eur concision, il donne toujours à ses fables la dénomination, non de
fabulæ
, mais de fabellæ 66. Quand il annonce qu’il va pa
ult circuitionibus carere et jucundior esse : sed oratio qua utilitas
fabulæ
retegitur, ἐπιμύθιον vocant, quod nos adfabulatio
tre livré à des mains ignorantes ; on y mit même pour titre : Perotti
fabulæ
, au lieu de Veterum fabularum epitome ; et ce fut
de notes courantes en latin. Au frontispice on lit : Julii Phædri |
fabulæ
novæ et veteres : | novæ, | juxta collatas Cassit
te latin et en tête de laquelle on lisait : Noviter detectæ | Phædri
fabulæ
| triginta | ex manuscripto bibliothecæ regiæ Nea
men et sermonis castitate, proprietate et elegantia multum inferiore,
fabulæ
quoque Æsopiæ non satis perspectam habente indole
conde édition. In-12. 1721. Phædri Augusti Liberti et Avieni
fabulæ
cum adnotationibus Davidis Hoogstratani. Accedunt
me la vie de Phèdre par Scheffer et ses fables. 1728. Phædri
fabulæ
, with English Notes by William Willymot. Londres.
ymot. Londres. In-8º. 1729. Phædri Augusti liberti et Avieni
fabulæ
cum annotationibus Davidis Hoogstratani. Accedunt
ti et Avieni fabulæ cum annotationibus Davidis Hoogstratani. Accedunt
fabulæ
Græcæ Latinis respondentes. Et Homeri Batrachomyo
ogstratani. Amstelædami. In-8º. 1764. Phædri Liberti Augusti
fabulæ
. Ad optimam quamque editionem emendatæ. Ad usum C
e 86 pages précédées de 8 pages non numérotées. 1765. Phædri
fabulæ
. P. Syri sententiæ. Faerni fabularum libri quinqu
rum libri quinque. Carpentorati. In-8º. 1777. Phædri selectæ
fabulæ
(xxxiv) ad usum scholarum. Selectas interpret. an
ufler. Leipzig, H. Fritzsche (1826). In-8º maj. 1805. Phædri
fabulæ
Æsopiæ ad opt. edit. coll. juvenumque instruct. a
iciliora. Parisiis. In-12. Phædri fabularum libri V, quibus accedunt
fabulæ
xxxiv. Notulis instruxit E. F. C. Pertelius. Ansb
r’s verl.). In-8º. Phædri fabularum Æsopiarum libri V, quibus acced.
fabulæ
xxxiv. In usum schol. adornavit notulisque ingeni
struxit Euch. Ferd. Chr. Oertel. Onoldi. In-8º. 1808. Phædri
fabulæ
Æsopiæ novissime recognit. et emendatæ. Wien. In-
Ad usum scholarum. Hannov., Hahn’s Hofb. In-8º. 1811. Phædri
fabulæ
ex codice Perottino ms. regiæ bibliothecæ Neapoli
Renouard. In-12 de 2 feuilles un tiers. Julii Phædri Augusti liberti
fabulæ
triginta nuperrime detectæ e manuscripto codice r
e capta civibus indicit Academia Jenensis. Insunt Phædri quæ feruntur
fabulæ
xxxii in Italia nuper repertæ nunc primum in Germ
icina Caroli Schlotteri. In-folio de 12 pages. Noviter detectæ Phædri
fabulæ
triginta ex manuscripto bibliothecæ regiæ Neapoli
de La Fontaine, juxta editionem G. Brotier ; nova editio. Accedunt xx
fabulæ
Phædro attributæ, e codice Perottino desumptæ, ad
In-8º. Phædri Augusti Liberti fabularum Æsopiarum libri V. Accedunt
fabulæ
Flavii Aviani, Anonymi Neveleti, Romuli et Anonym
atavii, Typis Seminarii. In-8º. 1814. Phædri Augusti liberti
fabulæ
. Nova editio, cæteris emendatior ; cum notis gall
licas addidit A. Thiel, in collegio regio Metensi professor. Accedunt
fabulæ
a de La Fontaine imitatæ ; P. Syri sententiae ; F
ccedunt fabulæ a de La Fontaine imitatæ ; P. Syri sententiae ; Faerni
fabulæ
centum. Metz, veuve Thiel et L. de Villy (1833, L
rum. Avignon, F. Seguin. In-18 de 2 feuilles. Phædri Augusti liberti
fabulæ
. Notis gallicis, numerisque vocabulorum seriem in
ndex personarum alphab. Coloniæ, Rommerskirchen. In-8º. Julii Phædri
fabulæ
nuper publicatæ in Italia quas emendatius edidit
. Leipz., Tauchnitz. In-12. Fabulæ Æsopiæ. Acced. J. Phædri et Aviani
fabulæ
, P. Syri sententiæ et Dyonis. Catonis Disticha, c
Fontaine, juxta editionem G. Brotier. Nova editio : accedunt viginti
fabulæ
Phædro attributæ, e codice Perottino desumptæ et
omprenant les fables de Faerne. 1824. Phædri Augusti liberti
fabulæ
. Nova editio studiose emendata, notis gallicis et
. In-8º. 1825. J. Phædri, C. Aug., Romanor. imper., liberti,
fabulæ
, in quatuor libros æquo divisæ, ab omni genere ob
bul. Æsop. libri V, cum appendice duplici. Acced. et Aviani et Faerni
fabulæ
. Accurate edid. ictibusque metricis instrux. C. H
sententiis, parallelisque fabulis J. de La Fontaine. Accedunt viginti
fabulæ
Phædro attributæ, e codice Perottino desumptæ et
recensuit et brevibus notis illustravit L. Quicherat : accedunt novæ
fabulæ
Phædro attributæ et gallicæ J. de La Fontaine imi
eipzig, Leo (1846, Herm. Fritzsche). In-8º maj. 1828. Phædri
fabulæ
Æsopiæ, ad optim. libror. fidem editæ cum variaru
rivilegio (1838). In-18 de 140 pages. 1829. Phædri Aug. lib.
fabulæ
. Nova editio, selectis P. Desbillons fabulis, not
In-18 de 4 feuilles cinq sixièmes. Phædri, Flavii Aviani et Anonymi
fabulæ
Æsopiæ. Accedunt P. Syri Mimi et Aliorum sententi
notisque brevioribus illustrata. Bruxellis, Tencé. In-18 maj. Phædri
fabulæ
ex rec. Burmanni cum nova fabular, append. Sine n
in des fables anciennes et nouvelles. 1831. Phædri Aug. lib.
fabulæ
Æsopiæ. Prima editio critica cum integra varietat
taine, juxta editionem Brotier, quibus accedunt P. Desbillons, Faerni
fabulæ
et P. Syri sententiæ. Lyon, Perisse (1835, 1858).
Lyon, Perisse (1835, 1858). In-18 de 8 feuilles. Phædri Aug. liberti
fabulæ
. Ed. G. E. Weber, s. Corpus poetarum lat. unter :
bulæ. Ed. G. E. Weber, s. Corpus poetarum lat. unter : Poetæ. Phædri
fabulæ
Æsopiæ. Nach Orelli’s Textes recension mit einem
Cornelius Nepos, Phèdre. Paris, Henriot. In-8º de 8 feuilles. Phædri
fabulæ
Æsopiæ ad optim. libror, fidem editæ, adjectis pr
ann. Berolini, Libr. Plahn. In-8º. 1838. Phædri Aug. liberti
fabulæ
Æsopiæ cum veteres tum novæ atque restitutæ. Ad f
it Christianus Timotheus Dressler, etc. Accedunt Ugobardi Sulmonensis
fabulæ
Phædrianæ e codice Hæneliano et Duacensi cum utri
ana (1850, 1856). In-8º de xvi-207 p. 1839. Phædri Aug. lib.
fabulæ
. Nova editio selectis P. Desbillons fabellis, etc
1860, 1862, 1863, 1867, 1876). In-18 de 3 feuilles et demie. Phædri
fabulæ
Æsopiæ selectæ. Monachii, libr. scholar. Regia. I
ibri V. Nova editio. Paris, Pillet aîné. In-12 de 7 feuilles. Phædri
fabulæ
selectæ. Mit Anmerkgn. von J. R. Koene, s. C. Nep
dre enrichi de nombreuses notes. 1842. J. Phædri, Aug. lib.,
fabulæ
veteres ex recensione Frid. Henr. Bothe ; edidit
mplaria recognov. et in usum scholar. ed. Geo. Aenoth. Koch. Accedunt
fabulæ
novæ xxx e cod. Perottino restitutæ. Editio stere
Martial Ardant frères. In-32 de viii-254 pages. 1862. Phædri
fabulæ
Æsopiæ, cum notis. Pest, Lauffer’s Verlag. In-8º,
, Halm’sche Hofbuchh. In-8º maj. v. viii-133 s. 1867. Phædri
fabulæ
. Franc. Eyssenhardt recognovit. Berlin, Weidmann’
dmann’sche Buchh. In-8º maj. v. 84 s. 1868. Phædri Aug. lib.
fabulæ
Æsopiæ. Recognovit et præfatus est Lucianus Muell
. von A. Schaubach. Ebend. In-8 v. xviii-120 s. 1871. Phædri
fabulæ
. Recensuit ac notis illustravit J. Lejard, in min
orumque Phædri interpretum, quibus accesserunt selectæ. P. Desbillons
fabulæ
. Tours, Mame et fils (1884, 1886). In-16 de 93 p.
et Marchand libraire. A la place S. Didier. 1725. Phædri
fabulæ
et P. Syri Mimi sententiæ. Hac sexta Editione auc
Stuttgart, Metzler. In-16. 1851. Phædri Augusti Liberti
fabulæ
. Für Schüler mit erläut. u. eine richtige Ueberse
d’Osservazioni sulle traduzioni. 1785. Phædri et Aviani
fabulæ
. Accedunt M. Aur. Olymp. Nemesiani Cynegeticon et
0 a à 19 b). Romuli epistola ad Tiberinum filium (fol. 23 a). Æsopi
fabulæ
(fol. 27 a à 29 a). De monumento nuper invento 1
ur nonnullæ ejusdem auctoris et aliorum antea ignotæ. Accedunt Romuli
fabulæ
Æsopiæ, omnes ex manuscriptis depromptæ, et adjec
es empruntées à l’édition d’Ulm et précédées de cet avis : Sequentes
fabulæ
reperiuntur quoque apud editum Romulum, cujus ne
cherchant dans cet antiquissimus codex de Wissembourg, in quo Phædri
fabulæ
pleræque satis ampla paraphrasi explicantur, il y
t cette courte table des matières : Johēs de Muris, de Musica, Æsopi
fabulæ
, Gaffrey Wynsafe, de Poetrica, Expositio ejusdem,
oetrica, Expositio ejusdem, De Preteritis et Supinis. Le titre Æsopi
fabulæ
se rapporte à la fois aux fables de l’Anonyme de
erte sint, quarum alique sunt consequenter posite. Puis viennent les
fabulæ
extravagantes précédées de ce titre : Fabule eso
texte ou mises à la suite de chaque fable. Aux pages occupées par les
fabulæ
extravagantes les titres courants offrent de nomb
(m. ii a), Remicii au lieu de vagantes. Fol. 80 a (m. ii a). Fin des
fabulæ
extravagantes. Fol. 80 b (m. ii b). — Registrum
au milieu du texte de chacune d’elles. Fol. 86 b (n. ii b). — Fin des
fabulæ
novæ. Elles sont suivies d’une table qui commence
micius post transtulit. Fol. 87 a (n. iii a). — Fin de la table des
fabulæ
novæ et commencement des fables d’Avianus que pré
cation ainsi formulée d’une édition datée de Romulus : Esopi Vita et
fabulæ
latine per Rimicium et Avienum cum fabulis dictis
e esopi antique extrauagantes dicte sequuntur. Fol. 71 a. — Fin des
fabulæ
extravagantes. — Registrum fabularum extrauagant
sequitur. À la suite de la table des fables d’Avianus commencent les
fabulæ
collectæ précédées chacune d’une gravure. Fol. 10
’un sixain en vers élégiaques. Il a procédé de même pour les dix-sept
fabulæ
extravagantes qui suivent les fables de Romulus.
ose. Fol. 109 b (q. iii b). — À ce feuillet commencent sans titre les
fabulæ
collectas des éditions précédentes, réduites au n
’ajouter que, fidèle à son système, Brant a fait précéder chacune des
fabulæ
collectæ de distiques élégiaques généralement au
24 a à 58 a. — Fables de Romulus. Fol. 58 a à 71 b. — Fables appelées
fabulæ
extravagantes. Fol. 71 b à 78 a. — Fables appelée
ers groupes des éditions antérieures. Il y manque cependant trois des
fabulæ
collectæ : ainsi elle ne reproduit à la suite des
ol. 59 a à 73 b. — Ces feuillets sont occupés par les 17 fables dites
fabulæ
extravagantes, qui ne sont ornées que de 15 gravu
ie subtijle fa-|bulen vā alfonsie. Fol. 89 b à 99 a. — Fables dites
fabulæ
collectæ, réduites au nombre de 14, ornées de 14
u Miroir doctrinal. En voici les termes : Tales sunt et morales Æsopi
fabulæ
, de quibus exempli causa non nullas hoc in loco p
frontispice en est ainsi conçu : Continentur in hoc Volumine, Æsopi
fabulæ
. LXIIII. interprete Salone Parme. Æsopi item fabu
c Volumine, Æsopi fabulæ. LXIIII. interprete Salone Parme. Æsopi item
fabulæ
, interprete Auiano. Je dois ajouter que cette pr
erdotes. 4º Magistri Theodoli ecloga : accedit commentarius. 5º Æsopi
fabulæ
, versibus latinis : accedit commentarius. 6º Alan
heoduli ecloga. 4º Anonymi carmen morale de contemptu mundi. 5º Æsopi
fabulæ
, versibus heroïcis. 6º Matthæi Vindocinensis ad B
8509 l’analyse suivante : Codex membranaceus, quo continentur Aesopi
fabulæ
, versibus elegiacis : interprete anonymo. Is code
te : Codex membranaceus, olim Mazarinæus. Ibi continentur : 1º Æsopi
fabulæ
, versibus elegiacis ; anonymo interprete. 2º Magi
s sont abrégés à cause de l’épaisseur trop faible du volume : Esopiæ
fabulæ
cum scholiis. Il se compose de 27 feuillets en p
utilus). Prosperi epigrammatum pars ultima. Catonis carmina. Æsopi
fabulæ
versibus redditæ. Lucanus de bello civili. Versu
m carmina. Litteræ concernentes statum monasterii S. Victoris. Æsopi
fabulæ
metricè. Carmina ordine alphabetico, excerpta è d
zig en 1830, le manuscrit de Douai est désigné par ces mots : Phædri
fabulæ
, varia carmina, membr. 8 436. Orelli en avait con
ée par Haenel celle-ci qui est aussi inexacte : Ugobardi Sulmonensis
fabulæ
Phædrianæ. Il est facile de s’expliquer comment
ne renfermait point les fables de Phèdre, mais bien l’Anonymi veteres
fabulæ
, et je lui fis passer quelques fac simile, qui le
ire ; c’est ce que le catalogue fait connaître en ces termes : Æsopi
fabulæ
cum commento. M. Manuscrit 16213. Ce manu
par ces titres : Flores Senecæ, Virgilii, Ovidii, Galterii ; Esopi
fabulæ
carmine. Les 60 fables élégiaques annoncées pa
onis disticha, Grammatica latina, S. Prosperi Aquitanici liber, Esopi
fabulæ
quædam. Ce dernier titre, qui se rapporte aux fab
uillets sont occupés par deux ouvrages intitulés, le premier : Exopi
fabulæ
, le second : Glosa in poëtica Horatii , et écri
e premier sur parchemin, le second sur papier. L’ouvrage appelé Exopi
fabulæ
consiste dans 62 fables, comprenant les soixante
le frontispice de la Mythologia Æsopica : Accedunt… anonymi veteris
fabulæ
, latino carmine redditæ LX ex exsoletis editionib
main du xviiie ou du xixe siècle a fait précéder du titre : Æsopi
fabulæ
carmine. Les soixante fables authentiques sont
stri Tebaldi regulæ in duos Tractatus distributæ. 5º Fol. 73 a. Æsopi
fabulæ
latine redditæ, versibus elegis, etc. Les fables
te du volume, la nomenclature des ouvrages qu’il renferme : 1. Æsopi
fabulæ
. 2. De natura quorumdam animalium cum allegoria a
m. Prudentii liber Evæ, sive columbæ. Liber de contemptu mundi. Æsopi
fabulæ
. Theobaldi episcopi Physiologus. Dialogus de virt
us. Dialogus de virtute. De differentia vocum carmen. Les mots Æsopi
fabulæ
se rapportent aux fables de Walther qui occupent
de la Bibliothèque, les ouvrages qui s’y trouvent : 1º Æsopi Phrygii
fabulæ
; 2º Item Catonis carmina moralia ; 3º D. Bonaven
et sic habemus quod duplex est Æsopus. In principio hujus sunt multæ
fabulæ
et apologi vel materia quæ continet utilitates in
lone Parmensæ (sic) versu Elego || latinitate donatæ. || Eiusdem item
fabulæ
. XLII. || Elego quoque versu ab Auiano trālatæ. |
urentii Abstemii Macera-||tensis Hecatomythium pri-||mū hoc est centū
fabulæ
. || Eiusdem Hecatomythium se||cundū hoc est centū
oc est centū fabulæ. || Eiusdem Hecatomythium se||cundū hoc est centū
fabulæ
. || Eiusdem libellus de verbis communibus. Tel
theca regia Estensis sous la cote Ms. 3. D. 22. 1522. Æsopi
fabulæ
cum interpretatione || vulgari : et figuris acri
de cette édition, sous la cote DD.IX. 29175. 1586. Æsopi ||
fabulæ
|| una cum argumentis novis. || ac interpretation
e Phèdre, les éditeurs Bipontins en donnèrent sous le titre d’Anonymi
fabulæ
Æsopiæ. Voici le frontispice de l’édition de 1784
audunensis Novus Cato. III. Fol. 12 b à 22 b. — Hildeberti Turonensis
fabulæ
. IV. Fol. 22 b à 29 a. — Aviani Fabulæ XLII. V. F
nomen non comparet ; is autem est Bartholomæus Anglicus. 2º Nonnullæ
fabulæ
: authore anonymo. Is codex decimo quarto sæculo
ericulum quod illis de hoc opere de cetero imminebat non perviderent,
fabulæ
ferunt Yrundinem hoc intellexisse. Dérivé. Dum
enferme plusieurs ouvrages disposés dans l’ordre suivant : 1º [Æsopi
fabulæ
.] 2º Exemplum de tribus latronibus. 3º Tractatus
i montre que c’est bien d’un Romulus qu’elles sont issues : Hæc sunt
fabulæ
Æsopi morales, quas Romulus de græco in latinum t
entis Gabrielis Brotier. Accesserunt parallelæ Joannis de la Fontaine
fabulæ
. Parisiis, typis J. Barbou, viâ Mathurinensium, M
s de La Fontaine, p. lxxiij.) 263. « Hoc esse epimythium desideratæ
fabulæ
, nemo non putabit. Quod si Perottus, ut nonnulli
e ita ut res erat descripsisse. Ego tamen dicerem hoc esse epimythium
fabulæ
IV, nisi in Codice Perottino alia carmina complur
Voyez p. 1 et s. et 58 et s.) 448. Mythologia Æsopica, in qua Æsopi
fabulæ
græco-latinœ CCXCVII. quarum CXXXVI. primùm prode