. « Fidicinam nulli liceat vel emere, vel docere, vel vendere, vel conviviis aut spectaculis adhibere. […] Si qui etiam nunc vel Judæi impietatis amentia, vel stolidæ paganitatis errore atque insania detinentur, aliud esse supplicationum noverint tempus, aliud voluptatum. […] . « Audisses comœdum, vel lectorem, vel lyristem, vel quæ mea liberalitas, omnes. […] Orchestra Chori, in qua est et Thymele, quæ vel tribunal est vel ara. […] [NDA] « Ea fuit vitæ indulgentia ut cogeretur nonnunquam vel in venerationes pergere, vel in Theatrum descendere, vel spectactulis interesse.
, où expliquant ces deux vices marqués par Saint Paul : stultiloquium, scurrilitas, il dit que le premier, c’est-à-dire, le discours insensé, « est un discours qui n’a aucun sens, ni rien qui soit digne d’un cœur humain ; mais que la plaisanterie, scurrilitas, se fait de dessein prémédité, lorsqu’on cherche pour faire rire des discours polis, ou rustiques, ou malhonnêtes, ou plaisants : vel urbana, vel rustica, vel turpia, vel faceta : qui est, dit-il, ce que nous appelons plaisanterie, jocularitas : mais celle-ci, poursuit-il, doit être bannie entièrement des discours des saints, c’est-à-dire, comme il l’explique des chrétiens, à qui, dit-il, il convient plutôt de pleurer que de rire ».