/ 126
1 (1664) Traité contre les danses et les comédies « Chapitre III. Que les Danses sont défendues aux Ecclésiastiques. » pp. 14-21
Carth. 4. Nullus presbyterorum etc. se inebriare vilatenus præsumat : nec precatus in amore sanctorum vel alicujus animæ bi
, vel alios ad bibendum cogere, vel se aliena precatione ingurgitare, nec plausus et risus inconditos et fabulas inanes ibi
referte aut cantare præsumat, vel turpia joca ante se fieri patiatur, nec larvas dæmonum ante se fieri consentiat : quia ho
es licentia modo non est, etiam alienarum nuptiarum évitent convivia, nec his actibus misceantur, ubi amatoria cantantur et
Carth. 4. Nullus presbyterorum etc. se inebriare vilatenus præsumat : nec precatus in amore sanctorum vel alicujus animæ bi
, vel alios ad bibendum cogere, vel se aliena precatione ingurgitare, nec plausus et risus inconditos et fabulas inanes ibi
referte aut cantare præsumat, vel turpia joca ante se fieri patiatur, nec larvas dæmonum ante se fieri consentiat : quia ho
es licentia modo non est, etiam alienarum nuptiarum évitent convivia, nec his actibus misceantur, ubi amatoria cantantur et
2 (1632) De spectaculis theatralibus pp. 339-351
vana, aut stulta, aut etiam obscœna, vel audire vel spectare gaudent, nec in videndo aut audiendo modum tenent. Solent enim
dorum, vocum et cantuum suavitate susceptas, non minus vitiosas esse, nec minus exitiales, quam aliæ oblectationes, quæ tac
s exitiales, quam aliæ oblectationes, quæ tactum et gustum afficiunt. Nec certe luxuriosi maculam eluere potest, qui totos
quod Deus instituit ut per illud fides nostra ædificetur, injurium ; nec verbum Dei ad Ludos et sensuum voluptatem esse in
profane geruntur. Sed cum multos etiam Pontificios hujus rei pudeat, nec , Deo gratia, hæc profanatio adhuc inter nos obtin
verat, esset a communione fidelium repellendus ? Respondit Epist. 61. nec Majestati divinæ, nec Evangelicæ disciplinæ congr
one fidelium repellendus ? Respondit Epist. 61. nec Majestati divinæ, nec Evangelicæ disciplinæ congruere, ut pudor Ecclesi
riculum hoc sublatum esse ex quo superstitio Ethnicorum abolita fuit, nec hoc tempore in honorem Idolorum tales ludos insti
enta jam tractari de natalitiis Deorum, aut de templorum dedicatione, nec ad ea referri quæ fiunt ; proinde, quæ adversus l
tere. Basilius Orat. de legendis Gentil. scriptis. « Oportet, inquit, nec oculos spectaculis, nec vanis præstigiatorum oste
legendis Gentil. scriptis. « Oportet, inquit, nec oculos spectaculis, nec vanis præstigiatorum ostentaculis tradere, nec pe
ec oculos spectaculis, nec vanis præstigiatorum ostentaculis tradere, nec per aures corruptrices, animarum melodiam audire.
tis, mala illa et incommoda esse tollenda ex scenicis ludis judicant, nec tolerandum esse, ut obscœna, inhonesta, aut alia
impune. Respondemus, si semel permittatur quæstuaria histrionum ars, nec pretio venales scenici penitus removeantur, impos
e esse furorem hunc satis frænari. « O here, inquiebat Poeta, quæ res nec modum habet nec consilium, ratione modoque tracta
unc satis frænari. « O here, inquiebat Poeta, quæ res nec modum habet nec consilium, ratione modoque tractari non vult. » Q
ritati putat Seneca. Quippe turbæ omnis utique animo gravis et noxia. Nec enim quos extulisti mores unquam refers. Nemo non
3 (1664) Traité contre les danses et les comédies « Chapitre XIII. Que les lois civiles défendent de danser, et d’aller à la Comédie les jours des Fêtes. » pp. 67-75
um tulimus, committat : nullum solis. die populo spectaculum præbeat, nec divinam venerationem confecta solennitate confund
s Majestati Altissimæ dedicatos nullis volumus voluptatibus occupari, nec ullis exactionum vexationibus prophanari. Dominic
dégradation, et par la confiscation de tous ses biens. » Et infra. «  Nec hujus tamen religio diei otia relaxantes, obcœnis
um tulimus, committat : nullum solis. die populo spectaculum præbeat, nec divinam venerationem confecta solennitate confund
s Majestati Altissimæ dedicatos nullis volumus voluptatibus occupari, nec ullis exactionum vexationibus prophanari. Dominic
rnimus et venerandum, ut a cunctis executionibus, » etc. Et infra. «  Nec hujus tamen religio diei otia relaxantes, obcœnis
4 (1666) Dissertation sur la condemnation des théâtres « Disseration sur la Condemnation, des Théâtres. — Chapitre VII. Que les Acteurs des Poèmes Dramatiques étaient distingués des Histrions et Bateleurs des Jeux Scéniques. » pp. 145-164
habile Comédien. C'est pourquoi Ausone dit que d'un Mime on ne fait «  Nec de Mimo Planipedem nec de Comœdis Histrionem. » A
pourquoi Ausone dit que d'un Mime on ne fait « Nec de Mimo Planipedem nec de Comœdis Histrionem. » Auson. l. 11. point un P
es de Tite-Live« Quod genus ludorum ab Oscis acceptum tenuit juventus nec ab Histrionibus pollui passa est. », qui dit qu'a
novissimis quidem Histrionibus erat, ad primos pervenit Comœdos. » «  Nec de Mimo Planipedem nec de Comœdis Histrionem. » A
ionibus erat, ad primos pervenit Comœdos. » « Nec de Mimo Planipedem nec de Comœdis Histrionem. » Auson. l. 11. Arist. pro
viros habeat. « Quod genus ludorum ab Oscis acceptum tenuit juventus nec ab Histrionibus pollui passa est. » « Si Mimus e
5 (1582) De spectaculis. Cap. 5. [Tertia ac postrema syntagmatis iuris vniversi pars, liber XXXIX] « De spectaculis. Cap. 5. » pp. 818-825
aq́;, ministeria eorum, qui certaminibus sacris ignominiosi habentur, nec designatores, quos Græci Brauectas appellant. Et
ctoris nomen in quibuscunque volet templis scribatur. Prohibenti verò nec nomen inscribere, nec victoriæ offerre insignia l
cunque volet templis scribatur. Prohibenti verò nec nomen inscribere, nec victoriæ offerre insignia liceat : ac seu vincat
asilius MagnusD Basil. Mag. fermo. de legẽdis lib. gentil., Oportet, nec oculos spectaculis, nec vanis præstigiatorum oste
ag. fermo. de legẽdis lib. gentil., Oportet, nec oculos spectaculis, nec vanis præstigiatorum ostentaculis tradere, nec pe
ec oculos spectaculis, nec vanis præstigiatorum ostentaculis tradere, nec per aures corruptricem animarum melodiam audire.
cedæmonas spectacula antiquitus permissa comœdiarum, vel tragœdiarum, nec mulieribus permissum eo pergere, dum fuerunt perm
te. : quamuis posteà degenerante in luxuriam natura permissum fuerit, nec esset Lacædæmone tam nobilis vidua, quæ non ad sc
6 (1664) Traité contre les danses et les comédies « Chapitre XVII. Que les danses sont condamnées dans l’Ecriture, et par les Pères. » pp. 119-141
ruine pour votre âme. » Cap. 9. « Cum saltatrice ne assiduus sis, nec audias illam, ne forte pereas in efficacia ejus. 
i ballationes et saltationes ante Basilicas ipsas sanctorum exercere, nec metuunt nec erubescunt, et si Christiani ad Eccle
s et saltationes ante Basilicas ipsas sanctorum exercere, nec metuunt nec erubescunt, et si Christiani ad Ecclesiam veniunt
une parfaite pénitence. Cap. 9. « Cum saltatrice ne assiduus sis, nec audias illam, ne forte pereas in efficacia ejus. 
i ballationes et saltationes ante Basilicas ipsas sanctorum exercere, nec metuunt nec erubescunt, et si Christiani ad Eccle
s et saltationes ante Basilicas ipsas sanctorum exercere, nec metuunt nec erubescunt, et si Christiani ad Ecclesiam veniunt
7 (1694) Maximes et Réflections sur la Comédie « XXVI. Sentiment de Saint Antonin. » pp. 93-96
t clericum talia exercere »(De consec., distinct. 5, non oportet). « Nec in ecclesia, nec tempore paenitentiae, ut quadrag
exercere »(De consec., distinct. 5, non oportet). « Nec in ecclesia, nec tempore paenitentiae, ut quadragesimae. Et quia r
onibus et trufis et larvis, ideo non congruit cas in ecclesiis fieri, nec per clericos… Sed cum histriones utuntur indiffer
8 (1664) Traité contre les danses et les comédies « Chapitre V. De ceux qui vont danser avec mauvais dessein. » pp. 26-27
 Militare non est delictum, sed propter predam militare pecatum est ; nec Rempublicam gerere criminosum est, sed ideo gerer
 Militare non est delictum, sed propter predam militare pecatum est ; nec Rempublicam gerere criminosum est, sed ideo gerer
9 (1763) Réflexions sur le théâtre, vol. 1 « LIVRE PREMIER. CHAPITRE I. Le Clergé peut-il aller à la Comédie ? » pp. 10-27
æ animam Christianam emollire solent, et in cachinnos ora dissolvere. Nec decet nec fas est oculos Sacerdotum hujus modi sp
hristianam emollire solent, et in cachinnos ora dissolvere. Nec decet nec fas est oculos Sacerdotum hujus modi spectaculis
oncile provincial : « Clerici choreas privatas aut publicas non agent nec spectabunt. Comediis, fabulis, ludiis, aliisque p
ujours pensé de même : « Etiam filiis Sacerdotum spectacula secularia nec perficient, nec spectent. » Un Ecclésiastique doi
même : « Etiam filiis Sacerdotum spectacula secularia nec perficient, nec spectent. » Un Ecclésiastique doit plus qu’un aut
ésordres. Il charge le Patriarche d’Alexandrie d’y veiller : « Quibus nec ad quodlibet spectaculum accedendi licentiam perm
ons : « Patrum lege cavetur ut Clerici voluptatibus mundi abstineant, nec spectaculis intersint. » Le Jésuite Pelissarius,
10 (1731) Discours sur la comédie « Lettre Française et Latine du Révérend Père François Caffaro, Théatin ; à Monseigneur L’Archevêque de Paris. Imprimée à Paris en 1694. in-quarto. » pp. -
daretur, cum comica Molieri Carmina nulla unquam, aliorum paucissima, nec attento animo, evoluissem, et aliunde una ex fama
animo, evoluissem, et aliunde una ex fama Ritualium notitiam haberem, nec ipso etiam Parisiensi lecto. Hoc attentionis et r
s abdicato impactam eo populis offensionem eluant, Comœdos annumerat, nec ad sanctos ordines, si quando eos ipsi postulent,
11 (1733) Dictionnaire des cas de conscience « Comédie. » pp. 765766-806
tia, etc. proinde habet ac stillicidia mellis de libamento venenato ; nec tanti gulam facias, voluptatis, quanti periculum
d vobis satis sit dicam, voluptates per sensus eripiunt. Oportet enim nec oculos spectaculis, nec vanis præstigiatorum oste
voluptates per sensus eripiunt. Oportet enim nec oculos spectaculis, nec vanis præstigiatorum ostentationibus tradere, nec
oculos spectaculis, nec vanis præstigiatorum ostentationibus tradere, nec per aures animarum corruptricem melodiam haurire,
mmandements de Dieu. « Qu’il ne soit pas permis, dit Ibid. can. 61. «  Nec oportere quemquam Christianorum legi ad hæc spect
irement, dit Saint Chrysostome Chrysost. Homil. 15. ad pop. Antioc. «  Nec tantum itaque peccata fugiamus, sed etiam quæ vid
sancitum est supplicium … si nullus talium esset spectator ac fautor, nec essent quidem qui dicerent illa aut agere curaren
ut si illi meliores efficiantur, sua his ars peritura sit. Quamobrem nec unquam eos qui delinquunt, corrigere in animum in
mobrem nec unquam eos qui delinquunt, corrigere in animum induxerunt, nec si velint id possint ; mimica enim eorum ars natu
scelus esse faciamus ? an fortè infructuosum putamus gaudium simplex, nec delectat ridere sine crimine ? Quasi per risum st
tia, etc. proinde habet ac stillicidia mellis de libamento venenato ; nec tanti gulam facias, voluptatis, quanti periculum
d vobis satis sit dicam, voluptates per sensus eripiunt. Oportet enim nec oculos spectaculis, nec vanis præstigiatorum oste
voluptates per sensus eripiunt. Oportet enim nec oculos spectaculis, nec vanis præstigiatorum ostentationibus tradere, nec
oculos spectaculis, nec vanis præstigiatorum ostentationibus tradere, nec per aures animarum corruptricem melodiam haurire,
, histriones ac turpitudinibus subjectæ personæ. » Ibid. can. 61. «  Nec oportere quemquam Christianorum legi ad hæc spect
periculum per suavitatem. » Chrysost. Homil. 15. ad pop. Antioc. «  Nec tantum itaque peccata fugiamus, sed etiam quæ vid
sancitum est supplicium … si nullus talium esset spectator ac fautor, nec essent quidem qui dicerent illa aut agere curaren
ut si illi meliores efficiantur, sua his ars peritura sit. Quamobrem nec unquam eos qui delinquunt, corrigere in animum in
mobrem nec unquam eos qui delinquunt, corrigere in animum induxerunt, nec si velint id possint ; mimica enim eorum ars natu
scelus esse faciamus ? an fortè infructuosum putamus gaudium simplex, nec delectat ridere sine crimine ? Quasi per risum st
12 (1715) Dictionnaire de cas de conscience « COMEDIE. » pp. 739740-750
atur ad solatium hominibus exhibendum, non est secundum se illicitum, nec sunt in statu peccati ; dummodo moderate ludo uta
s par la communication de personnes si indignes et si infâmes. « Puto nec Majestati Divinæ, nec Evangelicæ disciplinæ congr
de personnes si indignes et si infâmes. « Puto nec Majestati Divinæ, nec Evangelicæ disciplinæ congruere, ut pudor et hono
cæteris quoque insinuat, an talis debeat communicare nobiscum ; puto, nec Majestati Divinæ, nec Evangelicæ disciplinæ congr
t, an talis debeat communicare nobiscum ; puto, nec Majestati Divinæ, nec Evangelicæ disciplinæ congruere, ut pudor et hono
t pudor et honor Ecclesiæ tam turpi et tam infami contagione fæletur… nec excuset se quisquam, si à theatro ipse cessaverit
13 (1664) Traité contre les danses et les comédies « Chapitre II. De deux sortes de Danses, dont il est parlé dans l’Ecriture Sainte. » pp. 6-13
attraits ne causent votre ruine. » « Cum saltatrice ne assiduus sis, nec audias illam ; ne forte pereas in efficacia ejus.
Danse soit d’elle-même criminelle. « Cum saltatrice ne assiduus sis, nec audias illam ; ne forte pereas in efficacia ejus.
14 (1671) La défense du traité du Prince de Conti pp. -
ad orationem, illi ad fabulas suas revertuntur, non ad responsionem, nec ad orationem. Si fecisti, decem dies in pane, et
ens 6, v. 9., qui n’aura point d’égard à la condition des personnes «  Nec verebitur magnitudinem cujusquam, quoniam pusillu
silium Dei habens, redundare in contemptum donantis, donum negligere, nec expendere ad quod donatum est : idque intolerabil
ui lui étaient commis : Il disait avec S. Paul « Nihil horum vereor ; nec facio animam meam pretiosiorem quam me, dummondo
a tertio tum post conditam urbem lectisternium fuit. Et cum vis morbi nec humanis consiliis, nec ope divina levaretur, vict
tam urbem lectisternium fuit. Et cum vis morbi nec humanis consiliis, nec ope divina levaretur, victis SUPERSTITIONE animis
eum utique si tantummodo boni et honesti homines in civitate essent, nec in rebus humanis ludi scenici esse debuissent. Qu
pis censura est eaque pepetua, ad hanc dirigimur ad hanc convertimur, nec tam imperio nobis opus est, quam exemplo : quippe
l était presque indigne d’un Dictateur. « On ne doute point, dit-il «  Nec discrepat quin Dictator eo anno A. Cornelius fuer
’il dit « Dandus est illis deformibus color, idque etiam apud malos : nec enim est quisquam tam malus, ut malus videri veli
us quam immenso sumptu singulos per annos consurgeret ac strueretur : nec perinde Magistratus rem familiarem exhausturos, a
ngatur. Oratorum ac Vatum victorias incitamentum ingeniis allaturas : Nec cuiquam Judici grave aures studiis honestis et vo
tur Dii : accipimus enim Deorum cupiditates, ægritudines, iracundias, nec vero, ut fabulæ ferunt, Dii bellis, præliisque ca
cemodi interpretationibus suis reprehenditur, abjicitur, improbatur : nec solum a naturali, quæ Philosophorum est ; verum e
mmato animo concupiscunt. Totus vero iste, qui vulgo appelatur amor, ( nec , hercule, invenio quo nomine alio possit appellar
Comme la méchanceté ne manqua pas à cette femme« Huic ut scelus, sic nec ratio quidem defuit. quid ? Ille funestas epulas
t : Parentem habere avarum, Illepidum, in liberos difficilens, Qui te nec amet, nec studeat tui, Aut tu illum fructu fallas
em habere avarum, Illepidum, in liberos difficilens, Qui te nec amet, nec studeat tui, Aut tu illum fructu fallas, aut per
bus legitimis propositam vitam, non Poëtarum ingeniis habere debemus, nec probrum audire, nisi ea lege ut respondere liceat
à la risée du peuple. » Et dans le chapitre 6. « Les Dieux, dit-il «  Nec alii Dii rideantur in Theatris, quam qui adorantu
« Nec alii Dii rideantur in Theatris, quam qui adorantur in Templis. Nec aliis ludos exihibeatis, quam quibus victimas imm
prædicatore, atque Antistite pietatis præceptum esse, ista non fieri, nec ab eis qui sobrie facerent, ne ulla occasio se in
te persistere viderint, eos ab Ecclesia sancta authoritate repellant, nec participare qui gentilium observationes custodiun
t de ces jeux. « L’Empereur Théodose d’heureuse mémoire, dit Paulin «  Nec diu clementissimæ memoriæ Theodosius Imperator su
’Édit du Roi, leur dit-il « At enim a Rege profecta contristant ? Sed nec illa profecto gravia ; verum et ipsa multum attul
naccessibilem fecit, quod nequitiæ fontes occlusit, et diruit. Utinam nec daretur unquam hos aperiri. Hinc nequitiæ radices
psum ; et hunc quidem illi agitatori se adjungere, illum vero alteri, nec usquam eos mente versare, vel recordari verborum
dis perniciem indicamus, gravitatem damni, satanici conventus dolum ; nec tamen ita potuimus commovere. Quid dico diem illu
icam, sed luxuriam quæritis impunitam, qui depravati rebus prosperis, nec corrigi potuistis ad versis. Volebat vos ille Sci
lebat vos ille Scipio terreri ab hoste, ne in luxuriam flueretis. Vos nec contriti ab hoste luxuriam repressistis. Perdidis
udum tulimus, committat. Nullus solis die populo spectaculum præbeat, nec divinam venerationem confecta solennitate confund
itum est supplicium. Si enim nullus esset talium spectator ac fautor, nec essent quidem qui aut dicere illa, aut agere cura
lle delinquit qui illa simulatquam tu præ illo, qui hoc fieri jubes ; nec solum jubes ; sed etiam exultatione, risu, plausu
niunt debere transferri devotionis eorum dies, si quando occurrerint. Nec oportere etiam quemquam Christianorum cogi ad hæc
dedicatis. Ac per hoc in spectaculis ejusmodi non sola est illecebra, nec sola vitiositas, admisceri enim huic Christianum
les qu’il avait composées dans sa jeunesse. « Je ne saurais, dit-il «  Nec recordari queo quanta quondam Scripserim primo ju
t magis ne exiguis quidem, sed nullis eam parvi pendere gloriam, quam nec oculus vidit, nec auris audivit, nec in cor homin
quidem, sed nullis eam parvi pendere gloriam, quam nec oculus vidit, nec auris audivit, nec in cor hominis ascendit quæ pr
eam parvi pendere gloriam, quam nec oculus vidit, nec auris audivit, nec in cor hominis ascendit quæ præparavit Deus dilig
st, si divinum, si salubre ; merito quandocumque tolli non debuit. Si nec salubre, nec divinum, causandum tibi magis est, c
m, si salubre ; merito quandocumque tolli non debuit. Si nec salubre, nec divinum, causandum tibi magis est, cur tardius au
« Aristoni cuidam Tragico actori et genus et fortuna honesta erant ; nec ars, quia nihil tale apud Græcos pudori est, ea d
ei nocte, qua Tragœdum audierat, cum exprobatione nominatim. Tragœdi, nec ultra quintum diem eam mulierem in sæculo fuisse.
orter les termes de ces lois. « Que le mari, dit la loi du Code « Vir nec ullo modo propriam expellat uxorem nisi…vel Circe
« Quod genus ludorum (Atellanorum) ab Oscis acceptum tenuit juventus, nec ab Histrionibus pollui passa est. Eo institutum m
ionibus pollui passa est. Eo institutum manet, ut Actores Atellanarum nec tribu moveantur, et stipendia tanquam expertes ar
eque ex majoritate rationis privilegium extenditur de casu, ad casum, nec de persona ad personam. » Bald. In l. 2. ff. de l
er non ludicra ars Roscium ; sed Roscius ludicram artem commendavit : nec vulgi tantum favorem, verum etiam principum famil
t utile videtur, ut neque Thymelici, neque Xystici, neque Agitatores, nec qui aquam equis spargunt ; cæteraque eorum minist
Et utile videtur ut neque Thymelici, neque Xystici, neque Agitatores, nec qui aquam equis spargunt cæteraque eorum minister
udorum scenicorum flagitatores deos ; Romani vero hominibus scenicis, nec plebiam tribum, quanto minus Senatoriam Curiam de
de Tragédies, comme Tertullien nous l’apprend ; « Les Dieux, dit-il «  Nec Tragici quidem, aut Comici parcunt, et non ærumna
l’impudicité qui y règne. « Il nous est commandé, dit-il « Similiter nec impudicitiam omnem amare jubemur. Hoc igitur modo
ideantur hominem communicare ; cum spiritui appareant aures et oculi, nec possit mundus præstari, cujus apparitores inquina
-Christ, dit-il « Non ducet nos Pædagogus (Christus) ad spectacula : nec inconcinne stadia, et theatra pestilentiæ cathedr
m Demetrio Phaleræo, rogans qui factum sit, ut tam admirandarum legum nec Historicus ullus, nec Poëta mentionem fecerit. Tu
ogans qui factum sit, ut tam admirandarum legum nec Historicus ullus, nec Poëta mentionem fecerit. Tunc Demetrius respondit
reçu des Juifs « Scio scripturam Enoch, non recipi a quibusdam, quia nec in armarium Judaicum admittitur. » Tertul. de cul
7. ch. 4.. Voici le passage de Gaufrédus « Quid de Histrionibus, qui nec corpore, nec instrumentis ludunt, sed ore, sicut
oici le passage de Gaufrédus « Quid de Histrionibus, qui nec corpore, nec instrumentis ludunt, sed ore, sicut in Alvernia,
icitur. Quid inter hæc Christianus fidelis facit, cui vitia non licet nec cogitare, quid oblectatur simulacris libidinis, u
, cæteris quoque insinuat, an talis debeat communicare nobiscum. Puto nec majestati divinæ, nec Evangelicæ disciplinæ congr
uat, an talis debeat communicare nobiscum. Puto nec majestati divinæ, nec Evangelicæ disciplinæ congruere, ut pudor et hono
spurcidici insunt versus immemorabiles. Hic neque perjurus leno est, nec meretrix mala. » Plautus in captiv. in Prologo.,
ta hæc fabula est Neque in hac subagitationes sunt neque ulla amatio, Nec pueri suppositio, argenti nec circumductio ; Nequ
subagitationes sunt neque ulla amatio, Nec pueri suppositio, argenti nec circumductio ; Neque ubi amans adolescens servam
seu subtilia, proinde habe, ac si stillicidia de ranunculo venenato : nec tanti gulam facias voluptatis, quanti periculum p
bis propinabatur ab ebriis doctoribus : et nisi biberemus, cædebamur, nec appellare ad aliquem judicem sobrium licebat. Et
entia, sequitur et turpiter facere. Potissimum igitur statim a pueris nec dicant, nec audiant quidquam turpe. Cum vero dice
tur et turpiter facere. Potissimum igitur statim a pueris nec dicant, nec audiant quidquam turpe. Cum vero dicere quidquam
femmes, et les femmes en hommes « Non induatur mulier veste virili ; nec vir utatur veste fœminea : abominabilis enim est
, seu subtilia, proinde habe ac si stillicidia de ranunculo venenato, nec tanti gulam facias voluptatis, quanti periculum p
imus, aut fœmineæ vocis exilitate frangi volo, aut seniliter tremere. Nec vitia ebrietatis effingat, nec servili vernilitat
te frangi volo, aut seniliter tremere. Nec vitia ebrietatis effingat, nec servili vernilitate imbuatur, nec amoris, avariti
ere. Nec vitia ebrietatis effingat, nec servili vernilitate imbuatur, nec amoris, avaritiæ, metus discat affectum : quæ neq
quemdam modum præstare debet Orator. Plurimum tamen aberit a scenico, nec vultu, nec manu, nec excursionibus nimius. Nam si
um præstare debet Orator. Plurimum tamen aberit a scenico, nec vultu, nec manu, nec excursionibus nimius. Nam si qua in his
e debet Orator. Plurimum tamen aberit a scenico, nec vultu, nec manu, nec excursionibus nimius. Nam si qua in his ars est d
ue les femmes, dit la loi de Dieu « Non induetur mulier veste virili, nec vir utatur veste fœminea ; abominabilis enim apud
as Latinas et rarissimas esse oportet, argumentum sacrum sit ac pium, nec quidquam actibus interponatur quod non Latinum si
m, nec quidquam actibus interponatur quod non Latinum sit et decorum, nec persona ulla muliebris, vel habitus introducatur.
orem hunc satis frænari : prudenter quidam, « O here, inquit, qua res nec modum habet, neque consilium, ratione modoque tra
i, et despectui sit : Ideo statuimus : ut deinceps Salvatoris passio, nec in sacro, nec in prophano loco agatur ; sed docte
i sit : Ideo statuimus : ut deinceps Salvatoris passio, nec in sacro, nec in prophano loco agatur ; sed docte et graviter e
tur ad solatium hominibus exhibendum, non est secundum se illicitum ; nec sunt in statu peccati, dummodo ludo moderate utan
advenisset ? Respondit : Nihil me interroges infelicissimam mulierem nec causas requiras ; sed si ancillam placet habere,
nsus, et flagellatus, ac pœnis omnibus cruciatus servatur in carcere, nec aliam ob causam producitur, nisi ut tormenta pati
n enim decet clericum talia exercere de consecr. dist. 5. non operet, nec in Ecclesia, nec tempore pœnitentiæ et quadragesi
icum talia exercere de consecr. dist. 5. non operet, nec in Ecclesia, nec tempore pœnitentiæ et quadragesimæ…sed cum Histri
minum mores corrumpendos, quam ad aliquam bonarum artium disciplinam. Nec immerito explodenda est ex omni civili spectaculo
« Que les Ecclésiastiques , dit le Concile d’Aix tenu l’an 1585 «  Nec personati unquam incedant Clerici ; neve Comœdiar
nsus, mulcet affectus, expugnat boni pectoris conscientiam fortiorem, nec deest probri blandientes autoritas, ut auditu mol
s Æthna incendiis æstuat, quam eorum pectora qui spectant et audiunt. Nec hæc impudicis tantum oculis con emplanda proponun
admoneant, ac Principes, ac Regios Senatores, Præteresque civitatum ; nec tantum admoneant ; sed etiam per Jesum Christum o
s volumus voluptatibus occupari ; et de Dominica die præcipiens ait : Nec tamen hujus religiosæ diei otio relachantes obscœ
, ne forte incidas in laqueos illius. Cum saltatrice ne assiduus sis, nec audias illam, ne forte pereas in efficacia illius
egrar, y reyr sin hazer pecado de nuestra riza, y de nuestra alegria. Nec delectat ridere sine crimine ? No ay otros muchos
qui n’est dû qu’à Dieu, comme il ne peut être honoré que par l’amour. Nec colitur nisi amando. C’est ce qui fait voir qu’il
prit de vérité, ne peut avoir de part avec la vanité du monde : « Sed nec erit ei unquam pars cum mundi vanitate, cum verit
ad orationem, illi ad fabulas suas revertuntur, non ad responsionem, nec ad orationem. Si fecisti, decem dies in pane, et
is : et personarum acceptio non est apud eum. » Ephésiens 6, v. 9. «  Nec verebitur magnitudinem cujusquam, quoniam pusillu
silium Dei habens, redundare in contemptum donantis, donum negligere, nec expendere ad quod donatum est : idque intolerabil
e permanseris. » Ivo Episc. Carn. epist. 255. « Nihil horum vereor ; nec facio animam meam pretiosiorem quam me, dummondo
a tertio tum post conditam urbem lectisternium fuit. Et cum vis morbi nec humanis consiliis, nec ope divina levaretur, vict
tam urbem lectisternium fuit. Et cum vis morbi nec humanis consiliis, nec ope divina levaretur, victis SUPERSTITIONE animis
eum utique si tantummodo boni et honesti homines in civitate essent, nec in rebus humanis ludi scenici esse debuissent. Qu
pis censura est eaque pepetua, ad hanc dirigimur ad hanc convertimur, nec tam imperio nobis opus est, quam exemplo : quippe
darum causa dici. Dictus P.Valerius Publicola. » Tit. Liv. lib. 7. «  Nec discrepat quin Dictator eo anno A. Cornelius fuer
bidem. « Dandus est illis deformibus color, idque etiam apud malos : nec enim est quisquam tam malus, ut malus videri veli
us quam immenso sumptu singulos per annos consurgeret ac strueretur : nec perinde Magistratus rem familiarem exhausturos, a
ngatur. Oratorum ac Vatum victorias incitamentum ingeniis allaturas : Nec cuiquam Judici grave aures studiis honestis et vo
tur Dii : accipimus enim Deorum cupiditates, ægritudines, iracundias, nec vero, ut fabulæ ferunt, Dii bellis, præliisque ca
cemodi interpretationibus suis reprehenditur, abjicitur, improbatur : nec solum a naturali, quæ Philosophorum est ; verum e
mmato animo concupiscunt. Totus vero iste, qui vulgo appelatur amor, ( nec , hercule, invenio quo nomine alio possit appellar
bi salutem ut familiari pareret parricidio. » « Huic ut scelus, sic nec ratio quidem defuit. quid ? Ille funestas epulas
t : Parentem habere avarum, Illepidum, in liberos difficilens, Qui te nec amet, nec studeat tui, Aut tu illum fructu fallas
em habere avarum, Illepidum, in liberos difficilens, Qui te nec amet, nec studeat tui, Aut tu illum fructu fallas, aut per
bus legitimis propositam vitam, non Poëtarum ingeniis habere debemus, nec probrum audire, nisi ea lege ut respondere liceat
idendus in Theatris ? » S. August. lib. 6. de Civitat. Dei cap. 7. «  Nec alii Dii rideantur in Theatris, quam qui adorantu
« Nec alii Dii rideantur in Theatris, quam qui adorantur in Templis. Nec aliis ludos exihibeatis, quam quibus victimas imm
prædicatore, atque Antistite pietatis præceptum esse, ista non fieri, nec ab eis qui sobrie facerent, ne ulla occasio se in
te persistere viderint, eos ab Ecclesia sancta authoritate repellant, nec participare qui gentilium observationes custodiun
hechesi mystag. Socrates l. 5. cap. 25. Sozomen, lib. 7. cap. ult. «  Nec diu clementissimæ memoriæ Theodosius Imperator su
. Valentiniani junioris. « At enim a Rege profecta contristant ? Sed nec illa profecto gravia ; verum et ipsa multum attul
naccessibilem fecit, quod nequitiæ fontes occlusit, et diruit. Utinam nec daretur unquam hos aperiri. Hinc nequitiæ radices
psum ; et hunc quidem illi agitatori se adjungere, illum vero alteri, nec usquam eos mente versare, vel recordari verborum
dis perniciem indicamus, gravitatem damni, satanici conventus dolum ; nec tamen ita potuimus commovere. Quid dico diem illu
icam, sed luxuriam quæritis impunitam, qui depravati rebus prosperis, nec corrigi potuistis ad versis. Volebat vos ille Sci
lebat vos ille Scipio terreri ab hoste, ne in luxuriam flueretis. Vos nec contriti ab hoste luxuriam repressistis. Perdidis
udum tulimus, committat. Nullus solis die populo spectaculum præbeat, nec divinam venerationem confecta solennitate confund
itum est supplicium. Si enim nullus esset talium spectator ac fautor, nec essent quidem qui aut dicere illa, aut agere cura
lle delinquit qui illa simulatquam tu præ illo, qui hoc fieri jubes ; nec solum jubes ; sed etiam exultatione, risu, plausu
niunt debere transferri devotionis eorum dies, si quando occurrerint. Nec oportere etiam quemquam Christianorum cogi ad hæc
dedicatis. Ac per hoc in spectaculis ejusmodi non sola est illecebra, nec sola vitiositas, admisceri enim huic Christianum
jure divos Leonœum, Cererem, Palem, Minervam. » Sidon, Carmen. 23. «  Nec recordari queo quanta quondam Scripserim primo ju
t magis ne exiguis quidem, sed nullis eam parvi pendere gloriam, quam nec oculus vidit, nec auris audivit, nec in cor homin
quidem, sed nullis eam parvi pendere gloriam, quam nec oculus vidit, nec auris audivit, nec in cor hominis ascendit quæ pr
eam parvi pendere gloriam, quam nec oculus vidit, nec auris audivit, nec in cor hominis ascendit quæ præparavit Deus dilig
st, si divinum, si salubre ; merito quandocumque tolli non debuit. Si nec salubre, nec divinum, causandum tibi magis est, c
m, si salubre ; merito quandocumque tolli non debuit. Si nec salubre, nec divinum, causandum tibi magis est, cur tardius au
« Aristoni cuidam Tragico actori et genus et fortuna honesta erant ; nec ars, quia nihil tale apud Græcos pudori est, ea d
ei nocte, qua Tragœdum audierat, cum exprobatione nominatim. Tragœdi, nec ultra quintum diem eam mulierem in sæculo fuisse.
L. consensu Cod. de Repud. Novell. 22. de iis qui nupt. iter. « Vir nec ullo modo propriam expellat uxorem nisi…vel Circe
« Quod genus ludorum (Atellanorum) ab Oscis acceptum tenuit juventus, nec ab Histrionibus pollui passa est. Eo institutum m
ionibus pollui passa est. Eo institutum manet, ut Actores Atellanarum nec tribu moveantur, et stipendia tanquam expertes ar
eque ex majoritate rationis privilegium extenditur de casu, ad casum, nec de persona ad personam. » Bald. In l. 2. ff. de l
er non ludicra ars Roscium ; sed Roscius ludicram artem commendavit : nec vulgi tantum favorem, verum etiam principum famil
t utile videtur, ut neque Thymelici, neque Xystici, neque Agitatores, nec qui aquam equis spargunt ; cæteraque eorum minist
Et utile videtur ut neque Thymelici, neque Xystici, neque Agitatores, nec qui aquam equis spargunt cæteraque eorum minister
udorum scenicorum flagitatores deos ; Romani vero hominibus scenicis, nec plebiam tribum, quanto minus Senatoriam Curiam de
« Fabula jucundi nulla est sine amore Menandri. » Ovid. in Trist. «  Nec Tragici quidem, aut Comici parcunt, et non ærumna
Tertull. lib. de Idolatria. Idem de spectacul. c. 135. « Similiter nec impudicitiam omnem amare jubemur. Hoc igitur modo
ideantur hominem communicare ; cum spiritui appareant aures et oculi, nec possit mundus præstari, cujus apparitores inquina
ib. 3. cap. 11. « Non ducet nos Pædagogus (Christus) ad spectacula : nec inconcinne stadia, et theatra pestilentiæ cathedr
m Demetrio Phaleræo, rogans qui factum sit, ut tam admirandarum legum nec Historicus ullus, nec Poëta mentionem fecerit. Tu
ogans qui factum sit, ut tam admirandarum legum nec Historicus ullus, nec Poëta mentionem fecerit. Tunc Demetrius respondit
cap. 1. v. 14. « Scio scripturam Enoch, non recipi a quibusdam, quia nec in armarium Judaicum admittitur. » Tertul. de cul
. Sorbona Epist. Pasquier liv. 7. ch. 4. « Quid de Histrionibus, qui nec corpore, nec instrumentis ludunt, sed ore, sicut
st. Pasquier liv. 7. ch. 4. « Quid de Histrionibus, qui nec corpore, nec instrumentis ludunt, sed ore, sicut in Alvernia,
icitur. Quid inter hæc Christianus fidelis facit, cui vitia non licet nec cogitare, quid oblectatur simulacris libidinis, u
, cæteris quoque insinuat, an talis debeat communicare nobiscum. Puto nec majestati divinæ, nec Evangelicæ disciplinæ congr
uat, an talis debeat communicare nobiscum. Puto nec majestati divinæ, nec Evangelicæ disciplinæ congruere, ut pudor et hono
spurcidici insunt versus immemorabiles. Hic neque perjurus leno est, nec meretrix mala. » Plautus in captiv. in Prologo.
ta hæc fabula est Neque in hac subagitationes sunt neque ulla amatio, Nec pueri suppositio, argenti nec circumductio ; Nequ
subagitationes sunt neque ulla amatio, Nec pueri suppositio, argenti nec circumductio ; Neque ubi amans adolescens servam
seu subtilia, proinde habe, ac si stillicidia de ranunculo venenato : nec tanti gulam facias voluptatis, quanti periculum p
bis propinabatur ab ebriis doctoribus : et nisi biberemus, cædebamur, nec appellare ad aliquem judicem sobrium licebat. Et
entia, sequitur et turpiter facere. Potissimum igitur statim a pueris nec dicant, nec audiant quidquam turpe. Cum vero dice
tur et turpiter facere. Potissimum igitur statim a pueris nec dicant, nec audiant quidquam turpe. Cum vero dicere quidquam
. » 1. Tim. 2. v. 9. 10. et 11. « Non induatur mulier veste virili ; nec vir utatur veste fœminea : abominabilis enim est
, seu subtilia, proinde habe ac si stillicidia de ranunculo venenato, nec tanti gulam facias voluptatis, quanti periculum p
imus, aut fœmineæ vocis exilitate frangi volo, aut seniliter tremere. Nec vitia ebrietatis effingat, nec servili vernilitat
te frangi volo, aut seniliter tremere. Nec vitia ebrietatis effingat, nec servili vernilitate imbuatur, nec amoris, avariti
ere. Nec vitia ebrietatis effingat, nec servili vernilitate imbuatur, nec amoris, avaritiæ, metus discat affectum : quæ neq
quemdam modum præstare debet Orator. Plurimum tamen aberit a scenico, nec vultu, nec manu, nec excursionibus nimius. Nam si
um præstare debet Orator. Plurimum tamen aberit a scenico, nec vultu, nec manu, nec excursionibus nimius. Nam si qua in his
e debet Orator. Plurimum tamen aberit a scenico, nec vultu, nec manu, nec excursionibus nimius. Nam si qua in his ars est d
» Plutarch in vita Demosthenis. « Non induetur mulier veste virili, nec vir utatur veste fœminea ; abominabilis enim apud
as Latinas et rarissimas esse oportet, argumentum sacrum sit ac pium, nec quidquam actibus interponatur quod non Latinum si
m, nec quidquam actibus interponatur quod non Latinum sit et decorum, nec persona ulla muliebris, vel habitus introducatur.
orem hunc satis frænari : prudenter quidam, « O here, inquit, qua res nec modum habet, neque consilium, ratione modoque tra
i, et despectui sit : Ideo statuimus : ut deinceps Salvatoris passio, nec in sacro, nec in prophano loco agatur ; sed docte
i sit : Ideo statuimus : ut deinceps Salvatoris passio, nec in sacro, nec in prophano loco agatur ; sed docte et graviter e
tur ad solatium hominibus exhibendum, non est secundum se illicitum ; nec sunt in statu peccati, dummodo ludo moderate utan
advenisset ? Respondit : Nihil me interroges infelicissimam mulierem nec causas requiras ; sed si ancillam placet habere,
nsus, et flagellatus, ac pœnis omnibus cruciatus servatur in carcere, nec aliam ob causam producitur, nisi ut tormenta pati
n enim decet clericum talia exercere de consecr. dist. 5. non operet, nec in Ecclesia, nec tempore pœnitentiæ et quadragesi
icum talia exercere de consecr. dist. 5. non operet, nec in Ecclesia, nec tempore pœnitentiæ et quadragesimæ…sed cum Histri
minum mores corrumpendos, quam ad aliquam bonarum artium disciplinam. Nec immerito explodenda est ex omni civili spectaculo
pectandis abstineant. » Concil. Bituricens. an. 1584. De Clericis. «  Nec personati unquam incedant Clerici ; neve Comœdiar
nsus, mulcet affectus, expugnat boni pectoris conscientiam fortiorem, nec deest probri blandientes autoritas, ut auditu mol
s Æthna incendiis æstuat, quam eorum pectora qui spectant et audiunt. Nec hæc impudicis tantum oculis con emplanda proponun
admoneant, ac Principes, ac Regios Senatores, Præteresque civitatum ; nec tantum admoneant ; sed etiam per Jesum Christum o
s volumus voluptatibus occupari ; et de Dominica die præcipiens ait : Nec tamen hujus religiosæ diei otio relachantes obscœ
, ne forte incidas in laqueos illius. Cum saltatrice ne assiduus sis, nec audias illam, ne forte pereas in efficacia illius
egrar, y reyr sin hazer pecado de nuestra riza, y de nuestra alegria. Nec delectat ridere sine crimine ? No ay otros muchos
ib. de nugis curialium, cap. 8. 1. [NDA] Insertion de l’auteur. 2. Nec tamen ille ipse est prætermittendus qui nec sat h
sertion de l’auteur. 2. Nec tamen ille ipse est prætermittendus qui nec sat habuit conjugem illexisse in stuprum, de quo
15 (1845) Des spectacles ou des représentations scéniques [Moechialogie, I, II, 7] pp. 246-276
texte de Sanchez : « Quamvis comœdiis interesse non sit mortale, ubi nec res turpes repræsentantur, nec modus repræsentand
omœdiis interesse non sit mortale, ubi nec res turpes repræsentantur, nec modus repræsentandi est turpis : vel si hæc concu
pter circumstantiam personalem grave subeunt periculum libidinis ; 6° nec eos qui sine causà rationabiliter excusante frequ
abiliter excusante frequentissimè istiusmodi ludis intersunt, etiamsi nec grave periculum incurrerent, nec scandalum præber
istiusmodi ludis intersunt, etiamsi nec grave periculum incurrerent, nec scandalum præberent, quia talis consuetudo cum vi
tur ad solatium hominibus exhibendum, non est secundùm se illicitum : nec sunt in statu peccati, dummodò moderatè ludo utan
16 (1742) VIII. Conférence. De la Comédie, contraire aux promesses du Batême [Conférences théologiques et morales, IV] « X. Conference sur les sacremens. » pp. 223-247
atur ad solatium hominibus exhibendum, non est secundùm se illicitum, nec est in flatu peccati ; dummodo moderato ludo utan
m, … an talis debeat communicare nobiscum. Puto ned majestati divinæ, nec Evangelicæ disciplinæ congruere, et pudor, &
& honor Ecclesiæ, tam turpi & tam infami contagione fœdetur… Nec , excuset se quisquam, si à theatro ipse cessaveri
atur ad solatium hominibus exhibendum, non est secundùm se illicitum, nec est in flatu peccati ; dummodo moderato ludo utan
m, … an talis debeat communicare nobiscum. Puto ned majestati divinæ, nec Evangelicæ disciplinæ congruere, et pudor, &
& honor Ecclesiæ, tam turpi & tam infami contagione fœdetur… Nec , excuset se quisquam, si à theatro ipse cessaveri
17 (1631) Panegyrici et orationes « MODESTINUS PROLATARUM CONFUTATIONE RATIONUM HISTRIONES CUM FABULIS SUIS PROCUL AMANDANDOS ESSE DEMONSTRAT. ORATIO X. » pp. 325-352
ajore hominum frequentia, promptiore audacia proruperunt in satyras : nec ullum licet prudentissimum, licet civitatis princ
tticum oratorem cum informat, actionem in eo requirit « non tragicam, nec scenæ, sed modica jactatione corporis ». Vides ni
œdis peti » vult, sed oratoris « plurimum abesse » jubet « a scenico, nec vultu, nec manu, nec excursionibus nimium ». Aten
vult, sed oratoris « plurimum abesse » jubet « a scenico, nec vultu, nec manu, nec excursionibus nimium ». Atenim primum i
oratoris « plurimum abesse » jubet « a scenico, nec vultu, nec manu, nec excursionibus nimium ». Atenim primum in parvis i
18 (1756) Lettres sur les spectacles vol.1 pp. -610
ibit.  Impia gens ! vestram delapsa oracula Cœlo Non meruêre fidem, nec vos Divina moratur Vox malè præcipites. Dùm fas e
ns, captivaque versans Mulcet corda, simul gestitque illudere captis; Nec requies, fractis quin viribus ossa liquescant Bla
s, magna infortunia, Reges Ite catenatos : Phedræ indoluisse querelis Nec pudet, & vanis venerari fletibus umbram Cæsar
turæ è fontibus haustæ Quæ, fessas valeant Spectacula solvere mentes, Nec vitiare simul ; quippè ultrò Numen amicum Hæc avi
daretur, cùm comica Molieri carmina nulla unquam, aliorum paucissima, nec attento animo, evolvissem, & aliunde una ex f
mo, evolvissem, & aliunde una ex fama Ritualium notitiam haberem, nec ipso etiam Parisiensi lecto. Hoc attentionis &
s abdicato impactam eo populis offensionem eluant, Comœdos annumerat, nec ad sanctos Ordines, si quando eos ipsi postulent,
um, sed videmus, non dolebimus ? Dicent minimè se nugis hisce moveri, nec tantos libidinum torres, nec tam fera incendia ha
s ? Dicent minimè se nugis hisce moveri, nec tantos libidinum torres, nec tam fera incendia haurire ab iis qui in Scena lud
ripturarum. Ecclesiasticus Cap. IX. Cum saltatrice ne assiduus sis, nec audias illam, ne fortè pereas in efficacia illius
istrione quodam, an talis debeat communicare nobiscum ? Quod ego puto nec majestati divinæ, nec evangelicæ disciplinæ congr
lis debeat communicare nobiscum ? Quod ego puto nec majestati divinæ, nec evangelicæ disciplinæ congruere, ut pudor & h
iu tam detestandas artes exercuerint, sacra Communio deneganda erit ; nec enim evangelicæ disciplinæ congruit, ut pudor &am
æ uxoris licentia non est, etiam alienarum nuptiarum vitent convivia, nec his cœtibus misceantur, ubi amatoria cantantur &a
adit, excommunicetur. L. Dominico de Spectaculis in cod. Theod. quam nec reperi, sed illam his verbis transcribit Barnabas
dent, & adhærentibus vitiis corruptiores ad cubicula revertuntur. Nec pueri modò quos præmaturis vitiis imbui non oport
s Histrio amorem dum fingit, infligit. Theoph. ad Autolycum, lib. 3. Nec cœtera spectacula spectare audemus, ne oculi nost
ragica facinora commemorant, & Therei liberos devoratos recitant, nec fas nobis est audire adulteria Deorum quæ suavi c
quibus resignasti ? Amator Christi noli falli ; odit enim Deus tales, nec inter suos cognoscit professores, quos viæ suæ co
m tam grave est delinquere, quàm post delictum de remedio erubescere, nec parere Sacerdotibus talia jubentibus. Et quid hîc
in hoc delinquerent. Si futuræ indecentiæ nescius, se ibi invenerit, nec exire potest, imitetur Alipium claudendo oculos,
comœdias aut componunt, aut exhibent, cùm sint causa ruinæ multorum : nec refert quòd eam non intendant, quia dant ei suffi
ino quòd cum Diis Dii bellum gerant, insidientur & pugnent. Quare nec ullo pacto narrandum illis Gigantum bellum, præli
as spectet. Ad officium igitur Magistratuum pertinet curare, ut nihil nec fictum nec pictum sit, quod tales actiones imitet
Ad officium igitur Magistratuum pertinet curare, ut nihil nec fictum nec pictum sit, quod tales actiones imitetur. Juniore
s diei nocte quâ tragœdum audierat cum exprobatione nominato tragœdo, nec ultra quintum diem eam mulierem in sæculo fuisse.
æ causæ movent me. Una est quòd toto tempore vitæ meæ non sic studui, nec tantùm laboravi placere Deo meo, ut ista studet p
atrum, Scholasticorum Sanctionibus, unum tanquam certissimum remanet, nec à quoquam in controversiam revocatur. Honestis ne
i indigna, & (ut Theologi aiunt) intrinsecè & ex se lethalia, nec ideo mala, quia prohibita. Nefas enim ludi causâ,
rum aura, sed etiam auro vires accipiunt dum loquuntur, qui sine auro nec prodirent. Confirmatur à pari, summi Pontifices n
eccare : neque enim excommunicatio in eos jaciretur : Histriones verò nec inciperent, nec in scenam prodirent, si eosdem no
nim excommunicatio in eos jaciretur : Histriones verò nec inciperent, nec in scenam prodirent, si eosdem non spectator adir
ab Ethnicis Severus Imperator, ut refert. Lampridius, quòd non aurum nec argentum Scenicis donarit : atque hâc ratione ii
Nulla tam detestabilis pestis est, quæ non homini ab homine nascatur, nec tam sincerus ullus, qui non queat infici, addo ne
b homine nascatur, nec tam sincerus ullus, qui non queat infici, addo nec tam humilis qui parem non habeat quem non possit
ma cuique occasio, in qua potior multitudinis pars pluries offendit : nec refert quòd is non offendat. Peccat ergo mortalit
quibus inter se in scena colloquuntur, agunt, ludunt, saltant. A quo nec aliquem facilè exciperem, non adolescentem, non v
postremus Bonacina, putant. n. neque omnes scandalum omnibus facere : nec cuique ruinæ periculum timendum. Certè hi à modo
ne hujusmodi abstractiones, aut præcisiones subindicent pœnitentibus, nec ejusmodi viam lasciviis & obscenitatibus aper
na periculi, audire obscena & obscenis nullatenus moveri ; turpia nec coinquinari ; lasciviâ & contineri : ridere a
bus, virisque qui vix bonum à malo norunt ! neque omnibus, neque uni, nec privatim, nec publicè id dicendum. Fit multorum e
qui vix bonum à malo norunt ! neque omnibus, neque uni, nec privatim, nec publicè id dicendum. Fit multorum exemplum unius
relatum, ingentem tamen auctoritatem habere, minimè dubitandum est ; nec enim unquam sanctissimos Patres spectatores excom
a factitant, convenirent. Objiciunt tertiò : Si legipossunt Comœdiæ ; nec peccato lethali adstringimur, etiam si turpes, si
vim, ut rectè quispiam illas dixerit orationis telum. Lectionem verò nec gestus implent, nec oculi adjuvant, nec voces aug
iam illas dixerit orationis telum. Lectionem verò nec gestus implent, nec oculi adjuvant, nec voces augent ; omnino mutam,
ationis telum. Lectionem verò nec gestus implent, nec oculi adjuvant, nec voces augent ; omnino mutam, omnino mutilam, imo
vocè, Comœdiam, dico si cum ea quæ in prosceniis agitur, comparetur ; nec plus hanc cum ea convenire quàm si cùm vivo homin
æ ; adulterum viri ; effrænem adolescentes : si quæ non agis, desine, nec tuo magisterio indigemus. Satis virtutis docetur
nimus : ille inter lasciva honestatem requirit, qui honestatem unquam nec à nomine agnovit. Quintò objiciunt : Ex iis qui h
eorum dicta factaque expendant, an honesta & reipublicæ proficua, nec prodeant donec singula probentur. Ita Lælius Zecc
temque magnis applicat, priusinore Frugalitatis lege palleat exacta…. Nec perditis addictus obruat vino Mentis calorem, nev
secreta viri pariter ac fœminæ ignorant. Nemo enim illìc vitia ridet, nec corrumpere & corrumpi sæculum vocatur. Paucis
oriuntur ? 47. Lacones Comedias & Tragædias non audiebant, ut nec serio nec joco quidquam audirent repugnans legibu
? 47. Lacones Comedias & Tragædias non audiebant, ut nec serio nec joco quidquam audirent repugnans legibus. Leges e
juriam cæteraque flagitia ; at in fabulis talia Poetæ diis affingunt. Nec placuit illis querumdam excusatio fabulas ad volu
tale flagitium, nullis alüs illecebris excitantur, nisi voluptatis…. Nec libidine dominante temperantiæ locus est : impedi
luptas rationi inimica : ac mentis, ut ita dicam, præstringit oculos, nec habet ullum cum virtute commercium. Cic. Cat. Maj
unt, ne quid effœminatum aut molle & quid durum aut rusticum sit. Nec vero Histrionibus Oratoribusque concedendum est,
e mihi persuasi ut semper incruentas & innoxias haberem litteras, nec eas ullius mali nomine contaminarem. 68. Music
b. 11. 80. Exempla fiunt quæ esse jam facinora destiterunt. 81. Nec coram populo natos Medea trucidet. 82. Nihil e
est, nisi educatione quâdam & disciplinâ. Non enim de hoc Senatu, nec his de hominibus qui nunc sunt, sed de futuris, s
, ut pro his non solùm excommunicare aliquem Laicum non audeamus, sed nec Clericum degradare…. Inusitata peccata sola exhor
atur ad solatium hominibus exhibendum, non est secundùm se illicitum, nec sunt in statu peccati, dummodò moderatè ludo utan
& sa mort, celle d’un Chrétien ». Non sibi, sed Patriæ vicit : nec plus vicit quàm ipsa voluit. Aulicas artes vale
adversùs Deum committit, qui non amat nisi luminis iosius splendorem, nec illud pro regulavitæ suæ reiosa habet. Primus pun
abutimur, & in tenebras ac cæcitatem cordis prolabi, eò usque ut nec Deum ampliùs cognoscamus notitià salutari. Secund
itiam irritatam. Compendmor. ep. S.P. 220. Multi verum intelligunt, nec ibi permanent, amande ea quæ avertunt à vero. S.
enitùs in animis per veterem auditionem antiquam habentes opinionem ; nec disciplinam ullam canam tempore ; nec legem quæ,
m antiquam habentes opinionem ; nec disciplinam ullam canam tempore ; nec legem quæ, inquit Pindarus, regina est omnium mor
ba aspera, unde sibi habet facere solatium ut non curet verba aspera, nec recedat à via, & intret per januam ? Dicat :
uimus, aut fæminæ vocis exilitate frangi volo, aut seniliter tremere. Nec vitia ebrietatis effingat, nec servili vernilitat
te frangi volo, aut seniliter tremere. Nec vitia ebrietatis effingat, nec servili vernilitate imbuatur : nec amoris, avarit
re. Nec vitia ebrietatis effingat, nec servili vernilitate imbuatur : nec amoris, avaritiæ, metus discat affectum : quæ neq
uemdam modum præstare debet Orator : plurimùm tamen aberit à scenico, nec vultu, nec manu, nec excursionibus nimius. Nam si
m præstare debet Orator : plurimùm tamen aberit à scenico, nec vultu, nec manu, nec excursionibus nimius. Nam si qua in his
debet Orator : plurimùm tamen aberit à scenico, nec vultu, nec manu, nec excursionibus nimius. Nam si qua in his ars est d
e Histrionis artem exercerent. Indè gliscere flagitia & infamia ; nec ulla moribus olim corruptis plus libidinum circum
19 (1762) Lettres historiques et critiques sur les spectacles, adressées à Mlle Clairon « Lettres sur les Spectacles à Mademoiselle Clairon. — LETTRE X. » pp. 171-209
? Numquid lapidæus es ? Id. in psalm. 5. 1. Prov. 7. v. 20, 22. 1. Nec ad Spectacula nos deducat Pedagogus, cùm viri &am
Spect. cap. 15. 1. Si enim nullus esset talium Spectatorant Fautor, nec essent quidam qui aut dicere illa aut agere curar
le deliquit qui illa simulat, quàm tu præ illo, qui illa fieri jubes, nec solùm jubes, sed etiam exultatione, risu, plausu
tamur, satis nobis litterarum est, versuum, sententiarum, canticorum, nec fabulæ, sed veritas. Vis & pugillatus & l
20 (1768) Réflexions morales, politiques, historiques et littéraires sur le théatre. Livre douzieme « Réflexions morales, politiques, historiques, et litteraires, sur le théatre. — Chapitre III.  » pp. 68-96
tes, l’amour est une chasse, attrapez les amans comme vous pourrez ; nec refert quomodo venient amantes . Il n’est pas néc
se, vos graces naturelles l’emportent sur tout : Non vos graminibus, nec misto credite succo. Sic potius nos uret amor qua
ête propreté, il condamne l’indécence & le désordre des habits : nec vacua in laxâ pes tibi pelle natet  ; mais il ne
les cœurs ; un homme exempt de passions, en méprise les artifices : Nec compone comas, quando venturus ad illam, nec toga
méprise les artifices : Nec compone comas, quando venturus ad illam, nec toga sit lano conspicienda sinu  ; il se moque de
omme les Vestales. Neque amissos colores lana refert medicata fuco, nec vera virtus cum semel excidit. Voilà bien des vé
21 (1731) Discours sur la comédie « TROISIEME DISCOURS » pp. 304-351
endunt, charitatis amplitudo dilatat. Ubi hæc non sunt, carnes sanctæ nec haberi possunt nec comedi. » Sont-ce là des carac
amplitudo dilatat. Ubi hæc non sunt, carnes sanctæ nec haberi possunt nec comedi. » Sont-ce là des caractères qu’on puisse
des plaisanteries et des fictions Advers. gent. L. 4. vers. fin. . «  Nec satis hæc culpa est ; etiam mimis et scurrilibus
olerat, et tamen quæ sunt contra fidem vel bonam vitam, non approbat, nec tacet, nec facit. » Mais en même temps que l’Egli
tamen quæ sunt contra fidem vel bonam vitam, non approbat, nec tacet, nec facit. » Mais en même temps que l’Eglise ordonne
ed ne forte hæc spiritalia secundum carnem adhuc carnales acciperent, nec virtutes cogitarent, quas mulieres illæ significa
22 (1694) Décision faite en Sorbonne touchant la Comédie, avec une réfutation des Sentiments relachés d’un nouveau Théologien, sur le même sujet « Décision faite en Sorbonne touchant la Comédie. » pp. 1-132
ia, etc. proinde habe ac stillicidia mellis de libacunculo venenato : nec tanti gulam facias voluptatis quanti periculum pe
d vobis satis sit dicam, voluptates per sensus eripiunt. Oportet enim nec oculos Spectaculis, nec vanis praestigiatorum ost
voluptates per sensus eripiunt. Oportet enim nec oculos Spectaculis, nec vanis praestigiatorum ostentationibus tradere, ne
culos Spectaculis, nec vanis praestigiatorum ostentationibus tradere, nec per aures animarum corruptricem melodiam haurire 
ac turpitudinibus subjectae personæ. » 48. [NDA] Ibid. Canon 61. «  Nec oportere quemquam Christianorum legi ad haec Spec
A] Tertull. De Spect. c. 17 [Tertullien, Des Spectacles, chap. 17]. «  Nec tanti gulam facias voluptatis, quanti periculum p
. Antioch. [S. Jean Chrysostome, 15e homélie au peuple d’Antioche]. «  Nec tantum itaque peccata fugiamus, sed etiam quae vi
a sancitum est supplicium…Si nullus talium esset spectator ac fautor, nec essent quidem, qui dicerent illa aut agere curare
ut si illi meliores efficiantur, sua his ars peritura sit. Quamobrem nec unquam eos qui delinquunt, corrigere in animum in
mobrem nec unquam eos qui delinquunt, corrigere in animum induxerunt, nec si velint id possint, mimica enim eorum ars natur
scelus esse faciamus ? an forte infructuosum putamus gaudium simplex, nec delectat ridere sine crimine ? ‘Quasi per risum s
23 (1609) De spectaculis pp. 127-188
us Flamines ; sedent Augures interpretes divinæ mentis et voluntatis, nec non et castæ virgines perpetui nutrices et conser
ne, in bubulci unius amplexu flagitiosa fingitur appetitione gestire, nec non et illa proles Jovis a Sophocle in Trahiniis,
endit : ut histrionibus deorum personæ imponerentur, illis verbis : «  Nec satis hæc culpa est : etiam mimis et scurrilibus
ommissi a L. Mumii triumpho. Consuli parsimoniæ perpetua sede locata, nec novo quotannis sumptu repetito. Populo efflagitan
t : esset a communione fidelium repellendus ? Respondet epistola LXI. nec majestati divinæ, neque Evangelicæ disciplinæ con
moniorum caput quod a turpitudine petitur, non minus ad nos pertinet, nec minus quam veteres illi obstringimur, eo etiam ma
est melius, prætulerit. At non omnes, inquit, philosophamur ? Numquid nec omnes vitam persequimur (nempe sempiternam) quid
rident, et adhærentibus vitiis corruptiores ad cubicula revertuntur ; nec pueri modo, quos præmaturis vitiis imbui non opor
lius Magnus oratione de legendis libris gentilium. « Oportet, inquit, nec oculos spectaculis, ne vanis præstigiatorum osten
nec oculos spectaculis, ne vanis præstigiatorum ostentaculis tradere, nec per aures corruptricem animarum melodiam audire.
lta poeta quidam verbus ex alio poeta sumptis dixit. « O here quæ res nec modum habet neque consilium, ratione modoque trac
præcepto Deut. 23. vers. 17. « Non erit meretrix de filiabus Israel, nec scortator de filiis Israel. » Sic Origines libr.
uo plures conveniant licentia libidinis invitati, fas non esse ; quia nec fit ex auctoritate publica, et in turpi quæstu ad
is habere volumus, Kalendis Novembris Pontificatus, sui anno secundo, nec non 25. mensis Augusti anno 1575. Pontificatus it
restitutas esse decernimus et declaramus, non obstantibus præmissis, nec non cæteris constitutionibus, et ordinationibus A
versuum est, satis sententiarum, satis etiam canticorum, satis vocum, nec fabulæ sed veritates, ne strophæ, sed simplicitat
24 (1586) Quatre livres ou apparitions et visions des spectres, anges, et démons [extraits] « [Extrait 3 : Livre VI, chap. 15] » pp. 663-664
onge en son ami décédé. « Nam neque remeare viventes à corpore sensus nec tam videri imagines hominum quam cogitari et ocul
25 (1667) Traité de la comédie « Traité de la comédie — X.  » pp. 464-465
i n'est dû qu'à Dieu, comme il ne peut être honoré que par l'amour. «  Nec colitur nisi amando. » C'est ce qui fait voir qu'
26 (1675) Traité de la comédie « XI.  » pp. 288-289
n'est dû qu'à Dieu, comme Dieu ne peut être honoré que par l'amour. «  Nec colitur nisi amando. » C'est ce qui fait voir qu'
27 (1731) Discours sur la comédie « SECOND DISCOURS » pp. 33-303
st unde gratiæ debeantur histrionibus qui oculis hominum pepercerunt, nec omnia spectaculis nudaverunt, quæ sacrarum ædium
llius ibi eo usque permaneat donec anus ridicula, senectute deformis. Nec tunc quidem absolutione potiatur, cum aliud quam
ere, vel docere, vel vendere, vel conviviis aut spectaculis adhibere. Nec cuiquam aut delectationis desiderio ; erudita fœm
rophano pagani ritus errore seu crimine polluuntur, hoc est Gentiles, nec ad militiam admittantur, nec administratoris, vel
eu crimine polluuntur, hoc est Gentiles, nec ad militiam admittantur, nec administratoris, vel judicis honore decorentur. »
us les spectacles du Théâtre les dimanches et les jours solennels : «  Nec non et illud petendum, ut spectacula Theatrorum c
veantur. » La 3e. qu’on n’obligeât aucun Chrétien à ces spectacles. «  Nec oportere etiam quemquam Christianorum cogi ad hæc
er leurs yeux et leurs oreilles par des Vers indécents et profanes. «  Nec spectacula spectare audemus, ne oculi nostri inqu
Concil[e]. t. 8. col. 372. : « Jam vero si te Cham similem asserimus, nec sic erramus : ipse quippe adeo irrisionem et cont
atur ad solatium hominibus exhibendum, non est secundum se illicitum, nec sunt in statu peccati, dummodo moderatè ludo utan
observatis debitis circumstantiis locorum, temporum et personarum... nec in Ecclesia, nec tempore pœnitentiæ et quadragesi
is circumstantiis locorum, temporum et personarum... nec in Ecclesia, nec tempore pœnitentiæ et quadragesimæ ... sed cum hi
ia, unde de talibus dicitur de consecr. dist. 2 pro dilectione : puto nec majestati divinæ, nec Evangelicæ disciplinæ congr
citur de consecr. dist. 2 pro dilectione : puto nec majestati divinæ, nec Evangelicæ disciplinæ congruere, ut pudor et hono
balleationes ulteriùs sub intimatione Anathematis fieri prohibemus : nec non et Episcopos in prædicto festo creari. » Avec
neque quicquam actibus interponatur quod non Latinum sit ac decorum, nec persona ulla muliebris vel habitus inducatur. » L
oint, dit l’Ecclésiastique Cap. 9. « Cum saltatrice ne assiduus sis : nec audias illam, ne forte pereas in efficacia illius
ecque quidquam actibus interponatur quod non Latinum sit et decorum ; nec personna ulla muliebris, vel habitus, introducatu
nts, et méprise leurs offrandes. Dona iniquorum non probat altissimus nec respicit in oblationes iniquorum. » Le Concile d’
atur ad solatium hominibus exhibendum, non est secundum se illicitum, nec sunt in statu peccati, dummodo moderatè ludo utan
observatis debitis circumstantiis locorum, temporum et personarum... nec in Ecclesia, nec tempore pœnitentiæ et quadragesi
is circumstantiis locorum, temporum et personarum... nec in Ecclesia, nec tempore pœnitentiæ et quadragesimæ ... sed cum hi
ia, unde de talibus dicitur de consecr. dist. 2 pro dilectione : puto nec majestati divinæ, nec Evangelicæ disciplinæ congr
citur de consecr. dist. 2 pro dilectione : puto nec majestati divinæ, nec Evangelicæ disciplinæ congruere, ut pudor et hono
des œuv[res]. de Molière. Cap. 9. « Cum saltatrice ne assiduus sis : nec audias illam, ne forte pereas in efficacia illius
ecque quidquam actibus interponatur quod non Latinum sit et decorum ; nec personna ulla muliebris, vel habitus, introducatu
28 (1667) Traité de la comédie « Traité de la comédie — XXVII.  » pp. 486-488
sprit de vérité, ne peut avoir de part avec la vanité du monde. « Sed nec erit ei unquam pars cum mundi vanitate, cum verit
29 (1675) Traité de la comédie « XXVII.  » pp. 318-320
sprit de vérité, ne peut avoir de part avec la vanité du monde. « Sed nec erit ei unquam pars cum mundi vanitate, cum verit
30 (1649) Della Cristiana Moderazione del Teatro. La soluzione dei nodi pp. -
utarco. « Lacones Comœdias, et Tragedias non audiebant; ut neco serio nec joco quicquam audirent repugnans legibus. Leges e
V. « in quadam pragmatica prohibuit, quod nemo personatus incederet, nec ignotus »  ; perché succedevano inconvenienti: co
nulla opinio nulla consuetudo, liceto totius vulgi sit, admitti debet nec potest ». E quelle di Reginaldo. « Consuetudo con
a di questo le parole di S. Paolo. « Fornicatio, et omnis immunditia, nec nominetur in vobis, sicut decet Sanctos: aut turp
o scrive. « AbsconditHo. Quod non simus affixi. se Dæmon,volut Latro: nec enim . quis aliter illi consentiret; nemo enim re
uid, si extracta, oculisque obiecta potius amabitur? Quid, si si a te nec turpis, uti decurti, nec, quod inde sequitur, fug
ue obiecta potius amabitur? Quid, si si a te nec turpis, uti decurti, nec , quod inde sequitur, fugienda proponitur? An malo
io Halicarnasseo l. 2. delle Favole de’ Greci. « Pauca bona insunt  ; nec multis prosunt, nisi qui scopum Fabularum intelli
« Dixide hoc late ex quibus constat, me sentire, non esse probabile; nec posse absolui. »Disp.17. de Penit. Sect. 3. Il s
ne huiusmodi abstractiones aut pracisiones subindicent Pænitentibus: nec eiusmodi viam lascivis, et obscænitatibus aperian
lena periculi, audire obscena, et obscenis nullatenus moveri; turpia, nec coinquinari; lasciva, et contineri, ridere ad ino
Mulieribus, Virisque qui vix bonum a malo norunt? Neque omnibus, uni: nec privatim, nec pubblice id dicendum. » Lascio quel
risque qui vix bonum a malo norunt? Neque omnibus, uni: nec privatim, nec pubblice id dicendum. » Lascio quello di più, che
invitatus, ire, sit tamen futura indecentia nescius se ibi invenerit, nec exire potest, imitetur Alipium, claudendo oculos;
ta persona io potrei usare le parole di S. Leone. « Pudet dicere, sed nec esse est non tacere, plus impenditur Damonis quam
ed re paucissimos; tù vero Fili contende intrare per augustam portam, nec quid multi agant, attende, sed quid agendum, ipsa
unt. Quid tu accidere his credis in quos pubblicè factus est impetus? Nec esse ut aut imiteris, aut oderis: utrumque autem
que secum in culpam traxit, debuit quidem illa peccatum suum destere; nec addere peccatum peccato; sed in hoc se putanit ha
i quos monemus agere penitentiam, quarant sibi Comites ad supplicium, nec gaudeant; quia plures invernerint: non enim propt
nza de’ Divini Precetti, l’eternità di un piacere tanto grande, che «  nec oculos vidit, nec audis audit, nec enr hominis as
cetti, l’eternità di un piacere tanto grande, che « nec oculos vidit, nec audis audit, nec enr hominis ascendit »I. Cor. 2.
di un piacere tanto grande, che « nec oculos vidit, nec audis audit, nec enr hominis ascendit »I. Cor. 2. 9.. Onde io non
labore mentali, quem patitur in studio tam speculatio, quam practico: nec speculamur pro hæc vita, neq intendimus intelectu
su, lugendisque facetis? Quod si conspectui Regis terreni consistens, nec subridere quidem audes; ipsum Angelorum Dominum c
on ei cum tremore assastis? Ille quotidie minatur, et tu adhuc rides? Nec de Paul Apostolo; nec de ullo Sanctorum ioci, aut
stis? Ille quotidie minatur, et tu adhuc rides? Nec de Paul Apostolo; nec de ullo Sanctorum ioci, aut facetia narrantur: de
ro, che muovere a riso l’Auditore; e della quale scrive San Paolo. «   Nec nominetur in vobis scurrilitas, qua ad rem tum pe
x voluptate: quia nullo alio artificio sciunt victium acquirere sibi, nec suis: nec exercent Ludos turpes, sed liberales; s
e: quia nullo alio artificio sciunt victium acquirere sibi, nec suis: nec exercent Ludos turpes, sed liberales; scilicet ta
ue opere a persone tali senza contravvenire alle Regole del Decoro. «  Nec dicimus, scrive, ut huic generi hominum Pictor sa
nobis propibantur ab ebris Doctoribus: et nisi biberemus, cadebuntur; nec appellare ad aliquem Iudicem sobrium licebat. » h
aco in Paran. p. 45.. « Obiciunt, dice egli, si legi possunt Comedia, nec peccato letali adstringimur: etiam si turpes, eti
es relatum; ingentem tamen autoritatem habere, minime dubitandum est: nec enim unquam Sanctissimos Patres Spectatores excom
itudine rectè vinendis leges Civibus intundunt, non commendarent sane nec ad mortis firmandos proponerent hæc paradigmata. 
nt, rectè aliqua mala tolerant, ne aliqua bona impediantur, vel etiam nec aliqua mala peiora incurrantur. » Or quindi forse
il quale dal Superiore si deve impedire, e per carità per officio: «  nec excusatur per opinionem probabilem, quia talis nu
ndo, et non impediendo, bono tamen fine. Nam quanda mala permittitur, nec ad alia deteriora, et graviora homines evolent: h
enditant, non dant nostri homines averterant magno cum bono animarum, nec modico Mercenariorum detrimento. Sensere damnum H
torum veritas et multis sermonibus, et prosuggestu copiose explanata; nec posse Dramata omni obscenitate inquinata    illo
prater civitates leges, e insta, vel bona fingere quidquidam audeat. Nec liceat, qua composuit ulli privatorum ostendere,
Tertullianus. Colis, non spiritu vilissimi nidoris, sed tuo proprio: nec anima pecudis impensa, sed anima tua illis ingeni
rtes, homines exstimant in hoc candore e castissima Religinis nostra: nec intelligunt in tam bono, sinceroque lumine quam v
ci enim ex Aristotele, Poetarum precipuè locubrationes partus vocari; nec magis a Parentibus liberos, quam a Poetis amari L
bus ipsi melioribus impares sint?) oscitanter, ac stolide pratereunt; nec magnpere laborant, illustre ut aliquid, ac memora
simos litterarum locos a prima antiquate metro son celebrari solitos, nec apud Platonem et Aristotelem satis diversati, quo
xcussa sunt; ut ipsius Poetica preceptu reticeam. Ipsi autem Theologi nec hymnos Ecclesia dissimuIent, nec nesciant Nazianz
eceptu reticeam. Ipsi autem Theologi nec hymnos Ecclesia dissimuIent, nec nesciant Nazianzenu Hieronymu, Sedulium, Paulinu,
t Nazianzenu Hieronymu, Sedulium, Paulinu, et alio carmina cecinisse: nec eos praterietit, Mosen primum divinas laudes carm
e quoquo modo nostra etiam tempestate putanerim; modo fabulosa ne sit nec obscena materia; modo Gentilium Deorum memores ne
tius innuit dicens. Rem tibi Socratica poterunt offendere charta. Nec audiendi sunt Poeta molles,et effeminati, quibus
um est hoc genus toxici, et liberalissime quacumque sparsum reperies: nec enim uno tantum idiomate obscenitas in libros irr
ro iam tanto ante monuit sapiens. Qui amat periculum in illo peribit. Nec est prudentis, cum in scelus, turpitudinemque inc
t, qua Cristiano homini non modo attrectanda, sed prorsus eliminanda: nec temere multos invenies, qui pulchra alio quin Poe
alluda Cresollio, ove dice. « In operibus, qua titolus non incestat, nec tenore continuo sunt impudica, si quod obsceni fo
currerit, transilire operet, inauspicatum omnen quoddam, et funestum, nec in legendo adhcrescere: ne se volens in laqueos i
i quemadmodum decet Sanctos, non linguam magis excolatis, quam mores, nec animum magis doctrina, quam virtutibus exornetis.
iano, o simile,o forse peggiore? S. Paolino scrive. « Negant Camanis, nec patent Apollini dicata Cristo pectora. » Nota dec
a quavis conditione leguntur in magnam onestorum morum depravationem. Nec pudet homines non dico doctos, aut ingenisos, sed
dine si astenesse, e scrisse così. « Seni magis, quam Iuveni credite; nec privatum nomine pluris, quam Pontifice facite: Ae
onesti, et pudentis, dice Cresollio, non tangere omnino illos Poetas, nec pervolutare, qui amatoria ex ρrofesso cecinerunt,
tiiosissime propinant. In alis vero Operibus, quatitulus non incestat nec tenore continuo sunt impudica, si quid obsceni fo
matque fuge, procul esto, ne inficiaris. Tu vero inferste, et irruis; nec amicorum revocantium, nec hostium repellentium vo
ne inficiaris. Tu vero inferste, et irruis; nec amicorum revocantium, nec hostium repellentium voces audis: tangis, legis,
antis Parasiti: Maxima debetur Puero reverentia, si quid Turpe paras: nec tu Pueri contempseris annos. » Isocrate avvisa,
unde facilis ad Hereses transitus est,·et unde omnes Heretici capere: nec enim transitus ad Hareses a caritate, et humilita
tur quantumuis elaboratio, non idcirco definunt esse mortiferi; sicut nec funes serici, enses aures, pocula pretiosa, qua p
sine carmine, sine soluta oratione, amatoria, et impura continent  : nec usui possunt esse studiosis, ac Magistris humanio
nt ex eorum numero, qui lingua, et elegantie Magistri reputantur: imo nec domi retineri Constitutiones permittunt. Deinde q
, non considerare, quid offerat, sed quod habet, liberter impertitur: nec illum, satis esurire credo, qui cum cibarios pane
Soror, cibarios mande panes, donec similagines, et candentes invenias nec tibi panis incultior esse videtur, sed fortior, e
31 (1666) Dissertation sur la condemnation des théâtres « Disseration sur la Condemnation, des Théâtres. — Chapitre VIII. Erreurs des Modernes sur ce sujet. » pp. 165-186
itari deinde eos iuventus simul inconditis fundentes versibus cœpere, nec absoni a voce motus erant. Accepta itaque res sæp
itari deinde eos iuventus simul inconditis fundentes versibus cœpere, nec absoni a voce motus erant. Accepta itaque res sæp
32 (1689) Le Missionnaire de l’Oratoire « [FRONTISPICE] — Chapitre » pp. 3-4
ont beau crier, on n’en fera ni plus ni moins : Cæperunt hæc facere, nec desistent a cogitationibus suis donec eas opere c
33 (1580) De l’institution des enfants « De l’institution des enfants. Essais, I, 26 [fin] »
tragico actori rem aperit : huic et genus et fortuna honesta erant ; nec ars, quia nihil tale apud Graecos pudori est, ea
34 (1763) Réflexions sur le théâtre, vol. 2 « Chapitre VIII. De l’excommunication des Comédiens. » pp. 176-199
l’honneur de l’Eglise, de se souiller par un si infâme commerce » : «  Nec Majestati divinæ, nec Evangelicæ disciplinæ congr
de se souiller par un si infâme commerce » : « Nec Majestati divinæ, nec Evangelicæ disciplinæ congruere, ut pudor et hono
cæteris insinuat an talis debeat comunicare nobiscum ? Quod ego puto, nec Majestati divinæ, nec Evangelicæ disciplinæ congr
lis debeat comunicare nobiscum ? Quod ego puto, nec Majestati divinæ, nec Evangelicæ disciplinæ congruere, ut pudor et hono
35 (1731) Discours sur la comédie « PREFACE » pp. -
ficiendi corpusculi cura est et lavandi. Non te purgat ista defensio, nec lasciviæ et petulantiæ crimen excusat. Sordidat l
iviæ et petulantiæ crimen excusat. Sordidat lavatio ista, non abluit, nec emundat membra sed maculat. Impudice tu neminem c
36 (1769) De l’Art du Théâtre en général. Tome I « De l’Art du Théatre. Livre quatriéme. — Chapitre V. Du nombre des Acteurs. » pp. 252-256
alors la Critique aurait peut-être été contrainte de se taire. 27. Nec quarta loqui persona laboret. Hor., Arte Poetica.
37 (1689) Le Missionnaire de l’Oratoire « [FRONTISPICE] — Punctum Unicum. » pp. 5-6
ac. 3. 18.). 9. Gaudete in Domino semper (Philip. 4. 4.). Fornicatio nec nominetur in vobis, aut scurrilitas aut stultiloq
38 (1762) Lettres historiques et critiques sur les spectacles, adressées à Mlle Clairon « Lettres sur les Spectacles à Mademoiselle Clairon. — LETTRE III. » pp. 29-67
iasticâ sepulturâ ; qui priùs erant ab ecclesiasticâ unitate præcisi, nec in articulo mortis reconciliati fuerunt : undè si
i & despectui sit : Ideò statuimus ut deinceps Salvatoris Passio, nec in sacro nec in profano loco agatur ; item Sancto
ctui sit : Ideò statuimus ut deinceps Salvatoris Passio, nec in sacro nec in profano loco agatur ; item Sanctorum Mattyria
39 (1733) Theatrum sit ne, vel esse possit schola informandis moribus idonea « Theatrum sit ne, vel esse possit schola, informandis moribus idonea. Oratio,  » pp. -211
bus, summisque Pontificibus spectaculum. Alter verò timidus spectari, nec spectare cupidus, latere vult, nec potest, lucem
ulum. Alter verò timidus spectari, nec spectare cupidus, latere vult, nec potest, lucem fugit, quam suâ eruditione spargit,
orant mœsti parentes ; & pereunt preces : flent trepidæ sponsæ ; nec lacrymæ proficiunt : offertur vita cum deliciis ;
p; pleraque vitia in se uno complexus ; tam salsus quàm Aristophanes, nec multò magis aliquando in salium delectu castus &a
um delectu castus & severus. Tam ingeniosè festivus quàm Plautus, nec minus interdum scurriliter jocosus. Tam intellige
s interdum scurriliter jocosus. Tam intelligens morum quàm Terentius, nec minùs in amorum corruptelis frequens. De quo verè
movendo, propinqua removendo, peritos scenam extendere prodigialiter, nec minùs gratum, quàm obstupendum oculis errorem obj
voto impurissimo. Brutis relinquatur quod brutum est. Homines sumus, nec pœnitet esse ; humanæ conditionis dignitatem agno
s sumus, nec pœnitet esse ; humanæ conditionis dignitatem agnoscimus, nec abdicamus. In his aliisque voluptariæ Scholæ plac
40 (1689) Le Missionnaire de l’Oratoire « [FRONTISPICE] — Chapitre » pp. 7-8
Chrysostome faisant un beau commentaire sur ces paroles de S. Paul : Nec scurrilitas aut stultiloquium, montre évidemment,
41 (1768) Réflexions morales, politiques, historiques et littéraires sur le théatre. Livre onzieme « Réflexions morales, politiques, historiques, et littéraires, sur le théatre. — Chapitre VI. Du Fard. » pp. 143-168
te de ses agrémens naturels : Naturæque decus mercato perdere cultu, nec sinere in propriis, membra nitere modis. Vous ne
établies par leur propre mérite, sans mandier le secours de l’art : Nec phrigium traxit falso candore maritum. Il préten
ille d’Actium, ne porterent jamais si loin les folies du luxe : Quod nec in Assyrio pheretrata Semiramis orbe mæsta nec Ac
folies du luxe : Quod nec in Assyrio pheretrata Semiramis orbe mæsta nec Actiacâ fecit Cleopatra casina. Les auteurs sont
42 (1763) Réflexions sur le théâtre, vol. 1 « CHAPITRE II. Des Spectacles des Communautés Religieuses. » pp. 28-47
. 1. ch. 14. « Nostri nullas in nostris conventibus comœdias faciant, nec ad eas faciendas alio se conferant. In festis nat
rtyrii facere poterunt ; sed in iis vestibus sæcularibus non utantur, nec proprias vestes relinquant, nec ullatenus tegant.
iis vestibus sæcularibus non utantur, nec proprias vestes relinquant, nec ullatenus tegant. Qui contra fecerit, vel Superio
43 (1753) Treiziéme conférence. Sur les danses, les comédies et les mascarades [Missionnaire paroissial, II] « Treiziéme conférence. Sur les danses, les comédies & les mascarades. » pp. 268-287
er, de peur que nous ne venions à périr par la force de ses charmes, nec audias illam, ne fortè pereas in efficacia illius
iser de la sorte : Deuter. 22. 5. Non induetur mulier veste virili, nec vir utetur veste fœmineâ. Elle traite d’abominab
44 (1666) Dissertation sur la condemnation des théâtres « Disseration sur la Condemnation, des Théâtres. — Chapitre I. Que les Spectacles des Anciens ont fait partie de la Religion Païenne. » pp. 2-35
ibus Flamines sedent Augures interpretes Divinæ mentis et voluntatis, nec non et castæ Virgines perpetui nutrices et conser
ibus Flamines sedent Augures interpretes Divinæ mentis et voluntatis, nec non et castæ Virgines perpetui nutrices et conser
45 (1763) Réflexions sur le théâtre, vol. 1 « CHAPITRE VIII. De la Comédie les jours de fête. » pp. 159-179
a solennité du culte public : « Nullus die solis spectaculum præbeat, nec divinam venerationem confusa solemnitate confunda
ico, et cæteris religionis christianæ diebus celeberrimis amoveantur, nec oportere quemquam Christianum cogi ad spectacula.
bonne en 1589. « Non fiant ludi theatrales, spectaculæ, aut tragediæ, nec choreæ, etc.) » L’assemblée du Clergé à Melun, en
46 (1648) Della cristiana moderazione del teatro. Detto la qualità delle Commedie pp. -272
possiamo, dicendo. « Si perseveraveritis, acutiore ferro discindam : nec quiescam, quoadusque diabolicum dispergam Teatrum
natur ad solatium hominibus exibendum, non est secundum se illicitul, nec sunt in statu peccati ; dummodo moderate ludo uta
ei adiutorio laboremus, ut nomen christianum non fit falsum in nobis; nec in nobis Christi sacramenta patiantur injuriam :
lectationem veneram, in quo eventu est tantam veniale, cum non detur, nec videatur gravis inordinatio; eo quod hæc delectat
cure sit oscenitas, dice Pontano, hoc est dicta parum modesta, eaque, nec verecunda, nec proba, quæque impudentiam presefer
tas, dice Pontano, hoc est dicta parum modesta, eaque, nec verecunda, nec proba, quæque impudentiam preseferant, et a modes
nota. « Hujusmodi Ars non exerceantur a Sacerdotibus seu Religiosis, nec in Ecclesia, nec tempore Quadragesima. »De Tem. C
i Ars non exerceantur a Sacerdotibus seu Religiosis, nec in Ecclesia, nec tempore Quadragesima. »De Tem. Cit. de Eutropelia
o Pisano avvisa. « Officium Histrionum non est secundum se illicitum, nec sunt in statu peccati, qui moderate illo utuntur.
azioni. Giovanni Medina nota. « Histrionatus non est de se illicitus; nec Histriones ob id condemnandi sunt : modo suo offi
ite quelle del nostro tempo, dicendoPag. 271.. « Certissimum remanet, nec a quoquam in controversiam renoncatur: honestis n
stiani ? « Inveteribus Comediis ridiculares eat verbo rum obscenicas; nec aliunde risus capt abatur: in novis autem sentent
otest, vinciturq, cupidi tate ridicula dicendi; quare verisum moneat, nec sibi parcit, nec diis. » Cioè. Il Comico smoderat
cupidi tate ridicula dicendi; quare verisum moneat, nec sibi parcit, nec diis. » Cioè. Il Comico smoderato, e lo Scurra pe
se colui. « Illa fuitQuid. mentis prima ruina mee. Et vidi, et perii, nec notis ignibus arsi. » E di quelli disse un altro.
mminile. « Non concupiscatPro. C. 6. 25. pulchritudine eius cor enim; nec capiuris oculis tuis. » E di questo avviso bisogn
tenentur, et alicuius puelle sape etiam deformis ardore incenduntur; nec parentum minas, nec amico rum convicia, nec alior
us puelle sape etiam deformis ardore incenduntur; nec parentum minas, nec amico rum convicia, nec aliorum multo rum quidqqu
ormis ardore incenduntur; nec parentum minas, nec amico rum convicia, nec aliorum multo rum quidqquam curant reprehensionem
presente vita. « Deus cum vidisset multos hominius esse socordiores, nec ad legenda spiritualia lucenter avvedere, nec qui
inius esse socordiores, nec ad legenda spiritualia lucenter avvedere, nec qui in eo capitur, alborem tolerare, volens grati
» E poco dopo aggiunge. « Est etiam Galli cantus Juanis in noctibus; nec solum suavis, sed etiam utilis, qui quasi bonus c
ra Diabolus hominum mortes operatur. Nemo insidiosis cantibus credat, nec ad illa libidinosa vocis oblectamenta respiciat:
ediscere; aut soriptutaurum ullam aliam portionem ? Nullus omino est: nec tamen solum istus est malum; sed quoniam ad spiri
ore. « A duobus Demonibus ad Infernum delata est, et sic combusta, ut nec capillus in corpore ipsius maneret », scrive uno
tatio simul concurrit, et occurrit potentia sensitiva, non discernit, nec unam separat ab alia, eo quod potentia est materi
facta hac fabula est, Nequein hac subagitationes sunt, vilane amatio; Nec pueri suppositio, nec argenti circumductio: Neque
Nequein hac subagitationes sunt, vilane amatio; Nec pueri suppositio, nec argenti circumductio: Neque ubi amans adulescens
ia. Seu obiectu aut mediam, ut propositum cum talibus circunstantiis, nec per se malum, nec prohibitum sit: tum etiam quia
t mediam, ut propositum cum talibus circunstantiis, nec per se malum, nec prohibitum sit: tum etiam quia sub illa specie bo
« Prima circumstantia est finisin 2. sent. dist. 40. §. de secundo.; nec ista sufficit sine aliis, puta quod debito modo f
s, scrive il Santo Ep.2. l. 1. , quod tibi, et dolori fit, et pudori. Nec de est probi blandientis autoritas, ut auditu mel
suis penetralibus legant, et verba potius, quam sententias sententur: nec tamen places, populum hiv intentum esse. »De Inst
icit, posset discernere; an sint mortalia, vel venialia; sape enim id nec doctissimi possunt. Satis ergo est, si sciat in i
s tenetur admonere penitentem, quicumque ille sit, desua obligatione: nec satisfacit suo muneri absoluendo a peccatis. Que
admoneant, et Principes, ac Regios Senatores, Pretoresque Civitatum; nec tantum admoneant, sed etiam per Iesum Christum ob
cto ad Brutum. Illud admonemus tamen ridiculo sic usurum Oratorem, ut nec nimis frequenti, ne scurrile sit: nec subosceno,
idiculo sic usurum Oratorem, ut nec nimis frequenti, ne scurrile sit: nec subosceno, ne mimicum; nec petulanti, ne improbum
, ut nec nimis frequenti, ne scurrile sit: nec subosceno, ne mimicum; nec petulanti, ne improbum. Qua sanè precipitio ipsi
ale de Joannes Moschus, « Caput XXXII. Conversio et vita Babylæ mimi, nec non Cometæ et Nicosæ concubinarum eius. » c. [ND
ale de Joannes Moschus, « Caput XXXII. Conversio et vita Babylæ mimi, nec non Cometæ et Nicosæ concubinarum eius. » Notamme
47 (1774) Réflexions morales, politiques, historiques et littéraires sur le théatre. Livre seizieme « Réflexions morales, politiques, historiques et littéraires sur le théatre. — Chapitre V. Suite des Parfums. » pp. 112-137
aratis , Sinod de Nantes en 1706. Capillos non gerant calamistratos, nec unguentis redoleant , Sinod. de Ravenne en 1707.
tis vaga vestibus atque capillis naribus agnoscis quà gradiare velis, nec multis splendore tuo male sollicitatis, peccantis
insensé, qui ne connoît pas la vertu : Insipiens & ineptus quem nec odor virtutis attigit . C’est un attrait de volup
48 (1763) Réflexions sur le théâtre, vol. 2 « Chapitre VI. Suite de l’infamie civile. » pp. 126-152
 : « Fidicinam nulli liceat emere vel docere, vel conviviis adhibere, nec eruditas hujus artis fœminas habere mancipia. » T
ortius militat in impudicis quæ solent esse blandiores et rapaciores, nec debent esse melioris conditionis quam uxor legiti
: « Nemini liceat ancillam vel libertam invitam in scenam pertrahere, nec converti volentem prohibere. » Se fût-elle engagé
49 (1765) Réflexions sur le théâtre, vol. 3 « Chapitre IX. Sentiments de S. Cyprien et de quelques autres Pères. » pp. 175-201
nser au mal ? « Quid inter hæc Christianus facit, cui vitia non licet nec cogitare ? » En voyant avec plaisir le tableau du
hantent avec toutes les grâces dont ils sont capables (à l’Opéra) : «  Nec fas est nobis audire Deorum hominumque adulteria,
œurs de personne, et ne le pourraient pas, quand ils le voudraient, «  nec si velint id possint », parce que la comédie par
50 (1765) Réflexions sur le théâtre, vol. 4 « CHAPITRE VIII. De la Folie. » pp. 163-179
our être traitable, ne connaît point d'accommodement avec le vice : «  Nec nominetur in vobis turpiloquium. » Qui voudrait d
toujours le vice qui en fait le fonds, c'est du vice qu'on parle : «  Nec nominetur in vobis.  » L'obscénité règne partout
51 (1825) Des comédiens et du clergé « Des comédiens et du clergé. —  De certaines processions ou cérémonies religieuses, pratiquées par le clergé, et qui sont ou ont été beaucoup plus nuisibles au culte et a la morale publique que les comédies représentées sur nos théâtres.  » pp. 201-340
nnités, coupé par quatre mots de la manière suivante : alle — cœleste nec non et perenne — luia ; mais ici le mot alleluia
In hoc misit exilium,  Ut facturam redimeret,  Et paradiso redderet.   Nec , nec, nec minuit quod erat,  Assumens quod non e
c misit exilium,  Ut facturam redimeret,  Et paradiso redderet.  Nec, nec , nec minuit quod erat,  Assumens quod non erat :
it exilium,  Ut facturam redimeret,  Et paradiso redderet.  Nec, nec, nec minuit quod erat,  Assumens quod non erat :  Sed
œgnatum, Beata quæ credidit, Concepit et edidit Summi patris filium : Nec pudor amissus est, Nec dolor admissus est, Per ho
idit, Concepit et edidit Summi patris filium : Nec pudor amissus est, Nec dolor admissus est, Per hoc puerperium. » Heure
52 (1687) Avis aux RR. PP. jésuites « VI. » pp. 27-35
Pontifes : « Ille non vano tenuit tremendam Spiritu sedem, proprio nec ausu, Sed sacrum jussus Domino vocante  Sumpsit h
53 (1844) Théologie morale « CHAPITRE I. Des Péchés de luxure non consommée, sections 644-651. » pp. 291-296
tur ad solatium hominibus exhibendum, non est secundum se illicitum : nec sunt in statu peccati, dummodo moderate ludo utan
54 (1765) Réflexions sur le théâtre, vol. 4 « CHAPITRE III. Est-il à propos que les jeunes gens aillent à la Comédie ? » pp. 55-83
l'un et l'autre : « Ne perditis addictus obruat vino mentis vigorem, nec in scena sedeat plausor. Histrionibus » (Sat. L. 
uti non oportere, neque in theatrum induci, neque eglistras peragere, nec tempere quo disciplinam ingrediantur, nec ad fine
, neque eglistras peragere, nec tempere quo disciplinam ingrediantur, nec ad finem ejus, aut in ejus dimidio ; si quis aute
55 (1763) Réflexions sur le théâtre, vol. 1 « CHAPITRE III. Des Pièces de Collège. » pp. 48-67
si latinas et rarissimas esse oportet argumentum sit latinum et pium, nec quidquam actibus interponatur quod non sit latinu
m, nec quidquam actibus interponatur quod non sit latinum et decorum, nec persona mulieris vel habitus interponatur » (Reg.
56 (1579) Petit fragment catechistic « Que les jeux des théâtres et les danses sont une suite de la science diabolique, opérante par philaphtie et amour de soi-même contraire à la foi opérante par charité, fondement de la Cité de Dieu. » pp. 20-26
dum. Non jocari debet quaecumque anima cum fide, oculo et bona fama : nec laedatur ullo fides, oculus aut fama ludo. Gratia
57 (1782) Le Pour et Contre des Spectacles « Premiere lettre de Mr. *** à Madame *** sur les spectacles » pp. 3-59
stices & des scandales : quœ sunt contra fidem, vel bonos mores, nec tacet, nec facit, nec approbat Ecclesia. C’est un
; des scandales : quœ sunt contra fidem, vel bonos mores, nec tacet, nec facit, nec approbat Ecclesia. C’est un principe,
ales : quœ sunt contra fidem, vel bonos mores, nec tacet, nec facit, nec approbat Ecclesia. C’est un principe, dont tout T
une censemus, Comœdias… mognum divinœ offensœ periculum prœ se ferre, nec modicum vitio incitamentum prœbere, & valde p
58 (1778) Réflexions morales, politiques, historiques et littéraires sur le théatre. Livre vingtieme « Réflexions morales, politiques, historiques et littéraires sur le théatre. — [Introduction] » pp. 2-10
cruel divertissement, & la rendre incurable. Non maledices surdo nec pones coram cæco offendiculum. Conviendroit-il d
59 (1599) Des spectaculis pp. 406-419
rorem hunc satis frænari. prudenter quidam, « O here, inquit, quæ res nec modum habet neque consilium, ratione, modoque tra
60 (1684) Sixiéme discours. Des Comedies [Discours sur les sujets les plus ordinaires du monde. Premiere partie] « Sixiéme Discours. Des Comedies. » pp. 279-325
ble. Tertull. Non invenimus exerte definitum, non ibis in Circum, nec in theatrum, sed invenimus fœlix qui non abiit in
æ, nostræ nuptiæ nondum sunt, non possumus discumbere cum illis, quia nec illi nobiscum. Lugeamus dum gaudẽt, ut cum lugere
en. Tertull. Non invenimus exerte definitum, non ibis in Circum, nec in theatrum, sed invenimus fœlix qui non abiit in
æ, nostræ nuptiæ nondum sunt, non possumus discumbere cum illis, quia nec illi nobiscum. Lugeamus dum gaudẽt, ut cum lugere
61 (1855) Discours sur le théatre, prononcé dans l’assemblée publique de l’Académie de Pau, où se trouvoient les Députés des Etats du Béarn et les Dames de la ville pp. 1532-1553
mitation quœ mimica non oratoria. Nolo venustatem conspicuam in gestu nec videamur histriones, dit Cicéron. (De orator. l.
em. l. III, n. 34.) Quintilien tient le même langage (l. I, c. 11) : Nec gestus nec motus a comœdiis petendus ; plurimum a
n. 34.) Quintilien tient le même langage (l. I, c. 11) : Nec gestus nec motus a comœdiis petendus ; plurimum absit orator
62 (1767) Réflexions sur le théâtre, vol 6 « Réflexions sur le théâtre, vol 6 — RÉFLEXIONS. MORALES, POLITIQUES, HISTORIQUES, ET LITTÉRAIRES, SUR LE THÉATRE. LIVRE SIXIÈME. — CHAPITRE VI. Ericie, ou les Vestales. » pp. 138-159
rand Pontife malgré lui : Velut ægri somnia vanæ fingentur species ut nec pes nec caput uni reddatur formæ. La religion &am
tife malgré lui : Velut ægri somnia vanæ fingentur species ut nec pes nec caput uni reddatur formæ. La religion & la ve
63 (1697) Essais de sermons « POUR LE VINGT-TROISIÈME DIMANCHE D’APRÈS LA PENTECÔTE. » pp. 461-469
ernels. SENTENCES DE L’ECRITURE. Cum saltatrice ne assiduus sis, nec audias illam, ne fortè pereas in efficacia illius
64 (1768) Réflexions morales, politiques, historiques et littéraires sur le théatre. Livre douzieme « Réflexions morales, politiques, historiques, et litteraires, sur le théatre. — Chapitre VII. Troisieme suite du Fard. » pp. 171-194
de sa providence : Non potest unum Capillum album facere vel nigrum, nec adjicere ad staturam suam lubitum unum. En vous
hristianorum vel Christianorum non tautum, nullus fucus mendax, verum nec auri quidam vestisque pompa sed boni mores sunt.
65 (1773) Réflexions morales, politiques, historiques et littéraires sur le théatre. Livre quatorzieme « Réflexions morales, politiques, historiques, et littérairesn sur le théatre. — Chapitre V [IV]. De la Chaussure du Théâtre. » pp. 115-141
haussure soit toujours bien tendue, ni trop étroite, ni trop large : Nec vagus intaxa pes tibi pelle natet  ; vos jambes n
vos jambes ne doivent pas être moins artistement enveloppées : Arida nec vinclis crura resolve tuis  ; Que tout soit d’une
66 (1768) Réflexions sur le théâtre, vol 7 « Réflexions sur le théâtre, vol 7 — RÉFLEXIONS. MORALES, POLITIQUES, HISTORIQUES, ET LITTÉRAIRES, SUR LE THÉATRE. LIVRE SEPTIÈME. — CHAPITRE III. Théatre de S. Foix. » pp. 52-75
pour amuser des enfans : Velut agni somnia vanæ fingentur species, ut nec pes nec caput uni reddatur formœ. Un homme transf
ser des enfans : Velut agni somnia vanæ fingentur species, ut nec pes nec caput uni reddatur formœ. Un homme transformé en
67 (1763) Réflexions sur le théâtre, vol. 2 « Chapitre IV. Bassesse légale du métier de Comédien. » pp. 75-100
tura, puerilis occupatio, spectator vanus, lusor insanus, ludorum qui nec honeste geruntur, nec honeste spectantur, adeo ut
io, spectator vanus, lusor insanus, ludorum qui nec honeste geruntur, nec honeste spectantur, adeo ut ignoremus an sit acto
68 (1769) De l’Art du Théâtre en général. Tome II « De l’Art du Théâtre. — Chapitre VI. Des Actes ou des divisions nécessaires au Poème dramatique. » pp. 90-106
plus considérable qu’il faille donner aux Drames modernes ; c’est le nec plus ultra du nouveau Spectacle. Quoi, s’écriront
69 (1769) De l’Art du Théâtre en général. Tome I « De l’Art du Théatre. Livre troisiéme. — Chapitre VI. De ce qu’un Poète dramatique doit sçavoir pour être en état de travailler dans le nouveau genre. » pp. 142-158
ores. De Arts Poetica.. 9. Poèt. Chap. 13. 11. Nulla placere diu, nec vivere carmina possunt. 12. Quæ scribuntur aquæ
70 (1788) Sermons sur les spectacles (2) « Sermons sur les spectacles (2) » pp. 6-50
tia, seu honesta, proindè habe stillicidia mellis de poculo venenato, nec tanti gulam facias voluptatis quanti periculum. A
onviennent point à votre vocation : Fornicatio & omnis immunditia nec nominetur in vobis ; aut turpitudo, aut stultiloq
71 (1775) Réflexions morales, politiques, historiques et littéraires sur le théatre. Livre dix-septieme « Réflexions morales, politiques, historiques et littéraires sur le théatre. — Chapitre IV. Suite d’Anecdotes Ecclésiastiques. » pp. 106-132
ce qui lui sont étrangers. Non enim suos sed alienos referunt casus, nec magis, ad nos pertinent omnia quam ad histriones
s’appliquer au mérite emprunté. Fert omnia duplicia unum contra unum nec patitur quidquam de esse. Le fameux & bon l
72 (1607) Prologue de La Porte, Comédien
tium hominibus exhibendum, non est secundum se infame aut illicitum ; nec sunt in statu peccati dummodo moderate ludo utant
73 (1762) Lettres historiques et critiques sur les spectacles, adressées à Mlle Clairon « Lettres sur les Spectacles à Mademoiselle Clairon. — LETTRE VIII. » pp. 131-157
cavit, Majuma fœdum atque indecorum Spectaculum derogamus. ibid. 1. Nec ad Spectacula vos deducat Pedagogus ; magnâ confu
74 (1768) Réflexions morales, politiques, historiques et littéraires sur le théatre. Livre douzieme « Réflexions morales, politiques, historiques, et litteraires, sur le théatre. — Chapitre II.  » pp. 37-67
du théatre, & dont Horace fait une regle inviolable, neve minor, nec fit quinto productior actu , une distribution pué
ne peut revoquer en doute le goût exquis, le désendoit expressement. Nec pueros coram populò Medea trucidet  : aut humano
75 (1756) Lettres sur les spectacles vol. 2 «  HISTOIRE. DES OUVRAGES. POUR ET CONTRE. LES THÉATRES PUBLICS. — NOTICES. PRÉLIMINAIRES. » pp. 2-100
Il n’y a pas de bonté à attribuer à ce qui n’est que moins mauvais : Nec bonitas est, pessimo esse meliorem 36. Optimus ma
tus, simul inconditis, inter se jocularia fundentes, versibus cæpere, nec absoni à voce motus erant. Tit. Liv. liv. 7. 10.
iæ minus…. Ibid. 14. Eò institutum manet ut Atellanarum Actores, nec tribu moveantur, & stipendia, tanquam experte
76 (1685) Dixiéme sermon. Troisiéme obstacle du salut. Les spectacles publiques [Pharaon reprouvé] « La volonté patiente de Dieu envers Pharaon rebelle. Dixiéme sermon. » pp. 286-325
non, & voicy l’admirable raison qu’il en donne, quod ego puto ; nec majestati divina, nec Evangelicæ disciplinæ congr
mirable raison qu’il en donne, quod ego puto ; nec majestati divina, nec Evangelicæ disciplinæ congruere, ut pudor & h
obstrepere religioni, tanta solatia extrinsecus oculorum, vel aurium, nec Deum offendi oblectatione hominisTertull. 1. de s
77 (1771) Sermons sur l’Avent pp. 103-172
contraire à la sagesse de l’Evangile ; comme parle un ancien Docteur, nec majestati divinæ, nec Evangelicæ disciplinæ congr
de l’Evangile ; comme parle un ancien Docteur, nec majestati divinæ, nec Evangelicæ disciplinæ congruere. Cypr. contr. His
78 (1775) Réflexions morales, politiques, historiques et littéraires sur le théatre. Livre dix-septieme « Réflexions morales, politiques, historiques et littéraires sur le théatre. — Chapitre V. Remarques Angloises. » pp. 133-170
u’un rêve, le théatre des petites-maisons. Vana fingentur species ut nec pes nec caput uni reddatur forma. Edit du bon-
e, le théatre des petites-maisons. Vana fingentur species ut nec pes nec caput uni reddatur forma. Edit du bon-sens. Po
79 (1772) Réflexions sur le théâtre, vol 9 « Réflexions sur le théâtre, vol 9 — RÉFLEXIONS. MORALES, POLITIQUES, HISTORIQUES, ET LITTÉRAIRES, SUR LE THÉATRE. LIVRE NEUVIEME. — CHAPITRE III. L’Esprit de Moliere. » pp. 72-106
uer aux pauvres tout ce qu’on eût pu dépenser pour eux : Histrionibus nec cibum nec pecuniam dedit, quæ in eis impendenda e
uvres tout ce qu’on eût pu dépenser pour eux : Histrionibus nec cibum nec pecuniam dedit, quæ in eis impendenda erant paupe
80 (1765) De l’éducation civile « De l’éducation civile » pp. 76-113
tum contendere Lynceus Non tamen idcirco desperes lippus inungi : Nec quia desperes invicti membra Glyconis Nodosâ no
81 (1694) Sentiments de l’Eglise et des Pères « CHAPITRE II. Excellentes raisons qui ont porté les Pères de l’Eglise à condamner les Comédies, et à les défendre aux Chrétiens. » pp. 12-28
résence de son petit-fils. « Pantomimos ( Quadratus) non in theatro, nec domi spectabat », et elle avait tant de respect p
82 (1763) Réflexions sur le théâtre, vol. 1 « CHAPITRE VII. De l’idolâtrie du Théâtre. » pp. 143-158
» (De Art. amand.) « Tu neque Pompeia spatieris castus in umbra,   Nec cùm lascivum sternit arena solum, Colla cave infl
83 (1776) Réflexions morales, politiques, historiques et littéraires sur le théatre. Livre dix-neuvieme « Réflexions morales, politiques, historiques et littéraires sur le théatre. Livre dix-neuvieme. — Chapitre III. Autre continuation des Mêlanges. » pp. 45-87
scio . Maxime fausse & absurde. 8.° Nostra vagatur in tenebris, nec cœca potest mens cernere verum. Notre esprit est
ne lui permet pas de voir la vérité. 9.° Res omnes sunt difficiles ; nec potest eas homo explicare sermone. Tout est diff
84 (1694) Sentiments de l’Eglise et des Pères « II. PARTIE. Où l’on répond aux Objections de l’Auteur de la Lettre. » pp. 89-140
neque quicquam actibus interponatur quod non Latinum sit ac decorum, nec persona ulla muliebris, vel habitus introducatur.
e les Histoires nous apprennent qu’il en a abandonné tant d’autres. « Nec esse est ut caducis lapsibus elidantur, qui viam
85 (1756) Lettres sur les spectacles vol. 2 «  HISTOIRE. DES OUVRAGES. POUR ET CONTRE. LES THÉATRES PUBLICS. —  HISTOIRE. DES OUVRAGES. Pour & contre les Théatres Publics. » pp. 101-566
peut y avoir de bonheur pour l’homme : … fida Pietas est comes ; Nec illa vivum deserit, nec mortuum. Senec. Néan
pour l’homme : … fida Pietas est comes ; Nec illa vivum deserit, nec mortuum. Senec. Néanmoins, dans le grand nom
ntem inspiravit. Vivit, vivit Mater in filia, utrâque simul fruimur ; nec magis Viennæ ad Allemanorum quàm Luteciæ ad Gallo
tate virium ea sentio, qua meæ infirmitatis sensus sentire me cogit ; nec citra magnam temeritatis notam sperare licebat, i
nvectam corruptelam uno meæ auctoritatis pondere eliminandam … …. Sed nec morabor recantatam illam, hodieque à muleis, præs
cumstantiarum complexu magnum divinæ offensæ periculum, præ se ferre, nec modicum vitio incitamentum præbere, & valdè p
rat, & tamen quæ sunt contra fidem, vel bonam vitam non approbat, nec tacet, nec facit. S. Aug. tom. II, ep. 55 ad Janu
tamen quæ sunt contra fidem, vel bonam vitam non approbat, nec tacet, nec facit. S. Aug. tom. II, ep. 55 ad Januar. 120.
ne lui servissent jamais pour se tromper, ni pour tromper les autres, nec fallar in eis, nec fallam ex eis. Et pour lors el
amais pour se tromper, ni pour tromper les autres, nec fallar in eis, nec fallam ex eis. Et pour lors elles nous deviennent
l. lib. I, n°. 25, 26. Errant ergo Philosophi, velut in mari magno ; nec quò ferantur intelligunt, quia nec viam nec ducem
Philosophi, velut in mari magno ; nec quò ferantur intelligunt, quia nec viam nec ducem sequuntur. Lactant. Divin. Instit.
hi, velut in mari magno ; nec quò ferantur intelligunt, quia nec viam nec ducem sequuntur. Lactant. Divin. Instit. lib. VI,
86 (1768) Réflexions sur le théâtre, vol 10 « Réflexions sur le théâtre, vol 10 — RÉFLEXIONS. MORALES, POLITIQUES, HISTORIQUES, ET LITTÉRAIRES, SUR LE THÉATRE. LIVRE DIXIEME. — CHAPITRE VI. De l’Iconomanie théatrale. » pp. 141-158
un chef d’œuvre de peinture : Omnis immunditia ne nominetur in vobis ( nec pingatur ;) on péche mortellement en regardant da
87 (1763) Réflexions sur le théâtre, vol. 2 « Chapitre I. Convient-il que les Magistrats aillent à la Comédie ? » pp. 8-25
dre qu’on portât la fureur jusqu’à se vendre soi-même à l’infamie : «  Nec sibi parcunt, sed extinguendas publice animas ven
88 (1765) Réflexions sur le théâtre, vol. 3 « Chapitre I. Est-il à propos que la Noblesse fréquente la Comédie ? » pp. 3-19
biens, de rire des soufflets que se laissent donner les Mamerques : «  Nec tamen ipsi ignoscas populo, populi frons durior h
89 (1752) Traité sur la poésie dramatique « Traité sur la poésie dramatique —  CHAPITRE VI. Histoire de la Poësie Dramatique chez les Romains. » pp. 145-175
Piéces, ne voulut point qu’elles fussent profanées par les Comédiens. Nec ab Histrionibus pollui passa est. Tit. Liv. L’Ate
90 (1752) Traité sur la poésie dramatique « Traité sur la poésie dramatique — CHAPITRE IX. Défauts que les Etrangers ont coutume de reprocher à notre Tragédie. » pp. 231-259
té s’accordent mal ensemble, comme dit Ovide, Non bene conveniunt, nec in unâ sede morantur Majestas & Amor. Si
91 (1631) Panegyrici et orationes « ACTIO IN HISTRIONES PANURGUS ORAT PRO HISTRIONIBUS UT IN URBEM ADMISSI ABULAS DOCERE PERMITTANTUR. ORATIO IX. » pp. 297-324
, inflammat ? cum hæc ita evenisse non auribus creditur, sed oculis ; nec ut præterita exempla, sed ut pericula præsentia f
92 (1763) Réflexions sur le théâtre, vol. 1 « CHAPITRE IX. Sentiments de Saint Augustin sur les Spectacles. » pp. 180-198
revint assidûment, et y en emmena d’autres : « Accidit miserabilius, nec jam erat ille qui venerat, abstulit inde secum in
93 (1752) Traité sur la poésie dramatique « Traité sur la poésie dramatique — CHAPITRE IV. La Tragédie est-elle utile ? Platon condamne toute Poesie qui excite les Passions. » pp. 63-130
amp; la plus aimable est votre miséricorde : nulla de virtutibus tuis nec admirabilior nec gratior misericordia est. Et qu’
ble est votre miséricorde : nulla de virtutibus tuis nec admirabilior nec gratior misericordia est. Et qu’est-ce que la mis
94 (1769) Réflexions sur le théâtre, vol 8 « Réflexions sur le théâtre, vol 8 — RÉFLEXIONS. MORALES, POLITIQUES, HISTORIQUES, ET LITTÉRAIRES, SUR LE THÉATRE. LIVRE HUITIEME. — CHAPITRE VIII. Sentiment de S. Thomas. » pp. 178-198
u’elle flatte l’oreille, amollit le cœur, dissipe l’esprit de piété : Nec permittendum misceri cantiones, balatas verba van
95 (1772) Réflexions sur le théâtre, vol 9 « Réflexions sur le théâtre, vol 9 — RÉFLEXIONS. MORALES, POLITIQUES, HISTORIQUES, ET LITTÉRAIRES, SUR LE THÉATRE. LIVRE NEUVIEME. — CHAPITRE IV. Pieces singulieres. » pp. 107-153
ubalternes. Jamais Drame régulier n’a fait agir vingt-trois Acteurs : Nec quarta loqui persona laboret. Il n’y a ni intrigu
ces paroles de l’Ecclésiastique, Cum muliere aliena ne sedeas omninò, nec cum ea super cubitum ? accoudé sur le balustre de
96 (1752) Lettre à Racine « Lettre à Racine —  LETTRE A M. RACINE, Sur le Théatre en général, & sur les Tragédies de son Père en particulier. » pp. 1-75
-il Chrétien ? & l’on décidoit qu’il n’étoit ni l’un ni l’autre : Nec Poeta, nec Christianus. Solution burlesque, où la
n ? & l’on décidoit qu’il n’étoit ni l’un ni l’autre : Nec Poeta, nec Christianus. Solution burlesque, où la charité, c
97 (1765) Réflexions sur le théâtre, vol. 3 « Chapitre VII. Est-il de la bonne politique de favoriser le Théâtre ? » pp. 109-129
ectari slagitiosum : lascivientis animi oblectatio delinit in crimen, nec ullum nomen fuit infamius quam Histrionum. » Lam
98 (1765) Réflexions sur le théâtre, vol. 4 « CHAPITRE IX. Sentiments de Tertullien. » pp. 180-200
t pis pour nous : « Qui vos offendimus reprobantes quæ placent vobis, nec vos nostra delectent. » Il est inutile d'aller ch
99 (1639) Instruction chrétienne pp. -132
ique faisait dire à un bon valet, « O here, quae res non modum habet, nec consilium, ratione modoque tractari non vultee. »
46. Plutarque en la vie de César.br 47. Ubi lex non distinguit, nec nos distinguere debemus. Glossa ad lib. 8 D. De p
arum matronarum post baptismum clericum non ordinandum censuimus; […] nec illum qui usuras accepisse convincitur, aut in sc
100 (1766) Réflexions sur le théâtre, vol 5 « Réflexions sur le théâtre, vol 5 — REFLEXIONS. MORALES, POLITIQUES, HISTORIQUES, ET LITTÉRAIRES, SUR LE THÉATRE. LIVRE CINQUIÈME. — CHAPITRE III. Suite du Mariage. » pp. 55-79
erve l’ame des ténèbres : Eleæmosina à peccato & à morte liberat, nec patitur animam ire in tenebras (encore la foibles
/ 126