NDA « Interdum ludi fiunt in Ecclesiis Theatrales, et non solum ad ludibriorum spectacula introducuntur in eis monstra larvarum, verumentiam in aliquibus festivitatibus Diaconi, Presbyteri, Subdiaconi insaniæ ludibria exercere præsumunt : Infra, Mandamus quatenus ne per hujusmodi turpitudinem Ecclesiæ inquinetur honestas, prælibatam ludibriorum consuetudinem, vel potius corruptelam, curetis a vestris Ecclesiis extirpare. » Décret. l. 3. cap. 12.

Onde Aristotile all’Urbanità oppone per eccesso il vizio della Scurrilità, quando il gioco « est nimius vel intempestius, vel indecens, scilicet quia est ineptus, aut mordax, aut maledicus, aut spurcus, aut cachinnos et dissolutiones excitans ». […]  » E quelle di Filliucci. « Contra legem naturalem, vel divinamo non habet locum consuetudo. […] Nam regulariter Comedis turpia, et obscena referentibus interesse cum delectatione rerum narratarum; vel cum periculo morose delectationes, vel alterius gravis peccati, lethalem culpam secum involuit: ut proinde verum sit, quod ait Tertullianus in tract. de Spect. […] . « Nullus potest absque scandali peccato alios invitare ad Comedias, vel amatorias, vel quibus inonesta Chorea, et Cantilena insertur: quia cum Spectaculum illud sit valde periculosum, nullus scit, quantum periculi alius subeat. […] Nurscio, quis insipientior evadato, an Histrio, vel qui de Histrione ridet?

« Juventus ergo vacui temporis otio atque licentia noctis abusa, secura imperiorum, vel heri, vel patroni, vel parentum, perpagos (nondum enim in urbes convenerant) discurrere : legimus enim apud Livium comessationes, qui mos cum ipso nomine simul ad nos deductus est, unde hi lusus quos vicatim exercerent, para tôn ôdôn kai tas kômas, apte comœdiam dixere. » Les pastorales ont commencé par les amours des Bergers et des Bergères, ce qui est rapporté dans le même Scaliger d'une manière peu honnête.