
[l. 15]  ὁδοὺς τῶν ἐπιχειρημάτων, αἷς οἱ πολλοὶ τῶν ἰατρῶν χρώμενοι
[l. 16]  παραλογίζονται σφᾶς μὲν αὑτοὺς πρῶτον, σὺν ἑαυτοῖς
[l. 17]  δ’ ἤδη καὶ ἄλλους πολλούς. ἐπειδὰν δὲ τοῦτο περανθῇ,
[l. 18]  μεταβὰς ἐπὶ τὸ τρίτον τῶνδε τῶν ὑπομνημάτων, ὅσα λογικὰ [p. 11.457]
[l. 1]  ζητήματα προηγεῖται τῆς περὶ τῶν ἁπλῶν φαρμάκων
[l. 2]  ἁπάσης διεξόδου, ταῦτα πειράσομαι διελθεῖν, ὥστε κατὰ τὸ
[l. 3]  τέταρτον αὐτὰς ἤδη 2.17. τὰς δυνάμεις ἁπάντων διορίζειν, ὧν
[l. 4]  εὐθὺς ἂν ἀπ’ ἀρχῆς ἡψάμην, εἰ μὴ μεστὰ παραλογισμῶν ἦν
[l. 5]  σχεδὸν ἅπαντα τὰ τῶν νεωτέρων ἰατρῶν βιβλία. τούτους
[l. 6]  οὖν ἐκκαθᾶραί τε καὶ ἀποσκευάσασθαι χρὴ πρῶτον ἐκ τῆς
[l. 7]  τοῦ μανθάνοντος ψυχῆς, ὅπως μηδὲν ἐμποδίζοιεν τοῖς ἀληθέσιν.
[l. 8]  ὡς γὰρ Ἱπποκράτης φησὶν, οὕτω καὶ Πλάτων ἔλεγεν·
[l. 9]  οὐ μόνον τὰ μὴ καθαρὰ σώματα, ὁπόσῳ ἂν θρέψῃς μᾶλλον
[l. 10]  βλάψεις, ἀλλὰ καὶ ταῖς ἀκαθάρτοις ψυχαῖς, εἰ τροφίμους
[l. 11]  προσφέρεις λόγους, οὐ μόνον οὐδὲν ὠφελήσῃς ἂν, ἀλλὰ καὶ
[l. 12]  βλάψεις οὐ σμικρά. διὰ ταῦτα μὲν οὖν αὐτὰ καὶ ὅτι πολλοὶ
[l. 13]  τῶν ἑταίρων ἐξελεγχθῆναι τοὺς παραλογισμοὺς τῶν νεωτέρων
[l. 14]  ἰατρῶν ἠβουλήθησαν, οὐκ ἐν ταῖς συνουσίαις μόνον ἃς ἑκάστοτε
[l. 15]  ποιούμεθα συνδιατρίβοντες αὐτοῖς, ἀλλὰ καὶ διὰ τῶνδε
[l. 16]  τῶν ὑπομνημάτων, ἀνάγκην ἔσχον ἐπιπλέον ἐγχρονίσαι τοῖς
[l. 17]  πρώτοις δύο βιβλίοις, ἵνα ἐν τῷ τρίτῳ καθαρὸν ἤδη τῇ
[l. 18]  ψυχῇ τὸν ἀκροατὴν ἔχων καὶ δυνάμενον ἕπεσθαι τοῖς ἀληθέσι
[l. 19]  λόγοις, ὅσα τε χρὴ περὶ τῶν ἀρχῶν τῆς προκειμένης ἡμῖν [p. 11.458]
[l. 1]  θεωρίας ἐγνωκέναι διέλθω, μετὰ ταῦτά τε τῶν φαρμάκων
[l. 2]  ἑκάστου πάσας ἐπέλθω τὰς δυνάμεις. ἔσται δὲ τοῦτο διὰ βιβλίων,
[l. 3]  ὡς οἶμαι, τῶν πάντων ἕνδεκα τηλικούτων μάλιστα τὸ
[l. 4]  μέγεθος ἡλίκον καὶ τοῦτό ἐστι τὸ πάντων πρῶτον. ᾧ μέτρον
[l. 5]  ἤδη τὸ δέον ἔχοντι τελευτὴν ἐπιτίθημι ταύτην αὐτῷ
[l. 6]  τὴν ῥῆσιν.

[l. 1]  Οἱ τοὺς οἰκείους ὅρους ὑπερβαίνοντες σοφισταὶ
[l. 2]  μακρὸν ἡμῖν ποιοῦσιν τὸν περὶ τῆς τῶν ἁπλῶν φαρμάκων
[l. 3]  δυνάμεως λόγον. πόῤῥωθεν γὰρ ἀρχόμενοι καὶ τὴν
[l. 4]  αἴσθησιν ἀτιμάζοντες, ἐμβάλλοντές τε σφᾶς αὑτοὺς εἰς τὰ
[l. 5]  καὶ ἐν τοῖς φιλοσόφοις ἠπορημένα, προσαπολλύουσιν οἷς
[l. 6]  ἀγνοοῦσιν καὶ τὰ σαφῶς γινωσκόμενα. καὶ ταῦτα ποιοῦσιν
[l. 7]  οἱ πλείους αὐτῶν ἀμαθεῖς ὑπάρχοντες οὐ τῆς φυσικῆς θεωρίας [p. 11.460]
[l. 1]  μόνον, ἀλλὰ καὶ τῶν λογικῶν μεθόδων, αἷς ἀναγκαῖον
[l. 2]  ἐστιν χρῆσθαι τὸν ὁτιοῦν ἀποδείξαντα, ὥστε μήθ’ ὅσα καλῶς
[l. 3]  εὕρηται τοῖς φυσικοῖς ἀνδράσιν μήθ’ ὑπὲρ ὧν αὐτῶν εὐλόγως
[l. 4]  ἠπόρηται γινώσκοντες, ἑκατέροις πολλάκις ἀποφαίνεσθαι
[l. 5]  τολμῶσι τἀναντία. φέρε δὲ ὦ πρὸς θεῶν, εἴπερ ἐγὼ νῦν
[l. 6]  ἀρξάμενος ὧδέ πως λέγειν, ὡς τεττάρων ὄντων στοιχείων
[l. 7]  ἀέρος καὶ γῆς ὕδατός τε καὶ πυρὸς, ὡς οὐδενὸς ἄλλου ξύμφυτόν
[l. 8]  ἐστι τὸ λευκὸν καὶ λαμπρὸν χρῶμα, πλὴν αὐγῆς καὶ
[l. 9]  πυρὸς, εἶτα καὶ τὸν Ἐμπεδοκλέα καὶ τοὺς ἄλλους τινας τῶν
[l. 10]  φυσικῶν ἐπὶ τῷ λόγῳ καλέσας μάρτυρας, ἅπαντα τὰ λαμπρὰ
[l. 11]  13.31. σώματα πυρὸς πλείστου μετέχειν ἀποφηναίην ἀμελήσας
[l. 12]  ἐμβλέψαι χιόνι καὶ ψιμυθίῳ καὶ κρυστάλλῳ ἑτέροις τε μυρίοις
[l. 13]  τῶν λαμπροτάτων τε ἅμα καὶ ψυχροτάτων, εἶτά τινος αὐτὰ
[l. 14]  προχειριζομένου, τὸν ἀπὸ τῆς αἰσθήσεως ἔλεγχον ἀποδιδράσκων
[l. 15]  ἀξιοίην ἐπὶ τὸν λόγον ἰέναι καὶ τούτῳ σκοπεῖσθαι
[l. 16]  περὶ φύσεως πραγμάτων, οὐκ αἰσθήσεσιν ἀλόγοις ἐπιτρέπειν
[l. 17]  τὸ πᾶν, ἆρ’ οὐκ ἂν τοῖς νοῦν ἔχουσιν μαίνεσθαι δόξαιμι,
[l. 18]  μηδ’ ἀφ’ ὧν ἄρχομαι τοῦ λόγου γινώσκων; ἐξ αἰσθήσεως [p. 11.461]
[l. 1]  γὰρ, οἶμαι, καὶ δι’ αἰσθήσεως ἅπαντα τὰ τοιαῦτα τῶν ἀξιωμάτων
[l. 2]  ἐμάθομεν, ὡς ὁ μὲν ἥλιος λαμπρὸς ἐστιν, αἱ δὲ φλόγες
[l. 3]  ὑπόξανθοι, τῶν δ’ ἀνθράκων οἱ πλεῖστοι ξανθοί. εἰ
[l. 4]  μὲν οὖν ἀποστητέον ἐστὶ ταῖς αἰσθήσεσιν, οὐδεμίαν ἕξομεν
[l. 5]  ἀπόδειξιν οὔθ’ ἡμεῖς ὧν νῦν εἰρήκαμεν οὔτε Ἐμπεδοκλῆς
[l. 6]  ὡδὶ γράφων,

[l. 8]  εἰ δέ ἐστιν ἀληθῆ ταῦτα, δῆλον ὡς πολὺ πρότερον αὐτῶν
[l. 9]  τὴν αἴσθησιν εἶναι χρὴ πιστήν. ἀλλ’ ἄρχεσθαι μέν φασιν ἀπὸ
[l. 10]  τῶν αἰσθήσεων ἀναγκαῖόν ἐστιν ἀνθρώπους γε ὄντας, οὐ
[l. 11]  μὴν ἐπ’ αὐτήν γε προσήκει καταμένειν διὰ παντὸς, ἀλλ’ ἐπὶ
[l. 12]  τὸ θειότερον ἰέναι τὸν λόγον. αἰσθήσεως μὲν γὰρ καὶ τοῖς
[l. 13]  ἀλόγοις ζώοις μετεῖναι, λόγου δὲ μόνον τοῖς θεοῖς. κᾀντεῦθεν
[l. 14]  ἀρξάμενοι, δολιχὸν ἀποτείνουσι τὸν λόγον. καί τινες
[l. 15]  ἐξ αὐτῶν καὶ τὸν Ἀναξαγόραν ἐπικαλοῦνται μάρτυρα, περὶ
[l. 16]  τῆς χιόνος ἀποφηνάμενον, ὡς οὐκ εἴη λευκή. οὗτος ἄρα,
[l. 17]  φασί, φυσικὸς ἀνὴρ ὑπὲρ τὴν αἴσθησίν ἐστιν καὶ καταφρονεῖ [p. 11.462]
[l. 1]  μὲν τῶν ταύτης φαντασμάτων, ἐπὶ δὲ τὸν λόγον ἀνέρχεται,
[l. 2]  καὶ τούτῳ τὴν τῶν ὄντων θηρᾶται φύσιν. ἐμὲ δ’ εἰ χρὴ τὸ
[l. 3]  παριστάμενον εἰπεῖν, ὡς ἐλευθέριόν τε καὶ παρ’ ὅλον τὸν
[l. 4]  βίον ἀλήθειαν σπουδάσαντα, μελαγχολίας ἐπέκεινα προεληλυθέναι
[l. 5]  νομίζω τοὺς τὰ τοιαῦτα ληροῦντας. εἰ μὲν γὰρ ἀνατρέψουσι
[l. 6]  τὰ διὰ τῶν αἰσθήσεων ἐναργῶς φαινόμενα, πόθεν
[l. 7]  ἄρξονται τῶν ἀποδείξεων οὐχ ἕξουσιν. εἰ δ’ ὡς ἀπὸ πιστῶν
[l. 8]  ἄρξονται, πῶς ὕστερον εὐλόγως ἀπιστήσουσιν; αἱ γὰρ τῶν
[l. 9]  ἀποδείξεων ἀρχαὶ πιστότεραι τῶν ἀποδεικνυμένων, ἃ τῆς
[l. 10]  ἐξ ἑτέρων δεῖται πίστεως. αἱ δ’ ἀρχαὶ τῶν ἀποδείξεων οὔ
[l. 11]  μόνον αὐταὶ καθ’ ἑαυτὰς, ἀλλὰ καὶ πρὸς τὴν τῶν ζητουμένων
[l. 12]  εὕρεσιν ὑπάρχουσι πισταί.

[l. 13]  Καὶ ἔγωγ’ ἂν εὐξαίμην ἅπαντα τὰ πράγματα
[l. 14]  ταῖς αἰσθήσεσιν ἡμῶν ἐναργῶς ὑποπίπτειν καὶ μηδὲν
[l. 15]  εἶναι τὸ διαφεῦγον αὐτὰς, ὡς οὕτως ἂν οὔτ’ ἄπορον οὔτ’
[l. 16]  ἀμφισβητούμενον ἦν οὐδέν. ἐπεὶ δ’ ἐκφεύγει τινὰ, πειρατέον
[l. 17]  ἐπάγειν αὐτοῖς τὸν λόγον, ἀλλ’ οὔτε πόῤῥωθεν, ὡς ἐκεῖνοι
[l. 18]  ποιοῦσιν, οὔτ’ ἀπέραντα συλλογιζομένους, ἀλλὰ πρῶτον μὲν [p. 11.463]
[l. 1]  τὰ σημαινόμενα τῶν ὀνομάτων ἀκριβῶς διαιρουμένους, ἵνα
[l. 2]  μή τις παρὰ τὴν ὁμωνυμίαν ἐν τοῖς μετὰ ταῦτα ἀπάτη γίγνηται.
[l. 3]  δεύτερον δὲ τὸ καθ’ αὑτό τι δρῶν, τοῦ κατὰ συμβεβηκὸς
[l. 4]  ἀφορίζοντας. εἴρηται δ’ ἐν τοῖς ἔμπροσθεν ὑπὲρ ἀμφοῖν
[l. 5]  ἀκριβῶς, καὶ τὰ σημαινόμενα τῶν δυνάμει θερμῶν, ἢ ψυχρῶν,
[l. 6]  ἢ ξηρῶν, ἢ ὑγρῶν, ἢ ὁτιοῦν ἄλλο λεγομένων εἶναι
[l. 7]  διῄρηται. καὶ ὅπως ἄν τις εὑρίσκοι τὴν οἰκείαν ἑκάστου φαρμάκου
[l. 8]  δύναμιν ἀφορίζων τοῖς κατὰ συμβεβηκὸς, ἔν τε τῷ
[l. 9]  τρίτῳ περὶ κράσεων βιβλίῳ καθόλου διεληλύθαμεν, ἔν τε τῇ
[l. 10]  νῦν ἐνεστώσῃ πραγματείᾳ διὰ τῶν κατὰ μέρος ἐπεξίωμεν,
[l. 11]  13.32. ὡς ἤδη κᾀν τῷ πρώτῳ βιβλίῳ πεποιήκαμεν ἐφ’ ὕδατος καὶ
[l. 12]  ὄξους· ἐνταυθοῖ δὲ πάλιν, ἐπ’ ἐλαίου τε καὶ ῥοδίνου πράξομεν,
[l. 13]  ἐνδειξάμενοι πρότερον ἡλίκον ἁμαρτάνουσιν οἱ πόῤῥωθεν
[l. 14]  τῶν ἰατρῶν ἀποδείξεων ἀρχόμενοι. τί γὰρ ἔδει τὴν
[l. 15]  χρόαν ἐλαίου σκοπεῖν, ἢ ῥόδων, ἔχοντάς γε αὐτοῖς χρῆσθαι
[l. 16]  τοῖς πράγμασιν πολυειδῶς, οὐκ ἐπὶ τῶν ὑγιαινόντων μόνον;
[l. 17]  ἀλλὰ καὶ ἐπὶ τῶν νοσούντων σωμάτων; καὶ γὰρ αὐτὰ καθ’
[l. 18]  ἑαυτὰ ῥόδα καὶ τὸν χυλὸν αὐτῶν ἔνεστι λαμβάνοντας ἐπιτιθέναι  [p. 11.464]
[l. 1]  τῷ σώματι καὶ ὑγιαίνοντι καὶ νοσοῦντι νόσον ἁπλῆν,
[l. 2]  ὡς ἔμπροσθεν, εἴρηται καὶ μιγνύντας ἐλαίῳ γλυκεῖ, κατά τε
[l. 3]  τῶν ἰσχυρῶς ἐψυγμένων ἢ τεθερμασμένων2.18.  σωμάτων
[l. 4]  ἐπιφέρειν, ἀνατρίβοντάς τε καὶ κατατλοῦντας καὶ καταβρέχοντας,
[l. 5]  εἴσω τε τοῦ σώματος λαμβάνειν ἢ ἄνωθεν διὰ
[l. 6]  τοῦ στόματος, ἢ κάτωθεν διὰ τῆς ἕδρας, εἶθ’ ὁρᾷν τὸ
[l. 7]  γιγνόμενον ἐφ’ ἑκάστῃ χρήσει. καὶ γὰρ δὴ καὶ τούτου
[l. 8]  χάριν ἐπισκεπτόμεθα τὴν δύναμιν πάντων τῶν φαρμάκων,
[l. 9]  ἵνα ἔχωμεν οἷς δεῖ χρῆσθαι, διακαιομένων ὑποχονδρίων καὶ
[l. 10]  κεφαλῆς, ἢ κατεψυγμένων, ἢ ἡλκωμένων, ἢ φλεγμαινόντων,
[l. 11]  ἤ τι τοιοῦτον ἕτερον πασχόντων, αὐτῶν τε τούτων καὶ
[l. 12]  τῶν ἄλλων ἁπάντων μελῶν τοῦ σώματος. εἶθ’ οὕτως
[l. 13]  ἐναργῆ τε ἅμα καὶ σύντομον ὁδὸν ἔχοντες ἐφ’ ἃ ζητοῦμεν,
[l. 14]  ἔτι χρόας ἐξετάσομεν, ἢ ὀσμὰς, ἢ συστάσεις, ἢ ψόφους
[l. 15]  ἑκάστου τῶν φαρμάκων ὅμοιόν τι δρῶντες, τοῖς ἐξ εἰκόνος
[l. 16]  ἤτοι πλαστῆς, ἢ γραπτῆς ἄνθρωπόν τινα διαγνῶναι
[l. 17]  βουλομένοις ἐνὸν, αὐτὸν θεάσασθαι τὸν
[l. 18]  γνωρισθησόμενον.

[l. 1]  Ταύτῃ τοίνυν ἁμαρτάνειν μοι δοκοῦσιν οὐ
[l. 2]  σμικρὰ, καὶ τούτων ἔτι μᾶλλον ἐν οἷς ἀπέραντα καὶ ἀναπόδεικτα
[l. 3]  φλυαροῦσιν, ἀμαθεῖς ὑπάρχοντες ἀποδεικτικῆς μεθόδου.
[l. 4]  ὑποκείσθω γὰρ τὸ πῦρ, εἴτε ξανθὸν εἴτε ἐρυθρὸν,
[l. 5]  ἢ ὡς ἂν ἐθέλωσιν, οὐ γὰρ μοι διαφέρει. τί οὖν τοῦτο πρὸς
[l. 6]  τὸ πᾶν ἐρυθρὸν θερμὸν· εἶναι; πᾶν μὲν γὰρ πῦρ, εἰ οὕτως
[l. 7]  ἔτυχεν, ἐρυθρὸν εἶναι λεκτέον ἐστίν. πᾶν δὲ τὸ ἐρυθρὸν πῦρ
[l. 8]  εἶναι φάναι καταγέλαστον, ἔτι δὲ μᾶλλον εἰ πᾶν τὸ ἐρυθρὸν
[l. 9]  θερμὸν εἶναι λέγοι τις. εἰ μὲν ἐξ ἀρχῆς εἴληπτο κατὰ τὸν
[l. 10]  λόγον, ὡς πᾶν τὸ θερμὸν ἐρυθρὸν ἐστιν, ἦν ἴσως διαστρέψαντα
[l. 11]  τὸ ἀξίωμα τὸ ἐρυθρὸν ἅπαν ἀποφῆναι θερμὸν ἁμαρτάνοντα
[l. 12]  μὲν κᾀν τούτῳ προφανῶς. οἱ γὰρ ἀντιστρέφοντες,
[l. 13]  οὐχ οἱ ἀναστρέφοντες ἀλλήλοις λόγοι συναληθεύονται, ἀλλ’
[l. 14]  ὅμως ἦν ἂν, οἶμαι, πλησίον ὁ παραλογισμός. ἐπεὶ δὲ οὐδ’
[l. 15]  αὐτὸ τοῦτο κατ’ ἀρχὰς εἴληπται, λέγω δὴ τὸ πᾶν εἶναι τὸ
[l. 16]  θερμὸν ἐρυθρὸν, οὐδ’ ἀναστρέψαντα δυνατὸν εἰπεῖν ἅπαν
[l. 17]  εἶναι τὸ ἐρυθρὸν θερμόν. τριχῶς οὖν ἁμαρτάνουσι κατὰ τὸν
[l. 18]  λόγον οἱ φάσκοντες τὰ ῥόδα θερμὰ τὴν κρᾶσιν ὑπάρχειν, [p. 11.466]
[l. 1]  ὅτι καὶ ἐρυθρά. πρῶτον μὲν ὅτι μὴ δείξαντες ὅτι πᾶν πῦρ
[l. 2]  ἐρυθρὸν ἀντιστρέφειν αὐτῷ, ὅτι πᾶν ἐρυθρὸν πῦρ πειρῶνται
[l. 3]  λόγον ἕτερον, ὡς ἀληθῆ· δεύτερον δ’ ὅτι μὴ γινώσκουσι
[l. 4]  τοὺς ἀντιστρέφοντας, οὐ τοὺς ἀναστρέφοντας τοῖς
[l. 5]  ἀληθέσι λόγοις ἀληθεῖς εἶναι καὶ αὐτούς. καὶ τρίτον ὅτι
[l. 6]  κᾂν ἀντιστρέφωσιν, οὐ τὸ πᾶν εἶναι τὸ τῇ χρόᾳ ἐρυθρὸν
[l. 7]  θερμὸν ἐκ τῆς ἀντιστροφῆς περανθήσεται, ἀλλὰ ἕτερον
[l. 8]  αὐτοῦ τι τοιοῦτον ἀξίωμα, τὸ ἐρυθρὸν ἅπαν πῦρ ἐστιν.
[l. 9]  ὅτι δ’ οὐ μόνον ἄχρηστον εἰς τὰ παρόντα τὸ τοιοῦτον,
[l. 10]  ἀλλὰ καὶ προφανῶς 13.33. ψεῦδός ἐστιν, δῆλον παντί. δεόμεθα
[l. 11]  γὰρ οὐκ εἰ τὸ ἐρυθρὸν ἅπαν πῦρ ἐστιν, ἀλλ’ ὅτι
[l. 12]  θερμὸν ἀποδειχθῆναι. ὡς εἴ γε πῦρ ἐστι πᾶν τὸ ἐρυθρὸν,
[l. 13]  ἔσται δηλονότι καὶ τὸ ῥόδον ἡμῖν πῦρ. ἀλλ’ οἱ μὴ γινώσκοντες,
[l. 14]  οἶμαι, τὰς λογικὰς μεθόδους ἰατροὶ, πρῶτον μὲν
[l. 15]  ἐπ’ αὐτῷ τούτῳ μέγιστα σφάλλονται, τῷ τοὺς οἰκείους
[l. 16]  ὅρους ὑπερβαίνειν. ἱκανὴ γὰρ ἡ πεῖρα μετὰ βραχέων ἐπιλογισμῶν
[l. 17]  ἐξευρίσκειν τὰς δυνάμεις τῶν φαρμάκων· εἶτα καὶ
[l. 18]  κατὰ τοὺς λόγους ἁμαρτάνουσιν ὅμοια τοῖς ἀρτιμαθέσι [p. 11.467]
[l. 1]  λογικῆς θεωρίας παισί. τῆς δ’ αὐτῆς πλημμελείας ἔχονται
[l. 2]  καὶ ὅσοι ταῖς ὀδμαῖς τεκμαίρονταί τι περὶ δυνάμεως φαρμάκων.
[l. 3]  οὐδὲ γὰρ ἅπαν εὐῶδες θερμὸν, ὡς λέγουσί τίνες,
[l. 4]  ἀγνοοῦντες ὅπως ἀκούειν χρὴ τῶν ὑπ’ Ἀριστοτέλους καὶ
[l. 5]  Θεοφράστου περὶ τούτων εἰρημένων, ἃ κατὰ τὸ τέταρτον
[l. 6]  τῶνδε τῶν ὑπομνημάτων ἡμεῖς διοριοῦμεν, οὔθ’ ἅπαν θερμὸν
[l. 7]  εὐῶδες, οὐ μὴν οὐδὲ δυσῶδες ἅπαν θερμὸν, οὐδ’ εἴ τι
[l. 8]  θερμὸν ὑπάρχει, δυσῶδες. οὕτω κᾂν εἰ τὸ δυσῶδες ἅπαν
[l. 9]  φαίη τις ψυχρὸν, ἢ τὸ ψυχρὸν δυσῶδες, οὐκ ἀληθεύει. καὶ
[l. 10]  γὰρ καὶ τῶν θερμῶν μυρία τὰ μὲν εὐώδη, τὰ δὲ δυσώδη,
[l. 11]  τὰ δ’ οὐδέτερα καὶ τῶν ψυχρῶν ὡσαύτως. καίτοι τί λέγω
[l. 12]  ψυχρὰ καὶ θερμὰ, δέον θερμαίνοντα καὶ ψύχοντα λέγειν
[l. 13]  ἡμᾶς, ἅπερ καὶ ζητοῦμεν. οὐ γὰρ δὴ τό γε ἁπλῶς θερμὸν
[l. 14]  ἢ τὸ πρὸς τοῦτο ἐξεταζόμενον ἐπισκέπτεσθαι πρόκειται
[l. 15]  νῦν, ἀλλὰ τὸ θερμαῖνον ἀνθρώπειον σῶμα. καὶ δὴ καὶ
[l. 16]  ψυχρὸν οὐχ ἁπλῶς, ἀλλ’ ὅ τι περ ἂν ἄνθρωπον ψύχῃ. πάλιν
[l. 17]  οὖν ἐνταῦθα μὴ διελόμενοι τὰ σημαινόμενα τῶν ὀνομάτων [p. 11.468]
[l. 1]  σφάλλονται παρὰ τὴν ὁμωνυμίαν, ὥσπερ εἰ καὶ
[l. 2]  περὶ χερσαίου τις κυνὸς διαλεγόμενος ἐπὶ τὸν θαλάττιον
[l. 3]  μεταβαίνοι τῷ λόγῳ, νομίζων ὥσπερ τοὔνομα τῶν ζώων
[l. 4]  ἀμφοτέρων ἕν ἐστιν, οὕτω καὶ τὴν φύσιν αὐτῶν μίαν
[l. 5]  ὑπάρχειν. ἀλλ’ ἡμῖν δέδεικται σαφῶς ἐν τοῖς περὶ κράσεως
[l. 6]  ὑπομνήμασιν, ἃ καὶ κατ’ ἀρχὰς εὐθὺς ἡγεῖσθαι τῆσδε τῆς
[l. 7]  πραγματείας ἔφαμεν, ἄλλο μὲν εἶναι τὸ δυνάμει θερμὸν,
[l. 8]  ἄλλο δὲ τὸ ἐνεργείᾳ. καὶ τούτου τοῦ ἐνεργείᾳ θερμοῦ τὸ
[l. 9]  μὲν ἁπλῶς λέγεσθαι θερμὸν, τὸ δὲ κατ’ ἐπικράτησιν, τὸ
[l. 10]  δὲ πρὸς τὸ σύμμετρον ὁμογενὲς, τὸ δὲ πρὸς ὁτιοῦν τὸ ἐπιτυχόν.
[l. 11]  καὶ δὴ καὶ τὸν ἄνθρωπον οὐχ ἀπλῶς θερμὸν,
[l. 12]  ὥσπερ τὸ πῦρ, ἀλλ’ ἐπικρατήσει θερμὸν ὑπάρχειν ἐλέγομεν.
[l. 13]  εἶναι γὰρ ἐν αὐτῷ πλείονα τοῦ θερμοῦ μοῖραν ἢ τοῦ
[l. 14]  ψυχροῦ. καὶ τοίνυν καὶ ὅσα πρὸς τούτων λέγεται θερμὰ
[l. 15]  δυνάμει, τῷ τοῦτον θερμαίνειν λεχθήσεται. καὶ ἡ κρίσις
[l. 16]  αὐτῶν ῥᾴστη τέ ἐστι καὶ διὰ τῆς ἐμπειρίας ἐξετασθήσεται,
[l. 17]  βραχέων, ὡς εἴρηται, καὶ πρόσθεν ἐπιλογισμῶν δεομένη.
[l. 18]  τούτους οὖν ὑπερβαίνοντες οἱ σοφισταὶ, τόν τε χρόνον  [p. 11.469]
[l. 1]  ἀναλίσκουσι τῶν μειρακίων καὶ σοφίσμασι παράγοντες ἀνθρώπους
[l. 2]  ἀγυμνάστους. λύσεως σοφισμάτων ἀναπιμπλᾶσι
[l. 3]  ψευδῶν δογμάτων. ἐχρῆν γὰρ μήτε χρόας μνημονεύειν αὐτοὺς
[l. 4]  μήτ’ ὀδμῆς, ἀλλὰ μηδὲ συστάσεως, ἢ λειότητος, ἢ
[l. 5]  τραχύτητος, ἤ τινος ἑτέρου τοιούτου. τί γὰρ ὅτι γλίσχρον
[l. 6]  τοὔλαιον, ἢ ὅτι λεῖον, ἢ ὅτι στίλβον, ἢ ὑγρὸν, ἢ ὠχρὸν, ἢ
[l. 7]  λιπαρὸν, ἢ ὀλισθηρὸν, ἢ δυσξήραντον ἐπαλειφόμενον τοῖς σώμασιν;
[l. 8]  οὔτε γὰρ εἰ θερμὸν, οὔτε εἰ ψυχρὸν, οὔτ’ εἰ ξηρὸν,
[l. 9]  οὔτ’ εἰ ὑγρόν ἐστιν τὴν δύναμιν, ἐξ οὐδενὸς ἔνεστι τῶν τοιούτων
[l. 10]  συλλογίσασθαι. καὶ γὰρ τῶν γλίσχρων καὶ τῶν λείων
[l. 11]  καὶ τῶν στιλβόντων τὰ μὲν θερμαίνει φανερῶς ἡμᾶς, τὰ
[l. 12]  δὲ ψύχει, καὶ τὰ μὲν ξηραίνει, τὰ δὲ ὑγραίνει. καὶ καθ’
[l. 13]  ἕκαστον τῶν συμβεβηκότων οὐκ ἐλαίῳ μόνον, ἀλλὰ καὶ
[l. 14]  τοῖς ἄλλοις ἅπασιν οὐδέν ἐστιν εὑρεῖν πάγιον οὐδὲ
[l. 15]  διηνεκὲς, ὡς ἐπ’ αὐτῷ συστήσασθαί τινα καθόλου
[l. 16]  πρότασιν.

[l. 17]  13.34. Ἐῶ γὰρ λέγειν ὅτι οὐδὲ ἐπιστημονικοῖς
[l. 18]  ἐν ἅπασι τοῖς τοιούτοις λόγοις οἱ σοφισταὶ χρῶνται [p. 11.470]
[l. 1]  πρὸς τὴν τῶν λημμάτων εὕρεσιν, ἀλλ’ ἐξ ἐπαγωγῆς, καὶ τὸ
[l. 2]  χεῖρον ἁπάντων, ὅτι μηδ’ ἐπισκεψάμενοί ποτε περὶ φύσεως
[l. 3]  ἐπαγωγῆς, μηδ’ ἄν τις αὐτοὺς εἰς τοῦτο προκαλῆται, τολμῶντες
[l. 4]  ἀκολουθεῖν, ἀλλὰ καὶ τοῖς ὑπὲρ ἀποδείξεώς τι πραγματευομένοις
[l. 5]  ἐπιτιμῶντες. ἔτι δὲ χεῖρον ὅτι μηδ’ ἐξ ἐπαγωγῆς
[l. 6]  μόνον, ἀλλ’ ἐκ παραδειγμάτων ἐνίοτε συλλογίζονται,
[l. 7]  καθάπερ οἱ ῥήτορες. ὅ τε γὰρ φάσκων ψυχρὸν εἶναι τοὔλαιον,
[l. 8]  ὅτι καὶ γλίσχρον, ὥσπερ καὶ τὸ φλέγμα, διὰ παραδείγματος
[l. 9]  συλλογίζεται, τὴν ἴσην ἰσχὺν τῆς ἀποδείξεως παρέχων ὁμοίως
[l. 10]  τῷ λέγοντι θερμὸν ὑπάρχειν αὐτὸ, διότι γλίσχρον ἐστὶν, ὡς
[l. 11]  ὁ ἰξός· ὅ τε φάσκων θερμὸν εἶναι, ὅτι ῥᾳδίως ἐκφλογοῦται
[l. 12]  καθάπερ ἄσφαλτος, τῷ λέγοντι ψυχρὸν εἶναι, διότι ῥᾳδίως
[l. 13]  πήγνυται, καθάπερ ὕδωρ. τὸ γὰρ ἐκ παραδείγματος ἢ ἐκ
[l. 14]  παραδειγμάτων πιστοῦσθαί τι διαφέρει τοῦ δι’ ἐπαγωγῆς
[l. 15]  πιστουμένου τῷ τὸν μὲν ἐκ παραδειγμάτων πιστούμενον
[l. 16]  ἓν μὲν ἢ δύο τῶν ὁμογενῶν 2.19. λέγειν, ἢ πάντως γε ὀλίγα
[l. 17]  τὰ πλείω παραλείποντα, τὸν δ’ ἐξ ἐπαγωγῆς ἅπαντα περιλαμβάνειν
[l. 18]  πειρᾶσθαι τὰ διὰ τῆς ἐμπειρίας ἐγνωσμένα, καὶ [p. 11.471]
[l. 1]  μηδὲν ὡς οἷόν τε παραλιπεῖν ὃ προφανές τε καὶ δῆλον τοῖς
[l. 2]  πολλοῖς, ἀλλὰ ἀποκεκρυμμένον τε καὶ ὀλίγοις γνωστόν. ὅθεν
[l. 3]  καὶ βίαιός ἐστιν καὶ πείθει σφοδρῶς ἡ διὰ πάντων τῶν ἐξ
[l. 4]  ἐμπειρίας γινωσκομένων ἐπαγωγὴ καὶ μόνοις αὐτοῖς ἡ ἀλαζονεία
[l. 5]  κατάφωρος γίνεται τοῖς γεγυμνασμένοις ἐν ἀποδεικτικαῖς
[l. 6]  μεθόδοις. καὶ διὰ τοῦθ’ ἡμεῖς ἐπιπλέον ὑπὲρ αὐτῆς ἐν
[l. 7]  τοῖς περὶ τῆς ἀποδείξεως ὑπομνήμασιν διήλθομεν. ἴσως
[l. 8]  δ’ ἄν ποτε καὶ κατὰ μόνας ἓν ὑπὲρ αὐτῆς ἰδίᾳ συνθείημεν
[l. 9]  γράμμα.

[l. 10]  Φανεῖται δὲ καὶ νῦν οὐδὲν ἧττον ἡ φύσις
[l. 11]  αὐτῆς τε τῆς ἐπαγωγῆς καὶ πολὺ δὴ μᾶλλον ἡ τοῦ παραδείγματος.
[l. 12]  ἅπαντα γὰρ ἐπελθεῖν ἔγνωκα διὰ κεφαλαίων ὅσα
[l. 13]  τοῖς ἰατροῖς εἴρηται περὶ δυνάμεως ἐλαίου, πιθανῶς μὲν τῷ
[l. 14]  δοκεῖν, οὐ μὴν ἀληθῶς γε. καὶ πρῶτον τὸ ὑπὸ Διοκλέους ἐν
[l. 15]  Ἀρχιδάμῳ λελεγμένον, ὡς σκληρύνεσθαι καὶ ἐπικαίεσθαι τὸ
[l. 16]  δέρμα τοῖς ἐν ἐλαίῳ τριβομένοις, ὑπελάμβανεν ὁ Ἀρχίδαμος
[l. 17]  καὶ διὰ τοῦτο τὴν ξηροτριβίαν προὔκρινε. συνεκπυροῦσθαί τε
[l. 18]  γὰρ, φησὶ, καὶ ἐπικαίειν τὸ ἔλαιον ὑπὸ τῆς τρίψεως θερμαινόμενον [p. 11.472]
[l. 1]  ἐνόμιζεν καὶ κατὰ τοῦτο ἐξικμάζειν καὶ ξηραίνειν
[l. 2]  ἱκανῶς, ὥσπερ τῶν ὀπτωμένων τὰ χριόμενα. καὶ γὰρ καὶ
[l. 3]  ταῦτα σκληρύνεσθαι μᾶλλον ἢ εἰ χωρὶς ἐλαίου τις ὀπτήσειεν.
[l. 4]  αὐτὴν δὲ ἴσως ἄμεινον ὅλην παραγράψαι τοῦ Διοκλέους τὴν
[l. 5]  ῥῆσιν. ἔχει δὲ ᾧδε· τὸ δὲ μετ’ ἐλαίου τρίβειν οὐχ ὁμοίως
[l. 6]  ἐδοκίμαζε. πρῶτον μὲν γὰρ ἀνώμαλον ᾤετο γίνεσθαι τὴν
[l. 7]  τοιαύτην τρίψιν παρὰ τὸ τὰς χεῖρας ὀλισθαίνειν καὶ μὴ
[l. 8]  δύνασθαι τῆς σαρκὸς ὁμοίως ἀντιλαμβάνεσθαι διὰ τὸ λίπος.
[l. 9]  ἔτι δὲ καὶ σκληρύνεσθαι καὶ ἐπικαίεσθαι τὸ δέρμα τοῖς οὕτω
[l. 10]  τριβομένοις ἔφη μᾶλλον ἢ τοῖς ξηροῖς. συνεκπυροῦσθαι γὰρ
[l. 11]  καὶ ἐπικαίειν τὸ ἔλαιον θερμαινόμενον ὑπὸ τῆς τρίψεως,
[l. 12]  13.35. καθάπερ τῶν ὀπτωμένων τὰ χριόμενα τῶν μὴ χριομένων,
[l. 13]  ἐκπυρουμένου τοῦ ἐλαίου θερμαινόμενα καὶ ἐξικμαζόμενα
[l. 14]  λίαν σκληρύνεσθαι μᾶλλον. ὁμοίως δὲ καὶ τὰ ἐν τῷ
[l. 15]  ἐλαίῳ ἑψόμενα κραῦρα καὶ καπυρὰ γίνεσθαι διὰ τὴν αὐτὴν
[l. 16]  αἰτίαν. πρὸς δὲ τούτοις, ὥσπερ τὰ ξύλα καὶ τὰ δέρματα
[l. 17]  καὶ τὰ ἄλλα τὰ μετ’ ἐλαίου τριβόμενα συνδιαδίδωσιν εἴσω
[l. 18]  τὸ ἔλαιον, οὕτως ᾤετο καὶ τὰ σώματα. τούτου δὲ γιγνομένου [p. 11.473]
[l. 1]  πολλὰ τῶν εἰθισμένων διὰ τῆς σαρκὸς μετὰ τοῦ πνεύματος
[l. 2]  ῥεῖν καὶ ἔξω διαπίπτειν ἀποστέγεσθαι, ὥσπερ καὶ διὰ
[l. 3]  τῶν ἠθμῶν καὶ τῶν ὀθονίων καὶ ἐρίων καὶ πάντων δι’ ὧν
[l. 4]  ἠθεῖταί τι ἐγχεόμενον καὶ χριόμενον, οὐ δύνασθαι τὰ ὑγρὰ
[l. 5]  ῥεῖν ὁμοίως. ἀπολαμβανομένης δὲ τῆς τοιαύτης ἐκκρίσεως
[l. 6]  τὰ μὲν παλιῤῥοεῖν εἴσω, συμπληροῦν ἀθροιζόμενα τοὺς πόρους
[l. 7]  ἀλλήλοις πλεκόμενα καὶ ὑπὸ τοῦ ἐλαίου περιλαμβανόμενα
[l. 8]  διὰ τὸ ἔχειν τι ἰξῶδες τὸ ἔλαιον, ὥσπερ ἐπὶ τῶν ἄλλων
[l. 9]  φαίνεται τὸ λιπαρὸν τοὺς κονιορτοὺς καὶ τὰ κάρφη καὶ τὰ
[l. 10]  ἄλλα τὰ τοιαῦτα συνθηρεύειν. ἐμφραττομένων δὲ τῶν πόρων
[l. 11]  ἀεὶ καὶ κατὰ μικρὸν ἀναγκαῖον εἶναι πολλὰ χεῖρον ἀποτελεῖσθαι
[l. 12]  τῶν εἰθισμένων γίγνεσθαι κατὰ φύσιν. ὑπελάμβανε
[l. 13]  δέ τι καὶ δηκτικὸν ἔχειν αὐτὸ, παρ’ ὃ καὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς
[l. 14]  δακρύειν καὶ τὴν φάρυγγα κέρχνειν καὶ τὴν κοιλίαν ξύειν καὶ
[l. 15]  αἱματώδεις ποιεῖν διαχωρήσεις πινόμενον. ἄνευ μὲν οὖν τρίψεως
[l. 16]  ἀλειφομένους οὐδὲν λυπεῖν· ἀσθενεστέραν γὰρ εἶναι
[l. 17]  τὴν δῆξιν ἢ ὥστε ποιεῖν τινα αἴσθησιν· μετὰ δὲ τῆς τρίψεως  [p. 11.474]
[l. 1]  εἰσδυόμενον εἰς τὴν σάρκα, κακουργεῖν μᾶλλον τῇ δήξει καθάπερ
[l. 2]  πολλὰ τῶν φαρμάκων, οὕτω μὲν ἐπιχρισθέντα ἧττον
[l. 3]  ἰσχύειν, προσπιεζόμενα δὲ καὶ εἰσδυόμενα εἴσω μᾶλλον ἐνεργεῖν.
[l. 4]  καὶ δὴ καὶ ταῖς ἀκαλήφαις καὶ ἄλλοις πολλοῖς ἡσυχῇ
[l. 5]  μὲν ψαύοντας οὐδὲν ἐνοχλεῖν, τύπτοντας δὲ καὶ προσπιέζοντας
[l. 6]  λυπεῖν. ἃ μὲν οὖν ὁ Διοκλῆς ἐν Ἀρχιδάμῳ λέγει
[l. 7]  ταῦτ’ ἔστιν. πάρεστι δὲ σκοπεῖν ἅμα τό τε πιθανὸν αὐτῶν
[l. 8]  καὶ μοχθηρόν. ὅτι μὲν γὰρ ἐν ἐλαίῳ πᾶν ὁτιοῦν ἑψόμενον
[l. 9]  ἀπόλλυσι τὴν οἰκείαν ὑγρότητα καὶ ψαθυρὸν καὶ κραῦρον
[l. 10]  γίγνεται ταχέως, οὐδὲν τοιοῦτον πάσχον ἐν ὕδατι πρὸς τῆς
[l. 11]  ἐμπειρίας ἐδιδάχθημεν, ὥστε ταύτῃ μὲν οὐδὲν ὁ Ἀρχίδαμος
[l. 12]  ἐψεύσατο. δέον δὲ ὥσπερ ὁ Ἀριστοτέλης καὶ Θεόφραστος,
[l. 13]  ἕτεροί τέ τινες ἄνδρες φιλόσοφοι, τὰ τοιαῦτα τῶν προβλημάτων
[l. 14]  ἐν τοῖς φυσικοῖς ζητήμασιν προβάλλουσί τε καὶ λύουσι,
[l. 15]  καὶ αὐτὸς, εἴπερ ἐβούλετο τὰς αἰτίας ἁπάντων τῶν γιγνομένων
[l. 16]  ζητεῖν, ὁμοίως ἐκείνοις προβάλλειν τε καὶ λύειν. εἰ
[l. 17]  δ’ οὐ φαίνεται τοῦτο ποιῶν, ἐν τούτῳ καὶ μάλιστα δοκεῖ
[l. 18]  μοι σφάλλεσθαι. τὸ μὲν γὰρ φαινόμενον ἐναργῶς ἀεὶ χρὴ [p. 11.475]
[l. 1]  τίθεσθαι πρῶτον, ἐπισκέπτεσθαι δὲ ἐφεξῆς, εἴ τις ἐθέλοι,
[l. 2]  τὴν αἰτίαν αὐτοῦ, φυσικὰ προβλήματα συντιθέντα τρόπῳ
[l. 3]  τοιῷδε. διὰ τί τὸ μὲν ἔλαιον ξηρὰ καὶ ψαθυρὰ καὶ κραῦρα
[l. 4]  τὰ ἐν αὐτῷ καθεψόμενα ποιεῖ, τὸ δὲ ὕδωρ ὑγρὰ καὶ μαλακά;
[l. 5]  ἢ διὰ τί τὰ μὲν ἑψόμενα κατὰ τοὔλαιον ἀποξηραίνεται, τὰ
[l. 6]  δ’ ἄλλως ἐν αὐτῷ βρεχόμενα φυλάττει τὴν οἰκείαν ὑγρότητα
[l. 7]  μᾶλλον ἢ εἰ μηδ’ ὅλως ἐβρέχετο; διὰ τί δὲ τὰς ἀπὸ σκίλλης
[l. 8]  καὶ ἀκαλήφης δήξεις ἰᾶται; διὰ τί δὲ τούτων μὲν ἰατρικόν
[l. 9]  ἐστιν, αὐτὸ δὲ δάκνει τοὺς ὀφθαλμούς; διὰ τί τὸ μὲν ἄλλο
[l. 10]  σῶμα πᾶν οὐ δάκνει, τοὺς ὀφθαλμοὺς δὲ δάκνει; διὰ τί τὴν
[l. 11]  μὲν φάρυγγα τραχύνει, τὰ δὲ ἕλκη παρηγορεῖ; διὰ τί γαστρὸς
[l. 12]  ὑπαγωγόν ἐστι; διὰ τί κόπων ἰατικόν; διὰ τί τοὺς
[l. 13]  ἀλειψομένους ἀπεριψύκτους τηρεῖ; διὰ τί τῶν ἐντόμων ζώων
[l. 14]  ἀναιρετικόν ἐστι; διὰ τί τῶν ἱμάντων καὶ βυρσῶν μαλακτικὸν
[l. 15]  ὑπάρχει, τῶν δ’ ἑψομένων ἐν αὐτῷ σχεδὸν ἁπάντων σκληρυντικόν;
[l. 16]  ἓν μὲν εἶδός σοι προβλημάτων τοῦτο, φυσικῷ
[l. 17]  προσῆκον μόνῳ. 13.36. τὸ δ’ ἕτερον, ὃ κοινὸν ἤδη καὶ τοῖς
[l. 18]  ἀπὸ τῶν τεχνῶν, ἔστι τοιόνδε. διὰ τίνα αἰτίαν ἐπαλείφουσιν [p. 11.476]
[l. 1]  ἐλαίῳ πρότερον ὀπτῶντες οἱ μάγειροι τοὺς ἰχθῦς καὶ τὰ
[l. 2]  κρέα; διὰ τί τρίβουσιν ἐλαίῳ τοὺς ἀθλητὰς οἱ γυμνασταί;
[l. 3]  διὰ τί δὲ καὶ οἱ παιδοτρίβαι τοὺς παῖδας; ἔνεστι γὰρ ἑκάστου
[l. 4]  τῶν τοιούτων προβλημάτων ἐμπειρικὴν αἰτίαν ἀποδοῦναι,
[l. 5]  τοὺς μὲν ἰχθὺς καὶ τὰ κρέα διὰ τοῦτο ἐπαλείφειν
[l. 6]  τῶν μαγείρων ἐρούντων ἂν, ὅτι ξηρὰ καὶ περικεκαυμένα τὰ
[l. 7]  ἐκτὸς αὐτῶν γίγνεται, χωρὶς τοῦ λίπους ὀπτωμένων· τοὺς
[l. 8]  δ’ ἀθλητὰς ἐν ἐλαίῳ τρίβειν τῶν γυμναστῶν φησόντων ἂν,
[l. 9]  ὅτι καὶ τοὺς προϋπάρχοντας κόπους λύει τοῦτο καὶ τοὺς
[l. 10]  μέλλοντας πραΰνει καὶ αὐτὴν τὴν τρίψιν ὁμαλὴν καὶ πραεῖαν
[l. 11]  τελέως ἀπεργάζεται καὶ πρὸς τὰς μελλούσας κινήσεις παρασκευάζει
[l. 12]  τὸ σῶμα. διὰ τὰ αὐτὰ δὲ ταῦτα καὶ οἱ παιδοτρίβαι
[l. 13]  τοὺς παῖδας ἀλείφειν ἐροῦσι καὶ πρὸ τῶν γυμνασίων καὶ μετὰ
[l. 14]  τὰ γυμνάσια. διὰ τί μέντοι τὸ ἔλαιον ἴαμα κόπων ἐστὶν,
[l. 15]  οὐκ ἔτι οὔτε γυμναστὴς οὔτε παιδοτρίβης οὔτ’ ἰατρὸς ἐμπειρικὸς
[l. 16]  ἐπίσταται. οὐ μὴν οὐδ’ ὅτι μὴ γινώσκουσιν ἀφίστανται
[l. 17]  τῶν ἐναργῶς φαινομένων. οὐδὲ γὰρ διὰ τί λευκὸς
[l. 18]  μὲν ἐλλέβορος ἄνω καθαίρει, μέλας δὲ κάτω γινώσκοντες, [p. 11.477]
[l. 1]  οὐδὲ διὰ τί κνίκος μὲν φλέγματος ἀγωγόν ἐστιν, ἐπίθυμον
[l. 2]  δὲ μελάνων οὐκ εἰδότες, ὅμως χρῶνται τοῖς φαρμάκοις εἰς
[l. 3]  ἅπερ ἐδίδαξεν ἡ πεῖρα καὶ θεραπεύουσι τοὺς δεομένους καὶ
[l. 4]  πιστεύουσι τοῖς ἐναργῶς φαινομένοις καὶ καταγελῶσι τῶν τῷ
[l. 5]  λόγῳ τἀναντία 2.20. κατασκευαζόντων.

[l. 6]  Ἀλλ’ Ἀρχίδαμος μὲν πρὸς τῷ καταφρονεῖν
[l. 7]  ἐν πολλοῖς τῶν ἐναργῶς φαινομένων, ἔτι μοι δοκεῖ καὶ
[l. 8]  ταύτῃ δικαίως ἂν ψέγεσθαι. λέγει μὲν γὰρ ἀμείνω τὴν ξηρὰν
[l. 9]  τρίψιν εἶναι τῆς μετ’ ἐλαίου, διότι τὸ σῶμα σκληρότερόν τε
[l. 10]  καὶ ξηρότερον τοῖς ἀλειφομένοις ἐργάζεται, μαλακώτερον δὲ
[l. 11]  τοῖς ξηροῖς τριβομένοις γίγνεται. λέγει δ’ οὐδὲν ἧττον ἐν
[l. 12]  αὐτῷ τῷ λόγῳ τούτῳ προελθὼν βραχὺ καὶ τὰ ξύλα καὶ τὰ
[l. 13]  δέρματα καὶ τὰ ἄλλα τὰ μετ’ ἐλαίου τριβόμενα διαδιδόναι
[l. 14]  μέχρι τοῦ βάθους αὐτοῦ καὶ τοῦτο εἶναι μέγιστον μαρτύριον
[l. 15]  ὅτι κᾀν τοῖς ἡμετέροις σώμασιν εἴσω χωροῦν ἐμπλάττει
[l. 16]  τε τοὺς πόρους καὶ κωλύει τὰς τῶν ὑγρῶν ἐκροάς. κᾀγὼ
[l. 17]  μὲν οὐκ οἶδα πῶς τάδε συμφωνεῖ. εἰ γὰρ τοὔλαιον κωλύει
[l. 18]  τὰς τῶν ὑγρῶν ἐκροὰς, οὐκ ἂν δήπου λέγοιτο ξηραίνειν, ὥστε [p. 11.478]
[l. 1]  μάτην ὡς ξηραῖνον αὐτὸ κατὰ τὰς τρίψεις φυλάττεται.
[l. 2]  σφάλλεσθαι δέ μοι δοκεῖ κᾀν τῷ τοῖς ἑψομένοις ἐν ἐλαίῳ
[l. 3]  παραπλησίως διατίθεσθαι νομίζειν τοὺς ἐν αὐτῷ τριβομένους.
[l. 4]  οὐ γὰρ δὴ ταῦτά γέ φησι ποιεῖν θερμὸν, ἢ ψυχρὸν, ἢ εὔκρατον,
[l. 5]  ἢ χλιαρὸν, ἢ ζέον ἔλαιον, ὥσπερ οὐδὲ τὸ ὕδωρ αὐτό.
[l. 6]  φαίνεται γὰρ καὶ τοῦτο ψυχρὸν μὲν εἴπερ προσφέροιτο;
[l. 7]  πυκνοῦν καὶ πιλοῦν καὶ συστέλλον καὶ σφίγγον τὸ ἀποκρινόμενον,
[l. 8]  ὥσπερ εἰ καὶ ζέον ἐσχάτως, καῖον· εἰ δ’ εὔκρατόν τε
[l. 9]  καὶ συμμέτρως θερμὸν προσενεχθείη, χαλῶν καὶ ἀραιοῦν καὶ
[l. 10]  χέον καὶ διαφοροῦν. εἰ δὲ μήτε ψυχρὸν ἐπισήμως εἴη μήτε
[l. 11]  θερμὸν, ἀλλ’ οἷον τὸ λεγόμενον ὑπὸ τῶν πολλῶν κρηναῖον,
[l. 12]  οὐδὲν μὲν τῶν εἰρημένων ποιεῖν τηνικαῦτα, διαδείκνυσθαι
[l. 13]  δὲ τὴν οἰκείαν ἑαυτοῦ δύναμιν. οὕτως οὖν καὶ τοὔλαιον εἴ
[l. 14]  τις ἐξετάζειν ἐθέλοι, πάσης ἐπικτήτου ψύξεώς τε καὶ θερμότητος
[l. 15]  ἐλεύθερον ἐργασάμενος αὐτὸ πρότερον, οὕτω τὴν βάσανον
[l. 16]  ποιείσθω. τὸ μὲν γὰρ ἄκρως ψυχρὸν οὐ κατὰ τὴν
[l. 17]  ἑαυτοῦ μόνον ἔτι δύναμιν, ἀλλὰ καὶ διά τὴν τῆς ὀθνείας
[l. 18]  ποιότητος ἐπικράτησιν ἐνεργήσει τι περὶ τοῖς πλησιάζουσιν:  [p. 11.479]
[l. 1]  13.37. οὕτως δὲ καὶ τὸ θερμὸν ἱκανῶς. εἰ δ’ ἀμφοτέρων ἔξω
[l. 2]  καταστήσας αὐτὸ βασανίζειν ἐθέλοις, ἐξεύροις ἂν οὕτως μόνως
[l. 3]  τὴν οἰκείαν ἐλαίου δύναμιν. ὥσθ’ ὅτε μὲν ἐλαίῳ συνήθως
[l. 4]  τρίβεταί τις, ὥσπερ οἱ γυμναστικοὶ πάντες, ἐν ἐλαίῳ
[l. 5]  μόνῳ τρίβεται, πάσης ἄνωθεν τῆς ποιότητος ἔξωθεν. ὅταν
[l. 6]  δ’ ἤτοι ζέον ἢ θερμὸν ἱκανῶς ἐργασάμενος, ἢ καὶ ψυχρὸν
[l. 7]  ἐσχάτως αὐτὸ, χρῷτο τηνικαῦτα, σύνθετον ἀνάγκη γίνεσθαι
[l. 8]  τὴν ἐνέργειαν ἔκ τε τῆς οἰκείας ἐλαίου δυνάμεως καὶ τῆς
[l. 9]  ἐπικτήτου ποιότητος. καὶ πολλάκις δὲ κατακρύπτεσθαι τελέως
[l. 10]  ἀναγκαῖόν ἐστιν τὴν οἰκείαν δύναμιν ἑκάστῳ τῶν φαρμάκων,
[l. 11]  ὅταν ἰσχυρὰν πάνυ προσλάβῃ τὴν ἔξωθεν ποιότητα.
[l. 12]  τί τοίνυν ὅμοιον ἢ ἑψεῖν ἐν ἐλαίῳ ζέοντι βοτάνας, ἢ τὰ
[l. 13]  τῶν γυμναζομένων ἀνατρίβειν σώματα; μάλιστα μὲν γὰρ, ὡς
[l. 14]  καὶ πρόσθεν ἐπιδέδεικται, φεύγειν χρὴ τὰς ἀπὸ τῶν ἔξωθεν
[l. 15]  πίστεις, ἔχοντάς γε τὴν οἰκείαν ἑκάστῳ προσφέρειν πεῖραν.
[l. 16]  εἰ δ’ ἄρα ποτὲ καὶ τοῦτο πράττειν ἐθελήσειέ τις, ἀλλ’ ὅμοιά
[l. 17]  γε παραβάλλειν πειρᾶσθαι, καθάπερ ἐπὶ τῶν βυρσῶν ἐποίησεν
[l. 18]  καὶ τῶν ἱμάντων. οὔτε γὰρ προθερμήνας ἔλαιον οὔτ’ [p. 11.480]
[l. 1]  ἐν χιόνι προψύξας οὐδεὶς, ἀλλὰ τὸ ἐπιτυχὸν ἕκαστος λαμβάνων
[l. 2]  ἱμάντας ἀνατρίβει καὶ βύρσας, ὥσπερ, οἶμαι, καὶ τοὺς
[l. 3]  παῖδας οἱ παιδοτρίβαι, κατὰ τὸ ἐπιτυχὸν ἔλαιον ἀνατρίβουσιν,
[l. 4]  οὔτε προθερμήναντες ἐπὶ πυρὸς οὔτε προψύξαντες ἐπὶ
[l. 5]  χιόνος. ἐπεί τοι καὶ ἡμεῖς οὐκ ὀλιγάκις ἐγκαιομένην κεφαλὴν
[l. 6]  ἐλαίῳ πάνυ ψυχρῷ καταντλήσαντες ἐνεψύξαμεν. εἰ δὲ μηδ’
[l. 7]  ἁλῶν ἔχοι τοὔλαιον, ἔτι καὶ μᾶλλον ἐμψύξει. εἰ δὲ καὶ ὠμοτριβὲς
[l. 8]  εἴη, πολὺ δὴ καὶ μᾶλλον ἔτι.

[l. 9]  Σκευάζομεν δὲ καὶ τοῦτο παραπλησίως τῷ
[l. 10]  ὕδατι θερμήναντες γὰρ αὐτὸ πρότερον, οὕτως ἐνιστῶμεν
[l. 11]  ἀκραιφνεῖ ψυχρῷ. εἰ δὲ καὶ κρουνὸς ὑπερκείμενος ἐπ’ αὐτῷ
[l. 12]  καταράττων εἴη, προεστεγνωμένου δηλονότι τοῦ περιέχοντος
[l. 13]  ἀγγείου τοὔλαιον, ἔτι καὶ μᾶλλον ἂν οὕτω ψυχρότερον ἐργασθείη.
[l. 14]  ψυχρὸν δ’ ἱκανῶς γίνεται, κᾀπειδὰν προθερμανθὲν
[l. 15]  ἐν φρέατι κρεμασθὲν ψαῦον τοῦ ὕδατος. γίγνεται μὲν γὰρ
[l. 16]  καὶ τὸ μὴ ψαῦον ψυχρὸν, ἀλλ’ ἧττον. αἱ μὲν δὴ τοιαῦται
[l. 17]  παρασκευαὶ ψυχρὸν ἀποδεικνύουσι τοὔλαιον, αἱ δ’ ἐναντίαι
[l. 18]  θερμὸν. χρώμεθα δὲ κᾀκείναις, ἐπὶ τῶν κατεψυγμένων σωμάτων, [p. 11.481]
[l. 1]  εἰς δεξαμενὴν ἐμβιβάζοντες ἐλαίου θερμοῦ τοὺς ἀπονεναρκωμένους
[l. 2]  τι μέρος, ἢ τρομώδεις, ἢ σπασμώδεις, ἢ παλμώδεις,
[l. 3]  ἢ ἀκινήτους, ἢ ἀναισθήτους, ἢ δυσαισθήτους, ἤ τι
[l. 4]  τοιοῦτον ἕτερον πάσχοντας. εἴ τις τοίνυν ἐξ ἁπάσης χρήσεως
[l. 5]  ἀποφαίνοιτο περὶ τῆς τῶν φαρμάκων δυνάμεως, οὐκ ἂν φθάνοι
[l. 6]  καὶ θερμαντικὸν ἡμῶν καὶ ψυκτικὸν οἰόμενος εἶναι τοὔλαιον,
[l. 7]  ὑγραντικόν τε καὶ ξηραντικὸν, ὥσπερ καὶ ὁ τοῦ Διοκλέους
[l. 8]  Ἀρχίδαμος, εἰ καὶ μὴ παρακολουθεῖ ταῖς ἐναντιολογίαις.
[l. 9]  ὅταν μὲν γὰρ ξηραίνεσθαι καὶ κραῦρα γίνεσθαι λέγῃ
[l. 10]  τὰ ἐν τῷ ἐλαίῳ ἑψόμενα, ξηραντικήν τινα καὶ διαφορητικὴν
[l. 11]  ἐπιδείκνυσιν αὐτοῦ τὴν δύναμιν· ὅταν δ’ εἴσω τῶν βυρσῶν
[l. 12]  δύεσθαι καὶ τοὺς ἡμετέρους ἐμπλάττειν πόρους καὶ κωλύειν
[l. 13]  τὰς φυσικὰς τῶν ὑγρῶν ἐκροὰς, ἐναντιωτάτην δήπου πάλιν
[l. 14]  ἐκ τούτων ἐπιδείκνυσι τὴν δύναμιν αὐτοῦ τοῖς διαφοροῦσί
[l. 15]  τε καὶ ξηραίνουσιν. ἀλλ’ ἐν τούτοις μὲν ἔτι τὰ γοῦν φαινόμενα
[l. 16]  λέγων οὐκ ὀρθῶς ὑπὲρ αὐτῶν συλλογίζεται. κατὰ
[l. 17]  δὲ τὸν περὶ τῆς δήξεως αὐτοῦ λόγον οὐδὲ ταῦτα διέρχεται
[l. 18]  πάντα. τὸ μὲν γὰρ τοὺς ὀφθαλμοὺς δάκνειν καὶ κερχνώδη [p. 11.482]
[l. 1]  τὴν φάρυγγα ποιεῖν καὶ καταξύειν τὴν γαστέρα καὶ τὰς διαχωρήσεις
[l. 2]  αἱματώδεις ἐπιφέρειν, ἱκανὰ μαρτύρια τοῦ δακνώδη δύναμιν
[l. 3]  ὑπάρχειν αὐτῷ. 13.38. τὸ δὲ καὶ τοῖς ἕλκεσιν ἀνώδυνον εἶναι
[l. 4]  καὶ τὰς τῆς γαστρὸς δήξεις, ἐπιβρεχόμενόν τε καὶ ἐνιέμενον
[l. 5]  πάντως ἰᾶσθαι καὶ τοὺς ἀπὸ τῶν ὀδαξησμῶν ἐρεθισμοὺς
[l. 6]  πραΰνειν, οὐ σμικρὰ πάλιν οὐδ’ αὐτὰ τῆς ἐναντίας αὐτοῦ
[l. 7]  δυνάμεως γνωρίσματα, παραλέλειπται τελέως. εἰ δ’ ἀμφοτέρων
[l. 8]  λεχθέντων ἐφεξῆς ἐθέλοι τις συλλογίσασθαι δυοῖν θάτερον,
[l. 9]  ἢ ὡς ἐμπειρικὸς ἐν τῷ πρός τι φήσει τὴν δύναμιν ἑκάστου
[l. 10]  τῶν φαρμάκων ἐξ ἐμπειρίας γινώσκειν, αὐτοῦ δὲ καθ’ ἑαυτὸ
[l. 11]  τὴν οἰκείαν φύσιν ἀγνοεῖν, ἢ ὡς λογικὸς τὰς ἐναντίας δυνάμεις
[l. 12]  ὑπάρχειν ταὐτῷ φαρμάκῳ, δακνώδη τε καὶ πραϋντικὴν,
[l. 13]  εἶτ’ οἶμαι μεγίστην ἀπορίαν ἕξει τὴν αἰτίαν ἀποδιδοὺς τοῦ
[l. 14]  ποτὲ μὲν τὴν ἑτέραν αὐτῶν ἐνεργεῖν αἰσθητῶς, ποτὲ δὲ τὴν
[l. 15]  ἑτέραν, ἢ ἀπολωλυίας, ἢ μὴ σαφῶς γε φαινομένης τῆς ἑτέρας.
[l. 16]  εἰσὶ δὲ τῶν τοιούτων ἁπασῶν ἀποριῶν αἱ λύσεις, εἰ
[l. 17]  μὲν ὡς φυσικὰ προβλήματα προβάλλοιντο, παγχάλεποί τινες,
[l. 18]  εἰ δ’ ὡς πρὸς τὴν χρείαν τῆς τέχνης ἀναφέροιντο, πείρας μὲν [p. 11.483]
[l. 1]  πολλῆς, ἐπιλογισμῶν δὲ οὐ πολλῶν μὲν, ἀκριβῶν δὲ καὶ διωρισμένων
[l. 2]  δεόμεναι. πρῶτον μὲν γὰρ, εἰ πᾶν ἔλαιον τοῖς
[l. 3]  ὀφθαλμοῖς δακνῶδές ἐστιν ἢ μὴ τῇ πείρᾳ διορίσασθαι
[l. 4]  βέλτιον, οὐκ αὐτοσχεδιάζειν, ὥσπερ ῥήτορας ἐπιχειροῦντας
[l. 5]  εἰς ἑκάτερον. εἶθ’ ἑξῆς εἰ πᾶν ὁμοίως κερχνῶδες, ἢ γαστρὸς
[l. 6]  ὑπαγωγὸν ἢ καταξῦον αὐτὴν, ὡς αἱματώδεις ἐνίοτε κινεῖν
[l. 7]  ἐκκρίσεις, ἢ τὸ μέν τι ποιεῖ τῶν ἐλαίων ταῦτα, τὸ δ’ οὐ
[l. 8]  ποιεῖ, καὶ τὸ μὲν μᾶλλον, τὸ δ’ ἧττον. ἐλαίου δὲ διαφορὰς
[l. 9]  λέγω νῦν οὐχ ὡς ἄν τις ὑπονοήσῃ τὰς ἑτερογενεῖς, οἷον
[l. 10]  τοῦ κικίνου τε καὶ ῥαφανίνου2.21.  καὶ καρυΐνου καὶ βαλανίνου
[l. 11]  καὶ τῶν ὁμοίων. εἰδέναι μὲν γὰρ χρὴ καὶ τὰς τούτων
[l. 12]  δυνάμεις τὸν ἰατρόν. ἀλλ’ οὐκ ἔν γε τῷ παρόντι
[l. 13]  προσήκει μνημονεύειν αὐτῶν. ἀρκεῖ γὰρ, οἶμαι, τήν γε
[l. 14]  πρώτην αὐτὸ τὸ κυριώτατον καὶ μάλιστα τὸ ὑπὸ πάντων
[l. 15]  ἀνθρώπων ὀνομαζόμενον ἔλαιον ἐπισκέψασθαι. καὶ
[l. 16]  γὰρ ὁ καρπὸς ἐξ οὗ γίγνεται τοῦτο, μόνος τῶν ἄλλων
[l. 17]  ἐλαία καὶ τὸ δένδρον ἐλαία προσαγορεύεται. καὶ τοῦτο  [p. 11.484]
[l. 1]  μὲν ἔλαιον ἁπλῶς γε καὶ πρώτως ὀνομάζεται, τὰ δ’ ἄλλα
[l. 2]  πάντα κατὰ μεταφοράν τινα καὶ κατάχρησιν.

[l. 3]  Αὐτοῦ δή φημι τοῦ κυρίως προσαγορευομένου
[l. 4]  ἐλαίου, περὶ οὗ τὸν σύμπαντα λόγον ἐν τῷ παρόντι
[l. 5]  ποιούμεθα, πλείους εἶναι τὰς διαφορὰς κατὰ μὲν τὴν ἡλικίαν,
[l. 6]  ὅταν ἤτοι πρόσφατόν ἐστιν καὶ οἷον γλεῦκος, ἢ ἀκμάζον, ἢ
[l. 7]  παλαιὸν ὑπάρχει· κατὰ δὲ τὸν τρόπον τῆς σκευασίας, ὅταν
[l. 8]  ἤτοι ψιλὸν ᾖ καὶ ἁπλοῦν καὶ μόνον, ἢ μεθ’ ἁλῶν γεγονός·
[l. 9]  κατὰ δὲ τὴν ἐν αὐτῷ τῷ καρπῷ διαφορὰν, ὅταν ἤτοι πέπειρος,
[l. 10]  ἢ ὠμὸς ὑπάρχῃ· κατὰ δὲ τὴν ἐξ ἐπιτεχνήσεως ἀλλοίωσιν,
[l. 11]  ὅταν ἤτοι φυλάττηται τοιοῦτον, οἷον ἐξ ἀρχῆς ἔτυχε
[l. 12]  σκευασθὲν ἢ ἐλευκάνθη. γέγραπται δὲ ὑπὲρ τῆς λευκάνσεως
[l. 13]  αὐτοῦ καὶ ἄλλοις μὲν οὐκ ὀλίγοις, εἰρήσεται δὲ καὶ πρὸς
[l. 14]  ἡμῶν ἐν τοῖς ἐφεξῆς. τούτων ἁπάντων τῶν ἐλαίων αὐτὸς
[l. 15]  ἐγὼ ἐσπούδασα πειραθῆναι τῆς δυνάμεως. καὶ τί μὲν ἐφ’
[l. 16]  ἑκάστῳ ἐφώρασα μετὰ ταῦτα διηγήσομαι· νυνὶ δὲ τέλος
[l. 17]  ἐπιθεῖναι βούλομαι πρῶτον οἷς ἐνεστησάμην. οὐκ ὀρθῶς [p. 11.485]
[l. 1]  γὰρ δοκοῦσιν οἱ πλεῖστοι τῶν ἰατρῶν οὔτε πειραθῆναι
[l. 2]  φαρμάκων οὔτε συλλογίζεσθαι περὶ τῆς δυνάμεως αὐτῶν.

[l. 3]  13.39. Πειραθῆναι μὲν γὰρ χρὴ μόνων τῶν
[l. 4]  ἀμίκτων καὶ ἔξω πάσης ἐπικτήτου ποιότητος. ἐπὶ μὲν γὰρ
[l. 5]  τῆς ἀρίστης κατασκευῆς τοῦ σώματος πρῶτον, ἐφεξῆς δὲ κᾀπὶ
[l. 6]  τῶν δυσκράτων, εἶθ’ οὕτως ἐπὶ τῶν ἁπλῶν νοσημάτων, ὡς
[l. 7]  ἔν τε τῷ πρὸ τούτου λόγῳ κᾀν τῷ τρίτῳ περὶ κράσεως διῄρηται,
[l. 8]  συλλογίζεσθαι δὲ τὸ κατὰ συμβεβηκὸς ἀεὶ διορίζοντας
[l. 9]  τοῦ πρώτως τε καὶ καθ’ αὑτό.

[l. 10]  Σφάλλονται δ’ ἔνιοι τῶν ἰατρῶν οὐ περὶ
[l. 11]  ταῦτα μόνον, ἀλλὰ κᾀν ταῖς περὶ τῶν παθημάτων δόξαις.
[l. 12]  αὐτίκα τοὔλαιον, ὅτι μὲν ἴαμα κόπων ἐστὶν ἅπαντες σχεδὸν
[l. 13]  ὁμολογοῦσιν. ὁποῖον δέ τι πάθος ὁ κόπος ἐστὶν, οὐκέτι ὁμοδοξοῦσιν.
[l. 14]  ὁ μὲν γάρ τις ξηρότητα τῶν ἄρθρων εἶναί φησιν,
[l. 15]  ἐξικμασθέντων ἐν ταῖς κινήσεσιν, ὁ δέ τις καὶ τῶν μυῶν
[l. 16]  προστίθησιν, ἕτερος δέ τις ἔμπαλιν τούτοις ὑγρότητα πολλὴν
[l. 17]  καὶ τάσιν καὶ θερμασίαν, ἐπελθόντος γε ῥεύματος τοῖς
[l. 18]  σφοδρῶς κινηθεῖσι μέρεσιν. ἄλλος δὲ οὐ πλῆθος ὑγρῶν, ἀλλὰ [p. 11.486]
[l. 1]  ποιότητα μόνην αἰτιᾶται, συντήξεις τινὰς φάμενος ἐν ταῖς
[l. 2]  ἀμετροτέραις κινήσεσιν γίγνεσθαι πιμελῆς τε ἅμα καὶ σαρκὸς
[l. 3]  ἁπαλῆς, ὧν μέρος μέν τι διαπνεῖσθαι εἰς τοὐκτὸς, μέρος δ’
[l. 4]  ἴσχεσθαι κατὰ τὸ σῶμα, καὶ τοῦτο δριμὺ καὶ δακνῶδες ὑπάρχον,
[l. 5]  τὴν οἷον ἐλαιώδη διάθεσιν ἐργάζεσθοι. ὥστ’ εἰ καὶ τὸ θεραπεύεσθαι
[l. 6]  τοὺς κόπους ὑπὸ τοῦ ἐλαίου συμφωνεῖται, τό γε τῆς
[l. 7]  διαθέσεως τοῦ σώματος ἀμφισβητούμενον οὐδὲν ἐᾷ συλλογίζεσθαι
[l. 8]  βέβαιον ὑπὲρ ἐλαίου δυνάμεως. οὐ μόνον δὲ ἐπὶ
[l. 9]  κόπου τοῦτο συμβέβηκεν, ἀλλὰ κᾀπειδὰν ἀλγήματος ἕνεκεν,
[l. 10]  ἢ δήξεως, ἢ φλεγμονῆς ἔλαιον ποτίζωμεν, ἢ δι’ ἕδρας ἐγχέομεν,
[l. 11]  ἢ καταντλῶμεν. ἐπὶ μὲν γὰρ τῶν φλεγμαινόντων ἑλκῶν
[l. 12]  οὐ μόνον, ἀλλὰ μεθ’ ὕδατος αὐτὸ συμμέτρως θερμοῦ καταχέομεν,
[l. 13]  ὥσπερ ἐν τοῖς κόποις ἅμα τοῖς διὰ τῶν γλυκέων
[l. 14]  ὑδάτων λουτροῖς. ὁμολογεῖται δ’ οὐδ’ ἐπὶ τῆς φλεγμονῆς,
[l. 15]  ἡ διάθεσις ὁποία τίς ἐστιν. ἐνιέντες δὲ διὰ τῆς ἕδρας, ἢ ποτίζοντες,
[l. 16]  οὐδ’ οὖν οὐδὲ τότε γινώσκομεν ἐναργῶς ὁποίῳ
[l. 17]  τινὶ σώματι προσάγομεν αὐτὸ, πότερα φλέγματος, ἢ χολῆς,
[l. 18]  ἤ τινων ἄλλων περιττωμάτων μεστῷ. δῆλον γὰρ ὡς οὐχ [p. 11.487]
[l. 1]  ὁμοίως διαθήσει τὸν ἄνθρωπον, ἐπειδὰν φλέγματος γλίσχρου
[l. 2]  μεστὸν εὕρῃ τὸ ἔντερον ἅπαν ἅμα τῇ γαστρὶ, κᾀπειδὰν χολωδῶν
[l. 3]  περιττωμάτων, ἤ τινων ἄλλων δριμέων χυμῶν, ἢ
[l. 4]  κόπρου πολλῆς, ἢ τούτων μὲν μηδενὸς, καθαρᾶς δ’ ἀκριβῶς
[l. 5]  ἐπιτύχῃ τῆς τε γαστρὸς ἁπάσης καὶ τῶν ἐντέρων, ἢ πρὸς τῷ
[l. 6]  καθαρὸν εἶναι τοῦτο καὶ τετραχυσμένον ὑπάρχει.

[l. 7]  Ἀμελῶς οὖν πάνυ καὶ ῥᾳθύμως ὑπὲρ
[l. 8]  ἁπάντων τούτων οἱ πολλοὶ τῶν ἰατρῶν συλλογίζονται, μηδ’
[l. 9]  ὅπως ἔχοντι τῷ ἀνθρώπῳ 13.40. δίδοται τοὔλαιον εἰπόντες,
[l. 10]  ἀλλὰ μηδ’ ὁποῖον αὐτό· κᾄπειτα φάσκοντες οἱ μὲν δάκνειν
[l. 11]  καὶ ξύειν πάντως τὰ ἐντὸς, οἱ δὲ καὶ εἴ τις ἂν εἴη δῆξις ἤδη
[l. 12]  προϋπάρχουσα, καὶ ταύτην πραΰνειν. οὐ γὰρ σμικρὸν δήπου
[l. 13]  διήνεγκεν ἢ τὸ παντάπασιν ἄναλον ὀνομαζόμενόν τε καὶ
[l. 14]  ὄντως ὑπάρχον ἔλαιον εἰς φλεγματώδη κοιλίαν ἐμβαλεῖν, ἢ
[l. 15]  τὸ πλείστων ἁλῶν μετέχον εἰς καθαράν. ἄμφω μὲν γὰρ
[l. 16]  λαπάξει τὴν γαστέρα, διαφερούσαις μέντοι ταῖς δυνάμεσιν.
[l. 17]  τὸ μὲν γὰρ ἄναλον ἐν φλεγματώδει διὰ τὸν ὄλισθον ὁμοίως [p. 11.488]
[l. 1]  μαλάχαις τε καὶ βλίτοις καὶ μόροις· τὸ δὲ ἡλισμένον ἐν καθαρᾷ
[l. 2]  διὰ τὴν δριμύτητα παραπλησίως ἅλμῃ καὶ θαλάττῃ.
[l. 3]  καὶ δὴ καὶ ξύσει μὲν τοῦτο, θάτερον δ’ οὐ ξύσει. μὴ τοίνυν
[l. 4]  μήτε ξύειν ἁπλῶς λέγομεν τοὔλαιον πάντως τἀντὸς, ἢ διαχωρήματα
[l. 5]  ποιεῖν αἱματώδη, μήτε πραΰνειν δήξεις, ἀλλὰ τὸ
[l. 6]  μὲν ἁλῶδες ἐν καθαρᾷ ξύειν, τὸ δ’ ἄναλον ἐν φλεγματώδει
[l. 7]  μὴ ξύειν.

[l. 8]  Ἐνίοτε δὲ κατὰ συμβεβηκὸς ἰάσαιτ’ ἂν
[l. 9]  δήξεις τὸ ἁλμῶδες, ὥσπερ καὶ τὸ μελίκρατον καὶ ἅλμη καὶ
[l. 10]  γάλακτος ὀῤῥός. συνεξάγονται γὰρ σὺν αὐτοῖς ἐνίοτε ταῦτα
[l. 11]  τὸν τὴν δῆξιν ἐργαζόμενον χυμὸν, ἰάματά τε γίγνεται δήξεως
[l. 12]  ὁμοίως τοῖς ἄλλοις ἅπασιν, τοῖς ἀποπλύνουσί τε καὶ
[l. 13]  ῥύπτουσιν. ἀλλὰ μετὰ τὴν ἔνεσιν οὐχ ὅπως παύει τὰ
[l. 14]  τοιαῦτα φάρμακα τὴν δῆξιν εὐθὺς, ἀλλὰ καὶ παροξύνει.
[l. 15]  τῷ γὰρ τῆς κενώσεως λόγῳ τὴν ἴασιν, οὐ τῷ τῆς ἐπικράσεως
[l. 16]  ἐργάζεται. κηρωτὴ μέντοι πολλάκις ἐνεθεῖσα διὰ ῥοδίνου
[l. 17]  καὶ στέατος ἢ πιμελῆς, ἐν τῷ παραχρῆμα τὰς δήξεις
[l. 18]  ἰάσατο τῷ τῆς ἐπικράσεως λόγῳ. καὶ μὲν δὴ καὶ ἔλαιον  [p. 11.489]
[l. 1]  αὐτὸ μόνον γλυκύτατον τοῦτο πολλάκις ἔδρασεν, ὥσπερ
[l. 2]  οὖν καὶ στέαρ τράγου, ἢ χόνδρου χυλὸς, ἢ κηρωτὴ δι’
[l. 3]  ἐλαίου γλυκέος. ἡμεῖς δὲ καὶ τοῖς διά τινα ψύξιν ἀλγοῦσι
[l. 4]  τἀντὸς ἐνιέντες ἐλαίου θερμοῦ παραχρῆμα πολλάκις ἀνωδύνους
[l. 5]  εἰργασάμεθα. καὶ εἰ μείζονα δὲ τὴν ψύξιν εἶναι
[l. 6]  στοχαζόμεθα, προσεπιβάλλομεν ἄνηθον, θερμαίνοντες τοὔλαιον,
[l. 7]  εἰ δ’ ἔτι μείζονα, καὶ πήγανον καὶ ἄσφαλτον. τοιαῦτα
[l. 8]  οὖν ἅπαντα τοῖς πολλοῖς τῶν ἰατρῶν οὐκ εἰδόσιν
[l. 9]  οὔτε τὴν ὑπὸ δυσκρασίας γινομένην ὀδύνην διορίσασθαι
[l. 10]  τῆς ὑπὸ κακοχυμίας, οὐδ’ ὅτι τῶν ἐνιεμένων φαρμάκων
[l. 11]  ὀδύνης ἕνεκα τὸ μὲν τῷ θερμαίνειν τὸ κατεψυγμένον μόριον
[l. 12]  ἰᾶται, τὸ δὲ τῷ κενοῦν τὸν δάκνοντα χυμὸν, τὸ δὲ
[l. 13]  τῷ κατακεραννύναι. πολλάκις δὲ καὶ μικταὶ γίνονται διαθέσεις
[l. 14]  ἐκ δυσκρασίας τε ἅμα καὶ δήξεως, ἐφ’ ὧν ἡμεῖς
[l. 15]  εἰώθαμεν ἀνήθινον ἢ πηγάνινον ἔλαιον ἐγχεῖν ἐναποτήξαντες
[l. 16]  αὐτῷ χήνειον στέαρ· εἰ δὲ μὴ παρείη τοῦτο, τὸ [p. 11.490]
[l. 1]  γοῦν ὀρνίθειον· εἰ δὲ μηδὲ τοῦτο, τῶν ἄλλων τι. μηδενὸς
[l. 2]  δὲ παρόντος τούτων ἀδήκτου μίγνυμεν κηροῦ, καλῶ δ’
[l. 3]  οὕτως τὸν πεπλυμμένον, ἢ καὶ νὴ Δία τοὔλαιον αὐτὸ τὸ
[l. 4]  λελευκασμένον ἐγχεόμενον. ἀνάλογον γὰρ ἐστιν ἀδήκτῳ
[l. 5]  κηρῷ καὶ τοῦτο. προπετὴς οὖν ἀπόφασίς ἐστι καὶ ἀδιόριστος
[l. 6]  ἥ τε τῶν δακνῶδες 2.22. ἐν παντὶ καιρῷ πᾶν
[l. 7]  ἔλαιον 13.41. ἥ τε τῶν παρηγορικὸν ἀποφηναμένων. τὸ
[l. 8]  μὲν γὰρ ἁλμῶδες δακνῶδες, τὸ δ’ ἄναλον καὶ γλυκὺ
[l. 9]  παρηγορικὸν ὅσον ἐφ’ ἑαυτῷ. δόξειε γὰρ ἄν ποτε καὶ τοῦτο
[l. 10]  παρὰ τὰς διαθέσεις αἷς προσφέρεται μηκέτι εἶναι τοιοῦτον.
[l. 11]  ἕκαστον γὰρ τῶν ἐπικεραννύντων φαρμάκων ἰσχυρότερον
[l. 12]  γιγνόμενον τῶν δακνόντων χυμῶν ἀμβλύνει τὴν δῆξιν
[l. 13]  αὐτῶν. ἀλλ’ ἂν ἰσχυροτέραις ταῖς δυνάμεσιν, ἢ πολλαῖς
[l. 14]  ὀλίγον ἀναμιχθῇ, συνδιαφθείρεταί τε καὶ τρέφει τὴν κακοχυμίαν,
[l. 15]  ὅθεν καὶ κενοῦν δεῖ παραχρῆμα τοὺς ἐκ τῶν ἐπικεραστικῶν
[l. 16]  παροξυνομένους, ὡς ἂν πολλῆς καὶ δυσκινήτου
[l. 17]  διαφθορᾶς πεπληρωμένους.

[l. 1]  Οὕτως οὖν καὶ τὸ γάλα πολλάκις ἅμα
[l. 2]  τῷ προσενεχθῆναι τοῖς μὲν ὀξύνεται, τοῖς δὲ κνισοῦται,
[l. 3]  πρὶν καλῶς πεφθὲν ἐπικεράσαι τὴν διαφθοράν. καὶ χρὴ τούτων
[l. 4]  πρότερον ἐκκενώσαντας τὸ πολὺ τῆς κακοχυμίας οὕτω
[l. 5]  προσφέρειν καὶ χόνδρον καὶ πτισάνην καὶ γάλα καὶ τἄλλα
[l. 6]  ὅσα καλῶς πεφθέντα πρὸς εὐχυμίαν συντελεῖ, μὴ μέντοι μήτε
[l. 7]  τὰς χείρους μήτε τὰς ἐναντίας ἔχειν δυνάμεις ὅσον ἐπὶ τούτῳ
[l. 8]  νομίζειν ἅπαντα μήτε παραλιπεῖν ἐν τοῖς λόγοις ἑκόντα
[l. 9]  τῶν γιγνομένων θάτερα, καθάπερ Ἀρχίδαμος ἐπ’ ἐλαίου
[l. 10]  τῶν μὲν δακνομένων ὀφθαλμῶν ἐμνημόνευσεν καὶ τῆς κερχνώδους
[l. 11]  φάρυγγος καὶ τῆς ξυομένης γαστρὸς, ὅτι δὲ πολλάκις
[l. 12]  καὶ στόμαχον ἰσχυρῶς δακνόμενον ἔλαιον γλυκὺ ποθὲν
[l. 13]  ἰάσατο παραχρῆμα καὶ τὰς καθ’ ὅλην τὴν γαστέρα δήξεις
[l. 14]  ἐνεθὲν ἐπράϋνε καὶ τὰς ἀπὸ θαψίας τε καὶ ἀκαλήφης καὶ
[l. 15]  σκίλλης κατὰ τὸ δέρμα γιγνομένας ἐπαλειφθὲν ἔπαυσεν, οὐκ
[l. 16]  ἔτ’ ἐμνημόνευσεν. ἐγὼ δ’ οὐκ ἀμφισβητῶ μὲν οὐδ’ αὐτὸς,
[l. 17]  οὐδ’ ἀπιστῶ τοῖς φάσκουσιν ἐν ἅπασι σχεδὸν τοῖς οὖσι πολλὰς
[l. 18]  καὶ διαφερούσας περιέχεσθαι δυνάμεις, ἀλλὰ καὶ δείξειν [p. 11.492]
[l. 1]  ἐπαγγέλλομαι τοῦτο κατὰ τὸν ἑξῆς λόγον. οὐ μὴν τούτου
[l. 2]  γε ἕνεκα καὶ τὴν ἐν ἑκάστῳ κρατοῦσαν ἄγνωστον εἶναί
[l. 3]  φημι. διοριζομένῳ δέ σοι τὸ καθ’ αὑτὸ τοῦ κατὰ συμβεβηκὸς
[l. 4]  ἐπιγνωσθήσεται σαφῶς ἅπαντα. θέασαι γὰρ ὡδί
[l. 5]  πως ἑκάτερον ἐπὶ παραδειγμάτων, ὑπόδειγμα θέμενος ἐν
[l. 6]  τῷ λόγῳ δύο τινὰς ἀνθρώπους δακνομένους μὲν ὁμοίως
[l. 7]  τὸ τῆς γαστρὸς στόμα, προσφερομένους δὲ χυλὸν πτισάνης
[l. 8]  ἢ χόνδρον ἢ ἄρτον πλυτὸν, εἶτα τῷ μὲν ἑτέρῳ παυομένην
[l. 9]  τὴν δῆξιν, αὐξανομένην δὲ θατέρῳ, πότερον οὖν
[l. 10]  ὅσον ἐφ’ ἑαυτῷ δακνώδης ἐστὶν ὁ χυλὸς τῆς πτισάνης, ἢ
[l. 11]  ὁ χόνδρος, ἢ ὁ ἄρτος, κατὰ δέ τι συμβεβηκὸς ἐπὶ θατέρου
[l. 12]  τῶν ἀνθρώπων οὐχ ὅπως ηὔξησεν, ἀλλὰ παρηγόρησεν τὴν
[l. 13]  δῆξιν; ἢ παρηγόρησεν μὲν ὅσον ἐφ’ ἑαυτῷ, κατὰ δέ τι
[l. 14]  συμβεβηκὸς ἐπὶ θατέρου παρώξυνεν; ἐγὼ μὲν ἐπικεραστικὸν
[l. 15]  ὑπάρχοντα κατά γε τὴν ἑαυτοῦ φύσιν φημὶ τὸν χυλὸν τῆς
[l. 16]  πτισάνης, ἢ τὸν χόνδρον, ἢ τὸν ἄρτον, ἢ νὴ Δία τὸ γάλα,
[l. 17]  παροξύνεσθαι δὲ θατέρῳ τῶν ἀνθρώπων τὴν δῆξιν, τῷ
[l. 18]  φθάσαι νικηθῆναι πρὸς τῆς διαφθορᾶς. οὕτω δὲ καὶ τοὺς [p. 11.493]
[l. 1]  παλαιοὺς ἰατροὺς σχεδὸν ἅπαντας οἶδα γινώσκοντας, ὥσπερ
[l. 2]  γε καὶ τῶν νεωτέρων τοὺς ἀρίστους, εἴη δ’ ἄν τις ἴσως ἐμὲ
[l. 3]  λανθάνων. οὐδὲν γὰρ ἀτόλμητόν ἐστιν ἐνίοις τῶν νεωτέρων
[l. 4]  ἰατρῶν, ὡς ἀποφῆναι τῇ μὲν αὐτοῦ φύσει τὰς διαφθορὰς
[l. 5]  αὐξάνειν τὸν χόνδρον, ἢ τὸν ἄρτον, ἢ τὴν πτισάνην, ἐπ’ ἐνίων
[l. 6]  μέντοι κατά τι συμβεβηκὸς πραΰνειν. ἀλλ’ ὁ μὲν ταῦτα
[l. 7]  λέγων οὐδεμίαν ἀπόδειξιν εἰπεῖν ἔχει τῆς ἀποφάσεως. ἡμεῖς
[l. 8]  δὲ λέγομεν ὡς εἴπερ ἡ πτισάνη φύσει κακόχυμος ἦν, οὔποτ’
[l. 9]  ἂν ἐπράϋνε δήξεις. 13.42. ἀλλὰ μὴν ὁρᾶται καὶ ἄνωθεν λαμβανομένη
[l. 10]  καὶ διὰ τῆς ἕδρας ἐνιεμένη πραΰνουσα πολλάκις, ᾧ
[l. 11]  δῆλον ὅτι κατὰ μὲν τὴν ἑαυτῆς φύσιν εὔχυμός ἐστιν. συνδιαφθειρομένη
[l. 12]  δ’ ἐνίοτε τοῖς τὰς δήξεις ἐργαζομένοις χυμοῖς
[l. 13]  αὐξάνει τὸ σύμπτωμα.

[l. 14]  Τάχ’ οὖν ἔροιτό τις ἡμᾶς εἰ μηδὲν τῶν
[l. 15]  κακοχύμων ἰάσατό ποτε δῆξιν; ἐγὼ δὲ τοῦτο μὲν οἶδα οὐκ
[l. 16]  ὀλιγάκις γιγνόμενον, ἀλλ’ οὐκ ἐπικεραννύντα φημὶ, ἀλλὰ τὸ
[l. 17]  δάκνον ἅμ’ ἑαυτοῖς συνεξάγοντα τὰ τοιαῦτα τῶν φαρμάκων
[l. 18]  ἰᾶσθαι τὰς δήξεις. καὶ διὰ τοῦτο παραχρῆμά τε καὶ μέχρι  [p. 11.494]
[l. 1]  περ ἂν ἐκκενωθῇ δάκνειν τε τὸν ἄνθρωπον ἀπολιπεῖν τέ
[l. 2]  τινα τραχεῖαν αἴσθησιν ἐν τοῖς μέρεσιν, ἑτέρου φαρμάκου
[l. 3]  δεομένην, οὐ μὴν τά τε εὔχυμα καὶ γλυκύχυμα. καὶ γὰρ καὶ
[l. 4]  ἐν τῷ παραχρῆμα πραΰνει καὶ χωρὶς τοῦ κένωσιν ἐργάζεσθαι,
[l. 5]  καὶ τραχεῖαν οὐδεμίαν αἴσθησιν ἐπάγει, τοὐναντίον δ’ ἅπαν
[l. 6]  αὐτὰ τῶν τραχειῶν ἐστιν αἰσθήσεων ἰατικά. τὸν γοῦν χόνδρον
[l. 7]  καὶ τὸ γάλα καὶ τὴν πτισάνην ἐπὶ τῶν τοιούτων διαθέσεων
[l. 8]  ἐσθίειν τε δίδομεν ἐνίεμέν τε διὰ τῆς ἕδρας, ἐπειδὰν
[l. 9]  ἤτοι διὰ μέλιτος, ἢ ἄλλου τινὸς τῶν τοιούτων ἀποῤῥύψωμεν
[l. 10]  τὸ λυποῦν. ἐν τούτῳ δὲ τῷ καιρῷ καὶ στέαρ ἡμῖν γίγνεται
[l. 11]  χρήσιμον καὶ κηρωτὴ γλυκεῖα καὶ ἔλαιον γλυκύ. λέγειν δέ με
[l. 12]  νόμιζε καὶ νῦν καὶ κατὰ τὸν ἑξῆς λόγον ἅπαντα γλυκέα καὶ
[l. 13]  χωρὶς ἁλῶν σκευαζόμενα καὶ τὰ πεπλυμμένα. τέσσαρσι τοίνυν
[l. 14]  γνωρίσμασιν ἔχων διορίσασθαι τὸ καθ’ ἑαυτὸ τοῦ κατὰ
[l. 15]  συμβεβηκὸς πραϋντικοῦ, ῥᾳδίως ἐξευρήσεις ἑκάστου τῶν
[l. 16]  τοιούτων φαρμάκων τὴν δύναμιν. ἔστι δὲ τὰ τέσσαρα γνωρίσματα
[l. 17]  ταῦτα. πρῶτον μὲν τὸ παραχρῆμα πραΰνειν, ἢ μὴ,
[l. 18]  καὶ δεύτερον τὸ συνεκκενοῦσθαι τὰ λυποῦντα, ἢ μὴ, καὶ [p. 11.495]
[l. 1]  τρίτον τὸ καταλιπεῖν τινα τραχύτητα περὶ τοῖς σώμασιν, ἢ
[l. 2]  μὴ, καὶ τέταρτον, εἰ μὴ τοῖς οὕτως ἔχουσι χρηστὸν φαίνοιτο.
[l. 3]  τὸ μὲν γὰρ μήτε ἐν τῷ παραχρῆμα πραΰνειν τὰς
[l. 4]  δήξεις, ἀλλὰ μετὰ πλείονός γε σφοδρότητος ἐκκρινόμενον
[l. 5]  μήτε μένειν ἔνδον ἰώμενον, ἀπολεῖπόν τέ τινα περὶ τοῖς
[l. 6]  σώμασιν ἀνιαρὰν τραχύτητα, παροξῦνόν τε ταύτην εἰ προσαχθείη
[l. 7]  δεύτερον, ἀναβρωτικὸν μέν ἐστιν καὶ δακνῶδες τῇ
[l. 8]  φύσει, κατὰ συμβεβηκὸς δέ ποτε δήξεις ἰᾶται, τὸ δὲ κᾀν
[l. 9]  τῷ παραχρῆμα πραϋντικὸν ἔκκρισίν τε μηδεμίαν ἐρεθίζον,
[l. 10]  ἀλλὰ μηδὲ τραχῦνον ἐν τῷ μένειν, ἴαμά τε τῶν τετραχυμένων
[l. 11]  γιγνόμενον αὐτὸ μὲν φύσει χρηστόν ἐστι, δακνῶδες
[l. 12]  δ’ ὑπὸ τῆς ἀλλοιούσης αὐτὸ καὶ διαφθειρούσης κακοχυμίας
[l. 13]  ἔστιν ὅτε γίγνεται. ταῦτ’ εἴρηταί μοι καὶ ἅμα τε τὸν καιρὸν
[l. 14]  ἢ τὸν τρόπον τῆς χρήσεως ἑκατέρου τοῦ γένους τῶν
[l. 15]  φαρμάκων ἅμα τε τὴν τῆς δυνάμεως εὕρεσιν ὁ λόγος ἐδίδαξεν,
[l. 16]  ἀπέδειξέ τε καὶ πτισάνης χυλὸν καὶ χόνδρον καὶ
[l. 17]  τράγον καὶ γάλα καὶ ἄρτον πλυτὸν ἐκ τῶν εὐχύμων ὑπάρχοντα,
[l. 18]  καὶ μὲν δὴ καὶ πιμελὴν καὶ στέαρ, ἔλαιόν τε γλυκὺ [p. 11.496]
[l. 1]  καὶ κηρὸν γλυκὺν, ἐκ τῆς τῶν παρηγορικῶν ὄντα φύσεως.
[l. 2]  εἴη δ’ ἂν καὶ γλυκὺς κηρὸς ὁ τῇ φύσει τοιοῦτος, ὡς ἔνιοί γε
[l. 3]  πικροὶ γευομένοις εἰσὶ, καὶ ὁ πρὸς τῷ τοιοῦτος εἶναι καὶ πεπλυμμένος
[l. 4]  ἐν ὕδατι χρηστῷ.

[l. 5]  13.43. Χρὴ δὲ πλύνειν οὐ κηρὸν μόνον, ἀλλὰ
[l. 6]  καὶ πίτταν καὶ ῥητίνην, ἔλαιόν τε καὶ πᾶν ὁτιοῦν ἄλλο τοιοῦτον
[l. 7]  τὸ μὴ κεραννύμενον ὕδατι προθερμαίνοντας συμμέτρως,
[l. 8]  εἶτα κατάῤῥοντας εἰς ἀγγεῖον πλατὺ καὶ μέγα, πλῆθος ὕδατος
[l. 9]  ἔχον ἐν ἑαυτῷ καθαρωτάτου τε ἅμα καὶ ἀποιοτάτου. τούτῳ
[l. 10]  γὰρ ἐναποτίθεται τὸ πλυνόμενον ὅ τί περ ἂν εἴη τὴν ἑαυτοῦ
[l. 11]  δριμύτητα. χρὴ δὲ καὶ ἀνατρίβειν αὐτὸ καὶ κόπτειν καὶ
[l. 12]  θλᾷν καὶ μαλάττειν ταῖς χερσὶν ἱκανῶς, ἵνα πᾶν μόριον
[l. 13]  ὁμιλήσῃ τοῦ πλυνομένου φαρμάκου τῷ ὕδατι, καὶ τοῦτο
[l. 14]  ποιήσαντας ἀποχεῖν 2.23. μὲν τὸ πρότερον ὕδωρ, αὖθις δὲ
[l. 15]  θερμαίνοντας τὸ πλυνόμενον εἰς ἕτερον ὕδωρ ἐμβάλλειν
[l. 16]  ὁμοίως καθαρὸν, ἀνακόπτειν δὲ χρὴ μέχρι πλείστου πάλιν,
[l. 17]  ἄχρις ἂν ἐναπόθηται τῷ ὕδατι τὴν ἑαυτοῦ ποιότητα. πάρεστι
[l. 18]  δέ σοι τοῦτο καὶ γευομένῳ διαγινώσκειν, εἶτα καὶ τρίτον καὶ [p. 11.497]
[l. 1]  τέταρτον καὶ πολλάκις ἐφεξῆς τοῦτο ποιεῖν, ἄχρι περ ἂν
[l. 2]  μηκέτι μηδεμίαν ἐκ τοῦ πλυνομένου φαρμάκου ποιότητα δέχηται
[l. 3]  τὸ ὕδωρ. οὕτω μὲν οὖν ἅπαντα τὰ θερμαίνεσθαί τε καὶ
[l. 4]  χεῖσθαι δυνάμενα πλύνειν. εἰ δέ τι λιθῶδες εἴη καὶ σκληρὸν,
[l. 5]  ὡς ἡ καδμεία καὶ ἡ τοῦ χαλκοῦ λεπὶς, ὅ τε κεκαυμένος χαλκὸς,
[l. 6]  ἀκριβῶς ἐκεῖνα καταθραύσαντας εἰς λεπτὰ τρίβειν ἐπιπλεῖστον
[l. 7]  ἐν ὕδατι πηγαίῳ τε καὶ καθαρωτάτῳ, πολλάκις
[l. 8]  ἀποχέοντας τὸ πρότερον, ἔστ’ ἂν μήτ’ ἐφίστηται μηδὲν, εἰ
[l. 9]  κατασταίη τὸ ὕδωρ, ἄποιόν τε τοῦ τριβομένου φαρμάκου
[l. 10]  γίγνηται, μέχρι δ’ ἂν ἤτοι τῆς ποιότητος αὐτοῦ τι φαίνοιτο
[l. 11]  γευομένοις, ἢ ἐφίστηταί τι μέχρι τοσοῦδε καὶ τρίβειν καὶ
[l. 12]  ἀποχεῖν. ἂν γὰρ οὕτω πλύνῃ τις ὁτιοῦν τῶν πλυθῆναι δυναμένων,
[l. 13]  ἄδηκτον γίγνεται. καὶ δὴ καὶ τοὔλαιον οὐκ ἄδηκτον
[l. 14]  μόνον, ἀλλὰ καὶ λευκότερον ἐν τῷδε φαίνεται γιγνόμενον.
[l. 15]  χρὴ δὲ μὴ ἀνακόπτειν ὁμοίως αὐτὸ πίττῃ καὶ κηρῷ καὶ ῥητίνῃ
[l. 16]  σφοδρῶς, ἵνα μὴ δύσλυτος ἡ πρὸς τὸ ὕδωρ αὐτοῦ γένηται
[l. 17]  μίξις, ἀλλ’ ἐασάντων ἀτρεμῆσαι ῥᾳδίως λαβεῖν ἐποχούμενον.
[l. 18]  εἰσὶ καὶ ἕτεροι τρόποι λευκάνσεως ἐλαίου παρὰ τοῖς τά τε [p. 11.498]
[l. 1]  τῶν σκευασιῶν βιβλία γεγραφόσι καὶ τὰ περὶ τῆς ὕλης,
[l. 2]  ὥσπερ καὶ τὰ παρὰ τῷ Διοσκουρίδῃ. κατὰ τὸ πρῶτον.
[l. 3]  ἀλλ’ ἐκείνων μὲν οἱ πλείους ἐκδαπανῶντες τὸ ὑδατῶδες καὶ
[l. 4]  τὸ πυῤῥὸν τοῦ ἐλαίου τὸ ὑπόλοιπον ἀποφαίνουσι λευκὸν, ὁ
[l. 5]  δὲ διὰ τῆς πλύσεως οἷον ἀποῤῥύπτων αὐτὸ καὶ ἀπομάττων.

[l. 6]  Περὶ μὲν δὴ τῆς τῶν πλυτῶν φαρμάκων
[l. 7]  καὶ λευκαινομένων διαθέσεως καὶ αὖθις εἰρήσεται. ἐπὶ δὲ τὸ
[l. 8]  προκείμενον ἐπάνειμι. ἔλαιον εἰ μήτε τὸ καλούμενον ὀμφάκινον
[l. 9]  εἴη, στυπτικὸν γὰρ τοῦτό γε, μήτε μεθ’ ἁλῶν ἐσκευασμένον,
[l. 10]  ἀλλὰ μηδὲ πρόσφατόν τε καὶ οἷον ζέον ἔτι καὶ πρὸς
[l. 11]  τούτοις ἅπασιν ἐπιμελῶς εἴη πεπλυμμένον, οὔτε πινόμενον
[l. 12]  οὔτε ἐνιέμενον ἐργάσεται δῆξιν. εἰ δὲ κερχνῶδές ἐστι τῆς φάρυγγος,
[l. 13]  οὐδὲν ἂν εἴη τοῦτό γε πρὸς τὸ δακνῶδες ὑπάρχειν
[l. 14]  αὐτό. πᾶν μὲν γὰρ τὸ δάκνον καὶ δριμὺ καὶ κερχνῶδες, οὐ
[l. 15]  μὴν ἅπαν τὸ κερχνῶδες δάκνον καὶ δριμύ. μόνως γὰρ οὕτως
[l. 16]  13.44. ἂν ἀπεδείχθη τοὔλαιον δακνῶδες, εἰ πᾶν τὸ κερχνῶδες
[l. 17]  ὡμολόγητο δακνῶδες ὑπάρχειν. ἥκει τοίνυν πάλιν ἐνταῦθα  [p. 11.499]
[l. 1]  τὸ παρὰ τὴν ἀναστροφὴν τοῦ συνημμένου, σφάλματος μικρὸν
[l. 2]  τοῦτο καὶ φαῦλον. ἅπαν μὲν γὰρ ὡμολόγηται τὸ δάκνον
[l. 3]  εἶναι κερχνῶδες. ὡμολόγηται δὲ καὶ τοὔλαιον ὑπάρχειν κερχνῶδες.
[l. 4]  ἀλλ’ ἐκ τῶν ὑποκειμένων τούτων οὐ περαίνεται
[l. 5]  δακνῶδες εἶναι τοὔλαιον, οὔτε κατηγορικὰς οὔτε ὑποθετικὰς
[l. 6]  ἡμῶν ποιησάντων τὰς προτάσεις, τῷ μήτ’ ἐκ δύο
[l. 7]  καθόλου καταφατικῶν ἐν δευτέρῳ σχήματι περαίνεσθαί τι
[l. 8]  μήτε τὸ συνημμένον ἐξ ἀνάγκης ἀληθεύεσθαι. γενήσονται δ’
[l. 9]  ἐν μὲν τῷ κατηγορικῷ συλλογισμῷ δύο προτάσεις αἵδε, πᾶν
[l. 10]  τὸ δάκνον κερχνῶδες, πᾶν ἔλαιον κερχνῶδες, ἐξ ὧν ὁμολογηθέντων
[l. 11]  οὐδὲν περανθήσεται. τὴν δ’ ὑποθετικὴν πρότασιν,
[l. 12]  ἣν οἱ περὶ τὸν Χρύσιππον ἀξίωμα συνημμένον ὀνομάζουσιν,
[l. 13]  οὐκ ἔχομεν ἀληθῆ λαβεῖν οὔτ’ ἐξ αἰσθήσεως οὔτ’
[l. 14]  ἐξ ἀκολουθίας λογικῆς. οὐ μὲν γὰρ ἢ δι’ αἰσθήσεως, ἢ ἀπ’
[l. 15]  αἰσθήσεως, ἢ ὅπως ἄν τις ὀνομάζειν ἐθελήσει, τὰ τοιαῦτα
[l. 16]  τῶν ἀξιωμάτων εἴληπται, πᾶν τὸ δακνῶδες καὶ κερχνῶδές
[l. 17]  ἐστι, καὶ εἴ τι δακνῶδες, τοῦτο καὶ κερχνῶδές ἐστιν, οὔτ’
[l. 18]  εἰ πᾶν τὸ δακνῶδες καὶ κερχνῶδές ἐστιν, ἤδη καὶ τὸ κερχνῶδες [p. 11.500]
[l. 1]  ἅπαν ὑπάρχει δακνῶδες, οὔτε τῷ πᾶν εἴ τι δακνῶδές
[l. 2]  ἐστιν, τοῦτο καὶ κερχνῶδες ὑπάρχειν, ἕπεται τὸ πᾶν εἴ τι κερχνῶδές
[l. 3]  ἐστιν, καὶ δακνῶδες ὑπάρχειν, ἀλλὰ τὸ μὲν εἰ μὴ
[l. 4]  κερχνῶδες οὐδὲ δακνῶδες ἀληθές. ἀντιστρέφει γὰρ, οὐ μὴν
[l. 5]  εἴ τι κερχνῶδες, εὐθὺς καὶ δακνῶδες· ἀναστρέφει γὰρ τοῦτο.
[l. 6]  δέδεικται δ’ ἐν ταῖς λογικαῖς μεθόδοις ὡς οἱ μὲν ἀντιστρέφοντες
[l. 7]  τοῖς ἀληθέσι λόγοις ἀληθεῖς εἰσιν, οἱ δὲ ἀναστρέφοντες
[l. 8]  οὐκέτι πάντως ἀληθεῖς. εἴπερ οὖν οὐκ ἐξ ἀνάγκης
[l. 9]  ἀληθές ἐστιν τὸ εἴ τι κερχνῶδές ἐστιν, τοῦτο εἶναι εὐθὺς
[l. 10]  καὶ δακνῶδες, οὐδ’ ἂν τὸ ἔλαιον ἐκ τοῦ κερχνῶδες εἶναι
[l. 11]  καὶ δακνῶδες δεικνύοιτο. μόνως γὰρ ἂν εἴπερ ὡμολόγητο,
[l. 12]  πᾶν τὸ κερχνῶδες δακνῶδες ὑπάρχειν, ἀληθῶς ἂν εὑρέθη τὸ
[l. 13]  τοιοῦτον συνημμένον, εἰ κερχνῶδές ἐστι τὸ ἔλαιον, καὶ δακνῶδές
[l. 14]  ἐστιν, ἵνα ἕπηται τούτῳ τῷ λόγῳ προσλήψεως τοιᾶσδε
[l. 15]  γενομένης· ἀλλὰ μὴν κερχνῶδές ἐστι τὸ ἔλαιον, ἕπεται τὸ
[l. 16]  συμπέρασμα κατὰ τὸν πρῶτον ἀναπόδεικτον τοιοῦτον, δακνῶδες
[l. 17]  ἄρα ἐστὶ τὸ ἔλαιον. ἀλλὰ γὰρ οὐχ οὕτως ἐπιχειρητέον [p. 11.501]
[l. 1]  ἦν αὐτοῖς, ὡς εἴ τι δακνῶδες, εὐθύς ἐστι τοῦτο καὶ κερχνῶδες,
[l. 2]  ἀλλ’ ὅτι μόνα τὰ δακνώδη κερχνώδη· εἴη γὰρ ἂν οὕτω
[l. 3]  τὰ κερχνώδη πάντα δακνώδη. τοῦτο δ’ αὐτὸ, τὸ μόνα τὰ
[l. 4]  δακνώδη κερχνώδη φαίνεσθαι, παρά τε τὴν αἴσθησιν εἴρηται.
[l. 5]  φαίνεται γὰρ καὶ τὰ λιπαρὰ κερχνώδη καὶ τὸ ζητούμενον
[l. 6]  ἑτοίμως εἴληπται, μήτ’ ἐξ αἰσθήσεως μήτ’ ἐξ ἀποδείξεως
[l. 7]  πιστωθέν. ἔτι τε πρὸς τούτοις ἀγνοούντων ἐστὶν ἀνθρώπων,
[l. 8]  ὁποία τις ἡ τοῦ κέρχνειν ἐστὶ διάθεσις, ἣν ἴσως ἄμεινον
[l. 9]  αὐτοῖς ἐξηγήσασθαι.

[l. 10]  Συμβαίνει δὲ τὸ κέρχνειν ἀνωμαλίας τινὸς
[l. 11]  ἐν τῇ φάρυγγι συνισταμένης παρὰ φύσιν. εἰθισμένον γὰρ τὸ
[l. 12]  πνεῦμα διὰ καθαρᾶς καὶ λείας ἀεὶ φέρεσθαι τῆς ὁδοῦ, ἐπειδὰν
[l. 13]  προσκόπτῃ τισὶν ἐξοχαῖς κατ’ αὐτὴν, κλόνον τέ τινα
[l. 14]  καὶ οἷον ἀνώμαλον σεισμὸν ἐργάζεται κατὰ τὴν φάρυγγα, καὶ
[l. 15]  οὕτως ἐρεθίζεται πρὸς βῆχα τὸ ζῶον. ὥσπερ γὰρ 13.45. καὶ
[l. 16]  ἄλλα πολλὰ σωτηρίας ἕνεκα τοῖς ζώοις ἡ φύσις ἐναπειργάσατο
[l. 17]  σύμφυτα πάθη, κατὰ τὸν αὐτὸν τρόπον καὶ πταρμὸν
[l. 18]  καὶ βῆχα. πταρμὸν μὲν ὑπὲρ τοῦ διώσασθαι τὰ κατὰ τὰς [p. 11.502]
[l. 1]  ῥῖνας ἐρεθίζοντά τε καὶ λυποῦντα, βῆχα δ’ ὑπὲρ τοῦ τὰ κατὰ
[l. 2]  τὴν φάρυγγα. διττὴ δ’ ἐστὶν ἡ τοιαύτη διάθεσις, ἢ αὐτοῦ
[l. 3]  παρὰ τὴν ἀρτηρίαν ὑμένος ἀναξηραινομένου τε καὶ τραχυνομένου,
[l. 4]  ἤ τινος ἀνωμάλου ἐν αὐτῷ φερομένου σώματος εἴτ’
[l. 5]  οὖν ὑγροῦ τὴν φύσιν εἴτε καὶ στερεοῦ. διὰ τοῦτο κᾂν ἄρτου
[l. 6]  τι μόριον σμικρὸν, ἤ τινος ἄλλου τῶν ἐδεσμάτων ἀκόντων
[l. 7]  ἡμῶν παραδράμῃ ποτ’ εἰς τὸν τοῦ πνεύματος πόρον, ἀναγκαζόμεθα
[l. 8]  βήττειν, κᾂν πινόντων ἡμῶν ἀθρόον τι παραῤῥυῇ
[l. 9]  τοῦ πόματος, ὁμοίως ἐρεθίζεται καὶ βῆχα προσκαλεῖται. παρηθεῖται
[l. 10]  μὲν γὰρ ἀεί τι κατὰ τὴν τραχεῖαν ἀρτηρίαν εἰς τὸν
[l. 11]  πνεύμονα τοῦ πινομένου σμικρὸν οὕτως, ὡς ἀναρπάζεσθαί
[l. 12]  τε πρὸς τῶν ὀργάνων αὐτίκα καὶ διαδίδοσθαι πάντη ῥᾳδίως.
[l. 13]  οὐ μὴν οὐ διΐσταταί γε ἀθρόον οὐδαμόθι κατὰ τὰς ὁδοὺς τοῦ
[l. 14]  πνεύματος, οὐδ’ ἐρεθίζεται πρὸς βῆχα τὸ ζῶον. ἐπειδὰν δ’
[l. 15]  ἤτοι τοῦτο πλέον, ἢ ἄλλο τι τοιοῦτον ὑγρὸν, ἢ στερὸν σῶμα
[l. 16]  κατὰ τὴν τραχεῖαν ἀρτηρίαν ἐμφέρηται, βήττειν ἀναγκαῖον
[l. 17]  ἤδη τοὐντεῦθεν, ἄχρι περ ἂν ὑπὸ τῆς σφοδρότητος τοῦ πνεύματος
[l. 18]  ἐκβρασθῇ τὸ λυποῦν. ἀνάλογον δέ τι τῷδε συμβαίνει,
[l. 19]  κᾀπειδὰν αὐτῷ τῷ κατὰ τὴν ἀρτηρίαν ἔνδον ὑμένι τραχυνθέντι [p. 11.503]
[l. 1]  προσκόπτῃ τὸ πνεῦμα, πλὴν ἀλλ’ ἥ γε διάθεσις αὕτη 2.24. τῆς
[l. 2]  προειρημένης ἐστὶν ἑτέρα. αὕτη μὲν γὰρ ἀφαιρεῖταί τι καὶ
[l. 3]  ἀποξύεται τοῦ τῆς ἀρτηρίας ὑμένος, ἔσωθεν δὲ προσπίπτει
[l. 4]  κατὰ τὴν προτέραν διάθεσιν. τὸ κοινὸν δ’ ἀμφοῖν ἐστιν ἡ
[l. 5]  ἀνωμαλία τῆς τοῦ πνεύματος ὁδοῦ. λέλεκται δ’ ἐπιπλέον ὑπὲρ
[l. 6]  αὐτῶν ἐν ταῖς τῶν συμπτωμάτων αἰτίας. ἀλλ’ εἴς γε τὸ παρὸν
[l. 7]  ἀπόχρη γινώσκειν ὡς τὰ μὲν δακνώδη πάντα τῷ τραχύνειν
[l. 8]  τὴν φάρυγγα, τὰ δ’ ἐλαιώδη καὶ λιπαρὰ τῷ περιπλάττεσθαι
[l. 9]  τὴν ἀνωμαλίαν τε καὶ τὴν κέρχνον ἐργάζεται. πᾶν γὰρ ὅ τι
[l. 10]  περ ἄν ἔξω τῆς φύσεως ἐπιπίπτῃ τῷ χιτῶνι τῆς ἀρτηρίας,
[l. 11]  ἐμπλάσσεταί τε δυσαπολύτως, ἄηθες μὲν τοῖς ὀργάνοις καὶ
[l. 12]  τῷ δι’ αὐτῶν φερομένῳ πνεύματι, λυπηρὸν δὲ τῷ ζώῳ γίγνεται.
[l. 13]  καὶ οὐ τοῦτό φημι νῦν, ὡς οὐχὶ καὶ τῇ ποιότητι δακνώδη
[l. 14]  τὰ πλεῖστα τῶν ἐλαίων ἐστί. τά τε γὰρ ἁλῶν μετέχοντα καὶ
[l. 15]  τὰ παντάπασι νέα δακνώδη πάντως ἐστὶν, οὐ διὰ τὴν ἰδίαν
[l. 16]  αὐτῶν οὐσίαν, ἀλλ’ ὅτι πᾶσι τοῖς ἐκ τῶν φυτῶν χυλοῖς ἐμφέρεται
[l. 17]  περίττωμα διττὸν, ὡς καὶ Θεόφραστος μὲν ἱκανῶς ἐπέδειξε
[l. 18]  καὶ ἡμεῖς δ’ ἐν τοῖς ἑξῆς ἐπιδείξομεν, ἕτερον μὲν τὸ παχύτερον  [p. 11.504]
[l. 1]  καὶ οἷον γεωδέστερον, ἕτερον δὲ τὸ λεπτότερον καὶ
[l. 2]  ὑδατωδέστερον. ἔστι δὲ καὶ κατὰ τοὔλαιον ταῦτ’ ἄμφω χρόνου
[l. 3]  δεόμενα πρὸς σύμπεψίν τε καὶ διάκρισιν, ἀλλ’ ἐν τῷ
[l. 4]  χρόνῳ τὸ μὲν ὑφίσταται, τὸ δ’ ἐκδαπανᾶται. καὶ πρότερόν
[l. 5]  γε τὸ γεῶδες καὶ παχύτερον ὑφίσταται τὸ καλούμενον ἀμόργη,
[l. 6]  θάτερον δὲ τὸ λεπτότερον καὶ οἷον ὑδατωδέστερον, ἔστι
[l. 7]  πως καὶ τοῦτο σύνθετον, ἐξ ἀερώδους τέ τινος οὐσίας καὶ
[l. 8]  λεπτῆς ὀῤῥώδους.

[l. 9]  Τὸ δ’ ὀῤῥῶδες τοῦτο πυῤῥὸν μὲν τὴν
[l. 10]  χρόαν ἐστὶ, τοῦ δ’ ὑφισταμένου καὶ παχέος καὶ γεώδους ἀπομέμακται
[l. 11]  τὴν ποιότητα. αὐτὸ δὲ τοὔλαιον ἄδηκτόν τε καὶ
[l. 12]  λευκόν ἐστι κατά γε τὴν ἑαυτοῦ φύσιν, ὅθεν ἐπειδὰν ἀποχωρισθῇ
[l. 13]  τὸ λεπτὸν τοῦτο περίττωμα, λευκότερόν τε καὶ γλυκύτερον
[l. 14]  ἑαυτοῦ γίγνεται. ἀποχωρίζεται δὲ τρόποις13.46.  πολλοῖς.
[l. 15]  ἢ γὰρ ἐν ἡλίῳ θερμῷ θέντες ἀγγεῖον εὐρύστομον ἐλαίου
[l. 16]  μεστὸν, αἴροντες κόγχαις ἐξ αὐτοῦ πολλάκις ἄνωθεν καταράττουσιν,
[l. 17]  ἢ θερμὴν ὑποτιθέασιν τέφραν τοῖς περιέχουσιν
[l. 18]  ἀγγείοις τοὔλαιον, ἡλιοειδῆ θερμασίαν ὡς ἔνι μάλιστα μιμούμενοι. [p. 11.505]
[l. 1]  φυλάττονται γὰρ τὴν πλείονα, μεταβάλλουσαν αὐτὸ
[l. 2]  κατὰ ποιότητα καὶ κνισσοῦσαν ἑτοίμως, ἢ πυρῆνας ἐλαιῶν,
[l. 3]  ἢ σῖτον ἐν κύκλῳ περιτιθέασιν, ἢ ἐπεμβάλλουσί τινα φάρμακα
[l. 4]  τοῖς ἀγγείοις αὐτοῖς, ἑνὶ δὲ λόγῳ τὸ μὲν ὑδατῶδες
[l. 5]  ἐξάγουσι καὶ δαπανῶσι, τὸ λοιπὸν δὲ φυλάττουσιν. ἐὰν οὖν
[l. 6]  οὕτω γλυκὺ καὶ λευκὸν ἔλαιον λαβὼν, ᾧ μηδ’ ἀπ’ ἀρχῆς
[l. 7]  ὑπῆρχε μετέχειν ἁλῶν, ἔτι δὲ καὶ πλύνεις, ὡς εἴρηται πρόσθεν,
[l. 8]  ἀδηκτότατόν ἐστί σοι τοῦτο πάντων φαρμάκων. καὶ
[l. 9]  ἡμεῖς τοι πολλάκις τοιοῦτόν τισιν ἔλαιον ἐδώκαμεν πιεῖν καὶ
[l. 10]  αὐτοί τε προσηνεγκάμεθα πείρας ἕνεκα καὶ ἦν ἄδηκτόν τε κατ’
[l. 11]  ἔντερον ἀκριβῶς καὶ τῆς φάρυγγος ἥκιστα κερχνῶδες, ἐγχεόμενόν
[l. 12]  τε τοῖς ὀφθαλμοῖς βραχεῖαν αἴσθησιν ἔφερεν αὐτῷ
[l. 13]  μόνῳ τῷ ξένῳ καὶ ἀήθει μᾶλλον ἢ τῇ δριμύτητι διοχλοῦν.
[l. 14]  τὸ μὲν δὴ τοιοῦτον ἔλαιον, ἀκριβῶς ὑπάρχον ἔλαιον, ὑγραίνει
[l. 15]  τε πάντα καὶ μαλάττει, μήτε ψυχρὸν ἄκρως, ὡς εἴρηται,
[l. 16]  μήτε θερμὸν προσφερόμενον. ᾧ δὲ καὶ τῶν ἁλῶν μέτεστιν,
[l. 17]  ἔχει τι καὶ δήξεως ἐξ ἀνάγκης, ἀλλὰ θαυμάσαιμ’ ἂν εἴ τις [p. 11.506]
[l. 1]  οὕτω πολλοὺς ἐμβάλλει τοὺς ἅλας, ὡς ἰσχυρότερον γενέσθαι
[l. 2]  τῆς ἐλαιώδους τε καὶ λιπαρᾶς οὐσίας καὶ ἵνα τις
[l. 3]  ἀποδείξηται τὸν Ἀρχίδαμον, ἐπικαίεσθαι λέγοντα τὸ δέρμα
[l. 4]  τοῖς ἐν ἐλαίῳ τριβομένοις, ἐπεί τοι καὶ τοῦτο γιγνόμενον
[l. 5]  οἶδα πολλάκις, ἄλλων τέ τινων ἕνεκα καὶ ποδάγρας καὶ
[l. 6]  ἀρθρίτιδος. ἀνατρίβουσι γὰρ ἔνιοι τὰ πεπονθότα μόρια
[l. 7]  σὺν ἐλαίῳ βραχεῖ λείοις ἁλσὶν, ἐν τοῖς διαλείμμασι δηλονότι
[l. 8]  καὶ οὐκ ἐν τοῖς παροξυσμοῖς, ὑπὲρ τοῦ ξηρᾶναι
[l. 9]  καὶ διαφορῆσαι τὸ περιττὸν ἅπαν, εὐεξίαν τέ τινα καὶ
[l. 10]  ῥώμην ἐνθεῖναι τοῖς ἀσθενέσι μορίοις. ἀλλ’ ἐν τούτῳ μὲν
[l. 11]  οἱ ἅλες κρατοῦσιν, ἐν ἐλαίῳ δὲ κρατοῦνται. καὶ χρὴ τὸν
[l. 12]  ἐπαλειφόμενον καὶ ἀνατριβόμενον πρὸς τὰ βρεχόμενα μᾶλλον
[l. 13]  ἐν ἐλαίῳ παραβάλλειν ἤπερ τὰ ἑψόμενα, μὴ μέλλοντάς
[l. 14]  γε καθεψήσειν ἐν ἐλαίῳ ζέοντι τὸν ἄνθρωπον, ἀλλ’ ἐπαλείφειν
[l. 15]  εὐκράτω. κάλλιον γὰρ ἦν, ὡς πολλάκις εἴρηταί μοι
[l. 16]  καὶ πρόσθεν, αὐτὸ τὸ γιγνόμενον ὁρᾶν αἰσθητόν τε ὂν
[l. 17]  καὶ σαφὲς ἀκριβῶς. οὐ γὰρ δήπου δεῖ τῶν ἔξωθεν παραδειγμάτων
[l. 18]  ἐν τοῖς οὕτω γνωσθῆναι δυναμένοις. εἰ δ’ ἄρα [p. 11.507]
[l. 1]  ποτὲ καὶ ἄδηλον εἴη τὸ ζητούμενον, ὡς τῆς ἐξ ἑτέρων δεῖσθαι
[l. 2]  πίστεως, οὐδ’ οὖν οὐδ’ ἐνταῦθα ποῤῥώτατά τε καὶ ἀνομοιότατα
[l. 3]  τίθεσθαι μαρτύρια τῆς τοῦ ζητουμένου δυνάμεως, ὑπερβαίνοντας
[l. 4]  τὸ πλησιάζον. ἐναργὲς δήπου καὶ σαφὲς πᾶσίν
[l. 5]  ἐστιν ὡς ἡ μετ’ ἐλαίου τρίψις ἀκοπωτέρα γε πολὺ τῆς ξηρᾶς
[l. 6]  ἐστιν καὶ μαλάττει τὰ σώματα, συνέχουσα καὶ ἀποστέγουσα
[l. 7]  μᾶλλον, ὅσον ἀποῤῥεῖν πέφυκεν ἡμῶν ἐκτὸς οὐ διαφοροῦσα
[l. 8]  καὶ ξηραίνουσα. τοῦτο δὲ καὶ ὁ Διοκλῆς αὐτὸς ὡμολόγησεν,
[l. 9]  ἐμπλαστικόν τε τῶν πόρων τοὔλαιον ἀποφηνάμενος εἶναι καὶ
[l. 10]  τῶν ἀποῤῥεόντων ἐφεκτικὸν καὶ βυρσῶν μαλακτικόν. εἰ δ’
[l. 11]  οὐκ ἤρκει τὸ φαινόμενον αὐτῷ καὶ διὰ τοῦτο τῶν ἔξωθέν τι
[l. 12]  τεκμηρίων ἐπάγειν τῷ λόγῳ βέλτιον ἐνόμιζε, τῶν ἐν ἐλαίῳ
[l. 13]  ψυχρῷ διαβρεχομένων ἐχρῆν αὐτὸν μνημονεύειν, οὐ τῶν ἐν
[l. 14]  τῷ ζέοντι καθεψομένων.

[l. 15]  13.47. Ὥσπερ ἐν τοῖς τοιούτοις ὑπερβαίνει
[l. 16]  τὸ φαινόμενον, οὕτω κᾀν τῷ φάσκειν ἀνώμαλον γίγνεσθαι
[l. 17]  τὴν ἐν ἐλαίῳ τρίψιν, ὀλισθανουσῶν τῶν χειρῶν. αὐτὸ γὰρ
[l. 18]  δὴ τοὐναντίον ἅπαντες ἐναργῶς αἰσθανόμεθα, τῆς μὲν δι’ [p. 11.508]
[l. 1]  ἐλαίου τρίψεως ὁμαλοῦς γιγνομένης, ἀνωμάλου δὲ τῆς ξηρᾶς.
[l. 2]  συνεπάγονται γὰρ ἐν ταῖς ξηραῖς τρίψεσιν αἱ χεῖρες τὸ δέρμα
[l. 3]  καὶ οἷον διπλοῦσί τε καὶ ἐπιπτύσσουσιν ἐν αὐτῷ βεβαίως τε
[l. 4]  καὶ παρὰ φύσιν. εἶθ’ ὅταν μηκέτι τὸ πρότερον οἷον ἐνδίπλωμα
[l. 5]  παραπτομέναις ταῖς χερσὶν ἕπεσθαι δύνηται, τουτὶ
[l. 6]  μὲν ἀνατρέχει καὶ ἀνασπᾶται πρὸς τὸ συνεχὲς, αἱ χεῖρες δ’
[l. 7]  ἀθρόως ἐφ’ ἕτερον τοῦ δέρματος μετέρχονται μόριον, ὑπερβαίνουσαι
[l. 8]  τὸ κάτωθεν μέρος τῆς ἐνδιπλώσεως καὶ διὰ τοῦτο
[l. 9]  καὶ σκληρᾶς καὶ ἀνωμάλου καὶ κοπώδους τῆς τοιαύτης τρίψεως
[l. 10]  αἰσθανόμεθα· σκηρᾶς μὲν, ὅτι τε τείνεται βιαίως καὶ θλᾶται
[l. 11]  τὸ δέρμα, διὰ δὲ τὰ αὐτὰ καὶ κοπώδους, ἀνωμάλου μὲν
[l. 12]  διότι μὴ παντὶ μορίῳ τοῦ δέρματος αἱ τρίβουσαι χεῖρες ἐπιπίπτουσιν,
[l. 13]  ἀλλ’ ὑπερβαίνουσιν ἀεὶ τὸ κάτωθεν μέρος τῆς
[l. 14]  ἐνδιπλώσεως. καὶ γίνεται τοῦτο διά τε τὰς φυσικὰς τοῦ δέρματος
[l. 15]  τραχύτητας, καὶ μάλιστα ἐν τοῖς παρηβῶσι σώμασιν, καὶ
[l. 16]  ὅτι χαλαρόν ἐστι τοῖς ἄλλοις σχεδὸν ἅπασι, τοῖς τε ἰσχνοῖς
[l. 17]  καὶ πρεσβύταις μάλιστα. λεῖον μὲν γὰρ, εἴπερ ἦν ὅλον ὁμαλῶς
[l. 18]  τὸ δέρμα καὶ τεταμένον ἀκριβῶς, οὐκ ἂν ἐπεπτύσσετο  [p. 11.509]
[l. 1]  ῥᾳδίως οὔτ’ ἀνωμάλους εἰργάζετο τὰς τῶν χειρῶν ἐπ’ αὐτοῦ
[l. 2]  φορὰς, ἀλλ’ ἔθεον ἂν, οἶμαι, ῥᾳδίως εἰς τὸ πρόσθεν ἀπὸ τῶν
[l. 3]  πρώτων ἑτοίμως ὀλισθάνουσαι πρὸς ἕτερα, τῷ μηδὲν ἅμ’
[l. 4]  ἑαυταῖς συνεπάγεσθαι τοῦ δέρματος μόριον. ἐπεὶ δὲ χαλαρόν
[l. 5]  τέ ἐστιν καὶ τραχὺ, δεῖταί τινος ἔξωθεν φαρμάκου τάς τε
[l. 6]  ῥυτίδας ἀναπληρώσοντος αὐτοῦ καὶ τὸν ὄλισθον ταῖς τριβούσαις
[l. 7]  χερσὶν παρέξοντος, εἰς ταῦτα δὲ οὐδὲν ἂν εὕροις
[l. 8]  ἐπιτηδειότερον ἐλαίου. καὶ θαυμάσειεν2.25.  ἄν τις Ἀρχιδάμου,
[l. 9]  μήτε τὸ φαινόμενον ἐναργῶς αἰδεσθέντος μήτε τὸν ἐπ’ αὐτῷ
[l. 10]  λόγον ἐξευρόντος, ἀλλ’ ἐν ἀμφοτέροις ἀποφηναμένου τἀναντία.
[l. 11]  φαίνεται γὰρ ἀνώμαλος μὲν ἡ ξηρὰ τρίψις, ὁμαλὴ δὲ ἡ
[l. 12]  σὺν τῷ ἐλαίῳ, μαρτυρεῖ τε τούτοις ὁ λόγος οὐχ ἥκιστα τὴν
[l. 13]  αἰτίαν ἐξηγούμενος.

[l. 14]  Ἀλλὰ περὶ μὲν Ἀρχιδάμου τε καὶ Διοκλέους
[l. 15]  ἅλις εἴς γε τὰ παρόντα. βούλομαι γὰρ, ἐπειδή περ ἅπαξ ἐπὶ
[l. 16]  τὸ δεικνύναι τὴν μοχθηρὰν ὁδὸν τῆς τῶν δυνάμεων εὑρέσεως
[l. 17]  ἧκον ἐλαίῳ παραδείγματι χρώμενος ἐπεξελθεῖν τάχιστα τὸν
[l. 18]  λόγον ἅπαντα. λεγόντων οὑν τῶν φιλοσόφων θερμὸν εἶναι [p. 11.510]
[l. 1]  τοὔλαιον καὶ τεκμήριον τούτου τιθεμένων οὐ σμικρὸν, ὡς
[l. 2]  οἴονται, τὸ τάχος τῆς εἰς τὴν φλόγα μεταβολῆς ἀντιλέγοντες
[l. 3]  ἔνιοι τουτὶ μὲν ὑπάρχειν αὐτῷ φασιν, ὅτι λεπτόν τ’ ἐστὶ καὶ
[l. 4]  ἀερῶδες. ἐκ δὲ τοῦ πήγνυσθαι ταχέως ἐν τῷ χειμῶνι σαφῶς
[l. 5]  ἐνδείκνυσθαι τὴν ψύξιν. οὐ μόνον γὰρ οἴνου καὶ ὄξους, ἀλλὰ
[l. 6]  καὶ αὐτοῦ τοῦ ὕδατος ἑτοιμότερον ὑπὸ τοῦ ψυχροῦ νικᾶσθαι.
[l. 7]  πρὸς ταῦτα δὲ ἀντιλέγοντες ἕτεροι, τὸ μὲν ἀερῶδες
[l. 8]  ὑπάρχειν αὐτὸ συγχωροῦσιν καὶ φαίνεσθαί γε σαφῶς τοῦτό
[l. 9]  φασιν ἐκ τῆς κουφότητος, οὐ μὴν καὶ ψυχρόν γε εἶναι τὴν
[l. 10]  δύναμιν ὁμολογοῦσιν. 13.48. ἀέρα γὰρ ἅπαντα θερμὸν ὑπάρχειν
[l. 11]  τὴν φύσιν, ὡς δηλοῖ καὶ ἡ γένεσις αὐτοῦ. λεπτυνθὲν
[l. 12]  οὖν καὶ λυθὲν ὑπὸ θερμότητος ὕδωρ, ἀέρα γίγνεσθαι. καὶ
[l. 13]  δῆλον ὡς ἐντεῦθεν αὐτοὺς διαδέχεται μέγιστον ζήτημα, τὸ
[l. 14]  καὶ τοῖς ἐνδοξοτάτοις φιλοσόφοις ἠμφισβητημένον, Ἀριστοτέλους
[l. 15]  μὲν καὶ τῶν ὑπ’ αὐτοῦ θερμὸν ὑπολαμβανόντων εἶναι
[l. 16]  τὸν ἀέρα, τῶν δ’ ἀπὸ τῆς στοᾶς ψυχρόν. ἀλλὰ καὶ περὶ τοῦ
[l. 17]  πήγνυσθαι ταχὺ τὸ ἔλαιον, ὅπερ ἐδόκει τοῖς ψυχρὸν ἀποφαίνουσιν
[l. 18]  αὐτὸ τὸ μὴ σφοδρῶς πήγνυσθαι, καθάπερ τὸ ὕδωρ, [p. 11.511]
[l. 1]  ἀντιπροτείνουσιν οἱ θερμὸν ὑπάρχειν αὐτὸ φάσκοντες. οὐδὲ
[l. 2]  γὰρ οὐδὲ πῆξιν εἶναι τὸ γινόμενον ἐπ’ αὐτοῦ φασιν, ἂν ἀκριβῶς
[l. 3]  ἐξετάζωμεν, ἀλλ’ οἷον σύστασίν τινα καὶ πάχυνσιν, καὶ
[l. 4]  γίγνεσθαι τοῦτο λέγουσιν, ὅτι παχὺ καὶ γλίσχρον ἐστὶν, οὐχ
[l. 5]  ὅτι ψυχρὸν, ὥστε κᾀνταῦθα πάλιν ὁ λόγος ἑκατέρωθεν εἰς
[l. 6]  ἀπορίαν ἀφικνεῖται, τῶν μὲν ἐκ τοῦ θᾶττον ὕδατος ὑπὸ τῆς
[l. 7]  ψύξεως νικᾶσθαι τοὔλαιον, τῶν δ’ ἐκ τοῦ μᾶλλον ὕδωρ
[l. 8]  ἐλαίου πήγνυσθαι κατασκευαζόντων τἀναντία· πρὸς τῷ
[l. 9]  τοίνυν ἐν τούτοις ἀμφισβητεῖν οὐδ’ ὡς ἀερῶδές ἐστιν ὁμολογοῦσιν
[l. 10]  ἅπαντες. ἡ μὲν γὰρ κουφότης τούτου, φασὶ, σύμβολον,
[l. 11]  ἡ μέντοι παχύτης οὐ σμικρὸν τεκμήριον τοῦ γεῶδες
[l. 12]  ὑπάρχειν αὐτό. συνθέντες δ’ ἄμφω τινὲς ἀερῶδές τε ἅμα καὶ
[l. 13]  γεῶδες εἶναί φασιν. εἰσὶ δ’ οἳ καταγελῶσι τούτων, ὡς τὸ
[l. 14]  μάλιστα ὑπάρχον ἐλαίῳ, τὴν ὑγρότητα τελέως ἀφαιρουμένων
[l. 15]  τῷ λόγῳ. πρὸς τοίνυν τούτοις ἐκ τοῦ γλίσχρον ὑπάρχειν αὐτὸ
[l. 16]  τινὲς μὲν ψυχρὸν ἐπιδεικνύουσιν, τινὲς δὲ θερμὸν, καὶ τινὲς
[l. 17]  μὲν ξηρὸν, ἔνιοι δ’ ὑγρόν. εἰ μὴ γὰρ συνῆκτο καὶ πεπύκνωτο
[l. 18]  τὰ μόρια καὶ ἀλλήλων ἀκριβῶς εἴχετο, μὴ ἂν γενέσθαι γλίσχρον, [p. 11.512]
[l. 1]  ἔργα δ’ εἶναι ταῦτα σύμπαντα ψυχροῦ. διαχεῖν γὰρ
[l. 2]  καὶ λύειν καὶ λεπτύνειν καὶ ἀπ’ ἀλλήλων χωρίζειν τὰ μόρια
[l. 3]  τὴν τοῦ θερμοῦ φύσιν. οἱ δ’ αὖ τοὐναντίον οὐδ’ ἂν γενέσθαι
[l. 4]  τι γλίσχρον φασὶν ἄνευ θερμότητος κρατούσης, ὡς κᾀν ταῖς
[l. 5]  ἑψήσεσι δηλοῦσθαι τῶν χυλῶν ἁπάντων, ὅσοι τε βοτανῶν ἐκθλίβονται
[l. 6]  καὶ ὅσοι καρπῶν. ὑδατώδεις γὰρ ὄντας τὰ πρώτα καὶ
[l. 7]  λεπτοὺς ταῖς συστάσεσιν καὶ διαῤῥέοντας, ἐπειδὰν ἑψηθῶσιν,
[l. 8]  παχεῖς καὶ γλίσχρους γίνεσθαι. καὶ μὲν δὴ κᾀκ τῶν κατὰ
[l. 9]  μέρος παραδειγμάτων ἑκάτεροι τἀναντία πιθανῶς κατασκευάζουσιν,
[l. 10]  οἱ μὲν ἰξὸν καὶ μέλι καὶ πίτταν ὑγρὰν καὶ ῥητίνην,
[l. 11]  ἕτερά τε τοιαῦτα τῶν ὁμολογουμένων γλίσχρων τε ἅμα καὶ
[l. 12]  θερμῶν προτείνοντες. οἱ δὲ κωνείου καὶ ψυλλίου καὶ ἀνδραφάξυος
[l. 13]  καὶ βλίτου χυλοῦ μνημονεύοντες, ἔτι δὲ πρὸς τούτοις
[l. 14]  οἷον κολοφῶνά τινα τῷ λόγῳ τὸ φλέγμα προχειριζόμενοι·
[l. 15]  σαφῶς γὰρ αὐτοῖς τοῦτο καὶ γλίσχρον εἶναι δοκεῖ καὶ ψυχρόν.
[l. 16]  ἀλλὰ κᾀκ τοῦ τοῖς φλεβοτομουμένοις ἐπισταζόμενον ἔλαιον
[l. 17]  εὔρουν ἐργάζεσθαι τὸ αἷμα τἀναντία κατασκευάζοντάς ἐστιν
[l. 18]  ἰδεῖν ἑκατέρους. οἱ μὲν γὰρ ὡς τῇ θερμότητι χέον, οἱ δ’ ὡς [p. 11.513]
[l. 1]  τῇ ψυχρότητι τὸν ὄλισθον παρέχον, ὁμοίως κρυστάλλῳ τὴν
[l. 2]  εὔροιαν ἐργάζεσθαί φασιν αὐτό. κᾄπειτ’ ἐντεῦθεν ἐκτραπόμενοι
[l. 3]  περὶ τῆς τῶν ὀλισθηρῶν ἁπάντων φύσεως διαλέγονται,
[l. 4]  μέχρι τῆς ἐσχάτης φιλολογίας ἀνιόντες τῷ λόγῳ. καταγινώσκοντες
[l. 5]  δὲ τῆς τούτων ἄλης, ὥς φασιν, ἕτεροι τὴν πιμελὴν
[l. 6]  τῷ λόγῳ προχειρίζονται, πλησιαίτατα μὲν ἐλαίῳ τὴν φύσιν
[l. 7]  ὑπάρχουσαν, ἐναργῶς δ’ εὑρεθῆναι δυναμένην ὁποία τίς
[l. 8]  ἐστι τὴν κρᾶσιν, ἐν αὐτοῖς γὰρ ἡμῖν συνισταμένην οὐκ ἂν
[l. 9]  δύνασθαι λαθεῖν. αὐτίκα γέ τοί φασιν ἐν τοῖς ὑγιεινοῖς καὶ
[l. 10]  εὐτραφέσι σώμασιν γεννᾶσθαι πιμελὴν πολλὴν, ἃ μηδὲ μανέντα
[l. 11]  τινὰ φάναι ψυχρά. γίνεσθαι γὰρ τοιαῦτα τῆς φύσεως
[l. 12]  ἐῤῥωμένης, ἣν δὴ θερμόν τι χρῆμα πάντες ὡμολογήκασιν οἱ
[l. 13]  φυσικοὶ φιλόσοφοι. τούτοις δ’ ἀντιλέγοντές τινες ἐν ψυχροτέραις
[l. 14]  κράσεσι γεννᾶσθαι πιμελήν φασιν, ὡς δηλοῦν τάς τε
[l. 15]  γυναῖκας καὶ τοὺς ἀργῶς διαιτωμένους. 13.49. ἤδη δὲ καὶ τῶν
[l. 16]  ἐθνῶν, ἔνθα μὲν τὸ ψυχρὸν κρατεῖ, πιμελώδεις, ἔνθα δὲ τὸ
[l. 17]  θερμὸν, ἰσχνούς φασι γίνεσθαι τοὺς ἀνθρώπους καὶ προχειρίζονται
[l. 18]  παράδειγμα τῷ λόγῳ, Κελτοὺς μὲν καὶ Θρᾷκας καὶ  [p. 11.514]
[l. 1]  Βιθυνοὺς καὶ Ποντικοὺς καὶ Γαλάτας, ἅμα μὲν ψυχρᾶς
[l. 2]  χώρας οἰκήτορας, εὐθὺς δὲ καὶ πιμελώδεις τοὐπίπαν·
[l. 3]  Ἄραβας δὲ καὶ Λίβυας Αἰγυπτίους τε καὶ Αἰθίοπας,
[l. 4]  ὅσοι τ’ ἄλλοι θερμὴν ἐποικοῦσι γῆν ἰσχνοὺς καὶ ξηροὺς
[l. 5]  ἅπαντας. εἰσὶ δ’ οἳ καὶ χωρὶς κατὰ μέρος παραδειγμάτων
[l. 6]  αὐτῷ τῷ καθόλου λόγῳ πρὸς ἀλλήλους ἀμφισβητοῦσιν, οἱ
[l. 7]  μὲν μηδ’ ἂν γενέσθαι τὸν λιπαρὸν ἐν ἡμῖν χυμὸν, εἰ μὴ
[l. 8]  καλῶς ὑπὸ τῆς φύσεως αἱ τροφαὶ κατεργασθεῖεν, οἱ δὲ τοῦτον
[l. 9]  μὲν ἐν ταῖς τροφαῖς περιέχεσθαι, καταναλίσκεσθαι δ’ ὑπὸ
[l. 10]  τῆς ἐν ἡμῖν θερμασίας, ὥσπερ τοὔλαιον ὑπὸ τῆς φλογὸς, ἧς
[l. 11]  ἀῤῥώστου γινομένης ἀθροίζεσθαι κατὰ τὸ σῶμα. τινὲς δὲ
[l. 12]  αὐτῶν καὶ τὰ ζῶα παρατίθενται τῷ λόγῳ, τὰ μὲν φύσει ψυχρότερα
[l. 13]  πιμελωδέστερα πάντα ὑπάρχοντα, καθάπερ ἄρκτοι
[l. 14]  καὶ ὄϊες καὶ σύες, τὰ δ’ αὖ θερμότερα ξηρότερα καὶ ἀπίμελα,
[l. 15]  καθάπερ λέοντές τε καὶ παρδάλεις καὶ κύνες. ἔτι τοίνυν ἀπὸ
[l. 16]  τοῦ διαφθείρεσθαι βρεχομένας ἐλαίῳ μελίττας τε καὶ μυίας
[l. 17]  καὶ σφῆκας καὶ μύρμηκας, οἱ μὲν ψυχρὸν, οἱ δὲ θερμὸν ἐπιδεικνύναι
[l. 18]  πειρῶνται τοὔλαιον, καὶ τινὲς μὲν ὑγρὸν, τινὲς δὲ
[l. 19]  ξηρόν. ἄναιμα γὰρ ὄντα τὰ εἰρημένα ζῶα καὶ διὰ τοῦτο ψυχρὰ, [p. 11.515]
[l. 1]  τινὲς μὲν ἑτοίμως ὑπὸ ἐλαίου καταψύχεσθαί φασιν καὶ
[l. 2]  διὰ ταῦτ’ ἀποθνήσκειν· ἔνιοι δ’ ἐκθερμαινόμενα μὴ φέρειν
[l. 3]  τὴν εἰς τοὐναντίον μεταβολήν. καὶ δὴ καὶ ξηραινόμενα ἀμέτρως
[l. 4]  ἕτεροι διὰ τὸ φύσει προεξηράνθαι τῷ τῆς ἀμετρίας
[l. 5]  βλάπτεσθαι λόγῳ. ὑγραινόμενα δ’ ἕτεροι τῇ πρὸς τὴν φύσιν
[l. 6]  αὐτῶν ἐναντιότητι. τὸ μὲν οὖν ἐπὶ τῶν ἐντόμων ζώων εἰς
[l. 7]  τοὐναντίον ἀλλήλοις ἐπιχειρεῖν αὐτοὺς, οὐδὲν ἂν ἴσως εἶναι
[l. 8]  θαυμαστόν· ὅτι δὲ κᾀκ τῶν ἡμῖν αὐτοῖς συμβαινόντων εἰς
[l. 9]  ἑκάτερον 2.26. ἐπιχειροῦσιν, ἄξιον ἤδη θαυμάζειν. οἱ μὲν γὰρ
[l. 10]  μᾶλλον, οἱ δ’ ἧττον ἱδροῦν φάσκοντες, εἴ τις ἀλείψαιτο
[l. 11]  λουόμενος, οὔθ’ οἱ μᾶλλον εἰπόντες ὁμολογοῦσιν ἀλλήλοις
[l. 12]  ὑπὲρ τῆς καθόλου δυνάμεως οὔθ’ οἱ ἧττον. ἀλλὰ τῶν μὲν
[l. 13]  μᾶλλον ἱδροῦν φασκόντων ἡμᾶς ἔνιοι μὲν εἰς θερμότητα τὴν
[l. 14]  αἰτίαν ἀναφέρουσιν, ἔνιοι δ’ εἰς γλισχρότητα, τὸ μὲν θερμὸν
[l. 15]  τῇ φύσει προκλητικὸν ἱδρώτων φάσκοντες ὑπάρχειν οἱ πρότεροι,
[l. 16]  τὸ δὲ γλίσχρον οἱ δεύτεροι, θηρατικόν τε καὶ ἀθροιστικὸν
[l. 17]  γιγνόμενον τῶν τέως ἀποῤῥεόντων ἐν τάχει καὶ διὰ τοῦτο
[l. 18]  λανθανόντων τὴν αἴσθησιν, ἐπίδηλον οὕτως ἐργάζεσθαι τὸ [p. 11.516]
[l. 1]  πλῆθος τῶν ἱδρώτων. οἱ δ’ ἧττον ἱδροῦν φάσκοντες τοὺς
[l. 2]  ἀλειψαμένους ἐν λουτροῖς καὶ γυμνασίοις οἱ μὲν ἐμπλαστικὴν,
[l. 3]  οἱ δὲ ψυκτικὴν αὐτῷ δύναμιν ἀνατιθέασιν. καὶ μὲν δὴ κᾀκ
[l. 4]  τῶν φαινομένων οἱ μὲν ξηραίνειν, οἱ δ’ ὑγραίνειν αὐτό φασιν·
[l. 5]  ὑγραίνειν μὲν ὅσοι πλέον ἱδροῦν ὑπολαμβάνουσι τοὺς ἠλειμμένους,
[l. 6]  ξηραίνειν δὲ καὶ ἕτεροι. καὶ δὴ καὶ ἀπεριψύκτους διαφυλάττειν
[l. 7]  τοὺς ἀλειψαμένους, οἱ μὲν τῷ πάχει τε καὶ τῇ
[l. 8]  γλισχρότητι δίκην ἀμφιέσματός τινος ἢ προβλήματος εἶργον
[l. 9]  τὸ κρύος, οἱ δὲ τῇ φυσικῇ θερμότητι καὶ τὰ πλησιάζοντα
[l. 10]  συνεκθερμαῖνον. ἔτι τοίνυν ἐκ τοῦ μὴ βλάπτειν μηδ’ ἐξαλείφειν
[l. 11]  αὐτὸ τὰ διὰ τοῦ μέλανος ἐν τοῖς βιβλίοις γραφόμενα,
[l. 12]  καίτοι τῶν γε ἄλλων ὑγρῶν ἁπάντων ἐξαλειφόντων, οἱ μὲν
[l. 13]  ξηράν τε καὶ οἷον ἄνικμον αὐτοῦ τὴν φύσιν εἶναί φασιν, ὁμοίως
[l. 14]  ψάμμῳ τε καὶ σποδιᾷ, τινὲς δὲ καὶ παχυμερέστερον καὶ ἀκατέργαστον.
[l. 15]  οὕτω δὲ καὶ τὸ μὴ μίγνυσθαι τοῖς ἄλλοις οἱ μὲν
[l. 16]  εἰς κουφότητα καὶ λεπτομέρειαν, οἱ δὲ εἰς γλισχρότητα καὶ
[l. 17]  πάχος ἀναφέρουσιν, ἐπεὶ τοῖς γε ὁμοίως χυλοῖς μίγνυσθαι,
[l. 18]  καθάπερ καὶ τῷ τῆς μαλάχης ἀφεψήματι. 13.50. τὰ δ’ αὐτὰ καὶ [p. 11.517]
[l. 1]  περὶ τοῦ μὴ καλῶς ἐλαίῳ δεύεσθαι τὴν γῆν, καίτοι τοῖς ἄλλοις
[l. 2]  ὑγροῖς βρεχομένην, οἷον ὕδατι καὶ οἴνῳ καὶ ὄξει. τινὲς μὲν
[l. 3]  κᾀνταῦθα τὸ ξηρὸν τῆς οὐσίας, ἔνιοι δὲ τὸ λεπτομερὲς,
[l. 4]  εἰσὶ δ’ οἳ τὸ παχυμερὲς αἰτιῶνται, διεξέρχεσθαι μὲν τοὺς
[l. 5]  πόρους τῆς γῆς ἀψαυστὶ φάσκοντες οἱ τὴν λεπτομέρειαν
[l. 6]  αἰτιώμενοι, τὴν ἀρχὴν δὲ μηδ’ ἐμπίπτειν εἰς αὐτοὺς οἱ
[l. 7]  τὴν παχυμέρειαν. ἔστι δ’ οὐδετέρους ἐλέγξαι, κατ’ ἀμφοτέρας
[l. 8]  τὰς αἰτίας δυναμένων τινῶν καὶ μὴ μίγνυσθαι τοῖς
[l. 9]  πέλας, εἴ γε καὶ τῶν φυσικῶν ἐνίοις ἡ συμμετρία τῶν πόρων
[l. 10]  αἰτία τῆς μίξεως εἶναι δοκεῖ. κᾀγὼ μὲν νῦν ἐπὶ κεφαλαίων
[l. 11]  αὐτὰ διέρχομαι, τὰς ἀφορμὰς τῶν ἐπιχειρημάτων
[l. 12]  ἀναμιμνήσκων μόνας. εἰ δέ τις ἐκτείνειν ἕκαστον ἐθέλοι καὶ
[l. 13]  κατασκευάζειν ἑκατέρωθεν, οὐ μίαν οὕτω γε βίβλον, ἀλλὰ
[l. 14]  παμπόλλας ἂν οἶμαι πληρώσειν αὐτόν. πάρεστι δὲ ἤδη
[l. 15]  σκοπεῖν ὡς οὐ μακρὰ μόνον ἡ τοιαύτη πλάνη τῶν λόγων,
[l. 16]  ἀνεκτὸν γὰρ ἂν ἦν, ἀλλὰ καὶ μέχρι τῆς ἄκρας ἀνερχομένη
[l. 17]  φυσιολογίας, ἐνίοτε δὲ καὶ δύσκριτον. εἰ δ’ ἅτι καὶ παντάπασιν [p. 11.518]
[l. 1]  ἄχρηστος ἰατροῖς εἰδείη τις, ἔτι καὶ μᾶλλον, οἶμαι,
[l. 2]  φεύξεται τὴν τοιαύτην ὁδὸν τῶν λόγων. οὔτε γὰρ ἁπλῶς
[l. 3]  εἰ θερμὸν, ἢ ψυχρὸν, ἢ ξηρὸν, ἢ ὑγρόν ἐστιν ἕκαστον τῶν
[l. 4]  φαρμάκων ζητοῦμεν οὔτ’ εἰ μυρμήκων, ἢ σφηκῶν, ἢ μελιττῶν,
[l. 5]  ἤ τινος ἄλλου τῶν ζώων ὑγραντικὸν, ἢ ξηραντικὸν,
[l. 6]  ἢ θερμαντικὸν, ἢ ψυκτικόν ἐστιν, ἀλλ’ ὅπως ἔχει
[l. 7]  πρὸς ἀνθρώπινον σῶμα. παρὸν οὖν ἐπ’ ἀνθρώπων ποιεῖσθαι
[l. 8]  τὴν βάσανον, οὐ καλῶς ἐκτρέπονται πρὸς ἕτερα.

[l. 9]  Βάσανος δ’ ὀρθὴ πρῶτον μὲν ἡ ἐπὶ τῶν
[l. 10]  εὐκράτων σωμάτων, ἐφεξῆς δ’ ἡ ἐπὶ τῶν δυσκράτων, εἶθ’, ὡς
[l. 11]  εἴρηται πολλάκις ἡμῖν καὶ πρόσθεν, ἡ ἐπὶ τῶν θερμῶν καὶ
[l. 12]  ψυχρῶν καὶ ξηρῶν καὶ ὑγρῶν νοσημάτων. ἐν οἷς προσέχειν
[l. 13]  τὸν νοῦν ἠξιοῦμεν καὶ ὡς διορίζεσθαι τὸ καθ’ ἑαυτό τι δρῶν
[l. 14]  τοῦ κατὰ συμβεβηκός. ἔσεσθαι δὲ τοῦτο πρῶτον μὲν, εἰ
[l. 15]  ἁπλοῖς ὡς ἔνι μάλιστα προσφέροιτο πάθεσιν, δεύτερον δὲ
[l. 16]  εἰ εὐθὺς τοῦτο ἐξ ἀρχῆς αἰσθητῶς ἐμφαίνοι τὴν ἑαυτοῦ δύναμιν,
[l. 17]  ἢ μετὰ χρόνον, ἢ καὶ τελέως ἀρθὲν, ὥσπερ τὸ τῆς θερμασίας  [p. 11.519]
[l. 1]  ἐπανάκλησιν ἐργαζόμενον ὕδωρ ψυχρὸν, ἔτι τε πρὸς
[l. 2]  τούτοις ἄμικτον ἑτέρας ποιότητος, εἰς ὅσον οἷόν τε δυνατὸν
[l. 3]  ἐργάσασθαι τὸ τοιοῦτον. πῶς μὲν οὖν ἄν τις ἔλαιον ἐργάζηται
[l. 4]  τοιοῦτον λέλεκται καὶ πρόσθεν· πῶς δ’ ἄν τις ἁπλῷ
[l. 5]  νοσήματι προσφέροι, νῦν εἰρήσεται, τοσοῦτον ἀναμνησάντων
[l. 6]  ἡμῶν πρότερον, ὡς ἐν ταῖς τῶν νοσημάτων διαφοραῖς ἐδείκνυτο,
[l. 7]  τινὰ μὲν ἐπὶ τὸ θερμότερον ἐκτετράφθαι σώματα χωρὶς
[l. 8]  κακοχυμίας τινὸς ἢ στήθους ἢ σπλάγχνου φλεγμονῆς, ὥσπερ
[l. 9]  ἐν ταῖς σφοδραῖς ἐγκαύσεσιν εἴωθεν γίγνεσθαι, τινὰ δὲ ἐπὶ
[l. 10]  τὸ ψυχρότερον, ὡς ἐν τοῖς καλουμένοις ἤδη συνήθως ὑπὸ
[l. 11]  πάντων ἀνθρώπων ψυγμοῖς. ἐν δὴ ταῖς τοιαύταις διαθέσεσιν
[l. 12]  ἔλαιον προσφέρων ἐξευρήσεις ἐναργῶς εἴτε θερμαίνειν ἡμᾶς
[l. 13]  πέφυκεν εἴτε καὶ ψύχειν. ἔστω δὲ δηλονότι πάσης ἐπικτήτου
[l. 14]  ποιότητος ἰσχυρᾶς ἀπηλλαγμένον. ἀεὶ γὰρ ἐπὶ παντὸς φαρμάκου
[l. 15]  μεμνῆσθαι χρὴ τούτου. τὸ μὲν κεφάλαιον τοῦ λόγου
[l. 16]  τουτί· τὸ δ’ ἔργον αὐτὸ τὸ γιγνόμενον ἡ πεῖρα δείκνυσιν.
[l. 17]  οἱ μὲν ἐγκεκαυμένοι πρὸς τὸ μὴ παύεσθαι τῆς θέρμης ἔτι καὶ
[l. 18]  ἀσωδέστεροι γίγνονται καὶ τοῦ χρόνου προϊόντος θερμότεροι. [p. 11.520]
[l. 1]  τοῖς ἐψυγμένοις δὲ σαφῶς οὐδὲν εἰς ὠφέλειαν ἢ βλάβος ἐξ
[l. 2]  ἐλαίου χρίσεως ἀποβαίνει. ᾧ καὶ δῆλον ὡς εἰ καὶ θερμαίνειν
[l. 3]  13.51. ἡμᾶς πέφυκεν, ἀλλ’ οὐκ ἔτι γε σφοδρῶς ἢ ἐναργῶς,
[l. 4]  ὥσπερ ῥητίνη καὶ πίττα καὶ ἄσφαλτος. ἀκούειν δέ σε χρὴ νῦν
[l. 5]  οὔτε ξηρὰν ῥητίνην ἢ πίτταν ἢ ἄσφαλτον, οὐ γὰρ ἂν οὐδὲ
[l. 6]  ἀλείψαιτό τις αὐταῖς, οὐ μὴν οὐδὲ τὰς ἐν ἡλίῳ τετηκυίας,
[l. 7]  οὐ γὰρ ἁπλοῦν ἔτι τό γε τοιοῦτον οὐδ’ αὐτοφυὲς ἂν εἴη
[l. 8]  φάρμακον, ἀλλὰ ῥητίνην μὲν ἤτοι τὴν αὐτόῤῥυτον ὀνομαζομένην,
[l. 9]  ἢ τὴν τερμινθίνην τε καὶ σχινίνην ὑγρὰν ἔτι καὶ πρόσφατον,
[l. 10]  ἢ τῆς πευκίνης τὴν ἐφισταμένην ἄνωθεν τοῖς κεραμίοις
[l. 11]  ἐλαιώδη· πίττης δὲ τὴν ὑγράν. καὶ μᾶλλον ἔτι τὸ κατ’ αὐτῆς
[l. 12]  ἐποχούμενον ἐλαιῶδες, ὃ δὴ πίσσανθον ὀνομάζουσιν. ἔστι
[l. 13]  γὰρ ὄντως οἷον ἄνθος τι πίττης. οὕτω δὲ καὶ ἄσφαλτον τὴν
[l. 14]  ὑγρὰν, ἔτι τὴν ἐκ Μηδείας. ἅπαντα γὰρ ταῦτα λιπαρὰ μέν
[l. 15]  ἐστιν καὶ πλεῖστον τῆς ἐλαιώδους ἔχοντα φύσεως, ἐναργῶς
[l. 16]  μέντοι θερμαίνει, καθάπερ ἥ τε στακτὴ σμύρνα καὶ τὸ πεύκινον,
[l. 17]  ἢ ἀρκεύθινον, ἢ τὸ κέδρινον καὶ τὸ δάφνινον ἔλαιον,
[l. 18]  ἕτερά τε τοιαῦτα, σαφῶς μὲν ἐκθερμαίνει τοὺς ἐψυγμένους, [p. 11.521]
[l. 1]  ἐσχάτως δ’ ἀνιᾷ τοὺς ἐγκεκαυμένους. ταῦτα μὲν οὖν ἑκατέρωθεν
[l. 2]  ὁμολογεῖται θερμαίνειν. ἔλαιον δὲ οὐδ’ ἑτέρωθεν
[l. 3]  ἰσχυρῶς οὔτε τοὺς κατεψυγμένους ἐκθερμαίνειν οὔτε βλάπτειν
[l. 4]  τοὺς ἐγκεκαυμένους. οὐ μὴν οὐδ’ ἀσαφῶς γε τοῖς ἐπ’
[l. 5]  ἐγκαύσει πυρέξασιν ἄσης γέ τινος αἴτιον γίγνεται καὶ τὴν
[l. 6]  θερμότητα παραύξειν φαίνεται, καθάπερ κᾀν τοῖς ἀκριβέσιν
[l. 7]  ἐρυσιπέλασιν. ἔστι δὲ δήπου ταῦτα χολώδη ῥεύματα, σαφῶς
[l. 8]  γὰρ δήπου καὶ ἐν αὐτοῖς τούτοις αὐξάνειν τὴν θερμασίαν, εἰ
[l. 9]  καὶ ψυχρὸν ἐσχάτως αὐτὸ προσάγοις. ἐπὶ μὲν γὰρ τῶν ἐγκαύσεων,
[l. 10]  εἰ χωρὶς ἁλῶν εἴη, καὶ ἄλλως λελευκασμένον ἔχει τινὰ
[l. 11]  παραμυθίαν ψυχρὸν καταντλούμενον. ἐπὶ δὲ τῶν ἐρυσιπελάτων
[l. 12]  ὅπως ἂν ᾖ ψυχρὸν οὐδὲν ὀνίνησιν, ἀλλὰ καὶ βλάπτειν
[l. 13]  πέφυκε, τὰ 2.27. μὲν ἐκ χολώδους ῥεύματος ἀκριβῶς ἅπαντα
[l. 14]  μεγίστας βλάβας, τὰ δ’ ἐξ αἵματος αὐτῷ μεμιγμένου μικροτέρας
[l. 15]  μὲν, οὐ μὴν τὰς ἐπιτυχούσας γε οὐδὲ ταύτας. ἧττον
[l. 16]  δὲ τούτων, ἐναργῶς δ’ οὖν ἔτι καὶ τὰς ζεούσας ἀνιᾷ φλεγμονὰς,
[l. 17]  ἐξ ὧν ἁπάντων τεκμαιρομένῳ μοι θερμότητα παραπλησίαν
[l. 18]  ἀνάπτειν ἔδοξεν οἷσπερ ἂν ὁμιλῆσαν τύχῃ. φαίνεται [p. 11.522]
[l. 1]  γοῦν τοῖς μὲν μετρίως θερμοῖς σώμασιν προσφερόμενον μετρίως
[l. 2]  θερμαίνειν αὐτὰ, τοῖς δ’ ἰσχυρῶς ἰσχυρὰν τὴν θερμασίαν
[l. 3]  ἀνάπτον.

[l. 4]  Εἴρηται μὲν οὖν ἤδη κᾀν τῷ τρίτῳ περὶ
[l. 5]  κράσεων, εἰρήσεται δὲ καὶ νῦν ὡς ἕκαστα τῶν προσφερομένων
[l. 6]  τῷ σώματι φαρμάκων, ἃ δὴ καὶ θερμὰ ταῖς δυνάμεσιν
[l. 7]  ὑπάρχειν ἔφαμεν, ἀρχὴν τοῦ θερμαίνεσθαι παρ’ ἡμῶν
[l. 8]  λαμβάνοντα, τὰ μὲν ὡσαύτως ἡμᾶς ἀντιθερμαίνει, τὰ δὲ
[l. 9]  σφοδρότερον. ἐκ δὴ τῶν εἰς ἴσον ἀντιθερμαινόντων ἐφάνη
[l. 10]  μοι τοὔλαιον ἐπισκοποῦντι τὰς κατὰ μέρος αὐτοῦ δυνάμεις.
[l. 11]  εὕρισκον γὰρ ἀεὶ χλιαρὰν μὲν ἐν τοῖς μετρίως θερμοῖς
[l. 12]  σώμασιν ἀπεργαζόμενον αὐτὸ θερμότητα, ζέουσαν δ’
[l. 13]  ἐν τοῖς ζέουσιν. ἐφαίνετο δέ μοι διὰ τοῦτο καὶ σπασμοὺς
[l. 14]  καὶ τρόμους, ἀναισθησίας τε καὶ δυσαισθησίας, μήτ’ ὠφελεῖν
[l. 15]  μηδὲν ἀξιόλογον μήτε βλάπτειν. ὠφελεῖν μὲν γὰρ οὐκ
[l. 16]  ἠδύνατο τῷ μὴ θερμαίνειν ἰσχυρῶς, βλάπτειν δ’ οὐκ ἦν
[l. 17]  ἱκανὸν, ὅτι μηδ’ ὅλως ἔψυχεν, ἐπικτήτου μὲν θερμότητος
[l. 18]  ἰσχυρᾶς λαβόμενον ἱκανῶς ὠφελεῖν· ἐπειδὰν εἰς πυέλους [p. 11.523]
[l. 1]  ἐλαίου θερμοῦ ῥίζας τινὰς, ἢ πόας θερμαντικὰς ἐναφεψημένας
[l. 2]  ἔχοντας, τοὺς οὕτω πεπονθότας ἐμβιβάζοιμεν.
[l. 3]  13.52. ὅθεν εὐλόγως οἷον ὕλη τίς ἐστιν τῶν ἄλλων φαρμάκων.
[l. 4]  ἄν τε γὰρ ψυχρὰ μίξῃς αὐτῷ, ψυχρὸν ἔσται τὸ μικτὸν,
[l. 5]  ἄν τε θερμὰ, θερμόν. ὃ γὰρ ἂν ἐκ τῆς μέσης ὑπάρχῃ κράσεως,
[l. 6]  ὑπηρετεῖ τοῖς ἄκροις ἑκατέροις, ὡς μήτ’ εἰ θερμῷ
[l. 7]  μιχθείη ψυχρὸν, τὸ μιχθὲν ἐξ ἀμφοῖν ἀπεργάσασθαι δυνάμενον,
[l. 8]  ὅτι μηδ’ αὐτὸ ψυχρόν ἐστιν μήτ’ εἰ ψυχρῷ θερμὸν,
[l. 9]  οὐδὲ γὰρ θερμὸν ὑπάρχει. καὶ κατὰ τοῦτο εὐλόγως
[l. 10]  οἱ μὲν θερμαίνειν αὐτὸ φάσκουσιν ἡμᾶς, οἱ δὲ οὐ θερμαίνειν.
[l. 11]  θερμαίνειν μὲν γὰρ ἂν δόξειε εἰς ἴσην τῷ θερμαίνοντι
[l. 12]  σώματι θερμασίαν ἀφικνούμενον, ἀντιθερμαίνειν γοῦν δύναται
[l. 13]  ταύτῃ. τῷ δὲ μὴ προσαυξάνειν ἣν κατέλαβε θέρμην,
[l. 14]  οὐκ ἂν δόξειε θερμαίνειν. οὐ γὰρ τὸ φυλάττειν ἣν εὗρεν,
[l. 15]  ἀλλὰ τὸ παραύξειν ἔργον εἶναι τοῦ θερμαίνοντος.

[l. 16]  Ἀρχαὶ δὲ τῆς τοιαύτης ἀμφισβητήσεως
[l. 17]  τρεῖς εἰσι, τό τε μὴ διορίσασθαι τὰ γένη τῶν θερμαίνειν  [p. 11.524]
[l. 1]  ἡμᾶς λεγομένων καὶ τὸ ταῖς ὁμωνυμίαις χρῆσθαι συγκεχυμένως
[l. 2]  καὶ τὸ μηδεμίαν ἀπολιπεῖν μεσότητα. θερμαίνειν μὲν
[l. 3]  οὖν ἡμᾶς λέγεται τά τ’ ἐνεργείᾳ θερμὰ, καθάπερ τὸ πῦρ
[l. 4]  αὐτὸ καὶ τὰ δυνάμει· καὶ τῶν δυνάμει θερμῶν τὰ μὲν ὡς
[l. 5]  τροφαὶ, τὰ δ’ ὡς φάρμακα, τὰ δ’ ὡς σκεπάσματα. τὸ θερμὸν
[l. 6]  δ’ αὐτὸ, τό τε κατ’ ἐνέργειαν ἤδη τοιοῦτον οὕτως ὀνομάζειν
[l. 7]  εἰθίσμεθα καὶ τὸ κατὰ δύναμιν, ὡς πολλάκις εἴρηται
[l. 8]  καὶ πρόσθεν. ἀλλὰ τὸ μὲν κατ’ ἐνέργειαν τό θ’ ἁπλῶς θερμὸν,
[l. 9]  οἷον τὸ πῦρ καὶ τὸ κατ’ ἐπικράτησιν, οἷον τὸ ζῶον,
[l. 10]  καὶ τὸ πρὸς τὸ σύμμετρον ὁμογενὲς παραβαλλόμενον καὶ
[l. 11]  τὸ πρὸς ὁτιοῦν τὸ ἐπιτυχόν. τὸ δὲ κατὰ δύναμιν πρῶτον
[l. 12]  μὲν ἀντιδιαιρεῖται τοῦ κατὰ συμβεβηκὸς, εἶθ’ ἑξῆς τοσαύτας
[l. 13]  ἔχει σημαινομένων διαφορὰς, ὅσας περ καὶ τὸ κατ’ ἐνέργειαν
[l. 14]  θερμόν. οἷον γὰρ ὕλη τις ἐπιτήδειος ὑπάρχουσα τῷ κατ’
[l. 15]  ἐνέργειαν θερμῷ, τὸ μέν τι τοῖς ἁπλῶς ὀνομαζομένοις θερμοῖς,
[l. 16]  τὸ δέ τι τοῖς κατ’ ἐπικράτησιν. ἄλλο δέ τι πρὸς τὸ
[l. 17]  σύμμετρον ὁμογενὲς ἢ ὁμοειδὲς ἢ ὁτιοῦν τὸ ἐπιτυχὸν παραβαλλομένοις
[l. 18]  οἰκεία γίνοιτ’ ἂν ὕλη. διὸ καὶ τὰ πρὸς ἄνθρωπον [p. 11.525]
[l. 1]  σκοπουμένους ἠξιοῦμεν ἀποχωρῆσαι τῶν ἄλλων ἁπάντων.
[l. 2]  ἐν τούτοις τε οὖν ἅπασιν ἁμαρτάνουσιν οἱ περὶ φαρμάκων
[l. 3]  δυνάμεως ἐπισκεψάμενοι καὶ πρὸς τούτοις ἔτι παρερχόμενοι
[l. 4]  τὰς μεσότητος, ἔν τε ταῖς κατὰ φύσιν ἡμῶν
[l. 5]  κράσεσιν, ὡς ἐν τοῖς περὶ κράσεων ὑπομνήμασιν ἐδείξαμεν,
[l. 6]  ἔν τε ταῖς τῶν φαρμάκων ἐξετάσεσιν. ὡς γὰρ ἤτοι θερμὸν
[l. 7]  εἶναι δέον ἐξ ἀνάγκης τὸ δοκιμαζόμενον φάρμακον, ἢ
[l. 8]  ξηρὸν, ἢ ὑγρὸν, ἢ ψυχρὸν, οὕτω ποιοῦνται τοὺς λόγους,
[l. 9]  ὥσπερ οὐκ ἐνδεχόμενον ἐν τῷ μεταξύ τι τῶν θερμαινόντων
[l. 10]  τε καὶ ψυχόντων ἡμᾶς τετάχθαι καί τι ἕτερον ἐν τῷ μεταξὺ
[l. 11]  τῶν ξηραινόντων τε καὶ ὑγραινόντων. οὕτω δ’ εἰσὶν
[l. 12]  ἠλίθιοί τινες ὡς μηδ’ ἀκούσαντες τἀληθὲς ἀκολουθῆσαι
[l. 13]  δύνασθαι. τινὰς γοῦν οἶδα καὶ ἀντιλέγειν ἐπιχειροῦντας
[l. 14]  ὡς οὐδὲν εἴη μέσον τὴν κρᾶσιν.

[l. 15]  13.53. Ἀλλὰ πρὸς μὲν τούτους ἔν τε τῷ
[l. 16]  περὶ κράσεων εἴρηται τὰ προσήκοντα κᾀν τοῖς ἐφεξῆς οὐδὲν
[l. 17]  ἧττον εἰρήσεται. τέλος δ’ ἐπιθεῖναι σπεύδων τῷ παρόντι [p. 11.526]
[l. 1]  λόγῳ πάλιν ἐπὶ τοὔλαιον ἐπάνειμι. συμβέβηκεν γὰρ αὐτῷ
[l. 2]  καὶ ὡς τροφῇ μὲν ἴσως θερμαίνειν ἡμᾶς, ἐπειδὰν εἴσω τοῦ
[l. 3]  σώματος λαμβάνηται. δοκεῖ γάρ τισιν οὐκ ἀδοκίμοις ἰατροῖς
[l. 4]  καὶ φιλοσόφοις γίγνεσθαί τις ὥσπερ ἐκ τῶν σιτίων, οὕτω
[l. 5]  καὶ ἐξ ἐλαίου πρόσθεσις τοῦ σώματος. συμβέβηκε δὲ καὶ ὡς
[l. 6]  φαρμάκῳ μέσῳ πως εἶναι τῶν θερμαινόντων τε καὶ ψυχόντων
[l. 7]  ἡμᾶς, ὑπάρχει δ’ αὐτῷ καὶ ὡς σκεπάσματι θερμαίνειν ἡμᾶς,
[l. 8]  καὶ ἥ γε κυριωτάτη μάλιστα εἰκὼν τῆς φύσεως αὐτοῦ τοιαύτη
[l. 9]  τις εἶναί μοι δοκεῖ. ὡς γὰρ καὶ τῶν ἀμφιεσμάτων ἕκαστον
[l. 10]  ὑφ’ ἡμῶν αὐτῶν θερμαινόμενον ἀντιθερμαίνειν ἡμᾶς πέφυκεν,
[l. 11]  οὕτω καὶ τοὔλαιον. ἀλλ’ ὥσπερ ἐκείνων οὐδὲν αὐτοῦ
[l. 12]  τοῦ θερμαίνοντος σώματος γίγνεται θερμότερον, οὕτως οὐδὲ
[l. 13]  τοὔλαιον. ὅλον δ’ ἄν σοι τὸ πρᾶγμα νοηθείη καλῶς οὐκ
[l. 14]  εἰς τὰ παρόντα μόνον, ἀλλὰ καὶ εἰς τὰ μέλλοντα σύμπαντα
[l. 15]  χρήσιμον ἐσόμενον, εἰ ἀναμνησθείης αὐτοῦ τοῦ περιέχοντος
[l. 16]  ἡμᾶς ἀέρος, ποτὲ μὲν ψυχροτέρου γιγνομένου τῆς ἐν ἡμῖν
[l. 17]  θερμότητος εἰς τοσοῦτον ὡς προβλημάτων τέ τινων καὶ σκεπασμάτων
[l. 18]  δεῖσθαι πρὸς αὐτὸν, ἐνίοτε δὲ θερμοτέρου πάλιν
[l. 19]  εἰς τοσοῦτον ὡς μὴ δύνασθαι φέρειν, ἀλλ’ ὑποφεύγειν εἰς [p. 11.527]
[l. 1]  σκέπην τέ τινα καὶ σκιάν. ἔστι δ’ ὅτε οὕτως ἔχοντος συμμέτρως,
[l. 2]  ὡς μήτε τῶν θαλψόντων ἡμᾶς μήτε ψυχόντων ἐπιθυμεῖν,
[l. 3]  ἀλλ’ ἄλυπόν τε καὶ ἀναίσθητον εἶναι τὴν ὁμιλίαν αὐτοῦ.
[l. 4]  τὴν μὲν δὴ τρίτην κρᾶσιν τήνδε τὴν νῦν εἰρημένην σύμμετρον
[l. 5]  καλῶ καὶ μέσην εἶναι τῶν ἄλλων φημὶ καὶ μήτε θερμαίνουσαν
[l. 6]  ἡμῶν τὸ σῶμα μήτε ψύχουσαν· τῶν δ’ ἄλλων δυοῖν τὴν
[l. 7]  μὲν θερμαίνειν ἡμᾶς, τὴν δὲ ψύχειν. ἐοικέναι δέ φημι τῇ μέσῃ
[l. 8]  τε καὶ συμμέτρῳ κράσει τοῦ περιέχοντος ἡμᾶς ἀέρος τήν τ’
[l. 9]  ἐκ τῶν ἀφιεσμάτων καὶ τὴν ἐξ ἐλαίου γινομένην θερμασίαν.
[l. 10]  εἰ δὲ μηδ’ οὕτω σαφές ἐστιν ὃ βούλομαι δηλοῦν, ἐκείνως ἄν
[l. 11]  σε μᾶλλον οἶμαι συνήσειν. δύο μοι νόησον ἀνθρώπους ὁμοίως
[l. 12]  μὲν κεκραμένους τὸ σῶμα, ψαύοντας δ’ ἀλλήλων ἢ τοῖς στέρνοις
[l. 13]  τε καὶ τῇ γαστρὶ μόνοις, ἢ καὶ ταῖς χερσὶ καὶ τοῖς σκέλεσιν.
[l. 14]  εἰ μὲν δὴ τὴν αὐτὴν ἔχοι τοῖς δύο τούτοις ἀνθρώποις
[l. 15]  ὁ περιέχων αὐτοὺς ἀὴρ κρᾶσιν, ὡς εἶναι τὴν ἐν τοῖς τρισὶ
[l. 16]  σώμασιν ἴσην θερμασίαν, οὐδὲν ἂν ὑπ’ οὐδενὸς οὕτω γε θερμαίνεσθαι
[l. 17]  λέγοιτο. τὰ γὰρ ὅμοια πάντη σώματα πρὸς ἀλλήλων [p. 11.528]
[l. 1]  οὐδεμίαν ἀλλοίωσιν ἴσχει. ψυχροῦ δ’ ὄντος τοῦ περιέχοντος
[l. 2]  ἀλλήλους ἂν οἱ ἄνθρωποι θερμαίνειν λέγοιντο, καίτοι γε
[l. 3]  οὐ θερμαίνοντες, ἀλλ’ εἴργοντες 2.28. τὸ ψυχρόν. εἰθικότες
[l. 4]  οὖν οἱ πολλοὶ καταχρῆσθαι τοῖς ὀνόμασιν, τὸ κωλυτικὸν τοῦ
[l. 5]  ψύχεσθαι θερμαῖνον ὀνομάζουσιν οὐκ ὀρθῶς. ὀνομάζειν μὲν
[l. 6]  οὖν αὐτοῖς συγχωρητέον ὡς ἂν ἐθέλωσιν, ταὐτὸν δὲ σημαίνειν
[l. 7]  ἐκ τοῦ θερμαίνειν ῥήματος ἐν ἑκατέρᾳ τῇ ῥήσει κατ’
[l. 8]  οὐδένα τρόπον ἔτι συγχωρητέον. οὐ γὰρ δὴ ταὐτόν γέ ἐστιν
[l. 9]  ἐξ αὑτοῦ τινι παρέχειν θερμασίαν, ἢ κωλύειν τὸ ψυχρόν.
[l. 10]  οὕτω δή τούτων ἐχόντων, ὅσα περ ἂν ἡμῖν ἔξωθεν προσπίπτοντα
[l. 11]  τὴν αὐτὴν ἔχῃ τῷ σώματι θερμασίαν, εἴτε ἐξ ἑαυτῶν
[l. 12]  εἴτε παρ’ ἄλλων εἴτε καὶ ἐξ ἡμῶν αὐτῶν εἰληφότα,
[l. 13]  13.54. ταῦτα κατὰ μὲν τὸν ἀκριβῆ λόγον οὔτε θερμαίνειν ἡμᾶς
[l. 14]  οὔτε ψύχειν λεκτέον· εἰ δὲ καταχρῆσθαί τις βούλοιτο συγχωρητέον,
[l. 15]  ἀναμιμνήσκοντα μόνον ἐν τῇ ῥήσει τὴν διαφορὰν
[l. 16]  τῶν σημαινομένων. ἄλλως μὲν γὰρ ὁ θερμότερος ἀὴρ θερμαίνειν
[l. 17]  ἡμᾶς λέγεται, κατ’ ἄλλον δὲ τρόπον ὁ σύμμετρος. ἀνάλογον
[l. 18]  δ’ ἔχει τῷ μὲν θερμοτέρῳ πύρεθρόν τε καὶ νᾶπυ καὶ  [p. 11.529]
[l. 1]  πέπερι, τῷ συμμέτρῳ δὲ πιμελή τε καὶ ἔλαιον. ἐνεργείᾳ μὲν
[l. 2]  γὰρ οἱ ἀέρες θερμοὶ, δυνάμει δὲ τὰ φάρμακα. τὸν μὲν γὰρ
[l. 3]  ἀέρα θερμὸν οὐχ ἡμεῖς αὐτοὶ ποιοῦμεν, ἀλλ’ ὅτι τοιούτῳ
[l. 4]  πλησιάζομεν. τὰ φάρμακα δὲ, ὡς κᾀν τῷ τρίτῳ περὶ κράσεων
[l. 5]  ἐδείκνυμεν, τὴν ἀρχὴν τῆς ἐπὶ τὸ θερμαίνεσθαι μεταβολῆς
[l. 6]  ἐξ ἡμῶν λαμβάνοντα, τὰ μὲν εἰς ἶσον ἡμᾶς ἀντιθερμαίνειν
[l. 7]  πέφυκεν, τὰ δὲ μᾶλλον, τὰ δ’ ἧττον. ἐκ δὴ τῶν ἴσων
[l. 8]  ἀντιθερμαινόντων ἔστι τὸ ἔλαιον. ὑπάρχει δ’ αὐτῷ κᾀκ
[l. 9]  τοῦ γλίσχρῳ τε εἶναι καὶ δυσαποῤῥύτῳ καὶ τῶν πόρων ἐμφρακτικῷ
[l. 10]  κατὰ διττὸν τρόπον ἐπαύξειν, ὡς δοκεῖν τὴν θερμασίαν.
[l. 11]  ἐκ μὲν δὴ τοῦ περιπλάττεσθαι δίκην ἀμφιέσματος,
[l. 12]  ἢ προβλήματος, ἐκ δὲ τοῦ τοὺς πόρους ἐμφράττειν τὸ κωλύειν
[l. 13]  ἀποῤῥεῖν ἔνδοθεν τὸ πολὺ τῆς ἀτμώδους θερμότητος. κατὰ
[l. 14]  ταῦτ’ οὖν οὐδὲ ξηραίνεσθαι τοῖς σώμασιν ἡμῶν ἐπιτρέπει,
[l. 15]  πλὴν εἰ θερμόν τε προσάγοιτο καὶ χρόνῳ πλείονι· καὶ ταύτην
[l. 16]  αὐτοῦ τὴν δύναμιν ἅπαντες ἄνθρωποι τῇ πείρᾳ μεμαθηκότες;
[l. 17]  οὓς ἂν ἱδρῶσαι δαψιλέστερον ἐθέλωσιν, ἢ λελουμένους, ἢ
[l. 18]  ἀλούτους, οὐ προσφέρουσιν αὐτοῖς εὐθὺς κατ’ ἀρχὰς ἔλαιον, [p. 11.530]
[l. 1]  ἀλλ’ ἐπὶ μὲν τῶν νενοσηκότων, ἐπειδὰν ἱδροῦν ὑπάρξωνται,
[l. 2]  θερμήναντες περιχέουσι. ἐπὶ δὲ τῶν νοσούντων, ἐπειδὰν
[l. 3]  αὐτάρκως ἱδρώσωσιν. ἐπὶ δὲ τῶν ὑγιαινόντων, ὅσοι μὲν ἐξ
[l. 4]  ὁδοιπορίας μακρᾶς εἰσι καὶ γυμνασίων πλειόνων, ἢ ὁπωσοῦν
[l. 5]  ἄλλως ἐξηραμμένοι τὸ σῶμα, τούτοις μὲν ἀλείφεσθαι καὶ
[l. 6]  πρὶν ἱδρῶσαι συγχωροῦσιν. ὅσοι δ’ ἠπεπτηκότες, ἢ πληθωρικὸν
[l. 7]  τὸ σῶμα ἔχοντες, τούτοις οὐδὲ λουομένοις ἐπιτρέπουσιν
[l. 8]  ἐλαίῳ χρῆσθαι.

[l. 9]  Καί μοι δοκεῖ κᾀνταῦθα μέσον τῶν ὑγραινόντων
[l. 10]  καὶ ξηραινόντων ἡμᾶς εἶναι τοὔλαιον, ὥσπερ ὀλίγον
[l. 11]  ἔμπροσθεν ἐδείχθη, τῶν θερμαινόντων καὶ ψυχόντων. ὑγραίνει
[l. 12]  μὲν γὰρ ὕδωρ, ξηραίνει δὲ δάφνινόν τε καὶ κέδρινον
[l. 13]  ἔλαιον. τό γ’ οὖν ἔλαιον ἁπλῶς οὑτωσὶ προσαγόμενον, ἄνευ
[l. 14]  γε τοῦ προθερμανθῆναι πρὸς ἡμῶν αὐτῶν ἐξ ἐπιτεχνήσεως ἢ
[l. 15]  ψυγῆναι, τούτου γὰρ ἐπὶ πάντων ἀεὶ χρὴ μεμνῆσθαι, τοιαύτην
[l. 16]  φυλάττει τὴν κρᾶσιν ἡμῶν, οἵαν περ παρέλαβεν, εἶργον
[l. 17]  ὡς ἔνι μάλιστα καὶ κωλῦον κενοῦσθαι τοῦ σώματος ἁπάσας
[l. 18]  τὰς ἀτμώδεις διαπνοάς εἰ δ’ ἀνατρίβεις ἐπιπλέον ἐλαίῳ τὰ [p. 11.531]
[l. 1]  μέλη, θερμότητά τέ τινα γεννήσεις ἐκ τῆς τρίψεως ἐπίκτητον,
[l. 2]  ὠφελήσεις τε τοὺς κεκοπωμένους ἐν τῷδε, τοῦτο μὲν εἴσω τοῦ
[l. 3]  σώματος εἰς τοὺς κατὰ λεπτὸν πόρους εἰσδυομένου τοῦ
[l. 4]  λίπους ὡς μαλάττειν τὰ κατεσκληρυμμένα, τοῦτο δὲ τῇ
[l. 5]  θερμότητι διαφοροῦντος, ὅτι δριμὺ καὶ λεπτὸν ὑγρὸν ἐν τοῖς
[l. 6]  κόποις ἐκ συντήξεως γεννηθὲν ὑπὸ τοῦ δέρματος ἐστέγετο.
[l. 7]  φαίνονται γὰρ κᾀκτὸς ἀποῤῥέοντες ἱδρῶντες τοῖς γυμναζομένοις,
[l. 8]  φαίνονται δ’ οὐκ ὀλίγα κᾀντὸς εἰς τὴν γαστέρα
[l. 9]  συῤῥέοντα 13.55. περιττώματα καὶ οἷον συντήγματα. λογίζεσθαι
[l. 10]  δ’ ἐκ τούτων χρὴ, κᾂν μή φαίνηται, καταλείπεσθαί τινα
[l. 11]  καὶ καθ’ ὅλον τὸ σῶμα πολλὰ τοιαῦτα κενώσεως δεόμενα.
[l. 12]  διττὴ γὰρ ἐν τοῖς κόποις γίγνεται διάθεσις, ὡς ἐν ἑτέροις ἐπιδέδεικται,
[l. 13]  ξηραινομένων μὲν τῶν ὁμοιομερῶν τοῦ ζώου μορίων,
[l. 14]  ὑγραινομένων δὲ τῶν κενῶν χωρῶν, οὐ χρηστῇ καὶ κατὰ φύσιν
[l. 15]  ὑγρότητι, πληθώρα γὰρ ἦν, ἀλλὰ λεπτῇ καὶ δριμείᾳ καὶ δακνώδει·
[l. 16]  καὶ διὰ τοῦτο καὶ τῶν ἰωμένων δέονται διττῶν, τῶν
[l. 17]  τε τὴν ξηρότητα τεγγόντων καὶ τῶν τὴν δριμεῖαν ὑγρότητα
[l. 18]  κενούντων. καὶ διὰ τοῦτο πρὸς ἄμφω ταῦτα τὰ διὰ τῶν [p. 11.532]
[l. 1]  γλυκέων ὑδάτων λουτρὰ χρησιμώτατα τετύχηκεν ὄντα, τῇ
[l. 2]  μὲν ὑγρότητι τὴν ξηρότητα τῶν ὀργάνων ἐπανορθούμενα, τῇ
[l. 3]  δ’ αὖ θερμότητι τὸ λεπτὸν καὶ διαφοροῦντα. καὶ εἴ γε
[l. 4]  παραμένειν τοῖς σώμασιν ἐδύνατο καὶ μὴ ῥᾳδίως ἀποῤῥεῖν τὸ
[l. 5]  ὕδωρ, αὔταρκες ἂν ὑπῆρχε μόνον. ἐπεὶ δὲ τό τε περιχεόμενον
[l. 6]  ἔξωθεν ἀποῤῥεῖ ῥᾳδίως, τό τ’ εἰς τοὺς πόρους τοῦ σώματος
[l. 7]  εἰσδυόμενον ἐκρεῖ λαβὴν οὐδεμίαν ἔχον, εἰς τοῦτ’ αὐτὸ χρησίμως
[l. 8]  ἔλαιον μίγνυται, καὶ μᾶλλόν γε ἢν ἐπιπλέον ἐξ ἀμφοῖν
[l. 9]  ἀνατρίψηταί τις, ὅπερ ὠνόμαζον οἱ παλαιοὶ χυτλοῦσθαι, καὶ
[l. 10]  ἀντετίθεσάν γε αὐτῷ τὸ ξηραλειφεῖν. ἔστι μὲν καὶ τοῦτό πως
[l. 11]  αὐτὸ καθ’ αὑτὸ κόπων ἰατικὸν, ἀλλ’ ἀπολείπεται πάμπολυ
[l. 12]  τοῦ χυτλώσασθαι. τά τε γὰρ ἄλλα, κᾀπειδὰν ἀνακόπτηται
[l. 13]  καὶ ἀνατρίβηται μετ’ ἐλαίου τὸ ὕδωρ, δύσλυτον ἱκανῶς ἔχει
[l. 14]  τὴν μίξιν, ὥσθ’ ὅσοις ἂν ἐπαλείφηταί τε καὶ περιπλάττηται
[l. 15]  σώμασι τὸ ἔλαιον, ἀναγκάζεσθαι τούτοις ἐπιπλέον ὁμιλεῖν
[l. 16]  καὶ τὸ ὕδωρ. ἔστι τοίνυν κᾀνταῦθα ὥσπερ τις ὕλη τῶν
[l. 17]  ὑγραινόντων τε καὶ ξηραινόντων τὸ ἔλαιον, ὡς ἔμπροσθεν
[l. 18]  ἐδείχθη, τῶν θερμαινόντων τε καὶ ψυχόντων. ἄν τε γὰρ ξηραίνοντι [p. 11.533]
[l. 1]  μιχθῇ, ξηραῖνον τὸ σύμπαν ἀπετέλεσεν, ἄν θ’ ὑγραίνοντι,
[l. 2]  καὶ τοῦθ’ ὑγραῖνον εἰργάσατο καὶ πολλάκις καὶ μᾶλλον
[l. 3]  ὑγραῖνον ἀπετελέσθη τὸ μικτὸν ἐξ ἀμφοῖν αὐτοῦ τοῦ
[l. 4]  πρώτως ὑγραίνοντος, ὥσπερ ἐφ’ ὕδατος ἔχει. τοῦτο γὰρ
[l. 5]  ὑγραίνει μὲν πρώτως, ἀλλὰ τὸ μὴ παραμένειν ἐπιπλέον
[l. 6]  ὀλιγοχρόνιον ἴσχον τὴν ἐνέργειαν ἀσθενῶς ὠφελεῖ. δεσμὸς
[l. 7]  οὖν αὐτῷ τοὔλαιον γιγνόμενον, ἀναγκάζον γε τοῖς χρῄζουσιν
[l. 8]  τῆς ἀπ’ αὐτοῦ βοηθείας ἐπιπλεῖστον ὁμιλεῖν, ἄριστον
[l. 9]  ἰαμάτων πάντων ἀπετελέσθη τοῖς ἐξηραμμένοις τε αὐχμώδεσι
[l. 10]  σώμασιν. οὕτω δὲ κᾂν ξηραῖνον ἐλαίῳ μίξῃς φάρμακον,
[l. 11]  οἷον χαλκῖτιν, ἢ πύρεθρον, ἢ κηκίδα, ἢ στρούθιον,
[l. 12]  ξηραῖνον ἔσται τὸ μικτὸν ἐξ ἀμφοῖν. ἅπασιν οὖν ὑπηρετοῦν
[l. 13]  τοῖς ἑαυτῷ μιγνυμένοις τὸ ἔλαιον, εὐλόγως οἷον ὕλη
[l. 14]  τις ἁπάντων ἐστί. τὴν μὲν οὖν οἰκείαν αὐτῶν ἐνέργειαν ἐξ
[l. 15]  ἀνάγκης μειοῦν, οὐ μὴν τήν γε ὠφέλειαν, ἀλλ’ ἔστιν ὅτε
[l. 16]  καὶ προσαυξάνον. οὐ γὰρ δὴ ταὐτόν γ’ ἐστὶν, εἰ καὶ δόξει
[l. 17]  τισὶν ἐνέργειάν τέ τινος αὐξῆσαι καὶ ὠφέλειαν. ἡ μὲν γὰρ
[l. 18]  ἐνέργεια κατὰ τὴν οἰκείαν ἑκάστου δύναμιν, ἡ δ’ ὠφέλεια  [p. 11.534]
[l. 1]  καὶ κατὰ συμβεβηκὸς ἐνίοτε. λεχθήσεται μὲν οὖν ἐπιπλέον
[l. 2]  ἐν τοῖς ἑξῆς ὑπὲρ τῆς κατὰ συμβεβηκὸς ὠφελείας. εἰρήσεται
[l. 3]  δὲ καὶ νῦν εἰς τοσοῦτον, εἰς ὅσον δεῖ τοῖς παροῦσιν.
[l. 4]  ἐλαίῳ γὰρ ἀνακοπτόμενον ὕδωρ, ὡς τὸ καλούμενον ὑδρέλαιον
[l. 5]  ἐργάσασθαι, τοῖς κεκοπωμένοις ἀρήγει μᾶλλον ἢ εἰ
[l. 6]  μόνον ὑπῆρχεν, οὐ τῷ τὴν οἰκείαν ἐπιτείνεσθαι δύναμιν,
[l. 7]  ἀλλὰ τὸ περιμένειν ἐπιπολὺ τοῖς δεομένοις.

[l. 8]  13.56. Ὅτι δ’ εἰ μὴ μέσον εἴη τῇ κράσει
[l. 9]  τὸ ξυνδοῦν, τὰ πρώτως βοηθοῦντα2.29.  τοῖς δεομένοις
[l. 10]  ἐναντιώσεται πολλάκις αὐτῶν ταῖς ἐνεργείαις, ἐξ αὐτῆς γε
[l. 11]  τῆς τῶν φαρμάκων φύσεως ἔνεστί σοι καθόλου διδαχθῆναι
[l. 12]  κᾀκ τῶν τῆς κατ’ εἶδος τῶν φαρμάκων ἱστορίας. ἀπὸ μὲν
[l. 13]  τῆς τοῦ καθόλου, διότι τὸ μιγνύμενον ἂν ἐπὶ τοὐναντίον
[l. 14]  ἀπάγῃ τὴν δύναμιν τοῦ κραθέντος αὐτῷ φαρμάκου, δύναταί
[l. 15]  ποτε καὶ νικῆσαι καὶ τελέως εἰς ἕτερον εἶδος μεταστῆσαι
[l. 16]  τὸ μικτὸν ἐξ ἀμφοῖν. οὐδεμίαν γὰρ οὔτε ἰδέαν ἐπίσημον
[l. 17]  οὔτε δύναμιν ἐμφαίνεσθαι χρὴ τοῦ λόγον ὕλης ἔχοντος [p. 11.535]
[l. 1]  ἐν τῇ μίξει. κατὰ δὲ τὴν ἀπὸ τῶν ἐν μέρει πεῖραν ᾧδ’
[l. 2]  ἂν μάθοις ὡς οὐ χρὴ τὸ λόγον ὕλης ἔχον οὔτε θερμαίνειν
[l. 3]  οὔτε ψύχειν οὔτε ξηραίνειν οὔθ’ ὑγραίνειν, εἰ πρῶτον
[l. 4]  μὲν ἀναμνησθείης ὧν ὀλίγον ἔμπροσθεν ἐμνημόνευσα ἐπὶ
[l. 5]  πίττης ὑγρᾶς καὶ ῥητίνης καὶ σμύρνης, ἀσφάλτου τε καὶ
[l. 6]  κεδρίνου καὶ δαφνίνου καὶ τῶν ἄλλων ὅσα θερμαίνει. ταῦτα
[l. 7]  γὰρ ἅπαντα μεθ’ ὕδατος ἀνατριβόμενα παραπλησίως ἐλαίῳ
[l. 8]  θερμαίνει μᾶλλον ἢ ψύχει καὶ ξηραίνει μᾶλλον ἢ ὑγραίνει,
[l. 9]  διὸ καὶ τὰς κοπώδεις αἰσθήσεις οὐ πάνυ τι λύειν πέφυκεν.
[l. 10]  οὔτε γὰρ τῆς αὐτῆς ἐστιν ὕδατι δυνάμεως, ὡς συνεργάζεσθαί
[l. 11]  τι μᾶλλον ἢ ἀντιπράττειν, οὔτε τῆς μέσης τῶν ἄκρων,
[l. 12]  ἵν’ ὡς ὕλη τις ὑπηρετῇ τῷ πρώτως ἐνεργοῦντι. ξηραίνει
[l. 13]  γὰρ καὶ θερμαίνει μᾶλλον, οὐχ ὑγραίνει, καὶ ψύχει καθάπερ
[l. 14]  ὕδωρ. εἰ δέ τινι τῶν ἰσχυρῶς ξηραινόντων τε καὶ θερμαινόντων
[l. 15]  ἀναμίξαις ὕδωρ, οὐ μόνον οὐδὲν ὧν πέφυκε δρᾷν
[l. 16]  ὄψει γιγνόμενον, ἀλλὰ καὶ τελέως ἀμαυρούμενον ὡς εἰ μηδὲ
[l. 17]  τὴν ἀρχὴν ἐμέμικτο. χαλκῖτις οὖν καὶ σανδαράχη καὶ μίσυ [p. 11.536]
[l. 1]  καὶ τἄλλ’ ὅσα θερμαίνει τε σφοδρῶς ἡμᾶς καὶ ξηραίνει,
[l. 2]  φυλάττει τὴν ἑαυτῶν ἔτι δύναμιν ἰσχυρὰν ὕδατι μιχθέντα.
[l. 3]  πανταχόθεν οὖν δῆλον ὡς μέσον εἶναι χρὴ τὴν κρᾶσιν
[l. 4]  ὅτί περ ἂν ἑκατέροις τοῖς ἄκροις ὑπηρετήσειν μέλλῃ, καθάπερ
[l. 5]  ὕλη τις, ὥσπερ καὶ τοὔλαιον ἐν τῇδε τῇ χώρᾳ τιθεὶς
[l. 6]  οὐκ ἂν ἁμάρτοις. ὁμολογήσει γὰρ ἅπαντά σοι τὰ κατὰ
[l. 7]  μέρος ἔργα καὶ μέμψῃ τοῦ μήκους τῶν λόγον οὐχ ἡμᾶς,
[l. 8]  ἀλλ’ ὅσοι τὴν ὀρθὴν ὁδὸν ὑπερβαίνοντες ἐπὶ μοχθηρᾶς τε
[l. 9]  καὶ μακρᾶς ἐκτρέπονται. διὸ καὶ τοῦτον ἠναγκάσθην ἐγὼ
[l. 10]  μηκῦναι τὸν λόγον, ἐπεὶ τό γ’ ἀληθὲς αὐτὸ ταχίστην ἔχει
[l. 11]  τὴν εὕρεσιν, ὡς ἂν ἐξ αὐτῶν τῶν ἐναργῶς φαινομένων
[l. 12]  ὁρμώμενον. οὐ μὴν οὐδ’ εἰς τοσοῦτον ἐμήκυνα τὸν λόγον
[l. 13]  εἰς ὅσον ἐγχωρεῖ τῷ καὶ πάντα τὰ κακῶς ὑπ’ αὐτῶν
[l. 14]  εἰρημένα γράψαι προῃρημένῳ καὶ τὰς αἰτίας τῶν σφαλμάτων
[l. 15]  ἐκδιδάξαι. καίτοι γε τὰς αἰτίας εἰπεῖν ἴσως ἀναγκαῖόν
[l. 16]  ἐστιν ὑπὲρ τοῦ φυλάττεσθαί τε τοὺς ἐξ αὐτῶν παραλογισμοὺς
[l. 17]  ἐν ἁπάσῃ τῇ κρίσει τῶν κατὰ μέρος φαρμάκων
[l. 18]  ἔχεσθαί τε τῆς ἀληθοῦς διδασκαλίας ἐπιστημονικώτερον. [p. 11.537]
[l. 1]  αὐξάνονται γὰρ ἡμῖν αἱ περὶ τῶν πραγμάτων πίστεις, ὅταν
[l. 2]  μὴ μόνον αὐτὸ γιγνώσκωμεν τἀληθὲς, ἀλλὰ καὶ τῶν παραλογισμῶν
[l. 3]  ἁπάντων τὰς αἰτίας ἐκμάθωμεν. τοῦτο μὲν οὖν
[l. 4]  ἐν τοῖς ἑξῆς ἐργασόμεθα.

[l. 5]  13.57. Νυνὶ δὲ περὶ ῥοδίνου βραχέα προσθεὶς
[l. 6]  ἐπὶ τοῖς κατ’ ἀρχὰς εἰρημένοις ἐν τῷδε καταπαύσω
[l. 7]  τὸν λόγον. εἴρηται μὲν οὖν ὡς οὔτ’ ὀσμαῖς οὔτε χρόαις
[l. 8]  οὔτ’ ἄλλῳ τινὶ τῶν συμβεβηκότων εὔλογόν ἐστι προσέχειν
[l. 9]  τὸν νοῦν ἐν ταῖς τῶν δυνάμεων ἐξετάσεσιν, ἀλλὰ τοῖς
[l. 10]  ἐναργῶς φαινομένοις ἐπί τε τῶν ὑγιαινόντων καὶ νοσούντων
[l. 11]  σωμάτων. ἀποδέδεικται δὲ καὶ ὡς τοὔλαιον, ὅταν ἄναλον
[l. 12]  ᾖ καὶ καθαρὸν ἀκριβῶς, ἐκ τῆς μέσης ὕλης ἐστίν.
[l. 13]  ὥστε καὶ τὸ ῥόδινον χρὴ τὸ ἀκριβὲς καὶ ἁπλοῦν καὶ ὄντως
[l. 14]  ῥόδινον ἐξ ἐλαίου τε τούτου κατεσκευάσθαι καὶ μηδὲν ἐν
[l. 15]  ἑαυτῷ φαρμακωδέστερον ἔχειν, ὥσπερ εἰώθασιν οἱ μυρεψοὶ
[l. 16]  σκευάζειν, ὑπὲρ τοῦ μόνιμόν τε καὶ εὐωδέστερον γενέσθαι
[l. 17]  προστύφοντες ἀρώμασι τοὔλαιον πρὶν ἐμβαλεῖν τὰ ῥόδα.
[l. 18]  κάλλιον δὲ ἴσως ἐστὶ καὶ τοῖς ὀνόμασιν διαστέλλειν αὐτὰ, [p. 11.538]
[l. 1]  καθότι καὶ τοὺς παλαιοὺς οἶδα ποιοῦντας. ἔλαιον μὲν
[l. 2]  γὰρ ῥόδινον ὀνομάζουσιν τὸ χωρὶς τῶν ἀρωμάτων σκευασθέν.
[l. 3]  ὅτῳ δ’ ἐπεμβέβληταί τι καὶ τούτων, οὐκ ἔλαιον
[l. 4]  ἔτι τὸ τοιοῦτον, ἀλλὰ μύρον ἤδη προσαγορεύουσιν. ὥστε
[l. 5]  ἐπειδὴ τὸ μὲν ἔλαιον οἷον ὕλη τίς ἐστιν τῶν θερμαινόντων
[l. 6]  τε καὶ ψυχόντων φαρμάκων ἐκ τῆς μέσης κράσεως
[l. 7]  ὑπάρχον, ἐξ ἐλαίου δὲ καὶ ῥόδων χυλῶν σύγκειται τὸ ῥόδινον,
[l. 8]  ἔστι δήπου καὶ αὐτὸ τοιοῦτον τὴν κρᾶσιν οἷός περ
[l. 9]  καὶ ὁ τῶν ῥόδων χυλός. ἔστι δὲ δήπου ῥᾷστον οὐ ῥόδων
[l. 10]  χυλοῦ μόνον αὐτοῦ καθ’ ἑαυτὸν, ἀλλὰ καὶ συνθέντας ἔλαιον
[l. 11]  ῥόδινον ἐπί τε τῶν ὑγιαινόντων καὶ νοσούντων, ὡς ἤδη
[l. 12]  πολλάκις εἴρηται, τὴν βάσανον αὐτοῦ ποιήσασθαι τῆς δυνάμεως.
[l. 13]  εὑρήσεις οὖν ἐμψυχομένους μὲν ὑπ’ αὐτοῦ τοὺς
[l. 14]  ἔτι κεκαυμένους καὶ παραχρῆμά τινος ὠφελείας αἰσθανομένους,
[l. 15]  βλαπτομένους δ’ ἐναργῶς ἅπαντας τοὺς ἐψυγμένους,
[l. 16]  ὥστε σε σαφῶς ἑκατέρωθεν συνιέναι τῆς δυνάμεως αὐτοῦ
[l. 17]  ψυχούσης μᾶλλον ἢ θερμαινούσης. οὐ μὴν ἰσχυρά γε ἡ
[l. 18]  ἀπὸ ῥοδίνου φαίνεταί σοι ψύξις, ἀλλ’ ἐγγυτάτω πως εἶναι [p. 11.539]
[l. 1]  δόξει τῆς μέσης κράσεως. ὀνομάζω δὲ τὰ τοιαῦτα φάρμακα
[l. 2]  σαφοῦς ἕνεκα διδασκαλίας ἐκ τῆς πρώτης φύσεώς τε καὶ τάξεως
[l. 3]  τῶν ψυχόντων, ὥσπερ αὖ καὶ ὅσα βραχὺ τῆς μέσης κράσεως
[l. 4]  ἐπὶ τὸ θερμότερον ἀποκεχώρηκεν, ἐκ τῆς πρώτης ἀποστάσεώς
[l. 5]  τε καὶ τάξεως τῶν θερμαινόντων. ταυτὶ μὲν ἐν τῷ
[l. 6]  παρόντι περὶ ῥοδίνου χρὴ γινώσκειν. ἀναγκαῖον γὰρ ἔσται
[l. 7]  μοι καὶ κατὰ τὸν ἑξῆς λόγον ἔτι μνημονεῦσαί τε τοῦ φαρμάκου
[l. 8]  καὶ προσθεῖναι τὰ λείποντα ὧν εἴπομεν.

[l. 1]  Ἐγὼ μὲν ὅτι χρήσιμον αὐτὸ πρὸς τὰς
[l. 2]  ἰάσεις μόνον ἐν τῇδε τῇ νῦν ἐνεστώσῃ πραγματείᾳ γράφειν
[l. 3]  ἐγνώκειν, πρώτους καὶ μάλιστα τοὺς θείους ἔχω μάρτυρας,
[l. 4]  εἶτα καὶ τοὺς παρακαλέσαντας ἑταίρους, ἐπιμνησθῆναί με
[l. 5]  καθ’ ὅσον ἐγχωρεῖ τῶν οὐκ ὀρθῶς ἀποφηναμένων περὶ τῆς
[l. 6]  τῶν ἁπλῶν φαρμάκων δυνάμεως. εἰ δέ τις ἄχθεται τῷ μήκει
[l. 7]  τῶν λόγων, οὐχ ἡμῖν χρὴ μέμφεσθαι τοῦτον, ἀλλὰ τοῖς τὰ [p. 11.541]
[l. 1]  πιθανὰ μὲν, οὐκ ἀληθῆ δὲ γράψασιν ἰατροῖς. ὡς ἔγωγε καὶ
[l. 2]  νῦν ἔτι δέδοικα μὴ διὰ τὸ τάχος τῆς πρὸς αὐτοὺς ἀντιλογίας
[l. 3]  ἔνια τῶν σοφισμάτων παρακρούσηται τοὺς ὁμιλοῦντας
[l. 4]  αὐτοῖς νέους. εἰ μὲν γὰρ γεγυμνασμένοι κατὰ τὰς λογικὰς
[l. 5]  μεθόδους καὶ γιγνώσκοντες ὡς χρὴ λύειν σοφίσματα προσήρχοντο
[l. 6]  ταῖς τῶν βιβλίων ἀναγνώσεσιν, οὐκ ἂν ἔλαθον
[l. 7]  αὐτοὺς οὔθ’ οἱ παραλογιζόμενοί τι κατὰ τὰς ἀποδείξεις
[l. 8]  οὔθ’ ἡμεῖς συντόμως αὐτὸ τἀληθὲς ἐκδιδάσκοντες. ἐπεὶ
[l. 9]  δ’ ἀγύμναστοί τέ εἰσιν οἱ πλείους τῶν ἰατρῶν αὐτῶν ἐν
[l. 10]  τοῖσδε καί τινες πρὸς τούτῳ καὶ ἀργότεροι φύσει τὸν λογισμὸν,
[l. 11]  εἰ μὴ τῆς παρ’ ἡμῶν ἐπιτύχοιεν οὗτοι βοηθείας
[l. 12]  2.30. ἐλεγχόντων τὰ σοφίσματα, πεισθήσονται ῥᾳδίως ὑπὸ τῶν
[l. 13]  σοφιστῶν, ὥστε ὅσῳ μὲν ἐπὶ τοῖσδε κᾂν λείπειν τι δόξαι
[l. 14]  τῇ πραγματείᾳ. ἀλλὰ γὰρ ἐπεὶ μὴ δυνατόν ἐστιν ἁπάντων
[l. 15]  στοχάζεσθαι τῶν ἀνεγνωσμένων 13.59. ἀνομοίων ὑπαρχόντων,
[l. 16]  οὐ ταῖς φύσεσι μόνον, ἀλλὰ καὶ ταῖς ἡλικίαις καὶ ταῖς
[l. 17]  ἕξεσιν, ὃ μάλιστα τοῖς πλείστοις ἐδόκει χρήσιμον ἔσεσθαι [p. 11.542]
[l. 1]  λόγων εἶδος ἐν τοῖς πρὸ τούτου δυοῖν ὑπομνήμασιν ἐποιησάμην,
[l. 2]  ἐν μὲν τῷ πρώτῳ περὶ ὄξους καὶ ὕδατος δυνάμεως
[l. 3]  ἐπισκεψάμενος, ἐν δὲ τῷ δευτέρῳ τὰ πλεῖστα μὲν ὑπὲρ
[l. 4]  ἐλαίου διῆλθον, ὀλίγα δέ τινα καὶ περὶ ῥοδίνου προσθείς. ἐν
[l. 5]  δὲ τῷ τρίτῳ τῷδε ποιήσομεν τοιοῦτον τὸν λόγον ὁποῖον
[l. 6]  εὐθὺς ἐξ ἀρχῆς ἐγνώκειν μεταχειρίσασθαι, διελόμενος μὲν τὰ
[l. 7]  σημαινόμενα πρῶτον ἑκάστου τῶν ὀνομάτων· ἐφεξῆς δὲ τὰ
[l. 8]  οἷον στοιχεῖα τῆς πραγματείας ἁπάσης διελθὼν, εἶθ’ οὕτως
[l. 9]  ἐπὶ τὰς οἷον συλλαβὰς ἀφικόμενος, ἐξ ὧν ἤδη τὸ τέλος αὐτὸ
[l. 10]  τῆς πραγματείας, ἐφ’ ὃ σπεύδομεν, ἑτοίμως ἕψεται.

[l. 11]  Ἡ μὲν δὴ τῶν ὀνομάτων διαίρεσις οὐδὲν
[l. 12]  περιττότερον ἐκδιδάσκει τῆς ἐν τῷ τρίτῳ περὶ κράσεως εἰρημένης
[l. 13]  κᾀν τῷ πρώτῳ τῶνδε τῶν ὑπομνημάτων, ἀναμνήσω
[l. 14]  δ’ αὐτῆς καὶ νῦν. ἕκαστον τῶν σωμάτων ἤτοι θερμὸν, ἢ
[l. 15]  ψυχρὸν, ἢ ξηρὸν, ἢ ὑγρὸν λέγεταί τε καὶ φαίνεται ποτὲ μὲν
[l. 16]  κατὰ τὴν ἑαυτοῦ φύσιν ἐστὶν, ποτὲ δὲ ἐπίκτητόν τινα ποιότητα
[l. 17]  προσειληφός. ἔθος δ’ ἐστὶν ἡμῖν λέγειν τὸ μὲν κατὰ
[l. 18]  τὴν ἑαυτοῦ φύσιν πρώτως τε καὶ καθ’ ἑαυτὸ καὶ δ’ ἑαυτὸ [p. 11.543]
[l. 1]  δυνάμει τοιοῦτον ὑπάρχειν τε καὶ φαίνεσθαι· τὸ δὲ τὴν ἐπίκτητον
[l. 2]  προσειληφὸς ποιότητα κατά τι συμβεβηκὸς εἶναι καὶ
[l. 3]  φαίνεσθαι τοιοῦτον. αὐτῶν δὲ τῶν κατὰ τὴν οἰκείαν φύσιν
[l. 4]  ἤτοι θερμῶν, ἢ ψυχρῶν, ἢ ξηρῶν, ἢ ὑγρῶν εἶναι λεγομένων,
[l. 5]  τὰ μὲν ἐνεργείᾳ τοιαῦτα ὑπάρχει, τὰ δὲ δυνάμει,
[l. 6]  διαφέροντος τοῦδε τοῦ νῦν εἰρημένου δυνάμει παρὰ τὸ
[l. 7]  μικρῷ πρόσθεν ῥηθέν· ἐκεῖνο μὲν γὰρ τῷ κατὰ συμβεβηκὸς
[l. 8]  ἀντιδιῄρητο, τουτὶ δὲ τῷ κατ’ ἐνέργειαν. αὐτῶν δὲ τῶν
[l. 9]  κατ’ ἐνέργειαν τὸ μὲν ἁπλῶς λέγεται θερμὸν, ἢ ψυχρὸν,
[l. 10]  ἢ ὑγρὸν, ἢ ξηρὸν, ὥσπερ τὰ στοιχεῖα, τὸ δὲ κατ’ ἐπικράτειαν,
[l. 11]  ὥσπερ ἄνθρωπος καὶ ἵππος καὶ βοῦς καὶ κύων καί
[l. 12]  ὅλα τὰ ζῶα· τὸ δέ τι πρὸς τὸ σύμμετρον ὁμογενὲς, ἢ
[l. 13]  ὁμοειδὲς, ὥσπερ εἰ τύχοι λέων μὲν ἀνθρώπῳ παραβαλλόμενος,
[l. 14]  ἄνθρωπος δ’ ἀκμάζων παιδί. τὸ δὲ πρὸς ὁτιοῦν τὸ
[l. 15]  ἐπιτυχὸν, οἷον ὁ Δίων πρὸς τὸν Θέωνα. καὶ δὴ καὶ τῶν
[l. 16]  δυνάμει λεγομένων σωμάτων εἶναι τοίων ἢ τοίων ἀναγκαῖον
[l. 17]  ἔφαμεν ἕκαστον ὡς πρὸς τὸ κατ’ ἐνέργειαν ἀναφερόμενον
[l. 18]  λέγεσθαι, τὸ μὲν ὅτι ῥᾳδίως ἐκπυροῦται πρὸς τὸ κατ’ [p. 11.544]
[l. 1]  ἐνέργειαν ἁπλῶς θερμὸν, τὸ δ’ ὅτι τὰ ζῶα θερμαίνει πρὸς
[l. 2]  τὸ κατ’ ἐπικράτειαν. οὕτω δὲ καὶ τὸ μὲν ἄνθρωπον θερμαῖνον
[l. 3]  ὡς πρὸς ἄνθρωπον εἶναι δυνάμει θερμὸν, τὸ δὲ βοῦν
[l. 4]  ἢ ἵππον ὡς πρὸς βοῦν ἢ ἵππον. ὁμοίως δὲ καὶ τὸ μὲν
[l. 5]  τῷδέ τινι τῷ ἀνθρώπῳ, τὸ δὲ θερμὸν ἢ ψυχρὸν ἢ ὑγρὸν
[l. 6]  ὑπάρχον ἐκείνου μόνον τῇ φύσει παραβαλλόμενον.

[l. 7]  Ἐκ τῆς διακρίσεως ταύτης τῶν ὀνομάτων
[l. 8]  ὠφελήθημεν εἰς τὴν τῆς κράσεως αὐτῶν ἐπίγνωσιν. εἰ μέν τι
[l. 9]  πρὸς ἄνθρωπον λέγοιτο θερμὸν, ἢ ψυχρὸν, ἢ ξηρὸν, ἢ
[l. 10]  ὑγρὸν, ἀποχωρεῖν μὲν ἀξιοῦντες τῶν ἄλλων ἁπάντων ζώων,
[l. 11]  ἐπ’ αὐτοῦ δὲ μόνου τὴν πεῖράν τε καὶ τὴν βάσανον τἀνθρώπου
[l. 12]  ποιεῖσθαι. εἰ δέ τι πρὸς βοῦν, ἢ ἵππον, ἢ ἔλαφον, ἤ
[l. 13]  τι τῶν ἄλλων τινῶν ζώων, ἐπ’ ἐκείνου πάλιν αὖ μόνου γίγνεσθαι
[l. 14]  τὴν πεῖραν. ἐν τούτοις δὲ καὶ 13.60. τοὺς ἀπὸ συστάσεως,
[l. 15]  ἢ χροιᾶς, ἢ βάρους, ἢ κουφότητος, ἢ τῆς πρὸς γεῦσιν, ἢ
[l. 16]  τὴν ὀσμὴν ἑκάστου τῶν φαρμάκων ποιότητος ἐξευρίσκειν
[l. 17]  πειρωμένους αὐτῶν τὰς δυνάμεις ἐμεμψάμεθα. ταυτὶ μὲν οὖν
[l. 18]  ἅπαντα τῇ τῶν ὀνομάτων ὀρθῇ διαιρέσει φαίνεται συνακολουθήσαντα,  [p. 11.545]
[l. 1]  τὰ δ’ οἷον στοιχεῖα τῆς προκειμένης θεωρίας,
[l. 2]  ἐν τῇ γνώσει τῶν πρώτων εἶναι ποιοτήτων ἐδείκνυμεν, ἃς ἐν
[l. 3]  τῷ περὶ τῶν καθ’ Ἱπποκράτην στοιχείων ἀπεδείξαμεν, ὑγρότητα
[l. 4]  καὶ ξηρότητα, θερμότητα καὶ ψυχρότητα, σχεδὸν δὲ καὶ
[l. 5]  ἡ τούτων εὕρεσις ὑπῆρξεν ἡμῖν ἐκ τοῦ τὰ σημαινόμενα τῶν
[l. 6]  ὀνομάτων ὀρθῶς διαστείλασθαι. φάρμακον γὰρ τροφῆς διορίσασθαι
[l. 7]  τῷ τὸ μὲν ἀλλοιοῦν κατὰ ποιότητα, τὴν δ’ ἐξομοιοῦσθαι
[l. 8]  τῇ τοῦ σώματος οὐσίᾳ, κατὰ τὸν λόγον ἐντεῦθεν
[l. 9]  ἐποδηγήθημεν εἰς τὴν τῶν ἀλλοιουσῶν ἡμᾶς ποιοτήτων
[l. 10]  εὕρεσιν.

[l. 11]  Διττῶν δ’ οὐσῶν τῶν ἀλλοιώσεων κατὰ
[l. 12]  γένος, τῶν μὲν εἰδοποιῶν, αἳ δὴ καὶ κυρίως καὶ πρώτως
[l. 13]  ἀλλοιώσεις ὀνομάζονται, τῶν δὲ καταθραυουσῶν τε καὶ
[l. 14]  συναγουσῶν τὰ μόρια τοῦ σώματος ἡμῶν, ἃς καταχρώμενοι
[l. 15]  μᾶλλον ἢ κυρίως ὀνομάζοντες ἀλλοιώσεις καλοῦσιν, τὰς τῶν
[l. 16]  φαρμάκων δυνάμεις ἐν ταῖς πρώταις φαμὲν περιέχεσθαι.
[l. 17]  μηδενὶ γὰρ δύνασθαι μεταβάλλειν ἐξ εἴδους εἰς εἶδος ἄνευ
[l. 18]  τοῦ θερμανθῆναί τε καὶ ψυχρανθῆναι καὶ ξηρανθῆναι καὶ [p. 11.546]
[l. 1]  ὑγρανθῆναι. λέγω δὲ ἐξ εἴδους εἰς εἶδος, ὅταν ἐξ ἄρτου καὶ
[l. 2]  πτισάνης καὶ φακῆς αἷμα καὶ φλέγμα καὶ χολὴ γίγνηται
[l. 3]  ξανθή τε καὶ μέλαινα, κᾀκ τούτων πάλιν ὀστοῦν καὶ πιμελὴ
[l. 4]  καὶ νεῦρον καὶ σὰρξ, ἀρτηρία τε καὶ φλὲψ, ἕκαστόν τε τῶν
[l. 5]  ἄλλων τοῦ ζώου μορίων. εἰ δέ τι τέμνον ἡμᾶς, ὥσπερ ὕαλος
[l. 6]  ἢ ξίφος, ἢ θλῶν, ὡς λίθος καὶ μόλυβδος, ἢ συνάγων τὰ
[l. 7]  κεχρισμένα, καθάπερ ἐπίδεσις ἀλλοιοῖ πως τὰ μόρια ταῦτα,
[l. 8]  οὐκ εἶναι φάρμακα· μηδὲ γὰρ τὴν τοιαύτην ἀλλοίωσιν ἐξιστάναι
[l. 9]  τῆς οἰκείας φύσεως ἕκαστον τῶν ὄντων. ἄν τε γὰρ
[l. 10]  θραύσῃς εἰς πολλὰ καὶ κατατέμῃς ἄρτον, ἄν τε ἐκ πολλῶν
[l. 11]  καὶ σμικρῶν ἀθροίσῃς εἰς ἓν, οὐκ ἐξίσταται τῆς οἰκείας ἰδέας,
[l. 12]  οὐδὲ σάρξ μὲν ἄν τ’ ἄρτου γίγνεται καταθραυόμενος, ὀστοῦν
[l. 13]  οὐδ’ εἰ οὕτως ἔτυχε συναγόμενος, ἀλλ’ ἐν τῷ πέττεσθαι κατά
[l. 14]  τε τὴν γαστέρα καὶ τὰς φλέβας εἰς αἷμα καὶ φλέγμα μεταβάλλων,
[l. 15]  εἶτ’ ἐκ τούτων εἰς ὀστοῦν καὶ σάρκα καὶ τἄλλα τοῦ
[l. 16]  σώματος μόρια, κατὰ τὴν οὐσίαν ὅλην ἀλλοιοῦται καὶ τῆς
[l. 17]  ἀρχαίας ἐξίσταται φύσεως, εἰς ἕτερον εἶδος μεθιστάμενος. οὐ
[l. 18]  μὴν ἐξ ἄλλου τινὸς ἢ ἐκ τοῦ θερμοῦ καὶ ψυχροῦ καὶ ξηροῦ [p. 11.547]
[l. 1]  καὶ ὑγροῦ τὰς εἰς ἕτερον εἶδος οὐσίας ἀλλοιώσεις τε καὶ
[l. 2]  μεταβολὰς ἐδείχθη δεχόμενα τὰ πάθη τοῦ σώματος σύμπαντα.
[l. 3]  καὶ κατὰ τοῦτο τὰς πρώτας τε καὶ στοιχειώδεις
[l. 4]  εἰδοποιοὺς ποιότητας ἔφαμεν εἶναι τέτταρας, ὑγρότητα,
[l. 5]  ξηρότητα, θερμότητα, ψυχρότητα, καὶ ζητοῦμεν ἕκαστον
[l. 6]  τῶν φαρμάκων, ἥντινά ποτε καὶ τούτων ἐν τῇ κράσει
[l. 7]  κέκτηται πλεονεκτοῦσαν. εὐθέως οὖν ἐν τούτῳ πρώτῳ οἱ
[l. 8]  πλεῖστοι τῶν ζητησάντων αὐτὰς ἐσφάλθαι μοι δοκοῦσιν, ἐν
[l. 9]  τῷ τὴν πλεονεκτοῦσαν ἁπλῶς ἐπισκέπτεσθαι, καθάπερ τινες
[l. 10]  φυσικοὶ φιλόσοφοι. καὶ δὴ καὶ παραλογίζεσθαί τε πολλοὺς
[l. 11]  αὐτῶν ἀμεθόδως ἀναγινώσκοντας τὰ Θεοφράστου καὶ
[l. 12]  Ἀριστοτέλους συγγράμματα.

[l. 13]  13.61. Καίτοι πάμπολυ τὸ διάφορόν ἐστιν
[l. 14]  ἢ ὡς πρὸς τὴν ὅλην φύσιν ἀποβλέποντας, ἢ ὡς πρὸς ἀνθρώπους
[l. 15]  μόνον ὑπὲρ θερμοῦ καὶ ψυχροῦ καὶ ξηροῦ καὶ ὑγροῦ,
[l. 16]  διαιρεῖσθαι. πρὸς μὲν γὰρ τὴν ὅλην φύσιν ἀποβλεπόντων,
[l. 17]  διχῶς ἕκαστον τούτων λέγεται, τὸ μὲν ἁπλῶς, τὸ δ’ ἐπικρατείᾳ.
[l. 18]  τῶν μὲν στοιχείων ἕκαστον ἁπλῶς, ἄνθρωπος δὲ καὶ [p. 11.548]
[l. 1]  ἵππος καὶ βοῦς κατ’ ἐπικράτησιν. ἐν δὲ τῷ πρός τι γιγνομένης
[l. 2]  τῆς ἐξετάσεως, ἐκεῖνο χρὴ μόνον ἐπισκέπτεσθαι πρὸς ὃ
[l. 3]  λέγεται. ζητοῦμεν δ’ ἡμεῖς οὐκ εἰ πλέον ἁπλῶς ἐστιν ἐν θαλάττῃ
[l. 4]  τὸ ὑγρὸν τοῦ ξηροῦ, τοῦτο μὲν γὰρ ἐναργῶς ὁρῶμεν,
[l. 5]  ἀλλ’ εἰ πρὸς 2.31. ἄνθρωπον. οὐδ’ οὖν οὐδὲ πρὸς τοῦτον
[l. 6]  ἁπλῶς οὑτωσὶ παραβαλλόμενον, ὡς εἰ καὶ λέοντα παραβάλλοις
[l. 7]  αὐτῷ, καὶ γὰρ καὶ οὕτως ὑγροτέρα ἀνθρώπου θάλαττα.
[l. 8]  πῶς οὖν ἔτι ζητοῦμεν, εἰ ξηρὰ τὴν δύναμίν ἐστιν ἡ θάλασσα,
[l. 9]  πῶς δ’ ἄλλως ἢ ἐν ἴσῳ τῷ ξηραντικὴ σώματος ἀνθρωπείου;
[l. 10]  εἰς τοῦτ’ οὖν ἀποβλέπειν χρὴ μόνον, ἐάσαντας τἄλλα. ποιοῦσι
[l. 11]  δ’ ἔμπαλιν οἱ πλεῖστοι τῶν ἰατρῶν, ἀποβλέπουσι γὰρ
[l. 12]  εἰς πάντα τἄλλα μᾶλλον ἢ εἰς τοῦτο. πῶς οὖν εἰς ἄνθρωπον
[l. 13]  ἐπιστραφέντες ἀποχωρήσαντές τε τῶν λοιπῶν, ὅπως ἔχει
[l. 14]  πρὸς τοῦτον ἐνεργείας ἡ θάλαττα γνωσόμεθα; ἢ δηλονότι
[l. 15]  προσφέροντες τῷ σώματι καὶ πεῖραν τοῦ γιγνομένου λαμβάνοντες
[l. 16]  ἔν τε τῷ λούειν ἐν θαλάττῃ καὶ καταβρέχειν ἢ καταντλεῖν,
[l. 17]  ἐπιτιθέναι τε πολλάκις μορίοις ἔριά τέ καὶ σπόγγους
[l. 18]  θαλάττῃ δεύσαντας, ἐπιπλάσμασί τε μιγνύναι καὶ κηρωταῖς, [p. 11.549]
[l. 1]  κᾀν τούτοις ἅπασιν διορίσασθαι τοῦ κατὰ συμβεβηκὸς
[l. 2]  ἀποβαίνοντός ποτε τὸ κατὰ τὴν οἰκείαν αὐτοῦ τοῦ φαρμάκου
[l. 3]  δύναμιν ἀποτελούμενον; ἐν τούτῳ γάρ ἐστι τὸ πᾶν κῦρος
[l. 4]  τῆς εὑρέσεως, οὗ μόνον σχεδὸν οὐδεὶς αὐτῶν ἅπτεται. ἀλλ’
[l. 5]  αἱ τῶν φιλοσόφων ἀποφάσεις ἐξαπατῶσιν αὐτοὺς, οὐ δυναμένους
[l. 6]  αἰσθάνεσθαι τῆς ὁμωνυμίας.

[l. 7]  Οὐ μόνον γὰρ, ὡς ἀρτίως εἴρηται, τὸ μὲν
[l. 8]  ἁπλῶς, τὸ δ’ ἐπικρατείᾳ λέγεται πρὸς αὐτῶν. ἁπλῶς μὲν
[l. 9]  γὰρ τὸ πῦρ θερμὸν, ἐπικρατείᾳ δ’ ἄνθρωπος, ἀλλὰ καὶ
[l. 10]  τὸ κατ’ ἐπικράτειαν αὐτὸ διχῶς λέγεσθαι νομίζουσιν, τὸ
[l. 11]  μὲν κατὰ τοὺς ὄγκους τῆς οὐσίας, ὡς κᾀν τοῖς περὶ κράσεων
[l. 12]  ὑπομνήμασιν ἡμεῖς διῃροῦμεν, οἷον εἰ δύο χοὰς ὕδατος
[l. 13]  ἄκρως ζέοντος ἀναμίξαις ἑνὶ χοῒ ψυχροῦ παντάπασιν
[l. 14]  ὕδατος, ἕτερον δὲ τὸ κατὰ τὴν τῶν ποιοτήτων ἐνέργειαν.
[l. 15]  τοῦτο δ’ ἤδη δόγματος ἐχόμενον λέγουσιν, οὐκ ἔτ’ ἐκ τῶν
[l. 16]  ἐναργῶς φαινομένων λαμβάνοντες. ὑποθέμενοι γὰρ τὸ μὲν
[l. 17]  ψυχρὸν συνάγειν καὶ πιλεῖν καὶ ἀκίνητον ἐργάζεσθαι τὴν
[l. 18]  οὐσίαν, τὸ δὲ θερμὸν ἀραιοῦν καὶ διαχεῖν καὶ πέττειν καὶ  [p. 11.550]
[l. 1]  κινεῖν εὐλόγως ἐν ἅπασι τοῖς φυτοῖς κρατεῖν ἀποφαίνονται
[l. 2]  τὸ θερμόν. μηδὲ γὰρ ἂν μήτε τὴν ἐκ τῆς γῆς ἀνάδοσιν τῆς
[l. 3]  τροφῆς ἐπὶ μήκιστον ἄλλως γενέσθαι, μήτ’ ἀλλοίωσιν αὐτοῦ
[l. 4]  μήτε πέψιν, ἀλλὰ μηδὲ τὴν αὔξησιν ὅλως τῶν φυτῶν ἢ τὴν
[l. 5]  βλάστησιν, ἢ τῶν καρπῶν τὴν γένεσιν, εἰ μὴ τὸ θερμὸν
[l. 6]  ἐκράτει· 13.62. καὶ οὕτως ἤδη πάλιν ἐν αὐτοῖς τοῖς φυτοῖς τὸ
[l. 7]  μὲν θερμότερον ἀποφαίνουσιν, τὸ δὲ ψυχρότερον. ἐκ ταύτης
[l. 8]  οὖν τῆς ὑποθέσεως ἤρτηται καὶ ὁ περὶ τῶν ῥόδων αὐτῶν
[l. 9]  λόγος ὅτι θερμά. κρατεῖ γὰρ ἐπὶ πλέον ἐν αὐτοῖς τὸ θερμὸν
[l. 10]  ἢ ἐν ἄλλοις τισὶ φυτοῖς. ἐξ ἑτέρας δ’ αὖ πάλιν ὑποθέσεως
[l. 11]  ὁ περὶ ἐλαίου τε καὶ πιμελῆς. ὅτι γὰρ ἂν ἐκφλογοῦται τάχιστα,
[l. 12]  διὰ τοῦτο θερμὰ τὴν δύναμιν εἶναί φασιν αὐτά. καὶ
[l. 13]  καθ’ ἕτερον δ’ αὖ τρόπον ὅσα γλυκέα, διότι γὰρ οἰκειότατα
[l. 14]  καὶ ὁμοιότατα ταῖς κράσεσιν ἡμῶν φύσει θερμῶν ὑπαρχόντων,
[l. 15]  διὰ τοῦτο καὶ ταῦτα θερμὰ εἶναί φασι. τοῖς μὲν οὖν φιλοσόφοις,
[l. 16]  ὡς ἂν περὶ τῆς ὅλης φύσεως ἀποφαινομένοις, ὀρθῶς
[l. 17]  τὰ τοιαῦτα ζητεῖται καὶ λέγεται· τοῖς δ’ ἰατροῖς, ἕτερον ἔχουσι [p. 11.551]
[l. 1]  σκοπὸν, οὐκ ὀρθῶς· οὔτε γὰρ ὅτι ἐν ταῖς ἐνεργείαις ἐπικρατεῖ
[l. 2]  τὸ θερμὸν ἐν τοῖς ῥόδοις οὔθ’ ὅλως ὅτι τῷ γένει φυτὸν
[l. 3]  ὑπάρχει, θερμὸν ἤδη διά τι τούτων ἐστίν. οὐ γὰρ οὕτως
[l. 4]  ἐζητοῦμεν ἡμεῖς τὸ θερμὸν, ἀλλ’ ὡς πρὸς ἄνθρωπον, ἐπεὶ
[l. 5]  κατά τε τὸ κρατεῖν ἐν ταῖς ἐνεργείαις τὸ θερμὸν ἅπαν φυτὸν
[l. 6]  ἔσται θερμὸν, ἔτι δὲ μᾶλλον τὰ ζῶα πάντα. καὶ μήκωνα
[l. 7]  τοίνυν καὶ μανδραγόραν καὶ κώνειον καὶ σαλαμάνδραν θερμὰ
[l. 8]  λεγόντων ὑπάρχειν, ἀλλ’ οὐ λέγουσιν, ἀλλ’ ὥσπερ ἐξ ἑνὸς
[l. 9]  στόματος ἅπαντες ἀποφαίνονται ψυχρὰ ταῦτ’ εἶναι πάντα.
[l. 10]  καίτοι ζῶόν τ’ ἐστὶν ἡ σαλαμάνδρα, τρεφόμενον δήπου καὶ
[l. 11]  αὐξόμενον καὶ κινούμενον, ἅπερ δὴ τοῦ θερμοῦ κρατοῦντος
[l. 12]  ἐν τῇ κράσει γίνεσθαί φασι. πῶς οὖν ἐν τούτοις μὲν ὡς
[l. 13]  πρὸς ἄνθρωπον ἀποβλέπουσιν, ἐν ἄλλοις δὲ ὡς πρὸς τὴν
[l. 14]  ὅλην φύσιν, ἢ τὰς τῶν πρώτων ποιοτήτων ἐνεργείας; ἐγὼ
[l. 15]  μὲν οὖν φημι μὴ σαλαμάνδραν μόνην, ἢ κώνειον ἀποφαίνεσθαι
[l. 16]  χρῆναι ψυχρὰ ταῖς δυνάμεσιν ὑπάρχειν, ὡς πρὸς ἄνθρωπον,
[l. 17]  ἀλλὰ καὶ τἄλλα πάντα κρίνειν ὡσαύτως. ἐπεὶ τό
[l. 18]  γε κώνειον οὐ μόνον οὐ καταψύξει τοὺς ψάρας οὐδ’ ἀναιρεῖ [p. 11.552]
[l. 1]  καθάπερ ἡμᾶς, ἀλλὰ καὶ τρέφει καὶ θερμαίνει δηλονότι
[l. 2]  πᾶν γὰρ τὸ τρέφον οὐσίαν θερμὴν ἐπαύξει δήπου τὸ θερμὸν
[l. 3]  αὐτῆς καὶ φυλάττει. θερμὴ δέ ἐστιν ἡ τοῦ σώματος
[l. 4]  οὐσία τῶν ψάρων οὐχ ὡς ζώων μόνον, ἀλλὰ καὶ ὡς ἐναίμων.
[l. 5]  ἐμοὶ μὲν οὖν ἐπιδέδεικται πολλάκις ἐν πολλαῖς ἤδη
[l. 6]  πραγματείαις ὡς οἰκειότητές τινές εἰσι καὶ μάχαι ποιοτήτων
[l. 7]  ἐν ἅπασι τοῖς οὖσι, καὶ τὸ μὲν οἰκεῖον ἑτοίμως ἐξομοιοῦται,
[l. 8]  τὸ δ’ ἐναντίον εἰς φθορὰν ἐνίοτε μεταβάλλει τά
[l. 9]  τε φυτὰ καὶ τὰ ζῶα. καὶ μὲν δὴ καὶ ὡς αἱ οἰκειότητες
[l. 10]  αὐτῶν κατὰ τὴν ἰδιότητα τῆς ὅλης οὐσίας γίνονται, καὶ
[l. 11]  τοῦτο εἴρηταί μοι καὶ δέδεικται πολλάκις. οἱ δὲ οὐ δύνανται
[l. 12]  κατιδεῖν αὐτὸ καὶ διὰ τοῦτο ῥᾳθύμως τε ἅμα καὶ
[l. 13]  ψευδῶς περὶ τῶν πλείστων ἀποφαίνονται φαρμάκων. ἓν
[l. 14]  γάρ ἐστι μόνον ἀσφαλὲς κριτήριον ἐν αὐτοῖς, ἡ πρὸς ἄνθρωπον
[l. 15]  πεῖρα, διοριζομένων ἡμῶν ἐν αὐτῇ τὸ κατὰ συμβεβηκὸς
[l. 16]  τοῦ καθ’ αὑτό. καὶ ταύτῃ προσέχων τὸν νοῦν
[l. 17]  οὔτ’ ὄξος, οὔτε ῥόδινον ἐρεῖ τις θερμόν· ψύχει γὰρ ἡμᾶς
[l. 18]  ἀμφότερα πρώτως καὶ καθ’ ἑαυτὰ, τὸ μὲν ὄξος ἰσχυρῶς, [p. 11.553]
[l. 1]  ἐπ’ ὀλίγον δὲ τὸ ῥόδινον. οἷον δέ τι τοῦτ’ ἐστιν τὸ ἐπ’ ὀλίγον,
[l. 2]  ἐγὼ διηγήσομαι. συγκατοφθήσεται γὰρ αὐτῷ καὶ ὁ
[l. 3]  περὶ τῆς μέσης κράσεως ἁπάντων τῶν φαρμάκων λόγος, οὗ
[l. 4]  κᾀν τῷ πρὸ τούτου βιβλίῳ μνήμην ἐποιησάμην ὑπὲρ ἐλαίου
[l. 5]  διαλεγόμενος.

[l. 6]  13.63. Εἰ δή τι τῶν ὁμιλούντων ἡμῖν σωμάτων
[l. 7]  ἢ φαρμάκων ἐνεργείᾳ θερμὸν οὕτως ἐστὶν ὡς ἡμεῖς, ἢ
[l. 8]  γίγνεται πλησιάζον ὁμοίως ἡμῖν θερμὸν, ἐκ τῆς μέσης τὸ
[l. 9]  τοιοῦτον ὑπάρχει κράσεως, ὥστε ἡμῖν παραβάλλειν, ἐπεί τοι
[l. 10]  καθ’ ἑαυτὸ δύναιτ’ ἂν κατ’ ἐπικράτειαν λέγεσθαι θερμὸν,
[l. 11]  ὥσπερ καὶ ἡμεῖς. εἰ δέ τι μήτε ἤδη θερμὸν οὕτως ἐστὶν ὡς
[l. 12]  ἡμεῖς μήτε ἐν τῷ πλησιάζειν γίνεται τοιοῦτον, ψυχρότερόν
[l. 13]  ἐστιν ἀνθρώπου κράσεως τοῦτο, κᾂν ὁπωσοῦν ἐν αὐτῷ κρατῇ
[l. 14]  τὸ θερμόν. καὶ δὴ κᾀν τῷ πλησιάζειν ἡμῖν ἀφαιρήσει τι καὶ
[l. 15]  καθαιρήσει τῆς ἐνυπαρχούσης ἡμῖν θερμότητος. ὥσπερ γὰρ εἰ
[l. 16]  δυοῖν μὲν ὑδάτοιν ἀμφοῖν μὲν θερμοῖν, ἀλλὰ τοῦ μὲν μᾶλλον,
[l. 17]  τοῦ δ’ ἧττον, ἐπιμίξαις τῷ μᾶλλον θερμῷ τὸ ἧττον, ἐκλύσεις
[l. 18]  αὐτοῦ τὴν θερμασίαν, οὕτως εἰ εἰς τὴν ἀπὸ τοῦ ῥοδίνου [p. 11.554]
[l. 1]  θερμότητα χλιαρὰν ὑπάρχουσαν καὶ πρὸς τὴν ἀνθρώπου κρᾶσιν
[l. 2]  ἀναμίξαις ἀνθρωπείαν θερμότητα, καθαιρήσεις τι πάντως
[l. 3]  αὐτῆς καὶ καταψύξεις.

[l. 4]  Μὴ τοίνυν θαυμάζειν, εἴ τι τῶν ἰδίᾳ τε
[l. 5]  καὶ καθ’ αὑτὰ θερμῶν ἑτέρῳ θερμοτέρῳ προσαγόμενον ἐμψύχειν
[l. 6]  αὐτὸ δύναται. φύσις γὰρ αὕτη κοινὴ πάντων ἐστὶν τῶν
[l. 7]  ἀλλοιωτῶν σωμάτων, ὡς εἰς ἄδηλα δρᾷν καὶ πάσχειν πλησιάζοντα,
[l. 8]  τὸ μὲν ἧττον θερμὸν ὑπὸ τοῦ μᾶλλον θερμοῦ
[l. 9]  θερμότερον γιγνόμενον, τὸ δὲ μᾶλλον θερμὸν ὑπὸ τοῦ
[l. 10]  ἧττον ἔμπαλιν διατιθέμενον. ἐναργῶς γὰρ αὐτὸ καὶ δι’ αὐτῆς
[l. 11]  καταμάθοις τῆς ἁφῆς. φαίνεται γὰρ αὐτῇ πολλάκις τὰ αὐτὰ
[l. 12]  ποτὲ μὲν θερμὰ, ποτὲ δὲ ψυχρά· θερμοτέρᾳ μὲν γιγνομένῃ
[l. 13]  ψυχρὰ, ψυχροτέρᾳ δὲ θερμά. καί τις ἔναγχος ἡμῖν προὔβαλε
[l. 14]  διὰ τί ψυχρὸν μὲν ἐν τοῖς βαλανείοις οὐροῦμεν, ἔξω δὲ θερμὸν,
[l. 15]  οὐ παρακολουθῶν ὅτι τὸ μὲν 2.32. οὖρον αὐτὸ χλιαρὸν
[l. 16]  ὁμοίως ἐστὶν ἔν τε τοῖς βαλανείοις κᾀκτὸς, ἡμεῖς δὲ οὐχ
[l. 17]  ὡσαύτως διακείμεθα τὴν ἐπιφάνειαν τοῦ σώματος ἔν τε τῷ
[l. 18]  λούεσθαι καὶ πρὸ τούτου. λουόμενοι μὲν γὰρ θερμοτέραν  [p. 11.555]
[l. 1]  ἔχομεν αὐτὴν ἢ κατὰ τὸ οὖρον, ἔξω δὲ ψυχροτέραν· ὥστε
[l. 2]  εὐλόγως αὐτῇ καὶ τὸ οὖρον ἔξω μὲν τοῦ βαλανείου θερμὸν,
[l. 3]  ἔνδον δὲ ψυχρὸν φαίνεται. τοῦ μὲν γὰρ ἧττον ἑαυτῆς θερμοῦ
[l. 4]  τὴν αἴσθησιν ὡς ἀποκαταψύχοντος ἴσχει, τοῦ δὲ μᾶλλον ἢ
[l. 5]  καθ’ ἑαυτὴν ὡς ἐκθερμαίνοντος. ἔξεστι δέ σοι πείρας ἕνεκα
[l. 6]  τοῦ λελεγμένου καδίσκον τινὰ χλιαροῦ μετρίως ὕδατος,
[l. 7]  ἐπειδὴ ἱκανῶς ἤδη τεθερμασμένος ᾖς, λουόμενος εἰσενεχθῆναι
[l. 8]  κελεύσαντι καὶ θεῖναι τὰς χεῖρας ἢ τοὺς πόδας εἰς αὐτό.
[l. 9]  φανεῖται γάρ σοι τὸ ὕδωρ οὐ χλιαρὸν, ἀλλ’ ἱκανῶς ψυχρόν.
[l. 10]  εἰ δὲ εὐθὺς εἰσελθὼν εἰς τὸ βαλανεῖον ἅπτοιο τοῦ κατὰ τὸν
[l. 11]  καδίσκον ὕδατος, ἧττόν σοι φανεῖται ψυχρόν. ἀεὶ γὰρ εἰς
[l. 12]  ὅσον ἂν ᾖς προτεθερμασμένος, εἰς τοσοῦτον ψυχρὸν φανεῖται.
[l. 13]  καὶ οὐδὲν θαυμαστὸν, εἴ γε καὶ τὰ πολλὰ τῶν φρεατιαίων
[l. 14]  ὑδάτων, ὅσα βαθείας ἔχει τὰς πηγὰς ἐν τῷ χειμῶνι
[l. 15]  ψαυόμενα, χλιαρὰ φαίνεται. ἀλλ’ εἰ λελουμένος ἅψαιο θερμαῖς
[l. 16]  ταῖς χερσὶν, οὐκ ἄν σοι φανείη χλιαρὰ, καὶ πολὺ μᾶλλον
[l. 17]  εἰ λουόμενος ἔτι. γνώμονα τοίνυν ἔχοντες τὴν ἁφὴν ἐν ταῖς
[l. 18]  τῶν θερμῶν καὶ ψυχρῶν διαγνώσεσι καὶ πρὸς τὴν ἐκείνης διάθεσιν [p. 11.556]
[l. 1]  ἀναφέροντες αὐτῶν τὰς κρίσεις 13.64. εὐλόγως παραλογιζόμεθα
[l. 2]  πολλάκις, ὡς καὶ τὸ μὴ ψυχρὸν ὅσον ἐφ’ ἑαυτὸ
[l. 3]  ψυχρὸν εἰπεῖν καὶ τὸ μὴ θερμὸν ὅσον ἐφ’ ἑαυτὸ θερμόν.
[l. 4]  καὶ διὰ τοῦτο λουόμενοι μὲν ψυχρὸν τὸ οὖρον, ἐῤῥιγωκότες
[l. 5]  δ’ ἐν κρύει, τὸ φρεατιαῖον ὕδωρ θερμὸν εἶναι νομίζομεν.
[l. 6]  καὶ εἴπερ τῶν διαθέσεων ἐν αἷς ὄντες ἀμφοτέρων
[l. 7]  ἐψαύσαμεν ἐπιλαθοίμεθα, μόνης τῆς γεγενημένης ἡμῖν
[l. 8]  αἰσθήσεως μεμνημένοι, τάχ’ ἀποφηναίμεθα ἄν ποτε τὸ μὲν
[l. 9]  ὕδωρ ἁπλῶς θερμὸν εἶναι, τὸ δ’ οὖρον ψυχρόν. ἔστι δ’
[l. 10]  οὐδέτερον ἁπλῶς οὔτε θερμὸν οὔτε ψυχρὸν, ἀλλ’ ὡς πρὸς
[l. 11]  ἡμᾶς· καὶ οὐδὲ πρὸς ἡμᾶς αὖ πάλιν ἁπλῶς, ἀλλ’ ὡδί πως
[l. 12]  ἔχοντας. ἁπλῶς δ’ ἂν πρὸς ἡμᾶς ὁποῖόν ἐστιν ἑκάτερον
[l. 13]  λέγοιτο πρὸς τὴν μέσην καὶ ἁρίστην ἡμῶν κρᾶσιν ἐξεταζόμενον,
[l. 14]  ὥσπερ εἰ καὶ πρὸς ἄνθρωπον ἁπλῶς ἐδοκιμάζετο,
[l. 15]  πάντως ἄν που πρός τε τὸν εὔκρατον ἡ ἐξέτασις ἐγίγνετο.
[l. 16]  ἤρτηται τοίνυν καὶ ταῦτα πάντα τὰ σφάλματα τῆς τῶν
[l. 17]  ὀνομάτων διαιρέσεως, ἧς ὀλίγου δεῖν ἅπαντες καταφρονοῦσιν. [p. 11.557]
[l. 1]  ἐπεὶ γὰρ ψυχρὸν καὶ θερμὸν τὸ μὲν ἁπλῶς λέγεται,
[l. 2]  τὸ δ’ ἐπικρατείᾳ, τὸ δὲ τῇ πρὸς τὸ σύμμετρον ὁμογενὲς
[l. 3]  παραβολῇ, τὸ δὲ πρὸς ὁτιοῦν τὸ ἐπιτυχὸν εὐλόγως ἐν
[l. 4]  ταῖς ὁμωνυμίαις σφαλλόμεθα πολλάκις, ἐπιλανθανόμενοι
[l. 5]  μὲν ὁποῖόν τι θερμὸν κρίνομεν, ἐφ’ ἕτερον δὲ μεταβαίνοντες.
[l. 6]  ἀλλὰ μυριάκις ἤδη λέλεκταί τε καὶ λεχθήσεται
[l. 7]  κατὰ τὸ τέταρτόν τε καὶ ὕστατον τῶν εἰρημένων ἄρτι σημαινομένων
[l. 8]  ἐπισκέπτεσθαι χρῆναι περὶ τῆς τῶν φαρμάκων
[l. 9]  δυνάμεως.

[l. 10]  Οὔτε γὰρ ἁπλῶς θερμὸν ἕκαστον αὐτῶν
[l. 11]  ἐστιν, ὥσπερ τὸ πῦρ· τοῦτο μὲν γὰρ ἂν καὶ ἀδύνατον·
[l. 12]  οὔτ’ εἰ κατ’ ἐπικράτησιν, ὥσπερ τὸ αἷμα, πρόκειται σκοπεῖν·
[l. 13]  ἀλλ’ οὐδ’ εἰ πρὸς τὸ σύμμετρον ὁμογενὲς ἢ ὁμοειδὲς λέγεται
[l. 14]  θερμὸν, ὥσπερ λέων μὲν ἐν ζώοις, τὸ δ’ ἀκμάζον ἐν
[l. 15]  ἑκάστῳ τῶν εἰδῶν πρὸς τὸ γεγηρακός. ἀλλ’ εἰ πρὸς ἄνθρωπόν
[l. 16]  ἐστι θερμὸν, ἢ ψυχρὸν, ἢ ξηρὸν, ἢ ὑγρὸν ἕκαστον
[l. 17]  τῶν φαρμάκων, ἡ ζήτησίς ἐστιν. καὶ οὐδὲ πρὸς τοῦτον
[l. 18]  ὡς τὸ πρός τι παραβαλλόμενον, ἀλλ’ εἰ τῇ δυνάμει, τοῦτο [p. 11.558]
[l. 1]  δ’ ἐστὶν εἰ πλησιάζον αὐτῷ θερμότερον ἀπεργάζεται τὸ
[l. 2]  μόριον, ἢ ψυχρότερον, ἢ ὑγρότερον, ἢ ξηρότερον οὗπερ
[l. 3]  καὶ ψαύει. ὥστε ἐν τῇ πείρᾳ καὶ τὰ τῆς κρίσεως ἔσται
[l. 4]  καὶ τὰ τῆς διαγνώσεως, ἣν ἀφέντες οἱ πολλοὶ τῶν ἰατρῶν
[l. 5]  εἰ ἐρυθρόν ἐστιν τὸ ῥόδον ἢ εὐῶδες ἐπισκοποῦνται, παρέντες
[l. 6]  ὅταν ἐγκαυθῶσι τὴν κεφαλὴν, ἐπιτιθέντες αὐτῇ ῥόδων
[l. 7]  στεφάνους, ἢ τὸν χυλὸν αὐτῶν, ἢ ῥόδινον ἔλαιον, οὕτω
[l. 8]  τῇ πείρᾳ μαθεῖν τὸ γιγνόμενον. εἰ μὲν γὰρ ἐκθερμαίνονται,
[l. 9]  μᾶλλον ἂν εἴη θερμὸν, εἰ δὲ ψύχονται; ψυχρόν. ἐν ἴσῳ τὸ
[l. 10]  ψυκτικὸν εἶναι ἀνθρώπου φύσεως, ἀεὶ γὰρ τούτου χρὴ
[l. 11]  μεμνῆσθαι, καίτοι μυριάκις μὲν ἐγὼ διατελῶ λέγων αὐτὸ,
[l. 12]  παρακούουσι δ’ οἱ πολλοὶ καὶ συγγινώσκειν αὐτοῖς χρὴ
[l. 13]  διεστραμμένοις ὑπὸ τῶν σοφιστῶν ληρούντων μακρά. τὰ
[l. 14]  μὲν δὴ τῆς πείρας οὕτω ῥᾴδια καὶ περὶ ῥόδων δυνάμεώς
[l. 15]  ἐστι καὶ περὶ τῶν ἄλλων ἁπάντων φαρμάκων. ἔξεστι γὰρ
[l. 16]  δήπου καὶ στεφανώσασθαι ῥόδοις καὶ τρίψαντί ποτε καταπλάσαι
[l. 17]  τὸ στόμα τῆς κοιλίας ἀνθρώπου καυσουμένου καὶ [p. 11.559]
[l. 1]  ἀποθλίψαντι τὸν χυλὸν αὐτῶν ἐκροφῆσαι καὶ μίξαντι μεθ’
[l. 2]  ὕδατος, ἢ ἐλαίου, τῶν τοῦ σώματός τι 13.65. μορίων ἀνατρῖψαι.
[l. 3]  καίτοι τί λέγω τούτοις, ὅπου γε ὀποβαλσάμῳ μιγνύντες
[l. 4]  ἔνιοι ῥόδων χυλὸν ἐν τοῖς ὑπὸ κύνα καύμασιν ἀνατρίβονται
[l. 5]  τὰ σώματα χάριν ἐμψύξεως, αὐτῇ τῇ πείρᾳ μεμαθηκότες
[l. 6]  ὡς ἱκανῶς ἀναψύχουσιν; ἀλλ’ ὑπὸ περιττῆς σοφίας
[l. 7]  Ἡρόδοτος ὁ ἰατρὸς οὐδὲ τὸ ξὺν ὄξει ῥόδινον, ὃ δὴ καλοῦσιν
[l. 8]  ἰδίως ὀξυρόδινον, ὁμολογεῖ ψύχειν ἡμᾶς· εἶτ’ ἀναμνησθεὶς
[l. 9]  τό γε τοσοῦτον, ὡς ἐν ταῖς ἀρχαῖς τῶν φρενιτικῶν
[l. 10]  νοσημάτων αὐτὸς αὐτῷ χρῆται καὶ συνεὶς τῆς ἐναντιολογίας,
[l. 11]  ὡμολόγηται γὰρ ὑπὸ πάντων σχεδὸν τῶν ἰατρῶν ἄχρι
[l. 12]  καὶ τῶν ἀμφὶ τὸν ἀναισθητότατον Θεσσαλὸν, ὡς ἀποκρούεσθαι
[l. 13]  χρὴ καὶ ψύχειν ἐν ἀρχῇ μᾶλλον ἢ θερμαίνειν
[l. 14]  καὶ χαλᾷν, οὐ ψύχειν φησὶν, ἀλλὰ στύφειν αὐτό. καίτοι
[l. 15]  χαλεπὸν οὐδὲν ἦν ἐγκαυθέντα ποτὲ καὶ αὐτὸν, ἄνθρωπος
[l. 16]  γὰρ ἦν ὁμοιοπαθὴς ἡμῖν, ὀξυροδίνῳ τὴν κεφαλὴν ἐπιβρέξασθαι
[l. 17]  καὶ γνῶναι τῇ πείρᾳ τὴν ἐνέργειαν τοῦ φαρμάκου.  [p. 11.560]
[l. 1]  ῥᾷστον δ’ ἦν, οἶμαι, καὶ ψυγέντα χρῆσθαί ποτ’ αὐτῷ
[l. 2]  κατὰ τε τῆς κεφαλῆς ἐπιχέοντα καὶ τοῖς ὠσὶν ἐνστάξαντα
[l. 3]  καὶ ταῖς ῥισὶν ἐγχέοντα καὶ τὸ μέτωπον ὅλον ἀνατρίψαντα,
[l. 4]  καθάπερ ἀμαρακίνῳ καὶ ἰρίνῳ καὶ τοῖς ἄλλοις
[l. 5]  ἀλείμμασιν τοῖς θερμαίνουσι χρώμεθα. καίτοι γὰρ οὐδὲ
[l. 6]  μετρίως θερμαίνει κατ’ αὐτὸν ὀξυρόδινον, ἐκ δυοῖν θερμοτάτων
[l. 7]  φαρμάκων συγκείμενον. ἀλλ’ εἴπερ Ἡρόδοτος οὐκ
[l. 8]  ἐτόλμησε χρήσασθαι, δίκαιον, οἶμαι, τοὺς νῦν ἐστι πειραθῆναι
[l. 9]  τῆς τοῦ φαρμάκου δυνάμεως ἐφ’ ἑαυτῶν, ὅταν ἤτοι
[l. 10]  ψυγῶσιν ἢ ἐγκαυθῶσιν, ὥσπερ ἐγὼ πολλάκις ἐπειράθην
[l. 11]  ἐπ’ ἐμαυτοῦ καὶ ἄλλων οὐκ ὀλίγων ἐγκεκαυμένων ἐπιβρέξας
[l. 12]  τὴν κεφαλήν. ἄμεινον γάρ ἐστιν αὐτοὺς πρώτως ὧν λέγουσι
[l. 13]  πειραθέντας οὕτως ἡμῖν τε συμβουλεύειν ἔν τε ταῖς
[l. 14]  βίβλοις ἀναγράφειν.

[l. 15]  Ἀλλὰ γὰρ οὐκ οἶδ’ ὅπως, καίτοι φυλαττόμενος
[l. 16]  ἀντιλογίας ἅψασθαι, πρὸς τῆς ἀναισχυντίας αὐτῶν
[l. 17]  ἠναγκάσθην. αὖθις οὖν ἐπάνειμι πάλιν ἐφ’ ὅπερ ἐξ ἀρχῆς
[l. 18]  προὐθέμην, ὡς τῇ πείρᾳ κριτέον ἐστὶ τὰς τῶν φαρμάκων [p. 11.561]
[l. 1]  δυνάμεις, ἐπί τε τῶν ὑγιαινόντων ἀμέμπτως χρώμενον ἐπί
[l. 2]  τε τῶν νοσούντων ἁπλᾶς ὡς ἔνι μάλιστα νόσους ἤτοι θερμὰς,
[l. 3]  ἢ ψυχρὰς, ἢ ξηρὰς, ἢ ὑγράς. οὕτω γάρ σοι κρίνοντι
[l. 4]  τὸ μὲν ἔλαιον οὔτε θερμὸν οὔτε ψυχρὸν ὡς πρὸς ἄνθρωπον
[l. 5]  εὔκρατον ἑρεθήσεται, τὸ δὲ ῥόδινον ἤδη μέν πω ψυχρότερον,
[l. 6]  οὐ μὴν ἰσχυρῶς γε ψυχρὸν, ἀλλ’ ὡς ὀνομάζειν
[l. 7]  εἴωθα τῆς πρώτης τῶν ψυχόντων ἀποστάσεώς τε καὶ τάξεως.
[l. 8]  ὥσπερ γὰρ ὕδωρ, εἰ τύχοι, τὸ μὲν ἀκριβῶς ἐστιν εὔκρατον, τὸ
[l. 9]  δ’ ἤτοι θερμότερον ἢ ψυχρότερον, οὐ μὴν ἤδη γέ πως θερμὸν
[l. 10]  ἢ ψυχρὸν2.33.  ἀπολελυμένως εἰπεῖν, οὕτω κᾀν τοῖς φαρμάκοις
[l. 11]  ἔλαιον μὲν ἐκ τῆς μέσης ὑπάρχει κράσεως, ὁ δὲ τῶν
[l. 12]  ῥόδων χυλὸς ἐκ τῆς ψυχροτέρας μὲν, ἀλλ’ οὐ πολλῷ τινι
[l. 13]  κατὰ τὴν χλιαρὰν, ὡς εἴρηταί μοι καὶ πρόσθεν, ὑπάρχων
[l. 14]  θερμασίαν. ἐκ δὲ τῆς αὐτῆς ἐστιν αὐτῷ τάξεως τὸ καλούμενον
[l. 15]  λινόσπερμον ὅσον ἐπὶ τῷ χλιαρῷ τῆς θερμασίας, ἀλλὰ
[l. 16]  τῷ παχυμερὲς ὑπάρχειν οὐκ ὀλίγῳ δή τινι παραλλάττεται.
[l. 17]  λεπτομερὴς γὰρ ἀκριβῶς ἐστιν ὁ τῶν ῥόδων χυλὸς, ὡς δηλοῖ [p. 11.562]
[l. 1]  τό τε ξηραίνεσθαι ῥᾳδίως αὐτὸν καὶ τὸ μηδεμιᾶς μετέχειν
[l. 2]  γλισχρότητος 13.66. καὶ τὸ τὰς τῶν ἄλλως μύρων ἐκλύειν ὀσμάς.
[l. 3]  οὐδὲ γὰρ οὐδὲ τοῦτο ἑτέρῳ τινὶ φαίνεται ποιεῖν ἢ τῷ φθάνειν
[l. 4]  ἐμπιπλάναι τοὺς ὀσφρητικοὺς πόρους. ἐπειδὴ γὰρ μελλόντων
[l. 5]  διϊέναι καὶ διαδύεσθαι τῶν ἄλλων αὐτοὺς προκαταλαμβάνει
[l. 6]  τε καὶ πληροῖ. ἔστι δὲ καὶ τὸ χαμαίμηλον, ὅσον
[l. 7]  μὲν ἐπὶ λεπτομερείᾳ, ῥόδῳ παραπλήσιον, ὅσον δ’ ἐπὶ θερμότητι,
[l. 8]  τῆς ἐλαίου μᾶλλον δυνάμεως, οἰκείας τε τῷ ζώῳ καὶ
[l. 9]  συμμέτρου, διὸ καὶ κόπου ἀρωγόν ἐστιν εἴπερ τι καὶ ἄλλο
[l. 10]  καὶ ἀλγημάτων πραϋντικὸν, ἀνίησί τε καὶ χαλᾷ τὰ τεταμένα
[l. 11]  καὶ μαλάττει τὰ μετρίως σκληρὰ καὶ ἀραιοῖ τὰ πεπυκνωμένα.
[l. 12]  καὶ πυρετῶν, ὁπόσοι χωρὶς σπλάγχνου φλεγμονῆς ἐνοχλοῦσι,
[l. 13]  λυτικὸν ὑπάρχει, καὶ τούτων μάλιστα τῶν ἐπὶ χολώδεσι χυμοῖς
[l. 14]  ἢ πυκνώσει δέρματος συνισταμένων. ταύτῃ τοι καὶ τῶν
[l. 15]  Αἰγυπτίων τοῖς σοφωτάτοις ἡλίῳ τε καθιέρωται καὶ πυρετῶν
[l. 16]  ἁπάντων ἴαμα νενόμισται. ἀλλὰ ἐν τούτῳ μὲν οὐκ
[l. 17]  ἀληθεύουσιν. μόνον γὰρ ὧν εἴρηκα πυρετῶν ἐστιν ἴαμα καὶ
[l. 18]  τούτων ἤδη πεττομένων. ὀνίνησι μέντοι καλῶς καὶ τοὺς [p. 11.563]
[l. 1]  ἄλλους ἅπαντας, ὅσοι τε μελαγχολικοὶ καὶ ὅσοι φλεγματώδεις
[l. 2]  εἰσὶ καὶ σπλάγχνου φλεγμονῆς ἔκγονοι. καὶ γὰρ καὶ
[l. 3]  τούτων ἴαμα γενναιότατόν ἐστιν τὸ χαμαίμηλον, ὅταν ἤδη
[l. 4]  πεττομένοις προσφέρηται, καὶ διὰ τοῦτο καὶ ὑποχονδρίοις
[l. 5]  εὐμενὲς εἴπερ τι ἄλλο. καὶ τὸ λινόσπερμον γοῦν τοιοῦτον ὁ
[l. 6]  παλαιὸς λόγος εἶναί φησι. καὶ γάρ ἐστιν ὄντως κᾀκεῖνο τοῖς
[l. 7]  καθ’ ὑποχόνδρια σπλάγχνοις εὐμενὲς, ἀλλ’ ἧττον χαμαιμήλου.
[l. 8]  καὶ γὰρ καὶ θερμὸν ἧττόν ἐστιν, ὡς εἴρηται, καὶ πρὸς τούτῳ
[l. 9]  καὶ παχυμερὲς ὑπάρχει, οὐ μὴν τό γε ῥόδον ἐγγὺς αὐτοῖς
[l. 10]  εἰς ταῦτα, καίτοι γ’ ὅσον ἐπί τε τὸ χλιαρὸν τῆς θερμότητος
[l. 11]  καὶ τῷ λεπτομερεῖ, χρήσιμον ἂν ἦν ἱκανῶς καὶ τοῦτο ταῖς
[l. 12]  καθ’ ὑποχόνδρια φλεγμοναῖς, ἀλλ’ ἡ συνοῦσα στύψις αὐτῷ
[l. 13]  πολλαχῆ παραβλάπτει καὶ μάλιστ’ ἐν οἷς εὐδόκιμόν ἐστι
[l. 14]  χαμαίμηλον, ἢ τὰ πεπυκνωμένα τῶν σωμάτων ἀραιοῦν, ἢ
[l. 15]  τὰ κατεσκληρυμμένα μαλάττον, ἢ τὰ τεταμένα χαλῶν. εἰς
[l. 16]  γὰρ τὰ τοιαῦτα πάντα πολέμιον ἡ στύψις. εἰς μέντοι τὰς
[l. 17]  ἀναβάσεις τε καὶ αὐξήσεις τῶν φλεγμονῶν καὶ μάλιστα [p. 11.564]
[l. 1]  τῶν προχείρων, ἄμεινον χαμαιμήλου τὸ ῥόδινον, ὅτι καὶ
[l. 2]  χλιαρᾶς αὗται δέονται θερμασίας καὶ βραχείας στύψεως.
[l. 3]  ἐν ἀρχῇ μὲν γὰρ τὰ ψύχοντα καὶ στύφοντα, κατὰ δὲ τὰς
[l. 4]  ἐπιδόσεις ὅσα χλιαρά τ’ ἐστὶ καὶ μετρίως στύφοντα, κατὰ
[l. 5]  δὲ τὰς ἀκμὰς τῶν φλεγμονῶν, ὅσα συμμέτρως θερμαίνειν
[l. 6]  τε μᾶλλον καὶ ἰσχυρῶς διαφορεῖν χρηστά. λεχθήσεται δ’
[l. 7]  ὑπὲρ ἁπάντων τούτων ἐπὶ πλέον ἐν τοῖς τῆς θεραπευτικῆς
[l. 8]  μεθόδου γράμμασιν. νῦν δὲ ἐπὶ τὸ προκείμενον αὖθις
[l. 9]  ἐπάνειμι.

[l. 10]  Τὰ γάρ τοι τῆς μέσης κράσεως καὶ τὰ
[l. 11]  ἐφ’ ἑκάτερα βραχὺ παραλλάττοντα φάρμακα καὶ θερμαίνειν
[l. 12]  ἂν δόξειέ ποτε καὶ ψύχειν αὖθις, ἐνίοτε δὲ μήτε θερμαίνειν
[l. 13]  μήτε ψύχειν, ἀλλ’ οἷα παρέλαβε τὰ σώματα διαφυλάττειν,
[l. 14]  καὶ τοῦτο εὐλόγως πέπονθεν, εἴ γε τὸ χλιαρὸν ὕδωρ
[l. 15]  καὶ τὸ οὖρον ἐν μὲν τοῖς βαλανείοις ψυχρὰ, τοῖς δ’ ἐψυγμένοις
[l. 16]  θερμὰ φαίνεται. εἴπερ οὖν παρὰ τό πως ἔχειν τὰ
[l. 17]  διατιθέμενα καὶ τὸ διατιθὲν οὐχ ὁμοίως ἐνεργεῖν φαίνεται,
[l. 18]  13.67. δῆλον ὡς οὔτε τὸ ῥόδον οὔτε τοὔλαιον οὔτε τὸ χαμαίμηλον  [p. 11.565]
[l. 1]  οὔτε τὸ λινόσπερμον, ἀλλ’ οὐδὲ τὸ ἄνηθον οὔτε
[l. 2]  τὸ τήλινον ἄλευρον, ἀλλ’ οὐδὲ τὸ πύρινον οὐδ’ ἄλλα μυρία,
[l. 3]  τά τε ἀκριβῶς μέσα ταῖς κράσεσιν, τά τε βραχὺ παραλλάττοντα,
[l. 4]  τὴν αὐτὴν ἐνέργειαν ἐπιδείξεται διὰ παντός. οὔτε
[l. 5]  γὰρ ὑγιαίνοντες ὁμοίως κεκράμεθα πάντες, οὔτε τὰς αὐτὰς
[l. 6]  νοσοῦμεν νόσους. αὐτίκα γέ τοι τὸ ῥόδινον ἐν τῷ μεταξὺ
[l. 7]  τὴν κρᾶσιν κεκραμένον ἐλαίου τε καὶ τοῦ τῶν ῥόδων χυλοῦ.
[l. 8]  τοῦ μὲν γὰρ ἧττον ὑπάρχει θερμὸν, τοῦ δὲ μᾶλλον. ἀναψύχει
[l. 9]  μὲν γὰρ τοὺς ἐγκεκαυμένους τῷ χλιαρῷ δηλονότι τῆς
[l. 10]  θερμότητος, ὀλίγον δέ τι καὶ τοὺς κατεψυγμένους θερμαίνει.
[l. 11]  διότι καὶ τοῦτο ἔργον ἐστὶ χλιαρᾶς θερμασίας, ὥσπερ γε καὶ
[l. 12]  τὰ βαλανεῖα καὶ τοὺς ῥιγῶντας θερμαίνει καὶ τοὺς ἐγκεκαυμένους
[l. 13]  ἀναψύχει.

[l. 14]  Καὶ διὰ τοῦτο κᾀν τοῖς ψύχειν ἢ θερμαίνειν
[l. 15]  πεφυκόσι φαρμάκοις, ἐὰν ἀναμίξῃς τὸ ῥόδινον, οὐδὲν
[l. 16]  ἐργάσῃ μέγα κακὸν, ὥσπερ δ’ ἀξιόλογον ἀγαθὸν οὐδέν. ἡ
[l. 17]  γὰρ χλιαρὰ θερμασία βλάπτειν μὲν οὐκ ἔστιν ἱκανὴ τὰ
[l. 18]  κατεψυγμένα, θεραπεύειν δ’ οὐ δύναται. δεῖται γὰρ τὸ [p. 11.566]
[l. 1]  θεραπευόμενον ἅπαν, ὡς ἂν ἐξ ἀμετρίας τινὸς εἰς συμμετρίαν
[l. 2]  ἀγόμενον, οὐκ αὐτοῦ τοῦ συμμέτρου τὴν κρᾶσιν, ἀλλὰ
[l. 3]  τῆς ἐναντίας ἀμετρίας. εἰ γοῦν τὸ ψυχρὸν ὕδωρ βουληθείης
[l. 4]  εὔκρατον ποιῆσαι, τὸ μὲν εὔκρατον ἤδη μιγνύειν οὐ χρὴ
[l. 5]  χλιαρὸν γὰρ οὕτως ἔσται τὸ μικτὸν ἐξ ἀμφοῖν. ἔρχεσθαι δ’
[l. 6]  ἐπὶ τὸ ζέον προσήκει καὶ τοῦτο μιγνύναι τῷ ψυχρῷ. καὶ
[l. 7]  τοσούτῳ γε θερμότερον εἶναι χρὴ τοῦ συμμέτρου τὸ τῷ
[l. 8]  ψυχρῷ μιγνύμενον, ὅσῳ περ ἂν καὶ τὸ ψυχρὸν αὐτὸ ψυχρότερον
[l. 9]  ἦν τοῦ συμμέτρου. οὔτε γὰρ τὸ βραχὺ τοῦ συμμέτρου
[l. 10]  ψυχρότερον ὑπὸ τοῦ πολὺ θερμοτέρου τὴν μέσην ἀπολήψεται
[l. 11]  κρᾶσιν, οὔτε τὸ πολλῷ ψυχρότερον ὑπὸ τοῦ βραχὺ
[l. 12]  θερμοτέρου. ἀλλ’ εἴτε πολλῷ ψυχρότερόν ἐστι τὸ τῆς θεραπείας
[l. 13]  δεόμενον, ἀνάγκη καὶ τὸ θεραπεῦσον αὐτὸ πολλῷ
[l. 14]  θερμότερον ὑπάρχειν, εἴτ’ ὀλίγῳ ψυχρότερον, ὀλίγῳ χρὴ
[l. 15]  καὶ τὸ θεραπεῦον εἶναι θερμότερον. ἑνὶ δὲ λόγῳ τοσοῦτον
[l. 16]  ἀπέχειν χρὴ τοῦ μέσου τὸ θεραπεῦσον, ὅσον περ καὶ τὸ
[l. 17]  θεραπευθησόμενον, ἐπὶ τἀναντία δηλονότι τῆς ἀποστάσεως
[l. 18]  ὑπαρχούσης ἑκατέρῳ. τὸ γὰρ ἐπὶ τὰ αὐτὰ παραπλησίως [p. 11.567]
[l. 1]  ἀφεστηκὸς, ὅμοιον τῇ κράσει τῷ θεραπευομένῳ καθεστηκὸς,
[l. 2]  οὐδεμίαν ἀλλοίωσιν ἐπιφέρειν ἱκανὸν, ὥστε οὔτε βλάψει τι
[l. 3]  παθὸν οὔτ’ ὠφελήσει. τὸ δ’ ἔλαττον ὠφελήσει μὲν, οὐ μὴν
[l. 4]  ἰάσεταί γε πάντως. εἰ τοίνυν τὸ μὲν πάθος εἴη ψυχρὸν, ἡ
[l. 5]  δὲ τοῦ φαρμάκου θερμότης χλιαρὰ, πάντως μέν τι προσωφελήσει
[l. 6]  τὸ πάθος, οὐ μὴν εἰς τὴν κατὰ φύσιν γε πάντως ἐπανήξει
[l. 7]  συμμετρίαν, ὥστ’ οὐδὲν ἐξιάσεται. πάλιν δὲ εἰ μὲν τὸ
[l. 8]  πάθος εἴη μικρὸν, ὡς ἂν ἀπὸ τῆς συμμέτρου θερμασίας τῆς
[l. 9]  κατὰ φύσιν εἰς οἷον χλιαράν τινα μεταπεπτωκέναι, τὸ δὲ
[l. 10]  φάρμακον εἴη ψυχρὸν, ἀνάγκη ἐπιψυγῆναί τε καὶ βλαβῆναι
[l. 11]  τὸ πάθος ὑπὸ τοῦ ψυχροῦ. τὸ δ’ αὐτὸ κᾂν θερμότερον ᾖ
[l. 12]  τῆς συμμετρίας τὸ πάθος, ὑπὸ μὲν τῶν ὁμοίων αὐτοῦ φαρμάκων
[l. 13]  ἐν ταὐτῷ φυλαχθήσεται, βλαβήσεται δὲ ὑπὸ τῶν
[l. 14]  ἧττον ἑαυτῶν θερμῶν, οὐ μὴν ἐκθεραπευθήσεταί γε πάντως.
[l. 15]  13.68. ἥκει δὴ κᾀνταῦθα πάλιν ὁμωνυμία τις εἰς ὅλον ἐκτεταμένη
[l. 16]  τὸν βίον καὶ πολλαχόθι σφάλλουσα. καὶ γὰρ τὸ συμμέτρως [p. 11.568]
[l. 1]  κεκραμένον ὀνομάζομεν ἐνίοτε θερμὸν, ὥσπερ καὶ τὸ
[l. 2]  βαλανεῖον τὸ τοιοῦτον καὶ τὸ πόμα καὶ τὸ τούτου λειπόμενον
[l. 3]  οὐ πολλῷ, καὶ πρὸς τούτοις ἔτι τὸ θερμότερον ἅπαν. εἰ δέ
[l. 4]  γε τοῖς ὀνόμασιν ἀκριβῶς ἐχρώμεθα,2.34.  τὸ μὲν σύμμετρον
[l. 5]  οὐ θερμὸν, ἀλλ’ εὔκρατον ἂν ἐκαλοῦμεν. ὅσον δ’ ἂν
[l. 6]  ἀμετρότερον τούτου, τὸ μὲν ἐπὶ τὸ θερμότερον ἄμετρον
[l. 7]  ἧττον τε καὶ μᾶλλον θερμὸν, τὸ δ’ ἐπὶ τὸ ψυχρότερον
[l. 8]  ἧττόν τε καὶ μᾶλλον ψυχρόν. οὕτω δ’ ἂν, οἶμαι, καὶ
[l. 9]  περὶ τῶν φαρμάκων ἀκριβῶς ὀνομάζοντες εὔκρατον ἂν
[l. 10]  ἐκαλέσαμέν τι καὶ μέσον, ὥσπερ τοὔλαιον· εἰ δέ τι θερμότερον
[l. 11]  αὐτοῦ, θερμὸν, ὥσπερ τὴν τῆλιν· εἰ δέ τι ψυχρότερον
[l. 12]  αὐτοῦ, ψυχρὸν, ὥσπερ τὸ ῥόδον. ἀλλὰ τοῦ μὴ χρῆσθαι
[l. 13]  τοῖς ὀνόμασιν τοῦτον τὸν τρόπον αἴτιον ὑπάρχει
[l. 14]  τοῦ μὴ ψύχεσθαι πάντα τὰ σώματα πρὸς τῶν τοιούτων
[l. 15]  φαρμάκων, οἷον καὶ τὸ ῥόδινόν ἐστι. τά τε γὰρ ὁμοίως
[l. 16]  αὐτῷ ψυχρὰ καὶ μᾶλλον ψυχρὰ, τὰ μὲν οὐδ’ ὅλως ἀλλοιοῖ,
[l. 17]  τὰ δὲ καὶ θερμαίνει. δόξειεν ἂν οὖν ἄλογον ὑπάρχειν, εἴ
[l. 18]  τι θερμαίνειν ὁμολογοῦντες εἶτα ψυχρὸν προσαγορεύομεν, [p. 11.569]
[l. 1]  ὥσπερ εἰ καὶ τὸ φρεατιαῖον ὕδωρ ἐν χειμῶνι, τὸ ταῖς κατεψυγμέναις
[l. 2]  χερσὶ χλιαρὸν φαινόμενον, ὀνομάζοι τις ψυχρόν.
[l. 3]  ἐξ οὖν τούτων τῶν προφάσεων ἡ τῶν ὀνομάτων χρῆσις
[l. 4]  ταραχθεῖσα καὶ τὴν τῶν πραγμάτων ἐπιταράττει γνῶσιν.
[l. 5]  ὡσαύτως δὲ καὶ περὶ ξηροῦ καὶ ὑγροῦ τῶν ὀνομάτων συγχυθέντων
[l. 6]  καὶ ἡ τῶν πραγμάτων γνῶσις συνεχύθη. καίτοι
[l. 7]  σμικρὸν εἶναι δοκοῦν τὸ διελέσθαι καλῶς τὰ σημαινόμενα
[l. 8]  τῶν ὀνομάτων, τὴν μεγίστην ἔχον εὑρίσκεται δύναμιν εἰς
[l. 9]  τὴν τῶν πραγμάτων γνῶσιν. ἀλλὰ περὶ μὲν ὑγροῦ καὶ
[l. 10]  ξηροῦ μετ’ ὀλίγον ἐροῦμεν, ἐπειδὰν τὸν περὶ τοῦ θερμοῦ
[l. 11]  καὶ ψυχροῦ συμπερανώμεθα λόγον. οὐδὲ γὰρ οὐδὲ λείπειν
[l. 12]  ἔοικέ τι πολὺ τῶν ἐν αὐτῷ διορισμῶν, ἅπαξ γε σαφῶς
[l. 13]  πεφηνότος ὡς οὐδὲν θαυμαστὸν ὑφ’ ἑνὸς φαρμάκου διαφέροντα
[l. 14]  σώματα τὰ μὲν θερμαίνεσθαι, τὰ δὲ ψύχεσθαι,
[l. 15]  τὰ δὲ μηδέτερον αὐτῶν πάσχειν. ἐν μὲν γὰρ τῷ πρός
[l. 16]  τι ῥᾷστον ἐπὶ τὰ κατὰ μέρος ἐλθόντα λέγειν ὡς τοιούτῳ
[l. 17]  μὲν σώματι προσαγόμενον ῥόδινον, ἐν ᾗ παρέλαβεν αὐτὸ
[l. 18]  κράσει φυλάττειν πέφυκε, ἑτέρῳ δέ τινι τοιῷδε θερμαίνει  [p. 11.570]
[l. 1]  προσφερόμενον, ἄλλῳ δὲ ψύχει. καθόλου δ’ ἀποφήνασθαι
[l. 2]  περὶ τῆς δυνάμεως αὐτοῦ χαλεπὸν, ἄνευ τοῦ διαστείλασθαί
[l. 3]  τε καὶ συνθέσθαι περὶ τῶν ὀνομάτων. εἴη δ’ ἂν ὅ τε διορισμὸς
[l. 4]  ἥ τε συνθήκη τοιήδε, ἐπειδὴ τὰ σώματα τῶν ἀνθρώπων
[l. 5]  καὶ ταῖς ἐξ ἀρχῆς κράσεσιν καὶ ταῖς κατὰ τὰς ἡλικίας
[l. 6]  αὐτοῖς προσγινομέναις καὶ ταῖς κατὰ τοὺς ἐθισμοὺς τοῦ
[l. 7]  βίου πάμπολυ διενήνοχε, ἀνάγκη δήπου πρὸς τῶν αὐτῶν
[l. 8]  φαρμάκων αὐτὰ διαφόρως ἀλλοιοῦσθαι. νέον γοῦν τινα
[l. 9]  φύσιν θερμὸν, ἐργάτην τῷ βίῳ, πρεσβύτιδι γυναικὶ καὶ
[l. 10]  φύσει ψυχροτέρᾳ παραβάλλων οὐκ ἂν ἐλάττονα τὴν ὑπεροχὴν
[l. 11]  εὕροις ἤ τινος τῶν θερμαινόντων ἱκανῶς φαρμάκων
[l. 12]  πρὸς τὰ ψύχοντα.

[l. 13]  Μέσον οὖν τινα νόησόν μοι τῶνδε, τήν
[l. 14]  τε φύσιν εὐθὺς ἐξ ἀρχῆς εὔκρατον, ἔθεσί τε προσήκουσιν
[l. 15]  τὴν εὐκρασίαν ταύτην διαφυλάττοντα. καὶ τρεῖς τούτους
[l. 16]  ὥσπερ σκοποὺς κράσεως ἐν τῇ διανοίᾳ παραθέμενος ἐπίσκεψαι
[l. 17]  τὸ καθόλου 13.69. θερμὸν, ἢ ψυχρὸν, ἢ ξηρὸν, ἢ
[l. 18]  ὑγρὸν φάρμακον, ὡς πρὸς ποίαν ἐξ αὐτῶν κρᾶσιν ἀποβλέποντα [p. 11.571]
[l. 1]  προσαγορεύειν ἐστὶ βέλτιον. ἆρά γε πρὸς τὴν εὐκρατοτάτην,
[l. 2]  ἥπερ δὴ καὶ μία τίς ἐστι καὶ μέση τῶν ἄλλων ἁπασῶν,
[l. 3]  ἢ πρὸς τὰς ἀμέτρους καὶ δυσκράτους καὶ ἀδιορίστους
[l. 4]  καὶ σχεδὸν ἀπείρους τὸ πλῆθος; ἐμοὶ μὲν γὰρ οὐδὲ παραβλητέον
[l. 5]  εἶναι δοκεῖ τὸ τῆς διαιρέσεως, οὐδὲ σκέψεώς τινος ἐπιδεὲς,
[l. 6]  ἀλλ’ ἄντικρυς φαίνεσθαι τῷ καὶ σμικρὸν νοῦν ἔχοντι
[l. 7]  τὸ κατωρθωμένον σῶμα καὶ ἁπλοῦν καὶ ἓν οἷον κανόνα τινὰ
[l. 8]  καὶ σκοπὸν ὑποθέμενον ἀπευθύνειν, οὕτω κρῖναι καὶ τἄλλα
[l. 9]  πρὸς τοῦτο. κείσθω τοίνυν ἡμῖν τὸ τοιοῦτον σῶμα τῆς
[l. 10]  τῶν φαρμάκων δυνάμεως κανών. καὶ τὸ μὲν ὁμοίαν τῇ τούτου
[l. 11]  κράσει θερμασίαν ἀνάπτον εὔκρατον ὀνομαζέσθω, κᾂν
[l. 12]  ὅτι μάλιστα θερμαίνειν ἐπιφανῶς δοκῇ πρεσβύτην κατεψυγμένον.
[l. 13]  τὸ δ’ ἤτοι θερμαῖνον, ἢ ψῦχον τὸ τοιοῦτον σῶμα,
[l. 14]  καλείσθω τὸ μὲν θερμαῖνον θερμὸν, τὸ δὲ ψῦχον ψυχρόν.
[l. 15]  γινέσθω δὲ τούτων αὐτῶν εὐσήμου διδασκαλίας ἕνεκα τάξις
[l. 16]  τῶν ἀποστάσεων, ἐπὶ μὲν τὸ ψυχρὸν ἡ πρώτη μὲν ἐξ ἧς ἄν
[l. 17]  τις θείη τὸ ῥόδινον, ἡ δευτέρα δ’ ἐξ ἧς ἔσται τὸ ῥόδον αὐτὸ
[l. 18]  καὶ τρίτη τις ἐπὶ ταύτῃ καὶ τετάρτη μέχρι περ ἂν ἐπὶ τὰ [p. 11.572]
[l. 1]  ψυχρότατα τῷ λόγῳ παραγενώμεθα, κώνειόν τε καὶ μηκώνειον
[l. 2]  καὶ μανδραγόραν καὶ ὑοσκύαμον. ἐπὶ δ’ αὖ τὸ θερμὸν
[l. 3]  ἄνηθον μὲν καὶ τῆλιν πρῶτα, δεύτερα δ’ ἐφεξῆς ἅττα ἂν
[l. 4]  φανῆται δεύτερα, καὶ τρίτα δὴ καὶ τέταρτα, μέχρι περ ἂν ἐπὶ
[l. 5]  τὰ καίοντα παραγενώμεθα. κατὰ δὲ τὸν αὐτὸν τρόπον ἐπί
[l. 6]  τε τῶν ὑγραινόντων φαρμάκων, ἀρξάμενοι πάλιν ἀπὸ τοῦ
[l. 7]  συμμέτρου, τάξεις ἐφεξῆς ἄχρι τῶν ἄκρων ποιησώμεθα. τῆς
[l. 8]  γὰρ τοιαύτης γνώσεως εἰς τὴν θεραπευτικὴν μέθοδον οὐ
[l. 9]  σμικρά τις ἡ χρεία. μᾶλλον δ’ εἰ χρὴ τἀληθὲς εἰπεῖν, εἰ μή
[l. 10]  τις οὕτω διορίσειε, βλάψει μᾶλλον ἢ ὠφελήσει τοὺς ἀναγινώσκοντας.
[l. 11]  ὡς νῦν γε καὶ πρὸς τοῖς ἄλλοις οἷς ἁμαρτάνουσιν
[l. 12]  οἱ πολλοὶ τῶν ἰατρῶν τὰς τῶν ἁπλῶν φαρμάκων δυνάμεις
[l. 13]  ἐξηγούμενοι καὶ τοῦτό ἐστιν εὑρεῖν τὸ βλαβερώτερον,
[l. 14]  ἐν μὲν τοῖς θερμαίνουσιν εἰ τύχοι γεγραμμένον ἄνηθόν τε
[l. 15]  καὶ τῆλιν καὶ μίσυ καὶ τίτανον, ἐν δὲ τοῖς ψύχουσιν ῥόδινόν
[l. 16]  τε καὶ μανδραγόραν καὶ κώνειον, ὥσπερ ἐγγὺς ὑπάρχουσαν,
[l. 17]  ἢ τῆς τιτάνου τὴν τῆλιν ἢ τοῦ κωνείου τὸ ῥόδινον, ἀλλ’ οὐ
[l. 18]  πολλαῖς ταῖς μεταξὺ τῶν φαρμάκων τάξεσι διωρισμένα. ἀλλ’ [p. 11.573]
[l. 1]  ἡμεῖς γε πειρασόμεθα καθάπερ οἷοί τέ ἐσμεν, οὕτω μέγα
[l. 2]  καὶ χαλεπὸν ἔργον εἰς τάξιν τινὰ καταστήσεσθαι καὶ γράψαι
[l. 3]  τά τε πλησίον ἀλλήλων ταῖς δυνάμεσι καὶ τὰ πόῤῥω. καὶ
[l. 4]  τοῦτο ποιήσωμεν οὐ λόγοις πιθανοῖς ἐπιτρέψοντες αὐτῶν
[l. 5]  τὴν κρίσιν, ἀλλὰ τῇ διωρισμένῃ πείρᾳ, καθότι καὶ τοῦτο
[l. 6]  πολλάκις εἴρηται διὰ τῶν ἔμπροσθεν. ἔστι δὲ δή που πρόδηλον
[l. 7]  ὡς ἡ τοιαύτη κρίσις ἀσφαλὴς μέν ἐστιν, ἀλλὰ μακρά
[l. 8]  τε ἅμα καὶ πόνον ἔχουσα πολὺν ἡμῖν τοῖς μέλλουσι δι’
[l. 9]  αὐτῆς ἐπὶ τὸ τέλος ἀφικέσθαι τοῦ προκειμένου, τοῖς μέντοι
[l. 10]  βουλομένοις ἀναλέγεσθαι ταυτὶ τὰ γράμματα μόνη τεχνῶσαι
[l. 11]  δυναμένη καὶ παρασχεῖν οἷον ὀφθαλμόν τινα διαγνωστικὸν
[l. 12]  τῆς ἀληθείας. ὅσα τοίνυν ἔτι λείπει πρὸς τὴν ὅλην στοιχείωσιν,
[l. 13]  ἐν τῷδε τῷ λόγῳ προσθέντες, ἐν μὲν τῷ τετάρτῳ
[l. 14]  περὶ τῆς τῶν χυλῶν δυνάμεως ἐροῦμεν, ἐπειδὴ καὶ τοῦτο τοῖς
[l. 15]  ἑταίροις ἔδοξεν· ἐν δὲ τῷ πέμπτῳ περὶ τῶν ἐν ἅπασι καθόλου
[l. 16]  τοῖς ἁπλοῖς φαρμάκοις δευτέρων τε καὶ συνθέτων δυνάμεων,
[l. 17]  εἶθ’ οὕτως ἐπὶ τὰ κατὰ μέρος ἐν τοῖς ἐφεξῆς ὑπομνήμασι
[l. 18]  μεταβησόμεθα.

[l. 1]  13.70. Λείπει δὴ πρῶτον μὲν, οὗ πολλάκις
[l. 2]  ἤδη καὶ πρόσθεν ὁ λόγος ἠναγκάσθη μνημονεῦσαι, τελέως
[l. 3]  δ’ οὐκ ἐπεξῆλθεν. ἔστι δὴ τοῦτο σχεδὸν ἅπαντα τὰ φάρμακα,
[l. 4]  κᾂν ἁπλᾶ πρὸς αἴσθησιν φαίνηται, τῇ φύσει γοῦν ὑπάρχει
[l. 5]  σύνθετα, καὶ πολλάκις γε καὶ τὰς ἐναντιωτάτας ἐν αὐτοῖς
[l. 6]  ἔχει δυνάμεις, οἷον ἐκκριτικήν τε καὶ σταλτικήν παχυντικήν
[l. 7]  τε καὶ λεπτυντικὴν, ἀραιωτικήν τε καὶ πυκνωτικὴν, ἐμπλαστικήν
[l. 8]  τε καὶ διαῤῥυπτικὴν, συντατικήν τε καὶ χαλαστικὴν,
[l. 9]  ἁπάσας τε τὰς ἄλλας ἀντιθέσεις, ὡς ἐν τῷ μετὰ ταῦτα λόγῳ
[l. 10]  δείξομεν. οὐδὲν δὲ θαυμαστὸν, εἰ ἐπὶ τῶν τοιούτων δυνάμεων
[l. 11]  ἑνὶ καὶ ταὐτῷ φαρμάκῳ θερμαντική τε καὶ ψυκτικὴ
[l. 12]  φαίνοιτο, ἢ ξηραντική τε καὶ ὑγραντικὴ, 2.35. λεπτομερής τε
[l. 13]  καὶ παχυμερής. εἰ μὴ γὰρ αἱ πρῶται καὶ δραστικώταται τὴν
[l. 14]  τοιαύτην εἶχον συμπλοκὴν, οὐδ’ ἂν αἱ μετὰ ταύτας ὁμοίως
[l. 15]  συνεπλάκησαν. ἀλλ’ ἡμεῖς ἐὰν αὐτοὶ μίξωμεν, εἰ οὕτως ἔτυχεν,
[l. 16]  ῥοῦ χυλὸν μέλιτι, τὸ μικτὸν ἐξ ἀμφοῖν συγχωροῦμεν οὐ
[l. 17]  στυπτικὴν μόνην, ἀλλὰ καὶ ῥυπτικὴν ἔχειν δύναμιν οὐδ’ ἐφεκτικὴν  [p. 11.575]
[l. 1]  γαστρὸς μόνον, ἀλλὰ καὶ κενωτικήν. ἐν δὲ τῷ γάλακτι
[l. 2]  τὰς δύο περιέχεσθαι δυνάμεις, ἐκκριτικήν τε ἅμα καὶ σταλτικὴν
[l. 3]  γαστρὸς, οὐκ ἔθ’ ὁμοίως συγχωροῦμεν. καίτοι τοῦτο
[l. 4]  μὲν καὶ διακρίνεται ῥᾳδίως εἰς ὀῤῥὸν καὶ τυρὸν, καὶ πᾶσιν
[l. 5]  ὁμολογεῖται τὸ μὲν ὑπάγειν τὴν γαστέρα, τὸ δὲ ἐπέχειν.

[l. 6]  Τοῦτ’ οὐκ ἔτι συγχωροῦμεν ἑτοίμως καὶ ἐν
[l. 7]  τῇ κράμβῃ. ἐκθλίβοντες μὲν γὰρ αὐτῆς τὸν χυλὸν καὶ μόνον,
[l. 8]  ἢ μετὰ μέλιτος καταῤῥοφοῦντες ὁρῶμεν καθαρτικὸν, οὐ μὴν
[l. 9]  ἐσθίειν γε δυνάμενοι τὸ λοιπὸν, ἀπιστοῦμεν ὅτι σταλτικόν
[l. 10]  ἐστιν. ἀλλ’ ἄν τις ὅλην ἑψήσας αὐτὴν ἀποχέῃ τὸ πρότερον
[l. 11]  ὕδωρ, ἐν ᾧ τὸν χυλὸν ἐναπέθετο, κᾄπειτα αὖθις ἐμβαλὼν
[l. 12]  ἑτέρῳ καθαρῷ, καὶ πάλιν ἑψήσας ἀποχέῃ καὶ τοῦτο, τὸν μὲν
[l. 13]  χυλὸν εὑρήσει καθαίροντα, τὴν δὲ κράμβην αὐτὴν ἐπέχουσαν
[l. 14]  τὴν γαστέρα καὶ πολὺ μᾶλλον εἰ μὴ δὶς, ἀλλὰ τρὶς ἢ τετράκις
[l. 15]  ἀποχέῃ τις τὸ ὕδωρ. ὅσῳ γὰρ ἂν ἀκριβέστερον ἐναπόθηται
[l. 16]  τὸν χυλὸν αὐτῷ, καθαρτικώτερον μὲν ἐκεῖνο ποιήσει, τὴν δὲ
[l. 17]  ὑπόλοιπον αὐτῆς οὐσίαν τὴν οἷον σάρκα τοῦ λαχάνου σταλτικὴν [p. 11.576]
[l. 1]  ἐπιδείξεται. οὕτω δὲ καὶ ἐπὶ τῶν τεύτλων ἔχει καὶ
[l. 2]  σχεδὸν ἁπάντων τῶν ἄλλων, ὧν ἤτοι δριμὺς, ἢ νιτρώδης ἢ
[l. 3]  ἁλυκὸς ὁ χυλός ἐστιν, ἐπεί τοι καὶ τοῖς φακοῖς, καίτοι στύψιν
[l. 4]  ἱκανὴν ἔχουσι κατὰ τὴν γεῦσιν, ὅμως ὑπάρχει τι τοιοῦτον.
[l. 5]  ἔστι γὰρ καὶ τὸ τούτων ἀφέψημα λαπακτικὸν τῆς
[l. 6]  γαστρὸς, ἀλλ’ οὗτος μὲν ὁ χυλὸς ἐπίμικτος σαφῶς ἐστιν κατὰ
[l. 7]  τὴν γεῦσιν, ὡς εἰ καὶ νιτρῶδές τι μίξεις αὐστηρῷ. ὁ δὲ τῶν
[l. 8]  θαλαττίων κογχαρίων, ἁπάντων τε τῶν ἄλλων ὀστρέων
[l. 9]  χυμὸς, ἁπλῶς ἁλυκός ἐστι καὶ λαπακτικός. αὐτὴ μέντοι γε
[l. 10]  καὶ τούτων ἡ σὰρξ ἐπέχει γαστέρα, καὶ πειραθήσῃ δὲ ἀληθοῦς
[l. 11]  τοῦ λεγομένου, σκευάσας ὁμοίως ταῖς κράμβαις αὐτά. καὶ
[l. 12]  γάρ τοι καὶ ὁ τῶν πρεσβυτέρων ἀλεκτρυόνων ζωμὸς ὑπάγει
[l. 13]  τὴν γαστέρα, καίτοι τῆς σαρκὸς σταλτικῆς οὔσης. ἔστι δὲ
[l. 14]  κᾀν τῇ λεπίδι τοῦ χαλκοῦ δύναμις διττὴ, καθάπερ καὶ ποιότης,
[l. 15]  καὶ γὰρ στύφει καὶ δάκνει· καὶ διὰ τοῦτο τῷ μὲν
[l. 16]  13.71. στύφειν ἐπουλεῖ τὰς ξηρὰς τῶν ἡλκωμένων σαρκῶν, τῷ δ’
[l. 17]  αὖ δάκνειν τὰς πλαδαρὰς συντήκει. εἰ δ’ εἴσω τοῦ σώματος [p. 11.577]
[l. 1]  ληφθείη, καθαίρει μὲν, οὐκ ἐπέχει δὲ τὴν γαστέρα. νικᾶται
[l. 2]  γὰρ ἡ στυπτικὴ δύναμις ὑπό τε τῆς δριμείας καὶ καθαρτικῆς,
[l. 3]  ὥσπερ εἰ καὶ ῥοῦ χυλὸν ἀναμίξαις σκαμμωνίᾳ. καθαρτικὸν
[l. 4]  γὰρ ἔσται τὸ ἐξ ἀμφοῖν, οὐκ ἐφεκτικὸν τῆς γαστρὸς,
[l. 5]  καίτοι γε πρὸς τὴν γεῦσιν ὁ αὐστηρὸς χυλὸς ἐπικρατήσει
[l. 6]  μᾶλλον. οὕτω δὲ καὶ μετὰ μήλου κυδωνίου σαρκὸς οὐκ
[l. 7]  ὀλίγα τῶν καθαιρόντων διδόμενα, τῇ μὲν γεύσει λανθάνει,
[l. 8]  τῇ δ’ ἐνεργείᾳ μόνον φαίνεται. δίδοται δὲ καὶ διὰ φοίνικος
[l. 9]  ἔνια σαρκὸς, ἄλλα δὲ διὰ μύρτων ἢ μετὰ Χίας μαστίχης, ἢ
[l. 10]  μετ’ ἄλλου τινὸς τῶν εὐστομάχων τε καὶ στυπτικῶν, ὡς καὶ
[l. 11]  τὴν γεῦσιν λαθεῖν καὶ τὸν στόμαχον ἧττον ἀνατρέψαι. ἀλλ’
[l. 12]  εἰ καὶ τῇ πρὸς τὴν γεῦσιν ποιότητι κρατοίη τὰ στύφοντα
[l. 13]  τῶν καθαιρόντων, τῇ γε ἄλλῃ δυνάμει κρατεῖται. πολλάκις
[l. 14]  γὰρ ἡ μὲν γλῶττα κατὰ τὸ πλεονάζον ἐνικήθη τῆς οὐσίας,
[l. 15]  ἡ δὲ ἐνέργεια κατὰ τὴν ἰσχὺν γίνεται τῆς δυνάμεως. ὅταν
[l. 16]  οὖν οὐσία σμικρὰ, σφοδρὰν ἔχουσα δύναμιν, ἀναμιχθεῖσα
[l. 17]  μεθ’ ἑτέρας οὐσίας πολλῆς ἀσθενῆ δύναμιν ἐχούσης εἴσω
[l. 18]  τοῦ σώματος ἀφίκηται, τὴν μὲν γεῦσιν λανθάνει, τὸ δὲ ἔργον [p. 11.578]
[l. 1]  ἐνεργέστερον ἐκείνης διαπράττεται. θαυμάζεται δὲ καὶ ταῦτα
[l. 2]  πρὸς τῶν πολλῶν καὶ νομίζουσιν ἄπορον ὑπάρχειν, εἰ στῦφόν
[l. 3]  τι σῶμα καθαίρειν πέφυκεν, οἷον ἀλόη καὶ λεπὶς χαλκοῦ
[l. 4]  καὶ χαλκὸς κεκαυμένος· ἐχρῆν γὰρ, φασὶ, τοὐναντίον μᾶλλον
[l. 5]  ἐπέχειν αὐτὰ, οὐ προτρέπειν τὴν γαστέρα. ὅτι δὲ τὸ
[l. 6]  μῆλον, εἰ οὕτως ἔτυχεν, τὸ μετὰ τῆς σκαμμωνίας στῦφον
[l. 7]  καθαίρει, τοῦτό γε οὐδεὶς θαυμάζει, καίτοι γε ἐντεῦθεν ὁρμηθέντα
[l. 8]  ῥᾷστον ἦν, οἶμαι, κᾀπὶ τῆς ἀλόης συλλογίσασθαι
[l. 9]  μικτήν τινα δύναμιν ὑπάρχειν. καὶ εἴπερ ἦν οἷόν τε διακρῖναι
[l. 10]  τὸ καθαῖρον ἐν αὐτῇ τοῦ μὴ καθαίροντος, ὥσπερ ἐπὶ
[l. 11]  γάλακτος ἐργαζόμεθα καὶ κράμβης ἑτέρων τε παμπόλλων,
[l. 12]  οὐκέτ’ ἂν ἐθαυμάζετο. καὶ μὲν δὴ καὶ ποιῆσαι τοῦτό πως
[l. 13]  δυνατόν. ἐπιμελῶς γὰρ ἀλόη πλυθεῖσα παντάπασιν ἀσθενῶς
[l. 14]  ἢ οὐδ’ ὅλως ὑπάγει γαστέρα. ταὐτὸ δὲ τοῦτο καὶ λεπὶς
[l. 15]  χαλκοῦ καὶ αὐτὸς ὁ κεκαυμένος χαλκὸς πέπονθεν, ὡς καὶ
[l. 16]  ἡμεῖς ἀκριβῶς πλύναντες ἐπειράθημεν, ἀμυδρῶς αὐτῶν
[l. 17]  καθαιρόντων. ἀλλ’ οὖν καὶ τὸ τῆς ποιότητος εὐθὺς ἅμα τῷ
[l. 18]  γεύσασθαι φαρμακῶδες ἐμφαίνει τὸ μικτὸν τῆς δυνάμεως. [p. 11.579]
[l. 1]  εἴπερ γὰρ ἦν ἀεὶ μία ποιότης ἐν ἑκάστῳ τῶν τὴν γεῦσιν
[l. 2]  στυφόντων φαρμάκων, οὐκ ἂν ἦν ποτε αὐτῶν τὰ μὲν ἐδώδιμα,
[l. 3]  τὰ δὲ φαρμακώδη, ἀλλὰ μόνον ἐν τῷ μᾶλλον ἢ ἧττον
[l. 4]  στύφειν ἀλλήλων διέφερον. νυνὶ δὲ οὐχ οὕτως ἔχει. φαίνεται
[l. 5]  γὰρ ἡ μέν τις ἡδεῖα καὶ προσηνὴς στύψις, ἡ δέ τις ἀηδής τε
[l. 6]  καὶ φαρμακώδης, ἀπίου μὲν καὶ μήλου καὶ ῥοιᾶς ἡδεῖα, λεπίδος
[l. 7]  δὲ χαλκοῦ καὶ ἀλόης ἀηδής τε καὶ φαρμακώδης. καίτοι
[l. 8]  γε ἧττον στύφει κυδωνίου μήλου λεπὶς χαλκοῦ, ὥστε μηδὲ
[l. 9]  τῷ σφοδρῷ τῆς στύψεως ἔχειν ἂν ἐνεγκεῖν τὸ τῆς ποιότητος
[l. 10]  ἀλλόκοτον. ὁμοίως δὲ καὶ ἄλλα τῶν ἐδωδίμων ἀλόης καὶ
[l. 11]  λεπίδος χαλκοῦ καὶ αὐτοῦ τοῦ κεκαυμένου χαλκοῦ στύφει
[l. 12]  μᾶλλον. ἐπὶ μὲν δὴ τῶν τοιούτων ἄντικρυς φαίνεται τὸ
[l. 13]  μικτὸν τῆς οὐσίας, ἐπ’ ἄλλων δὲ, κᾂν μὴ φαίνηται, συλλογίζεσθαι
[l. 14]  χρὴ καὶ μὴ νομίζειν ἄλλο μέν τι κατὰ τὴν ἀλόην ἐργάζεσθαι
[l. 15]  τὴν στύψιν, ἄλλο δέ τι κατὰ τὸ μῆλον. ἓν γὰρ ἐν
[l. 16]  ἅπασι ποιεῖν εὔλογόν ἐστι κατά γε τὴν ἑαυτοῦ φύσιν, οὐ
[l. 17]  τήν στύψιν μόνην, ἀλλὰ καὶ τῶν ἄλλων ποιοτήτων ἑκάστην.
[l. 18]  τῷ δὲ μηδὲν εὑρίσκεσθαι καθαρὸν ἀκριβῶς μηδὲ ἄμικτον  [p. 11.580]
[l. 1]  ἑτέρων ποιοτήτων, αἱ διαφοραὶ τῶν ἐνεργειῶν ἄλλαι κατ’
[l. 2]  ἄλλο τῶν στυφόντων εἰσίν. ἄλλο μὲν γὰρ μεσπίλου τοὖργόν
[l. 3]  ἐστιν, ἄλλο δὲ λεπίδος, ἄλλο δὲ ἀλόης, ἕτερον δὲ
[l. 4]  μόρων, εἰ οὕτως ἔτυχεν ἢ 13.72. κικίδος, ἢ σιδίων, ἢ στυπτηρίας,
[l. 5]  ἢ ῥοῦ, καὶ βέλτιον ἦν, ὅσοι τι περὶ τῶν στυφόντων
[l. 6]  φαρμάκων τῆς ἐνεργείας ἐτόλμησαν ἀποφήνασθαι,
[l. 7]  καθόλου περὶ τῆς στύψεως αὐτῆς μᾶλλον ἢ περὶ τῶν στυφόντων
[l. 8]  εἰρῆσθαι. τὸ μὲν γὰρ στῦφον οὐ στύφει μόνον,
[l. 9]  ἀλλ’ ἤτοι δριμὺ πρὸς τὸ στύφειν ἐστὶν, ἢ λιπαρὸν, ἢ γλυκὺ,
[l. 10]  ἢ πικρὸν, ἢ ἁλυκὸν, ἢ ὀξῶδες. ἡ δὲ στύψις ἓν τοῦτο μόνον
[l. 11]  ἐστὶ διὰ παντὸς ὅπερ ἐστὶ, ὥσπερ καὶ ἡ γλυκύτης καὶ
[l. 12]  ἡ ἁλυκότης ἑκάστη τε τῶν ἄλλων ποιοτήτων. εἰ δ’ ὥσπερ
[l. 13]  ἡ στύψις μία, καὶ τὸ στῦφον ἓν ὑπῆρχεν, ἓν ἂν ἦν αὐτοῦ
[l. 14]  διὰ παντὸς τοὖργον. ἐπεὶ δὲ πρὸς τὸ στύφειν ἔτι καὶ
[l. 15]  ἄλλας δέδεικται ποιότητας οὐκ ὀλίγας, ἀεὶ μὲν ἐνεργήσει
[l. 16]  κατὰ πάσας, ἀλλ’ ἐπιφανῶς ἄλλοτε κατ’ ἄλλην τὴν ἐπικρατοῦσαν,
[l. 17]  ὡς πρὸς τὴν τοῦ πλησιάζοντος σώματος διάθεσιν.
[l. 18]  φαίνεται γοῦν καὶ τὸ γάλα καὶ ἡ φακὴ καὶ ἡ κράμβη [p. 11.581]
[l. 1]  τῶν μὲν ὑπάγοντα, τῶν δὲ ἴσχοντα τὴν γαστέρα. τὴν μὲν
[l. 2]  οὖν αἰτίαν τοῦ μὴ διὰ παντὸς ἐνεργεῖν ἐπιφανῶς καὶ
[l. 3]  2.36. καθ’ ἕκαστον τῶν σωμάτων μίαν ἡντιναοῦν ποιότητα καὶ
[l. 4]  δύναμιν τοῦ φαρμάκου κατὰ τὸν ἑξῆς ἐρῶ λόγον. νυνὶ
[l. 5]  δὲ ἀναμνῆσαι τοῦ γινομένου πρόκειταί μοι μόνον, ἵνα μή
[l. 6]  τις ἀπιστήσῃ κατὰ τὰ πλεῖστα τῶν φαρμάκων ἐναντίας
[l. 7]  εἶναι ποιότητάς τε καὶ δυνάμεις. ἀλλὰ καὶ αὐτὸ τοῦτο
[l. 8]  πολλῆς ἐπισκέψεως ἔχεται καὶ διορισμῶν οὐκ ὀλίγων, εἰ
[l. 9]  καὶ πᾶσιν ἔδοξε ῥᾴδιον εἶναι τὰς ἐναντίας ἀλλήλοις ποιότητάς
[l. 10]  τε καὶ δυνάμεις ἐξευρεῖν. ἐξ ἑτοίμου γοῦν ἅπαντες
[l. 11]  σχεδὸν ἐναντίον εἶναι τίθενται τὸ στύφειν τῷ καθαίρειν.
[l. 12]  ἔστι δὲ οὐδαμῶς ἐναντίον, ὡς ἐγὼ προϊόντος ἐπιδείξω τοῦ
[l. 13]  λόγου. κατὰ μέντοι τὸ παρὸν ἐκ περιουσίας ὁ λόγος
[l. 14]  ἐπεράνθη μοι δεικνύντι, κᾂν ἐναντία τις ὑπάρχειν αὐτὰ
[l. 15]  τίθεται, μηδὲν συμβαίνειν ἄτοπον, ἐνδεχομένου γε ὄντος εἰς
[l. 16]  μίαν οὐσίαν ἐνίοτε ἐναντιωτάτας συνέρχεσθαι ποιότητάς
[l. 17]  τε καὶ δυνάμεις. ἐπὶ μέν γε τῶν χυλῶν ἐλέχθη καὶ πρόσθεν [p. 11.582]
[l. 1]  ἕτερον μὲν εἶναι τὸ βαρύτατον ἐν αὐτοῖς, ἕτερον δὲ
[l. 2]  τὸ κουφότατον, ἄλλο δὲ τρίτον ἀναμεμιγμένον τῷ χυλῷ
[l. 3]  ὅλῳ. καὶ θαυμαστὸν οὐδὲν, εἰ κᾀν τῷ τοῦ ῥόδου χυλῷ
[l. 4]  τὸ μέν ἐστι βαρύτατον ἀνάλογον ἀμόργῃ καὶ τρυγὶ, τὸ δὲ
[l. 5]  κουφότατον ἀνάλογον καὶ τοῦτο τοῖς ἐποχουμένοις ἄνθεσιν
[l. 6]  ἑκάστῳ τῶν χυλῶν· ἄλλο δὲ τρίτον, οἷον ἐν τῷ γλεύκει
[l. 7]  τὸ ζέον, ἐφ’ οἷς τέταρτον αὐτὸ τὸ εἰλικρινέστατον καὶ
[l. 8]  καθαρώτατον, οὗ ταῦτά ἐστι τὰ τρία περιττώματα. συμβαίνει
[l. 9]  δὲ τοὺς μὲν ἄλλους ἅπαντας χυλοὺς ὀξύνεσθαί τε
[l. 10]  καὶ σήπεσθαι διαφθειρομένους, μόνα δὲ τοὔλαιον καὶ τὸ
[l. 11]  μέλι καὶ τὸν οἶνον ἐξαρκεῖν εἰς μακρόν. ὥστε οὐδὲ τῇ
[l. 12]  ζέσει καὶ διακρίσει τῶν ἄλλων χυλῶν ἐναργῶς ἐστιν ἐξευρεῖν
[l. 13]  ἑκάστου τῶν περιττωμάτων τὴν ἰδέαν, ἀλλ’ εὐθὺς ἐξ
[l. 14]  ἀρχῆς ἑψήσεώς τέ τινος αὐτοῖς δεῖ καὶ μίξεως τῆς πρὸς
[l. 15]  ἕτερόν τινα τῶν διαμενόντων χυλῶν. οὕτως οὖν καὶ τὸν
[l. 16]  τοῦ ῥόδου χυλὸν ἀποτιθέμεθα μέλιτι μιγνύντες, ἢ ἐλαίῳ
[l. 17]  συνέψοντες, ἢ ἐναποβρέχοντες ὅλα τὰ ῥόδα. ἀλλ’ ὅτι γε
[l. 18]  κᾀν τούτῳ πιθανὸν ἐνυπάρχειν τὰ τέτταρα γένη, τό τε [p. 11.583]
[l. 1]  οἰκεῖον αὐτοῦ τοῦ χυλοῦ καὶ τὰ τρία περιττώματα, πρόδηλον
[l. 2]  συνιδεῖν, καὶ μάλιστα ὅτι τὸ τῆς ποιότητος αὐτῶν
[l. 3]  οὐχ ἁπλοῦν ἐστιν, ἀλλὰ ἔχειν μέν τινά σοι δόξει καὶ στύψιν
[l. 4]  τὸ ῥόδον, εἰ διαμασήσασθαι βουληθείης αὐτό. ἔχει δὲ
[l. 5]  καὶ γλυκύτητά τινα καὶ οἷον δῆξιν βραχεῖαν. ἤρκει δὲ κᾂν
[l. 6]  μηδὲν τούτων ἐφαίνετο γευομένοις, ἐκ τοῦ μὴ τελέως εἶναι
[l. 7]  στῦφον αὐτὸ, τὰς τῶν ἄλλων χυλῶν ἐννοῆσαι μίξεις.
[l. 8]  13.73. εἴπερ γὰρ ὁ αὐστηρὸς μόνος, ἄκρος ἂν ἦν, ὥστε εἴπερ οὐκ
[l. 9]  ἔστιν ἄκρος, οὐδὲ μόνος ἐστίν. ἣν γὰρ ἂν ὑπέθη τῆς
[l. 10]  στύψεως γένεσιν, ἂν μόνην τῶν ἄλλων ἐγγίγνεσθαι νοήσαις,
[l. 11]  ἄκραν ἀναγκαῖόν ἐστιν ἀπεργασθῆναι ταύτην, ὥσπερ εἰ καὶ
[l. 12]  μόνη θερμότης ἐγγίγνοιτο σώματί τινι, τελέως ἔσται τὸ
[l. 13]  τοιοῦτον πῦρ. αἱ γὰρ τῶν ἐναντίων ἐπιμιξίαι τὰς ἀκρότητας
[l. 14]  θραύουσιν.

[l. 15]  Ἐν μὲν δὴ τοῖς ὁμοιομερέσι σώμασι θερμότης
[l. 16]  γέ ἐστι καὶ ψυχρότης, ὑγρότης τε καὶ ξηρότης αἱ
[l. 17]  δημιουργοῦσαι τὰς κατὰ μέρος ἁπάσας διαφοράς· ἐν δὲ τοῖς
[l. 18]  ἀνομοιομερέσι δριμύτητές τε καὶ ὀξύτητες, αὐστηρότητές τε [p. 11.584]
[l. 1]  καὶ στρυφνότητες καὶ γλυκύτητες καὶ λιπαρότητες, ὥσθ’ ἕκαστον
[l. 2]  μὲν τῶν ὁμοιομερῶν ἐν αὐτοῖς τοῖς μορίοις μὴ πολλὰς,
[l. 3]  ἀλλὰ μίαν ἔχει ποιότητα, τὸ δὲ ὅλον ἀνομοιομερὲς παμπόλλας.
[l. 4]  χιλίων γὰρ, εἰ οὕτως ἔτυχεν, ἐν τῷ κυάθῳ τοῦδέ τινος
[l. 5]  τοῦ χυλοῦ περιεχομένων ὁμοιομερῶν σωμάτων, ἑκατὸν μὲν ἐξ
[l. 6]  αὐτῶν ἐγχωρεῖ στύφειν, ἑξήκοντα δὲ δάκνειν, ἑξακόσια δὲ εἶναι
[l. 7]  τὰ γλυκέα, διακόσια δὲ τὰ πικρὰ, τεσσαράκοντα δὲ τὰ ἁλυκὰ,
[l. 8]  πάντα δὲ ἀλλήλοις ἀναμεμίχθαι ταῦτα καὶ μηδὲν δύνασθαι
[l. 9]  λαμβάνειν αἰσθητὸν μόριον οὕτω μικρὸν, ὅτῳ μὴ πάντων
[l. 10]  μέτεστιν. ὥστε ἐν τῷ ψαύειν τῆς γλώττης ἐνεργεῖν μὲν
[l. 11]  ἅπαντα κατὰ τὸ διαφέρον ἕκαστον αὐτῶν μόριον, ᾧπερ ἂν
[l. 12]  ὁμιλῆσαν τύχῃ, διαδίδοσθαι δὲ τὴν διάθεσιν ἐκ τοῦ πρώτου
[l. 13]  παθόντος εἰς ὅλην αὐτὴν, ὥσπερ ὅταν εἰς ὕδωρ ψυχρὸν ἕνα
[l. 14]  δάκτυλον ἀθρόως καθέντες ἐν ψύχει σφοδρῷ φρίξομεν ὅλην
[l. 15]  τὴν χεῖρα, πολλάκις δὲ καὶ σύμπαν τὸ σῶμα· ταχεῖα γὰρ ἡ
[l. 16]  διάδοσις ἐν τοῖς αἰσθητικοῖς σώμασιν ἐκ τοῦ πρώτου παθόντος
[l. 17]  εἰς ὅλον γίνεται τὸ ζῶον, ὥστε καὶ θερμαινομένῳ
[l. 18]  συνθερμαίνεσθαι καὶ ψυχομένῳ συμψύχεσθαι καὶ ξηραινομένῳ  [p. 11.585]
[l. 1]  συγξηραίνεσθαι καὶ ὑγραινομένῳ συνυγραίνεσθαι, καὶ πολλάκις
[l. 2]  τἀναντία πάσχειν ὅλον ὑφ’ ἕνα καιρόν. ἵνα δὲ μᾶλλον εἰς
[l. 3]  ἔννοιαν ἀφίκῃ τοῦ λεγομένου, βέλτιον ἴσως ἐστὶ καὶ παραδείγματι
[l. 4]  προσέχειν ἑτέρῳ τὸν νοῦν. εἶδες οὖν, οἶμαι, ποτὲ
[l. 5]  λίθου τινὸς ἐμβληθέντος εἰς ὕδωρ ἀτρεμίζον, ἀρξάμενον μὲν
[l. 6]  ἐκ τούτου κινεῖσθαι τὸ ὕδωρ, ἐν κύκλῳ δὲ τὴν κίνησιν ἐκτεῖνον,
[l. 7]  ὥσπερ εἰς κέντρον τὸ πλῆξαν. ὅταν οὖν ὑφ’ ἕνα καιρὸν
[l. 8]  εἰς διαφέροντας τόπους ἀτρεμίζοντος ὕδατος ἐμβληθέντες
[l. 9]  δύο λίθοι γεννήσωσι δύο κύκλους δι’ ἀλλήλων φερομένους,
[l. 10]  ἐναντίας ὄψει κινήσεις ἐν ἅπαντι μορίῳ τοῦ ὕδατος, ὅθεν καὶ
[l. 11]  ἀπορίαν παρέσχε τὸ φαινόμενον τοῦτο καὶ αὐτοῖς τοῖς φυσικοῖς
[l. 12]  ἀνδράσιν, εἴθ’ ἕτερα μόρια πρὸς ἑκατέρας τῶν κινήσεων,
[l. 13]  εἴτε καὶ ταὐτὰ κινεῖται πρὸς ἀμφοτέρων. ὅτι μὲν γὰρ οὐχ
[l. 14]  ἵστησιν ὁ κύκλος τὸν κύκλον οὔτε κωλύει φέρεσθαι πρόσω
[l. 15]  προδήλως ὁρᾶται. ταὐτὸν δὴ τούτῳ νόει μοι, ὅταν ὑφ’ ἕνα
[l. 16]  καιρὸν ἐμβάλλωμεν εἰς μὲν ψυχρὸν ὕδωρ τοὺς πόδας, εἰς δὲ
[l. 17]  θερμὸν τὰς χεῖρας. εἰς ὅλον μὲν γὰρ τὸ σῶμα τοῦ πάθους
[l. 18]  ἑκατέρου διέρχεται ἡ κίνησις, ἀπαντῶσι δὲ ἀλλήλαις ὑπεναντίαι. [p. 11.586]
[l. 1]  διαφέρει δὲ ἴσως οὐδὲν οὐδ’ εἰ μὴ τὴν ἐναντίαν ἴοιεν,
[l. 2]  ἀλλ’ ἡ μὲν ἀπὸ θατέρου τῶν ποδῶν, ἡ δ’ ἀπὸ θατέρου τὴν
[l. 3]  ὁρμὴν λαβοῦσα προσέρχοιντο. τηνικαῦτα γὰρ οὔτε μηδὲν
[l. 4]  πάσχειν ὅλον τὸ σῶμα δυνατὸν εἰπεῖν οὔθ’ ὑπὸ θατέρου
[l. 5]  μόνον πάσχειν. καὶ γὰρ πάσχει σαφῶς καὶ ὑπ’ ἀμφοῖν πάσχει
[l. 6]  θερμαινόμενόν τε ἅμα καὶ ψυχόμενον, 13.74. ὥσπερ, οἶμαι, κᾀν
[l. 7]  ταῖς λειπυρίαις καὶ τοῖς ἠπιάλοις συμπίπτει πυρετοῖς, πλὴν
[l. 8]  οὐκ ἔξωθέν γε ἐν ἐκείνοις, ἀλλ’ ἐξ αὐτοῦ τοῦ σώματος ἥ τε
[l. 9]  τῆς ψύξεως καὶ ἡ τῆς θέρμης ὁρμᾶται διάθεσις. εἰ δὲ μηδὲ
[l. 10]  νῦν ἕπηταί τις τῷ λεγομένῳ, ἀλλ’ ἐκ τοῦ λεχθησομένου ῥᾷστον
[l. 11]  αὐτῷ τὴν πεῖραν λαβεῖν. καὶ γὰρ οὐδὲ πόῤῥω τῶν
[l. 12]  ζητουμένων ἐστὶν, ἀλλ’ ἐξ αὐτῶν τι τῶν τῆς γλώττης ὑπάρχει
[l. 13]  παθῶν. εἰ γὰρ ἀναμίξας ἀκριβῶς ἶσον ἀψινθίου καὶ μέλιτος
[l. 14]  ὄγκον ἐπιθείης τῇ γλώττῃ, γλυκύπικρον, ὥσπερ οἱ ποιηταὶ
[l. 15]  τὸν ἔρωτα προσαγορεύουσι, φανεῖταί σοι τὸ μικτὸν ἐξ ἀμφοῖν,
[l. 16]  οὐκ ἐν ἄλλῳ μέν τινι χρόνῳ μέλιτος αἰσθανομένης
[l. 17]  τῆς γλώττης, ἐν ἄλλῳ δὲ ἀψινθίου, οὔτε θατέρου μόνον,
[l. 18]  ἀλλὰ διὰ παντὸς ἀμφοῖν ἀήθη τινὰ μίξιν μεμιγμένην. τοιόνδε [p. 11.587]
[l. 1]  τι γίγνεται κᾀν τῷ συνελθεῖν εἰς ἕνα χυμὸν αὐστηρὸν καὶ
[l. 2]  νιτρώδη δύναμιν, ἤτοι τῆς φύσεως αὐτῆς ἀναμιξάσης ἤ τινος
[l. 3]  ἰατροῦ συνθέντος. ἥ τε γὰρ γλῶττα τῆς ἑκατέρου τῶν χυμῶν
[l. 4]  ποιότητος ὑφ’ ἕνα χρόνον αἰσθάνεται, καὶ εἴπερ αἰσθάνεται,
[l. 5]  δηλονότι καὶ διατίθεται κατὰ τὰς οἰκείας αὐτῶν δυνάμεις,
[l. 6]  ἕκαστόν τε τῶν ἄλλων τοῦ σώματος μορίων ἀνάγκη πάσχειν
[l. 7]  ὡσαύτως, εἰ καὶ μὴ τῶν ποιοτήτων αἰσθάνηται· οὐ γὰρ δὴ
[l. 8]  τῷ γε πάσχειν ἢ μὴ διαφέρειν τῶν ἄλλων ὑποληπτέον τὴν
[l. 9]  γλῶτταν, ἀλλὰ 2.37. τῷ μὴ λανθάνειν αὐτὴν μηδὲν τῶν
[l. 10]  οἰκείων παθῶν ἀκριβείᾳ δυνάμεως αἰσθητικῆς. συντελεῖ μὲν
[l. 11]  οὖν εἰς τοῦτο καὶ ἡ μανότης αὐτῆς. ῥᾷον γὰρ εἰς τὸ βάθος
[l. 12]  οἱ χυλοὶ κατιόντες ἐνεργοῦντές τε περὶ τὰ μαλακὰ τῶν μορίων
[l. 13]  ἰσχυρὰν μὲν τὴν διάθεσιν, ἐναργεστέραν δὲ καὶ τὴν αἴσθησιν
[l. 14]  αὐτῆς ἀπεργάζονται. ἀλλ’ ἡ μείζων δύναμις ἐν τῷ τῆς
[l. 15]  αἰσθήσεως ἐστὶν ἀκριβεῖ μᾶλλον, οὐκ ἐν τῷ τῆς διαθέσεως
[l. 16]  ἰσχυρῷ, τὸ μὲν γὰρ τῆς διαθέσεως ἰσχυρὸν οὐδὲν ἧττον κᾀν
[l. 17]  τοῖς ἡλκωμένοις γίγνεται μορίοις, ἀλλὰ τῷ τὴν ἀκρίβειαν τῆς
[l. 18]  αἰσθήσεως ἀπεῖναι λανθάνουσιν αἱ τῶν χυλῶν ποιότητες. [p. 11.588]
[l. 1]  ἔνεστι μέντοι καὶ κατ’ ἐκεῖνα καὶ πρὸ ἐκείνων ἔτι, μήπω τοῦ
[l. 2]  δέρματος ἡλκωμένου, συλλογίσασθαι τὴν μικτὴν ἐνέργειαν ἐκ
[l. 3]  τῶν ἐναντίων δυνάμεων, ἅμα τοῖς σώμασιν ἐγγινομένην. εἰ
[l. 4]  γὰρ ἐπιθείης φλεγμαίνοντι μορίῳ στρύχνου χυλὸν, ὄψει
[l. 5]  πυκνούμενον αὐτὸ καὶ πιλούμενον καὶ τὰς διαπνοὰς ἐπεχομένας.
[l. 6]  ὥστ’ εἰ καὶ μέχρι πλείονος οὕτω ποιήσαις, οὐδ’ ἐρυθρὸν
[l. 7]  ἔτι φυλάξαις τὸ μόριον, ἀλλ’ ἤτοι πελιδνὸν ἢ μέλαν
[l. 8]  ἐργάσῃ, ὁποῖόν τι κᾀν τοῖς ἐρυσιπέλασι ποιοῦσι συνεχῶς οἱ
[l. 9]  πλεῖστοι τῶν ἰατρῶν. καὶ γὰρ καὶ ταῦτα μελαίνουσι καὶ
[l. 10]  σκληρύνουσιν ἐν τῷ χρόνῳ, καταψύχοντες ἀμέτρως. εἰ τοίνυν
[l. 11]  μὴ στρύχνον, ἀλλ’ ἀνθεμίδα κατὰ τοῦ φλεγμαίνοντος ἐπιθείης
[l. 12]  μέρους, ὄψει πάντα τἀναντία πάσχον αὐτό. καὶ γὰρ ἀραιὸν
[l. 13]  καὶ κεχυμένον καὶ μαλακὸν καὶ χαλαρὸν ἔσται καὶ διαπνευθήσεται
[l. 14]  πολὺ τοῦ κατ’ αὐτὸ περιττοῦ καὶ πελιδνὸν καὶ μέλαν
[l. 15]  οὐδέποτ’ ἔσται, κᾂν πολλοῖς ἐφεξῆς ἡμέραις χρήσῃ τῷ χαμαιμήλῳ,
[l. 16]  χεῖν γὰρ τοῦτο πέφυκε καὶ διαφορεῖν, οὐ συνάγειν
[l. 17]  οὐδὲ πυκνοῦν οὐδ’ εἴργειν τὰς διαπνοάς. ὅτι μὲν οὖν ἐστιν
[l. 18]  ἐναντίας δυνάμεως τῷ στρύχνῳ τὸ χαμαίμηλον ἐκ τῶνδε [p. 11.589]
[l. 1]  δῆλον· ὅτι δ’ εἰ κᾂν μίξαις ἄμφω, σαφῶς τὰς ἑκατέρου
[l. 2]  θεάσῃ δυνάμεις, ἐγὼ μὲν πειρασθεὶς σοὶ λέγω, βουλοίμην δ’
[l. 3]  ἂν καὶ σὲ διὰ τῆς πείρας αὐτῆς εἰς γνῶσιν ἀφικέσθαι τῶν
[l. 4]  γιγνομένου μᾶλλον ἢ διηγουμένῳ μοι πιστεῦσαι. τοῦτο μὲν
[l. 5]  οὖν οἶδα ὅτι ποιήσει πᾶς ὃς ἂν ἀληθείας ὑπάρχῃ ἐραστής.
[l. 6]  χρὴ δὲ ὡς ἤδη πεφηνότα τὸν ἐφεξῆς λόγον ἐμὲ περαίνειν. εἰ
[l. 7]  γὰρ ἐπιτιθέντων ὁμοῦ στρύχνου τε καὶ ἀνθεμίδος, οὔθ’
[l. 8]  οὕτως πυκνὸν καὶ σκληρὸν καὶ περιτεταμένον καὶ πελιδνὸν,
[l. 9]  ὡς εἰ καὶ στρύχνῳ μόνον ἐχρῆτό τις, οὔθ’ οὕτως ἀραιὸν καὶ
[l. 10]  μαλακὸν καὶ χαλαρὸν καὶ ἐρυθρὸν, ὡς εἰ καὶ χαμαιμήλῳ
[l. 11]  μόνον ἐχρῆτό τις, ἀλλὰ τὴν μέσην ἑκατέρων τῶν εἰρημένων
[l. 12]  διάθεσιν ὁρᾶται λαμβάνον τὸ μόριον, 13.75. εὔλογόν ἐστιν
[l. 13]  ἀμφότερα τὰ φάρμακα κατὰ τὴν ἑαυτῶν ἐνεργῆσαι δύναμιν.
[l. 14]  εἴτε γὰρ μηδέτερον ἔδρασεν, ἀλλ’ ἡσύχασεν ἄμφω, τὴν ἐξ
[l. 15]  ἀρχῆς ἂν ἐφύλαττε τὸ μέρος διάθεσιν, ὡς εἰ καὶ μηδὲν ὅλως
[l. 16]  ἐπεθήκαμεν, εἴτε τὸ μὲν ἕτερον αὐτῶν ἐνήργησε, τὸ δὲ ἕτερον
[l. 17]  ἐνικήθη τελέως, οὐκ ἂν τὴν μέσην διάθεσιν, ἀλλὰ τὴν
[l. 18]  ἑτέραν τῶν ἄκρων ἐπεπόνθει τὸ μέρος. καὶ μὴν εἴπερ ἑκάτερον  [p. 11.590]
[l. 1]  ἐνήργησεν, ἦν δὲ ταῦτα ἐναντία ταῖς δυνάμεσιν, ἔπασχε
[l. 2]  δὴ τἀναντία κατὰ τὸν αὐτὸν χρόνον τὸ σῶμα. οὐ γὰρ δὴ
[l. 3]  μερισάμενά γε τοὺς χρόνους ἐνήργησεν, ὥστε εἰ τύχοι δι’ ὅλης
[l. 4]  ἡμέρας ἐπιτεθέντων ἀμφοῖν ἕξ μὲν ταῖς πρώταις ὥραις
[l. 5]  θάτερον τῶν φαρμάκων, ἓξ δὲ ταῖς ὑπολοίποις θάτερον
[l. 6]  ἐνεργῆσαι. ληρώδης γὰρ ἡ ὑπόθεσις αὕτη καὶ πάσης οὐκ
[l. 7]  ἀποδείξεως μόνον, ἀλλὰ καὶ πιθανότητος ἔρημος. οὔκουν οὐχ
[l. 8]  οὕτως συνέβη χυθῆναί τε καὶ συναχθῆναι τὴν ὑποκειμένην
[l. 9]  οὐσίαν, ὡς τοῖς λουσαμένοις μὲν ἐν βαλανείῳ, μετὰ ταῦτα δὲ
[l. 10]  εἰς ψυχρὸν ὕδωρ ἐμβᾶσιν, ἀλλὰ μᾶλλον ὡς εἰ τῷ λουομένῳ
[l. 11]  προσραίνοις ὕδατος ψυχροῦ. οὕτω γὰρ οὐκ ἐν διαφέρουσι
[l. 12]  χρόνοις, ἀλλὰ καθ’ ἕνα τἀναντία πείσεται. ὡς οὖν ἐπὶ τῶν
[l. 13]  συνθέτων φαρμάκων οὐδὲν ἐστι θαυμαστὸν ἐναντίας ἅμα
[l. 14]  διαθέσεις ἐγγίγνεσθαι τοῖς σώμασιν, οὕτως οὐδ’ ἐπὶ τῶν
[l. 15]  ἁπλῶν, ὅταν καὶ ταῦτα πρὸς μὲν τὴν ἄλλην αἴσθησίν τε καὶ
[l. 16]  διάγνωσιν ἁπλᾶ φαίνεται, πρὸς δὲ τὴν φύσιν αὐτὴν ὑπάρχῃ
[l. 17]  σύνθετα. καὶ μὲν δὴ καὶ ὡς ἐφ’ ὧν ἡμεῖς αὐτοὶ συντίθεμέν
[l. 18]  τι καὶ μίγνυμεν, ἐνίοτε μὲν εἰ οὕτως ἔτυχε πλέονα μὲν τὸν [p. 11.591]
[l. 1]  στύφοντα χυλὸν ἐμβάλλοντες, ἐνίοτε δὲ τὸν γλυκὺν, ἢ πικρὸν,
[l. 2]  ἢ ἁλυκὸν, ἢ δριμὺ, ἤ τινα ἕτερον τῶν ἐναντίων,
[l. 3]  ἐνίοτε δ’ ἴσους ἀμφοτέρους, οὕτως ἐγχωρεῖ καὶ τὴν φύσιν
[l. 4]  ἐν δένδροις καὶ θάμνοις καὶ πόαις καὶ ζώοις καὶ κατ’ αὐτὴν
[l. 5]  τὴν γῆν μιγνύναι τοὺς ἐναντίους χυμοὺς ἢ τοῖς ὄγκοις ἢ
[l. 6]  ταῖς δυνάμεσιν. ἔστι δ’ ὅτε καὶ τὸν ἕτερον ἐπικρατέστερον,
[l. 7]  ὥστε καὶ τὰς ἐνεργείας αὐτῶν ἐν μὲν ταῖς ἴσαις μίξεσιν
[l. 8]  ὁμοίας ὑπάρχειν, ἐν δὲ ταῖς ἀνίσοις διαφερούσας. μὴ τοίνυν,
[l. 9]  ὥσπερ εἴρηται καὶ πρόσθεν, ἤδη ταὐτὸν εἶναί τις ὑπολαμβανέτω
[l. 10]  περί τε στύφοντος χυλοῦ διαλέγεσθαι καὶ περὶ
[l. 11]  στύψεως αὐτῆς. ἡ μὲν γὰρ στύψις ἓν ἁπλοῦν νοεῖται
[l. 12]  πρᾶγμα, τὸ δὲ στῦφον σῶμα διττόν ἐστιν, ὥσπερ καὶ
[l. 13]  θερμαῖνον, τὸ μὲν ἁπλοῦν καὶ ἄκρον, οἷόν περ τὸ πῦρ, τὸ
[l. 14]  δ’ ἐπικρατείᾳ θερμότητος, οἷον τὸ αἷμα. καὶ στῦφον ἤδη
[l. 15]  τὸ μέν ἐστιν ἄκρον, οἷον εἰ τύχοι στυπτηρία καὶ μελαντηρία
[l. 16]  καὶ κικὶς καὶ ῥοῦς, τὸ δὲ τῷ μετέχειν τι καὶ τῆς
[l. 17]  στυφούσης ποιότητος, οἷον ἄπιόν τε καὶ οἶνος καὶ μῆλον [p. 11.592]
[l. 1]  καὶ ῥόδον. ὀλίγιστον γὰρ τὸ στῦφον ἐν πολλαπλασίῳ τῷ
[l. 2]  μὴ τοιούτῳ μέμικται κατὰ τὸ ῥόδον, ὥστε καὶ τῆς στύψεως
[l. 3]  ἔργα βραχέα κατὰ λόγον ἐστὶν, ἄχρι τοῦ μὴ διαλύεσθαι τῶν
[l. 4]  ὁμιλούντων αὐτῷ σωμάτων τὸν τόνον, ὑπὸ τῆς ἐν τῷ ῥόδῳ
[l. 5]  χαλαστικῆς δυνάμεως. οὐδὲν οὖν θαυμαστὸν ἄκος αὐτὸ
[l. 6]  φλεγμονῶν ὑπάρχειν καὶ μάλιστα ἐν ἐπιδόσει τε καὶ αὐξήσει,
[l. 7]  μᾶλλον δὲ καὶ ἀρχομένων ἔτι.

[l. 8]  Τὸ δὲ ῥόδινον, ὡς ἂν ἐλαίου τε καὶ ῥόδου
[l. 9]  μεταξὺ τὴν φύσιν ὑπάρχον ἐν ταῖς αὐξήσεσι τῶν φλεγμονῶν,
[l. 10]  ἄριστον εἶναι φάρμακον. αὐτὸ μὲν γὰρ τοὔλαιον ἐν ταῖς
[l. 11]  ἀκμαῖς τῶν φλεγμονῶν χρηστὸν, ὡς ἥ τε πεῖρα δείκνυσι κᾀν
[l. 12]  τοῖς τῆς θεραπευτικῆς 13.76. μεθόδου γράμμασιν ἐροῦμεν τὴν
[l. 13]  αἰτίαν. τὸ δὲ ῥόδινον ἐν τῷ μεταξὺ τῶν ἁπλῶν, ἐξ ὧν ἐγένετο
[l. 14]  κερασθὲν, ἐν τῷ μεταξὺ καιρῷ τὴν ὠφέλειαν ἐπιδείκνυται.
[l. 15]  κατὰ μὲν γὰρ τὰς ἀρχὰς ἀποκρούεσθαι χρὴ μᾶλλον καὶ στέλλειν
[l. 16]  τὰς ἐπιῤῥοὰς, κατὰ δὲ τὰς ἀκμὰς ἀδήκτως διαφορεῖν,
[l. 17]  κατὰ δὲ τὰς ἐπιδόσεις ἀποκρούεσθαί τε ἅμα καὶ διαφορεῖν,
[l. 18]  ὃ χωρὶς μὲν τῶν προειρημένων λογισμῶν ἀκούσας τις ἴσως [p. 11.593]
[l. 1]  ἀπιστήσειεν. νυνὶ δ’ οὐκ οἶδα εἴ τις οὕτως ἐστὶν ἐνεὸς ὡς
[l. 2]  μήπω πεπεῖσθαι τῷ λόγῳ. καὶ γὰρ τὰς ἐνδείξεις ἐν ταῖς
[l. 3]  ἀναβάσεσι τῶν φλεγμονῶν ἀναγκαῖον ἐναντίας ὑπάρχειν.
[l. 4]  ἀθρόως γὰρ ἀπὸ τῶν στυφόντων καὶ συναγόντων τὴν οὐσίαν
[l. 5]  ἐπὶ τὰ χαλῶντα καὶ χέοντα μεταβαίνειν ἄτοπον, ἔν τε τῷ
[l. 6]  μεταξὺ τῆς ἀκμῆς τε καὶ ἀρχῆς αὐξανομένων ἔτι τῶν νοσημάτων
[l. 7]  οὔθ’ ἁπλῶς ἀποκρούεσθαι δίκαιον, ὡς ἐν ἀρχαῖς;
[l. 8]  οὔτ’ ἤδη διαφορεῖν, ὡς ἐν ἀκμαῖς, ἀλλ’ ὥσπερ ἡ κατάστασις
[l. 9]  τοῦ πάθους μέση τῶν ἐναντίων ἐστὶν, οὕτω χρὴ καὶ τὴν
[l. 10]  ἴασιν μέσην εἶναι, μήτε στύφουσαν, ὡς ἐν ταῖς ἀρχαῖς, μήτε
[l. 11]  διαφοροῦσαν, ὡς ἐν ταῖς ἀκμαῖς. καὶ δὴ ἅπαν τὸ μέσον ἐκ
[l. 12]  τῶν ἐναντίων μικτόν ἐστιν, ἤτοι δι’ ὅλων ἀλλήλοις κεραννυμένων
[l. 13]  αὐτῶν, ἢ κατὰ σμικρὰ μόρια, καὶ τὴν αἴσθησιν ἐκφεύγοντα
[l. 14]  τῶν παρακειμένων. εἴτ’ οὖν οὕτως εἴτ’ ἐκείνως βούλει
[l. 15]  κεκρᾶσθαι τὸ ῥόδινον ἐκ τῶν ἐναντίων, ἐμοὶ μὲν οὐδὲν διαφέρει,
[l. 16]  δείκνυται γὰρ ἑκατέρως 2.38. τὸ προκείμενον. οἶδα δὲ
[l. 17]  ὅτι τοῖς περὶ τούτων λογισμοῖς ἅπασιν, οἷς τε ὁ Θεόφραστος [p. 11.594]
[l. 1]  ἔγραψε καὶ οἷς ἡμεῖς ἐν ὅλῃ τῇδε τῇ πραγματείᾳ λέγομεν, ἐπὶ
[l. 2]  πλέον ὁμιλήσας, εὑρήσεις τὸν δεύτερον τρόπον τῆς μίξεως.
[l. 3]  καὶ μὴν καὶ τὸ δύεσθαι κατὰ τοῦ βάθους καὶ μᾶλλον ὑγραίνειν
[l. 4]  ἐλαίου τὰ ξηρὰ τῶν σωμάτων ὑπάρχει τῷ ῥοδίνῳ. καί
[l. 5]  τινας οἶμαι τεθεᾶσθαί σε πολλάκις ἀνατρίβοντας ῥοδίνῳ τὰς
[l. 6]  πυκνὰς τῶν δερματίνων ἐφεστρίδων. ἔλαιον γὰρ καὶ ὑδρέλαιον
[l. 7]  οὐ τέγγει καλῶς αὐτὰς ἁδρομερέστερον ὑπάρχον ἢ ὡς
[l. 8]  εἴσω δύεσθαι δύνασθαι· τῷ δὲ ῥοδίνῳ συμβέβηκεν πρὸς τοῖς
[l. 9]  ἄλλοις οἷς ἔχει καὶ τὴν στύψιν ὀλίγην οὖσαν οὐ σμικρὰ συντελεῖν
[l. 10]  εἰς τοῦτο. τὰ μὲν γὰρ σφοδρῶς αὐστηρὰ καὶ στρυφνὰ,
[l. 11]  πυκνοῦντα τὴν ἔξωθεν ἐπιφάνειαν εὐθὺς ἅμα τῷ προσπίπτειν
[l. 12]  αὐτῇ κωλύει τὰς ὑγρότητας εἴσω φέρεσθαι. τὰ δ’ ἐπ’
[l. 13]  ὀλίγον μὲν στύφοντα, τὸ πλεῖστον δ’ ἐν αὐτοῖς ἔχοντα λεπτομεροῦς
[l. 14]  τε ἅμα καὶ χλιαρᾶς οὐσίας, οὐχ ὅπως οὐ κωλύεται
[l. 15]  πρὸς τῆς στύψεως ἐγκαταβαίνειν τῷ βάθει τῶν πλησιαζόντων
[l. 16]  σωμάτων, ἀλλὰ καὶ συνεργεῖται μᾶλλον ἐπωθούμενα πρὸς
[l. 17]  αὐτῆς. ὅσα μὲν γὰρ ἁπλῶς ἐστι λεπτομερῆ καὶ θερμὰ, διαφορεῖ  [p. 11.595]
[l. 1]  μᾶλλον ἐκ τῶν σωμάτων οἷς πλησιάζει τὰς ὑγρότητας
[l. 2]  καὶ οὐ προστίθησιν ἑτέρας. ὅσα δὲ παχυμερῆ τε ἅμα καὶ
[l. 3]  ψυχρὰ, τὴν ἀρχὴν οὐδ’ εἰσάγειν οὐδεμίαν ὑγρότητα πέφυκεν.
[l. 4]  ἐν οἶς δ’ ἐστὶν ὑγρότης χλιαρά τε ἅμα καὶ λεπτομερὴς, ταῦτ’
[l. 5]  οὐδὲν κωλύει διὰ μὲν τὸ λεπτομερές τε ἅμα καὶ χλιαρὸν
[l. 6]  τῆς οὐσίας ἑτοίμως κινούμενα διεξέρχεσθαι τοὺς πόρους
[l. 7]  τῶν κινουμένων σωμάτων. ὅτι δὲ οὐχ ἱκανῶς θερμαίνει
[l. 8]  δῆλον ἐκ τοῦ τὴν ὑπάρχουσαν αὐτοῖς ὑγρότητα μὴ διαφορεῖν.
[l. 9]  εἰ δὲ πρὸς τῷ τοιαῦτα τυγχάνειν ὄντα καὶ βραχείας τινὸς
[l. 10]  μετέχει στύψεως, οἵας ἐπωθεῖν τε καὶ πρὸς τὸ βάθος ὅσον
[l. 11]  ἔφθασεν εἰσδῦναι τοῖς πόροις λεπτομερὲς, σφίγγειν τέ πως
[l. 12]  καὶ πυκνοῦν τὴν ἔξωθεν ἐπιφάνειαν, πάντων ταῦτα τῶν
[l. 13]  ὑγραινόντων ἄριστα δραστήρια. ἡ μὲν γὰρ στύψις ἀποκλείειν
[l. 14]  φθάνουσα τοὺς πόρους, 13.77. εἰς ἑαυτήν τε συνάγουσα καὶ
[l. 15]  πιλοῦσα τὴν πλησιάζουσαν οὐσίαν, ἐμποδὼν ἵσταται τοῖς
[l. 16]  τέγγειν πεφυκόσιν. ἡ δὲ οὕτως ἀσθενὴς, ὡς ἐν τῷ ῥοδίνῳ
[l. 17]  νικωμένη μᾶλλον ἢ νικῶσα, φθάσαι μὲν οὐχ οἵα τέ ἐστι τὰ [p. 11.596]
[l. 1]  λεπτομερῆ καὶ λεπτὰ τοῦ ῥοδίνου μόρια, δυνόντων δ’ εἰς τὸ
[l. 2]  βάθος ἐκείνων ἐνεργεῖν ἄρχεται περὶ τὴν ἐκτὸς ἐπιφάνειαν,
[l. 3]  πιλοῦσα καὶ συνάγουσα καὶ πυκνοῦσα καθ’ ὅσον οἵα τέ ἐστιν.
[l. 4]  ἐξ ὧν ἀνάγκη προωθεῖσθαι μὲν εἴσω τὰ φθάσαντα τοῖς πόροις
[l. 5]  εἰσδῦναι σμικρομερῆ σώματα, κωλύεσθαι δὲ ἔξω παλινδρομεῖν
[l. 6]  ἀποκλεισθέντων τῶν πόρων.