Abstemius 94 De cvlice cibvm et hospitivm ab ape petente CVlex hiberno tempore quum et fame et frigore se periturum coniiceret, ad Apium accessit aluearia, ab eis cibum et hospitium petens. Quæ si ab eis fuisset consecutus, promittebat filios earum se artem musicam edocturum. Tunc quædam Apis « At ego inquit artem meam malo liberi mei discant, quæ eos a famis et frigoris periculo eximere poterit. » Fabula nos admonet, ut liberos nostros iis artibus erudiamus, quæ eos ab inopia ualeant uendicare.

Abstemius 158 De porco post mortem gratiam domino referente POrcus criminatus ab ouibus, quod domino a quo tanta pascebatur diligentia, nullam referret gratiam quom ipsæ lac lanam agnosque illi præberent « Mortuus inquit referam. Non ab re me nutrit. » Fabula indicat quod nemo absque spe præmii laborem subit.

Abstemius 163 De agricola icto ab ape AGricola ictus ab ape admirabatur ut ex eodem ore succus tam suauis et stimulus tanti doloris exiret.

Abstemius 125 De filio hortvlani pvncto ab vrtica FIlius Olitoris punctus ab Vrtica quæ paternis in hortis creuerat, conquestus est patri, quod herba domestica ne heri quidem sui filio pepercisset.

Abstemius 21 De qvadrvpedibvs societatem adversvs aves cvm piscibvs inevntibvs QVadrupedes quum bellum sibi ab auibus esset indictum, cum piscibus fœdus inierunt, ut eorum auxilio se ab auium furore tuerentur.

Abstemius 92 De lvscinia cantvm accipitri pro vita pollicente LVscinia ab Accipitre famelico comprehensa, quom se ab eo deuorandam intelligeret, blande eum rogabat, ut se dimitteret pollicita pro tanto beneficio ingentem mercedem sese relaturam.

Nam dum fraudibus aues capere studeo, ab alio ipsa capta sum. » Fabula indicat qui aliis insidias moliuntur, moleste ferre non debere, quom ipsi quoque ab aliis capiuntur.

Sed singulos ori primum deinde auribus admouens tanquam aliquid ab eis scitaturus in patinis integros et illæsos reponebat. […] Scitabar ergo ab his pisciculis, an aliquid de eo scirent.

Interrogatus ab alio cane cur hoc faceret. « Quia inquit quondam feruenti aqua excoctus sum. » Fabula indicat grauia mala expertis leuissima quæque timori esse.

Abstemius 178 De tvrdo per viscvm capto TVrdus uisco captus ab aucupe se ipsum afflictabat dicens « Non tantum mortis dolore excrucior, quantum quod meæ res me perimunt. » Aiunt enim uiscum ex turdorum stercore procreari.

Cuidam autem oblato argenteo eam petenti colaphum incussit, longumque filum dedit, dicens « Eris sapiens, si quousque hoc filum protenditur ab insanis et furiosis abfueris. » Fabula indicat nullum cum insanis habendum esse commercium.

Tunc Vulpes. « At ego inquit ingenium sum sortita præstantius, quo sæpius quam tu pernicitate tua canes eludo. » Hæc indicat fabula (corporis uelocitatem et uires ab ingenio longe superari.)

Paulopost ad se reuersus. « Non istinc me lædi inquit credebam. » Fabula indicat uirum prudentem omnia explorare debere, unde ab aduersario possit offendi.

Abstemius 137 De viro lapidato qvi resvrrexit VIr quidam lapidibus occisus a populo, resurrexit qui interrogatus a quodam quid sibi in ea lapidatione molestius fuisset, « Nihil inquit lapide quem quidam iecit, quem mihi amicum esse credebam, quamuis non fuerim illo percussus. » Fabula indicat mala quæ ab amicis inferuntur grauiora uideri, quam quæ nobis inferunt inimici.

Reprehensus ab alio lupo, « Quid uis inquit faciam ?

Quod nonnullæ aliæ aues, quæ prope aderant, intuitæ, picam irridebant quod pro accipitre Cuculum fugeret quibus illa « Malo inquit a uobis irrideri quam ab amicis fleri. » Fabula indicat melius esse inimicis ridendi, quam amicis flendi præbere materiam.

Quæ quum causam rogaretur, cur non plures reges duceret eligendos, « Quia difficilius inquit plures quam unus saccus impletur. » Hæc fabula docet longe melius esse ab uno quam a multis principibus gubernari.

Abstemius 155 De arvndine nidvlvm ab avicvla petente ARundo ægre ferebat, quom cæteræ non solum arbores, uerum etiam herbæ interdum nidos auium sustinerent, se eo honore priuari.

Interrogatus autem ab Vrso quid ei Asini inertia aut leporis timiditas ad uictoriam conferre possent, quos ibi inter cæteros milites adesse cernebat, respondit

Interrogatus autem ab amicis quid sibi uellet facula illa, quam noua nupta accensam e paterna domo effert, rursusque mariti domum ingressura accendit, et intro fert. « Significat inquit me hodie ignem e soceri mei ædibus ablatum in domum meam inferre. » Fabula significat sæpenumero mulieres ignem quendam esse, qui mariti bona comburit.

Cauendum nobis est ab accipitre, cuius prius ungues quam uocem sentire solemus. » Fabula indicat magis quietos et tacitos homines quam minaces et uerbosos extimescendos.

Huius ab adverso Boreae spiramina perflant ridiculum populo conspiciente caput ; Nam mox deiecto nituit frons nuda galero, Discolor apposita quae fuit ante coma Ille sagax, tantis quod risus milibus esset, distulit admota calliditate iocum, Quid mirum, referens, positos fugisse capillos Quem prius aequaeuae deseruere comae ?

Avianus 31 [DE MVRE ET BOVE] Ingentem fertur mus quondam paruus oberrans ausus ab exiguo laedere dente bouem.

Cui rector summis Tirynthius infit ab astris (nam uocat hunc supplex in sua uota deum) : Perge laborantes stimulis agitare iuuencos, et manibus pigras disce iuuare rotas.

Semel autem maxima undarum uiolentia Vlmus perfracta trahebatur ab aquis.

Abstemius 83 De ove pastori conviciante OVis conuiciabatur pastori quod non contentus lacte, quod in usum suum filiorumque ab ea mulgebat, insuper illam uellere denudaret.

Abstemius 108 De testvdine ab aqvila in altvm svblata TEstudo ægre ferens se in locis humidis et conuallibus assidue commorari Aquilam rogauit, quam audierat ita alte uolare, ut maximos terrarum tractus posset longe et late despicere, ut se in altum tolleret, unde ipsa quoque montes et ualles, campos et æquor eodem temporis momento posset intueri.

Accipe igitur hoc, quicquid est libelli ab Abstemio tuo, cuius mentem animumque si penitus posses inspicere, in hac tenui re magnum munus tibi iudicares oblatum. […] Quod Erinacius conspicatus misericordia motus est, interrogauitque an uellet, ut ab ea muscas abigeret. […] Si enim hunc rectorem uestrum iam locupletem occideritis, alios eligatis necesse est, qui, dum se opibus uolent implere, quicquid hic uobis reliquit, eripient. » His uerbis moti Samii ab incepto destitere. […] Quom populus Romanus ab senatu secessisset, quod tributum et militiam toleraret, nec ullo pacto reduci posset, nonne Agrippa Menenius eum hoc apologo reuocauit ? « Olim inquiens Quirites humani artus uentrem ociosum et desidem intuentes ab eo discordarunt, nec amplius illi cibum ministrare decreuerunt.

Abstemius 38 De vrso et apibvs VRsus ictus ab ape tanta ira percitus est, ut aluearia, in quibus apes melificauerant, tota unguibus discerperet.

Hæc indicat fabula (matrimonia et cætera consortia improbanda, quæ ab imparibus contrahuntur.)

Abstemius 110 De pavpere flente rvinam domvs vbi thesavrvm invenit VIr quidam pauper nihil habebat præter domum ruinam minantem tibicinibusque suffultam quam ab agro rediens quom ruentem offendisset, nec haberet, unde eam reficeret, uehementer angebatur, magnoque eiulatu et clamore cuncta complebat.

Vnde sæpe eos sub ala uiso miluo congregans, ab inimica alite tutabatur.

Cautior hos remeans prohibet discedere mater : Nam quid ab externis perficietur ?

Abstemius 7 De cvcvlo et accipitre IRrisus ab accipitre Cuculus, quod quom sibi et corpore par, et colore non absimilis esset, præ angustia animi potius uermibus terrenis quam suauibus aliarum auium carnibus uesceretur, uidit paucis post diebus Accipitrem a rustico, cuius columbas insectabatur, captum, ad metum cæterorum ex alta turre pendere.

Abstemius 36 De cane et hero Cane[m] quidam habens, quo magis ab illo diligeretur, semper eum suis pascebat manibus, ligatumque soluebat.

Alter ab hirsuto circumdans brachia collo haeret et inuita cum genitrice fugit.

Sed offendens delphinum miræ magnitudinis, qui in illo regnabat, ita ab illo insectatus est, ut aufugiens uix amnis ostium ingrederetur.

Quod Opilio animaduertens Lupum quidem occidit, canes tamen ut ab ouium cæde temperarent, non poterat prohibere.

Cum autem mox ab alio lupo interrogaretur cur solus gregem esset adortus, ubi tam ualidi erant propugnatores, « Domestica inquit pugna deceptus sum. » Fabula indicat, quod in[i]micitiæ externorum discordes propinquorum animos reconciliare solent.

Sed postquam superas captum perduxit ad auras atque auido fixum uulnus ab ore tulit : Parce, precor, supplex lacrimis ita dixit obortis.

Abstemius 130 De sacerdote qvi tvrdos pvero svo assandos dederat SAcerdos gulæ deditus decem turdos pingues ueru infixos puero suo assandos dederat, dicens oportere ab illo omnes ad unum edi, si in cinerem deiceret.

Non mihi sed boui hunc exhibent honorem. » Fabula indicat pauperem cunctis odiosum esse diuitibus uero ab omnibus honorem exhiberi.

Rusticus hunc magna postquam deprendit ab aure, correptum uinclis uerberibusque domat.

Tunc domini captum mensis dedit ille superbis, in uarias epulas plurima frusta superbis, Sed cum consumpti dominus cor quaereret apri, impatiens fertur quod rapuisse cocus, rusticus hoc iustam uerbo compescuit iram, affirmans stultum non habuisse suem : Nam cur membrorum demens in damna redisset atque uno totiens posset ab hoste capi ?

Avianus 39 [DE MILITE ET LITVO] Vouerat attritus quondam per proelia miles omnia suppositis ignibus arma dare uel quae uictori moriens sibi turba dedisset, uel quicquid profugo posset ab hoste capi.

Respondit uir imprudens non recusare se ab eo interimi, si hoc spatio temporis Asinus ille legere et scribere nesciret.

Estote mihi testes, me ei non suasisse ut soleata illuc ascenderet. » Mox anus cecidit et, quum interrogaretur, cur soleata arborem ascendisset, « Dæmon inquit me impulit. » Tunc dæmon adductis testibus probauit id ab anu absque suo factum esse consilio.

Abstemius 104 De sacerdote qvi qvinqve vestales prægnantes fecerat SAcerdos quidam spectatæ admodum uitæ ab episcopo uenerabili uiro monasterium custodiendum curandumque acceperat, in quo quinque mulieres deo dicatæ iuuenes sed non multum pudicæ erant inclusæ.

Abstemius 127 De pastore gregem svvm adversvs Lvpvm hortante PAstor, qui magnum caprarum ouiumque gregem habebat, uidens gregem suum cottidie Lupi escam fieri, ac minui, oues et capras congregans longa eas oratione hortatus est ne uellent lupum formidare, quom essent numero plures, et cornibus, quibus Lupus careret insuper armatæ, sed uellent unanimiter, et auxilio mutuo sese ab illius impetu et furore defendere promittens se quoque eis non defuturum.

Interrogatus autem ab amico, quomodo tam paruo temporis curriculo tot opes coaceruasset « Mea inquit industria. » Sed quom non contentus tot ac tantis, quas parauerat diuitiis ditior nauigatione fieri uellet, bis terque naufragio facto amissis opibus ad summam inopiam redactus est.