Chambry 240
Chambry 240.1
Μυῖα — La mouche.
Μυῖα ἐμπεσοῦσα εἰς χύτραν κρέως, ἐπειδὴ ὑπὸ τοῦ ζωμοῦ ἀποπνίγεσθαι ἔμελλεν, ἔφη πρὸς ἑαυτήν· « Ἀλλ’ ἔγωγε καὶ βέϐρωκα καὶ πέπωκα καὶ λέλουμαι· κἂν ἀποθάνω, οὐδέν μοι μέλει. »
Ὁ λόγος δηλοῖ ὅτι ῥᾴδιον φέρουσι τὸν θάνατον οἱ ἄνθρωποι, ὅταν ἀϐασανίστως παρακολουθήσῃ.
Codd. Pa 164 Pc 93 Ma 113 Ml 110 Ca 117 Cb 75 Ce 80 Cf 84 Cg 16 Ch 91.
Une mouche était tombée dans une marmite remplie de viande. Sur le point d’être noyée dans la sauce, elle se dit à elle-même : « J’ai mangé, j’ai bu, j’ai pris un bain ; la mort peut venir : il ne m’en chaut. »
Cette fable montre que les hommes supportent facilement la mort, quand elle survient sans douleur.
Chambry 240.2
Aliter — Autre version.
Μῦς εἰς χύτραν ζέουσαν κρεῶν τε <πλήρη>
ἐνέπεσε καὶ ἔμελλε συμπνιγῆναι.
Ἀποθνῄσκων δ’ ἔφησε τοιοῦτον λόγον·
« Ἐσθιόντι, πίνοντι καί λελουμένῳ
οὐ μέλει μοι θάνατος, νὴ τοὺς θεούς μου. »
Φέρουσί τινες τὸν θάνατον ῥᾳδίως,
ὅταν ἐπέλθῃ ἀϐασανίστως τούτοις.
Cod. Cd 90.