« Juventus ergo vacui temporis otio atque licentia noctis abusa, secura imperiorum, vel heri, vel patroni, vel parentum, perpagos (nondum enim in urbes convenerant) discurrere : legimus enim apud Livium comessationes, qui mos cum ipso nomine simul ad nos deductus est, unde hi lusus quos vicatim exercerent, para tôn ôdôn kai tas kômas, apte comœdiam dixere. » Les pastorales ont commencé par les amours des Bergers et des Bergères, ce qui est rapporté dans le même Scaliger d'une manière peu honnête.
C’était pour eux une irrégularité, et si par hasard quelqu’un avait été ordonné, il devait être déposé, et même l’Evêque qui lui avait imposé les mains : « Aliquos qui voluptates et editiones populo celebrarant ad honorem Sacerdotii pervenire quorum neminem ne quidem ad ordinem Clericorum oportuerat pervenire, tantæ usurpationi finis imponatur, et qui ordinati fuerint cum ordinatoribus suis deponantur. » C’est le décret qu’envoya le Pape Innocent au Concile de Tolède, et qui y fut mis comme une loi pour toute l’Espagne (Distinct.
« Scenicæ personatæque actiones unde tanquam quodam seminario semina malefactorum ac flagitiorum pene omnium existunt, quam a Christianæ Disciplinæ officiis abhorrentes quam valde cum paganorum institutis convenientes, atque diaboli astu inventæ omni officio à populo Christiano exterminandæ sint quam maxime poterit religione contendet.
Bos in theatro pugnans non fit reus mortis quia dicitur cum cornu fert spontè non cum adigitur eum ut feriat Subtilité frivole !
I. cum decorem domus Dei. […] I. cum decorem domus Dei.
Scipion le second Africain, parlant contre une loi de Cracchus, se plaint qu’on donne une si mauvaise éducation aux enfans : Docentur præstigias in honestas cum sambuca, plaustris eunt in ludum histrionum, discunt saltare quæ majores ingenuis probet ducier voluerunt.