Issi avient que par un an ot en [un] bois plenté de glan. Les pros i
sunt
mis e chaciez. Li teissuns s’est acumpainiez ense
t oï e veü suvenz — : teles custumes veulent entendre ; mes, quand il
sunt
aparceüz, tuz jurs [en] sunt plus mescreüz.
ustumes veulent entendre ; mes, quand il sunt aparceüz, tuz jurs [en]
sunt
plus mescreüz.
, n° 65b Les loups Par veille essample recunte ici que tuit le lu
sunt
enveilli en cele pel u il sunt né ; la remainent
le essample recunte ici que tuit le lu sunt enveilli en cele pel u il
sunt
né ; la remainent tut lur eé. Ki sur le lu meïst
quant tu demeines tel buffei. Ore asemble ta cumpainie e ceus que te
sunt
en aïe, e jeo asemblerai mes genz e mes amis e me
purrum [nus] plus ferm ester. » Issi l’unt fet cummunement ; bendé se
sunt
mut fermement. Mes, quant ceo vint a l’asemblee,
us, pur Deu, n’i esteium mes ! Mut par nus est mesavenu quant li lïen
sunt
[de]rumpu. Fuium nus en hastivement ! Si nus demu
les menurs de eus : tant les avillent de lur diz quë al grant busuin
sunt
honiz, e meuz se seivent cil eider la u il unt gr
cipe, qui cæteros pulchritudine superant. » « Qua forma inquit Aquila
sunt
filii tui ? » « Qua ego sum » Bubo respondit. Tun
a sunt filii tui ? » « Qua ego sum » Bubo respondit. Tunc cunctæ aues
sunt
uehementi cachinno commotæ. Fabula indicat nemin
t. E l’arunde les ad garni, que le cunseil celui oï ; li muissun s’en
sunt
desturnez, deus jurs entiers n’i sunt entrez. Li
seil celui oï ; li muissun s’en sunt desturnez, deus jurs entiers n’i
sunt
entrez. Li vileins dist a sun sergeant que mervei
eins dist a sun sergeant que merveille li semblot grant ke li muissun
sunt
devenu. Li bachelers ad respundu que l’arundel[e]
larruns, [e] des boiseürs, en ki la feluni meint : par eus me[i]smes
sunt
ateint ; quant meins se gardent de estre pris, si
eus me[i]smes sunt ateint ; quant meins se gardent de estre pris, si
sunt
encumbré e ocis.
mes n’i ad fable de folie u il n’en ait philosophie es* essamples ki
sunt
aprés, u des contes est tut li fes. A mei, ki dei
i dei la rime faire, n’avenist nïent a retraire plusurs paroles que i
sunt
; mes nepuruc cil me sumunt, ki flurs est de chev
ne l’en vodrent creire : tuz ensemble tiendrent lur eire. A une mare
sunt
venu. Gardent el tai, si unt veü u reines erent a
. Gardent el tai, si unt veü u reines erent asemblees. De poür de eus
sunt
esfrees ; dedenz l’ewe se vunt plunger desque [le
hi inferentes iniuriam. » Fabula indicat, quo magis homines benefici
sunt
eo minus iniurias tolerare.
custume e leis que li leüns deust estre reis sur tutes les bestes ki
sunt
e ke conversent en cest munt. Del bugle ot fet su
e a pruz le tient e leal ; al lu bailla sa pruvosté. Tut treis [s’en]
sunt
en bois alé. Un cerf trevent, sil chacerent ; qua
les rives e el fanc ot de reines granz cumpainies, que de lung tens i
sunt
nurries ; la desdeignerent arester : a la tere vo
trunc estut e vit que pas ne se remut, ses cumpaines ad rapelées ; si
sunt
ensemble al trunc alees. Primes le saluent cum re
e oculis captam esse uideatis. » Hæc fabula ad eos pertinet, qui non
sunt
sua sorte contenti. Qui, si aliorum infortunia co
e jeo ferai od mei venir autres suriz pur mei aider as cordes, que ci
sunt
, detrencher, e as resels ki sunt tenduz ne serez
uriz pur mei aider as cordes, que ci sunt, detrencher, e as resels ki
sunt
tenduz ne serez mis si retenuz. » L’enseignement
are) contrahere posse arbitrabatur. Sed sequenti, qua sponsalia facta
sunt
nocte asinus obiit, et inter moriendum fracto cal
Cui respondens quædam anus « Pessima animalium inquit, nos quæ nostra
sunt
, comedimus, tu uero aliena furaris. » Hæc fabula
oboscioco [sic] inclusos largo nutricauerat cibo, qui pingues effecti
sunt
omnes præter unum, quem ut macilentum irridebant
ne inquit prouerbii immemor ita dicentis, Nux asinus mulier simili
sunt
lege ligati. Hæc tria nil recte faciunt, si ue
quam sexta trocheo » alludens ad hunc pedem, cui duæ syllabæ dispares
sunt
ut illi pedes erant, et qui in ultima metri heroi
es eos missis legatis composuere. Sed illi ubi inter se amici effecti
sunt
, cæteras aues imbecilliores, et maxime columbas u
antam coaceruandis opibus operam impendere, quæ uelimus nolimus breui
sunt
relinquendæ.
e tentaret. Cui capra. « Quid inquit me esse prohibes, quæ tibi nulli
sunt
usui ? » « Nulla respondit canis ratione hoc faci
re, tum ui turbinis, et poma fere cuncta ceciderunt et rami confracti
sunt
, olea autem illæsa permansit. Tunc secum malus «
os conuocauit qui omnes propere ad uocem matris currentes salui facti
sunt
, uno duntaxat excepto, qui matris uoce contempta,
et inquit mihi, quod in præsentia edamus oues. Macilentæ admodum enim
sunt
. Sinamus eas pinguescere, redituri, quom fuerint
nter Vulpes numeranda, si nunc esuriens spe pullorum, qui nondum nati
sunt
paratum omitterem cibum. Dentes ualidos gero qui
t : « Fiz sui a rei. » Dist li vileins : « Va ore od mei ! » A un mur
sunt
amdui venu ; ileoc ad li leüns veü defors la port
e mut fut tart qu’il s’en fuissent de ileoc turné. En la gastine s’en
sunt
alé, par mi les landes trespasserent ; un autre l
iorem esse, et magis probandam, qui suis rebus sine periculo contenti
sunt
, quam illorum, qui aliena appetentes adeunt magna
dit interrogatque quamdiu mater eius obiisset. « Quadraginta iam anni
sunt
» inquit. Tunc amicus intellecta legati stropha i
a indicat, ne ægre feramus dona naturæ, quæ maiori nobis commodo sæpe
sunt
, quam nos intelligere ualeamus.
onet, ut rebus nostris contenti ea non appetamus, quæ nostris uiribus
sunt
longe maiora.
ederat uxori coquendas dicens « Coque hos turdos », cui uxor « Merulæ
sunt
non turdi. » Quom autem maritus contenderet esse
petente LVpus et uulpes inita inter se sotietate uenatum profecti
sunt
qui quum ceruum, quem ceperant diuidere uellent,
erfugerent irrita sententia fuit. Fabula indicat multos quæ facienda
sunt
laudare, sed qui ea facere uelint, paucos reperir
, a proprio oppidi domino obsessi, expugnato oppido capti et iugulati
sunt
. Fabula indicat stultos et amentes esse, qui ses
uant il asemblent autri aveir, mut le peot hum sovent veer qu’il n’en
sunt
gueres amendé ; tuz jurs vivent en poverté.
uum autem paulopost Lupus aduentare nunciaretur, tanto timore affectæ
sunt
, ut nullis pastoris uerbis possent a fuga cohiber
uriz s’en turnent fuiant, e li chaz les vet enchaçant. En la parei se
sunt
fichees : meuz i voleient estre mucees, si que el
nquit uerborum et herbarum uires aduersus raptorem mearum rerum nullæ
sunt
, lapidibus agam, in quibus quoque dicunt esse uir
z, jeo sui huniz. » Issi est il de [mut] plusurs : cum plus unt, plus
sunt
coveitus.
e ke jo la vei. Tutes les bestes qui l’orrunt, quë as bois u as viles
sunt
, ferunt pur nus a Deu preere. » Li lus l’otreie e
. Li bucs leva en haut sun cri ; si durement aveit crié que li pastur
sunt
hors alé e cil que pres del munt esteient e as vi
ns, et ad res gerendas natus et genitalibus caret, quæ tibi cordi non
sunt
. » Cui uidua « Abi hinc inquit in malam rem cum i
uoniam huc et illuc transeunt, ab animi bonis quæ propria et perpetua
sunt
longe superari.
na quidem monuit, tamen haec quoque maxima iussit, quae misero semper
sunt
facienda mihi : Ne facile alterius repetas consor
esmaiét, par ses cornes est atachiét, en un buissun est retenuz. Dunc
sunt
li chien a lui venuz. Quant il les vit si aprisme
i lui pl[e]ust, u en dunast ; avis li fu que trop le ot grant, e tuz
sunt
sans küe si enfant. Li gupil demande que ceo deit
eï et li fous peoples qui l’oï dient que ceo est signefiance. En poür
sunt
e en dutance ; n’i ad celui ki bien ne creit que
es tresfeluns e des engrés : quant uns produm les met avant e par lui
sunt
riche e manant, s’il [se] surpüent* meuz de lui,
eæ libidine incitentur. A qua, si qui homines qui coruo albo rariores
sunt
, se abstinere uolunt, sæpe in graues morbos incid
unseille a fere dunt cil ne peot a nul chief trere. Et quant il unkes
sunt
meuz asemble par traïsun li tout e emble l’aveir
rmagë ot sun talant. Ceo est essample des orguillus, ki de grant pris
sunt
desirus ; par losanger, [e] par mentir les puet h
tes les bestes s’asemblerent, pur lui veer a curt alerent. Li plusurs
sunt
pur lui dolent, e as esquanz n’i chaut n[i]ent, e
itias et opes possides, (multi enim locupletissimi indocti incultique
sunt
, quos Diogenes ille Sinopæus oues aureo indutas u
e cuntrevaile. Vien ore od mei en sum cel munt, u les bestes ensemble
sunt
, e jeo te frai ja bien veer, — e si purrez aparce
er, si tuz l’eüssent oï cunter ». Si vet des feluns veizïez : par eus
sunt
plusurs enginnez par parole, par faus sermun cum
rtums ! » — « Bien avez dit », cil li respunt. Disci el champ venuz i
sunt
; le blé cuillirent e porterent, mes les humes le
qu’il ne preisist a cunseiller le gupil que tant sot tricher ; amdui
sunt
felun e engrés. Si del lu veulent aver pes, si le
iter. Cil li firent mires venir pur saver qu’il peüst guarir. Li mire
sunt
tu esguaré, n’unt rien [ne] veü ne trové qu’il eü
charité ! A mes enfanz purras cunter e par enseines remembrer que ore
sunt
povre e orphenin, ke mei leissastes el chemin. »
’otri bien », ceo dit li lus. El batel entrent ambesdous ; de la tere
sunt
esluiné. Li lus ad le vilein prié qu’il li desist
harum rerum censores, quom hunc libellum legissent, multis me uerbis
sunt
ad æditionem cohortati. Non putaui igitur tam hum
ad institutionem moralis et ciuilis uitæ non minimum facere arbitrati
sunt
. Quocirca Omnibonus Leonicenus et Laurentius Vall
s laude fraudari debeam, quam cæteri Latini ex translatione consecuti
sunt
nisi adeo inuidi simus, ut Latinis licere non put
e feim ai dolur e mal. » Issi avient des surquidez : par eus me[i]mes
sunt
jugez ; ceo enpernent que ne poënt fere, dunc lur
» La grüe se mist al repeire. Cest essample ai pur ceo cunté : cil ki
sunt
plein de mauveisté e en lur cuntree mesfunt, puis
li autre trichere e faus. Quant en lur curt furent entré, des singes
sunt
mut bien apelé. Li leaus hum les esguarda ; l’emp
t e que li floz ne l’en* portast. Li vilein les ad escrié, dit que ne
sunt
pas bien alé ; encuntre l’ewe la deient quere, la
eit estre mut dreiturers, en justise redz e fiers. » A cel cunseil se
sunt
tenu, e si unt esgardé e veü que de l’egle ferun
étation fausse, que combat la phrase précédente : Languentis ævi dum
sunt
aliquæ reliquiæ, Auxilio locus est. On doit donc
vit veniam confessus reus : Quanto innocenti justius debet dari ! Tuæ
sunt
partes ; fuerunt aliorum prius ; Dein simili gyro
imos eorum adhuc molles, ad meliores facilè vias instituunt vitæ. Usi
sunt
ea vetustissimi quoque auctores, Hesiodus, Archil
la bibliothèque Sainte-Geneviève : « Notæ istæ, meo quidem judicio,
sunt
propria Nicolaï Rigaltii manu exaratæ, dum Phædri
de Perottino codice in universum agitur, deque iis quae in eo edendo
sunt
praestita, avait pour objet le manuscrit considér
tinentur nonnulli poetæ Latini juniores, qui in circumpictis circulis
sunt
annotati. » Dans les autres on lit la nomenclatu
clare, c’est qu’il n’est que copiste. En voici le commencement : Non
sunt
hi mei, quos putas versiculi, Sed Æsopi sunt et A
i le commencement : Non sunt hi mei, quos putas versiculi, Sed Æsopi
sunt
et Avieni et Phædri : Quos collegi, ut essent, Py
ssage suivant : « Agedum illa, quæ multo ingenii tui labore celebrata
sunt
, in manus sume utriuslibet auctoris carmina : quæ
dicace de Perotti lui attribue d’ailleurs les fables nouvelles : Non
sunt
hi mei quos putas versiculi, Sed Æsopi sunt, et A
s fables nouvelles : Non sunt hi mei quos putas versiculi, Sed Æsopi
sunt
, et Avieni, et Phædri. Il est évident qu’Ésope n
º Il commence par prendre à la lettre les deux vers de Perotti : Non
sunt
hi mei quos putas versiculi, Sed Æsopi sunt, et A
ux vers de Perotti : Non sunt hi mei quos putas versiculi, Sed Æsopi
sunt
, et Avieni, et Phædri. Suivant lui, Perotti aff
Contrari, indoctis omnibus contrarie, Et gratus doctis, et cui grati
sunt
docti, Quem tot simul ornant naturæ munera, Ingen
abularum libri V, ex recens. R. Bentleji. Ictus per accentus expressi
sunt
discent. commodo. Berolini, Rücker et Püchler. In
m P. Syri sententiis, parallelisque fabulis J. de La Fontaine. Additæ
sunt
notæ gallicæ ad usum studiosæ juventutis, diligen
iques, avait écrit cette note : Harum quæ sequuntur fabularum quædam
sunt
e Phædro verbatim desumptæ. Il paraît que le man
beralibus quoque artibus instituti, a papa Romano Britanniarum insule
sunt
directi ac eandem tam salubribus fidei documentis
iones inter totas. in sinistros capillos 7 divisiones, octava et nona
sunt
in crines duas et inchoant super auriculam. Le
arium. Argumentum. Ad hoc dicit idem in libro primo : Animalia quedam
sunt
urbana, quedam agrestia… » Fol. 3 a à 76 b. « In
ueniuntur, licet plures eius fabule adhuc reperte sint, quarum alique
sunt
consequenter posite. Mais le volume est loin de
o. xvii. Ces fables se terminent par cette observation : Finite
sunt
extrauagantes antique, ascripte esopo, nescio si
eniuntur licet plures eius │ fabule adhuc reperte sint, quarum alique
sunt
consequenter posite. Puis viennent les fabulæ ex
eniuntur licet plures eius | fabule adhuc reperte sint, quarum alique
sunt
consequenter posite. On rencontre de nombreuses
ueniuntur licet plures eius fabule adhuc reperte sint : quarum alique
sunt
consequenter posite. — Fabule esopi antique ext
udicium neque altissimis rebus parcere nouit. 7. Quomodo corui conati
sunt
aquilam expugnare. 8. De aquila ex cuius vnguibus
ici transcrire celui du Miroir doctrinal. En voici les termes : Tales
sunt
et morales Æsopi fabulæ, de quibus exempli causa
Fol. 324. Poggii Florentini orationes quaedam. Extrema folia exsecta
sunt
. Les fables signalées par cette nomenclature occ
ls termes tout cela est expliqué : « In principio hujus libri quinque
sunt
inquirenda, scilicet : causa efficiens, forma mat
a / 10 un exemplaire de son opuscule intitulé : Qui auctores legendi
sunt
ad eloquentiam comparandam , imprimé à Pfortzeim
nt voici le commencement : « In principio huius libri quatuor causae
sunt
inquirende, scilicet : causa efficiens, materiali
forme d’un vers pentamètre, la devise suivante : Singula cum ualeant
sunt
meliora simul. 4º Bibliothèque Bodléienne.
être ici transcrites : Circa istum libellum quedam, id est, quinque
sunt
extrinsecus prelibanda. Videlicet que materia, qu
d credas aligoria, Moralis quod agas, quod speres anagogia. Quattuor
sunt
expositiones sacre sancte scripture, una storiali
legorica, secunda moralis siue tropologi[c]a, tertia anagogica. Sicut
sunt
quatuor doctores, ita sunt quatuor expositiones.
iue tropologi[c]a, tertia anagogica. Sicut sunt quatuor doctores, ita
sunt
quatuor expositiones. Primo exposuit beatus Jeron
rases qui y faisaient suite : « Antequam procedatur ad textum, aliqua
sunt
præmittenda. Et primo de causis hujus libri. Unde
. Unde notandum quod præsentis libri, sicut aliorum librorum, quatuor
sunt
causæ, scilicet : materialis, formalis, efficiens
transcrire ici tout le préambule : « In principio hujus libri quinque
sunt
inquirenda, scilicet : causa efficiens, forma mat
omine Æsopi et sic habemus quod duplex est Æsopus. In principio hujus
sunt
multæ fabulæ et apologi vel materia quæ continet
ausa finalis sive utilitas est ut perlecto libro sciamus ea quæ dicta
sunt
in libro. Titulus talis est : Incipit Esopus vel
| Registrum operis. || A B C D E F G H I K L M || N O P Q R. || Omnes
sunt
quaterni. Il existe des exemplaires de cette éd
alienum, dum plus cupit, suum perdit. Non sua qui cupiunt, merito quæ
sunt
sua perdunt. On le voit, la moralité dans le man
s, qu’une phrase pour terme de comparaison : Romulus primitif : Hii
sunt
comites tui, primicerii, campi doctores, milites
, campi doctores, milites et cetera officia. Romulus de Nilant : Hii
sunt
tui comites, proceres, satellitum doctores, et mi
ales, et officiorum procuratores, et subditi. Romulus Roberti : Illi
sunt
comites tui, primicerii, milites et cetera offici
i de me videtur et de his astantibus ? et hii omnes simii similes
sunt
tibi et isti omnes simii sunt similes tibi
ibus ? et hii omnes simii similes sunt tibi et isti omnes simii
sunt
similes tibi lacerari. laniari. falsita
prophetis qui veniunt ad vos in vestimentis ovium, intrinsecus autem
sunt
lupi rapaces. Vulpes vero virum discretum signifi
icantes condempnatus. 4º Incipit liber de officio sacerdotis. 5º Isti
sunt
casus in quibus summa excommunicationis maior fer
icit Musca : Dat tibi terra domum, nobilis aula mihi. Deliciæ
sunt
grana tuæ, me regia nutrit Mensa ; bibis f
cula figo genis. Et respondet Apis : Sunt tibi multa parum,
sunt
mihi pauca satis. Plus mihi grana placent q
nt. Qua vendita, morte periit, cujus carnem tres falsi testes partiti
sunt
. Dérivé rythmique. Vellere deposito, caro testib
t, qui montre que c’est bien d’un Romulus qu’elles sont issues : Hæc
sunt
fabulæ Æsopi morales, quas Romulus de græco in la
nturiam Sylloge. Duisburg ad Rhen., 1662, in-8º. 10. « In Thessalia
sunt
quatuor atque triginta [montes], quorum nobilissi
Gerardi Joannis Vossii De veterum Poetarum temporibus libri duo, qui
sunt
de poetis græcis et latinis. Amstelædami, ex typo
Gerardi Joannis Vossii de Veterum Poetarum temporibus libri duo, qui
sunt
de Poetis Græcis et Latinis. Amstelædami, MDCLIII
dratæ, cuius altitudo novem, latitudo septem pollices æquat. Membranæ
sunt
partim tenues, partim crassiores, satis albæ, ubi
um altitudinem occupant, in lemmatibus vero itidem miniatis aliquanto
sunt
minores, omnes autem elegantes iisque simillimæ,
uas vocant, atramento subfusco quidem, sed claro ac perspicuo scriptæ
sunt
. Scribendi compendia haud ita multa, et interpunc
ibendi compendia haud ita multa, et interpunctionis signa plane eadem
sunt
, quæ in codice Pithœano Bergerus observavit, litt
in antiquissimis quibusque codicibus obtinere, qui harum rerum periti
sunt
, norunt. Est autem codex foliorum CXXIV, quorum p
primum recentiore manu littera A, reliqua numeris 1 ad 123 insignita
sunt
. Quævis pagina viginti septem lineas complectitur
m Æsopi illius Phrygis fabulas Æsopi nuncupavit ; non, ut aliqui rati
sunt
, transtulit. » Lilii Gregorii Gyraldi de Poetaru
lius romanus, Hemilianus Cimbrianus, et quidam alii ; hodic illustres
sunt
Carolus Arretinus, Mapheus Vegius, Pontanus et An
▲