Abstemius 55

De agricola militiam et mercatvram affectante

AGricola quidam ægre ferebat se assidue terram uoluere nec perpetuis laboribus ad magnas diuitias peruenire, quum▶ nonnullos uideret milites, qui raris præliis ita rem auxerant, ut bene induti incederent et lautis epulis nutriti beatam agerent uitam. Venditis igitur ouibus, capris ac bobus equos emit et arma et in militiam profectus est, ubi ◀quum▶ ab imperatore suo male pugnatum esset, non solum quæ habebat perdidit, sed etiam pluribus uulneribus affectus est. Quare damnata militia mercaturam exercere statuit, ubi maius lucrum, et minorem laborem esse existimabat. Prædiis igitur uenditis, ◀quum▶ nauem mercibus impleuisset, nauigare cœperat. Sed ◀quum▶ in alto esset, tempestate subito cohorta, nauis submersa est, et ipse cum cæteris, qui in ea erant ad unum omnes periere. Hæc fabula monet quemlibet debere sua arte esse contentum, ◀quum ubique sit parata miseria.