Abstemius 69 De lvpo svadente istrici [
sic
], vt tela deponeret LVpus esuriens in istricem
dente istrici [sic], vt tela deponeret LVpus esuriens in istricem [
sic
] intenderat animum, quem tamen quia sagittis undi
rdendi astutia, illi suadere cœpit, ne pacis tempore tantum tellorum [
sic
] onus tergore portaret, quandoquidem ne alii quid
sagittarii, nisi quum prælii tempus instaret, portarent. Cui Istrix [
sic
] « Aduersus lupum inquit semper præliandi tempus
Abstemius 62 De viro gelotypo [
sic
], qvi vxorem dederat cvstodiendam VIr gelotypu
iro gelotypo [sic], qvi vxorem dederat cvstodiendam VIr gelotypus [
sic
] uxorem, quam parum pudice uiuere compererat, cui
uosa defunctam induere uolebant. « Quid facitis inquit stultæ ? Quor [
sic
] tam pretiosam uestem perdere uultis ? Quid alia
indicat difficile esse animi ægritudinem uerborum simulatione cælare [
sic
].
mper loco nidificaret, quom eius pulli inde sibi semper suriperentur [
sic
], « Simplicitas » respondit. Hæc indicat fabula
peterentque a filio, quomodo pater eius se haberet. Ille per hostii [
sic
] rimulam respondit. « Melius quam uelletis. » Hæ
o leonis convivio non omnibvs animalibvs grato LEo epulum opipere [
sic
] apparateque cæteris brutis animalibus exhibebat
VIr decrepitæ senectutis irridebatur a iuuene quodam, ut delyrus [
sic
], quod arbores insereret, quarum non esset poma u
m honorari, et pulchris uestibus amiciri, quia magnos uentris ædebat [
sic
] sonos ad magistratus accessit, petens ne se minu
ea in ære pendens, et se iam iam perituram intelligens, « Quam iustæ [
sic
] hæc patior dicebat, quæ minima uolatilia magno l
vs et macro VIr quidam complures capones in eodem ornithoboscioco [
sic
] inclusos largo nutricauerat cibo, qui pingues ef
animal illum appellans, qui honinum fraudes non animaduertisset. Dum
sic
ergo lasciua gestiret subsidens terra eam traxit
teris excisis deformis hæc secum dicebat. « De te non amplius quærar [
sic
] natura, quod me turpem genueris, quom formosis t
trusa latuerat, inter rudera et saxa iacentem, quam cum substulisset [
sic
], apertamque aureis plenam inuenisset, eiulatu et
em. Hanc tamen ante alios rumpit turpissima uocem, dum generis crimen
sic
abolere cupit : Iuppiter hoc norit, maneat uictor
dibus dispergit harenam, quam ferus in domini ora sequentis agat. Tum
sic
informis squalentes puluere crines discutiens, im
tae deceptus scrimine fraudis Nam poenam meritis rettulit inde suis.
Sic
qui cuncta deos uno male tempore poscunt, Iustius
rætia unam tantum fringuillam, quæ infelix in area remanserat, cœpit [
sic
]. Hæc fabula indicat, qui omnia comprehendere uo
ecti succedit in oscula fratris, seruatus uetulis unicus heres auis.
Sic
multos neglecta iuuant atque, ordine uerso, spes
osae post haec documenta quietis mon sine supremo magna labore peti.
Sic
quicumque noua sublatus laude tumecit dat merito
ggreditur prauis insistere uerbis, collisum cupiens dissociare pecus.
Sic
postquam dictis animos disiunxit acerbis, inuasit
rit sacrum diuis fudisse cruorem quam rabido fauces exsaturare lupo.
Sic
quotiens duplici subeuntur tristia casu, expedit
dicens. « Et ego quoque do tibi hoc pro anima uxoris meæ defunctæ. »
Sic
illi, dum alter alteri nocere cupiunt, quid cœnar
area messes, Cantibus aestiuos explicuisse dies. Parvula tunc ridens
sic
est affata cicadam (nam uitam pariter continuare
[Liminaires] Ontinam [
sic
] sese posset spectare latinum Nobis qui Grecæ [si
aires] Ontinam [sic] sese posset spectare latinum Nobis qui Grecæ [
sic
] tradidit ista prior. Diceret is credas hinc græc
par Florent Chrétien : petro pithoeo antiqvitatis vindici. Phrix (
sic
) ille seruus, mente sanus libera Græcas iocosus f
is opus. Senem admodum scripsisse praeter seniles de ætate querellas (
sic
), vel illa arguunt quod se D. Augustum jus dicent
a enrichi les Disputationes du Père Desbillons : « MM. Le Pelletier (
sic
) ont hérité en partie des savants Pithou, dont il
namque de his ad ortum sermo prorumpit quæ leviore discretu ab umano (
sic
) genere distant, daturus operam de singulis quæ t
unc humano genere multiplicato, et terrarum orbe repleto sub alstris (
sic
) minus producuntur monstra. Quæ ab ipsis per plur
ris (sic) minus producuntur monstra. Quæ ab ipsis per plurimos terre (
sic
) angulos eradicata funditus et subversa legimus,
ec : j’en ai donné la preuve : il dit encore dans le même Querolus : “
Sic
nostra loquitur Græcia.” 2º Il est à remarquer qu
iui legerunt arbores : quercus Ioui, Et myrtus Veneri placuit, Phæbo (
sic
) laurus (sic), Pinus Neptuno, populus celsa Hercu
arbores : quercus Ioui, Et myrtus Veneri placuit, Phæbo (sic) laurus (
sic
), Pinus Neptuno, populus celsa Herculi. Minerua a
t, Interrogauit causam, dixit Iuppiter : Honorem fructu ne videantur (
sic
) vendere. At me hercules inquit quod quisque volu
e hercules inquit quod quisque voluerit, Oliva nobis propter fructus (
sic
) est gratior. Тunc sic deorum genitor, atque homi
quisque voluerit, Oliva nobis propter fructus (sic) est gratior. Тunc
sic
deorum genitor, atque hominum sator : O nata meri
sti, ut quamvis structura illorum recesserit, permaneat tamen gratia.
Sic
enim illa ex alia lingua in aliam transtulisti, u
riore, fabulæ quoque Æsopiæ non satis perspectam habente indolem. Vel
sic
tamen dignum fragmentum esse arbitror quod inter
Polygnoto major, atque Aglaophonte, Et Zeuxim superas atque Parasium (
sic
), Protogenemque, Pamphilumque, et Melantium, Theo
ans les manuscrits de Pithou et de Reims : Vulpis hunc vidit, dehinc
sic
cœpit loqui, et dans celui de Daniel : Vulpes u
sic cœpit loqui, et dans celui de Daniel : Vulpes ut vidit, deinde
sic
cœpit loqui. Enfin, pour achever le désaccord,
illait formulait ainsi le cinquième vers : Hunc vidit vulpes, dehinc
sic
occœpit loqui, ce qui substituait un vers faux à
ler, la considérant comme la vraie leçon : Vulpis hunc vidit, deinde
sic
cœpit loqui. Il avait fait remarquer que le mot
s de Romulus et de l’anonyme. Au lieu de : Vulpis hunc vidit, deinde
sic
cœpit loqui , on lit dans les manuscrits de l’ano
anuscrits de l’anonyme de Nilant : Vulpis hunc quum fuisset intuita,
sic
alloqui cœpit , et dans les manuscrits de Romulus
, et dans les manuscrits de Romulus : Vulpis ut hæc vidit, e contra
sic
ait Corvo. Au lieu de : Tunc vero Corvus ingemu
cette souscription en lettres rouges : Finiunt capitula monstruorum (
sic
). Fol. 110 b. — Le commencement du feuillet est
litoribus prona torquentur ad undas quaeque turbidine poli uerticae (
sic
) sub arduo ac totius giri ambitu et omni terrarum
, par cette souscription à l’encre rouge : Finit liber de monstruis (
sic
). Ces mots sont eux-mêmes suivis de ces autres :
de cette façon : Romulus Thiberino filio de Civitate atlica. Esopus (
sic
) quidam homo grecus, etc. En outre il y a un Romu
mica et musca contendebant acriter. Ph. . . . . . . . . . Musca
sic
cœpit prior. R. Musca sic cepit prior.
er. Ph. . . . . . . . . . Musca sic cœpit prior. R. Musca
sic
cepit prior. Ph. Ubi immolatur, exta prægus
R. Vacca et capella et ouis socii fuerunt cum leone. Ph.
Sic
totam prædam sola improbitate sustulit. R.
Sursum bibebat Lupus, longeque inferius Agnus. Lupus ut Agnum vidit,
sic
ait : Turbasti mihi aquam bibenti. Agnus patiens
Sursum bibebat Lupus, longeque inferius Agnus. Lupus ut Agnum vidit,
sic
ait : Turbasti mihi aquam bibenti. Agnus patiens
fastidit quisque. Rom. Quod fastidit unusquisque. Phèdre.
Sic
sine labore venter impletur meus. Wiss. Sic s
sque. Phèdre. Sic sine labore venter impletur meus. Wiss.
Sic
sine labore vitam gero. Rom. Sic otiosus vita
venter impletur meus. Wiss. Sic sine labore vitam gero. Rom.
Sic
otiosus vitam gero. Phèdre. Quanto
uve dans celles de Romulus et de Wissembourg : Lupus ut Agnum vidit,
sic
ait : Turbasti mihi aquam. En somme, deux point
et escam, invenit margaritam in indigno loco jacentem. Quam ut vidit,
sic
ait : O bona res, in stercore jaces. Te si cupidu
et fortunis. iii. De Quadrupedibus et auibus. iv. De Liscinia (
sic
) et occipitre (sic). v. De Lupo et vulpe. vi.
De Quadrupedibus et auibus. iv. De Liscinia (sic) et occipitre (
sic
). v. De Lupo et vulpe. vi. De Ceruo et fena
occipitre (sic). v. De Lupo et vulpe. vi. De Ceruo et fenatore (
sic
). vii. De Junone, venere et aliis. viii. De
verace et fallace et de simiis. viii. De Equo, Ceruo et fenatore (
sic
). ix. De Asino, leone. x. De Vulture et ali
e verre, agnis et lupo. ii. De Vulpe et gallo. iii. De dracano (
sic
) et villano. iv. De Vulpe et catto. v. De L
ssimū | patrem dominū Anthonū Tituli sancti Chri-|sogoni prespiterum (
sic
) Cardinalem. Fol. 25b à 26ª (d.ib à d.iiª). Tab
annoncées en ces termes : Sequuntur fabule auiani quarum reegistrum (
sic
) post sub-|iungitur. Fol. 98b à 111b (n.iib à o
re I et table du livre II, ainsi intitulée : Capitula libri Secungi (
sic
) Fabularum Esopi. Fol. 34 b (e. v b). — Prohemi
ue on lit tertius au lieu de secundus. Fol. 46 a (g. iv a). — Finis (
sic
) secundus liber. Fol. 46 b (g. iv b). — Incipi
æ extravagantes on lit : Sequūtur fabule noue Esopi ex transiatione (
sic
) remicii. La faute typographique commise dans le
. Les fol. 100 b et 101 a (p. ii b et p. iii a) portent fabule-uiani (
sic
) au lieu de collecte-collecte, et les fol. 105 a
er | des fürsten Tancredi vō Salernia. vn̄ des iunglings | gwistardi (
sic
) Zum ersten die vorrede. | (D)as leben des hoch
simum patrem dominū | Anthonium Tituli sancti Chrisogoni prespiterum (
sic
) Cardinalem. | À la suite de ce titre on lit :
b. Fol. 110 (73) a. — Hye vahent and die newen geteutschten falblen (
sic
) von Rimicio , etc. En français : « Ici commencen
ters. Esopi auss | kriechischer zungen in latin gemacht. Auch etlich (
sic
) ander fabel als Auia|ni. Doligani. Adelfonsi. vn
ie mā zuschreibet. esopo | Vn̄ vahend an die neuw geteutschten fabln (
sic
) von. Rimitio die auch | zugeschriben werdent. Es
cré au titre de l’ouvrage ainsi conçu : Das buch des hochbe-|remten (
sic
) fabeltichters E-|sopi mit seinen figuren. Mots
et le nº 1. Aux lignes 11 et 12 on lit : Hie hat ein ende das lesen (
sic
) esopi. | Die vorrede Romuli philosophi in das b
Būcheren nicht | begriffen. Fol. 153 b. — Die Erste Fabel Aniani (
sic
). Fol. 171 a. — Ende der Fabeln Aniani. — Die
l. 28 b. — Cy commence le tiers liure des subtilles fables de esepe (
sic
). Fol. 28 b à 34 b. — Livre III, à la fin duquel
ne gravure et terminées par ce double avis : Cy finissent les fable (
sic
) de alfonce. Et cōmencent aucunes autres fables d
— Cy finissent les fables dauian. Et cōmacen les fables de alfousse (
sic
). Fol. s. ii b. — Cy finissent les fables de Al
oge florentin imprimees a Lyon sur le rosne par mai|stre Mathis hucӡ (
sic
) et maistre Jean Schabeller. Lan de | grâce mil C
ar ce titre : Esopet en Françoys Auec les Fables de Auian. Delfonce (
sic
). Et de Poge florentin , et qui se termine par ce
ende fabulen van Esopus | die leerlijck wonderlijck en̄ zeer ghenoeh (
sic
) | lijck zijn. | (Seq. icon xylogr.) Fol. 1 b. —
ma cum diligentia impensis Antonii Kobergers prefate ciuitatis ciuem (
sic
) hoc fine terminatum. De quo cunctipotenti deo ho
faite par l’empereur Romulus pour l’instruction de son fils Tyberius (
sic
). Mais le commentaire ne s’arrête pas là. Un peu
parti philosophie supponitur. quare ad omnia ista rude est, et primo
sic
dico quod causa efficiens fuit magister Garritus,
istum librum sub nomine e us intitulauit, quare vir erat antetiquus (
sic
) et sciens. Alii dicunt quod Ysopus fecit istum l
bre par la traduction qui en a été faite : Dum mea me mater gravida (
sic
) gestaret in alvo, Quid pareret fertur cons
utrum. Jam qui sum natus, Hermaphroditus eram. Quaerenti lœtum (
sic
) Dea sic ait : Occidet armis, Mars cruce, P
Jam qui sum natus, Hermaphroditus eram. Quaerenti lœtum (sic) Dea
sic
ait : Occidet armis, Mars cruce, Phœbus aqu
rbe ad similitudinem, quod isopus bonus est et varios reddit odores ;
sic
iste liber varias reddit utilitates. » Ce qui peu
i virgo Maria. Suppleat eclisim filius ipse suus. Cum nessimus (
sic
) enim perpleri quod faciamus, Auxilium mitt
presbyterum poëma ; 5º Reflexiones de divitiis ; 6º Poëma thecnicum (
sic
) ; 7º Dictionarium de eadem materia ; 8º Poëma de
que dans ce dernier il trouva les deux fables De Capone et Ancipitre (
sic
) et De Lupo et Pastore, qui ne figurent pas dans
souscription hexamétrique : Finito libro Christus sit jure magistro (
sic
). Les fables de Walther sont dans le manuscrit s
-dire au haut du verso du dernier feuillet, on lit … cit transfeter (
sic
) de latino in romanum. La première syllabe du mo
grattée. Plus bas une main moins ancienne a écrit : Fecit transferi (
sic
) de latino in romanum. Ayant dû, pour éviter de
m herba suum librum intitulauit, quia, sicut ysopus bonos dat odores,
sic
notitia huius libri dat intellectui delectationem
du feuillet 126 b, est couronnée d’abord par cette souscription : Et
sic
est finis excerptorum luminis anime , puis par la
t que j’ai déjà signalé dans un autre manuscrit : Quos coluit vives (
sic
), nescit vixisse sepultos Fama (sic) ; nil
scrit : Quos coluit vives (sic), nescit vixisse sepultos Fama (
sic
) ; nil fidei mens mulieris habet. On voit, par c
précédées du préambule suivant : « Magister Esopus, excellens boeta (
sic
) grecus de civitate atheniensi, (volens) auctor l
e cavenda et sectari sectanda. Nam quod fingit gallum loqui et lupus (
sic
), ut patet in littera, hoc totum est figurative,
sic), ut patet in littera, hoc totum est figurative, significanter ut
sic
quod minus videtur inesse inest et quod magis. Is
proborum verbo blando, ut ista risum multiplicent et ingenium acuent (
sic
) per exempla ; deinde eumdem librum metrice compo
ette glose inspirée par la dédicace de Romulus à son fils. « Romula (
sic
) filius Tibernio (sic). De civitate a(n)t(e)tica
r la dédicace de Romulus à son fils. « Romula (sic) filius Tibernio (
sic
). De civitate a(n)t(e)tica salutem. Esopus quidam
uius : Incipit Esopus, liber fabularum ab Esopo compositus atheniosi (
sic
) magistro. Nota causa finalis omnium poetarum con
n de la collection est annoncée par ces mots : Explicit apologiarum (
sic
) esopi liber tertius. B. Manuscrit 15. A. XX
rbe ad similitudinem, quod isopus bonus est et varios reddit odores ;
sic
iste liber varias reddit vtilitates ; quod ipse o
let 2 b qu’après cet avertissement : « Iste Prosper fuit equitanicus (
sic
), eruditissimus omniumque artium dogmate peritus,
lit cet autre bien connu : Finito libro sit laus et gloria Christi (
sic
), que suit le mot Amen . Cette souscription, du
t un E au-dessus de l’Y. Puis on lit : Finito libro reddatur gracio (
sic
) Christo. Heu, male finiui, quia non bene scriber
in quo erant ex istis apologis ; modo liber iste non erat notus aput (
sic
) latinos ; Tiberius imperator rogavit magistrum R
t magistrum Romulum, et quidam dicunt quod fuit imperator Theorosius (
sic
), qui rogavit quemdam Anglicum, ut componeret que
icunt quod quidam fuit monacus Faventinus, qui volens fugere inannem (
sic
) gloriam istius mundi, hunc librum Esopi nomine n
o. || Finis adest opere : Scriptorem, christe, tuere. || Qui scrixit (
sic
) scribat ; semper cum domino vivat. || Vivat in c
r feuillet en papier : Prosper Episcopus Reginensis. De vita atciva (
sic
) et contemplativa. Le second ouvrage consiste d
sont annoncées par ces mots à l’encre rouge : Incipit liber Esopii (
sic
). Grâce aux deux complémentaires, elles sont au
: Verbula sicca, narrat ; ubi dicit : Dum fodit, proponit. Lictera (
sic
) gesta refert quod credas aligoria, Moralis quod
st ductio, id est aliena ductio. Moralis dicitur, siue tripologiscus (
sic
) sensus dicitur a tropos, quod est conuersio [et
omplémentaires qui, dans le manuscrit, sont intitulées : De Caupone (
sic
), Domino et Accipitre et : De Pastore et Lupo.
num de greco in latinum transtulit. Mortuus est tempore quo Taquinus (
sic
) superbus regnabat apud romanos. » Les fables, o
fable liv, c’est-à-dire de la fable du Chien et du Loup. Quia (
sic
) nisi conditur, nil sapit esca mihi. Aux trente
or immensus fuit illis cum rediere : Cernunt defunctum puerili ante (
sic
pro arte) ligatum. Artem non noscunt qua possint
fiunt portantia mortem. Au-dessous de ce dernier vers on lit : Et
sic
finitur Æsopus. Après viennent deux feuillets b
i dicunt quod Galterus anglicus fecit hunc librum sub nomine Æsopi et
sic
habemus quod duplex est Æsopus. In principio huju
: || Cathonis || Theodoli || Faceti || Cartule : alias de comptentu (
sic
) mundi || Thobiadis || Parabolarum Alani || Fabul
ces quatre vers : Gutta cauat lapidem, non bis, sed sæpe cadendo :
Sic
homo fit sapiens, non bis, sed sæpe legendo. Cl
do. Clamitat ad caelum vox sanguinis et Sodomorum, Vox oppræssorum (
sic
) mercesque retenta laborum. Enfin au-dessous se
à publiée en 1503. 1517. Esopus constructus mora-||liçatus (
sic
) et hystoriatus vltimo || impressus et correctus
upo ; lxv De Puero suspenso ; lxvj De Mercatore et eius vxore ; lxvj (
sic
) De Rustico et Plutone. À la fin on lit : Impres
|| clarissimum versæ. || Eiusdem fabule. LXIII. a Sa||lone Parmensæ (
sic
) versu Elego || latinitate donatæ. || Eiusdem ite
ns les manuscrits : Gutta cauat lapidem, non bis, sed sepe cadendo.
Sic
homo fit sapiens, non bis, sed sepe legendo. Cl
ectorem. Hoc opus Aesopi masculis fedarat ineptis : Qui malas (
sic
) correctas imprimit ere notas. Sed bene limatum n
que vingt-quatre fables, et, comme elle est close par les mots : Et
sic
est finis , il est clair que, si elle est incompl
Elles sont suivies de ces formules finales : Intret in has hædes (
sic
) quisquis sociare bonorum Agmine se exoptat : sce
stique Fine fruor, etc. Les fables 61 à 64, sous les nos lxiii, lxix (
sic
), lxv, lxvi, portent les titres suivants : De Cap
do-||mini Millesimo. cccc. nonagesimo. octauo. || Die octauo Jullii (
sic
) mense. Regnante illu-||strissimo dn̄o Ludouico d
tauo Jullii (sic) mense. Regnante illu-||strissimo dn̄o Ludouico dux (
sic
) Mediolani. L’avant-dernier feuillet est occupé
ano. Conte de Fundi. Collaterale dello Serenissimo || Re don Ferando (
sic
). Re de Sicilia Prothonotario et Logotheta be||ne
fable du Loup et de l’Agneau, avait écrit les quatre vers suivants :
Sic
iterum tonat ore Lupus : Mihi damna minaris ?
t ferum impune ledi, calcibus frontem extudit. Rom. ord. : Ut Asinus
sic
vidit feram, illi frontem aperuit. Rom. de Vienn
aire : « Amittit proprivm qvisqvis avidvs alienvm appetit. De talibvs
sic
narrat. Canis flumen transiens partem carnis ore
t fluuius tulit. et illam quam sub aqua putabat. obtinere non potuit.
Sic
quisquis alienum querit. dum plus uult. suum perd
atefaciens os. ut illam caperet. amisit illam quam prius ore tenebat.
Sic
dum quis cupit plus alienum. perdit suum. » On v
devenue un dérivé. Mais passons à la moralité : Rom. de Vienne 303.
Sic
, dum quis cupit plus alienum, suum perdit. Rom.
. Sic, dum quis cupit plus alienum, suum perdit. Rom. de Vienne 901.
Sic
qui quærit alienum, dum plus cupit, suum perdit.
Ego primus tollo. Rom. de F. : Ego primam tollo partem. Phèdre :
Sic
totam prædam sola improbitas abstulit. Rom. ord.
. Phèdre : Sic totam prædam sola improbitas abstulit. Rom. ord. :
Sic
totam prædam illam solus improbitate sustulit. R
d. : Sic totam prædam illam solus improbitate sustulit. Rom. de F. :
Sic
totam prædam illam improbitate sua abstulit. De
bat, perdidit ; nec illam quam sub aqua desiderabat, obtinere potuit.
Sic
quisquis aliena inhianter quærit, sæpe propria pe
et, porte ce titre : Incipit epistola Cornelii ad Crispum Salustium (
sic
) in Troianorum hystoria || que in greco a Darete
nière époque, puisqu’ils attestent qu’on aimait autant son personnel (
sic
) qu’on estimait ses ouvrages. Pour nous qui croyo
uent des escritures, Deuroient bien metre lor cures Es bons exambles (
sic
) et es dis, Es liures et es bons escris, Que li p
it et manda, Et par example li moustra, Com il se deut contregairier (
sic
) Que on nel peuist engingnier. D’autre part esc
hom m’en a recuise, Nel (e) veil laisier en nule guise Que n’i mere (
sic
) trauail et paine ; Qui qui m’en tigne por vilain
garnemens, Se il mis se veoit, Moult poi se priseroit. 100. Du coc (
sic
) qui sauoit tenir chandoile. D’un chat ci apre
oine, avec une encre plus pâle : Oh ! tu qui comedis, tibi conssulo (
sic
), si mihi credis, Ut retrahas ori, dans Chr
na montis, et ostendam tibi quia et me multi timent. — Cui Leo contra
sic
dixisse fertur : Poterat et me terrere vox tua, s
, et ostendam tibi quia multæ Bestiæ me timent. — Cui Leo e contrario
sic
dixisse fertur : Si te non nossem quis esses, pos
lite. 10. De Agricola et Auro. 11. De Leone et Tauro, 12. De Jupitro (
sic
). 13. De Quercu et Canna. 14. De Jupitre (sic). 1
Tauro, 12. De Jupitro (sic). 13. De Quercu et Canna. 14. De Jupitre (
sic
). 15. De Puero et Fure. 16. De Viatore et Satyro.
laborat aqua… Ad fraudis tel[a] te fraudis tegmine vela ; Uti
sic
scuto non scelus esse puto. Enfin la collection
bles porte ce titre : Incipit Registrum Esopi in librum faubularum (
sic
), et se termine par cette souscription : Explici
Mensa ; bibis feces, sed bibo lene merum. Tu bibis a limo sitim (
sic
), mihi suggerit aurum Quo[d] bibo ; saxa pr
turpi turpia reddi Verba solent, odium lingua fidemque parare (
sic
). Les fables sont terminées par cette souscript
itre également écrit à l’encre rouge : Incipit liber fabularum quos (
sic
) Esopus grecus homo ingeniosus studiose collegit
it par cette invocation : Jam te cuncti poscimus, pater pacis dator,
Sic
et te, paraclete pie consolator ; Trinitatis medi
e illis dicta est fabula, qui hominibus calumniantur. Rom. de Berne.
Sic
damnosi et oppressores sine causa innocentes oppr
etur etiam Phædrus quidam mimographus fuisse, de quo Martialis 3, 15 (
sic
) : An æmulatur improbi iocos Phædri ? Hæc nullo m
Teubneri, MDCCCLXXV, in-8º. À la page 16 on lit ce qui suit : Itaque
sic
habeto : fuit corpus quoddam fabularum Aesopi ex
eilen so vollständig mit dem Burneianus und Divionensis überein, dass
sic
nur eine äusserst mässige ausbeute an varianten d
▲