/ 1
1 (1893) Les fabulistes latins depuis le siècle d’Auguste jusqu’à la fin du moyen âge. Tome I : Phèdre et ses anciens imitateurs directs et indirects pp. -818
eur concision, il donne toujours à ses fables la dénomination, non de fabulæ , mais de fabellæ 66. Quand il annonce qu’il va pa
ult circuitionibus carere et jucundior esse : sed oratio qua utilitas fabulæ retegitur, ἐπιμύθιον vocant, quod nos adfabulatio
tre livré à des mains ignorantes ; on y mit même pour titre : Perotti fabulæ , au lieu de Veterum fabularum epitome ; et ce fut
de notes courantes en latin. Au frontispice on lit : Julii Phædri | fabulæ novæ et veteres : | novæ, | juxta collatas Cassit
te latin et en tête de laquelle on lisait : Noviter detectæ | Phædri fabulæ  | triginta | ex manuscripto bibliothecæ regiæ Nea
men et sermonis castitate, proprietate et elegantia multum inferiore, fabulæ quoque Æsopiæ non satis perspectam habente indole
conde édition. In-12. 1721. Phædri Augusti Liberti et Avieni fabulæ cum adnotationibus Davidis Hoogstratani. Accedunt
me la vie de Phèdre par Scheffer et ses fables. 1728. Phædri fabulæ , with English Notes by William Willymot. Londres.
ymot. Londres. In-8º. 1729. Phædri Augusti liberti et Avieni fabulæ cum annotationibus Davidis Hoogstratani. Accedunt
ti et Avieni fabulæ cum annotationibus Davidis Hoogstratani. Accedunt fabulæ Græcæ Latinis respondentes. Et Homeri Batrachomyo
ogstratani. Amstelædami. In-8º. 1764. Phædri Liberti Augusti fabulæ . Ad optimam quamque editionem emendatæ. Ad usum C
e 86 pages précédées de 8 pages non numérotées. 1765. Phædri fabulæ . P. Syri sententiæ. Faerni fabularum libri quinqu
rum libri quinque. Carpentorati. In-8º. 1777. Phædri selectæ fabulæ (xxxiv) ad usum scholarum. Selectas interpret. an
ufler. Leipzig, H. Fritzsche (1826). In-8º maj. 1805. Phædri fabulæ Æsopiæ ad opt. edit. coll. juvenumque instruct. a
iciliora. Parisiis. In-12. Phædri fabularum libri V, quibus accedunt fabulæ  xxxiv. Notulis instruxit E. F. C. Pertelius. Ansb
r’s verl.). In-8º. Phædri fabularum Æsopiarum libri V, quibus acced. fabulæ  xxxiv. In usum schol. adornavit notulisque ingeni
struxit Euch. Ferd. Chr. Oertel. Onoldi. In-8º. 1808. Phædri fabulæ Æsopiæ novissime recognit. et emendatæ. Wien. In-
Ad usum scholarum. Hannov., Hahn’s Hofb. In-8º. 1811. Phædri fabulæ ex codice Perottino ms. regiæ bibliothecæ Neapoli
Renouard. In-12 de 2 feuilles un tiers. Julii Phædri Augusti liberti fabulæ triginta nuperrime detectæ e manuscripto codice r
e capta civibus indicit Academia Jenensis. Insunt Phædri quæ feruntur fabulæ  xxxii in Italia nuper repertæ nunc primum in Germ
icina Caroli Schlotteri. In-folio de 12 pages. Noviter detectæ Phædri fabulæ triginta ex manuscripto bibliothecæ regiæ Neapoli
de La Fontaine, juxta editionem G. Brotier ; nova editio. Accedunt xx  fabulæ Phædro attributæ, e codice Perottino desumptæ, ad
In-8º. Phædri Augusti Liberti fabularum Æsopiarum libri V. Accedunt fabulæ Flavii Aviani, Anonymi Neveleti, Romuli et Anonym
atavii, Typis Seminarii. In-8º. 1814. Phædri Augusti liberti fabulæ . Nova editio, cæteris emendatior ; cum notis gall
licas addidit A. Thiel, in collegio regio Metensi professor. Accedunt fabulæ a de La Fontaine imitatæ ; P. Syri sententiae ; F
ccedunt fabulæ a de La Fontaine imitatæ ; P. Syri sententiae ; Faerni fabulæ centum. Metz, veuve Thiel et L. de Villy (1833, L
rum. Avignon, F. Seguin. In-18 de 2 feuilles. Phædri Augusti liberti fabulæ . Notis gallicis, numerisque vocabulorum seriem in
ndex personarum alphab. Coloniæ, Rommerskirchen. In-8º. Julii Phædri fabulæ nuper publicatæ in Italia quas emendatius edidit
. Leipz., Tauchnitz. In-12. Fabulæ Æsopiæ. Acced. J. Phædri et Aviani fabulæ , P. Syri sententiæ et Dyonis. Catonis Disticha, c
Fontaine, juxta editionem G. Brotier. Nova editio : accedunt viginti fabulæ Phædro attributæ, e codice Perottino desumptæ et
omprenant les fables de Faerne. 1824. Phædri Augusti liberti fabulæ . Nova editio studiose emendata, notis gallicis et
. In-8º. 1825. J. Phædri, C. Aug., Romanor. imper., liberti, fabulæ , in quatuor libros æquo divisæ, ab omni genere ob
bul. Æsop. libri V, cum appendice duplici. Acced. et Aviani et Faerni fabulæ . Accurate edid. ictibusque metricis instrux. C. H
sententiis, parallelisque fabulis J. de La Fontaine. Accedunt viginti fabulæ Phædro attributæ, e codice Perottino desumptæ et
recensuit et brevibus notis illustravit L. Quicherat : accedunt novæ fabulæ Phædro attributæ et gallicæ J. de La Fontaine imi
eipzig, Leo (1846, Herm. Fritzsche). In-8º maj. 1828. Phædri fabulæ Æsopiæ, ad optim. libror. fidem editæ cum variaru
rivilegio (1838). In-18 de 140 pages. 1829. Phædri Aug. lib. fabulæ . Nova editio, selectis P. Desbillons fabulis, not
In-18 de 4 feuilles cinq sixièmes. Phædri, Flavii Aviani et Anonymi fabulæ Æsopiæ. Accedunt P. Syri Mimi et Aliorum sententi
notisque brevioribus illustrata. Bruxellis, Tencé. In-18 maj. Phædri fabulæ ex rec. Burmanni cum nova fabular, append. Sine n
in des fables anciennes et nouvelles. 1831. Phædri Aug. lib. fabulæ Æsopiæ. Prima editio critica cum integra varietat
taine, juxta editionem Brotier, quibus accedunt P. Desbillons, Faerni fabulæ et P. Syri sententiæ. Lyon, Perisse (1835, 1858).
Lyon, Perisse (1835, 1858). In-18 de 8 feuilles. Phædri Aug. liberti fabulæ . Ed. G. E. Weber, s. Corpus poetarum lat. unter :
bulæ. Ed. G. E. Weber, s. Corpus poetarum lat. unter : Poetæ. Phædri fabulæ Æsopiæ. Nach Orelli’s Textes recension mit einem
Cornelius Nepos, Phèdre. Paris, Henriot. In-8º de 8 feuilles. Phædri fabulæ Æsopiæ ad optim. libror, fidem editæ, adjectis pr
ann. Berolini, Libr. Plahn. In-8º. 1838. Phædri Aug. liberti fabulæ Æsopiæ cum veteres tum novæ atque restitutæ. Ad f
it Christianus Timotheus Dressler, etc. Accedunt Ugobardi Sulmonensis fabulæ Phædrianæ e codice Hæneliano et Duacensi cum utri
ana (1850, 1856). In-8º de xvi-207 p. 1839. Phædri Aug. lib. fabulæ . Nova editio selectis P. Desbillons fabellis, etc
1860, 1862, 1863, 1867, 1876). In-18 de 3 feuilles et demie. Phædri fabulæ Æsopiæ selectæ. Monachii, libr. scholar. Regia. I
ibri V. Nova editio. Paris, Pillet aîné. In-12 de 7 feuilles. Phædri fabulæ selectæ. Mit Anmerkgn. von J. R. Koene, s. C. Nep
dre enrichi de nombreuses notes. 1842. J. Phædri, Aug. lib., fabulæ veteres ex recensione Frid. Henr. Bothe ; edidit
mplaria recognov. et in usum scholar. ed. Geo. Aenoth. Koch. Accedunt fabulæ novæ xxx e cod. Perottino restitutæ. Editio stere
Martial Ardant frères. In-32 de viii-254 pages. 1862. Phædri fabulæ Æsopiæ, cum notis. Pest, Lauffer’s Verlag. In-8º,
, Halm’sche Hofbuchh. In-8º maj. v. viii-133 s. 1867. Phædri fabulæ . Franc. Eyssenhardt recognovit. Berlin, Weidmann’
dmann’sche Buchh. In-8º maj. v. 84 s. 1868. Phædri Aug. lib. fabulæ Æsopiæ. Recognovit et præfatus est Lucianus Muell
. von A. Schaubach. Ebend. In-8 v. xviii-120 s. 1871. Phædri fabulæ . Recensuit ac notis illustravit J. Lejard, in min
orumque Phædri interpretum, quibus accesserunt selectæ. P. Desbillons fabulæ . Tours, Mame et fils (1884, 1886). In-16 de 93 p.
et Marchand libraire. A la place S. Didier. 1725.     Phædri fabulæ et P. Syri Mimi sententiæ. Hac sexta Editione auc
Stuttgart, Metzler. In-16. 1851.     Phædri Augusti Liberti fabulæ . Für Schüler mit erläut. u. eine richtige Ueberse
 d’Osservazioni sulle traduzioni. 1785.     Phædri et Aviani fabulæ . Accedunt M. Aur. Olymp. Nemesiani Cynegeticon et
0 a à 19 b). Romuli epistola ad Tiberinum filium (fol. 23 a). Æsopi fabulæ (fol. 27 a à 29 a). De monumento nuper invento 1
ur nonnullæ ejusdem auctoris et aliorum antea ignotæ. Accedunt Romuli fabulæ Æsopiæ, omnes ex manuscriptis depromptæ, et adjec
es empruntées à l’édition d’Ulm et précédées de cet avis : Sequentes fabulæ reperiuntur quoque apud editum Romulum, cujus ne
cherchant dans cet antiquissimus codex de Wissembourg, in quo Phædri fabulæ pleræque satis ampla paraphrasi explicantur, il y
t cette courte table des matières : Johēs de Muris, de Musica, Æsopi fabulæ , Gaffrey Wynsafe, de Poetrica, Expositio ejusdem,
oetrica, Expositio ejusdem, De Preteritis et Supinis. Le titre Æsopi fabulæ se rapporte à la fois aux fables de l’Anonyme de
erte sint, quarum alique sunt consequenter posite. Puis viennent les fabulæ extravagantes précédées de ce titre : Fabule eso
texte ou mises à la suite de chaque fable. Aux pages occupées par les fabulæ extravagantes les titres courants offrent de nomb
(m. ii a), Remicii au lieu de vagantes. Fol. 80 a (m. ii a). Fin des fabulæ extravagantes. Fol. 80 b (m. ii b). —  Registrum
au milieu du texte de chacune d’elles. Fol. 86 b (n. ii b). — Fin des fabulæ novæ. Elles sont suivies d’une table qui commence
micius post transtulit. Fol. 87 a (n. iii a). — Fin de la table des fabulæ novæ et commencement des fables d’Avianus que pré
cation ainsi formulée d’une édition datée de Romulus : Esopi Vita et fabulæ latine per Rimicium et Avienum cum fabulis dictis
e esopi antique extrauagantes dicte sequuntur. Fol. 71 a. — Fin des fabulæ extravagantes. —  Registrum fabularum extrauagant
sequitur. À la suite de la table des fables d’Avianus commencent les fabulæ collectæ précédées chacune d’une gravure. Fol. 10
’un sixain en vers élégiaques. Il a procédé de même pour les dix-sept fabulæ extravagantes qui suivent les fables de Romulus.
ose. Fol. 109 b (q. iii b). — À ce feuillet commencent sans titre les fabulæ collectas des éditions précédentes, réduites au n
’ajouter que, fidèle à son système, Brant a fait précéder chacune des fabulæ collectæ de distiques élégiaques généralement au
24 a à 58 a. — Fables de Romulus. Fol. 58 a à 71 b. — Fables appelées fabulæ extravagantes. Fol. 71 b à 78 a. — Fables appelée
ers groupes des éditions antérieures. Il y manque cependant trois des fabulæ collectæ : ainsi elle ne reproduit à la suite des
ol. 59 a à 73 b. — Ces feuillets sont occupés par les 17 fables dites fabulæ extravagantes, qui ne sont ornées que de 15 gravu
ie subtijle fa-|bulen vā alfonsie. Fol. 89 b à 99 a. — Fables dites fabulæ collectæ, réduites au nombre de 14, ornées de 14 
u Miroir doctrinal. En voici les termes : Tales sunt et morales Æsopi fabulæ , de quibus exempli causa non nullas hoc in loco p
frontispice en est ainsi conçu : Continentur in hoc Volumine, Æsopi fabulæ . LXIIII. interprete Salone Parme. Æsopi item fabu
c Volumine, Æsopi fabulæ. LXIIII. interprete Salone Parme. Æsopi item fabulæ , interprete Auiano. Je dois ajouter que cette pr
erdotes. 4º Magistri Theodoli ecloga : accedit commentarius. 5º Æsopi fabulæ , versibus latinis : accedit commentarius. 6º Alan
heoduli ecloga. 4º Anonymi carmen morale de contemptu mundi. 5º Æsopi fabulæ , versibus heroïcis. 6º Matthæi Vindocinensis ad B
8509 l’analyse suivante : Codex membranaceus, quo continentur Aesopi fabulæ , versibus elegiacis : interprete anonymo. Is code
te : Codex membranaceus, olim Mazarinæus. Ibi continentur : 1º Æsopi fabulæ , versibus elegiacis ; anonymo interprete. 2º Magi
s sont abrégés à cause de l’épaisseur trop faible du volume : Esopiæ fabulæ cum scholiis. Il se compose de 27 feuillets en p
utilus). Prosperi epigrammatum pars ultima. Catonis carmina. Æsopi fabulæ versibus redditæ. Lucanus de bello civili. Versu
m carmina. Litteræ concernentes statum monasterii S. Victoris. Æsopi fabulæ metricè. Carmina ordine alphabetico, excerpta è d
zig en 1830, le manuscrit de Douai est désigné par ces mots : Phædri fabulæ , varia carmina, membr. 8 436. Orelli en avait con
ée par Haenel celle-ci qui est aussi inexacte : Ugobardi Sulmonensis fabulæ Phædrianæ. Il est facile de s’expliquer comment
ne renfermait point les fables de Phèdre, mais bien l’Anonymi veteres fabulæ , et je lui fis passer quelques fac simile, qui le
ire ; c’est ce que le catalogue fait connaître en ces termes : Æsopi fabulæ cum commento. M. Manuscrit 16213. Ce manu
par ces titres : Flores Senecæ, Virgilii, Ovidii, Galterii  ; Esopi fabulæ carmine. Les 60 fables élégiaques annoncées pa
onis disticha, Grammatica latina, S. Prosperi Aquitanici liber, Esopi fabulæ quædam. Ce dernier titre, qui se rapporte aux fab
uillets sont occupés par deux ouvrages intitulés, le premier : Exopi fabulæ , le second : Glosa in poëtica Horatii , et écri
e premier sur parchemin, le second sur papier. L’ouvrage appelé Exopi fabulæ consiste dans 62 fables, comprenant les soixante
le frontispice de la Mythologia Æsopica : Accedunt… anonymi veteris fabulæ , latino carmine redditæ LX ex exsoletis editionib
main du xviiie ou du xixe  siècle a fait précéder du titre : Æsopi fabulæ carmine. Les soixante fables authentiques sont
stri Tebaldi regulæ in duos Tractatus distributæ. 5º Fol. 73 a. Æsopi fabulæ latine redditæ, versibus elegis, etc. Les fables
te du volume, la nomenclature des ouvrages qu’il renferme : 1. Æsopi fabulæ . 2. De natura quorumdam animalium cum allegoria a
m. Prudentii liber Evæ, sive columbæ. Liber de contemptu mundi. Æsopi fabulæ . Theobaldi episcopi Physiologus. Dialogus de virt
us. Dialogus de virtute. De differentia vocum carmen. Les mots Æsopi fabulæ se rapportent aux fables de Walther qui occupent
de la Bibliothèque, les ouvrages qui s’y trouvent : 1º Æsopi Phrygii fabulæ  ; 2º Item Catonis carmina moralia ; 3º D. Bonaven
et sic habemus quod duplex est Æsopus. In principio hujus sunt multæ fabulæ et apologi vel materia quæ continet utilitates in
lone Parmensæ (sic) versu Elego || latinitate donatæ. || Eiusdem item fabulæ . XLII. || Elego quoque versu ab Auiano trālatæ. |
urentii Abstemii Macera-||tensis Hecatomythium pri-||mū hoc est centū fabulæ . || Eiusdem Hecatomythium se||cundū hoc est centū
oc est centū fabulæ. || Eiusdem Hecatomythium se||cundū hoc est centū fabulæ . || Eiusdem libellus de verbis communibus. Tel
theca regia Estensis sous la cote Ms. 3. D. 22. 1522. Æsopi fabulæ cum interpretatione || vulgari : et figuris acri
de cette édition, sous la cote DD.IX. 29175. 1586. Æsopi || fabulæ  || una cum argumentis novis. || ac interpretation
e Phèdre, les éditeurs Bipontins en donnèrent sous le titre d’Anonymi fabulæ Æsopiæ. Voici le frontispice de l’édition de 1784
audunensis Novus Cato. III. Fol. 12 b à 22 b. — Hildeberti Turonensis fabulæ . IV. Fol. 22 b à 29 a. — Aviani Fabulæ XLII. V. F
nomen non comparet ; is autem est Bartholomæus Anglicus. 2º Nonnullæ fabulæ  : authore anonymo. Is codex decimo quarto sæculo
ericulum quod illis de hoc opere de cetero imminebat non perviderent, fabulæ ferunt Yrundinem hoc intellexisse. Dérivé. Dum
enferme plusieurs ouvrages disposés dans l’ordre suivant : 1º [Æsopi fabulæ .] 2º Exemplum de tribus latronibus. 3º Tractatus
i montre que c’est bien d’un Romulus qu’elles sont issues : Hæc sunt fabulæ Æsopi morales, quas Romulus de græco in latinum t
entis Gabrielis Brotier. Accesserunt parallelæ Joannis de la Fontaine fabulæ . Parisiis, typis J. Barbou, viâ Mathurinensium, M
s de La Fontaine, p. lxxiij.) 263. « Hoc esse epimythium desideratæ fabulæ , nemo non putabit. Quod si Perottus, ut nonnulli
e ita ut res erat descripsisse. Ego tamen dicerem hoc esse epimythium fabulæ  IV, nisi in Codice Perottino alia carmina complur
Voyez p. 1 et s. et 58 et s.) 448. Mythologia Æsopica, in qua Æsopi fabulæ græco-latinœ CCXCVII. quarum CXXXVI. primùm prode
/ 1