Nec mora, praedictae segeti caput intulit horrens, poena sed indignum congeminata facit.
Nam licet ipse nihil possis temptare nec ausis, saeuior hoc, alios quod facis esse malos.
Non pudet, heus, inquit, longaeuo uincula collo ferre nec expositis otia nosse iugis, cum mihi subiectas pateat discursus in herbas, et nemorum liceat rursus opaca sequi ?
Abstemius 86 De vvlpe carnem leporis cani lavdante VVlpes quom fugaretur a cane, et iam iam esset capienda, nec ullam aliam euadendi uiam inuenire se posse cognosceret. « Quid me inquit o canis perdere cupis, cuius caro tibi usui esse non potest ?
Avianus 34 [DE FORMICA ET CICADA] Quisquis torpentem passus transisse iuuentam nec timuit uitae prouidus ante mala confectus senio, confectus senio, postquam grauis affuit aetas, heu frustra alterius saepe rogabit opem.
Abstemius 55 De agricola militiam et mercatvram affectante AGricola quidam ægre ferebat se assidue terram uoluere nec perpetuis laboribus ad magnas diuitias peruenire, quum nonnullos uideret milites, qui raris præliis ita rem auxerant, ut bene induti incederent et lautis epulis nutriti beatam agerent uitam.
Abstemius 91 De sene ivvenem poma sibi svrripientem saxis deiiciente SEnex quidam iuuenem sibi poma surripientem blandis orabat uerbis, ut ex arbore descendere, nec res suas uellet auferre.
Interrogatus a magistro conuiuii cur hoc faceret, « Meus inquit pater ante hoc biennium his in regionibus naufragio periit, nec quid de eius cadauere factum sit, postea scire potui.
Sed tunc quoque quum messes in aream, et inde triticum domum ferre compelleretur, nec quieti locus sibi esset, autumnum saltem laborum finem fore sperabat.
Non mediocriter etiam me incitarunt Georgius Emus pro Venetis hic agens legatus, non solum patricia nobilitate, uerum etiam bonarum artium studiis clarus, et Carolus Verardus Cæsenas Archidiaconus Cæsenæ et Alexandri pontificis maximi cubicularius, uir omni litterarum genere præstans, nec non Renatus Melioratus et Robertus Vrsus Ariminenses iuris consulti clarissimi, nec minus, quæ humanitatis uocant, studiis eruditi. […] Quom populus Romanus ab senatu secessisset, quod tributum et militiam toleraret, nec ullo pacto reduci posset, nonne Agrippa Menenius eum hoc apologo reuocauit ? « Olim inquiens Quirites humani artus uentrem ociosum et desidem intuentes ab eo discordarunt, nec amplius illi cibum ministrare decreuerunt.
Et nec nominando coco legato dimitto popinam, et pistillum quem mecum atuleram de Tebeste usque ad Terrestre liget sibi collum de reste.