Verum quod bene feliciterque eveniat, non mores nostri, sed fabulæ ; non vitia, sed ludi ; non cœnarum deliciæ, sed scenæ oblectamenta contra majorum institutum præter omnium consuetudinem suspensis omnibus, et rei novitate perterrefactis, in judicium pertrahuntur. […] cum hæc ita evenisse non auribus creditur, sed oculis ; nec ut præterita exempla, sed ut pericula præsentia formidantur. […] Absit hoc, inquis, sed abusus tollatur. […] Non sic, inquis, sed nullibi abusus toleretur. […] non enim hic quæritur quam veros Deos colerent, sed quam sancte et syncere quos pro veris habebant, adorarent.