Nam cùm in lege prohibeatur viris induere mulierem vestem, & maledicti hujusmodi judicentur ; quantò magis est criminis non tantùm muliebria indumenta accipere, sed & gestus quoque turpes & molles muliebres magisterio impudicæ artis exprimere. […] Non enim tam ille deliquit qui illa simulat, quàm tu præ illo, qui illa fieri jubes, nec solùm jubes, sed etiam exultatione, risu, plausu adjuvas quæ geruntur. […] In his Spectaculis tibi Circenses ludos intuere, cursus sæculi, tempora labentia, tempus consummationis expecta, ad signum Dei suscitare, ad tubam Angeli erigere, ad Martyrum palmas gloriare ; si sanæ doctrinæ delectamur, satis nobis litterarum est, versuum, sententiarum, canticorum, nec fabulæ, sed veritas. […] Poëtas non ad Radamantis ant Minoïs, sed ad inopinati Christi Tribunal palpitantes.

Erit tempus1 cùm sanam doctrinam non sustinebunt, sed ad sua desideria coacervabunt sibi magistros prurientes auribus  : en vain la vérité s’offre encore, elle voudroit se faire entendre ; elle déplaît, on en détourne les yeux, on ferme l’oreille à sa voix, on ne veut envisager que les attraits du scandale, ni écouter que le langage de l’imposture A veritate auditum avertent, ad fâbulas autem convertentur. […] Astutia spirituum nefandorum prævidens pestilentíam Circi, jam fine debito cessaturam, aliam longè graviorem, quâ plurimûm gaudet, ex hâc occasione, non corpo ribus, sed moribus curavit immittere.