meme vulgo authorem circumferri audire, simul et natam ex eo offensionem nosse non potui : Archipræsul Illustrissime, quin acri inde dolore percellerer, mihi que tum ad Reipublicæ-Christianæ utilitatem, tum ad sacri quo fungor muneris honorem censui incumbere publice ut profiterer, epistolam hanc non esse meam, measque in ea partes esse nullas, eam, priusquam ederetur, meam ad notitiam non pervenisse, et plane omnem qua in me conjiceretur de ea scripta suspicionem, a mei ipso jam repelli. Ab hac tamen demissa, ut par est, confessione, me nolim immunem, qua ipse aperiam, quid causa esse potuerit, cur ea mihi adscriberetur, pristinam meam de ipsius argumento sententiam detegam, et hodiernam quasi in prioris expiationem patefaciam. Facit hoc, Archipræsul Illustrissime ut tuam ad Celsitudinem scribam, cum te meum, ut et universi gregis tibi crediti, ex quo esse honori duco, in doctrina judicem jure divino natum, a Spiritu sancto positum et a Christo ipso constitutum habeam, meque eo nomine obstrictum sentiam, ut hancce meæ mentis explicationem penes te deponam, quam ipse, si tibi expedire videbitur publicam in lucem prodire jubeas. […] Pirot qui hoc non ita pridem jussu tuo exploravit, fidem tibi facere poterit ; non minus quam et alterius, ritualium, ut vocant, occasione, quippe quæ ita Epistola videtur excipere, quasi minus iis exhiberet observantiæ, quam ad hoc librorum genus tanta dignum reverentia par esse possit, de quibus sic illa loquitur, certains Rituels, cum meo in scripto candide tantum ita habeam, nonnulla Ritualia aliquarum Diœceseum. […] Re penitus excusa mihi plane persuasum est quidquid altera ex parte ad Comœdiam excusatam habendam affertur, leve esse prorsus ac frivolum ; stabile vero et inconcussum quod e contrario tenet Ecclesia, cum nimirum iis, quos in morbo a sacro viatico arcendos decernit ni vitæ ante actæ instituto penitus abdicato impactam eo populis offensionem eluant, Comœdos annumerat, nec ad sanctos ordines, si quando eos ipsi postulent, suscipiendos, vult admitti.