eno tegmine truncos. Hanc iuxta agrestis tales non edere fœtus Sueta, nec hesternis opibus fœcunda uirebat, Poma per incult

am uicina soror dictis carpebat amaris, Quod non grata homini ferret, nec commoda brutis Poma, sed austeros cunctis præbent

Tu paris ambrosiæ succo certantia poma, Siluestrem posuissem animum, nec dona tulissem Inferiora tuis, nec mensæ ingrata s

poma, Siluestrem posuissem animum, nec dona tulissem Inferiora tuis, nec mensæ ingrata secundæ. Artibus ingenuis teneros n

, quod arbores insereret, quarum non esset poma uisurus. Cui senex, «  Nec tu inquit ex iis, quas nunc inserere paras, fruct

inquit ex iis, quas nunc inserere paras, fructus fortasse decerpes. » Nec mora. Iuuenis ex arbore, quam surculos decerpturu

quendam uillaticum præcipiti insequebantur cursu quandiu ille fugit, nec repugnare ausus est. At ubi ad insequentes conuer

t, et dentes ipse quoque ostendere cœpit, omnes pariter substiterunt, nec aliquis urbanorum illi propinquare audebat. Tunc

nto se mortuum simulabat. Vrsus naribus admotis olfaciens, quum illum nec naso, nec ore spirantem deprehenderet, abscessit.

tuum simulabat. Vrsus naribus admotis olfaciens, quum illum nec naso, nec ore spirantem deprehenderet, abscessit. Coriarius

TOLICVMk.   [...] Iacobvs Constantivs Fanensis lectori. Abstemi nec digna obelo monimenta nec astro, Libraque quod fa

vs Constantivs Fanensis lectori. Abstemi nec digna obelo monimenta nec astro, Libraque quod faciat nil tua Lector habet.

parentibus et a maiorum uirtutibus degenerantes dedecori suis fuere), nec quia amplas diuitias et opes possides, (multi eni

us es, de quibus Vergilius, Aut qui diuitiis soli incubuere repertis Nec partem posuere suis, quæ maxima turba est. Merit

e dimitteret, obsecrabat. « Non enim te læsi » dicens. Cui Rusticus «  Nec hæc respondit te læserat. » Fabula indicat merit

d posset grauibus succurrere morbis, et uitam ingenio continuare suo. Nec se Paeonio iactat cessisse magistro, quamuis perp

s, tuum autem tu quoad rumparis, sustinere cogeris. » Indoluit trabs, nec amplius boues conuiciis lacessere ausa est. Hæc

suum conuiciis fontem lacessebat, ut inertem, quod immobilis staret, nec ullos haberet pisces, se autem plurimum commendab

quem cæteri ut incultum, et ad huiusmodi certamen ineptum irridebant, nec unquam uictorem futurum opinabantur. Sed ubi curr

Avianus 8 [DE CAMELO] Contentum propriis sapientem uiuere rebus, nec cupere alterius, nostra fabella monet, indignata

ferret iter. Et prior : Heus, inquit, praeruptis ardua saxis linque, nec hirsutis pascua quaere iugis ; sed cytisi croceum

ompte fecisset leonem rogauit ut filiam eius sibi traderet in uxorem. Nec abnuit leo ut benefactori suo rem gratam faceret.

bicinibusque suffultam quam ab agro rediens quom ruentem offendisset, nec haberet, unde eam reficeret, uehementer angebatur

currit genus omne ferarum, permixtumque homini cogitur ire pecus. Sed nec squamigeri desunt ad iurgia pisces, uel quicquid

rupti fingens discrimina funis atque auri queritur dissiluisse cadum. Nec mora, sollicitam traxit manus improba uestem : ex

 Merulæ sunt non turdi. » Quom autem maritus contenderet esse turdos, nec uxorem posset inducere, ut turdos esse assentiret

nio confectus, quom amplius uenari non posset magna cruciabatur fame, nec aliquem cognatum aut amicum qui eum cibo iuuaret

VTA] Metiri se quemque decet propriisque iuuari laudibus, alterius nec bona ferre sibi, ne detracta grauem faciant mirac

s supplicioue putent. Forte canis quondam, nullis latratibus horrens nec patulis primum rictibus ora trahens, mollia sed p

cerpti deprensus crimine campi perdidit indultae perfidus auris onus. Nec mora, praedictae segeti caput intulit horrens, po

aior, ait, poena dolorque rapit. Nam licet ipse nihil possis temptare nec ausis, saeuior hoc, alios quod facis esse malos.

rat arua bouem. Non pudet, heus, inquit, longaeuo uincula collo ferre nec expositis otia nosse iugis, cum mihi subiectas pa

lavdante VVlpes quom fugaretur a cane, et iam iam esset capienda, nec ullam aliam euadendi uiam inuenire se posse cogno

DE FORMICA ET CICADA] Quisquis torpentem passus transisse iuuentam nec timuit uitae prouidus ante mala confectus senio,

affectante AGricola quidam ægre ferebat se assidue terram uoluere nec perpetuis laboribus ad magnas diuitias peruenire,

ibi poma surripientem blandis orabat uerbis, ut ex arbore descendere, nec res suas uellet auferre. Sed quum in cassum uerba

us inquit pater ante hoc biennium his in regionibus naufragio periit, nec quid de eius cadauere factum sit, postea scire po

que quum messes in aream, et inde triticum domum ferre compelleretur, nec quieti locus sibi esset, autumnum saltem laborum

pontificis maximi cubicularius, uir omni litterarum genere præstans, nec non Renatus Melioratus et Robertus Vrsus Ariminen

s Melioratus et Robertus Vrsus Ariminenses iuris consulti clarissimi, nec minus, quæ humanitatis uocant, studiis eruditi. H

s Romanus ab senatu secessisset, quod tributum et militiam toleraret, nec ullo pacto reduci posset, nonne Agrippa Menenius

humani artus uentrem ociosum et desidem intuentes ab eo discordarunt, nec amplius illi cibum ministrare decreuerunt. Sed qu

dis musculos, cursoribus et uenatoribus talos, latronibus ungulas. Et nec nominando coco legato dimitto popinam, et pistill

b illis doctus occurrit labor, Sinistra quos in lucem natura extulit, Nec quidquam possunt nisi meliores carpere, Fatale ex

s scripsisse tradunt. Thracem se fuisse innuit et Græciæ vicinum : ut nec ii libelli Senecæ fidem elevent testantis Ӕsopios

m et educatum, tam apte, tamque eleganter Latinam linguam didicisset. Nec enim intelligo fieri posse, ut Græco sermone, aut

éties, familières à Perotti ; en voici le texte : Meiere Valla cupit nec quit, cupit Anna cacare ;       Ille edat asparag

octus palmam daret Apelles : Quid sævam tantum paupertatem quereris ? Nec facit bonos illa nec facit malos, Obsuntque sæpiu

elles : Quid sævam tantum paupertatem quereris ? Nec facit bonos illa nec facit malos, Obsuntque sæpius, quam prosunt divit

t. recogn., introductionem de auctoris vita, scriptis et usu agentem, nec non Joach. Camerarii libellum de vita Æsopi præmi

ntiæ ex recensione Bentleji passim codicum manuscriptorum auctoritate nec non metri et rhythmi musici ope. reficta. Præmiss

us nostris si fuisses sedibus, Et quod natura dederat voluisses pati, Nec illam expertus esses contumeliam, Nec hanc repuls

natura dederat voluisses pati, Nec illam expertus esses contumeliam, Nec hanc repulsam tua sentiret calamitas. » Si main

us nostris si fuisses sedibus, et pati quod natura dederat voluisses, nec illam expertus contumeliam fuisses, nec ad hanc r

uod natura dederat voluisses, nec illam expertus contumeliam fuisses, nec ad hanc repulsus pervenire potuisses miseriam.

iusdem patris cœnobio, profecturus Hierosolimam ad sepulchrum Domini, nec inde reversurus, multos libros, in quibus sudaver

us nostris si fuisses sedibus, Et quod natura dederat voluisses pati, Nec illam expertus esses contumeliam, Nec hanc repuls

natura dederat voluisses pati, Nec illam expertus esses contumeliam, Nec hanc repulsam tua sentiret calamitas. » Je pass

natura dederat voluisset nobiscum pati. Ne illam sustineres injuriam nec a nobis pulsus dolores. Voici maintenant la mêm

tris fuisses sedibus, et quod natura dederat voluisses nobiscum pati, nec illam sustineres injuriam, nec a nobis pulsus dol

atura dederat voluisses nobiscum pati, nec illam sustineres injuriam, nec a nobis pulsus doleres. La première impression

s nostris si fuisses sedibus, Et quod natura dederat voluisses pati, Nec illam expertus esses contumeliam, Nec hanc repuls

natura dederat voluisses pati, Nec illam expertus esses contumeliam, Nec hanc repulsam tua sentiret calamitas. Voyons ma

ut et tuas uestes amasses et quod natura dedit hoc tibi sufficeret ? Nec ab aliis passus es iniuriam, nec a nobis pulsus e

d natura dedit hoc tibi sufficeret ? Nec ab aliis passus es iniuriam, nec a nobis pulsus es uel fuisses. Hoc tibi bonum fui

is tui ! Ego te inveni in hoc loco jacentem. Potius mihi escam quero, nec ego tibi prosum, nec tu mihi. Hec illis Esopus na

i in hoc loco jacentem. Potius mihi escam quero, nec ego tibi prosum, nec tu mihi. Hec illis Esopus narrat qui non intellig

est terminé par une sorte d’avis ainsi formulé : Finit quartus Esopi nec plures eius libri inueniuntur, licet plures eius

iª). Livre IV, terminé par cette souscription : Finit, quartus Esopi nec  | plures eius libri inueniuntur licet plures eius

in du livre IV, terminé par cette souscription : Finit quartus Esopi nec plures eius libri inueniuntur licet plures eius │

du fol. 67 a (k. iii a) par cette souscription : Finit quartus Esopi nec plures eius libri inueniuntur licet plures eius |

tées chacune d’une gravure. Fol. 60 6. —  Finitur liber Esopi quartus nec plures huius libri inueniuntur licet plures eius

solertissima. Hermanni liechtenstein Coloniensis agrippine colonie : Nec non emendatione diligentissima est Impressum Anno

a solertissima Hermanni liechtenstein Coloniensis agrippine colonie : Nec non emendatione diligentissima est Impressum Anno

solertissima Hermanni liechtenstein Coloniensis agrippine colonie. || Nec non emendatione diligentissima est impressione co

s, qui prima sella sedet, qui frenis ora temperat. Anonyme :   Nec tua facta nocent, nec tua verba mihi,         Qui

et, qui frenis ora temperat. Anonyme :   Nec tua facta nocent, nec tua verba mihi,         Qui mea frena tenet, qui

u pristino commutato, ad regularium canonicorum ordinem se convertit… Nec tamen hic suæ conversationis habitus aut ab urbe

ias de contemptu mundi. Tobiadis. Parabolarum Alani. Fabularum Esopi. nec non Floreti finiunt feliciter. Impressi Lugduni p

ontemptu mundi : Thobia-||dis : Parabolarum Alani : Fabularum Esopi : nec non Floreti finiunt feliciter. || Impressi Lugdun

ia. Anno dñi. Mcccc||lxxxxvij. Septembris ad honorem omnipotentis dei nec non Virginis marie. Finis. Quoique cette souscri

suum. Hunc prius impressis reliquis studiose libellis       Perfer : nec dubia perlege mente, puer. Solue grates igitur lo

Perfer : nec dubia perlege mente, puer. Solue grates igitur loculos : nec parcito nummis :       Paruulus hoc paruo venditu

e resartus       Nunc docta : metuo non piper : uncta garum Me lege : nec ludo tibi sit mea fabula lector :       Utiliter

, quam videbat in profundo, caperet, eam quam ore tenebat, perdidit ; nec illam quam sub aqua desiderabat, obtinere potuit.

loqueretur Dammulam Damulam atque pinguem ac pinguem Nec multum gravis erat, nec multum suavis, sed medio

Damulam atque pinguem ac pinguem Nec multum gravis erat, nec multum suavis, sed medio modo se habens. non es

noverunt. Quæ si te nossent sicut ego, non utique te timerent, sicut nec ego te timeo. Si, au lieu de citer ainsi des ext

able De Leone rege et Bubalo et Lupo venantibus : Partiri misero cum nec est utile forti. Ce vers doit être compris comme

re compris comme si les mots qui le composent se présentaient ainsi : Nec est utile misero partiri cum forti. On remarque à

boiteux, si l’on n’était pas assez accommodant pour voir dans le mot nec une syllabe rendue longue par la puissance de la

elegerit quædam, quibus calamitatem suam depingeret, aut describeret, nec melius ejus censor, quibus consolaretur et levare

ginée.) 207. « Thracem se fuisse ipse innuit et Græciæ vicinum : ut nec ii libelli Senecæ fidem elevent testantis Æsopios

, est Avienus præfatione in fabulas Æsopicas ad Theodosium Macrobium. Nec mirum adeo non meminisse Senecam, ubi loquitur de

ulis uberior expositio. Accessit Auctarium Fabularum quarundam Phædri nec Phædri. Lipsiæ, apud viduam B. Casp. Fritschii, A

ere : eam in hodiernam usque diem dubius cui ascriberem apud me tenui nec illam edidi. Nam cum dominatio tua ad eiusdem car

nandi, nisi forsan essent tales, qui copiose et floride de re iucunda nec nimis turpi scripserunt. » Henri Bebel, Qui aucto