., Id., Tom.
Gravina, Della divisione d’Arcadia, in Id., Scritti critici e teorici, p. 483, e B. […] M. vi aveva accennato in Del verso tragico, in Id., Scritti critici e satirici, a cura di H. […] Ch. de Marguetel de Saint-Denis de Saint-Évremond, Réflexions sur la tragédie ancienne et moderne, in Id., Œuvres mêlées, II, À Lyon, chez Hilaire Baritel, 1692 (ma ci sita da Id., Œuvres mêlées, II, texte établi par Ch. […] M., Alceste, in Id., Teatro, Roma, per Francesco Gonzaga, 1709, p. 318 (ora in Id., Teatro, a cura di H. […] Id., Scritti critici e satirici, p. 469).
XI cap. 3) cujus praecipuae partes sunt, quia interim concitatus, interim lenis est, altero erecto, altero composito est supercilio; atque id ostendere maxime latus actoribus moris est quod cum iis, quas agunt, partibus congruat.
XI cap. 3) cujus præcipuæ partes sunt, quia interim concitatus, interim lenis est, altero erecto, altero composito est supercilio; atque id ostendere maxime latus actoribus moris est quod cum iis, quas agunt, partibus congruat.
Id.
Id., ibid.
.: Dari Chorus a Magistratu dicebatur, quia sumptui non sufficeret Poeta; itaque ære publico id curabatur: neque vero parva erat impensa illa, quando magnus personarum numerus conducendus esset, atque in iis Choragus, & Coryphæus, unde illi discerent.
cogetque videre Præsentem Trojam, Priamumque ante ora cadentem; Quodque aget, id credes, stupefactus imagine veri.
[Nota d’autore n. 16] «Utinam dii immortales fecissent, ut Licinius revivisceret, et corrigeret hanc amentiam», Id., ibid.
Lasciando stare i travestimenti de’ Cherici, e le loro danze nella festa del Natale id Cristo e nell’Epifania, che, per testimonianza di Teodoro Balsamone, duravano tuttavia nel XII secoloa; e i cantambanchi e buffoni che intervennero nelle famose nozze di Bonifacio marchese di Toscana con Beatrice di Lorena nel 1037b; alquanti anni prima di terminare il secolo XII troviamo nella storia del Basso Impero mentovate persone di teatro.
……………………… cogetque videre Praesentem Trojam, Priamumque ante ora cadentem; Quodque aget, id credes stupefactus imagine veri.
Egli in fine che ha promesso di tacere, così conchiude: Pollicitus sum, & servare in eo certum est, quod dixi, fidem; Nam de reducenda, id vero neutiquam honestum esse arbitror: Nec faciam: & si amor me graviter, consuetudoque ejus tenet. […] Nec ipsi turpiora officia despuunt, Notos, ignotos fallere, assentarier Supremis, imis, plenos fidei perdere, Supponere acta, scripta, sycophantias Moliri, ac si quid hisce est impudentius, Modo id sua cum re sit. […] Mea sic est ratio, & sic animum induco meum; Malo coactus qui suum officium facit, Dum id rescitum iri credit, tantisper cavet, Si sperat fore clam, rursum ad ingenium redit.
Egli in fine che ha promesso di tacere, cosi conchiude: Pollicitus sum, et servare in eo certum est, quod dixi, fidem: Nam de reducenda, id vero neutiquam honestum esse arbitror. […] Nec ipsi turpiora officia despuunt, Notos, ignotos fallere, assentarier Supremis, imis, plenos fidei perdere, Supponere acta, scripta, sycophantias Moliri, ac si quid hisce est impudentius, Modo id sua cum re sit. […] Mea sic est ratio, et sic animum induco meum; Malo coactus qui suum officium facit, Dum id rescitum iri credit, tantisper cavet, Si sperat fore clam, rursum ad ingenium redit.