Abstemius 173

De bove cornva a Deo petente

BOs ægre ferebat uires inermes sibi a natura datas quoniam armis carebat quæ uiribus potiora putabat. Rogauit ergo Iouem, ut sibi cornua concedere dignaretur. Quod quum impetrasset, statim uoti sui eum cœpit pœnitere. Nam quum inermis liber esset, a nemineque capi posset, natis cornibus laqueo comprehensus ad arandum ducebatur, et inmensos labores subire cogebatur. Fabula indicat nihil a deo petendum nisi quod ille nobis profuturum intelligit.