tebat uocem. Interrogata a pastore cur ita faceret « Molestius inquit mihi est a cane, qui mihi custos et amicus esse debet

ata a pastore cur ita faceret « Molestius inquit mihi est a cane, qui mihi custos et amicus esse debet lædi, quam a lupo que

i custos et amicus esse debet lædi, quam a lupo quem natura perpetuum mihi genuit inimicum. » Fabula indicat grauiores nobi

commissa tegeret. « Vxor inquit magnum portentum, et silentio dignum mihi hac nocte contigit, (cum illa enim cubans hoc dic

me pernosti mi uir, qui ex aliarum ingeniis me iudicas. Potius mortem mihi paterer inferri, quam aliquid contra tuam uolunta

ed caue si me ames, ne cui hoc dicas. Tute enim nosti quanto dedecori mihi esset, si ex uiro gallina factus dicerer. » Mulie

rsam amore, se propriis armis exuisse. « Quid inquit uxor istud luscæ mihi nunc prodest ? Antequam oculum mihi erueres istud

e. « Quid inquit uxor istud luscæ mihi nunc prodest ? Antequam oculum mihi erueres istud faciendum fuit. » Fabula indicat p

no datas, quam offerentium uoluntatem soles inspicere. Addidit quoque mihi animum Guidus baldus clarissimus dux, et princeps

uam iocos saperent, unde ridiculas multas, quæ inter componendum sese mihi offerebant consulto præterii, quia nimis lasciuæ

nt consulto præterii, quia nimis lasciuæ et tanti principis grauitate mihi uidebantur indignæ. Non tamen ita agrestis esse u

le. [Proemium d’Abstemius] Eiusdem Abstemii proœmium. COgitanti mihi uaria scriptorum genera, qui ut humanæ uitæ prode

s abigeret. At illa abnuit dicens, ‘‘Hæ meo sanguine iam plenæ paruam mihi possunt inferre molestiam. Si autem has abegeris,

tiam. Si autem has abegeris, aliæ familiae superuenient, quæ quicquid mihi superest sanguinis exhaurient.’’ Ita o uiri Samii

et. Respondit Apes. « Quo beneficentior sum, eo maiori odio prosequor mihi inferentes iniuriam. » Fabula indicat, quo magis

bticuit. Rogatus cur non amplius fleret « Farina inquit et glandes os mihi occluserunt. » Fabula indicat amplas hæreditates

posset, dicere solebat. « Quam male uitam meam disposui. Iuueni enim mihi uxor deerat ; nunc autem senex desum uxori. » Hæ

ione molestius fuisset, « Nihil inquit lapide quem quidam iecit, quem mihi amicum esse credebam, quamuis non fuerim illo per

sanctissimis optimisque admonitionibus tuis. Nam usum Veneris admodum mihi obesse sentio, et uirga amplius non arrigitur. »

m futurum erat. « Malo inquit tam graue onus perpetuo ferre quam quum mihi libuerit malum uicinum non posse mutare. » Fabul

tuas mellifluis cantibus demulcebo. » « At ego inquit Accipiter malo mihi uentrem demulceas. Sine tuis enim cantibus uiuere

si te subdolum et fidifragum animal esse cognoscerem. A mortua nullum mihi detrimentum inferri posse certo scio, a uiua uero

probat esse notas : Vade, ait, et pictae nimium confide iuuentae, dum mihi consilium pulchrius esse queat miremurque magis q

deberet, inquit « Pater mi si sacerdotes ut canerent conduxisti, cur mihi irasceris gratis concinenti ? » Cui pater. « Non

tor iratus filium eius trahebat ad mortem. « Ecquid inquit Ouis peius mihi facere potes ? » « Vt te inquit pastor occidam et

Vulpes conspicata. « Infelix inquit et stulta ego quæ credidi Gallum mihi fidum fore cuius tot uxores occideram. » Fabula

ante Asinus portabat. Quod seruus nequam animaduertens « Male inquit mihi consului, quom innocentem conseruum meum peremi,

sunt usui ? » « Nulla respondit canis ratione hoc facio, sed quia ita mihi insitum est a natura. » Fabula exprimit naturam

olea autem illæsa permansit. Tunc secum malus « Quanto inquit melius mihi fuisset minores fætus edidisse. » Fabula indicat

re dicebat. Tunc Aquila « Ite ait uenatum ; et uter uestrum digniorem mihi attulerit prædam, eum præstantiorem iudicabo. » Q

canes prope dormientes. Reuersus igitur ad Leonem « Non placet inquit mihi , quod in præsentia edamus oues. Macilentæ admodum

e obsecro in præsentia occidas macilentam. Expecta paululum dum pulli mihi nascantur, quos ut tenellos absque dentium dolore

s cunctis certamen haberi, quod meritis nullus consociaret honor. Nam mihi deductum surgens in nubila corpus uerticis erecta

peto, et concede roganti. » Magirus cocus dixit. « Transi puer, affer mihi de coquina cultrum, ut hunc porcellum faciam crue

ram de Tebeste usque ad Terrestre liget sibi collum de reste. Et uolo mihi fieri monumentum ex litteris aureis scriptum, M.

accepit. Mortem igitur sibi imminere sentiens. « Quanto melius inquit mihi fuisset colapho a cynico repercuti quam numo etia

inquit, non timor ex animo decutiendus erit. Nam me siue tibi, seu te mihi conferat unda, Semper ero ambobus subdita sola ma

berando hactenus peragraui, ut hos omnes calceos con[t]riuerim. Nulla mihi superest pecunia, qua alios ualeam comparare. Qua

morte cruentet humum ? Quod nisi securo ualeas te reddere campo, hei mihi  ! uittata tu quoque fronte cadis, Ille refert : M

e aliegenæ animantes nunc honore prosequuntur et amicum expetunt. Non mihi sed boui hunc exhibent honorem. » Fabula indicat

quae praeda, rogas, quae spes contingere posset, iurgia nutricis cum mihi uerba darent ? Haec sibi dicta putet seque hac s

erum uocibus ille pecus : Forsitan ignotos imitato murmure fallas, at mihi , qui quondam, semper asellus eris.

le « Fecissem inquit nisi me hoc facere prohibuisset. Aduenienti enim mihi felix eius anima ad Elisias sedes proficiscens ap

eri inquit uiam, quæ nos a tantis periculis incolumes conseruabit, si mihi parere uolueritis. Suspendamus collo eius tintina

ponsum conuersus ad inuitantes. « Nolo inquit illuc accedere, ubi qui mihi suppetias daturus est, auxilium implorantem non a

uit, longaeuo uincula collo ferre nec expositis otia nosse iugis, cum mihi subiectas pateat discursus in herbas, et nemorum

consilio arborem ascendentem, unde eam casuram esse prospicio. Estote mihi testes, me ei non suasisse ut soleata illuc ascen

hædum conuersus « Gratias inquit tibi ago hædule mi, qui tam faciles mihi has effecisti fores. » Fabula indicat nullas tam

aliter defendere nesciret. « Domine inquit quinque talenta tradidisti mihi , ecce alia quinque superlucratus sum. » Quo dicto

dictionem istam tuam tam uilem nolo. Si enim numum æreum ualeret, eam mihi nunquam profecto concederes. » Hæc fabula contra

is præbentia succos. Cui pirus agrestis turbato hæc reddidit ore ; Si mihi adoptasset generosa ex arbore ramos Agricolæ quoq

inus conspicatus Canem rogabat, ut sibi esset auxilio. Cui Canis « Tu mihi inquit consuluisti, ut aduersus famem herbas pasc

it, tamen haec quoque maxima iussit, quae misero semper sunt facienda mihi  : Ne facile alterius repetas consortia, dixit, ru

AD THEODOSIUM Dubitanti mihi , Theodosi optime, quonam litterarum titulo nostri

ac strenuo uiro.D. Angelo Griphoni equiti aurato Sal. P. D. Cogitanti mihi uir magnifice cui potissimum dono darem hunc apol

liquer sa pensée en ces termes : Neque enim notare singulos mens est mihi , Verum ipsam vitam et mores hominum ostendere. E

est familière : Ergo hinc abesto, Livor ; ne frustra gemas, Quoniam mihi solemnis debetur gloria. Les deux premiers livre

n emphatique qu’une gloire solennelle lui est due : Quoniam solemnis mihi debetur gloria. Dans le poème vii de la première

e, et, dans un premier épilogue qui commence par ce vers : Supersunt mihi quæ scribam, sed parco sciens, il lui déclare, q

re page se termine par ce vers de la fable Cervus ad fontem : Utilia mihi quam fuerint quæ despexeram, et la deuxième page

um Fredericus stante Feretro       Transcripsi ; gratus vel fuit ille mihi , Quem modo vel semper fas est lugere parentem    

b à viii a. — Incipit liber fabularum Teodosii, imo Avieni. Dubitanti mihi , optime Theodosi, etc. — Rustica deflentem, etc.

. . . . quæ me nutrit admoto ubere, Fraudatque natos lacte, ne desit mihi . R.   que me nutrit et dat ubera sua mihi

tos lacte, ne desit mihi. R.   que me nutrit et dat ubera sua mihi , natos autem suos fraudat, ut lac non desit mihi.

rit et dat ubera sua mihi, natos autem suos fraudat, ut lac non desit mihi . phèdre iv a, 24 et romulus ii, 17. Ph

us, longeque inferius Agnus. Lupus ut Agnum vidit, sic ait : Turbasti mihi aquam bibenti. Agnus patiens dixit : Quomodo aqua

us, longeque inferius Agnus. Lupus ut Agnum vidit, sic ait : Turbasti mihi aquam bibenti. Agnus patiens dixit : Quomodo aqua

m. Sic otiosus vitam gero. Phèdre.   Quanto est facilius mihi sub teclo vivere. Et otiosum largo satiari cibo !

vere. Et otiosum largo satiari cibo ! Wiss.   Quanto facilius mihi est otioso satiari cibo bono et sub tecto beatius

roba Latro incitatus, iurgii causam intulit. Cur, inquit, turbulentam mihi fecisti aquam ? Les Fabulæ antiquæ reproduisent

fauce improba latro incitatus iurgis dixit : Cur turbulentam fecisti mihi aquam ? Quand au contraire on cherche la même ph

Romulus et de Wissembourg : Lupus ut Agnum vidit, sic ait : Turbasti mihi aquam. En somme, deux points sont bien acquis,

em pristinum decoris tui ! Ego te inveni in hoc loco jacentem. Potius mihi escam quero, nec ego tibi prosum, nec tu mihi. He

c loco jacentem. Potius mihi escam quero, nec ego tibi prosum, nec tu mihi . Hec illis Esopus narrat qui non intelligunt. Le

ora temperat. Anonyme :   Nec tua facta nocent, nec tua verba mihi ,         Qui mea frena tenet, qui mea terga ferit

randeurs humaines et a clos sa dissertation par ces deux vers : Quid mihi divitie, quid lata palacia prosunt, Cum mihi suff

ar ces deux vers : Quid mihi divitie, quid lata palacia prosunt, Cum mihi sufficiat parvo quod marmore claudor ? Enfin au

du Chien et du Loup.       Quia (sic) nisi conditur, nil sapit esca mihi . Aux trente feuillets du manuscrit il en a été a

us venerant. — Tunc fauce improba. — Cur, inquit, turbulentam fecisti mihi aquam bibenti ? Fable 4. Amittit merito propri

trouve : Fable 2. Agnus et Lupus ad unum rivulum… venerunt. — Quare mihi perturbas aquam bibenti ? — Tunc Lupus improba fa

c une encre plus pâle : Oh ! tu qui comedis, tibi conssulo (sic), si mihi credis,       Ut retrahas ori, dans Christo, de m

e le Romulus anglo-latin. Romulus de Nilant : Tunc ille ait. Nullus mihi cibus tam desiderabilis, sicut et illius Simii ;

exprimer par le Loup sa préférence pour la chair de Singe : « Nullus mihi cibus », dit celui-ci ; « Nullum cibum mihi », di

chair de Singe : « Nullus mihi cibus », dit celui-ci ; « Nullum cibum mihi  », dit celui-là. Or, ces mots ne sont pas dans le

lites tum principes, tum milites Quid tibi de me videatur et de mihi astantibus ? Quid tibi de me videtur et de his

her : Unde dicit Musca :       Dat tibi terra domum, nobilis aula mihi . Deliciæ sunt grana tuæ, me regia nutrit       M

ensa ; bibis feces, sed bibo lene merum. Tu bibis a limo sitim (sic), mihi suggerit aurum       Quo[d] bibo ; saxa premis, r

figo genis. Et respondet Apis :       Sunt tibi multa parum, sunt mihi pauca satis.       Plus mihi grana placent quam t

is :       Sunt tibi multa parum, sunt mihi pauca satis.       Plus mihi grana placent quam tibi regis opes.       Cum nul

it : Libens tibi auxilium feram, si prius grossum et longum huc filum mihi adduxeris. Or, tout cela se retrouve dans les deu

il avait composé dans sa jeunesse l’épitaphe suivante : Invida fata, mihi fidum rapuistis amicum,      Ad superos dignus qu