Abstemius 109

De cane adversvs lvpvm asino non opitvlante qvia sibi panem non dederat

CAnis molossus non modo ad lupos sed etiam ad Vrsos expugnandos ualidus, cum Asino, qui saccum panibus plenum ferebat, longum iter fuerat ingressus. Inter eundum autem oborta fame, Asinus pratum offendens large uentrem uirentibus herbis impleuit. Canis autem Asinum rogabat, ut aliquantulum panis sibi daret, ne periret inedia. At ille non solum panem non dabat, sed canem irridens illi ut secum herbas pasceret, consulebat. Interim lupum aduenientem Asinus conspicatus Canem rogabat, ut sibi esset auxilio. Cui Canis « Tu mihi inquit consuluisti, ut aduersus famem herbas pascerem. Ego quoque tibi consulo, ut aduersus lupum te ferratis calcibus tuearis. » Hæc quom dixisset abiens ingratum comitem, et raptoris sui mox cibum futurum in pugna deseruit. Fabula indicat qui indigentibus expetita non præstat auxilia ab aliis quoque necessitatis tempore solere destitui.