Abstemius 62 De viro gelotypo [sic], qvi vxorem dederat cvstodiendam VIr gelotypus [sic] uxorem, quam parum pudice uiuere compererat, cuidam amico, cui plurimum fidebat, dederat custodiendam, ingentem pollicitus pecuniam, si eam ita diligenter obseruaret, ut nullo modo coniugalem uiolaret copulam.
Quor [sic] tam pretiosam uestem perdere uultis ? […] Fabula indicat difficile esse animi ægritudinem uerborum simulatione cælare [sic].
Abstemius 6 De colvmba et pica COlumba interrogata a Pica, quid eam induceret, ut in eodem semper loco nidificaret, quom eius pulli inde sibi semper suriperentur [sic], « Simplicitas » respondit.
Ille per hostii [sic] rimulam respondit. « Melius quam uelletis. » Hæc indicat fabula, quod multi fingunt moleste ferre mortem aliorum, quos tamen cupiunt celeriter interire.
Abstemius 117 De lavto leonis convivio non omnibvs animalibvs grato LEo epulum opipere [sic] apparateque cæteris brutis animalibus exhibebat in quo gallinæ, turdi et huiusmodi auium carnes partim assæ partim elixæ erant.
Abstemius 167 De viro decrepito arbores inserente VIr decrepitæ senectutis irridebatur a iuuene quodam, ut delyrus [sic], quod arbores insereret, quarum non esset poma uisurus.
Abstemius 56 De asino et scvrra ASinus indigne ferens Scurram quendam honorari, et pulchris uestibus amiciri, quia magnos uentris ædebat [sic] sonos ad magistratus accessit, petens ne se minus quam Scurram honorare uellent.
Tunc Aranea in ære pendens, et se iam iam perituram intelligens, « Quam iustæ [sic] hæc patior dicebat, quæ minima uolatilia magno labore uix capiens credidi tam magnas aues posse comprehendere ?
Abstemius 10 De caponibvs pingvibvs et macro VIr quidam complures capones in eodem ornithoboscioco [sic] inclusos largo nutricauerat cibo, qui pingues effecti sunt omnes præter unum, quem ut macilentum irridebant fratres.
Dum sic ergo lasciua gestiret subsidens terra eam traxit in præceps, quam delabentem Lupus conspicatus « Maximum inquit nunc mortis meæ solatium ad manes feram uidens Vulpem, quæ me irridebat, mecum pereuntem. » Fabula indicat illorum calamitatibus nunquam insultandum, quom in easdem nos quoque incidere possimus.
Cæteris excisis deformis hæc secum dicebat. « De te non amplius quærar [sic] natura, quod me turpem genueris, quom formosis tam magna uideam imminere discrimina. » Hæc fabula nos admonet, ne doleamus nos natos esse deformes, quum multis formositas sæpe nocuerit.
Inter lamentandum autem cernit urnulam æneam, quæ multos iam annos in pariete obstrusa latuerat, inter rudera et saxa iacentem, quam cum substulisset [sic], apertamque aureis plenam inuenisset, eiulatu et clamore compressis, uehementi gaudio affectus est.
Hanc tamen ante alios rumpit turpissima uocem, dum generis crimen sic abolere cupit : Iuppiter hoc norit, maneat uictoria si quem ; iudicio superest omnibus iste meo.
Tum sic informis squalentes puluere crines discutiens, imo pectore uictus ait : Nimirum exemplum naturae derat iniquae, qua fieri posset cum ratione nocens.
Sic qui cuncta deos uno male tempore poscunt, Iustius his etiam uota diurna negant.
Tunc auceps amissa spe multas capiendi, quum iam tempus esset quiescendi, attrahens rætia unam tantum fringuillam, quæ infelix in area remanserat, cœpit [sic].