/ 24
6. (1897) I comici italiani : biografia, bibliografia, iconografia « [B] — article » pp. 301-303

., Id., Tom. 

7. (1715) Della tragedia antica e moderna

Gravina, Della divisione d’Arcadia, in Id., Scritti critici e teorici, p. 483, e B.  […] M. vi aveva accennato in Del verso tragico, in Id., Scritti critici e satirici, a cura di H.  […] Ch. de Marguetel de Saint-Denis de Saint-Évremond, Réflexions sur la tragédie ancienne et moderne, in Id., Œuvres mêlées, II, À Lyon, chez Hilaire Baritel, 1692 (ma ci sita da Id., Œuvres mêlées, II, texte établi par Ch.  […] M., Alceste, in Id., Teatro, Roma, per Francesco Gonzaga, 1709, p. 318 (ora in Id., Teatro, a cura di H.  […] Id., Scritti critici e satirici, p. 469).

8. (1813) Storia critica dei teatri antichi e moderni divisa in dieci tomi (3e éd.). Tome II « CONTINUAZIONE DEL TEATRO GRECO E DEL LIBRO I — CAPO XVI. Dell’uso delle Antiche Maschere. » pp. 201-212

XI cap. 3) cujus praecipuae partes sunt, quia interim concitatus, interim lenis est, altero erecto, altero composito est supercilio; atque id ostendere maxime latus actoribus moris est quod cum iis, quas agunt, partibus congruat.

9. (1787) Storia critica de’ teatri antichi e moderni (2e éd.). Tome I « LIBRO PRIMO — CAPO IX. Dell’uso delle antiche Maschere. » pp. 290-297

XI cap. 3) cujus præcipuæ partes sunt, quia interim concitatus, interim lenis est, altero erecto, altero composito est supercilio; atque id ostendere maxime latus actoribus moris est quod cum iis, quas agunt, partibus congruat.

10. (1777) Storia critica de’ teatri antichi et moderni. Libri III. « Libro I. — Capo VIII. Vuoto della Storia Teatrale. » pp. 172-179

Id.

11. (1764) Saggio sopra l’opera in musica « Saggio sopra l’opera in musica — Della maniera del cantare e del recitare »

Id., ibid.

12. (1787) Storia critica de’ teatri antichi e moderni (2e éd.). Tome I « NOTE E OSSERVAZIONI DI D. CARLO VESPASIANO in questa edizione accresciute. » pp. 316-325

.: Dari Chorus a Magistratu dicebatur, quia sumptui non sufficeret Poeta; itaque ære publico id curabatur: neque vero parva erat impensa illa, quando magnus personarum numerus conducendus esset, atque in iis Choragus, & Coryphæus, unde illi discerent.

13. (1787) Storia critica de’ teatri antichi e moderni (2e éd.). Tome II « NOTE E OSSERVAZIONI DI D. CARLO VESPASIANO in questa edizione accresciute. » pp. 281-290

cogetque videre Præsentem Trojam, Priamumque ante ora cadentem; Quodque aget, id credes, stupefactus imagine veri.

14. (1764) Saggio sopra l’opera in musica « Saggio sopra l’opera in musica — Delle scene »

[Nota d’autore n. 16] «Utinam dii immortales fecissent, ut Licinius revivisceret, et corrigeret hanc amentiam», Id., ibid.

15. (1813) Storia critica dei teatri antichi e moderni divisa in dieci tomi (3e éd.). Tome IV « LIBRO III — CAPO I. Vuoto della Storia Teatrale nell’età mezzana. » pp. 57-79

Lasciando stare i travestimenti de’ Cherici, e le loro danze nella festa del Natale id Cristo e nell’Epifania, che, per testimonianza di Teodoro Balsamone, duravano tuttavia nel XII secoloa; e i cantambanchi e buffoni che intervennero nelle famose nozze di Bonifacio marchese di Toscana con Beatrice di Lorena nel 1037b; alquanti anni prima di terminare il secolo XII troviamo nella storia del Basso Impero mentovate persone di teatro.

16. (1813) Storia critica dei teatri antichi e moderni divisa in dieci tomi (3e éd.). Tome IV « STORIA DE’ TEATRI. CONTINUAZIONE del Teatro Latino e del Libro II — CAPO V » pp. 4-31

……………………… cogetque videre Praesentem Trojam, Priamumque ante ora cadentem; Quodque aget, id credes stupefactus imagine veri.

17. (1787) Storia critica de’ teatri antichi e moderni (2e éd.). Tome II « LIBRO II — CAPO III. Teatro Latino intorno alla seconda guerræ Punica. » pp. 91-171

Egli in fine che ha promesso di tacere, così conchiude: Pollicitus sum, & servare in eo certum est, quod dixi, fidem; Nam de reducenda, id vero neutiquam honestum esse arbitror: Nec faciam: & si amor me graviter, consuetudoque ejus tenet. […] Nec ipsi turpiora officia despuunt, Notos, ignotos fallere, assentarier Supremis, imis, plenos fidei perdere, Supponere acta, scripta, sycophantias Moliri, ac si quid hisce est impudentius, Modo id sua cum re sit. […] Mea sic est ratio, & sic animum induco meum; Malo coactus qui suum officium facit, Dum id rescitum iri credit, tantisper cavet, Si sperat fore clam, rursum ad ingenium redit.

18. (1813) Storia critica dei teatri antichi e moderni divisa in dieci tomi (3e éd.). Tome III « STORIA DE’ TEATRI. LIBRO SECONDO — CAPO III. Teatro Latino intorno alla seconda Guerra Punica. » pp. 129-244

Egli in fine che ha promesso di tacere, cosi conchiude: Pollicitus sum, et servare in eo certum est, quod dixi, fidem: Nam de reducenda, id vero neutiquam honestum esse arbitror. […] Nec ipsi turpiora officia despuunt, Notos, ignotos fallere, assentarier Supremis, imis, plenos fidei perdere, Supponere acta, scripta, sycophantias Moliri, ac si quid hisce est impudentius, Modo id sua cum re sit. […] Mea sic est ratio, et sic animum induco meum; Malo coactus qui suum officium facit, Dum id rescitum iri credit, tantisper cavet, Si sperat fore clam, rursum ad ingenium redit.

/ 24