Abstemius 102

De vidva qvæ operarivm svvm sibi conivgio copvlavit

VIdua quædam conquerebatur cum operario, quem ad fodiendum agrum conduxerat, quod omni auxilio destituta non posset et uiri et mulieris pariter officium sustinere. Tunc operarius eam hortari cœpit, ut uirum acciperet, qui bonam magnamque partem oneris ei demeret, pollicitusque est se eam sibi matrimonio copulaturum, si eum tali officio idoneum iudicaret. Tum mulier non ulterius cunctandum rata quum hunc ad opus maritale admodum aptum arbitraretur, « Fac inquit, quicquid uis deinde (erat enim hora prandii) comedemus. » Operarius et huiusmodi confabulatione, et uiduæ forma ad uenerem incitatus, Siluano auspice matrimonium consumauit proque agro uiduam fodere cœpit. Fabula indicat quam facile humanæ mentes uenerea uoluptate capiantur.