C'est par le sentiment de la douceur que le Prophète avait éprouvée dans cette nourriture spirituelle, qu'il dit à Dieu : « Inventi sunt sermones tui, et comedi eos, et factum est verbum tuum in gaudium et in leatitiam cordis mei.
Undè actores et actrices, in concilio arelatensi, anno 314, can. 5, fuerunt excommunicati, et hùc usque velut excommunicati habiti sunt saltem in Galliâ : idcircò sacramenta Ecclesiæ ipsis etiam in articulo mortis non administrantur, nisi professioni suæ se renuntiaturos promittant. […] Et hùc usque velut excommunicati habiti sunt saltem in Galliâ. […] Ad omnia autem quæ sunt utilia conversationi humanæ deputari possunt aliqua officia licita. Et ideò etiam officium histrionum, quod ordinatur ad solatium hominibus exhibendum, non est secundùm se illicitum : nec sunt in statu peccati, dummodò moderatè ludo utantur, id est, non utendo aliquibus illicitis verbis vel factis ad ludum, et non adhibendo ludum negotiis et temporibus indebitis….
Or comme l’Agneau Pascal ne pouvait être mangé que dans le lieu saint, on ne doit aussi se nourrir des Ecritures saintes que dans un lieu saint, et ce lieu saint, dit Origène, c’est celui dont la Foi a formé les murailles, dont l’espérance est le soutien, et dont la charité fait toutes les dimensions. « In loco sancto edi jubentur intra atria tabernaculi testimonii sunt quæ fidei murus ambit, spei columnæ suspendunt, charitatis amplitudo dilatat. Ubi hæc non sunt, carnes sanctæ nec haberi possunt nec comedi. […] . « Ecclesia Dei inter multam paleam multaque Zizania constituta multa tolerat, et tamen quæ sunt contra fidem vel bonam vitam, non approbat, nec tacet, nec facit. […] [NDA] « Noverit propter hæc forte ab antiquis fuisse decretum, nequi adolescentiores legerent Genesoes librum, ac partem Ezechielis Prophetæ, vel canticum canticorum, et cætera alia in quibus generationes et actus et nomina quædam scripta sunt mulierum. […] Sed ne forte hæc spiritalia secundum carnem adhuc carnales acciperent, nec virtutes cogitarent, quas mulieres illæ significant, sed ipsas cogitando carnaliter deperirent, consulto juniores legere sunt illa prohibiti, quæ sicut spiritaliter accepta vivificant, ita carnaliter intelligentibus ipsa carnalis intelligentia occasiones carnalis concupiscentiæ subministrant.
que ce qui est bon et mauvais en soi, ne peut changer de nature ; puisque tout est fixe et certain à l’égard de la vérité de Dieu : « Non potest esse aliud quod verè bonum est, et malum, omnia penes Dei veritatem fixa sunt. » Supposé ce principe, il faut considérer ce que c’est que la Comédie, car si tout ce qui est renfermé, et qui constitue sa nature est bon ; il faudra dire qu’elle est bonne. […] Il faut qu’ils soient toujours animés et conduits par son esprit : « Qui spiritu Dei aguntur, hi sunt Filii Dei. » Il faut donc que comme ses enfants, ses disciples et ses imitateurs, ils étudient la volonté de leur Père céleste et qu’ils en fassent la règle inviolable de toutes leurs actions. […] Quales sunt publici usurarii, concubinarii, Comœdi. » Le Rituel d’Alet approuvé par 24. des plus savants et des plus pieux Evêques de France, fait la même défense. […] « Quando sederis ut comedas cum principe, diligenter attende quæ apposita sunt ante faciem tuam. »Prov. 23 Cela étant ainsi, il ne faut pas s’étonner si l’on voit la plupart de ceux qui fréquentent la Comédie s’abandonner à la mollesse d’une vie toute sensuelle ; et si au lieu qu’on ne doit se divertir que pour mieux travailler, ces sortes de gens se divertissent incessamment, et ne travaillent jamais.
De Circissanis agitatoribus, qui fideles sunt, placuit eos, quandiù agitant, à communione separari. […] Omnino prohibet hæc Sancta Synodus eos qui dicuntur mimos & eorum Spectacula, atque in Scena saltationes fieri : Si quis autem præsentem Canonem contempserit & se alicui eorum quæ sunt vetita dederit, si sit Clericus deponatur, si Laicus segregetur. […] Qui publico 1 crimine convicti sunt, publicè judicentur & publicam pœnitentiam agant secundùm Canones.
« Les Atellans « Attellani autem ab Oscis acciti sunt, quod genus delectationis, italica severitate temperatum. […] « Attellani autem ab Oscis acciti sunt, quod genus delectationis, italica severitate temperatum.